เดชแม่ยาย ตอนที่22 ผู้ใหญ่รอดไม่รอดต้องตามอ่านเองครับ

ผมกัดกรามแน่นใจเต้นระทึก เพียงไอ้พุ้ยเหนี่ยวไกผมก็จะได้พบยมบาลแล้ว แต่เมื่อเสียงปืนดัง เปี้ยงเป็นไอ้พุ้ยร้องโอ้ย..ใช่ลืมไปเรื่องนี้ผมเป็นพระเอก จะตายง่ายๆได้อย่างไร ไอ้คนแต่งมันต้องหาทางรอดให้ผมจนได้แหละ ท่ามกลางเสียงปืนยิงต่อสู้กัน เสียงใสๆแต่ตอนนี้ดุดันของโสภาตะโกนลั่นมาว่า พี่หมอบลง ผมทำตามทันที่นอนราบติดพื้น เสียงยิงต่อสู้สลับเสียงคนถูกยิงดังอื้ออึ่ง และผมก็ได้รับกระแสความชั่วร้าย ไอ้คม..อยู่ไหนมาช่วยกูก่อน ผมรู้สึกถูกดึงถูกกระชากลากถูไปจนหลังชนก้อนหิน พี่ผมมาช่วยแล้ว แหมเมียพี่เก่งจัง ดวลปืนกับพวกโจรอยู่เก็บไปได้2แล้ว ไอ้ชิบหาไม่เจอ มึงแก้มัดกูเร็วๆ กูจะไปช่วยเมียกู สาธยายอยู่ได้ ไอ้วรนุช ผมด่าพัลวัล เจ้าคมดึงผ้าผูกตาผมออกและแก้มัดให้อย่างรวดเร็ว ผมโผล่หน้าไปดูตามเสียง ปืน ตรงลานโล่งสมุนไอ้พุ้ยนอนร้องครวญคราง ขณะสายใจหมอบราบกับพื้น มีไอ้พุ้ยหลบหลังก้อนหินยิงสกัดโสภาที่หลบอยู่หลังกองหิน ทั้งคู่ดวลปืนอย่างกับในหนัง จนกระทั่งเสียงหวอรถตำรวจมา ไอ้พุ้ยจึงยิงเปิดทางหนีไปได้ ตำรวจเข้าคุมพื้นที่ ไอ้2โจรโดนจับพร้อมสายใจ และกำลังส่วนหนึ่งออกไล่ล่าไอ้พุ้ย ผมนั่งหอบโสภาถลามากอดผมแน่นน้ำตานอง หน้า ปากพร่ำเป็นห่วงผมสารพัด และโทษเจ้าคมที่ขับรถพาหลงทำให้มาสาย เกือบจะทำให้ผมต้องตาย เอ้อผ่านนาทีเฉียดตายมาได้ผมเข่าอ่อนแทบไม่มีแรงกอดปลอบใจโสภาว่าผมปลอดภัย แล้ว เรื่องเลวร้ายผ่านไปแล้ว ตำรวจกลับมารายงานหัวหน้าชุดว่าไอ้พุ้ยหนีไปได้ และกุมตัว2สมุนไอ้พุ้ยกับสายใจเดินผ่านผมไปขึ้นรถ ผมมองสายใจด้วยสายตาร้าวรอน ผมผิดเองที่ทำให้เธอเป็นอย่างนี้ ขณะสายใจก็ก้มหน้าน้ำตานอง รถควบคุมตัวแล่นออกไป หัวหน้าชุดตำรวจบอกให้ผมกลับบ้านพักผ่อนก่อนแล้วจะตามไปสอบปากคำ ส่วนไอ้พุ้ยนั้นจัดกำลังออกตามจับแล้ว และวิทยุสั่งสกัดทุกทาง ผมโอบไหล่โสภาเดินมาที่รถ เจ้าคมวิ่งมากอดผม แหมพี่ผู้ใหญ่ เกือบไปนิดเดียวเอง ผมนึกว่ามาช่วยไม่ทันเสียแล้ว โสภานี่เก่งจริงๆยิงปืนจากระยะเกือบๆครึ่งกิโลโดนมือไอ้คนจะยิงพี่เป๊ะ เลย โธ่ไอ้ส้นเท้า..ไอ้วรนุช..ไอ้ชิบหาไม่เจอ เพราะมึงมัวพาเขาหลงทางกัน เกือบฆ่ากูทางอ้อม ทำไม มึงกะให้กูตายแล้วจะรวบเมียกะสมบัติกูรึไง ผมด่ามันเป็นชุด ใช่..เอยพูดผิด ก็พี่ผมจำทางแยกผิด เจ้าคนแก้ตัว แต่เอพี่ไอ้พวกนี้มันเป็นใครเห็นมีสายใจด้วย ผมตัดบทโจรกระจอกกลุ่มหนึ่งกับสายใจที่เป็นคนวางแผน ไว้ถึงบ้านกูจะเล่าให้ฟัง ตอนนี้กูอยากกลับบ้านนอนกอดเมียกูและให้รางวัลสักหน่อย....

รถวิ่งมาจอดที่หน้าบ้านผม ที่ประตูสร้อยยืนรออยู่เมื่อเห็นผม เธอยิ้มทั้งน้ำตาวิ่งตรงดิ่งมา ผมยืนด้วยท่าที่คิดว่าเท่ที่สุดขยับแขนอ้ารับตัวเธอเข้ามากอด แต่เธอวิ่ง เลยผมไปกอดลูกสาว ลูบหัวลูบหลัง เป็นไงปลอดภัยนะลูกเธอถามพัลวัล เวรเอ้ยไม่เห็นกูมีตัวตนเลย ผมเดินดุ่มๆส่ายหัวเซ็งๆเข้าบ้านปล่อยสองแม่ลูกกอดกันคุยกันโดยมีเจ้าคมยืน ยิ้มสาธยายความเก่งกล้าของโสภาและเล่าเหตุการณ์ตื่นเต้นให้ฟัง ผมอาบน้ำ แล้วออกมาที่ห้องรับแขกมีทุกคนนั่งรออยู่ เจ้าคมถามเหตุการณ์ ที่ผมเผชิญมาผมก็เล่าเพียงเรื่องไอ้พุ้ยเป็นลูกเสือพายที่เคยถูกผมจับแล้ว พ่อมันถูกประหาร มันมาเพื่อแก้แค้นผม และผมก็ขอโทษ2แม่ลูกที่ต้องตกอยู่ในอันตรายเพราะผม โสภากอดรัดผมอยู่ข้างๆไม่เกรงใจใคร บอกไม่เป็นไรพี่ตอนนี้เราปลอดภัยหมดแล้ว แต่ไอ้พุ้ยหนีไปได้มันคงจะกลับมาล้างแค้นพี่อีกแน่ เจ้าคมออกความเห็น ไอ้วรนุช นี่มึงดูหนังมากไปแน่ๆ แค่หนีตำรวจให้มันหนีให้รอดก่อนเถอะ อย่าว่าแต่แก้แค้นเลย ตอนนี้มันคงหัวซุกหัวซุนหนีอยู่ไม่เกิน2-3วันเดี๋ยวตำรวจก็จับได้ ตำรวจไทยเก่งจะตาย ผมด่าเจ้าคมยืดยาว เราจับกุมคุยกันอยู่นานเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นสู่กันฟัง ตามมุมมองและเหตุการณ์ที่ได้เผชิญ ผมสบตาสร้อยบ่อยๆและสร้อยก็มักหลบตาผม จนมื้อค่ำผ่านไป เจ้าคมอาสานอนเฝ้าหน้าบ้านแต่ผมไล่มันกลับ บอกเสียเวลาเปล่าโจรมาจริงๆมึงก็หลับปลุกไม่ตื่นแล้ว ผมให้สร้อยนอนที่ตึกใหญ่และขอตำรวจมาเฝ้าหน้าบ้าน โดยให้เบี้ยเลี้ยงพิเศษเพื่อความอุ่นใจของคนในบ้าน คืนนั้นที่ริมหน้าต่าง แสงจันทร์กระจ่างผมตระกองกอดโสภาจากด้านหลัง ผมซุกไซร้สูดกลิ่นกายสาวไม่หยุด ด้วยคิดว่าจะไม่รอดกลับมา โสภาพิงกายที่อกหนากว้างของผม หลับตาพริ้มใบหน้าเปลี่ยมสุข ผมคงจะพอสักที กับการคิดชั่วเครมสร้อยแม่ยายตัวเอง ที่ผ่านมาผมมันตกที่ตัวผมคนเดียว แต่ครั้งนี้ผลมันตกแก่ทุกคนจนเดือดร้อนวุ่นวายไปหมด ผมหอมแก้มโสภา และถามเธออยากได้รางวัลอะไร อยากได้ผู้ใหญ่น้อย เธอตอบ จัดให้ผมช้อนร่างงามอุ้มมาวางที่เตียง นานแล้วที่เราไม่ได้มีอะไรกัน ต่อไปนี้จะขออยู่สบายๆและชวนโสภาผลิตลูกๆดีกว่าจะ40แล้ว ยังไม่มีลูกเป็นของตัวเองเลย มัวปล่อยเวลาไปเปล่าๆ เริ่มเลยล่ะกันเริ่มผลิตคนแรกล่ะ...

...ผมจัดการถอดเสื้อผ้าโสภาออกโดนเธอขยับตัวอำนวยความสะดวกให้อย่าง่ายดาย ผมใช้แขนยันคล่อมร่างงามไว้และใช้สายตาโล้มไล้ทุกสัดส่วน โสภาร้องถามอายๆ มองอะไรพี่ มัวมองอยู่ได้จะทำอะไรก็ทำสิ ผมบอกว่าทำแน่ แต่..อดใจหายไม่ได้ ถ้าเมียคนสวยคนนี้ถูกทำอย่างนี้โดยคนอื่น ผมคงขาดใจตาย โสภาบอกว่าถ้าไม่อยากให้คนอื่นทำก็ดูแลดีๆอย่านอกใจอีก ก็มีของดีไว้กินอิ่มกินออกจะหลบไปกินที่อื่นอีกทำไม ผมบอก แน่ใจรึโสภาถาม แน่ใจสิแล้วผมก็ก้มลงดูดหัวนมชมพูทั้งสองข้างสลับกัน และซุกจมูกสูดกลิ่นกายกลางร่องอก โลมลิ้นลากลงมาวนรอบสะดือสวยได้รูป และต่ำลงที่หว่างขา แลบลิ้นเลียสองแคมอวบอูมและเซาะลิ้นลงร่องดูดเลียน้ำฉ่ำจนเปลอะปาก สาวคนสวยแอ่นกายครางบิดกายรัณจวน มือคว้าดุ้นยักษ์ผมชักขึ้นลงและลูบไข่ผมเบาๆ โสภากดหัวผมให้โลมลิ้นอีกอย่างลืมตัวลืมอาย ผมสนองอย่างไม่รังเกลียด สาวรุ่นส่ายหัวดิ้นพลาด ร้องฟังไม่ได้ศัพย์ เธอรั้งหัวผมไว้ให้หยุด และพลิกตัวผมให้นอนหงายก่อนจับท่อนเอ็นผมอมเข้าปากและละเลงลิ้นที่ปลายหัว เสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก โสภาทั้งเลียทั้งอมแถมด้วยขบและเลียไข่จนผมเสียวลิ้นพันกัน เมื่ออารมณ์เราสองเต็มที่ ผมจับเธอนอนลงและถ่างขา สอดใส่แท่งเอ็นเข้าร่องหลืบสวรรค์ที่ฉ่ำน้ำรักจนมิด ความคับแน่นยามแรก ถูกแรงเสียดสีจากการชักเข้าออก ไม่นานมันก็คร่อง ผมเร่งจังหวะแรงขึ้น โสภาร้องครางเสียงลั่นเร่งจังหวะผมให้แรงกว่านี้อีก ผมจับเธอนอนตะแคงแล้วยกขาฟาดคอและแทงใส่ในท่านั้น สาวรุ่นห่อปากครางเสียงกระเส่าตามแรงกระเด้าอย่างเอาเป็นเอาตายของผม แต่ผมยังไม่พอจับเธอนอนคว่ำ และสอดใส่จากด้านหลังโดยนั่งทับก้นเธอจากนั้นก็กระเด้าอย่างถนัดอัดใส่ไม่ หายใจ สาวรุ่นร้องครางโหยหวนเรียกชื่อผมไม่ขาดปาก สองจิกที่นอน หัวผงกบ้างฟุบกับที่นอนบ้างจนผมก็มาถึงจุดหมายที่ไม่อาจเก็บกลั้นผมดัน กระแทกสุดแรงกดจนแน่นแทบจะเป็นเนื้อเดียวกับเธอพ่นน้ำแห่งความสุขเสียวออกมา อย่างมากมาย ผมฟุบทับร่างงามกอดอย่างหวงแหนและหอมฟอดๆอย่างหลงใหล โอ้ยทำบุญมาด้วยอะไรว่ะกูถึงได้เมียสวยเด็ดดวงขนาดนี้และผมก็หลับไปในท่า นั้น....

...เช้าวันต่อมาผมได้ยินเสียงเออะหน้าบ้านจึงออกมาดู ก็เห็นไอ้พุ้ยถูกจับ มัดดิ้นกระแด่วๆบนกะบะรถตำรวจ เอมันมาได้ไง ตำรวจเล่าว่ามันมาปีนรั้วหวังเข้ามาในบ้านผมแต่ขากางเกงติดเหล็กเส้นที่โผล่ มาหัวเสาเลยห้อยหัวอยู่กับรั้วไปไหนไม่ได้ มันบอกติดอยู่ตั้งแต่ตี2ร้องให้ใครช่วยก็ไม่ได้จนมันหลับไปและตอนเช้าตำรวจ มาเห็นจึงจับมันได้..เฮ้อ..ไอ้โจรกระจอก...โคตรกระจอกเลย...เรื่องร้ายๆผ่าน ไป ผมชวนสร้อยและโสภาไปทำบุญ และสร้อยแปลกใจแซวผมว่าเข้าวัดเป็นด้วย ท่าพระอาทิตย์จะขึ้นทางตะวันตกแล้ว เมื่อมีโอกาศอยู่กันสองต่อสองผมก็ขอโทษสร้อยที่เคยล่วงเกินมาและรับปากต่อไป นี้จะไม่ทำอีก ดูสร้อยอึ้งๆไป จริงผมพูดจากใจน๊ะครับ...ยามนี้จิตใจผมสงบอย่างประหลาด และสร้อยก็พูดจาดีกับผม บ้านผมอยู่อย่างสงบ และในวันหนึ่งผมนั่งอยู่หน้าบ้านคิดอะไรเรื่อยเปลื่อยพลันก็สัมผัสกระแสความ ชั่วร้าย มาทำไมไอ้คม ผมร้องถามโดยไม่มอง แหมพี่มีสักครั้งไหม ที่ผมมาเงียบๆแล้วพี่ไม่รู้ ผมสวนไปว่าไม่มีทางตราบใดในสมองมึงยังมีแต่เรื่องชั่วๆ แหมสมองพี่คงมีแต่เรื่องดีๆเนาะ มันย้อน มีอะไรว่ามาถ้าไม่มีก็ไป ผมตัดบททันที ก็เรื่องสายใจนั่นแหละ ศาลตัดสิน20ปีลดไปลดมาเหลือ4ปี เขาฝากขอโทษมาด้วย เจ้าคมรายงานชะตากรรมของสายใจ ไม่น่าเลย แล้วไอ้สามตัวนั่น่ล่ะผมถามถึงพวกโจรกระจอก อื่มหนักหน่อยหลายข้อหา ร่วมๆ20ปีม้าง เดี๋ยวถามทนายพี่ก็ได้ เจ้าคมรายงาน หมดเรื่องกันสักทีเฮ้อ...ผมถอนหายใจ แล้วจะเริ่มเรื่องใหม่ เมื่อไหร่ เจ้าคมถาม โธ่ไอ้วรนุชคม นี่ยังไม่พออีกเรอะ..ผมด่า ก็แหมเห็นพี่ไม่เคยถอยคราวนี้นึกไงยอมแพ้เสียเล่า..เจ้าคมถาม กูรู้สึกผลกระทบจะแรงขึ้นเรื่อยๆคราวนี้เกือบตายโหงหมู่เชียวดีที่ไม่มีใคร เป็นอะไร เจ้าคมนั่งลงข้างๆก็ดีที่พี่คิดหยั่งงี้ แต่ขอสัก500ดิช่วงนี้ไม่มีเงินกินข้าวเลย ผมควักให้มันไป1000มันยกมือไหว้ยิ้มแฉ่ง ขอบคุณก่อนขอตัวไป ผมนั่งอยู่สักครู่ สร้อยเอากาแฟมาให้และยิ้มหวาน เธอเดินส่ายสะโพกขึ้นบรรไดไป เฮ้อ...ยั่วเป็นบ้า อยากจะขอสักทีจังเลย..เฮอ..เราเป็นคนดีแล้วท่องไว้...เราตัดใจแล้ว..ท่อง ไว้..แต่จะดีได้แค่ไหน..โปรดติดตามตอนต่อไป....