เรื่องจริงของผมและแม่

เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้น
วัยเด็กตอนนั้นผมเรียนอยู่แค่ป.2อายุ8ขวบที่
บ้านของเราฐานะค่อนข้างดีพ่อผมเป็นตำรวจแม่ทำงานเป็นพนัคงานของคลีนิคศัยกรรม
พ่อผมอายุ34แม่ผมอายุ30พ่อผมจะกลับบ้านไม่ค่อยตรงเวลานักต้องเปลี่ยนกะอยู่บ่อยครั้งบางครั้งก็เข้าบ้านดึกบางวันก็เช้าตู่แล้วแต่กะที่สลับปรับเปลี่ยนกันไปแม่ของผมจะเลิกงานประมาณ3ทุ่มกลับถึงบ้านบางทีผมก็จะหลับ
แล้วปกติผมกลับก็ไม่มีคนไปรับจะมี
รถโรงเรียนมาส่งที่บ้านถึงบ้านก็มีคนใช้เป็น
สาวใช้พม่าคอยหาคงหาข้าวให้กินเข้าเรื่อง
กันเลยดีกว่าเรื่องคือ พ่อผมถูกสั่งย้ายไปทางลงใต้ลืมบอกไปบ้านผมอยู่ชลบุรีแต่พ่อถูกสั่งย้ายไปใต้ไม่ต้อง
บอกเลยว่าแม่จะเสียใจขนาดไหนถึงทั้งคู่จะ ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันบ่อยแต่เวลาผมเห็นตอน
พ่อกับแม่อยู่ด้วยกันพ่อจะอ้อนแม่เก่งมากๆ
ดูเหมือนพ่อกับแม่จะรักกันมากแม้จะไม่ค่อย
มีเวลาได้เจอกัน           


แต่เรื่องsexผมก็ไม่ค่อยรู้และไม่ค่อยสนใจ
เพราะตอนนั้นผมยังเด็กเอามากๆ8ขวบหมอยยังไม่ขึ้นเลยเรียกได้ว่าไม่รู้หีรู้แตดพ่อโดนสั่งย้ายไม่ถึง3เดือนอยู่ที่ใต้แล้วแล้วไม่นานพ่อก็เสียแล้วตอนนั้นจำได้ว่าผมยังอยู่ที่โรงเรียน
อยู่เลยแม่ขับรถไปหาผมที่โรงเรียนยืนอยู่
หน้าห้องที่ผมเรียนทั้งน้ำตาร้องไห้หนักมาก
แล้วครูที่สอนออกไปหาแม่ก่อนตอนนั้นแม่ใส่ชุดที่ทำงานมาเลยเป็นชุดคลุมสีฟ้ามี
กระโปรงใส่ถุงน่องขาวๆแต่งหน้าค่อนข้างจัดเพราะแกทำงานเป็นพนัคงานของคลีนิค
ศัยกรรมผมเคยไปหาแกครั้งหนึ่งในห้างที่แกทำมีแต่พนัคงานสวยๆครับของคลีนิค
ศัยกรรมแม่ยืนคุยกับครูที่สอนผมซักพักครูก็
เดินมาหาผมแล้วบอกแม็กพ่อน้องแม็กเสีย
แล้วนะแค่นั้นแหละครับน้ำตาผมไหลร้องไห้
โห่เลยครูก็โอบกอดแล้วปลอบผมว่าไม่เป็นไรนะลูกแม็กยังมีแม่อีกคน


หลังจากนั้นแม่ก็ขับรถออกจากโรงเรียนแม่
อยู่บนรถร้องไห้ไปขับรถไปตอนนั้นผมร้องไห้เต็มที่ร้องจนร้องไม่ออกแล้วร้องจนไม่มีน้ำตา ผมได้แต่นั่งสอึกสะอื้นอยู่คนเดียวแม่ขับรถมาที่สนามบินแล้วนั่งเครื่องกันสองคนไปลง                                 บ้านเพื่อนพ่อที่จัดหวัดสงขลาพอถึงบ้าน
เพื่อนของพ่อเขาก็ให้ยืมลงเก๋งเก่าๆ1คันเพื่อขับไปโรงบาลที่พ่อเสียชีวิตอยู่เลยสงขลามาอีกแค่จังหวัดเดียวตอนแรกเพื่อนพ่อคุยกับแม่ผมว่าจะอาสาขับมาส่งแต่ก็มีธุระอะไรไม่รู้
แล้วแม่ก็ขับรถมากับผมสองคนเรื่องที่จะเล่า
ต่อจากนี้คือเรื่องจริงและชีวิตจริงของผมที่ผมจะไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิตแม่ขับรถไปได้ไม่ถึง ชม.รถก็ดับรถเสียครับจากตอนแรกสะอึก
สะอื้นหน่อย ตอนนี้เราสองคนตกใจมาก                     เพราะรถมาเสียในที่ค่อนข้างมืดตอนนั้นก็ดึกมากๆแล้วผมทั้งเสียใจทั้งกลัวเลยตอนนั้น
แม่ก็คงเหมือนกัน



แม่พยายามสตาทรถบิดกุญแจรถหลายต่อ
หลายครั้งก็ไม่ติดแม่เปิดประตูรถลงไปแล้วก็
เปิดกระโปรงรถดูแล้วเดินกลับมาสตาทอีกทีทำเหมือนจะซ่อมรถเป็นแต่ก็ไม่มีประโยช
อะไรมันก็ไม่ติดแม่ทำอยู่อย่างนั้นอยู่ประมาณซักพักก็มีรถเหมือนรถกระบะขับมาจอดข้าง
หลังคนขับรถกระบะก็เหมือนเดินมาหาแม่ผมที่ยืนอยู่หน้ารถเหมือนเขาจะคุยอะไรกันไม่รู้
ผมฟังไม่รู้เรื่องเพราะแม่ให้ผมรอในรถแล้วสักพักผู้ชายคนขับกระบะก็ขวักมือเรียกเพื่อนที่
รออยู่ที่รถ้ขาเขาเดินมาอีก4คนผู้ชายล้วนๆ
เดินตรงมาที่หน้ารถทำทีเหมือนดูรถอยู่ซักพักแล้วแม่ก็ปิดกระโปรงรถลงตอนนี้เหมือนทำทีว่าเขาจะช่วยกันลากรถเห็นมีคนหนึ่งเดินมา
เอาเชือกมาผูกท้ายรถเขาแล้วผูกหน้ารถแม่
แม่ก็ขึ้นมานั่งบนรถแล้วเล่าให้ฟังว่าเขาจะ
ลากไปส่งที่อู่เขาเป็นคนงานกรีดยางแล้วเขาก็ลากรถไป แม่เป็นคนประครองรถ



ลากมาได้ไม่ถึง10นาทีเขาก็จอดแล้วคนขับ
รถที่อยู่ข้างหน้าผมก็เดินลงมาจากรถทั้งหมด ตรงที่เขาจอดผมดูแล้วมันไม่ใช่อู่ครับ เป็นกระต๊อปกลางป่าเหมือนดูแล้วน่าจะเป็น
กระต๊อปของพวกเขาเองเขาเดินตรงมาที่รถ
ของเราแล้วเปิดประตูด้านคนขับพอเปิดประตูเสร็จแม่ก็ถาม ถึงแล้วเหรอค่ะคนขับรถบอก เปล่าแล้วเขาก็ดึงแขนแม่ลงจากรถแม่ก็รั้งเอาไว้อย่านะจะทำอะไรน๊ะสุดท้ายแม่ก็สู้แรง
ไม่ได้พวกมันลากแม่ออกจากรถไป5คนมันก็ช่วยกันแบกขาแบกแขนบางคนก็บีบนมทั้งๆที่เสื้อยังไม่ได้ถอดมันแบกไปบีบไปตอนนั้นผมตกใจมากๆทำไรไม่ถูกเปิดประตูรถแล้ววิ่ง
ตามขึ้นไปที่กระต๊อปผมก็พยามผลักพวกมัน
อย่าทำอะไรแม่ผมนะแต่ก็สู้แรงไม่ไหวมันก็
แบกแม่มาถึงที่นอนในกระต๊อป