ในที่สุด 1ปีได้ผ่านพ้นไป พี่อนุกำลังจะเดินทางกลับมา พี่บุ๋มและเด็กๆต่างพากันยินดี ตกแต่งแต่งสถานที่เพื่อต้อนรับการกลับมา คิดแล้วก็ใจหายวาบ หน้าที่กำลังจะจบลงแล้วเหรอเนี่ย..
พี่บุ๋มดูเงียบไป ผมไปทำอะไรให้งอนอีกไม่รู้ เข้าโอบกอดทางด้านหลัง “เมื่อพี่อนุกลับมา พนาจะทำอย่างไรต่อไป” .. ผมครุ่นคิดนิดนึง “ก็คงกลับบ้าน” .. “อ้าว ไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ” .. “ผมจะอยู่ได้ไงที่นี่ไม่ใช่บ้านผม อีกอย่างถ้าพี่อนุกลับมา ผมก็คงสนุกแบบนั้นกับพี่บุ๋มไม่ได้อีกแล้ว” พี่บุ๋มดูซึมไปถนัดตา หรือจะเป็นเพราะเรื่องนี่ อยู่มาเป็นปี ต้องมีความผูกพันกันบ้าง สำหรับผมแล้วรู้สึกอาลัยอาวรณ์เป็นอย่างมาก
เด็กๆกลับมาจากโรงเรียน ต่างพูดถึงพี่อนุที่กำลังจะกลับมา แม้ตอนทานข้าว จนกระทั่งเข้านอน.. “น้องจุ๊บ น้องนิว อามีเรื่องจะพูดด้วยซักหน่อย “ เด็กรอฟัง ..
.. “คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่เราทั้งสี่จะนอนด้วยกันแบบนี้ พอพ่ออนุมา เด็กๆจะทำแบบนี้ไม่ได้แล้วอีกนะ” ทุกคน เข้าใจไม่ซักถาม
“ดังนั้นคืนนี้เรามาสนุกกันให้เต็มที่ ..น้องจุ๊บ น้องนิว ถอดชุดออกเลย” เด็กๆพากันถอดเปลือยเรียบร้อย หันไปที่พี่บุ๋ม เปลือยเช่นกัน
ดึงสองหีเล็กหีใหญ่เข้ามาจับคลำ “เป็นคืนสุดท้ายแล้วนะ ที่เราจะได้เย็ดกัน” ผมบอกพี่บุ๋ม
หล่อนโผเข้ากอด ดูดปากจ๊วบจ๊าบ “งั้นจะรอช้าอะไรละคะ” หล่อนจัดการถอดชุดผมออกเปลือย รุกซุกไซ้กาย ผมรุกคืน เม้มหัวนม บี้แตด สองเด็กจับแก้มก้นพี่บุ๋มเล่น น้องนิวแหย่หีทางด้านง่ามก้นของพี่บุ๋ม
ผมนอนหงายหล่อนขึ้นคร่อมทาบทับสลับท่า69 เลียหีที่ลอยเด่นตรงหน้า ควยก็ถูกอมดูด น้องนิว ผสมโรงช่วยแหวกง่ามตูดพี่บุ๋ม แยงเล่น ผมเม้มเลียหีแตดไปเรื่อย ส่วยน้องจุ๊บหันไปช่วยแม่ สมัครสมานช่วยกัน โม๊กควย
ควยเสียบเข้าหี ครั้งนี้ผมรู้สึกอาลัยอาวรณ์สุด กระแทกแต่ละทีหวนนึกถึง1ปีที่ผ่าน
น้ำควยแตกปรี๊ด 1ครั้ง 2ครั้ง 3ครั้ง 4ครั้ง ต่อไปเรื่อยๆนับไม่ถ้วน เป็นค่ำคืนที่ยาวนานที่สุด....
....ไม่รู้ว่าเราหยุดกันตอนไหน ลุกจากเตียงอีกที เที่ยงกว่า เด็กๆหยุดเรียน ลุกไปก่อนหน้า
เห็นพี่อนุบอกว่าจะกลับมาถึงที่บ้านประมาณ ห้าโมงเย็น จึงออกไปตลาดสดเพื่อซื้อของมาทำอาหารเลี้ยงต้อนรับพี่ ผมมองบั้นท้ายงอนงาม ต่อไปนี้ไม่มีสิทธิ์ได้จับบีบอีกแล้ว
...เสียงกริ่งหน้าบ้าน “พ่อกลับมาแล้วๆๆๆๆ!!” เสียงเจื้อแจ้วของเด็กๆดังลั่น ทุกคนรีบออกไปต้อนรับหน้าบ้าน
ในที่สุดพี่อนุกลับมาแล้ว.. เด็กๆต่างเข้าวิ่งไปโอบกอด น้องนิวกระโดดเหยงๆ พี่อนุเอาขึ้นมาอุ้ม “เป็นเด็กดีหรือเปล่านะเรา” .. “เด็กดีฮับ”
พี่อนุเดินเข้ามาหาผมกับพี่บุ๋มที่ยืนอยู่ ปล่อยน้องนิวลง พี่บุ๋มเข้าโผกอด ต่างยิ้มให้กันด้วยความคิดถึงโหยหา
..พี่บุ๋ม และเด็กเอาสิ่งของไปเก็บ พี่อนุนั่งสนทนากับผม พูดถึงการเดินทาง ดูสภาพภายในบ้านว่าเปลี่ยนแปลงหรือคงเดิมอย่างไรบ้าง “บุ๋มใส่ซะเห็นเป้าอูมขึ้นมาเลยนะเนี่ย ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย “ ..
“ฮ่า ฮ่า ไม่ได้ใส่กกน.ด้วยนะพี่” ผมบอก
“ฮ๊า จริงเหรอ มิน่าเห็นเป็นกลีบเลย”
พี่อนุขอบใจสารพัดที่ดูแลครอบครัวเป็นอย่างดี
อาหารมื้อนี้ ต้อนรับพี่อนุ ต่างสนุกและเฮฮา ผมก็ด้วย ..
ส่วนลึกๆรู้สึกไม่อยากจากบ้านนี้ไปเลย สองผัวเมียเขาหยอกล้อกันดี น้องนิว น้องจุ๊บบริการคุณพ่ออย่างเอาอกเอาใจ แต่ไม่ลืม บริการผมเหมือนเดิม
ไม่มีเรื่อง หีๆ ควยๆให้สนทนาอย่างที่เคยเป็น เด็กๆฉลาดและเข้าใจได้เป็นอย่างดี
ค่ำคืนนั้น ผมย้ายตนเองมานอนห้องน้องจุ๊บน้องนิว ถึงพี่อนุจะเพลียจากการเดินทาง แต่ห่างเหินกันนานต้องซั่มกันแน่ ..
คิดฟุ้งซ่านซะนอนไม่หลับ ออกมาข้างนอกชมวิวในความมืดสลัว เสียงพี่อนุกับพี่บุ๋มออกมาคิกๆคักๆ มาเข้ายังห้องน้ำ
ดันทะลึ่ง แนบฟังที่ห้องน้ำ เสียงหยอกล้อกันคิกๆคักๆตลอด จากการหยอกกลายเป็นเสียงคราง เสียงซี๊ดซ๊าด ทั้งสองเย็ดกันในห้องน้ำ
เย็ดกันได้ครู่นึง เสียงซ่าๆๆของน้ำ เลยรีบหลบออกมา ไม่นานทั้งสองออกมา พี่บุ๋มถูกหยอกจับหีจับนม พากันเข้าห้องนอน แสงไฟในห้องนอนหายไป
ผมถอนหายใจยาว เดินกลับห้องนอนเหมือนกัน..
...รุ่งเช้า สองผัวเมียเย้าแหย่กัน เห็นผมก็ทักทาย หล่อนยังบริการผมเหมือนเดิม อะไรที่เคยตระเตรียมให้ ยังเป็นอย่างนั้น ขาดเพียงแต่ ไม่ได้โอบกอดแนบชิดอีก และเรื่องเซ็กส์ที่หายไป..
..อยู่อีก2คืน ตัดสินใจแล้วว่าจะไปจากบ้านหลังนี้ บอกคนทั้งสอง บอกเด็กๆ
..เด็กร้องไห้ ไม่ให้ผมไป งอแงไม่ยอมไปเรียน แต่ท้ายสุดด้วยคำหว่านล้อมของผม เด็กๆถึงได้ไปเรียน ผมทานอาหารเช้าดูจะเป็นบรรยากาศที่เงียบงันที่สุด
ช่วงสายๆ ถึงเวลาที่ ต้องไปจริงๆ “ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้พี่นะ ว่างๆ แวะเวียนมาบ้างล่ะ” พี่อนุกล่าว ผมรับคำ
พี่บุ๋ม.. “ขอบคุณทุกๆอย่างที่มอบให้นะ บุ๋มมีความสุขมากที่มีพนาอยู่ด้วย”พี่บุ๋มจับมือยิ้ม
“ผมเองเช่นกัน ขอบคุณพี่ๆทั้งสองรวมไปถึงเด็กๆด้วยที่ทำให้ผมรู้จักคำว่าครอบครัวที่ดี อบอุ่นมีความสุขนั้นเป็นเช่นไร” ผมกล่าว แล้วมองมายังพี่บุ๋ม ยืนเต้านมดันร่องอก ใส่กางเกงฟิตเห็นเป็นกลีบอูม อยากจะเอื้อมมือโปะเป็นการสั่งลา แต่ก็เกรงใจพี่อนุ ในใจอยากบอกว่า ‘ผมรักพี่บุ่ม’ ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น