วันอังคารที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

เดชแม่ยายBYนีโอ ตอนที่20 เมื่อเรื่องไม่เป็นเรื่องดันเป็นเรื่อง





ผมฟื้นจากเป็นลมโดยมีเจ้าคมคอยดูแลพัดวีเอายาดมคอยยัดใส่จมูก พอลืมตาแล้ว รวมสติได้ผมก็ถามถึงเรื่องเมียกับแม่ยาย เจ้าคมส่ายหน้าว่ามันยังไม่ติดต่อ มา ผมลุกขึ้นโวยวาย ทำไมมันยังไม่ติดต่อมาอีก สร้อย..โสภาเป็นไงบ้างป่านนี้ไม่ยับเยินไปแล้วรึ เจ้าคมมาลูบหน้าลูบหลังปลอบใจผม ใจเย็นๆผู้ใหญ่ พวกโจรมันคงไม่หื่นเหมือนผู้ใหญ่หรอก..เอย..พูดผิด มันคงไม่ใช่โจรหื่นหลอกมันคงต้องการเงินจากผู้ใหญ่มากกว่ามันไม่ทำอะไรแม่ สร้อยกับโสภาหรอก..ผมค้อนมันควับ โธ่ไอ้วรนุชคม เมียกูแม่ยายกู ขาว เอ็กซ์ เซ็กส์สะบับทั้งคู่มึงคิดว่ามันจะอดใจไหวหรอ ป่านนี้ไม่ล่อแบบ ฮาร์ดคอร์ หม้อกระจายไปแล้วรึ โอ้ยกูจะบ้า..ผมเดินพล่านโวยวายเหมือนคนบ้า จนเจ้าคมต้องมาดึงให้นั่ง มีสติหน่อยสิพี่ พระท่านว่ามีสติและความคิดดีๆจะตามมา ตอนนี้โวยวายโมโหไปก็เท่านั้น ทำใจเย็นๆรอพวกมันติดต่อมาก่อน พวกมันกำลังหนีไปคงไม่มีเวลาทำบัดสีกับแม่สร้อยและโสภาหรอก อย่าคิดในแง่ร้ายเลย ผมจึงได้สติอื่มตั้งแต่รู้จักกันมากูเพิ่งเห็นมึงคิดมึงพูดดีๆก็คราวนี้แหละ ไอ้คม ผมนั่งลงคิดไตร่ตรองมันเป็นใครไอ้พวกนี้กล้าลูบคมปล้นบ้านผู้ใหญ่มือ ปราบอย่างผม ท่าทางยังวัยรุ่นไม่เกิน25-26 และไม่แตะต้องทรัพย์สินเลย แต่มีไอ้คนหนึ่งมันจ้องผมเขม็งแต่ตอนนั้นผมไม่ใส่ใจ ดูท่ามันไม่มีเจตนา ปล้นการที่จับสองแม่ลูกไปก็ไม่ได้แสดงว่าพิศวาสอะไรกระชากลากถูไม่ ปราณี มันต้องการอะไรกันแน่ และเสียงมือถือของผมก็ดังขึ้น ผมกดรับทันทีเป็นพวกมันติดต่อมานะเอง ผมถามถึงความปลอดภัยของสองแม่ลูก มันว่าทั้งคู่ปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน ผมขอร้องมันอย่าทำอะไรทั้งสองคนต้องการอะไรผมให้ได้ทุกอย่างขอเพียงปล่อยสอง แม่ลูกกลับมาอย่างปลอดภัย มันตอบมาว่า พูดง่ายๆอย่างนี้ก็ดี มันขอค่าไถ่สองแม่ลูกคนล่ะ5แสนรวมเป็น1ล้าน เอามาให้ยังจุดนัดหมายก่อน6โมงเย็น ห้ามแจ้งตำรวจหรือให้ใครรู้ไม่งั้นสองแม่ลูกตาย ผมตกลงแบบไม่มีเงื่อนไข เจ้าคมพอรู้จะขอตามไปด้วย ผมบอกมันให้รอที่บ้านเรื่องนี้เป็นเรื่องของผมกับพวกโจร และผมก็ขับรถไปเบิกเงินสดที่ธนาคารใส่กระเป๋าหิ้วและเตรียมตัวไปยังจุดนัดพบ อากว่า10ปีแล้วที่ไม่เคยได้เผชิญหน้ากับโจรร้ายนับแต่จับเสือพายเมื่อ15ปี ที่แล้ว ไอ้เสือที่ทางการตามล่าแต่ไม่เคยจับได้ทว่ามันมาสิ้นชื่อถูกผมจับด้วยปืนและ กระสุนนัดเดียว มันถูกตัดสินประหารเพราะฆ่าคนมา20กว่าศพ เสือร้ายมันยังสิ้นชื่อเพราะกู ไอ้โจรกระจอก3คนรึจะคาระนามือ เฮอะ...แล้วผมก็ขับรถมาจอดยังจุดนัดหมาย...
ผมหิ้วกระเป๋าใส่เงินลงจากรถมายืนรอริมถนน สักครู่ก็มีชายฉกรรท์รูปร่าง สันทัด2คนเดินออกมาจากพุ่มไม้ข้างทาง มาเร็วดีนี่ 1ใน2ทักทาย ไหนล่ะเงิน ผมชูกระเป๋าใส่เงินให้มันดู เปิดให้ดูก่อน ผมทำตามที่มันบอกแต่เมื่อมันบอกให้ส่งเงินมา ผมบอกให้มันส่งโสภากับสร้อยคืนมาก่อน มันบอกว่า แกไม่มีสิทธ์ต่อรอง ถ้าอยากได้เมียกะแม่ยายกลับไปเป็นๆต้องทำตามมันสั่งแล้วทุกอย่างจะเรียบ ร้อย ผมโยนกระเป๋าเงินลงพื้น ชักปืนขู่มัน มึงจะไม่ได่อะไรเลยหากเมียกับแม่ยายกูเป็นอะไร กูจะยิงมึงให้ดิ้นเหมือนหมา แต่มันทั้งสองหัวเราะไม่สะทบสะท้าน 1ใน2เดินเข้ามา ถามผมว่ารู้ไหมพ่อมันเป็นใคร คำถามคุ้นๆ แต่ผมไม่มีเวลาคิดกูจะไปรู้หรอ ขนาดตัวเองยังไม่รู้ต้องมาคนอื่นว่าพ่อมึงเป็นใคร ไอ้โจรหนุ่มทำท่ายั๊วะจัด โอ้ย..มึงจะเอาฮาไปถึงไหน นี่ตอนนี้ซีเรียสน๊ะมึง จริงจังหน่อย อื่มจริงผมจึงถามมันใหม่ว่าแล้วพ่อมึงเป็นใคร มันยืนแอ๊ดท่าก้มมองฟื้นแล้วเอียงคอมามองหน้าผมมาดน่าถีบจริงๆ กูไอ้พุ้ยลูกเสือพาย คนที่มึงจับตัวส่งตำรวจแล้วถูกประหารไง มันบอกเสียงเหี้ยมและดวงตาฉายแววเครียดแค้น หรอ แล้วไง ผมทำหน้าเรียบๆไม่ตกใจหรือแปลกใจอะไร มึงไม่ตกใจตื่นเต้นเลยรึที่เจอกู กูมาเพื่อล้างแค้นให้พ่อกู มันโกธรตัวสั่นที่ผมเย็นชากับการแนะนำตัวของมัน เลยจับเมียถูมาเรียกค่าไถ่ ผมถามเสียงเรียบ เจ้าพุ้ยบอกว่าใช่แต่เหนืออื่นใดคือได้แก้แค้นให้พ่อมัน 15ปีที่สะสมความแค้นมาวันนี้มันจะกู้ชื่อให้พ่อมันด้วยการล้มผมให้ได้ ผมแค่นเสียงหัวเราะ โอ้ยไอ้พุ้ย ตอนกูจับพ่อมึงกูเพิ่ง20กว่าๆมึงแค่6-7ขวบ ตอนนั้นกูยังหนุ่มแต่ตอนนี้กูจะ40แล้วกูจะเอาแรงอะไรไปสู้มึง เอาอย่างงี้ ไหนๆก็ไหนๆมึงเอาเงินไปแล้วคืนแม่ยายกับเมียกูมาแล้วต่างคนต่างไป กูถือว่ากูชดใช้ค่าความแค้นมึง15ปี ส่วนเรื่องอื่นๆกูไม่เอาความ ง่ายดีไหม ไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อกัน ผมเสนอมัน ไม่ได้ ไอ้พุ้ยไม่ยอม กูเฝ้ารอแก้แค้นมึงฝึกวิชาโจรยิงปืนชกต่อยมาตั้ง15ปีเพราะต้องการล้มมึง ถ้าไม่ได้พิสูทธ์ฝีมือกูจะเสียเวลามาทำไมตั้ง15ปี ผมส่ายหัว เอ้ามึงจะเอายังไง ผมถามข้อเสนอมัน มึงมาต่อยกะกูตัวต่อตัวหมัดต่อหมัด ถ้ากูแพ้เอาเมียกะแม่ยายมึงคืนไป ถ้ากูชนะกูจะฆ่ามึงเอาเงินมึงไปและเอาเมียมึงกะแม่ยายสุดเอ็กซ์ของมึงมาเป็น เมียกู ผมหูผี่งโมโหจนลมออกหู บังอาจมากมึงกล้าล่วงเกินแม่ยายกับเมียกูด้วยคำพูดโคตรหยาบคาย มึงกับกูจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ ผมถอดเสื้อแจ๊คเก๊ตออกฟาดหน้ารถ วางปืนทับเสื้อ และขยับตัววอมร์อบอุ่นร่างกาย เดินมาเผชิญหน้าเจ้าพุ้ย มันชี้หน้ากูจะมอบความพ่ายแพ้และความอับอายให้มึงชนิดที่เทียบกับที่มึงทำ กับพ่อกูไว้ไม่ได้ เข้ามาไอ้ผู้ใหญ่ ผมเดินไปหามันตามคำท้าทาย ครั้งนี้คงเป็นศึกหนักอีกครั้งในชีวิตของผม และผมเสียเปรียบมันมากเรื่องอายุ มันตั้งการ์ดแบบจาพนม วาดขาวาดแขนไปมาอย่างคร่องแคร้วว่องไว้ ตั้งท่ามวยสวยงามชนิดมองแทบไม่ทันสารพัดท่า เดินวนรอบตัวผมเพื่อหาช่องจู่โจม พรันมันก็ปล่อยหมัดออกมา เสียงดังพร๊อก...ผมฉากหลบแล้วต่อยสวนไปเต็มกรามมัน เจ้าพุ้ย ล้มทั้งยืนลงไปนอนสลบเหมือด ถุย..มาซะเก่งเชียว คุยซะกูกลัว..ทำท่าซะกูเกร็งเยี่ยวเหนียวเลย แต่.. ไอ้เวณกระจอกสิ้นดี เพื่อนเจ้าพุ้ยรีบวิ่งมาประคองมันตบหน้าเรียกสติ ผม เอาปืนจ่อหัวมันแล้วบอกให้พาไปยังที่ขังเมียผม มันทำตามอย่างว่าง่ายพาผมเดินลุยป่าเข้าไปลึกพอประมาณจนเจอกระต๊อบปลูกง่ายๆ หลังหนึ่ง มันพาผมมาหยุดยืนที่หน้ากระต๊อบ...
ผมให้มันตะโกนเรียกคนที่เฝ้าสองแม่ลูกข้างในให้ออกมา แต่เงียบ แม้นเรียกซ้ำก็ยังเงียบ ผมจึงให้มันพาเข้าไปข้างในก็เจอเพื่อนมันนอนสลบอยู่ มันรีบไปประคองตบหน้าบ้างเขย่าตัวเพื่อนมันบ้างให้ตื่นแล้วถามว่าเกิดอะไร ขึ้น ผมลนลานเค้นคอถามมันว่าเมียกะแม่ยายกูไปไหน มันบอกไม่รู้ตอนออกไปให้ไอ้นี่เฝ้าไว้กลับมาก็เห็นเหมือนผมเห็น อ้าโดนใครจับไปอีกทอดหรือเปล่า ขณะผมหันรีหันขวางก็รูสึกมีของหนักๆฟาดมาที่หัว สติผมดับวูบทันที...พร้อม ได้ยินเสียงใสๆเบาๆว่าเรียบร้อย....
ผมมาได้สติพบว่าถูกจับมัดแน่นหนา และยังอยู่ในกระต๊อบ เจ้าพุ้ยและพวกนั่งคุมเชิงบนแคร่ไม่ไผ่ ฟื้นแล้วรึไอ้ผู้ใหญ่ เจ้าพุ้ยถาม กูประมาทมึงไปหน่อยเล่นกูซะคางโย้เลย ผมไม่สนคำพูดมัน เอาเมียกะแม่ยายกูไปไว้ไหน ไอ้หมาลอบกัด เจ้าพุ้ยลุกขึ้นยืนจุดบุหรี่สูบ พ่นควันอย่างใจเย็น เมียมึงมันร้ายว่ะ ใช้มารยาหลอกเพื่อนกูชวนไปล่อแล้วทุบสลบกลับมาช่วยแม่มันพากันหนีไปแล้ว ป่านนี้คงถึงบ้านปลอดภัยแล้ว แต่มึงมาอยู่แทนนะสิ แต่ค่าตัวมึงนี่น่าจะมากกว่าอี2คนนั่นเยอะ เจ้าพุ้ย พูดในมาดน่าถีบ แต่อาจไม่มีเลยก็ได้ หากนัง2ตัวนั่นคิดฮุบสมบัติผู้ใหญ่เหมือนที่ฉันเตือนไว้แต่ก่อน เสียงผู้หญิงที่ผมคุ้นเคยออกความเห็นมาจากด้านหลัง เมื่อผมเห็นได้ถนัด สายใจ มาได้ไง หรือว่า..สายใจยิ้มพาหุ่นสบึ้มเดินมาหาเจ้าพุ้ยแล้วกอดหอมแก้มโชว์ให้ผมดู ใช่พี่...ฉันเป็นคนวางแผนและบงการเจ้าพวกนี้ ตอนแรกแค่คิดจะฆ่าอี2แม่ลูกแล้วกลับไปอยู่กับผู้ใหญ่เหมือนก่อน แต่ผิดแผน มันหนีไปได้ ไม่เป็นไรเดี๋ยวคืนนี้เราจะบุกไปฆ่ามันและปิดปากผู้ใหญ่ ก่อนหอบเงินหนีไปอยู่ที่อื่น ผมกัดกรามแน่น นังงูพิษ สายใจหัวเราะลั่นโถใครงูพิษ แค่พี่เจอนังเด็กนั่นก็ไล่ฉันออกไม่ใยดี ตั้งมันเป็นเมียแต่งออกหน้าออกตา ส่วนฉันอดทนเป็นเมียเก็บพี่มากี่ปี พี่เคยเห็นหัวไหม เคยคิดยกย่องไหม..ผมอึ้งเถียงไม่ออก แต่เธอไม่ครวทำอย่างนี้ สาบใจยักไหล่ แต่ก็ทำไปแล้วและจะทำให้ถึงที่สุด คอยดูถ้านังเมียเด็กมันรักพี่จริงมัน ต้องเอาเงินมาไถ่ตัวพี่ แต่ถ้ามันไม่มาไถ่ตัว มันก็สาสมกับการกระทำของพี่แหละ..เอผมชักลังเลตามคำพูดสายใจ สร้อยกับโสภาจะคิดมาไถ่ตัวผมไหม จะมาช่วยเขาดันถูกจับแล้วรอให้เขากลับมาช่วย แล้วเขาอยากจะช่วยเราเหมือนเราอยากช่วยเขาไหม...เอ..วัดใจกันหน่อยแต่ ต้อง...ติดตามตอนต่อไป...


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น