แม่ลูกผัวคนเดียวกัน

แป๋นมีเรื่องที่จะเล่า เพื่ออยากเป็นวิทยาทานกับความรู้เรื่องราว ทางคุณค่าคุณภาพของชีวิต ที่ทุกคนจะต้องผจญ  กับความมีชีวิตที่อยู่รอดประจําวัน อากาศ อาหาร และอารมณ์ ควบคู่กันไป
ทุกคนต้องต่อสู้ เพื่อความอยู่รอด ของตนเอง และผู้มีความผูกพันห่วงใยต่อกัน ดั่งแป๋นต้องผจญชะตากรรม กับครอบครัว และชะตาชีวิตแป๋นอยู่กับแม่ 2 คน โชคดีที่อยู่บ้านไม้เก่า ที่เป็นมรดกตกทอด ของปู่ของแป๋น พ่อแป๋นตายมาหลายปี ทิ้งแม่และแป๋น ตั้งแต่เด็กๆ แม่ก็ต่อสู้ ด้วยวิชาชีพ แม่ค้าขายขนมหวาน จนปัจจุบันแป๋นอายุ 19 ส่วนแม่ 39
กว่า 5 ปี ที่ผ่านมา แม่มีพ่อใหม่ เป็นชายวัยใกล้เคียงกับแม่ แรกรักก็หวานฉํ่า ดูดีมีท่าทีที่น่าเชื่อถือ และวาดหวังฝากอนาคตกันได้ แต่พอตกร่องปล่องชิ้น การณ์กลับเปลี่ยนนิสัย สันดานดิบก็ออกลายขี้เหล้าเมายา ติดการพนัน อาชีพรับราชการระดับกลาง ช่างเก็บม้วนหางได้มิดชิด ชีวิตครอบครัวความเป็นอยู่ของเรา 2 แม่ลูก ก็สุดจะสาหัสพอทน คิดว่าจะหาคนมาช่วยแบ่งเบากลับเจองูเห่า เศร้ากับอย่างสะใจที่โง่เง่าอะไร อย่างนั้น
ระยะหลัง พ่อใหม่ยิ่งเลวร้าย
นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มา มาทีไรก็เมามาย รีดไถเงินทองแม่ แถมเตะตี ถ้าไม่ได้หรือสบอารมณ์ ดูรู้ว่าแม่จะเป็นที่ระบายอารมณ์ ทางใคร่เสียมากกว่า เรียกได้ว่า มาทีไรแป๋นจะต้องหนี ไปอาศัยอยู่บ้านเพื่อนนอน เพราะรับสภาพกับความบ้าคลั่ง ของอารมณ์ และความป่าเถื่อน ที่ปฎิบัติ
ต่อแม่ไม่ได้เลย ซึ่งแม่ก็ดูจําใจ ต้องรับให้ได้ กับสิ่งเลวร้ายที่พ่อเลี้ยง ที่
พ่อเลี้ยงปฤติตัวอย่างกักขฬะเลวทราม…ในห้องนอนแป๋นยอมรับว่า กลัวอารมณ์และอิทธิพลของพ่อเลี้ยงมาก แม่ยิ่งกลัวมากกว่าก่อนตัดสินใจ ก็คิดว่าจะเอามาปกป้องคุ้มครองในความเป็นแม่ค้า แป๋นเองก็หวังพึ่งพาเพราะเป็นแม่ค้าเช่นกันแต่แยกตัวมาขายของเอง ที่ต้องพึงบารมีพ่อเลี้ยง
ครั้งสุดท้าย ที่สุดทน เมื่อแป๋น
ช่วยเหลือ น้องชายเพื่อน มาขออาศัยอยู่ชั่วคราว เพราะมาสอบบรรจุสมัครงาน พ่อเลี้ยงมาเจอ อาละวาดอย่างไร้เหตุผล และคําอธิบาย อาละวาดจนเจ็บทั้งตัว พังทั้งสิ่งของ ทั้งที่สิ่งต่างๆ เป็นของพ่อที่สร้างมา พ่อเลี้ยงไม่ได้มีส่วนอะไรเป็นของเขาเลย มีแต่การแสดงความกักขฬะ และป่าเถื่อนออกมาแม่เจ็บปวดและเสียใจมาก แป๋นเองจําเป็นต้องหนี เมื่อชวนแม่ไปด้วยกัน แม่ไม่ไปเพราะทิ้งบ้านของเราไปไม่ได้ ยังไงก็ต้องทน
ค่ะ แป๋นออกจากบ้าน ไปอยู่กับเพื่อน ทว่าบนความโชคร้ายก็ยังโชคดีเข้ามา เมื่อหลังจากแป๋นออกมาอยู่บ้านเพื่อนได้ 3 เดือนเศษ ก็ได้
รับข่าวดี พ่อเลี้ยงประสบอุบัติเหตุโดนปืนลั่นจากใครไม่รู้ 2 นัด ตายคาที่ แป๋นไม่สงสัยอะไร คิดอีกว่าน่าจะเร็วกว่านี้เสียด้วยซํ้า
แป๋นกับแม่เหมือนเกิดใหม่ แต่ก็จดจําความฝันร้าย อย่างไม่รู้ลืมแน่นอน
แต่ไม่ทันถึง 2 เดือนแม่กลับออกอาการ เตือนให้รู้ว่าแม่ไม่ธรรมดาเสียแล้ว เพราะมีอาการแสดงออก เห็นได้ชัด ดือความต้องการทางเพศ เพราะชายหูชายตา พูดจากอ้อล้อกับผู้ชายหลายๆ คน คล้ายเรือไม่มีหางเสือ และนี่เองที่แป๋นจําเป็นที่จะต้องทําอะไรสักอย่าง เพราะแม่ดูช่างไม่กลั่นกรองอนาคตชีวิต คิดแต่จะต้องการใคร่หากใครก็ได้ ถ้าเข้ามาอยู่ในวงจรช่างไม่สะท้อนนึกถึงอดีตหมาดๆจากพ่อเลี้ยงที่แสนหฤโหดเพิ่งจบสิ้นกันไป
แม่เป็นชาวบ้านธรรมดาการศึกษาน้อย สังคมกับชนชาวตลาด โดยเฉพราะแม่ค้าชาวสลัม แบบอย่างที่รับรู้จดจํา จึงขาดความถูกต้อง แป๋นรับทนดูไม่ได้อีกต่อไป ที่จะเห็นแม่ผิดพลาดอีก ก็เกิดความคิด และตั้งใจอย่างจริงจัง ที่จะพยายามยุยงส่งเสริมแม่ให้ดําเนินชีวิต หลุดพ้นจากภัยพิบัติ
เท่าที่ผ่านๆมาอาสาว่าจะสร้างคุณค่าชีวิตของแม่และครอบครัว วางแผนอนาคตว่า จะต้องเฟ้นหาผู้ชายดีๆ คนหนึ่ง โดยมุ่งหมายว่า หาพ่อใหม่ให้สักคน และนี่เองที่แป๋นลงทุน ออกตระเวณและอุบายคบเพื่อน หรืออ่อยความสาวกับเพศชายสูงวัย เป็นสื่อล่อแล้วทําที่พาไปที่บ้านให้เจอแม่ แล้วตัวเองหลบหนี ออกมาจากบ้าน ปล่อยให้ผู้ชายที่ตัวเองพามา อยู่กับแม่ในบ้าน คนแล้วคนเล่า ที่แป๋นพยายามลวงล่อมา
แม่เล่าให้ฟังว่า ไม่สําเร็จ ทั้งที่แม่ก็พยายามแล้ว เป็นอันว่ายังไม่ได้ความ ไม่มีใครตกร่องปล่องชิ้นเลย มีแต่แม่ว่าก็แค่คุยกันถูกคอเท่านั้น นํ้าหนักและความสําคัญ ที่ลูกแป๋นพามาปล่อยให้อยู่กับแม่ก็จะจรดจ่อ ที่คอยเรียกหา คอยพบลูกเท่านั้น ซึ่งแป๋นพอรู้ ก็พยายามที่จะเสี้ยมสอนแม่ ถึงมายาและลีลาลูกเล่น ที่จะผูกมัดใจชายเพราะที่แป๋น ทําเช่นนั้นก็เพื่อเปิดโอกาสให้แม่ แต่ละคนแป๋น คัดสรรเลือกแต่พอจะมีอายุใกล้เคียงกับแม่ ท่าทางดี มีสกุลมีสตางค์ ทั้งสิ้น
กว่า20รายที่แป๋นเพียรพยายาม ไม่มีอะไรคืบหน้า มีแต่ทว่าจะไม่พบความสำเร็จ มีแต่ทีท่าว่าจะไม่พบความสําเร็จ แต่ที่ทว่าแป๋นเองสังเกตุว่า แม่กลับมามีเงินมากมายขึ้น ด้วยความสงสัย ทําไมจึงเป็นเช่นนั้นได้เหลือเชื่อเกินด้วยความสงสัยและต้องการไล่ล่าหาความจริงให้ได้
จนครั้งสุดท้าย ได้พาผู้ชายฟอร์มเสี่ย อายุไล่เลี่ยกับแม่พามาที่บ้าน แล้วก็แอบทิ้งเสี่ยเอาไว้อยู่กับแม่ แล้วแอบย่องกลับมาทางหลังบ้านหาที่แอบแล้วดูพฤติกรรมของแม่ ที่ไหนได้แทบไม่เชื่อสายตา แม่ที่เข้าใจว่าไม่เอาไหนกลับร้อนแรง อย่างไส้เดือนถูกขี้เถ้า ตั้งแต่ลีลาการพูดคุยและรู้จักการเอื้อนเอ่ยและมายาเล่ห์เหลี่ยม วางหมากกลให้ผู้ชายเกิดความลุ่มหลง พะวงในเสน่ห์หญิง
ด้วยวัยสูงเช่นนี้ แค่เห็นแม่รวดเร็ว และมีชั้นเชิง ถึงขั้นนั่งตักผู้ชายคุยกัน และเมื่อจบลงด้วยการเข้าห้องนอน ก็แทบไม่ต้องคาดเดา ว่าแม่จะเป็นอย่างไร ท้ายสุดภาพที่ผู้ชายลากลับ เห็นผู้ชายควักแบงค์ให้แม่ แม่ยัดใส่ตรงร่องอกเลย
ความลับจึงเปิดเผย แป๋นเองก็เพิ่งรู้ตัวว่า ตัวเองกลายเป็นแม่เล้านางนกต่อพาผู้ชายมาบ้านให้แม่ทํามาหาเงินทอง ผิดวัตถุประสงค์ แต่เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ หัวเราะก็มิได้ ร้องไห้ก็มิออก ได้แต่กรอกหน้าไปมาอย่างเดียว แต่เมื่อมาคิดดูยัง
ไงก็ยังดีกว่าแต่ก่อน แม่เดือดร้อนเรื่องเงินทอง ที่ก่อนเคยหามันมาได้ แทบเลือดตากระเด็น ลําบากลําบนแถมความสุข ในการกินการนอน ก็สุดจะทรมาณ โดยเฉพาะ เรื่องเซ็กส์
ทุกวันนี้ แม้ว่าลูกสาว จะรู้ว่ามันเป็นสิ่งไม่ดีงาม และเสี่ยงอะไรหลายสิ่งหลายอย่าง เท่าที่กระทำมันมาก็ตาม แต่อย่างน้อยก็สู้ทําเพื่อแม่ ถ้าไม่ทําเช่นนี้ แม่คงจะเลวร้าย อย่างชนิดควบคุมไม่ได้ ก็อย่างที่รู้
มาว่าแม่มีเงินทอง มีความสุขชั่วครั้ง
ชั่วคราว และได้ผลตอบแทนคุ้มค่า จากการสืบผลต่อยอดของแป๋น เป็นผู้ชักนําพาดีกว่าปล่อยให้แม่เสี่ยงดวงเอาเอง
และเหตุการณ์ทํานองนี้ ดําเนินมาได้อีกหลายเดือนเมื่อแม่เจอคนที่สามารถผูกมัดใจแม่ เข้าจนได้ ก็จากเล่ห์เหลี่ยมของแป๋นและผสมเหลี่ยมของแม่
แต่การณ์กลับปรากฏว่า แม่ลูกมีผัวคนเดียวกันจนได้ คิดไม่ออกว่ามันเป็นไปได้ไง แต่ก็เป็นไปแล้ว จากความรํ่ารวย ของผู้ชายที่สูงวัยมากกว่าแม่ถึง 15 ปี แต่พลังทางเพศสูงมาก จนแม่รับมันไม่ไหว และแม่ก็กลัวจะผิดพลาดสูญเสียมันไป
แป๋นเองก็วิตกเรื่องนี้แต่ก็มีความพึงพอใจ..ต่อพ่อเลี้ยงคนนี้อย่างมาก สุภาพ มีเสน่ห์ จนแป๋นเองก็ปลื้ม และหลงใหล จนเข้าโอกาส ที่แม่มาปรึกษาในเรื่องนี้ เมื่อหาทางปกป้อง และยึดเหนี่ยวเอาไว้แม่เปิดทางแป๋นให้ช่วยนี่เองที่แป๋นจึงสอดแทรก เข้าผสมผสานได้อย่างกลมกลืน
ผมแห่งความร่วมมือ ทั้งคู่แม่ลูก จึงมีชีวิต และอนาคตที่มั่นคง และสดใสอย่างมาก จากชายผู้เป็นสามี ของแม่และของตัวแป๋น ที่เป็นคนเดียวกัน เชื่อเถอะชายใดตกอยู่ในหลุมบ่วงแห่งกามโลกีย์ ยิ่งเป็นอะไรที่เหนือกว่าความพิเศษ จากธรรมดา จะยิ่งหลงใหลจน โงหัวไม่ขึ้น
ดั่งเช่นเรื่องที่แป๋นเขียนเล่าให้ฟัง มันเป็นความภูมิใจ ของผลสําเร็จที่ไม่คาดคิด. ไม่มีรูปแบบ และก็คิดว่าไม่น่าจะเป็นแบบอย่าง ที่ใครจะทําตาม เพราะจิตสํานึกลึกๆ มันเป็นสิ่นไม่ดีงาม ทั้งทางศีลธรรม และความถูกต้อง ในความเป็นมนุษย์ ที่มีความเจริญเหนือสรรพสัตว์ทั้งหลายอย่างน่าละอายใจ
สําหรับแป๋นกับแม่ ทําไงได้ เมื่อธรรมชาติ มันหักเหที่ทําให้มันเกิดเช่นนี้ขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณด้วยนะค่ะ
“แป๋นเองค่ะ”