ผู้หญิงเปลี่ยนจักรวาล ตอนที่ 3

 


 

000000000000000000000000000000000000000

“ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!..................Booooommmmmmm!!!!!!.....”

...ในที่สุดสงครามได้เกิดขึ้น ฝ่ายชายมีอาวุธทุกอย่าง ไม่ว่ายานอวกาศ ปืน หุ่นรบ

ฝ่ายสตรีปฏิวัติ มียานรบ  อาวุธระดับหนึ่ง อย่างที่ฝ่ายชายคาดไม่ถึงเช่นกัน  ด้วยกำลังสร้างเตรียมพร้อมเอาไว้นานแล้ว แถมยังมี ศาสตราวุธโบราณ  ดาบ กระบี่ กระบอง ฯลฯ ที่พกติดตัวสตรีเพศทุกคน เป็นที่แปลกใจของรัฐจักร ว่าอาวุธเหล่านี้จะมาต่อกรอะไรได้ รวมทั้ง แววตาเปล่งประกาย เกรี๊ยวกราด อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายกำลังห้ำหั่นกันทั้งระบบสุริยะ.. เรียกได้ว่า เป็นสงครามจักรวาล ...  ทุกที่มีแต่ศึกสงคราม ทำให้แพนอยู่แต่บ้านเพียงอย่างเดียว รวมทั้งวุฒิด้วย

000000000000000000000000000000000000000

แพนเป็นห่วงแม่...นับจากเกิดสงครามแม่ได้หายไป  ครั้งสุดท้าย แม่บอกออกไปธุระ  และบอกว่าแพนอยู่บ้านห้ามออกไปไหนจนกว่าท่านจะกลับมา

ตอนที่สรีออกไปเป็นช่วงสงครามพอดี แพนเป็นห่วงว่าจะเกิดอันตรายกับแม่รึเปล่า
“อีรีมันหายไปไหนของมันวะ วู้  เมื่อไหร่จะชนะซะที  นี่ก็น่าจะชนะได้แล้ว  กะไอ้แค่พวกผู้หญิง  กลับมามึงน่าดูแน่อีรี..ฮึ่มมม..”
วุฒิบ่นเซ็งๆ ...

...เขตบ้านแพนปลอดภัย เพราะไม่ใช่เขตในตัวเมือง ไม่ใช่ที่สำคัญในการบุกยึด..

........................................

วุฒิมาบ้านของเชษ เพราะอยู่บ้านแล้วเซ็ง เชษคือพ่อของบอยนั่นเอง  วุฒิอยู่หน้าบ้านเชษ  เชษค่อยๆเปิดประตูออกมา
“มึงกลับบ้านไปก่อนเถอะวะ..”
วุฒิสงสัยในท่าทางของเชษ
“เฮ้ยย  มึงเป็นอะไร  ทำไมมึงต้องพูดเสียงเบาด้วย..”
“เมียกูอยู่บ้าน...เดี๋ยวกูจะซวยเอา...”
... “เฮ้ยย..อะไรนะ...”
 วุฒิ งงเห็นอาการของเชษรู้ได้ทัน ว่ากลัวเมีย ทั้งๆที่ ผู้ชายยิ่งใหญ่กว่า...
“บ้าไปแล้วรึไง..มึงกลัวเมียรึวะ..”
“เออ..”
เชษตอบอย่างชัดเจน วุฒิยิ่ง งง เพราะตลอดมา รู้ว่า เชษ ไม่ใช่คนแบบนี้ แถมยังตบตีเมียต่อหน้าเขาก็บ่อยไป
“อ๋อ  เกิดการปฏิวัติ แล้วเมียมึงหือ รึวะ  แม่ง ตบซักฉาดสองฉาด กระทืบซักทีสองที  เดี๋ยวจะหงอ กราบตีน งกๆ”
   วุฒิจะเข้าไปข้างใน เชษผลักออก
“มึงกลับไปเร็วๆเถอะ...กูขอร้อง..”
 เชษทำหน้าวิงวอน
  “ไอ้เชษ!!!! ..มึงอยู่ไหนวะ”
 เสียงดังกังวาน ทำให้เชษสั่น งกๆ
“ไม่ทันแล้ว...โธ่ .........กูเอ๋ยกู..”  
เมียเชษ หน้าตาดุทะมึนทึน เดินเข้ามา ซัดหัวเชษป๊าบ..ทำให้วุฒิอึ้งไปเลย
“เมียจ๋าอย่าทำชั้นเลย..อูยๆๆ”
วุฒิเห็น เชษหงอกลัวเมีย แปลกใจ ทำไมไม่โต้ตอบคืน กะอีแค่ผู้หญิงตัวคนเดียว...เมียเชษมองมาที่เขา .. ประตูปิดปึง วุฒิได้แต่ยืนเอ๋อ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

0000000000000000000000000000000000000000

แพนเป็นห่วงแม่ตัดสินใจ ออกตามหาแม่ ...นั่งยานแคปซูลส่วนตัว...

ย่านตัวเมือง แพนมาร้านที่แม่มาประจำ เพื่อจะดูว่าแม่อยู่นี่รึไม่  แต่บริเวณนี้เกิดการต่อสู้กัน สถานที่บ้านเมือง ถูกทำลายย่อยยับ ....
“ฟิ๊ววววว...บึ้มมมม...”
จรวด มิดไซค์  พุ่งมาทางเค้า  แพนตกใจ หักหลบ เสียงดังสนั่นอยู่ด้านหลัง  หัวใจแพนเต้นตุ๊บ สิ่งที่เกิดขึ้นช่างน่ากลัวยิ่งนัก..
“โอะ!!!!!!...มาอีกลูกแล้ว...”
แพนเหงื่อแตกซิก..ครั้งนี้หลบไม่ทันแน่ ...จรวดระเบิด กำลังเข้าใกล้ยานของเขาแล้ว...
“บึ๊มมมมมมมมมม...”

แพนสละยานแคปซูล  ออกมา ด้วยร่มจิ๋วชูชีพ ตกลงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว..พอลงถึงพื้น แพนรีบหาที่หลบ มองไปยังท้องฟ้า..

ยานรบขนาดใหญ่ ขนาดเล็ก มีเต็มท้องฟ้าไปหมด  เห็นคนชุดดำต่อสู้ กับพวกยานรบ ต่อสู้เหล่ารัฐจักร ทั้งยังมีหุ่นรบ...
“โอะ..ไม่น่าเชื่อ...”
แพนเห็น พวกชุดดำแต่ละคน เพียงใช้ อาวุธธรรมดา   เหล่านักรบชายได้อย่างสบาย ฝ่ายชาย มีปืนเลเซอร์ ยังสู้มิได้  เเพนเดาเลยว่า เหล่าคนชุดดำต้องเป็น เหล่าสตรีปฏิวัติ
“คนนี้กระโดดได้สูงขนาดนี้เลยรึ..”
 เหล่าชุดดำกระโดดขึ้นลอยบนอากาศ พุ่งไปยังยานรบต่างๆ ..อัศจจรรย์ น่าเหลือเชื่อ

 ถึงแพนจะกลัวแต่เขายิ่งเป็นห่วงแม่มากขึ้น  

........................................

แพนเอายานแคปซูลที่เห็นจอดทิ้งไว้ ตัดสินใจมุ่งสู่ห้วงอวกาศ.......

......... เพียงขึ้นมา  มียานรบเต็มไปหมด  ยิงสู้กันระหว่างสองฝ่าย.......

000000000000000000000000000000000000000

แพนสู่ดาวโลกแล้ว รู้สึกเหนื่อย  หน้าตามอมแมม  เขาตามหาแม่ กว่า 48 ชม.   แต่เหมือนหาเข็มในอวกาศ(เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร)  เพราะไม่รู้เป้าหมายอยู่ที่ได  ด้วยความอ่อนล้า เหนื่อย หยิบอาหารแคปซูลมาทาน
“แม่..แม่อยู่ที่ไหน”  
กายชักเริ่มหมดหวัง  ท่ามกลางสงคราม  เขาหลบหลีก เกือบเอาชีวิตไม่รอด  ..

...............  “เคว้งงง..”
   แพนสะดุ้งเฮือก เมื่อมีปลายมีดดาบ จ่อที่คอ..คนชุดดำยืนอยู่ ต่อหน้าเขา มองรู้ได้ทันทีว่าเป็นฝ่ายปฏิวัติ
“ไอ้หนูมาทำอะไรตรงนี้........ รึเป็น นักรบที่มิยอมสิโรราบ ...”
ถึงจะเป็นเสียงผู้หญิงแต่ชั่งดุดัน น่ากลัว
“เปล่า...เปล่า..ค..ค...ครับ..ผมออกมาตามหาแม่...”
“แม่!..”  
ผู้หญิงชุดดำ เมื่อได้รู้คำตอบเอาปลายดาบออกจากคอแพน เพราะ ดูแล้ว ไม่เห็นอาวุธไดๆ
“ถ้าไม่อยากตายไปซะ..”
  “ไม่..ผมจะตามหาแม่...”
หญิงชุดดำมองแพน
“เจ้ารักแม่เจ้ามากรึไง..ไม่ต้องห่วง ..ข้าคิดว่า เขาคงไปเป็นนักรบเยี่ยงวีระสตรี  ถ้าไม่ตายเค้าคงกลับไปหาเจ้า”
แพนได้ยิน อ้าปากค้าง  ..ม..ม..ไม่เชื่ออออ...แม่เป็นนักรบเหรอ?...เป็นไปไม่ได้

แพนไม่เชื่อว่าแม่จะเป็นนักรบปฏิวัติ แม่อ่อนน้อม ร่างกายอ้อนแอ้น จะไปสู้อะไรกับใครได้......แต่ยิ่งคิดเค้าเริ่มพอเข้าใจในคำพูดแปลกๆที่แม่พูดออกมาบ่อยๆ..
“ถ้าไม่ไปข้าจะฆ่าเจ้า..”
ปลายมีดกลับมาจ่อที่คออีกครั้ง..แพนกลัวจับใจ  แต่ไม่รู้จะหนีไปหนทางไหนดี   ..
“ฟิ้วววว..”  
  “โอะ..ระวัง!!!!!!!!!..”
มีลำแสงปืนเลเซอร์พุ่งมาทางด้านหลังหญิงชุดดำ ...หญิงชุดดำไม่ทันตั้งตัวหลบไม่ทันแน่ ..พลัน!!..แพนตัดสินใจจับตัวหญิงชุดดำผลักเซล้มไปด้วยกัน ทำให้ลำแสงเลเซอร์โดนเข้าที่ลำแขน ของหญิงชุดดำจนรับบาดเจ็บ
   “ทำไมต้องช่วยข้า..”
หญิงชุดดำถามแพน..
“คุณกำลังตกอยู่ในอันตรายนี่  ผมช่วยได้เท่าที่ผมช่วยได้เท่านั้น..”
“แต่ว่าเจ้าเป็นผู้ชาย..”
  “ผมไม่ได้เข้าข้างใคร....ผมต้องการตามหาแม่....”

.................  “แม่งน่าเสียดาย...อีกนิดเดียวแท้ๆ..”
นักรบชายสองคนเดินถือปืนเข้ามา
..... “หึหึ..ไอ้เด็กบ้า..มึงอยากพบแม่มึงเหรอ?...ให้ไปพบที่นรกโน่นไป๊...เกิดมาเสียศักดิ์ศรีความเป็นชายหมด”
ปืนจ่อที่ศรีษะ  แพนเหงื่อตก เขาคิดว่าต้องตายแน่ๆ  หลับตาด้วยความกลัว

...........จู่ๆนักรบชาย หยุดนิ่งไม่ขยับเขยื้อน แพนลืมตาขึ้นมาเห็น ดวงตาหญิงชุดดำเป็นสีแดงเปล่งประกายเเดงฉาน..
“ฉึกกก..ซววบบบบ..”
หญิงชุดดำใช้ดาบเสียบเข้าชายทั้งสองล้มลงสงบนิ่ง..
“อะ...คุณทำได้อย่างไร...”  
หญิงชุดดำรู้สึกเจ็บปวด แสงเลเซอร์ที่โดน เริ่มลามเข้าไปภายในร่างกาย....มันเป็นอาวุธที่โดนแล้ว จะค่อยๆกัดกร่อนทำลายร่างกายไปเรื่อยๆ แพนช่วยประคองเสนอความช่วยเหลือ..
“ขอบใจมาก..เจ้าไม่เหมือนชายคนอื่นทั่วไปเลย..เอาเถอะ งั้นช่วยพาข้ากลับฐาน..ข้าจะตอบแทนด้วยการช่วยเจ้าตามหาแม่..”

000000000000000000000000000000000000000

การเดินทางกินเวลาไปหลายวัน จุดหมาย มุ่งสู่ดาวพฤหัส ซึ่งเป็นฐานทัพแม่ ระหว่างที่เดินทางมา  แพนพบศึกสงครามการต่อสู้ตลอดการเดินทาง ..แนวคิดแพนเปลี่ยนไป..เขาเคยคิดว่า ผู้หญิงอ่อนแอ..แต่สิ่งที่เข้าเห็น ผู้หญิงต่อสู้กับผู้ชายได้อย่างสบาย แถมแต่ละคนแข็งแกร่ง อย่างกับยอดมนุษย์ เหาะเหินเดินอากาศได้ โดยไม่ต้องใช้เครื่องมือเทคโนโลยี  สามารปล่อยพลังการทำลายล้างได้ด้วยมือเปล่าๆ รึใช้ดวงตา ในการสยบการเคลื่อนไหวของศัตรู ดังกับผู้หญิง มี ‘พลังจิต’

........................................

ในที่สุด มาถึงฐานทัพแม่ ยานจอดลง มีเหล่าสตรีนักรบมากมาย แพนรู้สึกหวั่นใจ
“เจ้าพาเชลยมาด้วยรึ..ยังเด็กอยู่เลยนี่...เจ้าบาดเจ็บมากด้วย..”
สตรีนักรบนางหนึ่งทัก..  และจับตัวแพนเอาไว้ทันที
“ไม่ๆ..เด็กคนนี้ช่วยข้าเอาไว้..ข้าถึงรอดมาถึงนี่ได้”
ถึงสาวชุดดำจะบอก แต่ แพนยังโดนจับกุมเอาไว้ไม่ปล่อย
“ถึงจะช่วยแต่ไม่มีละเว้น..ตอนนี้เป็นช่วงศึกสงครามละเว้นใครไม่ได้..เอาไปขังไว้..”
แพนถูกดึงตัวออกไป..
“ไม่ต้องห่วงนะ..ข้าจะช่วยเจ้าออกมาอย่างปลอดภัย”
หญิงชุดดำไม่คิดว่า แพนจะโดนจับแบบนี้  แต่ถึงอย่างไรนางจะหาวิธีช่วยออกมา

........................................

หญิงชุดดำรักษาตัว  แพนถูกกังขังไว้ในห้องขังรวมกับชายอีกมากมาย
“ทีนี้มึงเห็นความแข็งเเกร่งของพวกกูรึยัง.”
เสียงผู้คุมหญิงพูด อย่างสะใจ  ชายในห้องขังได้แต่เงียบ และส่วนใหญ่หวาดกลัว แพนได้แต่นั่งนิ่งเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี..

........................................

“ไอ้หนู ออกมา..”
8ชม. ที่แพนถูกกักขัง  เขาเห็นการโดนทรมาณ ทารุน ต่างๆ ระหว่างถูกคุมขัง ครั้งนี้ เขาคิดว่า เขาคงถูกทรมาณแน่แล้ว
 “จะพาผมไปไหน?..”
แพนสงสัย

..... แพนไม่ได้ถูกเอามาทรมาณ  แต่กลับพามายังอีกที่ พบหญิงชุดดำ ที่ตอนนี้เปลี่ยนชุดแล้ว
“เจ้าปลอดภัยแล้วนะ ขอโทษด้วย ไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้  ข้าขอท่านแม่ทัพแล้ว จะพาเจ้าไปขอบคุณ   พูดกับท่านดีๆล่ะ  จะได้ปลอดภัย..”
แพนมองหญิงสาวที่ตนช่วยเหลือพากลับมา   ...เห็นได้อย่างหมดจดชัดเจน ไม่มอมแมมเหมือนตอนใส่ชุดดำ เธอสวยยิ่งนักสำหรับแพน น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับแม่เค้า..

.................. แพนมายังห้องโอ่โถง โดยหญิงสาวนั้นเป็นผู้พามา พบคนๆหนึ่งยืนอยู่หันหลังให้
“นี่แหละท่านแม่ทัพ เคารพท่านซะซิ”
 แพนก้มคำนับ คนๆนั้นยังยืนนิ่งอยู่ ...แพนเริ่มรู้สึกคุ้นๆกับด้านหลังของผู้ยืนอยู่ เหมือนว่าเคยเห็น..

......  “..ม..ม..เเม่!!!!!”
พอหันมา เป็นสรี...สรีหันมาตกใจอึ้งเหมือนกัน  แพนวิ่งเข้ากอดทันที ร้องไห้โฮออกมา สรีปลอบ..
“โอ๋ๆ  ไม่เป็นไรแล้วนะ  เป็นลูกได้ยังไง  แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอ  ว่าให้อยู่แต่บ้านห้ามออกไปไหน แล้วแม่จะกลับไป”
แพนมองหน้าสรี น้ำตายังไหลด้วยความดีใจ ที่ได้พบแม่อีกครั้ง  และแปลกใจว่าทำไม แม่ของตนเอง ถึง มาเป็นผู้นำ คณะปฏิวัติไปซะได้..
“แพนเป็นห่วงแม่นี่ครับ..แม่บอกว่า ออกมาทำธุระ..แล้วแม่ก็หายไปเลย..แพนคิดถึงแม่...”
แพนกอดสรีอีกครั้ง สรีตื้นตันใจ
  “ ..นี่..หมายความว่า  แม่ที่แพนตามหาคือ....คือ...”  
หญิงสาวถึงกับ อึ้ง...

........................................

ทั้งสองพูดคุยกัน ถามไถ่เรื่องต่างๆ  แพนได้รับรู้ความจริงทั้งหมดว่า แม่เป็นหนึ่งในผู้นำกองทัพคณะปฏิบัติ   แผนล้มล้างการปกครองของผู้ชายมีมานาน เป็นเวลา 500 ปีแล้ว  ก่อตั้งเงียบ ๆ รอให้พร้อมทุกอย่างซะก่อน..ขณะรอเวลาต้องทำตัวให้กลมกลืนอยู่อย่าง หญิงทั่วไป   จนต้องมาอยู่กินกับวุฒิ  เมื่อ 16 ปีก่อน  รีมี อายุ มาได้ 320 ปีแล้ว
“ฮ้า!!!...ไม่น่าเชื่อ..แม่อยู่มาได้ไง 320 ปี ไม่เห็นแก่เลย..”

........... เมื่อ 500 ปีก่อน มีหญิงคนหนึ่ง ค้นพบพลังพิเศษในตัวของตนเองโดยบังเอิญ และรู้ว่า นี่คือ ‘พลังจิต’ ถ้าฝึก และนำมาใช้ จะมี ความสามารถ พลังมหาศาล เหนือ คนปุถุชนทั่วไป

ซึ่งทำให้เกิดจุดเริ่มต้นในการล้มล้างการกดขี่ของเพศชาย  แต่ถึงกระนั้น ก็ยังศึกษาค้นคว้า และรวบรวมสมาชิก ถ่ายทอดความรู้ให้
“เมื่อมีความสามารถตรงนี้แล้วทำไม ต้องรอ ตั้งห้ารอยปีด้วยล่ะครับ..”
แพนถาม

...............เพียงก่อตั้ง มี สมาชิกเข้ามาอย่างมหาศาลมากมาย เพราะต่างเจ็บแค้นที่ทุกยุคทุกสมัย ตกเป็นเบี้ยล่างของผู้ชายอย่างทารุณตลอดมา

แต่ถ้าประกาศสงคราม เมื่อรบชนะไปแล้ว ฝ่ายชายต้องกลับมาเอาคืนแน่  ดังนั้น จึงต้องรอบคอบ ว่าฝ่ายชาย จะไม่มีทางกลับมาล้มล้างเพศหญิงได้อีกตลอดกาล

และกุญแจสำคัญนั่นก็คือ ผู้ชายไม่มีพลังจิตแบบผู้หญิง  ไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้  โดยการวิจัย และพิสูจน์ เป็นที่แน่ชัด 100 เปอร์เซ็นต์ ถึงต้องรอคอยมา 500 ปี

.......แพนได้ฟังแล้ว  เข้าใจแล้วว่า ทำไม นักรบหญิง มีทั้งเหาะได้ หายตัวได้  ปล่อยแสงพลังงานได้ แล้วแต่ความสามารถของบุคคล พอสร้างพลังจิตได้ ก็สามารถสร้างความแข็งแกร่งให้ร่างกายเหนือธรรมชาติได้อย่างไม่ยาก..
“แล้วทำไมแม่ถึงอยู่มาได้ตั้งสามร้อยกว่าปี”
“ เป็นความสามารถพิเศษของแม่ ที่มีมาตั้งแต่กำเนิด พลังจิตที่ฝึกช่วยปลดปล่อยสิ่งพิเศษที่แม่มีอยู่”
ทุกคนมีความสามารถเฉพาะด้าน และนี่คือความสามารถของสรี

..เวลาที่แม่โดนพ่อทำร้าย ร่างกายที่บอบช้ำ ถึงได้หายไปอย่างรวดเร็ว นั่นเพราะ เป็นความสามารถของแม่...แพนยังแปลกใจไม่คิดว่า แม่จะเป็นผู้นำ
“เพราะศิษย์คนแรกที่ถูกสอนจากท่านผู้ค้นพบ คือ ทวดของแม่  และทุกคนให้การยอมรับแม่”  
“งั้นผู้นำสุงสุดก็คือทายาทผู้ค้นพบพลัง..”
 สรีผงกหน้าว่าใช่....แพนพบเรื่องเหลือเชื่ออย่างคาดไม่ถึงจริงๆ..
“อีกไม่นาน เราจะได้ชัยชนะ  แล้วเราสองคนแม่ลูกจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข”
สรีดึงลูกมากอดไว้ที่อก ชีวิตนี้ เธอเป็นปฏิปักษ์กับผู้ชาย เธอไม่เคย รักรึชอบชายตนไหนตลอดมา จนเมื่อ 15 ปีก่อน เมื่อเธอท้องและมีลูกชาย จิตใจเธอกลับอ่อนไหวทนุถนอนลูกชายคนนี้มาก ยิ่งลูกชายเธอแสนดีกับเธอ เธอจึงเต็มใจและยินยอมทุ่มหัวใจทั้งหมดให้แพนเพียงคนเดียว..

000000000000000000000000000000000000000

ณ เกาะห้วงอวกาศ โซนดาวโลก คณะรัฐจักร ประชุมอย่างเคร่งเครียดไม่เหมือนครั้งแรก เพราะฝ่ายของตนกำลังจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้
“เราประมาท จนเกินไป  ไม่คิดว่า ฝ่ายหญิงจะมีพลังพิเศษแบบนั้น”
“แถมอาวุธครบมือ..”
สิ่งที่ฝ่ายคณะรัฐฯไม่รู้นั่นคือ เหล่าปฏิวัติได้สร้าง เครื่องมือ อาวุธ ต่างๆ ด้วยมันสมองของผู้หญิงอย่างลับๆ จึงเรียกได้ว่า มีทุกอย่างครบมือไม่แพ้กัน

000000000000000000000000000000000000000

ความสามารถ ที่พิเศษเหนือคนธรรมดา ดั่งยอดมนุษย์ เพียงเดือนเดียว ฝ่ายรัฐจักร เสียหาย ไป ถึง 4ใน5 ของทุกอย่างไม่ว่ากำลังพล อาวุธต่างๆ

กลับตรงข้ามกับฝ่ายสตรีปฏิวัติ ที่มีปริมาณเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากพลเรือน หญิงทั่วไปที่ถูกกดขี่ อย่างเช่น แม่ของ บอย ด้วยวิธีสอนพลังจิต ถูกเผยแพร่ ไปทั้งจักรวาล เพียงเดือนเดียวผู้หญิงมีความสามารถระดับหนึ่งที่จะต่อกรผู้ชายธรรมดาได้ และพลังจิตนี้ ผู้ชายไม่สามารถฝึกได้  ซึ่งฝ่ายปฏิวัติได้ค้นพบจุดนี้ของเพศชาย

.........สรรพสิ่งสร้างเพศชายให้มี กำลังกายที่แข็งแกร่งกว่าเพศหญิงโดยธรรมชาติ และธรรมชาติสร้างจิตของผู้หญิงให้แข็งแกร่งกว่าผู้ชาย ..แต่กว่าจะถูกค้นพบ เพศชาย ก็ครองจักรวาลเป็นผู้นำมานานแสนนานแล้ว

...ฝ่ายคณะรัฐฯกำลังตกลงยื่นข้อเสนอ  สิทธิหญิงชายเท่าเทียมกัน เป็นการยุติสงคราม  และเป็นการรักษาฐานอำนาจของตนเอง

000000000000000000000000000000000000000

 ฝ่ายปฏิวัติ ปฏิเสธข้อเสนอ  ด้วยความเจ็บแค้นที่สะสมมา  ยากที่จะต่อรองได้  ดาวทุกๆดวง  ยึดได้หมดแล้ว  ยังมีผู้ไม่ยอมสยบ ที่เหลืออีกไม่มาก...

..........สรีนำทัพ นั่งยานแม่ลำใหญ่ มาบุกฐานตั้งมั่นใหญ่ที่ดาวโลกแพนมาด้วย
 “แพนรอแม่แป๊บนะจ๊ะ”
สรีลอยออกช่องที่เปิดไปสู่ภายนอก  อยู่กลางอากาศ แพนเห็นแม่ ลอยตัว กลางอากาศได้ อึ้งในความสามารถของแม่
“ฟิ้วววววววววววว..”
มีลำแสง กระสุน มิสไซส์  พุ่งมายังตัวสรีมากมาย
“โอะ..แม่”
แพนตกใจ เป็นห่วงสรี  นั่นสามารถทำลายล้างเกาะได้ทั้งเกาะเลยทีเดียว

สรี ยื่นแขนไปข้างหน้า มีลำแสงเกิดขึ้นที่มือ   ก่อนจะกระจายออกไป ทำลาย ยานรบต่างๆ ของฝ่ายรัฐจักร
“ฟิ๊วววววว...ๆๆๆๆ.....ตูมมมมมมมมมมมม....บึ๊มมมมมมมมมมมมมมม..!!!! ….”

........เสียงดั่งสนั่นซักพัก  ทุกอย่างหายไป  จากการทำลายของสรี ...แพนอึ้ง ไม่เคยเห็นใครมีพลัง อย่างนี้มาก่อนเลย ซักครู่นักรบสตรี คนอื่นๆ ในยานออกกรูไปยังฐานทัพของฝ่ายคณะรัฐฯ

..............................ในที่สุด  จ้าวผู้ครอบครองจักรวาลถูกจับ รวมทั้งเหล่าคณะรัฐ
“จบสิ้นกันเสียทีนะ”
สรีพูด ต่างเฮกันไปทั่ว ดังกึกก้อง.............
“ทำไมถึงไม่รับข้อต่อรองของพวกเรา ให้สิทธิ์เท่าเทียมกัน”
จ้าวจักรวาลพูด

“มันสายเกินไปแล้วน่ะสิ..ในหลายยุค หลายสมัยที่เรียกร้องสิทธิสตรีหญิง  พวกเหล่าผู้ชายเคยมองซะที่ไหน แล้วนี่คิดจะมาต่อรองรึ หึๆๆ..”
สรีพูดออกมา  ก่อนจะลากตัวขึ้นไปบนยาน

........................................

“เรากลับบ้านกันเถอะจ๊ะ..”
สรีวางแคปซูลเป็นยานแคปซูล ทั้งสองเข้าไปนั่งยาน....ลอยขึ้นกลางอากาศ
 “ลูกรอแป๊บนึงนะ..”
สรีออกมาลอยบนอากาศอีกครั้ง จ้องมองสภาใหญ่ของอดีตคณะรัฐฯ

 ......รอบกายสรี มีลำแสงออร่าเปล่งประกาย ยื่นมือไปข้างหน้า มีลำแสงออกมา
“ฟิ๊ววววววววววววว....ตูมมมมมมมมมมมมมมมม.......บึ้มมมมมมมมมมมมม”
ลำแสงพุ่งทำลาย ล้าง ตึกใหญ่ทั้งตึกอย่างราบคาบ เป็นเปลวระเบิดขนาดใหญ่ สั่นสะเทือนมายังลำแคปซูล

สรีเข้ามานั่งในยาน และมุ่งกลับ ยังดาวพลูโต.......
“ไม่น่าเชื่อแม่จะเก่งมาก”
ผู้หญิงที่ดูอ่อนหวาน อ้อนแอ้น ไม่น่าเชื่อจะมีความสามารถถึงเพียงนี้...แพนคิด