พิศวาสมังกรหยก 9 ตอน บทลงเอยในเกาะดอกท้อ part แรก

 ตอนบทลงเอยในเกาะดอกท้อ ตอนแรก

   “ฮึ ฮึ ดูเหมือนกำลังมีปัญหาภายในครอบครัวกันอยู่กระมัง น้องอึ้งย้งหากก๊วยเจ๋งรังเกียจเจ้า ก็มาอยู่กับข้าแล้วกัน ไหนๆเราก็มีสัมพันธ์กันแล้ว ”

   เสียงองค์ชายเจอรูดัลพูดขึ้น เหมือนยิ่งราดน้ำมันลงไปบนกองเพลิง ทำให้โทสะของก๊วยเจ๋งบันดาลขึ้นมากว่าเดิม
   “ หุบปากโสโครกของเจ้า นี้เป็นเรื่องของครอบครัวข้า เอ๊ะ แล้วที่มันพูดเช่นนี้ หมายความว่าอย่างไร “

   ก๊วยเจ๋งพูดด่าออกไป ก่อนหันมาพูดกับอึ้งย้งต่อ อึ้งย้งแสนกระอักกระอ่วนใจยากที่จะตอบคำถามก๊วยเจ๋งผู้เป็นสามี พลันน้ำตาของอึ้งย้งกลับรินไหลเอ่อล้นออกจากสองตาลงมาอาบแก้ม ส่งเสียงเครือสั่นสอึกสอื้นออกมา

   “ ฮึก ๆ ท่านพี่.....ข้า......ฮึก”

   ก๊วยเจ๋งเห็นอยู่ๆ อึ้งย้งร้องไห้ออกมาเกิดรู้สึกสงสารขึ้นมาในใจ เพราะตลอดเวลาที่อยู่กินกันมาไม่เคยมีครั้งใดเลยที่ก๊วยเจ๋งจะทำให้อึ้งย้งเสียใจ และยิ่งเป็นครั้งแรกที่ก๊วยเจ๋งเห็นอึ้งย้งร้องไห้ออกมาต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้ ก๊วยเจ๋งทั้งเดือดดาลทั้งสงสารอึ้งย้งไม่อาจหักใจดูหน้าอึ้งย้งได้

   จึงหันไปกล่าวกับองค์ชายเจอรูดัลและนางรัศมีเทวี
   “ ข้าไม่เข้าใจว่าที่พวกท่านมารังควานเราที่เกาะดอกท้อด้วยเหตุอันใด ทั้งมาจับลูกสาวเรา ทั้งยังแม่นางปลอมเป็นลูกสาวเรา มายั่วยวนเรา ต้องการให้เรามีความสัมพันธ์กับลูกสาว ที่พวกท่านทำลงไปเพื่ออะไรกัน ”

   ทั้งองค์ชายเจอรูดัลกับนางรัศมีเทวีต่างนิ่งงันไปชั่วขณะ คล้ายไม่สามารถตอบคำถามของก๊วยเจ๋งได้ เป็นองค์ชายเจอรูดัลกลับพูดขึ้นพร้อมกับวางร่างที่หลับใหลของก๊วยฮู้ลงนอนบนพื้น

   “ ตอนแรกข้าคิดมาเกาะดอกท้อเพื่อประลองยุทธ แต่ตอนนี้ข้าปรารถนาในตัวอึ้งย้ง ข้าจะคืนลูกสาวให้เจ้า    แล้วออกจากแดนตงง้วนไป เพียงแต่...อึ้งย้งต้องไปอยู่กับเรา ”
   “ บัดซบ เหลวไหลจริงๆ อึ้งย้งเป็นภรรยาข้า จะให้ไปอยู่กับเจ้าได้อย่างไร ”
   “ ตอนนี้อึ้งย้งก็เป็นภรรยาข้าด้วย ข้าเชื่อว่าอึ้งย้งคงพอใจบทพิศวาสของข้ามากกว่าเจ้า ”
   “ เจ้า  เจ้า เจ้า เอง ก็มีภรรยาอยู่แล้ว แล้วนางละว่ายังไง “
   “ อะไรเป็นความต้องการของสามีข้า ข้าล้วนยินดี เช่นเดียวกันกับที่ข้าทำอะไรสามีข้าก็ยินดี ” เป็นนางรัศมีเทวีกลับตอบขึ้นแทน

   ก๊วยเจ๋งถึงกับเซ่อโต้เถียงไม่ได้เพราะตามปกตืก๊วยเจ๋งก็ไม่เจนจัดในด้านคำพูดอยู่แล้ว ได้แต่เดือดดาลหันไปพูดกับอึ้งย้ง
   “ ย้งยี้ ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า กันแน่ แต่หากว่า....เจ้าหมดรักข้า ต้องการไป ก็สุดแต่เจ้า ”

   ตอนนี้อึ้งย้ง่ได้หยุดร้องไห้แต่ยังมีน้ำตานองใบหน้า พูดขึ้นว่า
   “ พี่ก๊วยเจ๋ง  ข้ารู้สึกเสียใจ แต่มันหาได้เป็นอย่างที่ท่านคิด แต่ข้าก็ยากอธิบายให้ท่านฟังได้ ”
   “ พวกท่านฟังไว้ การที่ผู้หญิงจะรักใครสักคน ไม่ใช่เพราะเรื่องพิศวาสบนเตียงเพียงเดียว แม้ไม่มีเรื่องนี้ เลยผู้หญิงก็สามารถรักผู้ชายคนหนึ่งได้ นางรัศมีเทวีนางเองก็เป็นผู้หญิงเช่นข้า นางย่อมรู้คำตอบดี และข้าก็คิดว่านางก็ไม่ได้รักและภักดีต่อสามีของนางเพียงเพราะเรื่องพิศวาสบนเตียงเท่านั้น ”

   อึ้งย้งหันมากล่าวกับทั้งสองก่อนหันกล่าวกับก๊วยเจ๋งอย่างช้าๆ
   “ พี่ก๊วยเจ๋งข้ารักท่านเพียงคนเดียวเท่านั้น........และก่อนที่ข้าจะตัดสินใจแต่งงานกับท่าน....... ข้าก็ได้คิดถึงเหตุผล........ที่จะแต่งงานกับท่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า....... และทุกครั้งข้าก็มั่นใจในคำตอบที่ได้รับ......ว่ามันไม่ใช่เป็นความรักเพียงอย่างเดียว....... แต่ข้ามั่นใจเสมอว่า.......ผู้ชายที่ข้าจะแต่งงานด้วยนี้เป็นคนดีและซื่อสัตย์ต่อข้า..... ต่อให้เวลาจะผ่านไปแค่ไหน....... ต่อให้มีหญิงอื่นใดเข้ามา...... ผู้ชายคนนี้ก็จะไม่มีวันนอกใจข้าเป็นอันขาด ซึ่งข้า......ก็ตัดสินใจไม่ผิด..... แต่ข้า..........”

   เอ่ยถึงตอนนี้น้ำตาของอึ้งย้งกลับรินไหลออกมา ก๊วยเจ๋งจึงยกมือไปเช็ดน้ำตาให้อึ้งย้ง พลางกล่าวขึ้น
   “ อึ้งย้ง.......ข้าขอโทษต่อเจ้า ”

   อึ้งย้งเงยหน้าสบตากับก๊วยเจ๋งคล้ายมีคำถาม ก๊วยเจ๋งจึงพูดต่อ
   “ ข้าเองก็ยึดหลักในการครองชีวิตคู่เช่นกันว่า  ควรมีความเชื่อใจและไว้วางใจซึ่งกันและกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาเจ้าก็ไม่เคยมีเรื่องชายใดเข้ามาเกี่ยวข้องเลย ข้าก็ควรเชื่อใจเจ้า แต่ครั้งนี้ข้ากลับลืมเลือนไป ข้าจึงต้องเป็นฝ่ายขอโทษเจ้า ”

   ก๊วยเจ๋งพูดแล้วเว้นระยะไว้หน่อยหนึ่งจึงพูดต่อ
   “ และสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคู่ที่ควรมี คือ การให้อภัยเมื่ออีกฝ่ายผิดพลาดไป และข้าก็เชื่อว่าหากข้าพลาดพลั้งทำสิ่งใดผิดพลาดไป เจ้าก็คงให้อภัยข้าเช่นกัน ”

   อึ้งย้งมองสบตาก๊วยเจ๋งอยู่พักหนึ่งจึงโผเข้ากอดกับก๊วยเจ๋ง ความขุ่นเคือง ความทุกข์ระทมเมื่อสักครู่ตอนนี้กลับสลายไปแล้ว ต่างเปี่ยมด้วยความรักที่มีต่อกันอย่างลึกซึ้ง ( ช่วงนี้หากเป็นภาพยนตร์ จะมีเพลงประกอบ หรือใครอ่านช่วงนี้ไปหาเพลงมาเปิดประกอบ จะทำให้มีอรรถรสยิ่งขึ้น )

   “ แม้ผู้คนทั่วหล้าจะนินทาว่าท่านพี่เป็นผู้โชคดีที่ได้ข้าเป็นภรรยาจนทำให้ท่านมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่มีแต่เพียงข้าเท่านั้นจึงรู้ว่าคนที่โชคดีจริงๆเป็นข้าต่างหากที่ได้ท่านเป็นสามี ”

   ทั้งองค์ชายเจอรูดัลและนางรัศมีเทวีต่างเฝ้ามองอยู่ ก็พลอยรู้สึกประทับใจในความรักของก๊วยเจ๋งและอึ้งย้งไปด้วย เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่เพียงไม่บั่นทอนความรักที่ทั้งคู่มีต่อกันแต่กลับทำให้ทั้งคู่กลับมีความรักที่แนบแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก

   องค์ชายเจอรูดัลเห็นแล้วเกิดหมั่นไส้แกล้งพูดขึ้นว่า
   “ เฮ้อ....เจ้าก๊วยเจ๋งจอมงี่เง่า ถูกอึ้งย้งกล่อมหน่อยเดียวก็อยู่หมัด ”
   “ คิก คิก แต่ข้าไม่คิดเช่นนั้น ”
   “ เอ...”

   เป็นเสียงนางรัศมีเทวีสอดแทรกขึ้นมา
   “ ข้าคิดว่า ก๊วยเจ๋งนี่แหละเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงปรารถนา ”
   “ เจ้าหมายความว่า เจ้าหลงเสน่ห์มันหรืออย่างไร แต่ข้าไม่เห็นมันจะมีเสน่ห์แต่อย่างใด ซื่อบื้อก็เท่านั้น ”
   “ ข้าก็ไม่ได้หมายความว่าข้าชอบก๊วยเจ๋ง ผู้หญิงแต่ละคนย่อมชอบผู้ชายต่างกัน สำหรับข้าชอบผู้ชายที่เจ้าชู้เล็กน้อยเพราะดูมีเสน่ห์เป็นที่หมายปองของหญิงอื่น แต่สุดท้ายกลับมารักภักดีต่อข้าเพียงคนเดียวเช่นก๊วยเจ๋ง ”
   “ อืม เฮอะ ”

   องค์ชายเจอรูดัลแค่นเสียงขึ้นในลำคอ แต่ในใจก็ยอมรับคำพูดของนาง ดูเหมือนตอนนี้ทั้งก๊วยเจ๋งและอึ้งย้งจะปรับความเข้าใจกัยได้แล้ว ตอนนี้ทั้งคู่พร้อมที่จะร่วมใจกันฝ่าฟันอุปสรรคที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใดแล้ว อึ้งย้งจึงจับกุมมือก๊วยเจ๋งแน่นอย่างพร้อมที่จะไปเผชิญอันตรายในเบื้องหน้า

   แต่แล้วอึ้งย้งกลับต้องตกใจเมื่อพบว่ามือก๊วยเจ๋งเย็นเฉียบ
   “ เอ๊ะ  พี่ก๊วยเจ๋ง ท่านไดรับบาดเจ็บอันใดหรือเปล่า ”
   “ ข้าไม่เป็นอะไรมาก เพียงแต่สูญพลังไปหมด  ตอนนี้เหลือแต่เพียงพลังภายนอกที่จะต่อสู้เท่านั้น ”

   อึ้งย้งเอามือจับชีพจรก๊วยเจ๋งดูจึงพบว่า ชีพจรก๊วยเจ๋งอ่อนล้ายิ่งแต่ไม่มีอาการบาดเจ็บใด ร่างกายอ่อนล้ายิ่ง หากได้กินโอสภทิพย์ของบิดานางพักผ่อนเพียงชั่วยามก็จะฟื้นกำลังเป็นปกติ แต่ในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ไม่อาจทำเช่นนั้นและตอนนี้นางก็ไม่ได้นำยาติดตัวมา

   อึ้งย้งพยายามลดเสียงแทบจะกระซิบ เพราะกลัวฝ่ายตรงข้ามจะได้ยิน
   “ เอาละ อึ้งย้งพวกเจ้ามาตกลงกันดีกว่า ” เสียงเจอรูดัลพูดขึ้น อึ้งย้งทำใจดีสู้เสือพาก๊วยเจ๋งออกมารับสถานการณ์

   ขณะเดียวกับที่หัวสมองนางหมุนติ้วอยู่ตลอด ประเมินสถานการ์ณขบคิดไม่หยุด
   “ พวกท่านจะตกลงเช่นไร เราพร้อมตลอด แต่อย่าหมายว่าจะใช้ลูกสาวเราเป็นเตรื่องมือ ”

   องค์ชายเจอรูดัลกลับหัวเราะก้อง ก่อนพูดต่อ
   “ วิสัยเราไม่ชอบทำเช่นนั้นอยู่แล้ว พวกเจ้าสามารถเอาลูกสาวคืนไปได้ทุกเมื่อ ”

   อึ้งย้งงุนงง ไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมาไม้ไหน
   “ แล้วพวกท่าน ต้องการจะต่อสู้กันเช่นไร ”
   “ ตอนนี้พวกเราทั้งฝ่ายต่างได้รับบาดเจ็บด้วยกัน ต่อสู้กันไปก็ไร้ประโยชน์ อึงย้งตัวเจ้าเองก็คงโดนพลังลมปราณเล่นงานแล้วซิ ถึงเจ้าจะให้ลูกศิษย์ถ่ายลมปราณไปก็เพียงยับยั้งได้ชั่วขณะ อีกไม่เกินชั่วยามอาการเจ้าก็จะกำเริบหนักขึ้นไปอีก ”
   “ อึ้งย้ง เจ้า โดนพิษบาดเจ็บอันใด ” เสียงก๊วยเจ๋งร้องถามอย่างตกใจ
   “ ข้าใช้วิชาดูดดาวกับศัตรู ”
   “ ดูดดาวอันใด ” ก๊วยเจ๋งถามต่ออย่างงงงง
   “ วิชาดูดดาวในคัมภีร์นพเก้า เรื่องซับซ้อนยิ่งไว้ข้าจะอธิบายในตอนหลัง ”

   สถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานในตอนนี้ต่างไม่มีเวลาอธิบายความว่าต่างเกิดอะไรขึ้น
   “ แล้วพวกท่านต้องการจะให้ทำเช่นไร ”
   “ เรามีข้อตกลงกับเจ้า แล้วแต่เจ้าจะตัดสินใจเช่นไร ”
   “ ข้อตกลงอะไรลองเสนอมา ”
   “ ข้อตกลงนี้ เป็นเรื่องลับระหว่างเราสองคนเท่านั้น ”

   อึ้งย้งถึงกับสมองหมุนติ้วอีกครา เพราะไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีลูกเล่นอะไร  นางพิจารณาดูว่าทั้งนางและก๊วยเจ๋งต่างก็บาดเจ็บ ส่วนฝ่ายตรงข้ามก็มีสภาพพอๆกันหากต่อสู้กันยังไม่รู้ว่าจะเป็นฝ่ายใดได้เปรียบเสียเปรียบ มีแต่จะตกตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่าย

   “ ตกลง “
   “ งั้นเชิญเจ้ามาทางนี้ ”

   อึ้งย้งตอบรับคำ ขณะที่จะเดินตามองค์ชายเจอรูดัลไป กลับถูกก๊วยเจ๋งฉุดมือไว้
   “ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกพี่ก๊วยเจ๋ง  ข้าคาดว่าฝ่ายนั้นคงไม่มีอะไร  ให้ข้าลองฟังข้อเสนอของฝ่ายนั้นดูก่อนค่อยร่วมตัดสินใจกันอีกทีก็แล้วกัน ”
   “ เจ้าระวังตัวก็แล้วกัน ”
   “ ท่านพี่ก็ระวังตัวด้วย ครอบครัวเราจะต้องปลอดภัย ลูกสาวเราคงไม่เป็นไรปล่อยให้นางนอนพักไปเถอะ ส่วนเจ้าลูกศิษย์สองตัวนั่นพี่หาอะไรคลุมมันกันอุจาดตาหน่อย แล้วปล่อยมันไว้อย่างนั้น ไม่นานก็จะคืนสติเอง ส่วนท่านพี่ข้าตรวจอาการแล้วไม่เป็นไร เพียงต้องพักผ่อนให้กำลังคืนกลับเท่านั้น ”

   อึ้งย้งพูดแล้วก็เดินตามองค์ชายเจอรูดัลหายไปหลังพุ่มไม้อีกด้านหนึ่ง ก๊วยเจ๋งเลยเดินไปหยิบเสื้อผ้าของเจ้าลูกศิษย์สองตัวที่แก้ผ้านอนหงายอ้าซ่าอยู่มาปิดร่างมันทั้งสองตามคำของอึ้งย้ง ก๊วยเจ๋งเห็นเจ้าลูกศิษย์สองตัวนี้แล้วอยากจะกระทืบเต็มทน แต่อดใจไว้ หันไปมองทางด้านนางรัศมีเทวี เห็นดูแลลูกฮู้อยู่อย่างทนุถนอมรักใคร่ ไม่เห็นมีทีท่าจะทำร้ายลูกฮู้แต่อย่างใด  และดูเหมือนนางจะโคจรลมปราณพักผ่อน

   ดูแล้วนางยังไม่ทุเลาจากอาการบาดเจ็บเท่าใด ส่วนก๊วยเจ๋งเองก็ต้องการพักรักษาตัวเช่นกัน เลยนั่งขัดสมาธิค่อยโคจรลมปราณกำลังภายในอย่างเงียบๆ แล้วตาก็คอยจับจ้องไปยังพุ่มไม้ด้านที่อึ้งย้งกับองค์ชายเจอรูดัลเดินเข้าไปเผื่อมีเหตุการณ์อะไรเปลี่ยนแปลง ตามปกติไม่ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่เพียงใดก็ตาม ล้วนแต่เป็นอึ้งย้งเท่านั้นที่เป็นผู้ตัดสินใจ ก๊วยเจ๋งจะทำตามทุกเรื่อง

   ซึ่งทุกครั้งอึ้งย้งไม่เคยตัดสินใจเรื่องใดผิดพลาดเลย มันจึงเกิดเป็นความมั่นใจขึ้นของอึ้งย้ง  ซึ่งทำให้ก๊วยเจ๋งรู้สึกเป็นห่วงขึ้นในใจตลอด เพราะนับมันอึ้งย้งยิ่งเพาะความเชื่อมั่นในตัวเองสูงขึ้นทุกวัน จนก๊วยเจ๋งอดเป็นห่วงไม่ได้ว่าหากนางตัดสินใจพลาดขึ้นสักคราจะเกิดอะไรขึ้น ครั้งนี้ก็เช่นกันที่ก๊วยเจ๋งมอบความตัดสินใจให้อึ้งย้ง และครั้งนี้หวังว่าอึ้งย้งก็จะไม่ตัดสินใจอะไรที่ผิดพลาด อึ้งย้งต้องปลอดภัย ครอบครัวของเราต้องปลอดภัย ก็วยเจ๋งพยายามบอกกับตัวเอง


   ก๊วยเจ๋งเฝ้าคอยอึ้งย้งกับองค์ชายเจอรูดัลว่าเมื่อไรจะเดินออกมา แต่รู้สึกนานสองนานก็ยังไม่มีวี่แววของทั้งคู่ปรากฎออกมาให้เห็น ก๊วยเจ๋งใจร้อนอยากถลันเข้าไปในหลังพุ่มไม้ นั่นเสียให้ได้แต่ระงับใจไว้ การโคจรลมปราณเพื่อฟื้นพลังของก๊วยเจ๋งเลยทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร ต่างกับทางด้านรัศมีเทวีที่ดูสงบนิ่งดูท่าทีนางค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆแล้วในที่สุดทั้งอึ้งย้งและองค์ชายเจอรูดัลต่างก็เดินออกมาจากหลังพุ่มไม้แล้ว

   แม้อาจเป็นเพียงเวลาสั้นๆ แค่ชั่วกาน้ำเดือด แต่สำหรับก๊วยเจ๋งรู้สึกมันแสนนานยิ่ง
   “ อึ้งย้งเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ตกลงมันว่าอย่างไร ”

   ก๊วยเจ๋งถามอึ้งย้งอย่างใจร้อน อึ้งย้งกลับผวาเข้ากอดก๊วยเจ๋ง
   “ เรียบร้อยดี ทุกอย่างไม่มีอะไรแล้ว ”

   อึ้งย้งตอบ ก๊วยเจ๋งยังคงสวมกอดอึ้งย้งอย่างงงงัน
   “ ตกลงมันเป็นอย่างไร ”

   ก๊วยเจ๋งถามแต่อึ้งย้งกลับจูบก๊วยเจ๋งอย่างดูดดื่ม ก่อนที่จะเอียงหน้าเข้าไปคล้ายกระซิบที่ข้างหูก๊วยเจ๋ง
   “ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้ท่านรู้ว่าข้ารักท่านเพียงคนเดียวเท่านั้น และทำทุกสิ่งเพื่อท่านและครอบครัว ”

   อึ้งย้งกลับมาจูบก๊วยเจ๋งอีกครา ก๊วยเจ๋งยังงงงันแต่ก็จูบตอบอึ้งย้งอย่างรักใคร่ ฉับพลันอึ้งย้งกลับตวัดดัชนีขึ้นจี้จุดตรงท้ายทอยก๊วยเจ๋งอย่างรวดเร็ว ขณะที่กำลังจูบกันอย่างดี่มด่ำ ก๊วยเจ๋งถึงกับฟุบหลับอยู่ในอ้อมกอดของอึ้งย้งทันที....

มันเกิดอะไรขึ้น อึ้งย้งไฉนทำเช่นนี้ ก๊วยเจ๋งที่หลับใหลคล้ายมีคำถามขึ้นในใจ