พิศวาสมังกรหยก 6 ตอน ประตูคาย ประตูสิ้นหวัง

 ตอน ประตูตาย&ประตูสิ้นหวัง

    ก๊วยเจ๋งติดตามนางรัศมีเข้าไปในประตูตาย เร่งฝีเท้าจนแลเห็นร่างนางรัศมีเทวีอยู่ข้างหน้าไหวๆ พลันมีก้อนกรวดทรายปลิวว่อนเข้ามามากมาย ก๊วยเจ๋งรีบใช้ฝ่ามือปัดป้องพลางเร่งพลังปรานออกมาใช้ออกด้วยกระบวนท่ามังกรท่องนภา เกิดม่านพลังฝ่ามือออกมาครอบคลุมทั่วร่าง เม็ดกรวดทรายกลับถูกม่านพลังปรานสลายตกข้างกาย มิอาจทำอันตรายก๊วยเจ๋งได้

   พอพายุกรวดทรายสงบ นางรัศมีเทวีกลับอันตธานหายไปแล้ว ก๊วยเจ๋งวิ่งตะบึงมาเบื้องหน้าบนพื้นทางเดินกลับปรากฎแผ่นหินปูเรียงรายสลับกับก้อนกรวดใหญ่น้อยเต็มไปหมด ก๊วยเจ๋งหวนนึกถึงคำบอกเล่าของอึ้งย้งว่าให้ระวังกลไกกับดักไม่อาจก้าวสะเปะสะปะได้ ก๊วยเจ๋งเพ่งดูก้อนหินแต่ละก้อนค่อยย่างก้าวเข้าไปตามลักษณะหมู่ดาวเหนือ ชั่วอึดใจก็ผ่านข้ามไปได้

   เบื้องหน้ากลับพบก้อนหินหมู่ไม้คล้ายกับมีชีวิต พอย่างเข้าไปเหล่าก้อนหินต้นไม้กลับเคลื่อนย้ายสลับตำแหน่งกันได้เอง ทำให้ไม่สามารถมองเห็นทางเข้าที่ผ่านมาเมื่อสักครู่ ที่โขดหินเบื้องหน้ากลับมีร่างดรุณีน้อยนางหนึ่งนอนเปลือยกายอยู่ ก๊วยเจ๋งใจเต้นระทึกก้าวเท้าเข้าไปอย่างระวังทุกฝีก้าว พอเข้าไปใกล้จนเห็นใบหน้าดรุณีนั้น กลับเป็นก๊วยฮู้ที่นอนอยู่นั้นเอง

   ก๊วยเจ๋งขยับเข้าไปใกล้ พยายามดูให้แน่ชัด
   “ ก๊วยฮู้  ก๊วยฮู้ ”

   ก๊วยเจ๋งนั่งลงเอามือเขย่าตัวลูกสาว พลางถอดเสื้อชั้นนอกออกเพื่อจะปิดร่างลูกสาวที่เปลือยเปล่าก๊วยฮู้ค่อยตืนขึ้นมา พอเห็นก๊วยเจ๋งนางรีบผุดลุกขึ้น ผวากอดทันที

   “ บิดา ฮือ ๆ ”

   ก๊วยเจ๋งไม่ทันตั้งตัวถูกก๊วยฮู้ที่กำลังเปลือยเปล่ากอด อกหยุ่นๆของลูกสาวมากระทบถูกมือก๊วยเจ๋ง ก๊วยเจ๋งพยายามจะดันตัวลูกสาวออก กลับกลายเป็นเอามือจับบีบนมก๊วยฮู้เสียอย่างนั้น ทั้งๆที่ไม่คิดอะไร แต่แก่นกายก๊วยเจ๋งกลับลุกโชนขึ้นเองอย่างไม่ตั้งใจ

   “ บิดา ข้ากลัว ”
   “ ไม่เป็นไรเจ้าปลอดภัยแล้ว อา...ลุกขึ้นเถอะบิดาจะใส่เสื้อผ้าให้ ” ก๊วยฮู้ผงกศรีษะรับอย่างว่าง่าย ก๊วยเจ๋งหันไปหยิบเสื้อขึ้นมา

   ฉับพลันก๊วยฮู้กลับหงายหลังตึงลงไปนอนอีกครา พลางส่งเสียงครางกระเส่าราวกับจะขาดใจ
   “ โอยส์  บิดา ช่วยข้าด้วย “
   “ ก๊วยฮู้ เจ้าเป็นอะไรไปหรือลูก ”

   ก๊วยเจ๋งมองเห็นก๊วยฮู้นอนดิ้นดทุรนทุราย บิดตัวไปมายกมือขึ้นจับนมตัวเอง โยกส่ายก้นไปมากดกับโขดหินเลยทำให้โคกหีนูนขึ้น

   “ ข้ารู้สึกอึดอัด แถมคันยิบๆ ข้างใน ” ก๊วยฮู้พูดขณะนอนหงายกางขาอ้าซ่า ไถก้นขึ้นลงกับโขดหินราวกับกำลังใช้ตูดกระเด้าโขดหินไม่ผิด

   ก๊วยเจ๋งมองดูลูกสาวเปลือยกายต่อหน้า ได้แต่กลืนน้ำลายดังเอื้อก ไม่รู้จะทำเช่นไร
   “ บิดา ช่วยข้าด้วย ไม่รู้มีอะไรอยู่ข้างใน ”
   “ ต้องให้บิดาทำเช่นไร อะไรอยู่ในท้องเจ้าหรือ ”

   ก๊วยเจ๋งยกมือกดท้องก๊วยฮู้
   “ ไม่ใช่ในนั้น ต่ำลงไปอีก ” ก๊วยฮู้ร้องบอก

   ก๊วยเจ๋งลดมือไปตรงท้องน้อย
   “ ต่ำลงไปอีก ”

   ก๊วยเจ๋งลดมือไปเรื่อยๆ แต่ก๊วยฮู้ยังบอกให้ต่ำลงอีก ๆ อยู่ตลอด ก๊วยเจ๋งคิดในใจหากต่ำกว่านี้พ่อก็ต้องจับหีเจ้านะซิ

...........................................

   อึ้งย้งพอผ่านเข้าไปในประตูสิ้นหวัง หมู่ไม้ด้านหลังกลับเคลื่อนปิดทางเข้าเช่นเดิม เบื้องหน้ามองเห็นแต่ละอองหมอกหนาทึบไปหมด อึ้งย้งกุมไม้เท้าตีสุนัขในมือมั่น ตลอดทางเดินดูเงียบสงบวังเวงชวนหดหู่ยิ่งนัก ค่ายกลแห่งนี้อึ้งย้งเคยเข้ามาตอนวัยเยาว์ ครั้งนั้นอึ้งเอี้ยะซือบิดานางเป็นคนพาเข้ามา แต่ครั้งนี้อึ้งย้งเข้ามาเพียงลำพังกลับรู้สึกอ้างว้างเดียวดาย

   อึ้งย้งมองเห็นต้นสนโบรานอยู่ไม่ไกล บนต้นสนต้นนี้เป็นศูนย์กลางควบคุมกลไกทั้งหมด อึ้งย้งหวนนึกถึงเมื่อตอนวัยเยาว์ ตั้งแต่นางจำความได้นางก็มีแต่เพียงบิดาเท่านั้น ส่วนมารดานางเสียชีวิตตั้งแต่คลอดนางออกมา อึ้งย้งรู้สึกเศร้าขึ้นมาเมื่อนึกถึงการตายของมารดา น้ำค้างบนใบไม้ตกลงมาดังแปะ ๆ ราวกับกำลังร่ำไห้ ยิ่งทำให้อึ้งย้งสท้อนใจ

   แว่วเสียงลมพัดใบไม้หวีดหวิวราวกับเสียงเรียกชื่อนางอย่างแผ่วเบา
   “ ย้ง......ยี้........ย้ง......ยี้ ”

   อึ้งย้งฟังเสียงเรียกรู้สึกหนาวสั่นขนลุกไปทั้งตัว หันมองซ้ายมองขวา เหมือนเสียงเรียกชื่อนางมาจากทุกทิศทาง มองผ่านละอองหมอกไป มองเห็นคล้ายบุรุษใส่ชุดขาวผู้หนึ่ง ที่ศรีษะกลับมีผ้าโพกศรีษะสีขาวยืนสงบนิ่งอยู่เบื้องหน้า ราวกับกำลังไว้ทุกข์ให้กับผู้ใด

   อึ้งย้งกำชับไม้ตีสุนัขในมือมั่น ค่อยเดินก้าวเข้าไป
   “ ย้ง...ยี้  เจ้าเข้ามาซิ....มารดาเจ้ารอเจ้าอยู่ ”

   อึ้งย้งมองผ่านละอองหมอกไป เห็นชายผู้นั้นที่กำลังเรียกนาง กลับเป็น อึ้งเอี้ยะซือ ประมุขเกาะดอกท้อผู้เป็นบิดานางนั่นเอง บนเตียงศิลาหินใกล้ๆ อึ้งเอี้ยะซือ คล้ายกับมีร่างหญิงสาวผู้หนึ่งนอนอยู่ ในความรู้สึกแวบหนึ่งอึ้งย้งกลับรู้สึกได้ว่าหญิงสาวนั้นเป็นมารดาของนางแน่นอน แม้อึ้งย้งจะไม่เคยเห็นมารดาตัวเองมาก่อน แต่ในความรู้สึกอึ้งย้งกลับรู้สึกเช่นนั้น

   อึ้งย้งรู้สึกเหมือนตอนที่ตัวเองพึ่งเกิดมาโดยมีมารดานอนกอดตัวเองอยู่ข้างๆ ก่อนที่จะสิ้นลมหายใจ
   “ มารดา  ฮึก ๆ ๆ  บิดา ฮือ ๆ ..”
  
   ความวิปโยคเข้าเกาะกุมหัวใจอึ้งย้งจนนางอดกลั้นน้ำตาไม่ได้ ตรงเข้าไปกอดอึ้งเอี้ยะซือร่ำไห้กระซิกๆ บนอกบิดานาง
   “ เด็กเอย....นิ่งซะเถิด ”
   “ ข้าเกิดมาทำให้มารดาต้องตาย ฮือ ๆ ” อึ้งย้งส่งเสียงร้องไห้ราวกับเด็กๆ เวลาที่อยู่กับบิดานาง
   “ ไม่ใช่ความผิดของเจ้าหรอก โอ้..เด็กน้อยอย่าร้องไห้ ”

   อึ้งเอี้ยะซือกอดประโลมลูกสาว พร้อมกับก้มลงจูบซับน้ำตาบนใบหน้าอึ้งย้ง อึ้งย้งรู้สึกอบอุ่นขึ้นค่อยหยุดร้องไห้ อึ้งเอี้ยะซือกอดกระชับลูกสาวแนบอก เอามือลูบไล้ศรีษะอึ้งย้งอย่างทนุนอม อึ้งย้งเงยหน้าขึ้น อึ้งเอี้ยะซือยกมือขึ้นเชยคางประทับริมปากจูบลงบนปากอวบอิ่มลูกสาวอย่างแสนรัก อึ้งย้งเผยอปากออกปล่อยให้อึ้งเอี้ยะซือแทรกลิ้นเข้ามาพัวพันกับลิ้นนางในปาก อึ้งย้งรู้สึกซาบซ่านขึ้นมาทันที

   อึ้งเอี้ยะซือสอดมือเข้าไปในอกเสื้อลูกสาวเอามือบีบเต้านมอวบหมั่บเต็มมือ พลางดันตัวอึ้งย้งลงนอนกับเตียงหินเบื้องหน้า อึ้งย้งโอนอ่อนตามนอนหงายลงบนเตียงหินยกมือโอบกอดศรีษะบิดานางอย่างรัญจวน อึ้งเอี้ยะซือก้มหน้าลงซุกไซร้หน้าลงกับเต้านมอวบอิ่มของลูกสาว อึ้งย้งแอ่นอกครางอย่างกระเส่า ปล่อยให้อึ้งเอี้ยะซือแหวกเสื้อคลุมนางออกเผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มภายใต้เสื้อคลุม สท้อนขึ้นลงด้วยความรัญจวนใจ

   อึ้งเอี้ยะซือก้มลงดูดเต้านมอร่ามพลางใช้ลิ้นลากเลียไปตามยอดอกจนหัวนมอึ้งย้งลุกขึ้นชี้เด่แหลมเปี้ยบขึ้นมาทันที
   “ โอ..ท่านพ่อ...”

   อึ้งย้งร้องเรียก ท่านพ่อออกมาจากลำคอ พลันคำนึงถึง
   “ ท่านพ่อ บิดา นี่เรากำลังจะร่วมรักกับบิดา...........มารดา...... เมื่อกี้มารดาเรานอนอยู่บนเตียงนี่...เหตุใดตอนนี้ถึงว่างเปล่า.......ผิดท่าแล้ว ”

   อึ้งย้งได้สติขึ้นมาวูบ ผลักศรีษะอึ้งเอี้ยะซือกระเด็นออกไป ผุดลุกขึ้นจากเตียงทันที
   “ รู้สึกตัวแล้วหรือแม่นางอึ้ง......ดูท่าว่าเจ้าจะชอบร่วมรักกับบิดามากกว่าสามีเจ้าอีกกระมัง ”

   ร่างของอึ้งเอี้ยะซือตอนนี้กลับกลายมาเป็นองค์ชายเจอรูดัล
   “ เพ่ย...ท่านอย่าได้กล่าวเหลวไหลบัดซบ ”

   อึ้งย้งตวาดกลับหน้าแดงฉาน ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเมื่อกีถึงได้เผลอไผลไปเช่นนั้นได้ แท้จริงองค์ชายเจอรูดัลเข้ามารออึ้งย้งในที่นี้ก่อนแล้ว โปรยยามอมประสาทปนกับละอองหมอกผสานกับบรรยากาศของค่ายกลสิ้นหวังที่ใครเข้ามาจะรู้สึกหดหู่ ทำให้อึ้งย้งเกิดจิตหวั่นไหวคิดถึงเรื่องที่เสียใจที่สุดจนเกิดมายาภาพออกมาทางสมอง

   “ อึ้งย้ง มาให้บิดากอดให้ชื่นใจอีกสักทีเถอะ หึ หึ ”

   อึ้งย้งถือไม้เท้าตีสุนัขไว้ในมือข้างหนึ่ง อีกมือพยายามรวบเสื้อคลุมเข้ามาปิดไว้ ไม่ทันระวัง องค์ชายเจอรูดัลใช้วิชายืดกระดูก ยื่นกรงเล็บขึ้นมาแต่ไกลอึ้งย้งมั่วแต่พะวงแต่จะใส่เสื้อผ้ายกไม้เท้าตีสุนัขขึ้นรับไม่ทัน  แคว้กกกกก..

   “ ว๊าย...ตายแล้ว ” เสื้อคลุมนางถูกกระชากออกจนขาดวิ่นหมด ที่เหลืออยู่ไม่พอที่จะปิดบังส่วนสงวนใดได้อีก
   “ จะปิดไว้ทำไม เมื่อกี้ก็เผยให้ข้าเห็นหมดแล้ว มีของดีต้องอวดให้เห็นกันหน่อย ”

   อึ้งย้งอายหน้าแดงก่ำ พยายามจะเอาผ้าที่เหลือมาปิดแต่ไม่มีประโยชน์อันใด จำใจต้องถอดทิ้งจนหมด พยายามตั้งสมาธิเพื่อรับมือกับศัตรูตรงหน้า เสียงองค์ชายเจอรูดัลยังพูดยั่วต่อ

   “ แก้ผ้าอย่างนั้นแหละดีแล้ว จุ๊ ๆ รูปร่างเจ้าสวยไม่เบา ขาวจั๊วะน่าเจี้ยะ ยังกับของเด็ก โล้นๆอย่างนี้ สงสัยอารมณ์ทางเพศสูง ฮ่า ๆ ”
   “ เจ้าลามกอย่าพูดมากนะ ข้าจะตีปากสุนัขของเจ้า ”

   อึ้งย้งตวาดลั่นยกไม้เท้าตีสุนัขตวัดขึ้นฟาดไปที่ใบหน้าขององค์ชายเจอรูดัล ตามปกติเพลงไม้เท้าตีสุนัขของอั้งชิกกงจะเปล่งอานุภาพสูงมากยากใครจะต้านทาน แต่ยามนี้อึ้งย้งกำลังโมโหเลยใช้ออกมาสะเปะสะปะ เลยถูกองค์ชายเจอรูดัลแก้ไขได้โดยง่าย

   “ อา..แม่นางอึ้งคนสวยโกรธแล้ว ระวังหน่อยเจ้าแยกขาอย่างนี้ ข้าก็เห็นหม้อเจ้าหมดนะซิ ขอจับดูหน่อยนะ ”

   องค์ชายเจอรูดัลคิดหยอกล้ออึ้งย้งมือหนึ่งรับไม้เท้าตีสุนัข อีกมือหนึ่งยื่นยาวเข้าไปเอานิ้วจิ้มแหยงเข้าไปในรูหีอึ้งย้งไชนิ้วสะกิดเม็ดกระสันต์อึ้งย้งเล่นเบาๆ

   “ ว๊าย..” อึ้งย้งสดุ้ง รู้สึกคันๆในรูหี ในการต่อสู้ที่ผ่านมาไม่เคยมีครั้งไหนที่นางรู้สึกเสื่อมเสียหน้าเท่าครั้งนี้มาก่อน
   “ จ๊วบ รูหีหวานเจี้ยบดีแท้ ”

   องค์ชายเจอรูดัลยกนิ้วขึ้นดูด ทำหน้าทเล้นใส่อึ้งย้ง อึ้งย้งพยายามรวบรวมสมาธิใหม่ขืนปล่อย เป็นแบบนี้ไม่มีทางช่วยพี่ก๊วยเจ๋งกับลูกก๊วยฮู้ได้แน่ พอนึกถึงเช่นนี้อึ้งย้งค่อยตั้งสติได้มากขึ้น เพลงไม้เท้าตีสุนัขค่อยเปล่งอานุภาพมากขึ้น องค์ชายเจอรูดัลตอนแรกคิดหยอกล้ออึ้งย้ง แต่ยิ่งต่อสู้เพลงไม้เท้าตีสุนัขยิ่งเกรี้ยวกราดขึ้นเรื่อยๆ ปากที่เคยส่งเสียงหยอกล้ออึ้งย้งไปต่อสู้ไปเริ่มสงบลง ตั้งรับท่าไม้เท้าตีสุนัขของอึ้งย้งแทบไม่ทัน

   ยิ่งอึ้งย้งยิ่งจู่โจมเข้ามา ยิ่งเห็นไม้เท้าตีสุนัขละลานตาเต็มไปหมดจนรับไม่ทัน จนพลาดท่าเสียทีถูกอึ้งย้งแทงไม้เท้าเข้ามาที่กลางลำตัวอย่างรวดเร็ว แคว้ก อึ้งย้งมองเห็นไม้เท้าตีสุนัขทะลุผ่านลำตัวองค์ชายเจอรูดัลเข้าไปแล้ว แต่ปรากฏว่าองค์ชายเจอรูดัลใช้วิชาพิศดารหดกระดูก

   ไม้เท้าตีสุนัขจึงแทงทะลุผ้าเข้าไปทำให้ขาดติดไม้เท้าออกมา หากเป็นผู้อื่นไม้เท้านี้จะต้องสยบศัตรูไปแล้ว
   “ อา...อึ้งย้งเมื่อกี้เราแก้ผ้าเจ้า ตอนนี้เจ้าคงอยากแก้ผ้าเพื่อดูของดีเรามั่ง ได้เลย ”

   องค์ชายเจอรูดัลความจริงตกใจไม่น้อยที่เกือบโดนอึ้งย้งสยบไปแล้ว ระงับความตกใจร้องบอกพลางถอดเสื้อผ้าตัวเองออก
   “ ว๊าย..ท่านจะทำอะไรนะ ทำเรศ ”
   “ ฮ่า ๆ  เจ้าดูของเราให้เต็มตา “

   องค์ชายเจอรูดัลถอดเสื้อผ้า อึ้งย้งความจริงไม่คิดจะมองแต่ติดว่าต้องต่อสู้กัน เลยจำใจต้องเพ่งดูมองเห็นองค์ชายเจอรูดัล ร่างกายกำยำ แข็งแรงกล้ามเนื้อเป็นมัด โดยเฉพาะที่หว่างขาอวัยวะสืบพันธ์ ทั้งใหญ่ ทั้งยาวเกือบจะครึ่งหน้าขา มิหนำซ้ำยังมีขนหมอยขึ้นรุ่มร่ามรุงรังมาถึงลำควย ราวกับของม้าดีๆนี้เอง อึ้งย้งเห็นแล้วคอแห้งผาก นึกถึงหากว่ามันเข้ามาในของดีนางคงตายแน่ องค์ชายเจอรูดัลคิดฉวยโอกาสตอนอึ้งย้งเสียสมาธิสยบนางให้ได้ ยกมือขึ้นหมายคว้าจับอึ้งย้งให้ได้

   อึ้งย้งยกไม้ตีสุนัขกันได้ทันท่วงที องค์ชายเจอรูดัลเริ่มพูดลามกต่อ
   “ ที่จริงเราต่างคนต่างแก้ผ้า ไม่น่าต้องต่อสู้กันเช่นนี้เลย ควรให้ของวิเศษติดกายเราทั้งสองต่อสู้กันดีกว่า ”
   “ บ้า ”

   อึ้งย้งรู้สึกกระดากใจที่ต้องต่อสู้ ขณะต่อสู้กันอึ้งย้งเผลอไปมองเห็นลำควยองค์ชายเจอรูดัลผงาดขึ้นอวดหัวควยสีเขียวคล้ำพองปูดราวกับกิ้งก่าตาเดียว องค์ชายเจอรูดัลเห็นได้โอกาสลดมือตัวเองลงไปจับกระดอถอกขึ้นลง อึ้งย้งชงักเผลอมองตาม พลันน้ำสีขาวขุ่นกลับพุ่งปริ๊ดออกมาจากปากรูกระดอเบื้องหน้า  ปริ๊ด ปริ๊ด อึ้งย้งกำลังใช้สองมือจับไม้เท้าขึ้นต่อกรกับองค์ชายเจอรูดัลอยู่

   คาดไม่ถึงว่าจะมีน้ำอะไรออกมาจากหัวถอกที่อยู่เบื้องหน้าได้
   “ อุ๊ ตุบ “

   น้ำวิเศษขององค์ชายเจอรูดัลพุ่งเข้าใส่จุดทั้งสองไหล่ของอึ้งย้ง จี้โดนจุดชาจนอึ้งย้งต้องปล่อยไม้เท้าหล่นลงกับพื้นมือทั้งสองของอึ้งย้งโดนสกัดจุดไม่อาจยกขึ้นได้ต่อไป

   “ ฮ่า ๆ เจ้าโดนกระสุนโลกันต์ เสร็จข้าละอึ้งย้ง ”
   “ เจ้า...เจ้าขี้โกง ”

   องค์ชายเจอรูดัลเดินก้าวสามขุมเข้าไป อึ้งย้งพลาดท่าเสียทีด้วยวิชาประหลาดขององค์ชายเจอรูดัลถึงกับหน้าเสียถอยหลังกรูด องค์ชายเจอรูดัลเดินเข้าไปใกล้ ฉับพลันอึ้งย้งกลับยกเท้าขึ้นเตะ ในท่าวิชากวาดใบไม้ ที่อึ้งเอี้ยะซือคิดค้นขึ้น องต์ชายเจอรูดัลตกใจไม่คิดว่าอึ้งย้งจะมีฤทธิ์ใช้เท้าเตะจู่โจมมาได้ แต่ผู้ที่ตกใจมากกว่ากลับเป็นอึ้งย้ง

   เมื่อเห็นองค์ชายเจอรูดัลใช้ยกเท้าขึ้นกันด้วยกระบวนท่าวิชากวาดใบไม้เช่นกัน องค์ชายเจอรูดัลรีบเปลี่ยนกระบวนท่าเป็นคว้าจับอย่างรวดเร็ว เหวี่ยงอึ้งย้งออกไป อึ้งย้งตอนนี้เหลือแต่สองเท้าที่ใช้การได้ ฉวยโอกาสกระโจนขึ้นยอดไม้เผ่นหนีไปทันที องค์ชายรีบกระโจนตามไป อึ้งย้งหันมาเห็นองค์ชายเจอรูดัลยังตามมา กลับกระโจนตัวขึ้นถีบต้นไม้ข้างหน้า อาศัยแรงดีดตัวกลับมายกสองเท้าลอยตัวถีบมาที่องค์ชายเจอรูดัลทันที

   “ ไฮ้...ย่าส์ ” อึ้งย้งร้องเร่งพลังจู่โจมที่เท้าเต็มที่

   องค์ชายเจอรูดัลคล้ายรู้ทัน กระโจนตัวขึ้นตาม ตะโกนสุดเสียงเช่นกัน
   “ ไฮ.....ยากส์ ”

   อึ้งย้งลอยตัวเข้ามาหา องค์ชายจับสองขาอึ้งย้งกลางออก ผงกหัวควยขึ้นมาลอยตัวเข้าหาอึ้งย้งเช่นกัน อึ้งย้งใจหายวาบหลบไม่ทันเสียแล้ว รูหีนางปะทะเข้ากับลำควยองค์ชายเจอรูดัลถูกหัวถอกบานใหญ่ชำแรกเข้าไปด้วยแรงบวกที่พุ่งเข้าหากัน

   สวบ ทีเดียวเท่านั้นถึงกับมิดด้ามยันโคนเลย
   “ โอ๊ย....โอวส์ ” อึ้งย้งร้องลั่น เมื่อโดนเย็ดอย่างจัง รูหีแทบฉีก
   “ เสร็จข้าละอึ้งย้ง เก่งนักต้องเจอข้าเย็ดกลางอากาศแบบนี้ ”

   องค์ชายเจอรูดัลจับสองขาอึ้งย้งเข้าสะเอว ซอยกระเด้าเย็ด ขณะใช้วิชาตัวเบากระโจนไปตามยอดไม้ลำตัวอึ้งย้งได้แต่ส่ายขึ้นลงตามแรงกระแทกกระเด้าไม่หยุด

   “ อา..อู้ส์  อ๋ายหย่าส์  อ๊ายหย่าส์ “ อึ้งย้งได้แต่ร้องไปตลอดทาง
   “ มันส์จริงๆ อึ้งย้งเจ้าคงไม่เคยโดนเย็ดแบบนี้ ใช่ไหม ”
   “ โอยส์...ข้าเจ็บ เบาๆก่อน ”

   อึ้งย้งรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยเช่นกัน จึงทำให้ความเจ็บคลายลงอย่างรวดเร็วเพราะความตื่นเต้นที่โดนเย็ดเช่นนี้ องค์ชายเจอรูดัลเอามือตบคลายจุดที่ไหล่ทั้งสองข้างของนาง อึ้งย้งจึงใช้มือโอบรอบคอองค์ชายเจอรูดัล ช่วยขยับโยกก้นเข้าหาควยได้ถนัด

   “ ท่านจะพาข้าไปไหน ”
   “ อา..ข้าจะพาเจ้าเย็ดไปชมรอบค่ายกลหน่อย เดี๋ยวค่อยไปหาที่ถนัดนอนเย็ดกัน ”
   “ อุ๊ยส์...ท่านอย่าพาข้าเย็ดไปด้านนั่น ”
   “ ทำไมหรือ ”
   “ ลูกศิษย์ข้าทั้งสอง มันอยู่ตรงนั้นข้าอาย อุ๊ยส์ ว๊าย ไม่ทันเสียแล้ว ท่านรีบกระโดดไปด้านอื่น ”
   “ หึ หึ ” องค์ชายเจอรูดัลหัวเราะรีบกระโดดไปยังอีกด้าน
   “ อา...ไม่รู้ว่าพวกมันเห็นเราหรือเปล่า พวกมันดันมองขึ้นมาบนนี้เสียด้วย ” อึ้งย้งคิดในใจ อย่างวิตกกังวล

   ฝ่ายพี่น้องตระกูลบู๊เฝ้าปากทางออกตามที่อึ้งย้งบอกอยู่นาน เห็นยอดไม้ไหวกระเพื่อมใกล้เข้ามา เลยเฝ้ามองขึ้นไปดู มองเห็นองค์ชายเจอรูดัลอุ้มอาจารย์หญิงซอยเย็ดกระโดดตามยอดไม้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

   “ เฮ้ย..กอกอดูนั่น ใช่อาจารย์หญิงกับศัตรูเมื่อกลางวันหรือเปล่าวะ ”
   “ ไม่รู้ซิ แต่คลับคล้ายคลับคลา ”
   “ แต่ไหงอาจารย์หญิงกำลังโดนเล่นลิงอุ้มแตง บนยอดไม้อย่างนั้นได้ "

   บู๊ซิ่วบุ้นร้องอย่างประหลาดใจ
   “ หรืออาจารย์หญิงจะโดนมันย่ำยี เราตามไปดูให้รู้แน่ดีกว่า ”

   ทั้งสองคนรีบวิ่งไล่ตามไปทันที โดยลืมคำสั่งของอึ้งย้งว่าไม่ให้ก้าวสเปะสะปะเข้าไปในค่ายกล สองพี่น้องวิ่งตามไปหลงเข้าไปในประตูลวงโดยไม่รู้ตัว ขณะที่ทั้งสองยังวนเวียนในค่ายกลประตูลวงกลับพบเจอร่างดรุณีน้อยกำลังนอนหลับใหลอยู่ใต้ต้นไม้ผู้หนึ่ง ต่างจดจำได้ดีว่าดรุณีน้อยผู้นี้คือน้องก๊วยฮู้ที่ถูกคนลักพาตัวไปนั่นเอง

   “ ก๊วยฮู้ น้องก๊วยฮู้ ”

   สองพี่น้องพากันมาที่ร่างของก๊วยฮู้ พยายามส่งเสียงเรียกเพื่อให้ก๊วยฮู้รู้สึกตัว ก๊วยฮู้ส่งเสียงคราง
   " อือ ฮือ " ในลำคอเหมือนกำลังจะเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้น

   สองพี่น้องรู้สึกดีใจรีบตรงเข้าประคองร่างก๊วยฮู้ขึ้นพร้อมกัน พยายามช่วยกันแก้ไขให้ก๊วยฮู้มีสติมากขึ้น   ทั้งสองฝ่ายต่างมองกันโดยไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร

  โอ...จะทำอย่างไรดีนะ
  ไฉนก๊วยฮู้จึงมานอนอยู่ตรงนี้ แล้วนางรัศมีเทวีได้รับบาดเจ็บมาอย่างใด
  แล้วเกิดอะไรขึ้นระหว่างก๊วยเจ๋งกับก๊วยฮู้เมื่อสักครู่กันเล่า
  อึ้งย้งก็มาเสียทีให้กับองค์ชายเจอรูดัลซะแล้ว
  แล้วใครจะมาแก้ไขเหตุการณ์ในครั้งนี้ได้เล่า
  หรือจะเป็นสองพี่น้องตระกูลบู๊ที่จะช่วยแก้ไขเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ได้
  คงต้องติดตามกันในตอนต่อไปในตอนหน้า สวัสดี