วันเสาร์ที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2559

เหตุการณ์จริง 10



ระหว่าง ที่เธอไปอบรม 6 เดือน เธอได้บรรจุที่จังหวัดใกล้ๆกรุงเทพ อำเภอเมือง ขับรถประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่งก็ถึง ผมก็มาอยู่ที่กรุงเทพ ผมทำงานเป็นนิติกรบริษัท สินเชื่อระดับใหญ่ จึงไม่ได้ไปอยู่กับเธอ และผมเล่าข้ามไปนิด โรงพักที่เธอ อยู่นั้นเพื่อนผม ที่เคยเรียนม.ปลายด้วยกันมันอายุมากกว่าผม1ปีมันชื่อภพ มันสอบเข้าร.รเตรียมทหาร.รนายร้อยตำรวจ ตั้งแต่ม.4 มันเรียนเตรียมทหาร 2ปีเรียนรวมกับ นายร้อยจปร. นายเรือ. นายเรืออากาศ. และไปเรียนแยกเหล่าที่ร.รนายร้อยสามพราน 4 ปีก็ไปฝึกงานเป็นตำรวจที่โรงพัก จบมาติดยศ ร.ต.ต ส่วนพวก จปร. นายเรือเรียน 5 ปีจนตอนนี้มันติดยศร้อยตำรวจเอกแล้วครับผมเลยฝากฝังมันให้ดูแลภรรยาผมด้วย มันก็รับปากแต่ผมก็อดที่จะอยากรู้อยากเห็นไม่ได้และ เพื่อความระวัง ผมจึงแอบเอาโทรศัพท์เมียผมไป จูนเพื่อที่จะได้รับรู้ข่าวสารจากการสนทนาของเธอทั้งหมดลืมบอกว่าผมกับเธอ เช่าบ้านอยู่ไม่ไกลจากสถานีนัก เพราะว่าเธอเบิกค่าเช่าได้ ที่สำคัญเธอเลี้ยงสุนัขไว้ด้วย เธอกลัวสุนัข จะเห่าเสียงดังเลยมาเช่าบ้านอยู่ข้างนอก เพราะทุกวันศุกร์ผมจะขับรถไปเยี่ยมเธอทุกศุกร์แต่ช่วงหลังงานผมเยอะเลยไม่ ค่อยได้ไป เราจึงเหมือนแยกกันอยู่ ผมเลยคิดวิธีแอบฟังโทรศัพท์เป็นวิธีที่ดีที่สุด ซึ่งผมและเธอก็คิดว่า สักวันเมื่อผมสอบราชการ ได้ ผมก็จะได้อยู่กับเธอ และเมื่อปี 48 ที่ผ่านมาก็มีข้าราชการ บางอย่างที่ 5 ปีสอบครั้ง ซึ่งเป็นข้าราชการที่มีหน้ามีตามากผมก็สอบติดแต่ขึ้นบัญชีไว้ที่ท้ายๆ ไม่รู้จะได้เรียกบรรจุรึเปล่า ( ข้าราชการที่ว่า 5 ปี สอบครั้ง รับเฉพาะ คนที่จบรัฐศาสตร์. รัฐประศาสนศาสตร์ และนิติ )คงเดาได้แล้วนะครับว่าข้าราชการนั้นคืออะไร ขอโทษนอกเรื่องมานานแล้วและ วันแรกที่ได้ฟังโทรศัพท์ของโบว์ก็มีโทรศัพท์มาค่อนข้างบ่อย ส่วนมากก็จะเป็นเพื่อนเธอทั้งเพื่อนเก่าเพื่อนใหม่จนผมแยกไม่ออก และก็มีทั้งชายทั้งหญิงผมฟังดูก็ไม่มีอะไรผิดปกติ จนผมฟังบ้างไม่ฟังบ้างเพราะว่าบางทีก็เบื่อๆที่แฟนผมคุยกับเพื่อนเธอไม่เห็น มีเรื่องอะไร ก็นินทาผู้ชาย คุยเรื่องสวยๆงามๆแต่เท่าที่ฟังผมก็ได้ยินสายที่โทรหาโบว์คือไอ้ภพเพื่อนผมโทรมาหาเป็นครั้งแรกหลังจากที่แอบฟังมาเป็นอาทิตย์สวัสดีค่ะสารวัตรอุ้ย เมมเบอร์ผมไว้ด้วยเหรอน้องโบว์ค่ะ ก็สารวัตรเป็นเพื่อนพี่โก้นี่คะทีหลังไม่ต้อง เรียกพี่ว่าสารวัตรนะ เรียกพี่ภพก็ได้และที่พี่ภพโทรมามีธุระอะไรกับโบว์รึเปล่าคะ

คือพี่จะถามว่าโบว์ทานข้าวรึยังยังค่ะ มีธุระอะไรรึเปล่าคะก็นิดหน่อยพี่ว่าจะชวนโบว์ไปทานข้าวกลางวันและพูดธุระด้วยนิดหน่อยค่ะ ได้และเธอก็วางสายโทรศัพท์หลัง จากนั้นผมก็จะจับใจความได้ว่ามีเจ้าภพเพื่อนผมโทรมาหาทุกวันเว้นวันที่ผม กลับมันจะทำทีว่ามาหา ผมแต่มักจะทำสายตาเจ้าชู้กับโบว์ตอนผมเผลอ แต่ผมก็คิดว่าผมดูออกนะว่ามันชอบโบว์แต่ก็ไม่อยากคิดมาก ไปคนเดียว แต่ผมก็คอยๆ ฟังก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า ผมก็คอยฟังโทรศัพท์เรื่อยๆ จนวันหนึ่ง ก็มีโทรศัพท์ มาหาโบว์อีกคราวนี้เป็นรองผู้กำกับชื่อ รุ่งโรจน์ โทรมาหาทำแกล้งเอาเรื่องงานบังหน้า แต่ก็คอยพูด โอ้อวดตัวเองว่าตัวเองใหญ่ตัวเองแน่ มีพี่เป็นคนใหญ่ ที่สำนักงานตำรวจ ผมอยากเห็นหน้าจริงๆ เลยคนขี้โอ่ จนผมฟังโทรศัพท์ได้สักเดือน ก็เริ่มมีความคืบหน้า เพราะว่า มีตำรวจคนหนึ่งโทรมาหาโบว์คือ ดาบ สิงห์บทสนทนา ที่ผมฟังแล้วขนลุกมีดังนี้มีอะไรรึเปล่าคะดาบสิงห์เปล่าครับผู้หมวด แค่มีธุระจะบอกนิดหน่อยครับธุระอะไรคะผมจะพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมนะครับค่ะพูดมาเลยไม่ต้องเกรงใจค่ะคือท่านรอง ก็ดูที่จะสนใจผู้หมวดอยู่มากผู้หมวดก็คงจะรู้นะครับไม่มั้งคะ ท่านรอง ก็อัธยาศัยดีกับทุกคนแหละค่ะคิดอย่างนั้นได้ก็ดีครับ เพราะที่ผมโทรมาหาผู้หมวดนี้ก็ท่านรองให้ผมโทรมาบอกข้อเสนอครับข้อเสนออะไรคะคือ ท่านรองท่านสนใจตัวผู้หมวดท่านอยากจะ เลี้ยงดูผู้หมวดครับคงไม่ได้ค่ะ เพราะว่าตัวหมวดเองก็แต่งงานแล้วแต่ ผมอยากให้คิดดีๆนะครับ เพราะว่าตัวท่านรองเองถ้าอยากได้อะไรแล้วต้องได้ และผู้หมวดก็จะเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานด้วยดีด้วยนะครับและดาบสิงห์ก็วางหูโทรศัพท์จาก นั้นไม่ถึง 20 นาที โบว์ก็โทรมาหาผม และก็พูดกับผมเชิงบ่นว่าท้อใจไม่อยากเป็นตำรวจแล้วเธอให้เหตุผลว่า เบื่อไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ให้ทำอะไรที่ไม่อยากทำ ส่วนพวกผู้ชายก็จะแบ่งชั้นวรรณณะ คือ พวกที่จบจากร.ร นายร้อย ก็จะดู ว่าใหญ่ที่สุด ส่วนพวกที่มาจาก นักกฎหมายก็จะด้อยกว่าเยอะ เธอบอกว่าเธอไม่อยากทำเลย เธอทำแล้วอึดอัด ใจเป็นที่สุดพวกตำรวจชอบพูดจาลวนลาม 2 แง่ 2 ง่ามตลอด เธอบ่นให้ผมฟังแต่ไม่ยักพูดเรื่องเจ้ารองผู้กำกับนั้นผมก็ได้แต่บอกเธอให้อด ทนไว้เถอะ คิดซะว่า ตอนสอบเข้าแข่งกับคนเป็นแสน พอเข้าได้จะมาออกง่ายๆ อย่างนี้เหรอ เธอก็ตอบแบบขอไปที เพราะว่าเธอเหมือนจะอยากออกจากงานมาก คืนนั้นเราจบกรสนทนาเพียงเท่านี้ ผมก็คิดว่าเธอคงจะกลัวหรือว่าเบื่ออย่างที่เธอพูดถ้าการที่ให้เธอทำงานต่อ เหมือนบังคับเธอเกินรึเปล่าหลังจากนั้น 2 วัน ดาบสิงห์ก็โทรมาหาโบว์ตอนเที่ยง บอกว่าท่านรองชวนไปทานกลางวันด้วย แฟนผมตกปากรับคำอย่างเสียมิได้ ผมอยากรู้ว่า ท่านรองนั้น ทานข้าวกับโบว์และมีอะไรคืบหน้าบ้างแต่ก็ไม่รู้ พอตอนมืดๆ เจ้าภพก็โทรมา

น้องโบว์เหรอพี่โทรมารบกวนรึเปล่าครับเปล่าค่ะ พี่ภพวันนี้ไปทานข้าวกับท่านรองเป็นไงบ้างล่ะก็ไม่มีอะไรนี่คะเหรอ แต่กิตติศัพท์ ท่านรองนี้ร้ายมากนะพี่ก็อยากให้โบว์ระวังตัวไว้นะเท่าที่ผมจับใจความ ที่ทั้ง 2 สนทนามีแค่นี้แต่แฟนผมบอกเจ้าภพว่า จะระวังตัวไม่ไปไหนกับท่านรองอีกเช้า รุ่งขึ้น มีโทรศัพท์มาหาโบว์อีก คราวนี้เป็นรองรุ่งโรจน์โทรมาเองเลย บอกว่าตอนนี้ท่านรองตรวจพื้นที่อยู่ ตอนเย็นท่านรองจะมาหาที่บ้านโบว์และจะขอมาทานข้าวเย็นด้วยเธอคงไม่รังเกียจ นะและจะปรึกษาเรื่องงานพอพูดจบท่านรองก็ตัดบทวางหูไม่เปิดให้โบว์ปฏิเสธได้ เลย ผมได้ยินอย่างนั้น กลัวและระแวง รีบบึ่งรถมาที่บ้าน ของโบว์ ขับรถสัก 2 ชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึง แต่ไม่รู้จะดูอย่างไร ผมก็ต้องใช้วิธีเดิม จอดรถไว้ที่อื่นและเดินมาพอมาถึงบ้าน ไอ้หมาเวรที่เราเลี้ยงไว้ ก็มากระโดดดีใจที่ผมกลับมาทั้งเห่าทั้งคราง ผมรีบเปิดกุญแจเข้ามาในบ้านหา ที่หลบเลยไปหลบห้องรับแขกที่ผมทำทางเข้าไว้ 2 ทาง คือเปิดจากในห้องและนอกห้องได้ มองผ่านบานเก็จ มาในหน้าบ้านชัด สักพักผมก็ได้รับ โทรศัพท์ที่แฟนผมสนทนากับดาบสิงห์ ดาบโทรมาเชิงพูดว่า ตอนเย็นท่านรองจะไปหา ขอให้ต้อนรับให้ดี เพื่อที่ท่านรองจะพอใจ และโบว์ก็จะได้ดีไปด้วย โบว์อิดออด บอกว่า ถ้าเธอไม่ยอมล่ะ ดาบสิงห์บอกว่าไม่เคยมีใครปฏิเสธ ท่านรองได้ ถ้าปฏิเสธ ก็ต้องใช้ชีวิตอย่างลำบากทั้งการงานและ เรื่องอื่นๆ โบว์บอกว่าบ้านเมืองมีกฎหมาย ทำไมต้องใช้อิทธิพล อย่างนี้ด้วยล่ะ ดาบพูดต่อว่า ก็ท่านรองนี้แหละคือกฎหมาย คุณโบว์ไม่เคยได้ยินเหรอว่าใครคิดจะเป็นตำรวจ นอกจากมีเงินไว้เลี้ยงนายและซื้อยศ คติคือ มีลูกเสียลูกสาว มีเมียเสียเมียรักเอาใจผู้บังคับบัญชาไม่เคยได้ยินเหรอ ครับ โบว์ถามกลับว่า ถ้าดาบมีลูกเมียจะยอมไหม ดาบตอบหน้าตาเฉยว่ายอมอยู่แล้ว และก็หัวเราะอย่างสะใจ    ไว้ว่างๆๆมาต่อให้ฝากช่วยลุ้นต่อหน่อยนะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น