โปรเติมเซ็กส์

ตอนที่1 --- ย่านศูนย์การค้ายามเย็น  ขวักไขว่ไปด้วยผู้คนหลากหลาย ร้านมือถือมีมากมายให้เลือกเข้าไปซื้อหา
สมัยนี้ราคามือถือไม่แพงมาก 2-3พันก็เล่นเน็ต ถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอได้ดีระดับนึงแล้ว ผมเองจำเป็นเหมือนกันที่จะต้องมีเอาไว้ใช้
..ได้เครื่องที่ต้องการแล้ว กระเป๋าลื่นไปอีก4พัน
 “ขอขอบคุณค่ะ” พนักงานยื่นถุงที่มีมือถือให้ เป็นอันซื้อขายกันเป็นที่เรียบร้อย

ห้องแถวที่ติดเชื่อมต่อกันหลายล๊อค เช่าอาศัยอยู่ตั้งแต่เข้าเรียน ป.ตรี ยันทำงาน เปลี่ยนแปลงไปบ้างตามกาลเวลา

อาบน้ำอาบท่า ทานข้าว ดูทีวี ก่อนจะเข้านอนต้องมีกิจกรรมแห่งความสยิวซะก่อน ชักว่าวระบายความใคร่ น้ำแตก สบายอารมณ์ถึงหลับนอนได้ ..ทำไงได้ก็ไม่มีเมียอะ

..........

พนักงานบริษัทอย่างผม ทำได้แค่มองพนักงานสวยๆ สาวออฟฟิศแจ่มๆ สาวพีอาร์หน้าใสๆ เป็นอาหารตาเท่านั้น  เงินเดือนอันน้อยนิด  แถมไม่ได้มีเสน่ห์พอให้พวกเธอเหล่านั้นหันมามอง

ผมเป็นนักรัก ที่เห็นใครสวย หน้าตาดี หรือ รูปร่างสัดส่วนโดนใจซักหน่อยไม่ได้ ชอบไปหมด แต่ก็ไม่เคยได้ใครซักคน
ผมไม่ค่อยได้จีบใคร ไม่ได้อาย แต่ไม่กล้า ต้องบอกว่าจีบไม่เป็นจะถูกต้องกว่า รักใคร ชอบใคร ก็บอกตรงๆเลย
ผิดหวังมาโดยตลอด ถึงบางครั้งดูเหมือนจะสมหวังแล้ว แต่ก็ต้องมีอันแคล้วคลาดหลุดมือไปทุกที

ล่าสุดผมสนใจน้องแตง พนักงานคนใหม่ ทั้งสวย ทั้งน่ารัก อารมณ์ดี เป็นกันเอง
เพื่อนร่วมงานหลายๆคนต่างรู้ไต๋ จึงพากันแกล้งแซว เรื่องระหว่างผมกับแตงทุกวัน
น้องแตงก็กลับเล่นด้วยตามคำยุยงซะงั้น ทำให้เราเริ่มสนิทชิดเชื้อกัน คล้องแขน ไปกันได้ ไปรับไปส่ง ทานข้าวด้วยกัน จนผมคิดว่ามีความหวังแล้วละ แต่ด้วยความที่อยากได้คำตอบที่เอ่ยออกมาเป็นวาจา จึงต้องหาโอกาสที่จะถาม ว่าคิดอะไรกับผมบ้างหรือเปล่า..


3เดือนแล้ว ที่ผมกับแตงสนิทชิดเชื้อกันแบบนี้

“แตงคงรู้นะว่าพี่คิดยังไงกับแตง เอ่อ พี่เองก็อยากรู้ความในใจของแตง เพื่อความมั่นใจว่าพี่ไม่ได้คิดไปเองคนเดียว”
แตงยิ้ม
“ก็ไม่ได้รังเกียจนี่ ใกล้ชิดกันขนาดนี้ยังไม่รู้อีกเหรอ ทำไมต้องให้บอกด้วย แตงอายนะ” แตงท่าทีเขินได้อย่างน่ารัก
“จริงๆ นะ เย้ๆๆ มีแฟนแล้วเว้ยยย”ผมดีใจเป็นที่สุด แตงได้แต่ขำที่เห็นผมกระโดดเหยงๆ

...โทรบอกเจ้าพุดให้มันรู้
“เออ ..ดีใจด้วย ..แต่เมิงต้องเผื่อใจไว้บ้าง ก่อนที่จะมาทำงานมีคนบอกว่าเพิ่งเลิกกับแฟน เค้าอาจจะแค่เหงา ไม่ได้จริงจังอะไรมาก”

เจ้าพุด เพื่อนตั้งแต่เรียน ป.ตรีด้วยกัน  ยังทำงานที่เดียวกัน แผนกเดียวกัน แต่งงานไปเรียบร้อย มันเป็นเพื่อนที่ผมไว้ใจที่สุด

ผมคาดหวังเอาไว้ว่าหน้าหนาวปีนี้ จะได้จูงมือ เดินรับลมหนาวกับแตง จะได้ไม่ต้องอิจฉาใครอีก
“ติ๊ด ติ๊ด” เสียงมือถือที่ซื้อมาใหม่ดังขึ้น แบบนี้เป็นข้อความ

‘บริการพิเศษสำหรับคุณเท่านั้น!  โปรเติมเซ็กส์ กด *123456789987654321 โทรออก’

ข้อความนี้มาแปลกแฮะ   จ้างให้ก็ไม่โทรไปสมัครหรอก รู้ทันน่า เสียเงินโดยใช่เหตุ

..........

ผมได้ไปรับไปส่งแตงอย่างสม่ำเสมอ หัวใจผมชุ่มฉ่ำเป็นที่สุด

วันนึง ความรู้สึกใจเริ่มสั่นคลอนไม่แน่ใจ
แตงคุยกับผู้ชายคนนึง ไม่รู้อยู่แผนกอะไร หน้าตาดี หล่อเหลาเอาการ

แตงบอกว่า ชื่อแม๊ก อยู่ฝ่ายบุคคล เพิ่งรู้จักทักทายกันเมื่อวาน
ผมบอกแตงไปตรงๆว่าหวง
“หวงเหิงอะไรกันพี่ ไม่มีอะไรซักหน่อย”

...หัวหน้าเอาบัตรฟรีงานเลี้ยงมาแจก เป็นงานเลี้ยงการกุศล ผมขี่จักรยานยนต์ไปรับแตงไปงานเลี้ยง แตงใส่ชุดเดรสราตรีสวยพริ้งมาก

งานเลี้ยงเป็นโต๊ะจีน นั่งข้างแตง ช่างบังเอิญที่โต๊ะฝั่งด้านหลังนายแม๊กนั่งอยู่ ต่างหันข้างสนทนากันซะงั้น

ทุกคนดื่มกิน ดูดนตรีอย่างเฮฮา
ทุกทีงานเลี้ยงแบบนี้ ผมจะเฮฮาอย่างไม่รักษาภาพลักษณ์ แต่คราวนี้มันไม่มีอารมณ์เอาซะเลย ยิ่งเห็นทั้งสองคุยกันสนุก ชนแก้วกันตลอด มันเกิดอารมณ์หึง

..ถึงเวลา ต่างแยกย้ายกันกลับ ผมมากับแตงแต่ตอนกลับแตงไม่กลับด้วยซะงั้น
“เวียนหัวยังไงไม่รู้ คงเมาอะ นั่งท้ายกลัวตก เดี๋ยวกลับกับยุ้ย  ยุ้ยเอารถยนต์มา” ยุ้ยคือเพื่อนของเธอ อยู่คนละแผนกกัน ยืนประคองแตง
ผมไม่ว่าอะไร บอกว่า เดินทางดีๆ แล้วถ้าถึงที่พักเมื่อไหร่ให้โทรมาบอกด้วย

..........

เมื่อคืนแตงไม่ได้โทรกลับมา ผมโทรหาแตงก็ไม่ติดเลย ตอนเช้าก็โทรกว่าจะติด แตงบอกว่าแบตหมดกลับมาก็นอนเลยเพิ่งชาร์ต

ผมมากับแตงที่บริษัท พบยุ้ยเดินผ่านทักทาย จึงถามเรื่องเมื่อคืน ว่ากลับถึงกี่โมง
“ไม่ได้พาแตงเหลวไหลที่ไหนหรอกจ้า ส่งถึงที่เลยแหละ แหมๆ เป็นห่วงจริง”

..........

ความรักมันน่าจะพัฒนามากกว่านี้  แต่กลับ ไม่ค่อยได้มีโอกาสไปรับไปส่ง แม้แต่ทานข้าว เธอไปทานที่ไหนก็ไม่รู้

มาเห็นอีกที แตงนั่งรถเก๋ง เจ้าของไม่ใช่ใคร นายแม๊ก

พักกลางวัน ผมไม่ได้ออกไปทานข้าว อยากทำงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ จึงหยิบขนมปังขึ้นมากินแทน นั่งๆอยู่ที่โต๊ะทำงาน มองไปยัง โต๊ะแตง นั่นมือถือวางเอาไว้ คงจะลืมเป็นแน่

กดก็ดันต้องใส่รหัส ผมจำได้ว่าเห็นเธอลากเส้นเข้ารหัสอยู่บ่อยครั้ง

ผมลากผิดอยู่2ครั้ง พอครั้งที่3 ผมก็เข้าได้ โชคดีจัง

ผมไม่เคยวุ่นมือถือแตงหรอก แต่ไหนๆมีโอกาสละ ก็ล้วงหาความเป็นส่วนตัวของแตงซะหน่อย

ชะงักกับความลับที่ได้เจอทันที..
นายแม๊กกับแตง สนทนากันมากมาย และต่างบอกรักกัน คิดถึงกันด้วย

หลายประโยคสนทนาทิ่มแทงหัวใจ ..
“เราเป็นของกันและกันแล้วนะ พี่รักน้องแตงจัง” แม๊ก
“แตงรักพี่เช่นกันค่ะ” แตง

“หีแตงเอามันส์สุดๆเลย เย็นนี้เราเจอกันนะ จะขอเย็ดให้ฉ่ำควยเลยเชียว” แม๊ก
“บร๊าดิ ทะลึ่ง ถ้าตะเองตามใจเค้า เค้าก็ยอมอะ อิอิ” แตง
“ตามใจทุกท่า จะโยกจะขย่มควยพี่ยังไงตามใจที่รักเลย” แม๊ก
“ไม่ได้หมายความอย่างนั้นซะหน่อย  แบร่ๆๆ แต่ก็รักคนทะลึ่งนะ” แตง
“.....”
ยังมีประโยคสนทนาอีกมากมาย ล้วนทำให้เจ็บแปลบ ...

บังเอิญกดเข้าไปดูการสนทนาของแตงกับยุ้ย ทำให้รู้คำตอบมากมายเช่นกัน
“นังยุ้ย พี่พนาถามกุจริงๆด้วยแหละ ดีนะที่เราเตี้ยมกันไว้ เมิงแอบไปกับพี่แม๊กแล้ว ไม่เตี้ยมกันละก้อ กุซวยแน่ที่ร่วมสมคบคิด” ยุ้ย
“เออ ขอบใจมากเพิ่ลรัก ” แตง
“กกกับพี่แม๊กสบายเลยซี่เมิง น่าอิจฉา พี่แม๊กล๊อหล่อ ตอนแรกคิดว่าจะได้ปั่มปั๊มกับพี่พนา ดันปั่มปั๊มพี่แม๊กก่อนซะงั้น พี่พนาเนี่ย ซื่อบื้อจัง” ยุ้ย
“หล่อนก็ไปว่าพี่เค้า ..อืมม.. คิดแล้วสงสารพี่เค้าเหมือนกัน เห็นเค้าหงอยๆไปคงจะพอรู้แล้วล่ะมัง” แตง
“สงสารแล้วไปหลอกเค้าทำไมล่ะ” ยุ้ย
“ไม่ได้หลอกนะ ตอนนั้นหัวใจมันยังว่างจริงๆนี่ พอดีพี่ๆในแผนกแกล้งยุยง เห็นพี่เขาเฉิ่มๆ นึกแล้วสงสารก็เลยสนุกไปกับเค้าด้วย ไม่คิดเหมือนกันจะเลยเถิดมาขนาดนี้ ” แตง
“สรุปแล้วหล่อนไม่ได้ชอบพี่พนาใช่ปะ” ยุ้ย
“ชอบดิ พี่พนานิสัยดี ดีกับกุมากๆ ไม่วุ่นวายอะไรด้วย ไม่เซ้าซี้อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แต่กุชอบพี่เขาแบบพี่ชาย แบบเพื่อนร่วมงานอะ แต่เรื่องราวมันก็เลยเถิด จนไม่กล้าจะพูดบอกออกไป ว่าความจริงไม่ได้คิดแบบเป็นแฟน สงสารอะ แต่ถ้าพี่เค้ารู้ แล้วยังทำตัวแบบนี้ อยู่ในมุมของพี่เค้า ไม่เซ้าซี้วุ่นวายแบบนี้ ก็จะคบไว้เงียบๆ” แตง
“แหมๆ ร้ายจริง คงไม่มีผู้ชายคนไหนรับได้หรอกนะ” ยุ้ย
“แต่พี่เค้าดูง่ายๆ ไม่อะไรมาก น่าจะพูดคุยกันได้ ก็ไม่แน่หรอก”แตง
“แล้วถ้า เค้าจะอึ๊บละ ยอมพี่เค้าปะ อิอิ” ยุ้ย
“ยอม ถ้าพี่เค้าไม่วุ่นวายทำให้เกิดปัญหากับพี่แม๊ก ยังไงก็ต้องเลือกพี่แม๊กอะ” แตง
“ก็เพราะพี่แม๊กหล่อเท่ห์กว่าใช้ปะ” ยุ้ย
“แล้วเมิงไม่ชอบคนหล่อๆหรือไงย๊ะ“
“.....”
เวลามีมากพอ กว่าแตงจะเข้ามา ...รู้หมดทุกอย่างแล้ว

แตงรู้จักนายแม๊กแค่สามวัน กินตับกันแล้ว  คืนที่มีงานเลี้ยงนั่นแหละโกหกผมว่ากลับกับยุ้ย ผมมันโง่ ซื่อบื้อจริงๆ

..........

ผมเลือกอยู่ในมุมผม ไม่ได้วุ่นวายหรือเรียกร้องอะไร  รู้สึกปวดใจนะที่เป็นได้แค่ตัวสำรอง แต่ทำไงได้คนอย่างผมต้องเจียมตัว

ไม่นานทั้งสองก็เปิดตัว เห็นผมไม่พูดอะไร แตงก็เนียนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอเป็นแค่เพื่อนร่วมงานที่ซี้กันก็เท่านั้น เวลาอยู่ที่ทำงานหล่อนก็ยังกระโดดกอดคอ คล้องแขนผมตามปกติดังที่เคยเป็น สิ่งที่เปลี่ยนไปมีสิ่งเดียว คือ ไปรับไปส่ง ที่ผมไม่ได้ทำหน้าที่นี้แล้ว

คนที่รู้จิตใจลึกๆของผมดีว่าเจ็บแปลบหัวใจแค่ไหน คงมี เจ้าพุดนี่แหละ มันก็ได้แค่ปลอบแล้วบอกให้หาคนใหม่

คบ3เกือบ4เดือนไม่ได้เย็ด นายแม๊กรู้จักแค่3วันได้เย็ดซะงั้น ผับผ่า ความสามารถคนละชั้นกับมันจริงๆ..