เหตุการณ์จริง 2

และแล้วเคนก็โผล่มาอย่างที่ผมคิด“เฮ้ย ทำอะไรกันวะ “ และก็วิ่งมาช่วย โบว์โดยทำท่าต่อยกับไอ้ 2 ตัวนั้นและแย่งกระเป๋ามาให้โบว์โบว์ดูเหมือนจะตกใจอยู่“เป็นอะไรไหมครับคุณผู้หญิง”“ม.ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”และ เคนก็ทำเป็นดูรถให้ โบว์เธอก็โทรศัพท์ตลอดคงโทรหาผม แต่ไม่ติดแต่เคนก็คุยกับเธอตลอดโบว์ก็คุยอย่างไม่ถือตัว พอเคนซ่อมรถเสร็จ โบว์ก็ขอบคุณอีกครั้ง“คุณเคนมาทำไมที่นี่คะ โบว์ยังไม่ได้ถามเลย”“คือผมจะมาหาลูกน้องที่เป็นยามครับแต่กลับไปแล้ว กะว่าจะกลับกับมันซะหน่อย”“อ่าว และคุณเคนกลับยังไงละคะคืนนี้”“คงเดินกลับครับ ผมลาล่ะ”“ไม่เป็นไรคะเดี๋ยวโบว์ไปส่งค่ะ”และโบว์กับเคนก็นั่งรถออกไปทั้งคู่พอสัก 5 ทุ่มผมก็โทรหาโบว์ โบว์บอกว่ารถเสีย ตอนนี้เลี้ยงอาหาร คนที่ช่วยอยู่ผมจึงกลับไปที่คอนโดผม แต่นึกถึงภาพที่โบว์ โดนบีบนม กับขย้ำก้นและผมต้องชักว่าว ไปหลายทีในคืนนั้นพอ เช้าผมรีบโทรหาเคน เคนบอกว่าจีบติดแน่ เมื่อคืนคุยกันถึง ตี 1 ทำความรู้จักกันจนสนิทแล้วผมแกล้งถามว่าได้ข่าวว่าเค้ามีคู่หมั้นแล้วนี่ เคนบอกว่าไม่ใช่ปัญหา ผมเลยบอกว่าถ้าเคนจะไปเที่ยวไหนกับโบว์หรือจะทำอะไรกันบอกผมนะผมอยากแอบดู เคนบอกว่าได้และเวลาผ่านไปอีกเดือนจนจะครบกำหนดของโด่งกับเก่ง พวกมันยังไม่ยอมแพ้พอเย็นผมโทรนัดเคนออกมาโบว์ทำโอ ผมบอกว่าผมอยากฟังเคนคุยโทรศัพท์กับโบว์ ขอฟังได้ไหม เคนตกลงจะเปิดเสียงคุยกัน ผมจึงได้ฟังทั้งคู่สนทนากัน เริ่มรู้แล้วว่าโบว์เริ่มชอบเคนเหมือนกันและ เมื่อครบกำหนด 3 เดือนเก่งกับโด่ง ก็เอาเงินมาคืนพวกผม 40000 บวกกับค่าแพ้อีก 20000 ผมเลยเลี้ยงเหล้ามื้อนั้นเลยและวันเดียวกัน เคนโทรมา บอกว่าพรุ่งนี้ขอนัดพบผมวันรุ่งขึ้นผมก็พบกับเคน ที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง และเคนก็บอกว่าจะขอยืมกล้องถ่ายวีดีโอ ผมก็ตกใจถามว่าเอาไปทำไม ผมไม่มีหรอก เคนก็ว่าไม่เป็นไร นึกว่าผมมี และพอดื่มเหล้าสักพัก เคนก็เริ่มพูดว่า พรุ่งนี้เคนจะชวน โบว์มาที่ บ้านของเคน ผมตกใจถามว่าจริงเหรอ เคนบอกว่าจริงๆ พรุ่งนี้ โบว์ไม่ทำโอ แต่เธอจะบอกคู่หมั้นเธอว่าทำผมถามต่อว่าทำไมเธอยอมมาด้วย เคนบอกเดี๋ยวจะคุยโทรศัพท์กับโบว์ เดี๋ยวนี้ให้ผมฟังด้วยการสนทนาหลักๆมีดังนี้ครับคือ เคน ขอร้องให้โบว์มาช่วยดูคอมให้เคนหน่อย โบว์บอกให้ยกเคท คอมมาแต่เคน บอกว่าไม่กล้าถอดถ้ามาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่โบว์คงเกรงใจเลยบอกว่ามาได้ผม เลยถามเคนต่อว่ามายังไง เคนบอกว่าเคนจะไปหาที่บริษัทและจะมากับรถโบว์ ผมเลยบอกเคนว่าผมอยากเห็นเคนอยู่กับโบว์พรุ่งนี้จัง เคนบอกให้ผมไปดูก็ได้ แต่ขอค่ที่หน่อยไว้เที่ยวกับโบว์ ผมถามเท่าไร เคนบอกแล้วแต่จะให้ ถ้าให้มากก็เห็นชัดหน่อย ผมเลยบอกว่าถ้า 5000 นี่มากไหม เคนบอกว่าโอเค เคนจะพาผมไปที่บ้านและให้กุญแจบ้านเคนไว้ ผมก็ไปที่บ้านเคนในคืนนั้น สภาพบ้านเคนมันคล้ายสลัมมากเลย เป็นบ้านไม้ 2 ชั้น อยู่กับน้อง ชาย 2 คนแต่พรุ่งนี้ไมมีใครอยู่ ให้ผมอยู่ห้องน้องของเคนก็ได้ เพราะว่าบ้านเคนรูเต็มไปหมด ทั้งเห็นชัดและได้ยินเสียงชัดเลยพอวัน รุ่งขึ้นผมมารอที่บ้านเคนตั้งแต่ 5 โมง ผมเห็นพวกกู้ภัยลูกน้องเคนนั่งเต็มทางเข้าเต็มไปหมดแต่ผมไม่สนแอบๆเดินเข้า บ้าน ผมนั่งรอในห้องรับแขกรอเวลา ระหว่างรอเวลา ผมก็โทรหาโบว์ โบว์บอกว่าวันนี้ ออกมาติดต่อกับลูกค้า สัก 2 ทุ่มก็กลับ และประมาณ เกือบทุ่ม โบว์ก็มาที่บ้านเคนกับเคนโบว์ใส่ชุดทำงานมา กระโปรงสั้นเท่าเข่าสีม่วง

ส่วนผมก็รีบไปที่ ชั้น 2แอบดูที่ห้องน้องเคนสักพักโบว์ก็เข้ามาที่ห้องเคน ผมแอบดูที่รูด้วยใจเต้นแรง“ไหนล่ะเคนคอมที่เสีย”“นี่ไง มันคงเป็นไวรัสมั้งโบว์”และโบว์ก็ดูคอมให้เคน แต่ผมสังเกตว่าโบว์ดูจะไว้ใจเคนมากคงเพราะว่าเคนเคยช่วยเธอจากที่จะโดนข่มขืนมั้งและเคนก็ถามขึ้นมาว่า “โบว์ถ้าคืนนั้นเคนไปช่วยไม่ทัน โบว์จะเป็นอย่างไง”“โบว์ก็ยังไม่รู้ เลยว่าจะเป็นอย่างไง โบว์คงแย่แน่ๆเลย โบว์เลยบอกว่าโบว์เป็นหนี้ชีวิตเคน”เคนถามต่อ “แล้วคืนนั้นพวกมันทำอะไรโบว์บ้างล่ะ”โบว์เงียบ และค่อยๆตอบว่า จำไม่ได้เคนเลยบอกว่าถ้าโบว์เห็นว่าเราไม่สำคัญก็ไม่ต้องตอบก็ได้โบว์เลยบอกว่าไม่ใช่อย่างนั้น“ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นก็ตอบซิ”ถ้าชอบก็ให้ความเห็นนะครับ จะได้มาต่อ เพราะว่านี่พึ่งเริ่มต้นโบว์บอกที่ไม่บอกเพราะว่าอาย“อายอะไรล่ะโบว์” เคนถามโบว์ไม่ตอบเคนแกล้งถาม “มันจับหน้าอกเหรอ”โบว์นิ่ง พยักหน้า “อย่างเดียวเหรอโบว์”เคนถามต่อหรือมากกว่านั้น โบว์พยักหน้าอีกครั้ง“หรือว่ามันจับก้นโบว์ด้วย” โบว์ไม่ตอบ เคนบอกว่าเงียบแสดงว่าใช่แน่เลยและเคนก็เดินไปลูบหัวโบว์และพูดว่าไม่เป็นไร ถ้าเคนอยู่ไม่มีใครทำอะไรโบว์ได้ โบว์มีรอยยิ้มขึ้นมา“แต่ น่าอิจฉาไอ้โจร 2 คนเนอะได้จับโบว์” โบว์บอกว่าทะลึ่ง เคนพูดต่อว่าถ้าเคนมาช่วยไม่ทันโบว์คงโดนมากกว่านี้ใช่ไหม โบว์ถามว่าถามอย่างนี้หมายความว่าไงเคนบอกว่าตั้งแต่เคนคบโบว์มายังไม่ เคยร่วมเกินโบว์เลยเคนพูดทำนองว่าขอทำเหมือนพวกนั้น เพราะว่าโบว์พูดเองว่าถ้าไม่มีเคนโบว์โดนมากกว่านี้แน่“โบว์บอกมันไม่เหมือนกันวันเวลามันต่างกันความรู้สึกก็ต่างกัน”“งั้นแสดงว่าไม่ได้ใช่ไหม”โบว์ บอกมันไม่ดีไม่เหมาะมากกว่า เคนทำท่าโกรธ และบอกว่าไม่ต้องซ่อมแล้ว คอมน่ะ อุตส่าห์อยากจะไปเรียนภาคค่ำเพื่อให้โบว์ดีใจ โบว์ไม่ต้องซ่อมแล้วเราไม่เรียนแล้ว“มันคนละเรื่องกันนะเคน นี่มันอนาคตของเคนนะ”“ไม่ เป็นไรหรอกอนาคตเคนมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับโบว์นี่เคนมันต่ำต้อย และโบว์ไม่ต้องนึกถึงบุญคุณที่เคนช่วยโบว์หรอกเคนไม่ถือเป็นบุณคุณหรอก” และเคนก็ชวนโบว์กลับ โบว์ยืนนิ่ง เคนก็บอกว่ารีบกลับบเถอะโบว์ไม่ต้องซ่อมให้แล้วล่ะ ผมเห็นโบว์ไม่ยอมกลับ แต่กับพูดว่า“แค่จับนะเคน”เคนถามว่าอะไรนะโบว์บอกว่า”แค่จับนะเคนห้ามมากกว่านั้นสัญญานะ”เคนรีบตอบ”สัญญาจ๊ะ สัญญาจ๊ะโบว์”เคนรีบรับคำ แล้วพาโบว์มาที่นอน พาโบว์นั่งขอบเตียงโบว์นั่งหลับตาอย่างอาย“ขอเราจับหน้าอกนะ” โบว์นิ่ง และเคนก็เอามือแตะที่หน้าอกโบว์เบาๆ ค่อยๆเคล้นไปเรื่อยๆ“พอได้แล้วเคน อกเราช้ำหมด”เคนจึงหยุด และโบว์จะกลับ “เดี๋ยวโบว์เหลืออีกอย่าง“โบว์รู้แต่ วันนี้โบว์ยังทำใจไม่ได้โบว์ขอติดไว้ก่อนนะ”“แต่ดอกเราแพงนะ”เคนพูดต่อโบว์พยักหน้าอายๆ และเดินออกจากห้องไปและเคนก็เดินลงไปส่งโบว์ที่รถ และเคนก็เดินขึ้นมาหาผม และบอกว่าเห็นฝีมือรึยัง ผมตอบอย่างซึมๆหลังจากที่ผมเห็นเหตุการณ์ณืวันนั้น ผมก็คุยกับโบว์ว่าอยากอพยพไปอยู่ที่ต่างจังหวัด ให้โบว์เปิดบริษัทเล็กๆส่วน ผมก็จะเปิดสำนักงานว่าความกับเพื่อน และเราค่อยแต่งงานกันทันที ที่ทุกอย่างลงตัว เธอดีใจมากเพราะว่านี่คือความฝันเธอที่จะไปอยู่ต่างจังหวัดแถวภาคเหนือและ ตอบตกลง เพราะว่าเธออยากแต่งงาน เธอถามผมเมื่อไรผมบอกว่าดูทำเลไว้แล้ว เพราะค่าคครองชีพที่ต่างจังหวัดถูกเงินเก็บเราทั้งคู่ลงทุนได้อย่างสบายเธอ จึงคอยไปดูทำเลที่จะเปิดบริษัทใหม่กับผมจนเธอตกลงได้ที่ตั้งบริษัทใหม่และก็ สั่งให้ช่างตกแต่งภายใน ประมาณเดือนหน้าก็จะย้ายมากันและพอวันสุด ท้ายที่เราทำงานโบว์ก็โทรมาหาผมว่าเพื่อนที่บริษัทโบว์เลี้ยงส่งครบกันทุกคน แล้ว เพื่อนผมเลี้ยงหมดรึยัง ผมบอกว่าครบแล้ว โบว์จึงชวนผมไปเลี้ยงล่ำลาเพื่อนที่ช่วยเธอคือเคน ผมจึงบอกว่าผมคงไม่ไหวเพราะว่าเมา โบว์ก็ไม่ว่าอะไร และสักพักเคนก็โทรมาบอกว่าโบว์โทรมาหาวันนี้คงมีเฮแน่ แต่ลำบากใจเพราะไม่รู้จะเอารถอะไรไปรับ เพราะว่าโบว์นัดไว้ที่สวนสาธารณะแห่งหนึง ตอน 2 ทุ่ม นี่ก็ใกล้เวลามากแล้วเคนบอกผมว่าถ้าอยากเห็นก็ไปรอที่เดิม