พิศวาสมังกรหยก ตอนโฉมตรูมีภัย ต่อ

   บนยอดสนโบราณปรากฎคนผู้หนึ่งขึ้นไปยืนอยู่บนปลายกิ่งสนตั้งแต่เมื่อไร ก๊วยฮู้พอดีนอนหงายมองขึ้นไปเห็น จึงร้องอย่างตกใจ
    " ว๊าย...นั่นๆ...ใคร ๆ กัน "

    คนที่อยู่บนกิ่งสน กระโดดลงบนใบไม้ที่กำลังตกลง สามารถทรงตัวบนใบไม้ที่ค่อยๆ เลื่อนตกลงมา อย่างอ่อนพริ้ว ดูราวกับเทพยดาเหาะลงมาจากฟากฟ้าก็ไม่ปาน แสดงถึงวิชาตัวเบาที่สูงเลอเลิศยิ่งนัก ก๊วยฮู้มองดูอย่างตื่นตลึง พอคนผู้นั้นลงมายืนอยู่ตรงหน้านางห่างไม่กี่เชี้ยะ บนใบไม้ที่ลอยอยู่ในน้ำได้อย่างน่ามหัศจรรย์ ก๊วยฮู้จึงมองเห็นเป็นชายหนุ่มรูปงาม อายุอยู่ในช่วงกลางคนแต่ใบหน้ากับขาวนวลเนียน ราวสตรี

   แต่งกายโอ่โถงสะอาดตา ราวกับคนในตระกูลสูง ถ้าจะว่าไปแล้วคนผู้นี้หล่อเหลาราวกับเทพบุตรทีเดียว
    " หยุดนะ เจ้าถ่อย เป็นใครกัน บังอาจมาแอบดูน้องฮู้ ของเรา "

    ก๊วยฮู้ได้สติรีบแหวกว่ายน้ำหลบไปข้างหลังก้อนหินที่นางถอดเสื้อผ้าไว้ บุรุษลึกลับกล่าวตอบอย่างนุ่มนวล
    " เราไม่ได้มีเจตนา เพียงแต่กำลังสำรวจดูเกาะนี้อยู่ " บุรุษลึกลับหยุดชั่วครู่จึงกล่าวต่อ
    " แต่ผู้ที่แอบดูนางแล้วสำเร็จความใคร่ตนเอง ไม่ใช่พวกเจ้าหรอกหรือ "

    คำพูดนี้จี้ใจดำสองพี่น้องพอดี ถึงกับหน้าแดงฉานขึ้นทันใด
    " เจ้า เจ้า..."
    " นี่ไงหลักฐาน ยังเลอะเป็นดวงที่เป้ากางเกงเจ้าทั้งสองเลย เจ้านี้น่าจะมีอารมณ์มากกว่า ถึงกับแตกกระฉูดเสียเต็มที่เลยนะ "

    บุรุษลึกลับว่าพลางชี้ไปที่เป้ากางเกงของบู๊ซิ่วบุ้น และบู๊ตงยู้
    " ผายลม มารดาเจ้า " สองพี่น้องตระกูลบู๊หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและอาย ชักกระบี่กระโดดลงน้ำหมายสั่งสอนชายผู้นั้น

   บุรุษลึกลับแค่นหัเราะ ใช้วิชาตัวเบาวิ่งบนผิวน้ำตรงไปที่ก๊วยฮู้ที่กำลังใส่เอี๊ยมได้เพียงตัวเดียว
    " ว๊าย....ช่วยด้วย กอตงยู้ กอซิ่วบุ้น "

    ก๊วยฮู้มัวพะวงผูกเชือกเอี๊ยมอยู่ ไม่ได้อยู่ในสภาพเตรียมต่อสู้ พอบุรุษลึกลับเข้ามา นางไม่ทันที่จะยกมือขึ้นป้องกันตัวเลย ก็ถูกจี้สกัดจุดตัวอ่อนระทวยล้มลงไปอย่างง่ายดาย กว่าสองพี่น้องตระกูลบู๊จะพากันลุยน้ำกลับขึ้นมาได้ ก๊วยฮู้ก็ถูกบุรุษลึกลับแบกขึ้นบ่าอวดก้นขาวจั๊วะให้เห็นเรียบร้อยแล้ว

    " เจ้าคนชั่ว รีบปล่อยน้องฮู้ เดี๋ยวนี้ "

    สองพี่น้องตวาดขึ้นพร้อมกัน บุรุษลึกลับส่งประกายตาขึ้นวาบวับ
    " นี่เป็น ม่วยแท้ๆ ของพวกเจ้าหรือ "
    " นางเป็นซื่อม่วยของเรา "

    บุรุษลึกลับคล้ายส่งสายตาผิดหวังเล็กน้อย
    " รีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ ข้าเป็นลูกสาวของจอมยุทธก๊วยเจ๋งกับประมุขพรรคกระยาจกอึ้งย้ง ปู่ของข้าคือ อึ้งเอี้ยะซือ เจ้าของเกาะดอกท้อแห่งนี้ " ก๊วยฮู้ชิงตอบ หวังอาศัยชื่อเสียงของบิดามารดานาง ข่มขวัญ บุรุษลึกลับให้เกรงกลัว

   แต่บุรุษลึกลับกลับทอประกายตาวาวโรจน์ขึ้นอีกครั้ง
    " ถ้าหยั่งงั้นดีเลย เราขอยืมตัวลูกสาวก๊วยเจ๋งไปก่อน "
    " ทำอย่างงั้นไม่ได้ " บู๊ตงยู้ตวาดขึ้น

    พร้อมกับสบัดกระบี่สั้นในมือ ทิ่มแทงเข้าใส่ตรงชายโครงบุรุษลึกลับอย่างรวดเร็ว ในกระบวนท่ากระบี่งูทองรัดเหยื่อ ที่ฝึกมาอย่างชำนาญ หากเป็นยอดฝีมือธรรมดาจะถูกกระบวนท่านี้พัวพันจนลนลาน เหมือนเหยื่อที่ถูกงูรัดไว้ รอเวลาที่อ่อนล้าจะถูกงูกลืนกินจนตาย แต่มิคาดว่าบุรุษลึกลับกลับพลิกพริ้วหลบหลีกด้วยวิชาตัวเบาอันยอดเยี่ยม กระบี่ในมือของบู๊ตงยู้เป็นต้องทิ่มแทงเข้าสู่อากาศธาตุว่างเปล่าทุกครั้ง

    บู๊ซิ่วบุ้นเห็นดังนั้นจึงร่วมเข้าจู่โจมด้วยกันกับตั่วกออีกผู้หนึ่ง บุรุษลึกลับกระโดดหลบหลีกไปมาอย่างเหลือเชื่อ กระบี่ในมือของสองพี่น้องตระกูลบู๊ไม่สามารถทำอันตรายแก่บุรุษลึกลับได้ มิหนำซ้ำกลับถูกบุรุษลึกลับใช้วิชาตัวเบาพลิกพริ้วหลีกหลบจนละลานตาไปหมด สองพี่น้องไม่อาจจะเปล่งอานุภาพกระบี่ได้เต็มที่เพราะกลัวว่าจะไปโดนก๊วยฮู้เข้า

   บุรุษลึกลับคล้ายรู้จุดอ่อนของทั้งสอง ทะยานออกจากวงล้อมไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
    " เอาละพวกเจ้าทั้งสองคงชอบนางมาก ก่อนไปข้าจะช่วยพวกเจ้าเล็กน้อย "

    ว่าแล้วบุรุษลึกลับ ก็เอามือไปจับตรงง่ามขาของก๊วยฮู นางพอรู้ตัวว่ามีอะไรมาสัมผัสถูกตรงของสงวนนางจึงร้องอย่างตกใจ
    " หยุดนะ เจ้า ๆ กำลังจะทำอะไรนะ "
    " ข้าจะแบะหีของเจ้าให้พวกมันชม เป็นของขวัญก่อนจะพาเจ้าไปนะซิ "

    บุรุษลึกลับบอกพร้อมกับเอานิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้มันแบะแคมโยนีตรงง่ามตูด แยกออก เผยให้เห็นเนื้อในแดงแจ๋ของก๊วยฮู ที่รูมีน้ำใสๆเป็นมันวาว สองพี่น้องจ้องมองอย่างตาโต

    " เจ้าทุเรศ ชาติชั่ว หยุดนะ ฮือๆ กอกอห้ามมองนะ ห้ามมอง "

    ก๊วยฮูพูดปนเสียงสะอื้น หน้าแดงแจ๋ด้วยความรู้สึกอายแทบแทรกแผ่นดิน
    " เจ้าโสโครกเอย กล้าทำแบบนี้ตายซะเถอะ "

    บู๊ตงยู้ได้สติก่อน ตวาดขึ้น เงื้อกระบี่ทยานเข้าหากะฟาดฟันบุรุษลึกลับให้ได้สักแผล บุรุษลึกลับหัวเราะคิกๆ
    " เราจะช่วยให้เจ้าได้สัมผัสนาง เอาไปดม "

    บุรุษลึกลับไม่หลบหลีกทยานเข้าหาบู๊ตงยู้ ยกก้นขาวจั๊วะก๊วยฮูบนบ่า พร้อมแยกขาออก บู๊ตงยู้ไม่คาดฝันว่าบุรุษลึกลับจะตอบโต้เช่นนี้ มือเงื้อกระบี่ค้างอยู่บนอากาศ มองไปเห็นก้นขาวและเนินโคกอร่าอร่ามลอยอยู่ตรงหน้า อ้าปากร้อง

    "..อ่า " ไม่ทันสิ้นเสียงเนินโยนีก๊วยฮูก็เข้าสัมผัสเต็มปาก
    " เป็นไงของซือม่วยเจ้า หอมดีไหม "
    " เจ้านั่นก็คงอยากดมของนางด้วยใช่ไหม ข้าช่วยให้ "

    บู๊ซิ่วบุ้นไม่ทันระวัง ก็เห็นโคกอร่ามก้นขาวจั๊วะลอยเข้ามาหา จมูกสัมผัสกับโยนีเข้าเต็มๆ เช่นกัน ได้ยินเสียงก๊วยฮู้ร้อง วิ๊ด...ว๊ายไม่หยุด สองพี่น้องกระอักระอ่วนทำอะไรไม่ถูก บุรุษลึกลับหัวเราะ คิกๆ เผ่นพริ้วหายลับไปพร้อมกับก๊วยฮูในพริบตา

  พี่น้องตระกูลบู๊ได้แต่มองดูกันอย่างเขินๆ
   " ทำไงดีท่านพี่ "

    ซิ่วบุ้นเอ่ยขึ้น รู้สึกกลิ่นหีก๊วยฮู้ยังติดจมูกไม่รู้หาย บู๊ตงยู้ยังงงๆอยู่รู้สึกเหมือนภาพโยนีก๊วยฮู้ยังติดตาอยู่เต็มหน้า รู้สึกประแหล่มๆในปาก กลืนน้ำลายตั้งสติได้ครู่หนึ่ง มองเห็นกองเสื้อผ้าก๊วยฮู้อยู่จึงนึกได้

    " ตี่ตี๋ ไปค้นเอาพลุสัญญาณที่เสื้อผ้าน้องฮู้ดู แล้วจุดเรียกอาจารย์ เร็วเข้า "

    ซิ่วบุ้นรีบรุดไปตามคำสั่งทันทีค้นหาพลุสัญญาณจนเจอ ยังมิวายหยิบเอากางเกงก๊วยฮู้ขึ้นมาดมอีกที ก่อนจุดพลุสัญญาณขึ้น

………………………………………………..

    ฟ้าร้องครื้นครั่น ปรากฏเมฆดำครึ้มขึ้นปกคลุมทั่วเกาะดอกท้อ ราวกับว่ากำลังจะมีฝนตกหนักในอีกไม่ช้า ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีเค้าลางใดๆ ให้ปรากฏ ท้องฟ้ายังเห็นสดใสอยู่ดีๆในเมื่อยามสาย พอใกล้ยามบ่าย ท้องฟ้ากลับผันแปรขึ้น คล้ายดังกับว่าฟ้ากำลังบรรยายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเกาะดอกท้อในยามไม่ปาน

    บุรุษลึกลับแบกร่างก๊วยฮูตรงเข้ามาอีกด้านหนึ่งของเกาะ มีโพรงหินพอให้คนเข้าไปอยู่ได้ ณ.ที่นี้คล้ายพึ่งถูกคนเพิ่งรื้อค้นเข้าไป ลึกเข้าไปกับเป็นถ้ำกว้างขนาดพอเหมาะ เพดานสูงสักสองวาเศษ ที่ผนังถ้ำกลับมีคบเพลิงติดอยู่สี่ห้าอัน บุรุษลึกลับจุดไต้ไฟคบเพลิงในถ้ำส่วางขึ้น ลึกเข้าไปมืดมิด ถ้ำแห่งนี้คงมีทางเข้าออกด้านเดียว ก๊วยฮู้ได้กลิ่นกำยานหอมประหลาด ชวนให้สะอิดสะเอียนเมื่อได้สูดกลิ่นรู้สึกฉุนในครั้งแรก

    แต่ชวนให้เกิดรัญจวนในอารมณ์ในเวลาต่อมา จู่ๆ นางกลับรู้สึกมีแรงปรารถนาขึ้นมาทีละน้อย
    " เอาละ โกวเนี้ยน้อย เราพักกันที่นี้เถอะ "
    " เจ้าๆ จะทำไมข้า ช่วยด้วยๆ ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าอยู่นี้ "
    " คิกๆ เจ้าไม่รู้สึกคอแห้งบ้างหรือ ข้าเห็นเจ้าร้องอย่างนี้มาตลอดทางแล้ว "
    " เจ้า ๆ เป็นใคร จับตัวข้ามาทำไม "
    " เราไม่ทำอันตรายเจ้าหรอก เพียงแต่อยากจะพูดคุยกับเจ้าเท่านั้น "

    บุรุษลึกลับพูดพร้อมกับตบคลายจุดให้ก๊วยฮู้
    " เอาละทีนี้เจ้าวางใจได้หรือยัง "

    บุรุษลึกลับพูดพร้อมกับแย้มยิ้มพริ้มพรายให้กับก๊วยฮู้ ก๊วยฮู้มองเห็นบุรุษลึกลับ วงหน้าขาวเกลี้ยง ปากแดง หน้าตาหล่อเหลาทีเดียว ก๊วยฮู้เพิ่งเคยพบบุรูษรูปงามเป็นครั้งแรกถึงกับสะเทิ้นใจ ทีแรกก๊วยฮู้ตั้งใจว่าพอนางได้รับการคลายจุดจะลงมือเผด็จศึกศัตรูทันที แต่ตอนนี้ทำไมนางกลับรู้สึกเคลิบเคลิ้มคล้ายถูกมนต์เสน่ห์ของฝ่ายตรงข้าม บุรุษลึกลับยื่นผลไม้ให้กิน

   ก๊วยฮู้กำลังรู้สึกหิวโหยเพราะเข้าใกล้เที่ยงยังไม่ได้กินอะไร รับผลไม้มากัดกินพูดคุยกับบุรุษลึกลับอย่างลืมตัว พอตั้งสติได้นางจึงพบตัวเองเผลอเรอนั่งคุยกับบุรุษลึกลับในชุดเอี้ยม อวดท่อนขาขาว ของดีโผล่หรอมแหรมใต้ชายเอี้ยม ก๊วยฮู้นั่งหุบขาเอามือปิดกระมิดกระเมี้ยน

   บุรุษลึกลับเห็นกลับแย้มยิ้มพริ้มพราย จนก๊วยฮู้หน้าแดงร้องบอก
    " ท่าน ๆ อย่าได้ จับจ้องมองตรงนั้น " ก๊วยฮู้ตอนนี้เปลี่ยนสรรพนามเรียกหาบุรุษลึกลับ

   บุรุษลึกลับหัวเราะคิกๆ เบาๆ พูดขึ้น
    " เจ้า อย่าได้อายเลย หากเจ้าอายเรา เราจะถอดเสื้อผ้าเป็นเพื่อนเจ้าก็ได้ "

    บุรุษลึกลับพูดเอ่ยขึ้น พร้อมกับลุกขึ้นปลดเสื้อผ้าของตัวเอง
    " ท่าน ๆ จะทำอะไรนะ..." ก๊วยฮู้ พูดพร้อมกับเอามือปิดหน้า แต่กางนิ้วมือพอให้สายตามองลอดง่ามนิ้วมือได้

   บุรุษลึกลับพอถอดผ้าออกหมดก็พูดขึ้น
    " แม่นางก๊วยฮู้ เอามือออกมาดูเราให้เต็มตา "
    " โอ.." ก๊วยฮู้ลืมตาโพลง เอามือขยี้ตาคล้ายกับไม่เชื่อสายตา

    " โอ..ท่าน นี่ ท่าน ๆ ทำไม...ตรงนั้นของท่าน...ท..ทะ ...ทำไมเป็นเช่นนั้น ..." ก๊วยฮู้ส่งเสียงพูดล่ำลัก
……………………………………………………

    ครึ่งชั่วยามผ่านไป ก๊วยเจ๋งกับอึ้งย้งก็เดินทางมาถึงตรงที่สองพี่น้องตระกูลบู๊นั่งคอยอยู่ อึ้งย้งสอบถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น โดยขอให้สองพี่น้องช่วยเล่าให้ฟังอย่างละเอียด ถึงรูปร่างหน้าตา กระบวนท่าฝีมือที่บุรุษลึกลับใช้ สองพี่น้องผลัดกันเล่าอย่างละเอียด โดยปิดบังเรื่องที่มองมันแอบดูก๊วยฮู้อาบน้ำ กลับเรื่องที่พวกมันถูกบุรุษลึกลับเอาของดีก๊วยฮู้ประเคนใส่หน้าพวกมัน

   อึ้งย้งจับจ้องดูหน้าของสองพี่น้องเห็นแดงก่ำ ตลอดเวลา พอพูดถึงการต่อสู้ตอนก่อนที่ก๊วยฮู้จะถูกจับตัวไป ก็พูดตะกุกตะกัก อึกอัก นางคิดในใจว่าสองพี่น้องต้องมีอะไรปิดบังเป็นแน่ แต่ไม่อยากคาดคั้นมากนัก เพราะจากข้อมูลที่ได้ก็เพียงพอให้นางได้รู้

    " เจ้ามีความคิดเห็นอย่างไร หรือ ย้งยี้ "

    ก๊วยเจ๋งชิงถาม เมื่อสองพี่น้องเล่าจบ
    " ข้าคิดว่า ข้าพอจะได้เค้าอยู่ลาง ๆ " อึ้งย้งใช้ความคิดเดินสำรวจบริเวณที่ต่อสู้ และร่องรอยที่บุรุษลึกลับจากไป

   ก๊วยเจ๋งใจร้อนที่ลูกสาวคนเดียวถูกจับไป ต้องถามซ้ำอย่างร้อนรน
    " เจ้ารีบว่า ไปเถอะ "
    " ข้าก็ร้อนใจไม่แพ้ท่านพี่ เช่นกัน ที่ลูกเราถูกจับตัวไป " อึ้งย้งเอ่ยอย่างรู้ใจสามี
    " ศัตรูที่มาเกาะเราครั้งนี้ นับว่าเป็นยอดฝีมือทีเดียว อาจจะเทียบได้กับ อาวเอี้ยงฮง หรือท่านพ่อเราทีเดียว "

    อึ้งย้งเอ่ย ทุกคนต่างสงบรับฟัง เพราะเชื่อในสติปัญญาของอึ้งย้ง ก๊วยเจ๋งผงกศรีษะเห็นด้วย เพราะหลายปีมานี้ ก๊วยเจ๋งพึ่งจะพบจอมยุทธที่สามารถปะทะฝีมือได้ก็หนนี้เป็นหนแรกเท่านั้น อึ้งย้งพูดต่อ

    " ดูจากวิชาตัวเบาที่บู๊ตงยู้ และบู๊ซิ่วบุ้น เล่าให้ฟัง และกระบวนท่าของชายแปลกหน้าที่ท่านพี่กับข้าเจอ รวมถึงเรื่องที่ท่านพ่อข้า( อึ้งเอี้ยะซือ )เคยบอกเล่า มาสอดคล้องกับฝีมือของยอดยุทธในอดีตคู่หนึ่ง แต่....."

    อึ้งย้งเว้นคำพูดชั่วครู่
    " แต่ข้ายังไม่แน่ใจ เพราะที่พ่อข้าบอกเป็นคู่สามีภรรยา หนึ่งชายหนึ่งหญิง แต่ที่เราเจอนี่เป็นบุรุษทั้งสองคน อาจไม่ใช่ก็ได้ "
    " ยอดยุทธในอดีตที่ว่านั้น คือใครกันหรือ "
    " ชาวยุทธ เรียกว่า ยอดยุทธพิศวาส "
    " ยอดยุทธพิศวาส " ทั้งหมดทวนคำขึ้นพร้อมกัน
    " อืม.."

    อึ้งย้งตอบก่อนพูดต่อ
    " เรื่องนี้เล่าไปยืดยาวนัก สำคัญที่สุดตอนนี้คือช่วยกันหาลูกฮู้ก่อนเถอะ "

    ทุกคนผงกศรีษะเห็นด้วยอีกครั้ง อึ้งย้งครุ่นคิดก่อนพูดขึ้นอีกครั้ง
    " ข้านึกขึ้นได้ ที่ตอนใต้ของเกาะมีถ้ำร้างแห่งหนึ่ง ตอนเด็กข้าเคยไปสำรวจกับท่านพ่อ แต่เดิมชาวประมงเคยใช้เป็นที่พักตอนมีพายุฝน แต่ตอนหลังท่านพ่อข้าเข้ามาครอบครองเกาะนี้ไว้ วางค่ายกลไว้มากมาย พวกชาวประมงเลยกลัวจึงไม่มีใครกล้ามาอีก "
    " ดูจากร่องรอยแล้วพอดีมันมุ่งไปทางนี้เสียด้วย บางทีพวกมันอาจไปพบเข้าเลยใช้ที่นี้เป็นที่พักก็ได้ เราเริ่มจากตรงนี้ก่อนแล้วกัน "

.......................................


    ภายในถ้ำ บุรุษลึกลับ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกเปลือยเปล่าจนหมด อวดรูปโฉมขาวสะอาด ละลานตา เผยอกอวบอูมขนาดพอเหมาะ เอวคอด รับกับสะโพกที่หนั่นหนา หว่างขาเผยเห็นเนินโคกอล่าม แม้จะมีขนหมอยขึ้นหยิกหยอยดกดำระหว่างกลาง แต่ก็ดูประดับสวยงาม

    " ท่าน...ท่าน ไฉน จึงไม่มี ....."
    " เจ้าหมายถึงควยนะหรือ "

   บุรุษลึกลับกล่าวตรงๆ สบัดผมยาวสลวยขึ้นพรึด ตอนนี้กลับกลายเป็นสตรีนางหนึ่ง
   " คิกๆ ข้าก็เป็นสตรีเช่นเดียวกับเจ้านั่นแหละ "

   บุรุษลึกลับซึ่งตอนนี้กลายเป็นสตรีลึกลับพูดขึ้น พร้อมกับมองหน้าก๊วยฮู้ซึ่งคล้ายทำหน้าผิดหวังขึ้น
    " เจ้าคงผิดหวังหรือ ที่ข้าเป็นหญิง "

   ก๊วยฮู้หน้าแดงอมชมพู
    " ไม่ ไม่ ใช่เช่นนั้น เพียงแต่ข้า...รู้สึกงุนงง ไม่รู้จะเรียกท่านว่าอะไรดี "
    " เรียกเราว่า เจ้เจ๊ ( พี่สาว ) แล้วกัน"
    " ท่านมีนามว่าอะไรหรือ "
    " ชื่อของเรา รัศมีเทวี "
    " รัศมีเทวี ชื่อแปลกไม่คล้ายชื่อของชาวตงง้วนเราเลย  อะ..นั่นท่านกำลังจะทำอะไร นะ "

    ก๊วยฮู้ร้องขึ้นเมื่อเห็นนางรัศมีเทวี กำลังโลมลูบเรือนร่างนางอยู่
    " คิก ๆ เรารู้ว่าเจ้ามีความปรารถนา เราจะช่วยผ่อนคลายให้ "
    " ไม่ ..ไม่นะ ไม่ เราไม่มีความปรารถนาอันใด "
    " เจ้าไม่ต้องกลัว ถึงเราจะเป็นหญิงแต่ก็ช่วยให้เจ้าบรรลุได้ ดีกว่าที่เจ้าช่วยตัวเองในน้ำเสียอีก "

    ก๊วยฮู้หน้าแดงเรื่อร้อนวูบขึ้นมาอีกครา เมื่อนึกถึงตอนที่นางอาบน้ำอยู่ในน้ำตก ไม่คิดว่าจะมีคนพบเห็นมือของนางรัศมี คล้ายมีอำนาจประหลาด ทำให้ก๊วยฮู้เสียวซู่ซ่า เอนกายลงนอนหงายบนพื้น รัศมีเทวีเอามือสอดเข้าในเอี้ยมแดงสดของก๊วยฮู้ เคล้นคลึงเต้านมที่พึ่งจะเริ่มแตกพานเดี๋ยวลูบไล้แผ่วเบาชวนให้สยิว เดี๋ยวบีบคลึงนวดเฟ้นหนักมือ จนหัวนมก๊วยฮู้ลุกชูชัน เป็นหัวจุกแหลมเปี้ยบขึ้นมา

   เอี๊ยมสีแดงสด ถูกถอดออกเมื่อไรไม่รู้ อวดร่างขาวผ่อง งดงาม หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง ตามแรงหายใจ ก๊วยฮู้ครางกระเส่า
    " โอว อย่าได้โปรด...เถอะ เจ้เจ๊ "

    นางรัศมีเทวี ลูบไล้มือผ่านหน้าท้อง ทำนิ้วไล่เดี๊ยะราวกับปูไต่ไปที่หน้าขา แล้วซอกซอนนิ้วไปที่ร่องหลืบ แยกแตกกลางหว่างขา ซึ่งมีขนอ่อนขึ้นรำไร ก๊วยฮู้เกิดเพิ่งโดนมือคนอื่นสัมผัสร่างกายนางเป็นครั้งแรกนอกจากมือตัวเอง และดูเหมือนนางรัศมีเทวีช่างเชี่ยวชาญยิ่งนัก ประกบร่างเปลือยขาวผ่องของนางซึ่งไม่แพ้กับก๊วยฮู้ เอานมอล่ามอวบแน่นของนางถูไถกับเต้านมก๊วยฮู้ เม็ดทับทิมบนยอดอกทั้งสองสัมผัสถูไถกันให้เสียวซ่านดาลใจ

   ส่วนเบื้องล่างนางก็เอาเนินโคกรกหมอยของนางถูไถกับก๊วยฮู้ แตดต่อแตดเสียดสีกัน เสียงเนินโยนีรกหมอยเสียดสีกับขนอุยอ่อนดังแกรกกรากไม่หยุด ดรุณีน้อยเพิ่งแตกเนื้อสาวมาเจอกับสาวใหญ่เจนโลกีย์ ก๊วยฮู้ถึงกับหลงรสกามสตรีด้วยกัน แอ่นโคกเนินหี ขึ้นรับการบดบี้อย่างลืมตัว ด้วยอำนาจตัณหาราคะดลบันดาล แม้เพิ่งจะเป็นครั้งแรกของนางก็ตาม