เดชแม่ยาย ตอนที่13 เมื่อใจมันรัก

หลังผ่านเหตุการณ์วันนั้นมา ผมต้องกบดารนิ่งไม่เครื่อนไหวอะไรเพื่อให้ สร้อยตายใจ และเหตุการณ์ในบ้านนอกบ้านก็สงบเรียบร้อยดี แต่ความสงบนี้มัน มีแค่ชั่วคราวเพราะผมยังไม่ละความพยายามจะจัดการกับสร้อยแย่ยายที่รักของ ผม ส่วนโสภาระยะหลังงานยุ่งมากเพราะความยังสาวและไฟแรงเธอจึงมุทำงานหาม รุ่งหามค่ำ จนบางครั้งผมต้องเตือนๆเธอว่าเพลาๆบ้างเอาแต่บ้างานจนผัวเหงา ขาดความอบอุ่นแล้ว โสภาย้อนว่าเพราะผมปล่อยละเลยมานานต้องสะสางใหม่เธอจึง เหนื่อยอย่างนี้ ยิ่งฝั่งญาติๆผมเปิดแนวรบใหม่คือทำงานเช้าชามเย็น ชาม โสภาต้องหากลยุทธต่อกร แต่ไม่ทันที่ผมจะลงช่วยเหลือโสภาก็ใช้แผนปลดน้าของผมออกจากผจก.โรงสีเพื่อ เชือดไก่ให้ลิงดู เพราะน้าผมเป็นหัวหอกต่อต้านเธอมาตลอด น้าผมมาคร่ำครวญ ขอความช่วยเหลือและทวงบุญคุณไปถึงวัยเด็ก แต่ผมมองอย่างเย็นชา น้าบอกต่อ ไปนี้จะไม่กระด้างกระเดื่องแล้ว ผมบอกช่วยอะไรไม่ได้ เมื่อตอนมีโอกาศทำดี กลับกลั่นแกล้งเตะถ่วงเขาสารพัดตอนนี้สำนึกได้ก็สายไป น้าผมด่ากราดผมว่า เชื่อฟังเมียจนลืมพี่น้องแล้วผมจะต้องเสียใจฉิบหายหมดตัว นับจากวันนั้น เหล่าญาติๆที่เหลือก็ไม่กล้าขัดแข้งขัดขาให้งานเสียหายอีกเลย....

ผมนั่งรับลมเย็นดื่มกาแฟยามบ่าย แต่พลันเงาอันชั่วร้ายก็แผ่มาทาบทับผมจาก ด้านหลัง ไอ้คม..รู้ได้ไงผมมาเงียบๆแล้วนาไอ้คมมันว่า กรูมีญาณพิเศษโว้ย รับรู้ถึงความชั่วของมึงได้ มันถามถึงป้าสาย ผมว่าแกไม่มาทำงานแล้วต้อง จ้างเจ๊เดือนมาแทน เจ้าคมบ่นเสียดายแทนผมที่อีกนิดความสำเร็จจะมาเยือนแล้ว มันบอกผมเพียงโชคไม่ดีเอง และกระซิบถามผมจะเอายาเสียสาวอีกไหม เจ้าคม กระโดดหลบเมื่อผมยกเท้าจะถีบมัน ไวจริงนะมรึง ผมด่า ถ้าช้าไม่ระวังผมตายไปนานแล้ว ทำไมพี่ถอดใจแล้วรึ เจ้าคมสงสัย ผมว่าป่าวแต่ไม่อยากใช้แผนเดิมเขารู้ทันแล้ว อื่มเจ้าคมนิ่งคิดสักครู่ เมื่อเขาระวังเรื่องน้ำดื่มน้ำกินแต่คงไม่ระวังเรื่องอาหาร ผมมองเจ้าคม เห็นรอยยิ้มชั่วๆผุดริมปาก มีแผนชั่วๆอะไรเสนอมาอีกล่ะ เจ้าเดินมาใกล้ๆ ล้วงกระเป๋าสะพายหยิบขวดยาใสๆเหมือนใบก่อนออกมาโชว์ผมแล้วประกาศนามมัน ว่า "ผงสลบรัญจวน"ยาวรนุชอะไรว่ะฟังชื่อไม่น่ากลัวเลย อ่ะ..อ่ะ..อะ..เจ้า คมทำเสียงน่าเอาเท้าล้วงคอ อย่าดูถูกผงนี้เด็ดกว่ายาเสียสาว เพียงผสมในอาหารผู้รับประทานจะง่วงหาวและรู้สึกรัณจวนใจยอมให้เราสมสู่โดย ไม่ขัดขืนหรือจะพ่นใส่ให้เป้าหมายเราสูดดมก็มีผลเดียวกัน ผมรับขวดมาพิจจาร ณา นี่แหละสิ่งจะทำให้พี่ทวงศักดิ์ศรีคืนมา เจ้าเดินวนรอบที่นั่งผมสาธยาย บอกให้ฟัง ผมเงยหน้าถามเท่าไหร่ เจ้าคมฉีกยิ้มชูนิ้ว6นิ้ว ผมกำมือชูสวนไป3นิ้ว เจ้าคมหน้าเสียชู5นิ้ว ผมทำหน้าเยาะชู3นิ้ว เจ้าคมคอตกชู4นิ้ว ผมพยักหน้าเจ้าคมจึงยิ้มออก เจ้าคมรับเงินอวยพรผมเหมือนเคยเมื่อมันกลับไป ผมนั่งยิ้มกำขวดผงรัณจวนแน่น ฮี่..ฮี่..ฮี่สร้อยจ๋าคราวนี้ฉันจะไม่พลาดอีกแล้วและแผนคราวนี้ต้องแยบยลและ รัดกุมที่สุด..กั๊ก..กั๊ก...กั๊ก..แต่ผมก็ต้องเย็นหลังวาบเมื่อมีมือมาลูบ หัวผม หันไปดูเป็นโสภานั้นเอง พี่..หนูว่าไปเช็คสมองหน่อยไหมหลังจากหัว แตกหนูว่าพี่มีอาการแปลกๆนั่งยิ้มนั่งหัวเราะคนเดียวพึมพำบ่นอยู่คน เดียว หนูไม่อยากมีผัวเป็นคนบ้านะ ผมว่าไม่เป็นไรคิดอะไรตลกๆได้พี่ก็ขำคน เดียวอยู่เรื่อย นั่นแหละมันอาการระยะแรกแล้ว ผมดึงเธอมากอดหอมแก้มซ้าย ขวา อย่าห่วงน่าพี่สบายดีถึงมีผัวบ้าเธอก็ยังมีเงินเยอะแยะไว้ใช้สอยไม่ ลำบาก เงินทองนะหนูไม่อยากได้หรอกหนูอยากได้พี่เป็นผัวมากกว่าอย่างอื่น(อู ย..พูดไปลองกูเป็นไอ้แก่อยู่วัดสาวสวยอย่างนี้จะแลรึ..ตุ๋ย..)ผมถามทำไมเธอ กลับมาแต่วัน โสภาว่าจะต้องไปสั่งชื้อคอมพิวเตอร์ที่กรุงเทพเอามาเปิดสาขา ขายและใช้เองในสำนักงานอาจต้องไปสัก2-3วัน โอ้...สวรรค์เปิดทางให้แล้ว ผมยิ้มยิงฟัน หนูไม่อยู่พี่คงจะเหงาอยู่คน เดียวได้หรือป่าว ผมกอดเธอแน่นไม่ต้องห่วงเพื่อความก้าวหน้าของธุรกิจเราไปเถอะน้อง เธอว่าจะ ไปตอนบ่ายมีเจ้าชมขับรถพาไป ผมไปช่วยเก็บของใช้จำเป็นอย่างร่าเริง จนโสภา ถามว่าเมียจะไม่อยู่ทำไมทท่าคึกคักจัง ผมดึงเธอมากอดหอมแก้มบอกดีใจที่เมีย มีความคิดก้าวหน้าขยายธุรกิจเรานะสิ มีเพียงสร้อยที่ยืนอยู่ห่างๆเบ้ปาก ส่ายหน้าเพราะรู้ว่าช่วง2-3วันนี้เป็นวันอันตรายสำหรับเธอแล้ว....

ผมส่งโสภาขึ้นรถที่เจ้าชมมารับโบกมือลาอย่างอาวรณ์ แต่ภายในใจลิงโลดหัน มาสบตาสร้อยเป็นประกายหื่นกระหายจนสร้อยหลบตาเดินหลบไป เวลาผ่ามไปอย่าง เชื่องช้าและอึดอัด ผมเดินไปมาเหลือบดูสร้อยที่มีเจ๊เดือนอยู่ใกล้ราว องครักษ์ทำให้จู่โจนอะไรไม่ได้ ผมรอจนถึงอาหารมื้อเย็น เรานั่งกินกัน เงียบๆและเงียบสนิทจนวังเวง เราสองคนขยับเพียงมือที่ตักอาหารและปากที่ใช้ เคี้ยวข้าว สายตาเราเหลือบดูกันเป็นระยะๆ จนมื้อเย็นผ่านไปและเจ๊เดือนต้องกลับบ้าน เวลาของลงมือของผมจึงจะ เริ่ม ก่อนเจ๊เดือนจะกลับได้ถือถาดขนมเดินผ่านผมมา ผมถามของใครเธอว่าของสร้อย ผมจึงบอกเดี๋ยวเอาไปให้เองให้สวาใหญ่กลับไปเถอะ ได้โอกาศกูแล้วผมเทผงรัณจวนใส่ขนมคลุกเคร้าและเรียกเจ๊เดือนมาใหม่บอกปวด ท้องกะทันหันให้เอาไปให้เอง เจ๊เดือนทำท่างงแต่ก็เอาขนมไปให้สร้อย ผมแอบ ตามไปดูเห็นสร้อยหยิบขนมกินไปหลายชิ้นระหว่างนั่งดูทีวี ผมเฝ้ารอและจับตา ดูสร้อยราวพยัคฆ์คุมเหยื่อนิ่งและสงบ จนกระทั้งสร้อยหาวและลุกปิดทีวีเดิน กลับเรือนเล็กไปยาเริ่มออกฤทธ์แล้วล่ะสิ ผมนึกในใจ ผมกลับมาที่ห้องท่อง นโมสวดคาถาต่างๆนานาขอให้คืนนี้โชคดีมีชัยพลางลงจากเตียงกระทืบเท้าข่ม ขวัญ(ข่มขวัญอะไรก็ไม่รู้) ผมเดินย่องมาเรือนเล็กจู่ฝนก็ตกมาจ๊ากๆๆ ฮึฤกษ์ดีโว้ยครั้งแรกที่ได้สร้อยก็ฝนตกอย่างนี้แหมฟ้าดินเป็นใจจริงกู ผม มองอะไรสดใสไปหมดคืนนี้ ผมย่องมาที่ประตูใช้กุญแจสำรองไขเข้าห้องสร้อย อย่างเงียบเชียบ ผมย่องเข้าไปเปิดห้องนอนและเดินฝ่าความมืดที่มีแสงไฟสลัวๆ จากหน้าต่างส่องผ่านมาเห็นสร้อยนอนหงายถ่างแข้งขาอ้าซ่าท้าทาย ผมพนมมือสวด มนต์เป่าพรวดเรียกขวัญตัวเอง หยิบขวดยารัณจวนมาเทใส่ฝ่ามือแล้วย่องไปเป่า ใส่หน้าสร้อย เดี๋ยวเถอะได้รัณจวนกันสุดเดชแน่ ผมรอยาออกฤทธ์สักครู่ก็มา ยอนข้างๆสร้อยที่นอนหายใจเบาอกใหญ่กระเพื่อมน้อยๆให้อารมณ์ยิ่งนัก ผมรอเวลาจนคิดว่าได้ที่ ผมค่อยๆเลิกเสื้อคอกระเช้า นมคู่ใหญ่ที่เคยสัมพัสเมื่อ19ปีที่แล้วแอบซ่อนใต้ยกทรงสีดำ ผมค่อยๆดึงเสื้อยกทรงเลื่อนขึ้นนมคู่งามทะลักออกมาท้าทายสายตาผม ผมก้มดูด และเลียเบาๆและเลื่อนมือไปดึงผ้าถุงเลื่อนขึ้นมาจนถึงเอวเปิดเผยจิ๋มที่รก ครึ้มดกดำ ผมแหย่นิ้วชำแหละเข้ารูชักเข้าออกจนเริ่มฉ่ำเยิ้มขาสองข้างค่อยๆ แยกออก จิตใจผมเตริดไปไกลตายเป็นตายกูยอมแล้ววันนี้ผมลุกถอดเสื้อผ้าออจากกายแล้ว ยืนมอง ร่างของสร้อยที่ผมฝันใฝ่เฝ้ารอมา19ปีปรากฎต่อหน้ารอผมเสียบ ผม ค่อยๆขึ้นไปนั่งแทรกกลางหว่างขาสร้อยและจับควยที่แข็งเป้กแทงเข้ารูช้าๆ อย่างใจเย็นจนสุดด้าม โอ้สวรรค์แรงตอดรัดยังสุดยอด แต่ก่อนผมจะขยับตัว ขึ้นสวรรค์ที่ฝันหาพรัน สร้อยลืมตามองมาที่ผมแล้วผุดขึ้นนั่งเมื่อเห็นผม เสียบคารูเธออยู่เธอก็โวยใส่ว่ามึงทำอะไรกู ก่อนผมจะอธิบายเท้าของสร้อยก็ ยันโครมมาที่ยอดอกผมจนหงายตกจากเตียงลงมา สร้อยด่าผมไม่ขาดปากไม่ฟังไม่สน อะไรคว้าไม้หน้าสามหัวเตียงฟาดใส่ผมไม่เลือกที่จนผมต้องวิ่งหนีออกมาจากห้อง แทบไม่ทัน สร้อยไล่ตีผมจนออกมาจากเรือนพักของเธอในสภาพล่อนจ้อน ท่ามกลาง สายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก สร้อยยืนด่าผมไม่มีชิ้นดีและปิดประตูปัง ผมต้อง ไปคว้าผ้าถุงที่ตากอยู่ของสร้อยมาสวมกันอุจาดและเดินกลับมาเรือนใหญ่ให้ตาย เถอะลืมกุญแจไว้ในห้องสร้อย ถึงกลับไปเอาตอนนี้คงไม่มีทางแน่ ผมเดินวนไปวนมาหาทางเข้าบ้านจนเอาเหล็กมา งัดประตู แต่ขฌะงัดอยู่นั้นก็มีตำรวจสายตรวจมาจอดรถหน้าบ้านผม ทั้งสอง เข้ามาจับกุมผมเพราะกำลังงัดบ้านอยู่ไม่ว่าผมจะอธิบายว่าเป็นบ้านผมตำรวจก็ ไม่ฟัง เพราะเมื่อถามผมทำไมอยู่ในสภาพนี้ผมก็อธิบายไม่ถูกและตำรวจทั้งสองก็เพิ่ง ย้ายมาใหม่จึงไม่รู้จักผม และทั้งสองก็กุมตัวผมมาโรงพัก ในสภาพนุ่งผ้าถุงมาตัวเดียว เมื่อมาถึงผมหวังเจอตำรวจที่รู้จักปรากฎว่าทุก คนออกเวณไปหมดและติดต่อไม่ได้ สิบเวณใหม่จับผมเข้าห้องขังรอให้เช้าก่อน ค่อยคุยกันเพราะเสียเวลานอนมัน โอ้ผู้ใหญ่เศษฐี1000ล้านถูกจับขึ้นโรงพัก ขังคุกในสภาพนุ่งผ้าถุงตัวเดียวทุเรศตัวเองสิ้นดี คืนนั้นผมนอนหนาวสั่นยุง กัดทั้งคืน ผมทนทรมานยันเช้าพอดีเจ้าคมมาหาข่าวที่โรงพัก ผมดีใจที่สุดในชีวิตเป็นครั้งแรกที่ได้เจอมัน เจ้าคมถามไถ่ผมทำไมมาอยู่ที่ นี่ในสภาพนี้ ผมบอกให้มันหาทางเอาผมออกจากที่นี่โดยเร็จแล้วจะเล่าให้ฟัง เจ้าคมจัดการ ประกันตัวผมแล้วหิ้วปีกผมมาที่รถมันและขับพาผมมาส่งบ้าน มันขำกลิ้งเมื่อ ฟังเรื่องราวของผมเมื่อคืน แต่แปลกใจทำไมผงรัณจวนใจถึงไม่ได้ผล และมัน ล้วงกระเป๋าบอกขอโทษพี่ขวดนี้เมื่อวานผมหยิบผิดรีบไปหน่อย ผมเค้นแรงด่ามัน สุดเสียง "ไอ้วรนุช...แต่ผมรู้สึกเป็นไข้ปวดตัวและไม่มีแรง ไว้กูหายก่อนนะมรึง ..เจ้าคมขอโทษขอโพยผมไม่หยุด ผมมาถึงบ้านในสภาพสะบักสะบอม มีสายตาสะใจของ สร้อยและสายตางงๆของเจ๊เดือนมองต้อนรับ เจ้าคมหิวปีกผมไปที่ห้องและพาผม เข้าห้องน้ำเปิดน้ำอาบล้างตัวให้ผมและพามาเช็ดตัวให้เหมือนเด็กๆและประคองมา ที่นอนก่อนวิ่งไปหายาแก้ไข้มาให้ผมกินและกำชับให้นอนพักผ่อนมากๆ ผมตื้นตันน้ำใจเจ้าคมมาก และหลับไปด้วยความเพลีย ครั้งนี้เป็นครั้งที่ผมย่อยยับที่สุด แต่ผมยังไม่หยุดหรอก..แต่ครั้งนี้ขอพักให้หายไข้ก่อน...โปรดติดตามตอนต่อไป นะครับ...