กลับมาแล้วครับ...หลังจากไปเล่นเกมส์และตกเหวอยู่นาน
เพื่อหามุกและเรื่อง
ราวของผู้ใหญ่ ตอนนี้ผู้ใหญ่
สร้อยและโสภากลับมาพร้อมหน้ากันแล้ว
แถมเหมยลี่ให้อีกคนด้วย......
ต่อจากตอนที่35เลยนะครับ...
หลังจากผมต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็จำไม่
ได้ เพราะไม่เจียมสังขารขึ้นไปต่อยมวยกับไอ้กำนันเม้งในงานวัน
5 ธันวาที่ผ่านมา
ข่าวรู้ไปถึงโสภา ที่อยู่ญี่ปุ่น
เมียสุดที่รักของผม
ท่าจะห่วงใยผมมาก เธองดโปรแกรมทุกอย่าง
บินด่วนกลับมาทันที
เจ้าชมและเจ้าคมอาสาไปรับเธอแทน
ผมที่ยังนอนป่วยอยู่
เมื่อโสภากลับมาถึง
ทันทีที่เห็นผมนอนสิ้นสภาพอยู่บน
เตียงคนป่วย
เธอวิ่งเข้ากอดร้องไห้ราวญาติคนสำคัญกำลังจะใกล้สิ้น
ใจ"..ฮือ...ๆๆๆโสขอโทษพี่...ที่ไม่อยู่ดูแลพี่ดีๆ
พี่ถึงมามีสภาพอย่างนี้
.."ผมต้องปลอบใจเมียสาวด้วยความซาบซึ้งใจ"ร้องไห้ทำไม..พี่ยังไม่ตายสัก
หน่อย..อีกวัน..สองวันพี่ก็กลับบ้านได้แล้ว.."ผมพูดพลางลูบหัวเธอไป
พลาง สร้อยมองดูแล้วส่ายหน้า"อย่าไปห่วง
ผัวหนูนักเลย เขาไม่เป็นไรหรอก
ถึงเป็นอะไรไป
แผ่นดินคงเบาขึ้นอีกเยอะเลย"แหม..สร้อย..เห็นฉันเป็นคนรกโลกขนาดนั้นเลยเร
อะ..."
ก็อย่างว่าผมมันคนอึดตายยาก
ไม่งั้นคงตายไปนานแล้ว
2-3วันต่อมาผมก็ออกจากโรงพยาบาล
และที่สะใจที่สุดคือได้ออกมาก่อนไอ้กำนันเม้ง
ที่ต้องนอนรอดูอาการอีก5-6
วัน ฮา...ฮา...ฮา
กูเกิดมาเพื่อชนะเมิงโว้ย...ไอ้เม้ง
มึงอย่าหวังว่า
ชาตินี้กูจะแพ้มึง...กูเหนือกว่ามึงทุกอย่างแม้นเข้าโรงพยาบาลพร้อมกัน
แต่ กูยังออกก่อนมึงเลย....แหมมันสะใจจริงๆเลย
ผมกลับมาพักฟื้นที่บ้านจนหายดี
มีโสภาคอยดูแลไม่ห่าง
สร้อยเองคงจะเบา ใจ
ที่ผมมีโสภาคอยกำกับดูแล
ขณะเหมยลี่ก็แวะมาเยี่ยมดูผมบ่อยๆ
แต่ความลับระหว่างเรานั้น
โสภายังไม่ รู้
และสร้อยก็ยังไม่บอกให้ลูกสาวตัวเองรู้...เพราะถ้าโสภารู้
สร้อยคงจะ เข้าใจว่า
เตรียมจองวัดไว้จัดงานศพของผมได้เลย....
และแล้วผมก็กลับมาสดชื่นแข็งแรงเหมือนเดิม
และพร้อมที่จะเริ่ม...อาละ
วาทวาดลวดลายอีกครั้ง แน่นอน
เป้าหมายหลักของผมยังคงเป็นสร้อย
แต่ทว่า 1
เดือนที่โสภาไม่อยู่
ผมกลับปล่อยโอกาศหลุดมือไป
เพราะมัวแต่ไปทำเรื่องไร้สาระ
แหม...ถ้าตั้งหน้าตั้งตา
หาทางล่อสร้อย ป่านนี้น้ำท่วมรูไปแล้ว
แต่ภาษิตฝรั่งว่า อย่ามัวเสียดาย
นมที่หกไป เพราะมันเอากลับมาไม่ได้
ดังนั้นเราต้องมองไปที่อนาคต
ตั้ง หน้าตั้งตาหาทางล่อสร้อยต่อไป.....
ยามบ่ายวันหนึ่งผมมานั่งกินกาแฟที่เก้าอี้โยกตรงศาลาหน้าบ้าน
ตามปรกติ...
รถปิกอัพ แคบ 4
ประตูวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของผม
สร้อยเดินออกมาดู "ใครมาเรอะ
สร้อย.."ผมถามเธอ.."จะไปรู้เรอะ
ก็อยู่ตรงนี้ด้วยกัน.."แหมตอบน่าตบแก้ม
ด้วยปลายจมูกจริงๆนะสร้อย....
ชายหนุ่มหน้าตาดีก้าวออกมาจากรถ
ยืนเก้ๆกังสักครู่
พอสร้อยมองได้ถนัดก็ ยิ้ม
แล้วร้องเรียกไปอย่างค่อนข้างสนิทพอควร
"ธนู...ทางนี้..."
ชายหนุ่ม
หันมาตามเสียงเห็นสร้อยแล้วก็ยิ้ม
เดินยกมือไหว้เข้ามาหาสร้อย
"มาได้
อย่างไง สร้อยเชิญชายหนุ่มลงนั่งแล้วถามไถ่
"เอ้อ...คือผมตอนนี้ได้เป็นปลัดอำเภอ...และย้ายมาประจำที่นี่"ชายหนุ่มตอบ"
สร้อยหันมาทางผมและแนะนำว่า"นี่คือคุณธนู...แฟนเก่ายัยโส..ลูกสาวฉัน
ถ้า ลูกชั้นไม่โชคร้าย
มาได้กับพี่ ป่านนี้คงแต่งงาน
มีความสุข มีอนาคตไปกับเขาแล้ว..."
เอ..สร้อย
ทำไมพูดแปลกๆ ไม่มีอนาคตตรงไหน
มาอยู่กับผมเนี๋ยะ
รวยมีเงินมีทรัพย์สินเป็น
พันล้านพอๆกับหนี้สินที่มีเป็นพันล้านเหมือนกันเลย...
ชายหนุ่มถามหาโสภาโดยไม่เกรงใจว่าผมผู้เป็นผัวของเธอนั่งอยู่ตรงนั้น
ด้วย..."เอ้อ..โสภาไม่อยู่รึครับ
ได้ข่าวว่าเธอแต่งงานกับผู้ใหญ่บ้านที่
นี่ ตอนที่ผมบินไปเรียนต่อปริญญาโทด้านบริหารที่ฮาเวิทส์"
สร้อยทำท่าอึดอัด"ใช่แล้ว
ธนู
ยัยโสแต่งงานแล้ว..แม่เสียใจด้วยนะ.."แหมดราม่ากันต่อหน้าต่อตา..ผม
เลย.."ครับ..ผมก็เสียใจ..โสคงมีความจำเป็นถึงต้องแต่งงานกับผู้ใหญ่บ้านคน
นั้น.."สร้อยพยักหน้าแทนคำตอบ..ชายหนุ่มหันหน้ามาทางผม"เอ่อ...ไม่ทราบว่า
นั่น..เป็นพ่อ..สามีของโสหรือเปล่าครับ.."ไอ้หนุ่มนั่นจ้องมาทางผม
ผมเลย หันหลังไปดูว่ามันหมายถึงใคร
พ่อสามียัยโส
ใครว่ะ..สร้อยเห็นผมนิ่งเลยชิงแนะนำผมเอง"ไม่ใช่หรอก...นี่แหละ
ผู้ใหญ่..สามียัยโส..ตัวจริงๆเป็นๆยังดิ้นได้
แต่ถ้ายังมากลวดลายก็ไม่แน่
อาจถูกยัยโสจับสตาฟร์ไว้โชว์ในตู้ก็ได้..."แล้วทั้งสองก็หัวเราะกันคิกคัก
...โอ้ยตลก...ตลกตายล่ะ...แหมพอเริ่มต้นก็กวนส้นเท้าเลย
ถ้าจะคบกันได้ยาก
เสียแล้วท่านปลัด...ขิกคนนี้...
ชายหนุ่มยกมือไหว้ผม
"ถ้างั้นผมก็สวัสดีครับผู้ใหญ่
ผมจะมาเป็นปลัดอำเภอที่นี่
และต่อไปเราคงได้เจอกันบ่อยแน่นะครับ.."ผมยกมือรับไหว้
ยิ้มแย้มไปตามมารยาท.."ครับยินดีที่ได้รู้จัก
ผมผู้ใหญ่บ้านนางรอง
มีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ที่จะได้ร่วมงานกับคุณปลัด..ขิก..ของอำเภอคนใหม่..ฮ่า..ฮ่า.."ทั้งสร้อยและ
ปลัดคนใหม่ทำหน้าเจื่อนๆ"อ้าว..ไม่ตลกหรอ.."ผมถามทั้งสองคน...
ปลัดคนใหม่อยู่คุยกับสร้อยสักพักใหญ่ก็ลากลับไป.."เอ่อ..ผู้ใหญ่ครับ
อีก
ไม่นานเราคงได้เจอและร่วมงานกันบ่อยๆนะครับ..วันนี้ผมลาล่ะครับ"ไอ้ปลัดขิก
คนใหม่ ยกมือไหว้ลาผมแล้วกลับไป
ไม่ต้องมาเจอกันอีกเลยในชาตินี้ก็ดีแล้ว
ทำไมน้า ...ผมถึงรู้สึกไม่ชอบหน้าปลัดคนนี้เลย
เหมือนมันจะนำความยุ่งยากใจมาให้ผม
ยังไงไม่รู้ในอนาคต..."เป็นไรล่ะ
อาลัยอาวรณ์อดีตว่าที่ลูกเขยหรือไง
สร้อย มองจนลับตาเลย"ผมหันไปเหน็บสร้อยที่ยืนดูปลัดคนใหม่
ขับรถออกไป.."ตอนนี้เป็นอดีตว่าที่ลูกเขย..แต่ไม่แน่อนาคตอาจเป็นว่าที่
พ่อตาพี่ก็ได้.."สร้อยหันมาตอบอย่างเจ็บๆ
"ชิช้า...สร้อยจะกินเด็กเรอะไง
แหมเอาสมองส่วนไหนคิดนั่น..มีแต่ไม่ได้แม่
ก็เอาลูก แต่นี่
ไม่ได้ลูกเดี๋ยวแม่จัดให้เอง.."สร้อยสะบับหน้าเดินหนีไป
แต่ไม่วายหันมาโต้..."ก็ใช้สมองของฉันคิดนี่แหละ
ตัวเองคิดชั่วทำชั่วได้
แต่พอคนอื่นจะทำดันไปว่าเขา
ระวังตัวไว้เถอะ ถ้ายังยุบยั้บอย่างนี้
ฉัน อาจมีเซอร์ไพร์สให้พี่
ตกตะลึงก็ได้.."
เอ...รู้สึกไม่ค่อยดีเลยว่ะ
พอไอ้ปลัดขิกนี่ปรากฎตัว
รู้สึกความร้าว ฉานเล็กๆ
เริ่มเกิดขึ้นในชีวิตของผมแล้ว...และถ้าปลัดขิกคนใหม่นี่
มัน เข้ามามีบทบาทมากกว่านี้
แล้วชีวิตผมจะดำเนินไปทางไหน
แต่นั่นเป็นปัญหาภายหน้า
อย่าไปกังวลมาก มันอาจไม่มีอะไรก็ได้....
ตอนบ่าย3โมงกว่าๆโสภาเลิกงานเร็วกว่าปรกติ
เธอกลับมาและได้รู้เรื่องราว
ที่ไอ้ปลัดขิกแฟนเก่าของเธอมาหา
จาการเล่าบอกของสร้อย
ดูเธอไม่ตื่นเต้นแปลกใจอะไร
ต่างกับสร้อยที่บรรยายเสียจนผมรู้สึกว่าชื่นชมมากเกินไป...มากเกินกว่าจะ
เป็นแค่อดีตว่าที่ลูกเขย
โสภาเข้าห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสุด
เปรี้ยว เธอใส่ยีนส์สั้นรัดเป้าแทบปลิ้น
เสื้อสายเดี่ยวเอวลอยโชว์หน้า
ท้องขาวผ่อง กลิ่นน้าหอมราคาแพงฟุ้งชวนหลงใหล
ผมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์
อยู่
เหลือบดูแล้วถึงกับผวาจนตกเก้าอี้"โส..ทำไมแต่งตัวล่อเสือล่อตะเข้...
ขนาดนี้.."ผมทักหลังจากลุกขึ้นมาจากพื้น.."ไม่ชอบหลอ..."เธอถามปลายตา
ยั่วยวน "ชอบ...แต่ชอบดูเมียของคนอื่น
แต่เมียของพี่..พี่ไม่ยอมให้ใครได้ดู..."
โสภาไม่สนใจคำทักของผม
เดินมานั่งลงและกระเถิบมาแนบชิดตัวผมแล้วเอานมคู่เต่งตึงถูที่แขนผม.."แหม
มีเมียสวยอย่างโสเนี๋ยะ...ใครๆก็อิจฉาพี่
คนอื่นได้แต่ดูและดูอย่างเดียว
แต่พี่ได้ดูแล้วยังได้ล่อด้วย..."เมียสาวคราวลูกเย้าผม
เฮ้อ...เมื่อขัดไม่
ได้ก็ต้องตามใจล่ะว่ะ...อย่างน้อยก็ยังดีที่
โสภาแต่งตัวรู้กาละเทศะบ้าง
คงอยากแต่งง่ายๆสบายๆบ้าง...แต่เอ
ตอนไปอยู่ ที่ญี่ปุ่นนี่แต่งอย่างไงว่ะ
ต่อหน้ายังแต่งขนาดนี้
แล้วลับหลังกูล่ะ
ไม่แทบจะแก้ผ้าเลยเรอะ
แต่เอ ตอนที่โสภาไปญี่ปุ่น
มันหน้าหนาวหิมะตกนี่..แหมสบายใจหน่อย...คงแต่งโชว์อย่างนี้ไม่ได้
แน่....แต่ก็แต่งตอนพักอยู่อยู่ในโรงแรมด้วยนะ...แต่งอย่างงี้เลย...อิ
อิ อิ ล้อเล่นน่า...โสภายิ้ม...รู้ได้ไงว่าเราคิดอะไร
ผมงงๆ
โสภาชวนผมไปที่ร้านเสริมสวย
เพื่อตัดผม ย้อมผม
ที่มีสีขาวแซมเป็นสีดอกเลา
ขัดหน้า นวดหน้าเพื่อให้หน้าดูกระชับใสเด้ง
ตอนเข้ามาในร้านแล้วนั่งดูกระจก
ผมเองยังตกใจที่เห็นเงาของตัวเอง
ไอ้แก่หัวขาวนี่ใครว่ะ
พอรู้ว่าเป็นตัวเอง
ดังนั้นอะไรที่ว่าดีแล้วทำให้ดูหนุ่มกว่าวัยขึ้น
ผมเอาหมดให้ทำให้หมด
เมื่อออกจากร้านแล้ว
รูปร่างหน้าตาของผมจึงดูดีขึ้น
จนโสภาทักว่าผมคร้ายๆดาราชื่อ
เคน ธีรเดช ผมยิ้มปลื้มใจ
แต่..ใครว่ะเคน
ธีรเดช มันเป็นใครกัน
ผมไม่รู้จักมันเลย ผมรู้จักแต่
มิยาบิ...
ในชีวิตของผมนี่ก็เป้นหนี้ผู้หญิงอยู่สองคน
คนแรกคือแม่ของผมที่เลี้ยงดู
อบรมสั่งสอนผมจนได้ดิบได้ดีมีฐานะ
ดึงผมจากความเหลวแหลกในวัยหนุ่มกลับมาเป็นผู้ที่คนนับหน้าถือตา
พอสิ้นแม่ ไปแล้ว ผมก็คว้างอยู่พักใหญ่ๆ
ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ
แต่ก็ได้เมียอย่างโสภานี่แหละครับ
มาทดแทนแม่ผม
คอยดูแลอบรมจัดระเบียบชีวิตของผมให้กลับมาเข้าที่เข้า
ทาง ชีวิตผมจึงเป้นหนี้ผู้หญิงสองคนนี้มากๆเลย...
ตอนเย็นของวันนั้นโสภามีงานด่วนที่ออฟฟิต
ต้องกลับบ้านดึก ระหว่างผมนั่ง
เล่นอยู่หน้าบ้าน
เหมยลี่ได้โทรมาหาผมและขอให้ผมออกไปหาที่ร้านคาราโอ
เกะ ผมพยายามบอกว่าไปไม่ได้
แต่เหมยลี่ ขู่ว่า ผมจะออกไปหาเธอเอง
หรือจะให้เธอมาหา เจอไม้นี้เข้า
ผมเลยต้องออกไปหาเธอ
ขืนปล่อยให้เหมยลี่ มาหา
ที่บ้านของผมคงได้มีการตายหมู่กันแน่....
ที่คาราโอเกะ
ผมบอกเหมยลี่ว่ามาได้เดี๋ยวเดียวเท่านั้น
สาวหมวยเข้ามากอดผม
บอกว่าแค่พักเดี๋ยวก็พอใจแล้ว
สาวหมวยออดอ้อนผมสารพัด
ทำนองน้อยใจที่ผม ห่างเหินเธอไป
หลังจากร้องเพลงไป4-5เพลงบวกเบียร์3-4แก้ว
หน้าเริ่ม ตึงๆ อาการทางเพศเริ่มกำเนิด
สาวหมยวเข้ามานัวเนียกอดรัดตัวผม
ปากต่อปาก ของเราประกบจูบกัน
มือไม้ลูบไล้ บี้คลึงเนื้อตัวกัน
สาวหมวยเริ่มหายใจติดขัด
พอๆกับผม...และทุกอย่างกำลังจะดำเนินไปตามทางของมัน..ทว่า...
ผมค่อยๆถอดเสื้อของสาวหมยวออกทีล่ะชิ้น
เริ่มที่เสื้อ กระโปรง
และยกทรง แต่พอถึงกางเกงใน
สาวหมยวกลับขัดขืน
เธอเปลี่ยนมาถอดเสื้อผ้าของผมบ้าง
เริ่มจากเสื้อไป กางเกง
และกางเกงใน...สาวหมวยบรรเลงลิ้นไปที่หน้าท้องของผม
และล้วงเข้าไป
ในกางเกงในจับท่อนเอ็นที่คุ้นเคยออกมา
เธอก็พูดเสียงดังจนผมตกกะใจ
"
พี่...เป็นไรเนี๋ยะ...ทำไมของพี่มันไม่สู้.."ผมกำลังนอนหลับตาเคริ้มสะดุ้ง
มาตามเสียงร้องของสาวหมวย
อ้าว...ไอ้ทรยศทำไมมึงอ่อนนิ่งสนิทอย่างนั้น
ว่ะ..ผมตกใจเพราะในชีวิต
ท่อนเอ็นของผมมันไม่เคยถอยให้กับใครหน้าไหน
แล้ว ทำไม
วันนี้มันไม่สู้...เกิดอะไรขึ้น...ผมพยายามให้สาวหมวยลองใช้ทั้งปาก
ปลุกมัน
ถูไถไปทั่วตัวเธอเพื่อปลุกให้มันตื่น...แต่ไร้วี่แวว
มันยังคงคอ พับคออ่อนไร้สติสตางค์เหมือนเดิม
จนกระทั่งเมื่อเห็นว่า
มันไปไม่กลับแล้วหลับไม่ยอมตื่นแน่ในวันนี้
ผมกลับสาวหมวยจำเป็นต้องเลิก
กิจกรรมแยกย้ายกันกลับก่อนกำหนดอย่างเซ็งๆ...โดยเฉพาะสาวหมวยทำท่าเซ็งสุด
ขีด เพราะอดมานานหลายวันแล้ว.....
ผมกลับมาบ้านนั่งดื่มน้ำอัดลมดูทีวีในห้อง
ส่วนสร้อยเข้าห้องนอนไปแต่
หัววัน ผมนั่งดูทีวีไปเรื่อยๆจนถึงโฆษณาอันหนึ่งที่น่าสนใจ
ในโฆษณานั้นมี
ใจความว่า***คุณกำลังเจอปัญหานี้ใช่ไหม...เมื่อคุณอายุเข้าใกล้เลข4...ใจคุณ
มีความต้องการ
แต่อาวุธของคุณไม่พร้อม...อย่า...อย่ากลุ้มใจ
คุณยังมีทาง แก้ไข ให้คุณกลับมา
เข้มแข็งพร้อมสู้ตามเคย...เพียงคุณใช้...ไวอะก้า500..ผลิตภัณท์เสริมพลังทาง
เพศของเรา...หากคุณสนใจติดต่อมาที่....****ยังไม่ทันจะดูจบ
โสภาก็กลับมาพอดี ผมเลยปิดทีวี
และเดินไปกอดหอมรับเมียสาว
ไร้สาระยา เสริมพลัง
ตะกี้ที่เราไม่สู้เพราะใจมันกังวลกับเรื่องกลัว
โสภาจับได้ว่าเป็นกิ๊กกับสาวหมวย...เดี๋ยวจะแสดงพลังให้ดู
ไม่ได้ล่อโสภามา
นานเป็นเดือนแล้ว...วันนี้จะล่อให้ทะลุ...แล้วซัด
แฮกทริกด้วย...(ภาษาฟุตบอล
หมายถึงทำ3ประตูในนัดเดียว)....
โสภาขอตัวไปอาบน้ำก่อนผมบอกไม่ต้อง
อย่างนี้กลิ่นได้ใจผม
สาวคราวลูกร่าง กะทัดรัด
เงยหน้ารับการจูบปากจากผมไม่ขัดขืน
ก็เมียผมนี่จะขัดขืนผัว
ทำไม ยิ่งไม่ได้โดนมาเป็นเดือนแล้วคงอยากไม่น้อย
ผมจัดการถอดเสื้อผ้าออก
จากร่างของเมียสาวอย่าง่ายดาย
ก็ชิ้นเล็กทั้งนั้น
ไม่ต้องถอดก็แทบจะหลุดแล้ว
ผมอุ้มร่างเปลือยเปล่าไปวางที่เตียง
จัดการถอด เสื้อผ้าของตัวเองอีกครั้ง
อ้าวคราวนี้สู้โว้ย...แข็งโด่เชียว...ผมจัดการ
โลมลิ้นบนร่างสาวขาวนวล
ดูดขบกัดเบาบนเนื้อนุ่มแบบมันเขี้ยว
ครั้งแรกผมจะ จัดให้เธอแบบคราสสิคไปก่อน
แล้วค่อยไปจัดแบบฮาร์ดคอร์ในยกยกหลังๆ
ผมวางแผนการเอาคืนนี้ไว้ล่วง
หน้า....
ผมค่อยละเลงไล่ไปมาที่หน้าท้องของโสภา
สาวคราวลูกแอ่นกายร้องครางเสียวซ่าน
ผมแทรกตัวเข้าระหว่างกลางร่างของเธอ
เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของสาวคราวลูกครุกรุ่นได้ที่แล้ว
แต่ขณะที่ผมจะจับท่อน
เนื้อยัดลงร่องรูของสาวคราวลูก
มันเกิดอ่อนตัวลงดื้อๆ
ผมพยายามเขย่า
ถอกขึ้นถอกลงเพื่อเรียกสติของมันให้กลับมาทำหน้าที่.."เฮ้ยๆๆๆๆๆๆตื่นๆๆๆๆๆ
มึงอย่าทิ้งกูดิ
ไอ้ห่าเอ้ย...ตื่นๆๆๆๆๆมึงทิ้งกูอย่างงี้ไม่ได้นะ...ตื่นๆๆๆๆ"ไม่ว่าผมจะ
เรียกจะเขย่ามันอย่างไงมันยังคงนิ่งเงียบ...โสถานอนรออยู่พัก
ผงกหัวขึ้นมาถามว่าทำไมถึงหยุด
ผมนั่งมองหน้าเธอยิ้มแหย่ๆ"คือ...ของพี่มัน
ไม่สู้นะ.."
โสภาขยับตัว
ครานมาที่หว่างขาผมแล้วบอกว่า"ส่งมา
เดี๋ยว..โสปลุกมัน
เอง.."ผมนั่งในท่าถนัดให้โสภาก้มลงใช้ปากดูดเรียกสติท่อนเอ็นของผม
แม้นมัน
ทำท่าจะฟื้นแต่ก็อ่อนลงเมื่อจะใช้งานอีกหลายครั้ง
จนโสภาเซ็งขอตัวไปอาบ
น้ำ...ผมได้แต่นั่งหมดอาลัยตายอยาก
เอ้ยเกิดอะไรขึ้นกับกู...ทำไมนกเขาของกูมันไม่ขันว่ะ......
คืนนั้นผมนั่งกดหาช่องที่มันเสนอขายยาไวอะก้า500
ว่ามันอยู่ช่องไหนและ
ขายอย่างไง แต่หาไม่เจอ
จนโสภาเรียกให้ไปนอน
ผมบอกอีกแปป...แต่โสภาบอกว่าจะมาดีๆไหม...ผมเลยต้อง
ปิดทีวี ขึ้นไปนอน
โสภาพลิกตัวมากอดผม
ซุกหน้ามาที่แผ่นอกกว้าง
ผม โอบกอดกระชับตัวเธอมาแนบกับอกและรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด
เสียงเธอบอกว่า
นอนเถอะ..อย่าคิดมาก...ตอนนี้คิดไม่มากหรอก
แต่คิดเยอะเลย ถ้ากูเสื่อมสรร
มตภาพทางเพศจริงๆ
ชีวิตของกูจะเหลืออะไรกันเล่า...ไม่ได้อยู่เฉยไม่ได้แล้ว
ผมต้องหาทางเอา
พลังทางเพศของผมคืนกลับมาโดยเร็วให้ได้
แต่ก็คงต้องติดตามตอนต่อไปนะ
ครับ.....
หลังจากหายไปนานพอดู
เดชแม่ยายก็กลับมารับใช้ทุกท่านอีกครั้ง
ผู้ใหญ่ ของเรากลับมาคราวนี้
ไม่เหมือนเดิม เพราะเกิดอาการ
ไม่สู้ขึ้นมาดื้อๆ สาเหตุมาจากอะไร
และผู้ใหญ่ของเราจะกลับมาเป็นเหมือน
เดิมไหม ต้องติดตามกันนะครับ
และขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานของผมตลอด
มา นีโอดีใจเป็นล้นพ้น
และปลื้มใจเป็นอย่างสูง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น