ใจดีจนได้เรื่อง 3

แต่คนเราได้คืบก็จะเอาศอก จากที่พวกแกได้ดู ก็อยากจะลองของจริง พวกแกเซี่ยนกับเมียผมมาก พวกแกเห็นผมใจดีด้วยหน่อย ก็หน้ามืดมาขอผมตรงๆเลยว่า ถ้าอยากเอาเมียผม ผมจะเอาเท่าไหร่พวกแกจะทำงานหาเงินมาให้ ขอให้ได้เอาเมียผมสักที

ผม - จะบ้าหลอลุง เกินไปแล้ว นี่ดีนะคนกันเอง ถ้าเป็นคนอื่นผมเสยปากแตกแล้ว
ลุงโค้น - โธ่ พวกกูก็นึกว่ามึงจะช่วยให้ถึงที่สุด
ลุงพร - ไอ้ห่า ไม่ให้แล้วมีงมาให้พวกกูดูทำไม อย่างนี้ยั่วให้อยากนี่หว่า
ผม - เอ้า ...ก็.... /ผมเลยพูดไม่ออกเลยครับ/
ลุงโค้น - เอาน่า ก็อย่างเอ็งว่าแหล่ะ พวกกูทำๆแล้วของมันก็อยู่ตรงนั้น อยู่ที่เดิม ใช่ว่าจะเอาของเมียมึงกลับมาบ้านซะเมื่อไหร่  มันไม่เสียหายหลอก พวกกูขอแทงกันแค่สองสามทีมันไม่สึกหรอหลอกน่า     /แกเดินมากอดคอมผมแล้วสาธยายยกแม่น้ำ

ทั้งห้ามาให้ผมใจอ่อน /

จนวันใหม่พวกแกไม่ยอมเลิก วางเงินตรงหน้าผม เอ้านี่ สามพันมึงเอาไปก่อนเลย  ผมก็แปลกใจ อะไรกันลุง แกบอกว่าตอนนี้พวกแกมีแค่นี้แหล่ะ แกจริงใจ อยากได้เพิ่มแกจะหามาให้อีก ขอแค่ให้ได้เอาเมียผม ผมก็บอกแกว่า มันไม่ได้หลอกลุงนั่น

เมียผมนะ ไม่ใช่ของซื้อของขาย แล้วแกก็จกอะไรไม่รู้ออกมาจากกระเป๋า ถ้าเป็นนี้หล่ะ มึงจะเอาไหม ผมอึ้งตกใจเลยครับไม่คิดว่าแกจะทุ่มจริงๆ มันเป็นปืนลูกโม่SMITTH & WESSON เก่าๆของแกที่ใช้มาตั้งแต่หนุ่มๆ ผมขอซื้อแกมานานแล้ว ผม

อยากได้มาก แต่ไม่รู้และก็ไม่กล้าไปหาซื้อที่ไหน อยากมีไว้ติดบ้าน ไว้ป้องกันตัวเอง แกหวงและรักมันมาก แต่ตอนนี้แกเอามาวางไว้ตรงหน้าผม มันทำให้ผมลังเลและใจอ่อนลงมาทันที

ผม - ถึงผมยอม แต่เมียผมมันคงไม่ยอมหลอกลุง
ลุงโค้น - แล้วใครมันจะไปยอมว๊ะ เราผู้ชายจะไปกลัวอะไร นี่ก็ตั้งสามคน  / แกออกท่าทางดุๆตามไสตร์นักเลงเก่าของแกอยู่แล้ว/
ผม - ปล้ำเมียผมเลยหลอลุง
ลุงโค้น - ก็ไม่ขนาดนั้น ไม่ได้ทำร้ายให้เจ็บช้ำอะไร ก็แค่ออกแรงจับ ออกแรงฉุดนิดหน่อย    /ผมทำท่าคิดหนัก/
ลุงพร - เอาน่า เชื่อลุง ลุงรับประกันจะนุ่มนวลกับเมียมึงให้มากที่สุด ขอแค่สองชั่วโมงเท่านั้นแหล่ะ ไม่มากไม่มาย
ลุงโค้น - เออ...เอาน่า อย่าคิดมาก...

สรุปวันนั้้นผมต้องยอมครับ เพราะปืนกระบอกเดียวที่อยากได้มานาน บวกกับเงินสามพัน ไม่รู้ว่าคุ้มไหม แต่ก็เอาของเขามาแล้ว ยังไงก็ต้องทำตามนั้น ตกเย็นหลังเลิกงานพวกเราย้อมใจ ดื่มกันตั้งแต่หัวค่ำ กะว่าสักสองสามทุ่มจะทำตามแผน ผมสิดื่ม

หนักกว่าเพื่อน กลุ่มใจเมาก่อนใครเลย

ผม - ลุง ผมว่าผมลองคุยกับปิ่นมันดีๆก่อนไหม
ลุงโค้น - อ้าว...ไหนมึงว่าเมียมึงมันจะไม่ยอม
ผม - บอกตามตรงนะ เมื่อก่อนเมียผมมันก็ผ่านผู้ชายมาเยอะแล้ว ถ้าพูดกับมันดีๆมันอาจจะยอมก็ได้
ลุงโค้น - เอาตามนั้นหลอ แล้วแต่มึงแล้วกัน กูยังไงก็ได้ ถ้ามันไม่ยอมพวกกูปล้ำนะโว้ย

ผมเดินคอตกทำใจกล้าเดินเข้าบ้าน แล้วขึ้นไปชั้นสองเลยครับ เมียผมกำลังเตรียมตัวเข้านอน

ปิ่น - กลับมาแล้วหลอพี่ จะนอนเลยไหม หรืออาบน้ำก่อน
ผม - ปิ่น พี่มีเรื่องจะคุยกับปิ่นหน่อย
ปิ่น - อะไรหลอพี่
ผม - ปิ่นรู้ไหม ที่พี่ทำไปไม่ใช่ว่าเพราะพี่ไม่รักปิ่นนะ แต่ปิ่นก็รู้ ว่าพี่รักปิ่น  / ผมพูดสับสนวนไปวนมาแบบคนเมาไม่ค่อยได้สติเลยครับตอนนั้น/  แต่ปิ่นก็รู้ รู้มาตลอดว่าพี่คิดยังไง เมื่อก่อนปิ่นไม่ได้มีพี่คนเดียว ปิ่นผ่านมาเยอะแล้ว..
ปิ่น - พี่โด่ง...   /ปิ่นตะคอกใส่ผม / พี่พูดอะไร พี่จะพูดอะไร พี่พูดทำไม พี่เคยเมามากกว่านี้ ยังไม่เคยเอาเรื่องเก่าของปิ่นมาพูด วันนี้พี่เป็นอะไร
ผม - พี่ก็เป็นของพี่แบบนี้แหล่ะ ทำไมหล่ะ ทำไมปิ่นต้องไปมีไรกับพวกมัน ทำไมปิ่นไม่ให้พี่เป็นคนแรกของปิ่น   / ผมเมาผมก็พร่ำไปเรื่อย /