ต่อจากตอนที่...36
หลังจากคืนนั้นผ่านไป
เช้าวันใหม่มาเยือน
ผมตื่นมาตอนเช้าตามปรกติ
นึก ถึงเรื่องเมื่อวานและเรื่องเมื่อคืนนี้
ทำให้ผมกลัดกลุ้มมาก
เกิดอะไรขึ้นกับผม
อาการนี้มันเกิดกับผมได้อย่างไร
แต่ผมต้องหาทางรักษามัน
และหาทางให้ตัวเองกลับมาเป็นปรกติให้ได้
ผมออกมา จากห้องมาหากาแฟในครัวกินตามปรกติ
โสภาไปออฟฟิตแต่เช้า
ส่วนสร้อยออกไป ข้างนอก
ผมไม่ได้สนใจ ออกมานั่งที่ศาลาหน้าบ้าน
นั่งกินกาแฟบนเก้าอี้โยก
ตัวโปรดเหมือนทุกวัน
แต่ภายในใจครุ่นคิดเรื่อง
ผู้ใหญ่น้อยไม่สู้อยู่ตลอด
เวลา
โอ้...ช่างเป็นวันที่อับเฉาและโศกเศร้าที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชายคนหนึ่ง
ที่ต้องประสบพบเจอเลยทีเดียว
ใครไม่เจอกับตัวเองก็คงไม่เข้าใจความรู้สึก
หรอก ใช่ ไวอะก้า 500
มันคงจะช่วยเราได้
แต่จะหาชื้อที่ไหน
อื่ม...มีคนเดียว...เจ้าคม
ไม่รอช้าผมกดโทรศัพท์ตามตัวมันให้มาหาทันที......
.....แต่ระหว่างนั่งรอมันอยู่นั้น
ผมก็เห็นรถเจ้าชมวิ่งมาจอด
สร้อยใส่ชุด ดำก้าวลงจากรถ
เดินเข้ามา เอ...ใส่ชุดดำไปไหนมานะ
เมื่อสร้อยเดินมาใกล้ๆผมก็ถาม”ไปไหนมานะสร้อย...”
สร้อยหยุดหันมาตอบ”แต่งตัวอย่างนี้ไปงานขึ้นบ้านใหม่ม้าง...”..แหมกวนแต่
เช้า...”ถามจริงๆ”
สร้อยหยุดคุยด้วยแบบไม่เต็มใจ
“ไปงานสวดศพเช้าของลุงทุมมา
ไม่รู้เลยเรอะว่าแกตายแล้ว
เป็นผู้ใหญ่บ้าน ภาษาอะไร
ลูกบ้านตายทั้งคนไม่รู้เรื่องเลย”
สร้อยไม่วายเหน็บผม
“อ้าว..แกตายแล้วเรอะ...เป็นอะไรตายล่ะ”
สร้อยตอบแล้วเดินเข้าบ้านไปว่า”แกหัวใจวายตาย...เห็นว่ากินยาอะไรน้า....ที่
เรียก อะก้า 5-600
เข้าไปนะ
เฮ้อ...แก่แล้วแทนที่จะเข้าวัดเข้าวา
หาพระฟังธรรม ยังหมกมุ่นในกิเลศตัฌหา
เลยต้องตายก่อนวัยอันควรอย่างนี้
แหละ...”ผมตัวชาวูบ
เฮ้ย...ไวอะก้า
500 นี้กินไม่ดีถึงตายเลยหรือ
เอ...ต้องเปลี่ยนแผนใหม่แล้วมั่งเรา
ถ้าขืนเอามากินอาจตายอย่างลุงทุมได้
เอ...แล้วเอาอะไรดีล่ะ
ผมนั่งคิดขณะรอเจ้าคมมาหา
อื่ม...ยุคนี้ยุคไอที.
ใช่แล้วอินเตอร์เน๊ต
อยากได้อะไรหาได้ในอินเตอร์เน๊ต
ผมเดินเข้าไปในห้อง
และเปิดเว๊บหา เจอแล้วโด่เด่.ดอจ.คอม.
ขายยาเสริม
สรรมตภาพท่านชายจากเกาหลี”ใหญ่
ยัด ทน” อื่มน่าสนใจ
นี่เบอร์โทรติดต่อ
ผมรีบจดและเดินออกมา
หมายใจว่าจะเอาออกมา
โทรติดต่อที่หน้าบ้าน
แต่ขณะผ่านห้องรับแขก
สร้อยเปิดทีวีนั่งรอดู
ละครอยู่
ก็มีข่าวด่วนนำเสนอ”ข่าวด่วนจากทางสถานีค่ะ...ขณะนี้เจ้าหน้าที่
ตำรวจได้บุกทลายโกดังผลิตยาเถื่อนยี่ห้อ
ใหญ่ยัดทน หลังจากเปิดเว๊บไซร์หลอกขายประชาชนมานาน
ว่าเป็นยาเสริมสุขภาพ ทางเพศ
ขณะนี้เจ้าหน้าที่ได้จับกุมตัวผู้ต้องหาพร้อมของกลางไว้ได้หมดแล้ว
ค่ะ”อ้าว..แม่งหลอกลวงนี่หว่า
เวณเอ่ย...ผมเดินหัวเสีนออกมานั่งหน้า
บ้าน
พอดีเหลือบไปเห็นหนังสือนวลนางและหนังสือพิมพ์วางอยู่เลยหยิบหนังสือ
นวลนางขึ้นมาอ่านก่อน
จริงๆหนังสือเล่มนี้มันก็ไม่ค่อยมีอะไรให้อ่าน
หรอก มีแต่รูปนางแบบใส่ชุดว่ายน้ำให้ดู
ผมพลิกดูทีล่ะหน้า แต่ทำไมมันไม่
รู้สึกอะไรเลย เฉยๆ เบื่อๆ
เอ...อาการหนักแล้วตู...
ขณะความหวังกำลังจะสิ้น
หน้าสุดท้ายมีโฆษณาขายยาเสริมพลัง
"ชายพลังม้า"
หา...น่าสนใจมาก
ผมรีบอ่านดู...โฆษณานั้นเต็มหน้า
มีรูปผู้ชายที่มีข่าว
ลือว่ามันใหญ่ยาวถึง 9
นิ้วครึ่ง
เป็นฟรีเซ็นเตอร์ "ยาพลังชาย"
สรรพคุณของมันนั้นช่วยเสริมพลังให้ผู้ชาย
ที่สิ้นหวังกลับมาแข็งแกร่งอีก
ครั้ง อ้า...น่าสนใจมาก...ผมรีบกดหาเพื่อจะสั่งชื้อ
และก็ได้คุยกับเสียงผู้หญิงจากปลายสาย
นัดสั่งยาและโอนเงิน
แค่นี้ก็สบายใจแล้ว...
ระหว่างรอเจ้าคมมาหาและผมวางว่าจะไปโอนเงินกันกับมันเพื่อสั่งชื้อ"ยาพลัง
ชาย"
แต่เมื่อผมหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านก็สะดุดกับข่าวกรอบเล็กที่ว่า"ชายดวง
ซวย...กินยาพลังชายแล้วแข็ง...น้ำอสุจิใหลออกไม่หยุด...หมอยื้อชีวิตหวิด
ดับ"...เอ่อ...อะไรจะรุนแรงขนาดนั้น
โอโฮ้...ผลข้างเคียงแต่ล่ะอย่างมัน
รุนแรงจัง...
ผมนั่งกลุ้มใจรอเจ้าคมมา
ไม่รู้จะหาทางออกอันใดช่วยเหลือตัวเองได้...
สักครู่เจ้าคมก็มาถึง
มันเห็นผมนั่งหน้าเศร้าอยู่ก็ถามไถ...พอมันรู้เรื่อง
ทุกอย่างก็หัวเราะก้าก...."ขำวรนุชอะไรว่ะ...คนยิ่งกลุ้มๆอยู่.."
ผมด่ามันแต่มันกลับทำหน้าเป็น
"โอ้ย...พี่...เป็นไปได้นะเนี่ยะ
ที่ ผู้ใหญ่พลังม้า
วันนี้ม้าไม่วิ่ง..ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า...."ผมโมโหจนไม่อยากมอง
หน้ามัน.."ใจเย็นพี่...ผมมีทางช่วยพี่...ถ้ากลัวว่ากินไวอะก้าแล้วกลัวหัวใจ
วาย...กินสมุนไพรแล้วมันหลอกลวง...ยาเสริมพลังแล้วมันใหลไม่หยุด...นี่เลย
พี่.."เจ้าคมลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาใกล้ๆผม
"ฝังเข็มเพิ่มพลัง
กับ ซินแสบุ้น..."
ผมตาลุกวาว"ฝังเข็ม...ซินแสบุ้น...หมอยาจีนคนนั้นเรอะ.."
เจ้าคมพยักหน้า"ใช่แล้วพี่...ซินแสบุ้น
หมอฝังเข็มฝีมือระดับขั้นมหาเทพ..เหนือกว่าขั้นเทพทั่วไปอีก..."ผมนั่งคิด
หนักฝังเข็ม..แต่เอ
เขาว่ากันว่าหมอจีนนั้นขึ้นชื่อที่สุดแล้ว
น่าสนใจ...แต่...มันน่ากลัวตรง
ที่เจ้าคมเป็นคนแนะนำนี่แหละ...แต่มันไม่มีทางเลือกอะไรผมเลยต้องจำใจไปกับ
มัน...เฮ้อ...
แล้วผมก็มาปรากฎตัวที่หน้าบ้านของซินแสบุ้น
ที่ทุ่งท้ายตลาด
ลักษณะของบ้านก็เหมือนบ้านคนจีนที่เคยเห็นในหนังกำลังภายในทั่วไป
เจ้าคม เคาะประตูเรียกเด็กรับใช้ก็เปิดประตูออกมารับ
เมื่อได้รู้จุดประสงค์การมา
ของเรา
ก็เชิญผมกับไอ้คมเข้าไปข้างในบ้าน...ข้างในบ้าน..มีแป๊ะแก่ๆนั่งจิบ
ชาอยู่ทีโต๊ะอายุท่าจะเกือบๆ100
เพราะสังเกตุจากร่องรอยของใบหน้าและสารรูป
ผมเอ่ยปากจะทัก เด็กรับใช้จุ
ปากห้าม บอกว่าซินแสกำลังดื่มชาหายากอยู่
ห้ามใครรบกวนเพื่อจะได้รับอรรถรถในการ
ดื่ม แหม...น่านับถือในความละเมียดละมัยจริงๆ....
...
1 ชั่วโมงผ่านไป...ซินแสจึงละเมียดชาแก้วนั้นเสร็จ
และเด็กรับใช้ก็เอาอาหาร
มาเสริฟ ซินแสก็นั่งกินต่อ
ผมเอ่ยปากจะถาม เด็กรับใช้ก็จุ๊ปากห้าม
บอกว่า ซินแสกำลังจะทานข้าว
ห้ามใครรบกวนเด็ดขาด..แหมชักจะอึดอัดแล้วสิ
เรา...ชั่วโมงกว่าๆผ่านไป...ซินแสกินข้าวเสร็จ
แล้วเดินไปหลังบ้าน
พลางรำท่ามวยจีน ผมขยับปากจะถาม
เด็กรับใช้จุ๊ปากอีก
บอกว่าหลัง อาหาร แล้ว
ซินแสต้องขับพลังภายในไปย่อยอาหาร
ผมโมโหทำท่าจะกลับ เจ้าคมฉุดมือไว้
.."ใจเย็นพี่...แหมใจร้อนไปได้...พี่ไม่อยากได้พลังคืนมาเรอะ...แหม...ที่
เล่าปี่ไปชวน ขงเบ้ง ยังไปตั้ง
3 ครั้งกว่าจะเจอ
พี่เพิ่งรอซินแสแค่ไม่นานพาลจะกลับแล้ว..."
ผมมองหน้าเจ้าคมทึ่งๆ"เฮ้ย...เจ้าคม...นี่ใช่มึงจริงๆรึป่าว...ทำไมพูดได้ดี
จังว่ะ แน่ใจนะ ว่ามึงไม่ใช่
เอเลี่ยนปลอมตัวมา.."
ผมกับเจ้าคมยืนรอจนท่านซินแส
เดินพลังภายในเสร็จ
เด็กรับใช้เอาผ้ามาให้ซินแสเช็ดเหงื่อ
แล้วซินแสบุ้นก็เดินเข้าไปยังห้อง
รับแขก ผมกับเจ้าคมเดินตามไปจนถึงโต๊ะ
เด็กรับใช้เอาน้ำดื่มมาให้
ซินแสรับแล้วดื่ม
"คราวนี้ต้องรอไอ้ซินแสนี่ดื่มน้ำอีกชั่วโมงนึงล่ะสิ"
ผมรีบดักทางเลย....เด็กรับใช้บอกเปล่า...และถามถึงธุระผม...เจ้าคมเดินไป
กระซิบข้างหูเด็กรับใช้
เด็กรับใช้ประหงึกหน้าแล้วยิ้มน้อยๆก่อนไปกระซิบ
ที่ข้างหูของซินแส...แล้วซินแสก็กระซิบกลับมาที่หูของเด็กรับใช้...แล้วเด็ก
รับใช้ก็มากระซิบที่หูเจ้าคม...แล้วเจ้าคมก็มากระซิบที่หูผม.."ซินแสบอกว่า
ยื่นแขนให้แกตรวจชืพจรหน่อย..."
โธ่...ไอ้เวณ..แค่นี้ก็กระซิบกันจนวุ่นวาย....
...ผมยื่นแขนให้ซินแสตรวจดูอาการ
สักครู่แกก็พยักหน้า
แล้วเรียกเด็กรับ
ใช้มากระซิบที่หู...เด็กรับใช้หันมาทำท่าจะกระซิบบอกผม
แต่ผมยกมือห้าม
บอกว่าพูดมาเลยไม่ต้องกระซิบ
"ท่านซินแสตรวจดูอาการของผู้ใหญ่แล้ว
ท่านนัดมาฝังเข็มฟื้นพลังในวันพรุ้ง
นี้..วันนี้กลับไปได้.."...แค่นี้เอง
ผมมารอ 5 ชั่วโมง
แต่ซินแสตรวจแค่ 2
นาทีเอง โอ้ว...ประเทศไทย...
ผมกลับมาบ้านด้วยหัวใจที่กระปรี้กระเป่า
แหมถ้าซินแสนี้เจ๋งจริง
ไม่เก๊าเจ้ง
ผมก็มีโอกาศกลับไปเป็นผู้ใหญ่พลังม้าเหมือนเดิม...ผมกับเจ้าคม
มาแยกย้ายกันที่หน้าบ้านของผม
ก่อนกลับผมให้เงินเจ้าคมไป500แล้วนัดเจอกัน
ในวันพรุ้งนี้...เทวดา..ผีสาง
นางไม้ ช่วยผมด้วย
ขอพลังของผมคืนมาด้วยเถิด.....
...ผมกลับมาถึงบ้านเจอสร้อยและโสภาแต่งตัวกันสวยสุดฤทธ์
"จะไปไหนกัน.."ผมถามอย่างแปลกใจ
"ไปงานเลี้ยงต้อนรับท่าน
ปลัดคนใหม่ ท่านปลัดธนู
เพื่อนยัยโสไง.."
อ้าว...มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่เล่านี่..ผมถามทำไมผมถึงไม่รู้เรื่องเลย..."ก็
วันๆเอาแต่สุมหัวทำเรื่องชั่วๆกับเจ้าคมนั่น
ใครจะเป็นใครจะตายเคยสนใจไหม..."
แหมด่าไปเรื่อย...แต่ก่อนยอมรับ
แต่เดี๋ยวนี้นะมีสาระนะ...แหมกำลังไปหาทาง
ฟื้นกำลัง เพื่อความสุขของลูกเธอเชียวนะสร้อย
และตัวเธอด้วย..
...ตัดฉากมาที่งานเลี้ยงต้อนรับปลัดคนใหม่...ผมก็ถูกลากมาร่วมงานด้วย
ท่านนายอำเภอเป็นเจ้าภาพจัดเลี้ยงที่บ้านของท่าน
มีแขกมาร่วมงานมาก มาย
โดยเฉพราะสาวน้อย สาวใหญ่
แม่ม่าย แม่ร้างทั้งหลายมากันแน่นบ้านท่านนายอำเภอ
เนื่องด้วยก่อนหน้านี้
ปลัดได้ ลงพื้นที่แนะนำตัว
และมีเสียงเล่าว่า
ปลัดคนนี้รูปหล่อขั้นเทพเลย
แต่สำหรับผม ก็ไม่เห็นเท่าไหร่
แค่สูง ขาว หน้าตาเกรี้ยงเกรา
จมูกโด่ง ตากลมโต ผมหยักศก
พูดจาไพเราะ ท่าทางองอาจผึ่งผาย
และสุภาพนุ่มนวล แค่นี้
มีอะไรดีหนักหนา...
...ผมถูกเชิญมานั่งโต๊ะแถวๆหน้าเวที
แต่ขณะกำลังจะเริ่มกินอาหารที่เขานำมา
จัดเลี้ยง ผมต้องผุดลุกขึ้น
เมื่อปลัดเชิญแขกมานั่งข้างๆโต๊ะ
ผมจะไม่ใส่ใจเลยถ้าแขก
คนนั้นไม่ใช่ไอ้เม้ง..."อ้าว...ยังไม่ตายอีกหรือ..."
ผมทักมันเจ็บๆ
"ข้าจะตายได้ยังไง..ถ้าเอ็งยังไม่ตาย...ไอ้ผู้ใหญ่.."
มันตอกกลับอย่างไม่ยอมเสียเชิง
ขณะเหมยลี่ที่มาด้วย
ทำหน้าเจื่อนๆ
ก่อนที่เราจะปะทะคารมกันมากไปกว่านั้น
นายอำเภอก็เข้ามาห้าม
ด้วยความ เกรงใจ ผมกับไอ้กำนันเม้งเลย
ต้องหยุดวิวาทะกันแล้วหันหลังกลับไปนั่งกินโต๊ะตาม
เดิม แหมคนไม่ถูกกันดันจัดมานั่งใกล้กัน
มันเสี่ยงมีเรื่องแค่ไหน...
...งานเลี้ยงต้อนรับปลัดดำเนินไปอย่างสนุกสนาน
มีวงดลตรีเชียร์รำวงมาเล่นขับกล่อมให้หนุ่มๆสาวๆออกไปวาดลวดลายกันด้วย
และ
เมื่อถึงช่วงปลัดขึ้นไปแนะนำตัวก็เรียเสียงกรี๊ดจากสาวๆสาวแก่แม่ม่าย
ดังลั่นยาวนาน
ปลัดที่ว่ากันว่ารูปหล่อเดินไปบนเวทีกล่าทแนะนำตัว.."สวัสดี
ครับทุกท่าน...ผม
ปลัดธนู เทพทอง ปลัดคนใหม่ยินดี
ที่ได้มารับใช้พี่น้องทุกท่าน..."เท่านั้นเองเสียงปรบมือกรี๊ดกร้าดก็ดังรับ
ทั้งจากสาวแท้และสาวเทียม
แหมคะแนนนิยมดีจังไอ้ปลัดขิก
ที่ผมไม่พอ ใจ
เพราะตลอดเวลามันเอาอกเอาใจโสภาเหลือเกิน
หนำซ้ำยังชอบลอบมองผมแล้วทำ
ยิ้มเยาะๆเวลาคุยและอยู่ใกล้ๆเมียของผม
ถ้ามึงคิดไม่ดีหรือลวนลามเมียกูล่ะ
ก้อ มึงไม่ได้ตายดีแน่
ไอ้ปลัดขิก..
...หลังจากที่ปลัดขิกพล่ามยาวแนะนำตัวเองเสร็จแล้ว
ก็มีเสียงเรียกร้องให้
มันร้องเพลง มันทำท่าร้องไม่เป็น
แต่ไอ้กำนันเม้ง กลับเสนอว่าให้เหมยลี่
ร้องคู่กับปลัดขิกก็ได้
เพราะเหมยลี่ร้องเพลงเก่ง
จะช่วยปลัดได้ แหมผมคันปากยิกๆ
อยากบอกต่อว่า ไม่ใช่แค่ร้องเพลงเก่ง
ทำ อย่างอื่นก็เก่งด้วย...(แล้วมาต่อกันใหม่)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น