เดชแม่ยาย ตอนที่28 ไม่ใช่เมียแต่เป็นแม่ยายทำแทนได้

เช้าวันใหม่ แต่มันกี่โมงว่ะ ผมงัวเงียดูนาฬิกา ตายล่ะ10โมงแล้ว ประตู ห้องเปิดออก สร้อยโผล่เข้ามาดู"ตื่นแล้วหรอ" เธอถาม ผมสลัดหัวไล่ความมึนงง "เมื่อคืนฉันเมาหนักเลยรึ"ผมสำรวจตัวพบว่าไม่ได้นุ่งผ้าสักชิ้น"แล้วใครถอด เสื้อผ้าฉันหมดเลยเนี๋ย"ผมทำท่าจะลุกแต่ต้องหยุด "ฉันเอง โถจะมอมเหล้าเด็ก แต่ดันถูกเด็กมอม อ้วกแตกอ้วกแตนโดนลากหยั่งกับหมา สงสารน๊ะเลยเช็ดล้างให้"เอแล้วเมื่อตืน มันอะไรว่ะกึ่งฝันกึ่งจริง หยั่งกะได้ล่อกับใคร แต่ทำไมจำอะไรไม่ได้เลย หรือว่ามันเมามาก เข้าใจผิดอะไรไป ช่างเหอะ "งี้ สร้อยก็เห็นของฉันหมดแล้วสิ ไม่กลัวหรอ"ผมแกล้งกระเซ้า "อย่าว่าแต่เห็นเลย โดนยังเคยโดนมาแล้วเลย มันก็อยู่เท่าเดิมแหละ" สร้อยพูดอายๆดักคอผม"แล้วอยากโดนอีกไหม รำลึกความหลังกัน" สร้อยหันหลัง "ถ้าไม่กลัวเครื่องช๊อทก็มารำลึกกันได้เลย"แล้วสร้อยก็ปิดประตู ผมลุกขึ้น ทุบหัวไล่ความมึนงง โธ่เมื่อคืนคิดไปเองได้ แต่นี่มันยกทรงใครว่ะ มาอยู่ บนที่นอนเรา ของโสภาไม่น่าใช่ เมียเราไม่ใหญ่ขนาดนี้นี่ แล้วของใคร นั่นกางเกงในอีก เอมาได้ไง ต้องรีบทำลายหลักฐาน เดี่ยวเมียกลับมาเจอ บ้านแตกแน่ ไม่รอช้าผมหาถุง และใส่นำไปซ่อน ก่อน หลังอาบน้ำล้างหน้าแปลงฟันเรียบร้อยผมก็ออกมาโต๊อาหาร กินข้าวรอง ท้องแล้วออกไปนั่งเล่นหน้าบ้าน อ่านหนังสือพิมพ์ไปตามเรื่อง....

พลันสัมผัสความชั่วร้ายก้มากระทบตัวผม "ไอ้วรนุชคม..เมื่อวานมึงหายหัวไปไหนมา ไม่มาช่วยกูเลย มึงรู้เปล่า ไอ้เม้งเล่นกูหัวแตกเลย" เจ้าคมมานั่งข้างๆผมยิ้มแฮะๆ "ขอโทษทีพี่ เมื่อวานพาเด็กไปแข่งฟุตบอลในเมือง เลยมาช่วยพี่ไม่ได้ พี่เด็กพี่ชนะนะ...นัดหน้าจะได้เข้าชิงแล้ว" มันแก้ตัวว่าพานักฟุตบอลทีมที่ผมออกค่าใช้จ่ายให้ไปแข่ง "เออแล้วไป ว่า แต่มึงรุ้จักเหมยลี่ ลูกไอ้เม้งไหม"ผมถามมันเรื่องสาวหมวย"พี่สนใจหรอ"มันถามกลับ "กูอยากรู้ข้อมูล มึงตอบตามกูถาม" เจ้าคมล้วงสมุดเล็กๆจากกระเป๋า " เหมยลี่ๆๆๆๆนี่ไงเจอแล้ว น.ส เมทินี สมบัติไพศาลโอฬารสกุล บุตรนาย ไมตรี สม.."ผมยกมือห้าม" พอๆๆๆกูอยากรู้ว่าเขาทำอะไร ชอบอะไร เท่านั้น "ผมส่ายหน้า"เออ..เป็นครู..ชอบสอนหนังสือ" ผมยกเท้าจะถีบแต่เจ้าคมหลบทัน "มึงกวนตีนมากไอ้ชิบหาไม่เจอ" เจ้าคมตั้งหลักได้ก็เริ่มใหม่"น้องเหมยลี่ เพิ่งเป็ครูมาใหม่ ชอบดอกไม้ประเภทมีกลิ่นหอม อาหาร ชอบซีฟู้ด และขนมไทยทุกชนิด รักธรรมชาติ สายลมแสงแดดแต่ไม่ชอบตากแดด สีที่ชอบสีฟ้า เคยถ่ายแบบชุดว่ายน้ำลงหนังสือ รายสัปดาห์2ครั้ง และชอบร้องคาราโอเกะเป็นชีวิตจิตใจ"เจ้าคมรายงาน อื่มใช้ได้ มันส่งรูปเหมยลี่ใส่ชุดว่ายน้ำให้ผมดู"เมื่อคืน กูเกือบได้แล้ว แต่กูเมาหัวทิ่มเสียก่อน"เจ้าคมจ้องหน้าผม"หา..มีคนรอดเงื้อมือพี่ได้ นอกจากแม่สร้อยอีกรึ" มันถามเหมือนไม่เชื่อ "ก็แม่นี่แหละคนแรก โสภา ว่าแน่ๆ ไปกับกูครั้งแรกยังเสร็จเลย"เจ้าคมมองแบบสงสัยกึ่งครายแครงใจ"ผมว่าพี่กะ โสภาเนี๋ยะ ไม่รู้ใครเสร็จใครน๊ะ.."ผมมองมันตาขวาง"เขาเสร็จกูโว้ย แล้วกูเสร็จเขาทีหลัง แต่วันนี้อีสาวขาวหมวย สวยเซ็กส์ มันต้องเสร็จกูแน่"เจ้าคมแบมือ"ค่าข้อมูลพี่"ผมควักให้มัน500 "ไงสองคนนี่.."เสียงสร้อยดังมา"วันๆ คิดทำการทำงานบ้างไหม สุมหัวทำ สุมหัวคิดแต่เรื่องชั่วๆ หัดทำดีคิดดีบ้าง จะได้ไม่เสียชาติเกิด "สร้อยด่าเจ็บๆ เฮอะคิดว่าจะสะดุ้งสะเทือนเรอะ....

ผมต้องมาประชุมกำนันผู้ใหญ่ตอนบ่าย เพราะผูว่าจะมาตรวจโครงการฝายน้ำล้นและโครงการในพระราชดำริ เมื่อประชุมนัดหมายกันเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับ ก่อนกลับก็มีการเผชิญหน้ากันกับไอ้กำนันเม้งนอกรอบ "หวังว่าผู้ใหญ่คงไม่ทำขายหน้าหมูบ้านน๊ะ" มันแขวะผมทันที"ถ้างบมันไม่โดนงาบไปกว่าครึ่งมันจะขายหน้าน้อยกว่านี้ คน ระยำ โกงได้แม้นเงินแผ่นดิน แล้วยังกลัวขายหน้าอีก"ผมสวนกลับ"เฮ้ยพูดงี้หมายความว่าไง ใครโกง มีหลักฐานรึป่าว พูดดีๆผู้ใหญ่"มันโมโหหน้าแดงเมื่อผมจี้จุดเจ็บ"ถ้ามีมันเข้าคุกหมดแล้ว ที่ลอยนวลอยู่ได้เพราะมันสาวไม่ถึง"มันชี้หน้าผม"ระวังปากบ้างผู้ใหญ่ พูด หาภัยใส่ตัวศพจะไม่สวย"ผมสวนทันที"อ้าวขู่เรอะ กูไม่กลัวหรอกถ้าตายเพราะพูดความจริง"แต่ก่อนเรื่องจะบานปลายคนอื่นๆก็มา ห้ามและแยกผมกับมันออกห่างๆกันและช่วยกันพูดขอร้องให้กลับบ้านกันไป อย่า ทะเลาะกัน ผมขับรถออกมาด้วยอารมณ์ขุ่นมัว แต่พอนึกถึงเหมยลี่ได้ เออหาอะไรทำแก้เซ็งดีกว่า ผมขับรถไปตลาดทันที...

เย็นวันนั้นผมมาปรากฎตัวที่หน้าโรงเรียน สาวหมวยเดินออกมาเจอผมก็ประหลาดใจกับช่อดอดไม้ที่ผมชื้อมาให้ "เนื่องในโอกาศอะไร "สาวหมวยถาม "ที่ผมจะพาคุณไปร้องคาราโอเกะ"สาวหมวยตาวาว "วันไหนค่ะ ลี่จะได้เตรียมตัว"ผมยิ้มวันนี้แหละ"สาวหมวยทำท่าลังเล"แต่..แต่..ลี่ยังไม่ ได้แต่งตัวเลย"ผมเปิดประตูไปชุดนี้แหละ ไม่เป็นไร"สาวหมวยทำท่าคิดสักครู่ก็ก้าวขึ้นรถ ผมก็พาเธอดิ่งไป จุ๊บแจงคาราโอเกะทันที พลางคิดในใจ แม่สมันน้อยเธอเสร็จฉันแน่ เมื่อคืนประมาทไปหน่อย เธอเลยรอดมือฉันไปได้ วันนี้เสร็จแน่ ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..

ที่ร้านจุ๊บแจงคาราโอเกะผมจองโต๊ะไว้แล้วอยู่ใมนดีเสียดายมันไม่มีห้องวีไอ พี ไม่งั้นได้ร้องกันสองต่อสองคงจะมันกว่านี้ ผมไม่ถนัดร้องเพลง เท่าไร แต่สาวหมวยนั้นร้องไม่หยุด ยิ่งดื่มมากยิ่งร้อง"รัแท้นั้นคืออะไร ตับไตไส้พุง หรือรักกางเกงที่นุ่งเพราะมันสวยดี"แหมเพลงอะไรว่ะ"ชิมิ..เธอคิดจีบฉัน..ชิ มิ.."อื่มสาบานได้นั่นเพลงเรอะ...ส่วนโต๊ะข้างๆก็ งึมๆงำๆงำๆงึมจังซี่มันต้องถอน...โอ้ยเพลงอะไร ผมเกิดไม่ทันเลยไม่เคยได้ยิน...

แต่ขณะที่เรากำลังสำราญเสียงเป่าปากดังหวี้ดวิ้วของเหล่าหนุ่มๆดังลั่น เมื่อที่ประตูร้าน มีสาวนางหนึ่งในชุกสายเดี่ยวรัดรูป โชว์สะดือและหน้าท้องแบนราบขาวจ๊วะ ใส่กางเกงขาสั้นแทบถึงโคนขารัดติ้ว แต่งหน้าเข้มบาดใจชาย เธอเดินส่ายสะโพกเข้ามา โดยไม่สนใจสายตาหื่นกระหายของบรรดาชายที่จ้องแทบจะทะลุเนื้อตัวเธอและ จินตนาการกันไปแสนไกล ผมมองแล้วขยี้ตา นั่นมัน....สร้อย...แม่ยายกูนี่หว่า มาได้ไง...

สร้อยเดินนวยนาดไปนั่งสั่งเครื่องดื่มอย่างอ่อนมาดื่ม ผมแทบลืมสาวหมวย ไปในบัดดล จนเธอเขย่าตัวผมเรียกสติ"นั่นอาสร้อยไม่ใช่หรือ โอโฮ้...ไม่เบานะ เมื่อวานเห็นเรียบๆเงียบๆ นัดใครมาร้องเพลงล่ะ ท่าจะมาบ่อย"ผมไม่ตอบอะไร สร้อยไม่เคยออกไปไหน และไม่เคยแต่งตัวหยั่งงี้ นอกบ้าน แต่อะไรปเข้าฝันให้แต่งตัวอย่างงี้ และมาในที่หยั่งงี้ ถึงคิว สร้อยร้องเพลง เธอรับไมค์มาและเริ่มร้อง ผมไม่เคยฟังเสียงสร้อยร้องเพลงมาก่อนเลย และเพลงที่เธอร้องทำเอาผมน้ำตาแทบใหล.....มันเป็นเพลงเก่าที่เราชื่นชอบ เมื่อเกือบ20ปีก่อน ทำให้ผมนึกถึงคืนวันเก่าๆ ตอนที่เราเคยอยู่ด้วยกัน...รักฉันนั้นเพื่อเธอ...

เมื่อเพลงจบเสียงปรบมือลั่นร้าน และก้มีขี้เมาเข้าไปหลีเธอ ผมผุดลงปรี่ เข้าไปขวางเมื่อมันจะลวนลามเธอ "เฮ้ย..เมิง..เปน..คราย...ว่ะ..มาขวาง กู..."มันตวาด แต่ยังไม่ทันจะตอบหรือจะทำอะไรต่อ เพื่อนของพวกมันรีบมา ห้ามและพามันออกไป "ขอโทษครับผู้ใหญ่ เพื่อนผมมันเมา"เพื่อนมันยกมือไหว้และตามออกไป ผมฉุดมือสร้อย และกึ่งดึงกึ่งลากออกมาข้างนอก "ทำบ้าอะไร แต่งตัวหยั่งงี้ ออกมาในที่ หยั่งงี้ อยากถูกข่มขืนรึไง"ผมตะวาดอย่างมีอารมณ์"อยู่บ้านมันก็มีคนจ้องจะ ข่มขืนทุกวันอยู่แล้ว ลองออกมาให้คนอื่นจ้องข่มขืนบ้าง เปลี่ยนรสชาดไม่ได้รึไง พี่เป็นใคร มีสิทธ์อะไมห้ามฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้"ผมอึดอัดพูดไม่ออก"มีสิทธ์ซิ.... เอ้อ..มีสิทธ์ตรงฉันเป็นลูกเขยเธอ และ...และ..เอ้อ เธอเป็นแม่ของโสภาทำตัวอย่างงี้ไม่เหมาะสม"สร้อยกอดอกหัวเราะเยาะ"โฮะ..ที ผัวมันยังควงผู้หญิงอืนมาร้องคาราโอเกะได้ แล้วทำไมฉันเป็นแม่มันจะมาหา ผู้ชายร้องด้วยไม่ได้..."ผมกำหมัดยืนตัวสั่น"ไม่ได้ก็คือไม่ได้..กลับเดี๋ยว นี้.."ผมลากสร้อยขึ้นรถ ขฌะเธอดิ้นให้ปล่อย สาวหมวยตามออกมา ผมหันไปบอก"ลี่วันนี้พี่ขอโทษ หาทางกลับบ้านเองน๊ะ คราวหน้าพี่จะแก้ตัวใหม่"แล้วผมก็พาแม่ยายที่เลิกดิ้นรณแต่ยิ้มเยาะๆผมกลับ บ้าน แหมตัวเองไม่ยอมให้กินแล้วยังจะกันไม่ให้กินคนอื่นอีก มันน่าเบิ้ลสองนัก ถ้าไม่เกรงใจอาวุธใหม่เครื่องช๊อทไฟฟ้าล่ะก้อ คืนนี้เจอแน่......

ผมพาสร้อยมาถึงบ้าน แม่ยายสวยเอ็กซ์เดินนวยนาดเข้าบ้าน เฮ้อ...ก็ น่า...ขนาดนี้ แต่งตัวอย่างงี้ จะไม่ให้กูคิดไม่อะไรก็เกินไปแล้ว แต่ก็ได้แค่คิด เพราะทำอะไรทีไร ปางตายทุกที ฤทธ์เดชกับความสวยพอๆกัน คืนนี้กูคงต้องนอนหง่าวคนเดียวอีก แล้ว จะหาแผนจัดการอย่างไงดี แทนทีจะได้เฉาะสาวหมวยแก้แค้นไอ้กำนันเม้ง ดันต้องมาระวังสร้อยจะออกไปให้คนอื่นเฉาะ เฮ้อ.......

ขฌะผมจะหลับๆจู่ๆมือถือก็ดังขึ้น ผมหยิบมากดรับ"ผู้ใหญ่.."เสียงสาวหมวยเคืองๆโทรมา"ทำอย่างงี้กับลี่ได้ ไง"อ้าวงานเข้าแล้ว"เอ้อพี่ขอโทษ...คือมันมีเหตุจำเป็นน๊ะ"เสียงเเว้วๆดังมา ในสายหูแทบแตก"เหตุจำเป็นเพราะหวงแม่ยาย แล้วทิ้งลี่เลย ไม่เคยมีใครทำกับลี่อย่างงี้มาก่อน ใจร้ายมาก"เสียงสะอื้นดังมา"ใจเย็น ลี่ เอางี้คราวหน้าพี่จะแก้ตัว เป็นพรุ้งนี้เราไปกินอาหารทะเลโป๊ะแตกกันนะ พี่จะเลี้ยงขอโทษ"เสียงสะอื้นหยุดลง"แน่น๊ะ ถ้าทิ้งลี่อย่างวันนี้อีกไม่ ต้องมาเจอกันเลย" โธ่น่าเสียดายคืนนี้จริงๆที่ไม่ได้ล่อสาวหมวย เอาหมอนข้างถูแก้เหงาไปก่อนล่ะกันไว้พรุ้งนี้ค่อยเอาของจริง อยาให้ถึงพรุ้งนี้เร็วๆจัง......คร่อก.....

และแล้วเวลาที่ผมรอก็มาถึงผมแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าโทนสีฟ้าตามข้อมูลเจ้าคม จนสร้อยผ่ามมาเห็นทักว่าจะไปไหน ผมตอบว่านัดเพื่อนไปกินอาหารซีฟู้ดไม่ต้อง รอกืนข้าวเย็นกับผม "นัดเพื่อนกรือแม่สาวหมวย"สร้อยดักคอผม"เพื่อนจริงๆให้ฟ้าผ่าหมาตายสิ"สร้อย มองหยันๆ"ไม่ต้องเอาหมามารับเคราะห์แทนหรอก ให้ผ่าพี่ดีกว่า"ผมยิ้มแหะๆ"ไม่กลัวลูกสาวเป็นหม้ายรึ"สร้อยเดินหนีไป ผม ฮัมเพลงขัยรถไปรับสาวหมวยทันที....

ผมมารับสาวหมวยที่หน้าบ้านเรียกว่าเหยียบถิ่นเสือเย้ยไอ้กำนันมันจะๆแต่ มันดันไม่อยู่ แหมอยากให้มันเห็นจัง แต่ก็ดีที่มันไม่อยู่เดี่ยวเสียฤกษ์ ฟันสาวหมวยหมด ผมพาเธอมายังร้านโป๊ะแตก สาวหมวยวันนี้แต่งตัวสุดเอ็กซ์ไม่ แพ้สร้อยเมื่อวาน กางเกงยีนส์ขาสั้นโชว์เรียวขาขาวอวบ เสื้อกระเช้าสายเดี่ยวเอวลอยโชว์สะดือและหน้าท้องขาวไร้ไขมัน แหมควงด้วยมันภูมิใจไม่หยอก เมื่อเรามานั่งโต๊ะที่จองไว้ ขณะสาวหมวยกำลัง สั่งอาหาร สายตาของผมก็เหลือบไปเห็น...อีกแล้ว...สร้อย...และมันคงจะไม่ถึง ขนาดลมออกหูถ้าไอ้คนที่เธอมาด้วยไม่ใช่มัน ไอ้กำนันเม้ง...โอ้ย...กูจะบ้า...อะไรกันนักอะไรกันหนา....เนี๋ย....

ผมปรี่ไปขวางขฌะทั้งคู่กำลังจะนั่งโต๊ะ"สร้อย...เธอทำหยั่งงี่ได้ไงเนี๋ย"ผม ตวาดถาม"ทำหยั่งไง"สร้อยตอบเหมือนไม่แคร์"เธอจะมากับใคร จะไปไหนกับใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่มัน"ไอ้กำนันเม้งตวาดผมทันที"เฮ้ยมันนะ ใคร ข้ารึป่าว...พูดดีๆนะโว้ย...เดี๋ยวมีเรื่อง"ผมหันไปจ้องหน้ามัน"เออ... มึงนั่นแหละ...ทำไมจะมีเรื่องอาราย..มึงว่ามา.."ไอ้กำนันท่าทางโมโหหนักตัว มันสั่น"ทำไม สร้อยจะมากับกูมันผิดตรงไหน แล้วมึงมีสิทธ์อะไรมาห้าม สร้อยเขาเป็นแม่ยายมึงนะ เขาจะทำอะไร ไปไหนมาไหนกับใครก้อได้ ยกเว้นมึงจะเอาแม่ยายด้วย"สร้อยตวาดหน้าแดง "พูดดีๆกำนัน จะประจานฉันรึไง"คนทั้งร้านหันมาจ้องบ้างมุงดูเราบ้าง เจ้า ของร้านวิ่งมายกมือไหว้ขอร้องเราอย่าทะเลาะกัน สาวหมวยก็วิ่งเข้ามาห้ามไอ้ กำนัน"อาลี่..ลื้อมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ไหนว่าไปสอนพิเศษ ไอ้หยา ทำไมลื้อแต่งตัวหยั่งงี้"สร้อยช่วยเฉลย"มาสอนพิเศษผู้ใหญ่นะสิ คงตั้งใจจะ สอนกันถึงสวรรค์เลยล่ะ"สร้อยยิ้มเยาะที่มุมปากไปกลับบ้านอาลี่"ไอ้กำนันหน้า เสีย หันไปตวาทลูกสาวแล้วเดินจ้ำอ้าวๆไป ผมมองตามอย่างเสียดายระคนแค้นไอ้กำนัน "ไง เสียดายนักเรอะ ตามไปส่งซี่.."ผมหันมามองสร้อยขบกรามแน่น พูดอะไรไม่ออกแล้วผมก็ฉุดมือเธอลากให้ตามมา"จะไปไหน"สร้อยถาม"ก็กลับบ้านนะ สิ"สร้อยสะบับจนหลุด"จะกลับบ้านก็บอกดีๆสิ ไม่ต้องจูงเดินเองได้ไม่หลงหรอก ....เฮ้อ2ครั้ง2ครา สร้อยนะสร้อย จะกลั่นแกล้งทรมานผมไปถึงไหน แต่คอยดูเฮ่อะ..คราวหน้า น้องเหมยลี่ต้องเสร็จผมแน่..แต่ต้อง...โปรดติดตามตอนต่อไป.....