เดชแม่ยาย-BYนีโอ ตอนที่9

แต่ก่อนก็เคยคิดจะล่อนักศึกษาบ้าง แต่ติดที่เด็กพวกนี้เรื่องมาก เพื่อนๆ ที่ลองมามันเล่าว่าจูบปากไม่ได้ ไซร้ไม่ได้ โมกได้และต้องใส่ถุงยาง(กูใส่แน่นอน ใครจะเสี่ยงกับพวกนี้)จ่ายก่อน บางทีโดนชักดาบหรือไม่ก็เปลี่ยนตัว ผมเลยไม่ค่อยสนนักศึกษาเลยได้แต่มอง ผ่านๆ เพราะเกรงเล่ย์เหลี่ยม แต่วันนี้เมียรักสนองนี๊ดแต่งเป็นนักศึกษาด้วยชุดฟิตเปี้ยะ โสภาดันหน้าผมออกหยอกว่าห้ามไซร้ และควักถุงยางออกมาให้ผมใส่เธอบอกว่าทำ ให้เนียนหน่อย ผมรับมาแล้วโยนทิ้งบอกเธอว่า ฉันมีเมียเป็นนักศึกษาไม่ใช่ออฟมาฉะนั้นสดๆดิบๆนี่แหละ โสภากอดคอโน้มตัวผมไปหอมแก้มและประกบปากจูบแลกลิ้นจ๊วบจ้าบ ผมขยำมือที่หน้าอกเธอจนเธอละปากบอกอย่าขยำแรงชุดมันรัดเจ็บ ผมก็สงสัยชุดรัดติ้วขนาดนี้ใส่ไปได้อย่างไง ผมปลดกระดุมเสื้อรัดติ้วออกเผยให้เห็นยกทรงลายลูกไม้สีดำ ผมซุกจมูกสูดดม กลิ่นสาวกลางร่องอกวนเล่นเล่นรอบโคนถันของเธอ อีกมือล้วงไปใต้กระโปรงแคบ ดึงกางเกงในรูดไปคาที่ข้อเท้า ผมรีบเปลื้องผ้าตัวเองอย่าไม่รอช้า เสียงโสภาร้องหยอกว่าเสี่ยเร็วๆหน่อย หนูมีเรียน(ทำเหมือนเคยเนาะ)พูดไปได้ ผมบอกก่อนดึงกระขึ้นไปอยู่เอวเธอ แล้วก้มลงใช้จมูและลิ้นซอกชอนของสงวนอย่าเมามัน จนน้ำฉ่ำเยิ้มหว่างขา โสภา เสียงสาววัยรุ่นครางติดขัดคร้ายเหนื่อยหอบ ดึงผมขึ้นไปจูบปากบดบี้ ริมฝีปากแทบจะรวมเป็นเนื้อเดียวกัน ผมซุกไซร้ต่อไม่ยอมเสียบง่ายๆ สีหน้าโสภาเหมือนอยากใจจะขาดแลบลิ้นเลียมุ นปากหลับตาสะบับหน้าด้วยท่าทีสุดเสียวซ่านหอบหายใจถี่ขึ้น จนเมื่อผมจับขาเธอแยกออกเธอทำตามอย่างว่าง่าย ผมเข้าประจำที่เสียบจับควย เสียบเข้ารูสาววัยรุ่นคนสวยที่แอ่นอกผวาเมื่อผมชำแหละเข้าซอกกลีบซ่อนเร้น ของเธอ ผมจับสองขาเรียวกระชับพาดเอวเริ่มการซอยช้าๆเรื่อยๆ โสภาร้องด้วยควาเสียวเบาๆแต่เมื่อผมเร่งจังหวะ สาววัยรุ่นก็ออกอาการเท้าแขนยันตัวมากอดคอโน้มให้ผมก้มไปดูดนมเธอ ผมเองก็ ทำได้ เอวซอยยิกๆส่วนปากดูดนมเธอ หลุดปากบ้างก็ต้องก้มดูดใหม่ สาววัยรุ่นท่าไม่ทันใจกระโจนขึ้นมานั่งบนตักส่วนสองขาหนีบเอวผมไว้แล้ว บรรเลงแรงกระเด้าใส่ผมที่โอบหลังเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่งส่วนอีกข้างบีบครึ งนมเธอสลับบีบหัวนมที่ทุกครั้งเมื่อถูกบีบเธอจะกระเด้าเข้าใส่ผมแรงและเร็ว ขึ้น โสภาควบใส่ผมทั้งโยกซ้าย-ขวา-เด้งหน้าเด้งหลังทำเอาผมเสียวจนบอกไม่ ถูก เมื่อถึงจุดสุดยอดโสภากระตุกร่างมือไม้อ่อนหงายท้องลงไปนอนแผ่ขณะผมก็ ฉีกใส่เธอแทบท่วมรู้นั่งคุกเข่าควยคารูหอบแฮ่กๆ ขณะโสภาก็หอบตัวโยนไม่แพ้ กัน....เราสองคนยังไม่หลับโสภานอนซุกซอกแขนข้างตัวผมมือลูไล้อกผมส่วนขาข้าง หนึ่งพาดมาที่ขาผม ส่วนผมก็ลูบไล้แผ่นหลังนวลเนียนจับก้นตึงมือเล่นบ้างลูบ บ้าง ผมถามเธอทำไมถึงเลือกคนแก่คราวพ่ออย่างผมเป็นผัว เธบตอบว่าก็เพราะพี่รวย นะสิก่อนหัวเราะคิกคักทำตาแวววาวขี้เล่นน่าตบ ฌะอหยุดหัวเราะและบอกว่าอีก ส่วนหนึ่งเพราะเคยฟังเรื่องของผมมาจากสร้อยหลังพ่อเธอตายสร้อยก็ทำงานและเอา บำนานพ่อมาเลี้ยงดูส่งเธอเรียนจนจบม.6แต่ขณะจะเข้ามหา"ลัยก็มีเหตุไฟไหม้บ้า มหมดตัวต้องไปอาศัยญาติอยู่ พอดีเจ้าชมไปเยี่ยมและเล่าเรื่องผมให้ฟังว่ายังครองโสดนับแต่ถูกสร้อยทิ้ง ไป สร้อยร้องไห้สงสารผมและเศร้าซึมไป เจ้าชมชวนมาหาผมแต่สร้อยไม่กล้า เพราะกลัวใจผมจะไม่เหมือนเดิม โสภาอาสามาดูลาดเลาก่อนและก็เสร็จผมตาม เรื่องที่ผ่านมา(หรือผมเสร็จเธอก็ไม่รู้) โสภาเห็นว่าผมส่ำส่อนเหลวแหลกใจ แตกตอนแก่ จึงวัดดวงเอาตัวเข้าแลกเพื่อดึงผมสู่ทางที่ถูกที่ควร และจะเป็น จริงตามที่เธอพูดหรือเปล่าไม่รู้เพราะพฤติกรรมเธอก็คาบเกี่ยวอยู่ แทนที่จะ พาแม่มาให้เป็นเมียผมกลับมาเป็นแทนอื่มแบบนี้หรือเปล่า"ลูกรักหักเหลี่ยม แม่"เราคุยกันหลายเรื่องจนเคลิ้มหลับกันไปเมื่อไหร่ไม่รู้ตัว......

เช้าวันใหม่ผมตื่นมาไม่เจอโสภาเมื่ออกมาโต๊ะกินข้าวก็เจอเพียงสร้อยนั่ง อยู่ ผมถามหาโสภาว่าไปไหน สร้อยว่าไปติดต่อเพื่อนรุ่นพี่ให้ลงมาช่วยสะสาง กิจการผม อื่มท่าจะเอาจริงหวังว่าคงไม่คบเด็กสร้างบ้านนะ สร้อยกับผมนั่งกินข้าวกันเงียบๆผมลอบมองเธอบางครั้ง สร้อยไม่เปลี่ยนไปมาก แม้นวัยและสังขารจะร่วงโรยไปตามอายุและผ่านการมีลูกมาแล้ว เธอยังดูเต่งตึง หน้าตายังสดใสกว่าคนวัยเดียวกัน ภาพเธอที่จากไปวันวานกับวันนี้ที่นั่งต่อ หน้าผมราวกับเป็นภาพเดียวกัน หลังอาหารมื้อเช้าผมเดินมาเรือนเล็กซึ่งสร้อย มาพักอาศัยอยู่ ผมมาเจอสร้อยนั่งถักกระเป๋ามันช่างเหมือนตอนผมไปหาเธอตอนวัยรุ่น ตอนนั้น เธอเพิ่งเริ่มหัดถักและชิ้นแรกที่เธอถักเธอก็ให้ผมแต่ด้วยกาลเวลามันหายไป ไหนไม่รู้ ผมเริ่มบทสนทนาไถ่ถามทุกข์สุขและเรื่องราวที่ผ่านมาเราเริ่มคุยกันง่ายและ เป็นกันเองมากขึ้น จนผมขยับเข้าใกล้เธอและคว้ามือเธอขึ้นมาจับ มองประสานตาเธอหวานเชื่อม ผม ว่าแม้นเวลาจะผ่านไปแต่ผมไม่เคยลืมเธอแต่สร้อยสะบับมือหลบสายตาบอกว่า ทุกอย่างผ่านไปและจบไปหมดแล้ว ผมเป็นผัวลูกของเธอและเธอเป็นแม่ของเมีย ผม สร้อยเบือนหน้าหนีตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้ ผมว่าถ้าเธอกลับมาแต่แรก เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้เธอเป็นคนที่ผมคิดถึงและเฝ้ารอปาฎิหารย์ให้กลับ มา ทุกวันผมเฝ้าแต่รอ..รอเธอแต่ไม่ใช่ให้กลับมาในฐานะแม่ยายผม สร้อยบ่อ น้ำตาแตกสะอึกสะอื้น ผมดึงเธอมากอดสร้อยร้องไห้ตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอด ผม และพยายามผลัดสลัดจากการกอดรัดของผม แต่ผมกอดแน่นมองประสานตาคิดว่า ซึ้งที่สุด สร้อยหยุดนิ่งบอกว่าให้ปล่อยเธอ ผมว่าต่อให้เอาปืนยิงให้ตายก็ ไม่ปล่อย ผมเชยคางสร้อยที่หลับตาเงยหน้าขึ้นมา ผมก้มหน้าหมายประกบจูปปากเธอให้เหมือนวันเก่าคราวเราหนุ่มสาว แต่ขณะปากเราจะประกบกันผมก็เจ็บวูบที่หว่างขา เมื่อสร้อยโน้มคอตีเข่าเข้าที่จุดสำคัญของผมชนิดล้มทั้งยืนจุกเสียดแทบขาด ใจ ขณะผมหูอื้อด้วยความจุกเสียดเสียงด่าจากสร้อยดังเกี้ยวกราด ถ้ายังไม่หยุดทำบัดสีคิดไม่ดีกับเธอจะเจอหนักกว่านี้ เธอไม่ยอมมีผัวคน เดียวกับลูกตัวเองหรอกก่อนจะมีเสียงปิดประตูปัง ผมค่อยๆยันตัวลุกเดินอย่าง ลำบากไปหน้าบ้านเรือนหลังใหญ่ล้มตัวนอนที่ก้าวอี้โยกไม้สัก นอนจนอาการจุกเสียดทุเลาก็ตรวจจับเช็คอาวุธว่ายังใช้งานได้ไหม สักพักเจ้าชมก็ขับรถพาโสภามาส่งที่หน้าบ้าน โสภาตกใจที่เห็นผมนอนหน้า เขียวเข้ามาจับเช็คดูอาการถามไถผมเป็นอะไรไม่สบายรึป่าว ผมว่าหกล้มธรรมดาเดี๋ยวหาย แต่มีเสียงจากสร้อยที่เดินมาแขวะว่า หกล้มกระแทกแค่นี้ไม่ถึงตายหรอกแต่ให้ระวังคราวหน้าอาจถึงเลือดตก ร้ายจริงนะผมนึกในใจแต่สักวันเถอะ ครั้งนี้ผมประมาทไปหน่อยไม่นึกว่าเวลาเปลี่ยนใจคนจะเปลี่ยนแต่สำหรับผมความ รู้สึกนั้น รักไม่ยอมเปลี่ยนแปรงโว..โว่..โว้...ผมถามโสภาไปติดต่อใครมา ช่วยบ้าง โสภาว่าเมื่อมาถึงก็รู้เองบอกตอนนี้ผมก็คงไม่รู้จักพวกผู้ช่วยเธออยู่ ดี ผมพยักหน้าแล้วโสภาก็จูงมือสร้อยเดินเข้าบ้านเพื่อไปกินขนมของฝากที่เธอ ชื้อติดมือมา ปล่อยผมนอนจุกหน้าเขียวตามลำพัง...ฮึ่มคราวหน้าจะเตรียมตัว ให้ดีกว่านี้สร้อยเธอไม่มีทางรอดมือฉันไปได้หรอก ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...เป็น บ้าอะไรหัวเราะคนเดียวเสียงโสภาพูดใกล้ๆจนผมตกใจเมื่อเห็นเธอยืนถือถาดของ กินอยู่ข้างๆ เปล่า...ผมตอบกลบเกื่อนพิรุธ เธอจับหัวผมถามว่าล้มหัวฟาดรึป่าวดู เพี้ยนๆ ผมตอบว่าไม่เป็นไรจริงๆ........โปรดติดตามตอนต่อไป..โอย...อู ยย....นะครับผองเพื่อน