เดชแม่ยาย ตอมที่17 คืนสวรรค์และวันนรกแตกของผู้ใหญ่

ในความมืดสลัวลางภายในห้องของเรือนเล็กที่สร้อยพักอาศัย ภายนอกคงเงียบสงบ แต่ภายในกำลังจะมีการขย่ม ผมกอดจูบลูบคลำเรือนร่างของสร้อย ผู้หญิงที่ ทิ้งผมไป19ปี ผู้หญิงที่อยู่ในใจผมมาตลอด19ปี ผู้หญิงที่ไม่เคยมีใครเข้ามาแทนที่ได้ แม้นแต่โสภาลูกสาวของเธอ หัวใจผมพองโตตื่นเต้นที่ได้สัมผัสเรือนร่างที่ผม มอบความบริสุทธ์ครั้งแรกให้ เต้าที่แม้นจะหย่อนคร้อยตามอายุแต่ยังเต่งตึง ดีกว่าสาวรุ่น เรือนร่างก็ไม่เหี่ยวย่นยังแน่นตึงยามสัมผัส ผมบีบนมคู่แรกที่เคยสัมผัส เบาๆดูดดื่มอย่างหื่นกระหายบนปลายถัน ลากลิ้นเลียซอกคอและติ่งหู เสียงสาว ใหญ่ครางฮือ ร่างกายบิดส่ายหายใจรุนแรงขึ้น สวรรค์เมื่อ19ปีคืนมาแล้ว ผมแหย่นิ้วไปที่ รูของผู้หญิงที่ผมต้องทุ่มสุดตัวกว่าจะได้มาสัมผัสอีก ร่องรูมีน้ำซึมออกมาถูกปลายนิ้วผม เมื่อถูกผมเขี่ยสองแคมสาวใหญ่ก็ผวาร้องอ๋า...เสียงยาว ผมซุกไซร้ใบหน้าจู พรมทั่วไม่เลือกหน้าอกแผ่นหลังหรือต้นคอ ร่างสาวใหญ่สั่นไหวบิดไปมายามผม จูบไซร้ ผมเองก็สุดจะทนต่อไป จับร่างนั้นแยกขาและค่อยๆเสียบควยลงไปแม้น ไม่ลำบากเพราะช่องนั้นเคยผ่านการมีลูกและผ่านศึกกับผัวเก่ามาพอสมควรแต่การ ตอดรัดก็เล่นเอาเสียวเหมือนกัน ผมดันจนมิดและถอนหายใจเพราะไม่มีอะไรมาขวาง สวรรค์ครั้งนี้ที่รอคอยอีกแล้ว เมื่อตั้งหลักได้ผมก็ค่อยกระเด้าใส่เบาๆและ เร่งแรงขึ้นตามจังหวะ จากความฝืดในช่วงแรกๆเมื่อเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา ผสมทำให้คร่องขึ้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อผสานเสียงน้ำหล่อลื่นดังสนั่นห้องผสนเสียงครางฮือๆของ ผมและเสียงร้องที่สุดเสียวยามถูกผมกระแทกของสร้อยได้อารมณ์ยิ่งนัก ยิ่ง กระเด้ายิ่งมันผมโยกซ้ายโยกขวา ส่ายเอวไปมาจนสร้อยผวาขึ้นนั่งรับแรงกระเด้าปากเร่งผมเร็วๆกว่านี้ หน่อย จัดให้..ผมซอยยิกๆจนมองแทบไม่ทันเหงื่อไหลดังเอาน้ำมาราดเป็นถัง หอบหายใจราววิ่งมาเป็นระยะทางแสนไกล โอ้แล้วในที่สุดผมก็ถึงสวรรค์ที่รอมา แสนนาน น้ำทุกหยดที่พุ่งใส่ในรูของสร้อยสุดเสียวซ่ามดื่มด่ำฉ่ำความสุขสม สร้อยนอนหงายแอ่นกายรับแรงฉีดภายในขาสองข้างรั้งเอวผมไว้แน่น ผมฟุบหน้าลง ประกบจูบปากสร้อยอย่างดูดดื่มหอบหายใจสิ้นเรี่ยวแรง สองแขนสร้อยกอดรัดผมเบาๆลูบไล้แผ่นหลังช่างรู้สึกอบอุ่นสุขใจอย่าง ประหลาด เหมือนฝันเลยนะสร้อย ผมบอกเธอ ชาตินี้ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วและไม่คิดเลยว่าจะได้ทำอย่างนี้กับ เธออีก ในความสลัวมีเสียงสะอื้นเล็กน้อย สร้อยไม่ตอบไม่คุยอะไรกับผม นอนนิ่งให้ผมแช่คารูอยู่อย่างนั้น ผมคิดว่าสร้อยคงกระดากอยู่เลยไม่เซ้าซี้ อะไรนอนกอดร่างอุ่นอยู่เนิ่นานจนสมใจก็ถอนตัวออกมาอย่างเสียดาย ผมชวนสร้อย ไปล้างคราบไคร่ในห้องน้ำด้วยกันแต่เธอพลิกกายนอนหันหลังให้ผม ก็คิดว่าเธอ ยังเขินอายแม้นจะไม่ใช่สาวแส้แต่ก็ไม่ใช่หญิงกร้านโลกีย์ ผมเดินเข้าห้องน้ำอย่างสบายใจล้างเนื้อตัวตัวฮัมเพลงไปไม่มีสิ่งใดที่ต้อง การไปมากกว่านี้อีกแล้ว ต่อไปนี้สร้อยและโสภาสองแม่ลูกคือสมบัติของผมที่จะเก็บไว้ชื่นชมเสพสมจนวัน ตาย...

....ผมออกจากห้องน้ำเปิดไฟสว่างห้อง สร้อยนุ่งผ้าเช็ดตัวนั่งหันหลังอยู่ อีกฝากของเตียง ผมเรียกเธอให้ไปล้างตัวก่อนและสัญญาคืนนี้จะกลับไม่เช้าหรอก สร้อยนั่งนิ่ง เงียบสนิท ผมคลานขึ้นไปบนเตียง เข้าไปใกล้ๆจับไหล่เธอหยอกว่ายังอายอะไร หันมาหน่อยสิ สร้อยยังเฉย ผมก็เขย่าตัวเธอคะยั่นคะยอให้เธอหันมา เสียงสร้อยแหบพร่าผิดปรกติถามว่าอยากให้หันจริงๆหรอ ผมแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ ตอบว่าใช่เป็นไรล่ะหันมาหน่อยเด้..ฮิ..ฮฺ..ฮิ..หันก็ได้ผมสะดุ้งสร้อยเล่น แปลกๆ และเธอก็หันมา จากรอยยิ้มของผมต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นสยดสยองเพราะสร้อยหันมาจริงๆแต่คอเธอ หมุนหันมาหาผม หน้าเธอขาวซีดตาแดงก่ำ ปากดำสนิท รอยยิ้มน่าสะพรึง ผมชาวูบจากไขสันหลังเย็นวาบไปทั้งตัว ผะ..ผะ..ผะ.ผีหลอกโอ้ยผีหลอกจะๆๆมาได้ไงว่ะนี่มันบอร์ดเล่าเรื่องเสียวนะ โว้ย..ไม่ใช่บอร์ดเล่าเรื่องผี มาผิดที่หรือเปล่า หันมาแล้วพี่..ผีตัว นั้นยังบอกผมอีกคงเกรงว่าผมไม่รู้ สร้อยไปไหน อีผีนี่มายังไง แล้วตะกี้กูล่อกะใคร ล่อสร้อยหรือล่อผี..โอ้ยอะไรกันนี่อะไรกัน..ช่วยด้วยคุณพระคุณเจ้า ผมแข้งขาอ่อนแรงจะก้าวหนีก็ก้าวไม่ออก เกิดมาไม่เคยตกใจไม่เคยกลัวอะไรมาก่อนขนาดนี้ในชีวิต ผีตนนั้นลุกขึ้นหัว หล่นแผะมาบนเตียงหยักคิ้งหลิ่วตาให้ผม สุดจะทนกับภาพสยองและความกลัวตรงหน้าต่อไปไหว ผมรวบรวมพลังครั้งสุดท้าย วิ่งหนีออกมาจากห้องสร้อยปากตะโกนขอความช่วยเหลือเสียงแหบพร่า ช่วยด้วยผีหลอกทำหัวหล่นหลอกอีกด้วยกลัวจ้ากลั้วจังเลย...ผมวิ่งไปนอกเรือน เล็กแต่ต้องตกใจชะงักเมื่อข้างนอกมีหมอกลงทึบแทบมอวอะไรไม่เห็น บรรยากาศเย็นวังเวง สภาพต้มไม้รายรอบดูเหี่ยวเฉาแปลกตา เสียงกุกกักที่ประตูด้านหลังแสดงว่าอีผีจำแลงตามมา ผมวิ่งฝ่าหมอกไปเจอศษลพระภูมิของบ้านผมเอง ผมก้มลงกราบขอเจ้าที่มาช่วยหน่อยผีบุกบ้านผม และยืนหันหลังให้ศาลพระภูมิระแวดระวังสิ่งไม่คาดฝันจะจู่โจม ผมก็ต้องสะดุ้งเมื่อหันไปเจอชายแก่ผมขาวชุดขาวยืนอยู่ข้างๆเฮ้ยผีคนแก่..ชาย ชรายกมือห้ามไม่ใช่ๆๆข้าคือพระภูมิ..ชายชราบอก เออเอาเข้าไป..ผีพระภูมิมาร่วมหลอกด้วยรึผมขาอ่อนนั่งพนมมือ เปล่าผีพระภูมิว่า งั้นก็มาช่วยผมสิเอาเลยไปไล่อีผีบ้าในบ้านให้หน่อยสิมันหลอกผม ชายชราส่ายหน้ามองไปเห็นกลุ่มสารพัดผี10กว่าตัวเดินทุลักทุเลมาทางศาล มันมาแล้วมาเยอะเลยพระภูมิช่วยที ช่วยผมที พระภูมิส่ายหน้าช่วยไม่ได้ว่ะ เอ็งเอาสิ่งชั่วร้ายเข้าบ้านทำข้าฤทธ์เสื่อมพวกผีนี่เลยกำเริบสะกดไม่ได้ ช่วยตัวเองล่ะกันข้าไปล่ะและพระภูมิก็หายไปดื้อๆ อ้าวทำงี้ได้ไงไอ้พนะภูมิ เนรคุณกูเลี้ยงดูถวายอาหารไม่ขาด ไม่เคยขอพรขออะไรพอมีภัยทิ้งกูได้ จำไว้มึงรอดไปได้กูรื้อศาลเปลี่ยนเจ้าที่ใหม่แน่ แต่ผมก็มาคิดได้ เอผีไม่มีในโลกกูคงหลับอยู่และฝันไป ต้องรีบตื่นไอ้พวกผีมาใกล้แล้วทำไงดีอ้อต้องหยิกตัวเองตบหน้าตัวเองจะได้ ตื่น แต่ไม่ว่าผมจะหยิกจะตบจะทุบตัวเองยังไงผมก็ยังอยู่ที่เก่าที่ที่พวกผีล้อม หลอกผมอยู่ โอ้วแม่จ้าว ไอ้พวกผีเดินใกล้เข้ามาแล้ว มันล้อมผมทุกด้านจากความกลัวกลายเป็นความบ้าผมคว้าไม้ไล่หวดแหวกวงล้อมพวกผี แต่หนีไปทางไหนก็เจอแต่พวกมันเต็มไปหมด จนผมหมดแรงวิ่งไปมาก็วนอยูที่เดิม จนต้องนั่งแผ่หอบแฮ่กๆแต่พื้นตรงหน้าก็มีผีโผล่มาจับขาและด้านหลังก็มีโผล่ มาจับคอผมไว้ ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุดมันจับผมนอนขึงฝืด และบรรดาผีทั้งหลายก็ตรงดิ่งมาหา ผมมันรุมล้อมแลบลิ้นปริ้นตาแหกอกถอดหัวหลอกหลอนผมอย่าสนุกสนาน ปากมันทุกตัวพร่ำบอกอย่ายุ่งกะแม่สร้อย..อย่ายุ่งกะแม่สร้อย...ไม่งั้นพวกกู จะเอามึงไปอยู่ด้วย.... ภาพสยดสยองเกินผมจะตั้งสติรับไหว ผมแหกปากร้องขอความช่วยเหลือจนเสียงแหบเสียงแห้งและผมก็ไม่ได้รับรู้อะไรอีก เลย....

ผมตื่นมาคอแห้งผาดภาพแรกคือโสภาที่ยื่นหน้างามมาใกล้ๆท่าทางดีใจอุทานว่า พี่ฟื้นแล้ว ผมขอน้ำสร้อยที่ยืนอยู่ด้านหลังส่งแก้วให้ผมสะดุ้งจ้องให้แน่ใจก่อนรับมา ดื่ม และถามที่นี่ที่ไหน โรงพยาบาลโสภาตอบพี่ไปทำอะไรนอนสลบอยู่หลังบ้านพวกเราไปเจอปลุกเท่าไรก็ไม่ ฟื้นพี่สลบไปตั้ง2วันหนูห่วงมากเลยรู้ไหมสาววัยรุ่น เสียงครือจะร้องไห้ ผมลูบหัวเธอบอกผมไม่เป็นไรแต่ในใจคิดกูเข้าโรงพยาบาลอีกแล้วหรือ พอดี พยาบาลมาตรวจและพบว่าผมฟื้นแล้วจึงตามหมอใหญ่มาตรวจและบอกว่าผมปลอดภัยให้ พักผ่อนมากๆ โสภากำชับผมพักผ่อนมากๆและไม่ได้ซักว่าทำไมผมไปทำอะไรเจออะไร จึงสลบอยู่หลังบ้านที่เป็นสนามหญ้าและสวนติดเรือนเล็กของสร้อย สองแม่ลูกขอ ตัวกลับก่อนและจะมารับผมกลับบ้านตอนเย็น ผมนอนงงลำดับเหตุการณ์ว่าเกิดอะไร ขึ้นกับผม ผีเหล่านั้นมาจากไหน แล้วผมล่อกับใคร คนรึผี แล้วท่าทีสร้อย2-3นั้นจริงหรือฝัน แต่ทำไมผีพวกนั้นห้ามผมยุ่งกับสร้อยมันเป็นผีลูกน้องสร้อยหรือ ถ้างั้นต้อง กำจัดให้หมดให้ใครกำจัดดีล่ะ หมอเทิ้มไงล่ะมันต้องสะกดผีได้ ถ้าหายดีออกไปจากโรงพยาบาลแล้วผมจะไปตามหมอ เทิ้มมาจับมันถ่วงน้ำให้หมด โดยเฉพาะพระภูมิเจ้าที่แสบนักเลี้ยงอย่างดี ทิ้งกูได้ไม่ช่วยเลย แต่ขณะนอนอยู่ผมก็รู้สึกถึงกระแสความชั่วร้ายที่หน้า ประตู เสียงเคาะดังขึ้น เข้ามาเถอะไอ้คม ประตูเปิดเจ้าคมกับเด็กบัวมาเยี่ยมผมพร้อมกัน ทั้งสองไถถามอาการผม และโล่งใจที่ผมไม่เป็นอะไรแค่ผมร่วงแทบหมดหัวจนหมอ ต้องโกนออกให้เพื่อรอผมใหม่ขึ้น เมื่อเด็กบัวกลับไปก่อน เจ้าคมก็บอกเรื่องหมอเทิ้มถูกตำรวจจับข้อหาอนาจารน์ผู้หญิงที่ไปทำพิธีลง เสน่ห์ยาแฝดและมีเจ้าทุขก์มาแจ้งเพิ่มอีกหลายราย ไอ้วรนุชไหนมึงว่ามันแน่ ไง ขี้จุ๊ทั้งเพ เจ้าคมว่าอ่อยๆก็ผมเห็นคนดังๆไปหามันเยอะนี่ มึงเห็นกับตาเรอะ ผมตวาด เปล่าพี่เขาเล่ามา ผมส่ายหน้าไล่มันกลับถ้ามีแรงจะไล่เตะมันจริงๆเอาหมอผีเก๊มาหลอกผมจนเกือบ โดนผีจริงหลอกแทบตาย แต่เอเราจะหาหมอผีจริงๆที่ไหนมาปราบไอ้ผีพวกนี้ ตอน นี้ผมคงต้องเลิกยุ่งกัยสร้อยชั่วคราว เดี๋ยวไอ้ผีพวกนี้มาหลอกผมอีก ไว้รอจับพวกมึงถ่วงน้ำก่อน คราวหน้าสร้อยต้องเป็นของกูโดยไม่มีพวกผีอย่างมึงมาขวางแน่นอน แต่เอได้ล่อผีก็มันส์ดีน๊ะ แต่ให้ทำอีกทีก็ไม่เอาแล้ว.....โปรดติดตามตอนต่อไป....

ครับในที่สุดแผนมนต์ดำจากหมอผีเก๊ก็ไม่สำริดผล แต่หลายคนคงสงสัยใน เรื่องนี้หลายอย่างสำหรับตอนนี้ แต่เมื่ออ่านบทสนทนาสองแม่ลูกส่งท้ายจะรู้เรื่องทั้งหมด แต่ขออย่างหนึ่งอย่าไปบอกผู้ใหญ่นะครับ รู้แค่ผมกับท่านผู้อ่านพอ เดชแม่ยายยังมีต่อนะครับ คราวหน้าสนุกกว่านี้เพราะจะมีฉากระเบิดภูเขาเผากระต๊อบด้วย ติดตามอ่านกัน ต่อไปนะครับ

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

นี่เป็นบทสนทนาลับของสองแม่ลูก โสภากับสร้อย

สร้อย-ภาหนูจ่ายเงินค่าจ้างพวกบ้านผีสิงแล้วหรือยัง

โสภา-เรียบร้อยแล้วค่ะแม่ ปานนี้คงยกขวนไปแสดงต่อที่อื่นแล้ว

สร้อย-คราวนี้แรงไปไหมสลบไปตั้งหลายวันแนะ แม่นึกว่าตายแล้วตอนไปดูครั้งแรกเห็นนิ่งตาเหลือก

โสภา-หนูก็ใจหายเลยเหมือนกัน แต่คราวนี้คงจะเข็ดไม่กล้ายุ่งกับแม่แน่เอาผีขู่หยั่งงี้คงแหยงๆไปบ้าง

สร้อย-เฮ้อ

โสภา-ถอนใจอะไรแม่ เป็นห่วงหรอ ไม่อยู่เฝ้าล่ะ

สร้อย-เด็กบ้า หยั่งกะแกยอมแนะ

โสภา-ถ้าแม่ไม่ไหว หนูก็ยอมนะ คนรักเก่าแต่ต้องฝืนใจข่มความรู้สึกต่อกัน ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ

สร้อย-เด็กบ้าเขกหัวทีนึงเถอะ

โสภา-โอ้ยแม่เจ็บ แต่เอตอนที่พี่เข้าไปแล้วแม่รออยู่ข้างในทำไมออกมาเปลี่ยนตัวกับผีช้าจัง

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐