ซีรีย์น้องนิดกับพี่เก่ง(ยอมได้..เพราะรักเมียภาค 2) ep.8

"ลุง..เบาๆก่อนก็ได้ค่ะ...จะทำให้นิดตายเลยหรอคะ...." นิดต้องร้องปรามเมื่อรู้สึกว่ายิ่งนาน ลุงสมก็ยิ่งออกแรงมากขึ้น ๆ จน
เหงื่อบนหน้าหยดลงมาที่เต้าอวบของนิด แม้ว่าอุณหภูมิในห้องจะเย็นเฉียบ

"ขอโทษครับ...หีคุณนิดยิ่งกระเด้ายิ่งมันควย..ยิ่งอร่อยควยจนผมอดใจไม่ไหว...."

ลุงสมผ่อนจังหวะกระทั้นกระเด้าหีนิดลงมาระดับหนึ่ง ลุงสมแกคงเสียวควยจริงอย่างที่บอก เพราะใบหน้าแกแดงกร่ำ เหงื่อเม็ด
เล็กๆผุดเต็มหน้า กัดฟันแน่นจนกรามโปน แต่นิดกลับรุ้สึกเหมือนคนตายด้าน ใจไม่เสียวไม่สนุกไปกับรสควยของลุงสมเลย
แม้แต่นิด มีเพียงกลีบเสียวเท่านั้นที่มันขมิบเยิบๆไปโดยอัตโนมัติ ทั้งที่นิดไม่ได้บังคับกล้ามเนื้อส่วนนั้นเลย

ลุงสมกระเด้าเย็ดนิดในท่านั้นอีกพักใหญ่แกก็เสร้จ ฉีดน้ำกามใส่รูหีนิดจนล้นออกมาหยดเป็นหลักฐานบนผ้าปูที่นอน แกคล่อม
ทับตัวนิดแน่นแช่ท่อนลำอยู่ในรูหีนิดอยู่พักใหญ่ โดยไม่ได้หลุดออกมาจากรูหี จากนั้นลุงสมก็เย็ดนิดต่อไปอีกหลายท่าทั้งท่า
ด็อกกี้ ท่านอนตะแคงแทงควยลอดมาทางด้านหลัง จนท่าสุดท้ายลุงสมอุ้มนิดไปยืนเย็ดตรงหน้าต่างน้ำควยลุงสมแตกราดใส่
รุหีนิดถึงสามครั้ง จากเวลาสามทุ่มกว่าๆ จนเกือบเที่ยงคืน ลุงสมก็นอนพับอยู่ข้างๆตัวนิด ใบหน้าเต็มด้วยรอยยิ้มอย่างสุขสมใจ
ตลอดเวลาที่นิดให้ลุงสมเย็ดนั้น นิดกลับไม่เสร็จน้ำไม่แตกแม้แต่ครั้งเดียว

นิดลุกขึ้นอาบน้ำทำความสอาดร่างกายตอนเที่ยงคืน พอร่างนิดโดนน้ำ นิดก็เจ็บแปร๊บตรงร่องเสียว อ้าขาก้มมองเห็นมันแดง
ช้ำมีรอยปริเล็กๆตรงฝีเย็บ นิดตัดใจคิดเพียงว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่นิดจะนอนกับผู้ชาย ไม่ว่าจะหน้าไหนคนไหน
ทั้งสิ้น พอออกมาจากห้องน้ำก็ได้เวลาน้องเมย์ตื่นมาดื่มนมพอดี หลังจากนิดกล่อมลุกน้อยในอ้อมอกหลับ นิดกะตัดสินใจได้ว่า
พรุ่งนี้จะบอกเลิกกับพี่เก่ง พาลูกนิดไปอยู่ที่คอนโด ค่ะนิดไม่คิดจะพาลุงสมไปอยู่ด้วย จะอยู่กันตามลำพังประสาแม่ลุกเท่านั้น.....

สายๆวันรุ่งขึ้นพี่เก่งก็กลับ ใบหน้าเปื้อนยิ้มดูช่างเต็มไปด้วยความสุข พอมาถึงพี่เก่งก็พูดสั้น ๆว่า

"เตรียมตัวแพ็คกระเป๋าเก็บเสื้อผ้าได้แล้วจ๊ะ..." จากนั้นก็เดินผิวปากเข้าไปอาบน้ำ....พอลับร่างพี่เก่ง นิดก็น้ำตาทะลัก นี่สามี
นิดชิงบอกเลิกกับนิดก่อนเลยหรือ...ให้นิดเก็บกระเป๋า คงจะไล่นิดออกจากบ้าน คงคุยวางแผนตกลงกับเมียใหม่แล้วเป็นแน่
ว่าจะเลิกกับนิดแล้วไล่นิดออกจากบ้าน เพื่อพาผู้หญิงคนใหม่เข้ามาอยู่ แม้เมื่อคืนก่อนนอนนิดจะตั้งใจบอกเลิกกับพี่เก่ง แต่
พอมาโดนชิงบอกตัดหน้า ก็รู้สึกโกรธ มันเรื่องอะไรจะยอมให้สามีเราบอกเลิกก่อน ต้องเป็นนิดสิที่จะเป็นคนบอกเลิก ฉนั้นนิด
จึงนั่งเฉยไม่เก็บเสื้อผ้าแพ็คใส่กระเป๋าตาที่พี่เก่งสั่ง นั่งรออย่างใจเย็น รอสามีตัวดีออกมาจากห้องน้ำ กะว่างานนี้ต้องคิด
บัญชีแค้นเสียก่อนให้สาสมแล้วค่อยไปอยู่คอนโดของตนเอง

"นี่แน่ะ...ตุ๊บๆๆๆๆ เพี๊ยะๆๆๆ" พอพี่เก่งเดินผิวปากออกมาจากห้องน้ำอย่างมีความสุข นิดก็พุ่งตัวปราดออกไปขวางหน้า จ้อง
หน้าพี่เก่งด้วยความโกรธความน้อยใจ แล้วประเคนผ่ามือทุบอกตีแขนพี่เก่งพัลวัล พร้อมกับร้องไห้โฮๆๆๆ เสียงดังลั่น พี่เก่งยก
สองแขนปกป้อง ปากร้องถามว่านิดเป็นอะไร ตีพี่ทำไม นิดทุบอกตีแขนพี่เก่งจนเริ่มอ่อนแรง พี่เก่งก็รวบตัวนิดเข้ามากอด
แน่นๆ ถามซ้ำๆว่า ตีพี่ทำไม ๆ

"ก็พี่จะเลิกกับนิดก่อนทำไมอ่ะ....ฮือๆๆๆๆๆ" นิดพูดไปร้องไห้ไปเหมือนคนเสียสติ

"ใครบอกที่รัก..ว่าพี่จะเลิกกับนิด..." พี่เก่งจ้องหน้านิด ขมวดคิ้วย่นเข้าหากัน ทำหน้างุนงงเหมือนไม่เข้าใจ

"ก็พี่ให้นิดแพ็คกระเป๋า...จะไล่นิดออกจากบ้าน ฮือๆๆๆ เพื่อเอาเมียใหม่เข้ามาอยู่ ฮือๆๆๆๆๆ" นิดพูดไปร้องไห้ไป ดุเหมือน
พี่เก่งยังทำหน้างุนงงไม่รุ้เรื่องราวอะไรเลย ทั้งๆที่ตนเองเป็นคนบอกให้นิดเก็บกระเป๋า

"พี่บอกให้นิดแพ็คกระเป๋า จะพาไปเที่ยวต่างจังหวัดสักสองสามวันต่างหาก...เมียใหม่ที่ไหนกัน.." คราวนี้นิดกลับเป็นฝ่าย
งุนงงแทนเมื่อได้ยินสามีพูดแบบนั้น

"นิดไม่ไปไหนทั้งนั้น ฮือๆๆๆ นิดจะเลิกกับพี่..ฮือๆๆๆ นิดจะเอาลูกไปอยู่คอนโด...แล้วเชิญพี่พาเมียใหม่มาเสวยสุขกันให้พอใจ ฮือๆๆๆๆ"นิดก็ยังรั้นไม่ยอมฟังเหตุผล ตามประสาผู้หญิง

"เมียหม่ง เมียใหม่อะไรกัน...พี่นี่รึจะมีเมียใหม่.... นิดเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าที่รัก...ไหนลองค่อยๆเล่าให้พี่ฟังสิ.."

 พี่เก่งพูดอย่างใจเย็น เหมือนตัวเองไม่รุ้เรื่องราวอะไรทั้งสิ้น กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้อง นิดอยากทุบให้ตายคามือจริงๆเลย
แต่ตอนนี้นิดโนพี่เก่งรัดร่างเสียแน่น จนกระดิกไปไหนไม่ได้ สักครุ่นิดเริ่มอ่อนแรง หลังจากร้องไห้เสียหนัก พร้อมทุบตีสามี
ตนเองจนมือระบม

"ปล่อยนิดก่อน..."

พอนิดบอก พี่เก่งก็ค่อยๆคลายวงแขนออก แต่ยังระวังตัวกลัวโดนนิดซ้อมอีก นิดเดินไปหยิบแฟลตไดร์ที่ลิ้นชักหัวเตียงจัดการ
เปิดคอมแล้วเสียบเข้าไป รอสักครุ่ ภาพต่างๆของพี่เก่งกับผู้หญิงคนนั้นก็ปรากฎขึ้นที่หน้าจอ

"นี่ไง...เมียใหม่พี่ไม่ใช่หรอ...อย่านึกนะว่านิดอยู่บ้านเลี้ยงลูก แล้วนิดจะไม่รุ้ไม่เห็น..." นิดพุดไปก็ยังสะอื้นไป

"ใครถ่ายรุปเหล่านี้มาให้นิดดูล่ะ..."

พี่เก่งไม่ตอบเรื่องเมียใหม่ แต่ย้อนถามนิดแทน พอนิดตอบว่าลุงสมถ่ายรูปมาให้ คิ้วพี่เก่งก็ขมวดมุ่น บอกว่าจะลงไปตามลุงสม
มาสอบถามให้รู้ความ แล้วรีบผลุนผลันออกไปจากห้อง ตอนนั้นนิดไม่นึกเฉลี่ยวใจเลยว่าพี่เก่งจะไปเล่นงานอะไรลุงสม คง
คิดว่าจะไปตามลุงสมขึ้นมาคุยมาถามเฉยๆ

พี่เก่งหายไปกว่าสิบนาที ก็เดินกลับเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด เหมือนตกใจ หรือทำอะไรผิดมา ตอนนั้นนิดก็ใจหาย
วูบ คิดไปล่วงหน้าว่าคงมีเหตุร้ายอะไรเกิดขึ้น

"ช่างสมตายแล้วนิด...."

พี่เก่งพูดจบนิดก็ร้องว๊ายด้วยความตกใจ ไม่คาดคิดว่าพี่เก่งจะไปเอาเรื่องลุงสมจนถึงกับพลั้งมือฆ่าแกตาย

"เรื่องแค่นี้ทำไมพี่ต้องฆ่าลุงสมด้วยคะ..." นิดตกใจพูดไปไม่ยั้งคิด ในใจไม่ได้ห่วงเรื่องการตายของลุงสมหรอกค่ะ สารภาพ
ตามตรง นิดห่วงสามีของนิดมากกว่าที่จะกลายเป็นผู้ร้ายฆ่าคนตาย

"เปล่าจ๊ะ..พี่ไม่ได้ทำอะไร...นิดมีสติหน่อยสิครับ..ฟังพี่ดีๆ.."

ตอนนั้นนิดคงเหมือนคนเสียสติไปจริงๆนั่นแหละค่ะ ไหนจะเรื่องลุงสมตาย ไหนจะกลัวว่าพี่เก่งจะต้องติดคุก จนพี่เก่งต้อง
จับตัวนิดเขย่าแรงๆ แล้วกอดนิดแน่นบอกให้ใจเย็นๆๆ

"พี่ลงไปตามช่างสมในห้อง เรียกตั้งนานแกก็ไม่เปิดประตู พี่เลยลองผลักประตูเข้าไป เห็นช่างสมนอนตัวแข็งอยู่บนเตียงแล้ว."

พี่เก่งพูดจบก็เดินไปยกโทรศัพท์ แจ้งเรื่องไปที่สถานนีตำรวจ แล้วโทรเรียกแม่บ้านญาติห่างๆของลุงสมให้มาบ้านโดยด่วน
จากนั้นก็เดินมานั่งกอดนิดอยู่บนเตียงพุดปลอบนิดที่เอาแต่ร้องไห้ตกใจ เสียใจกับเหตุการณ์กระทันหันที่เกิดขึ้นในเช้าวันนี้

เวลาแต่ละนาทีผ่านไปอย่างเชื่องช้า ผ่านไปนานแค่ไหนนิดก็ไม่แน่ใจที่แม่บ้านญาติลุงสมเข้ามาหาพี่เก่งในห้อง พอพี่เก่ง
บอกเรื่องการตายของลุงสมไป เธอก็ร้องไห้โฮ ๆ ออกมาเหมือนนิด พี่เก่งพูดปลอบใจสักพักก็สั่งให้แม่บ้านอยู่เป็นเพื่อนนิด
ในห้อง แล้วตัวพี่เก่งก็ลงไปชั้นล่าง ในจังหวะที่รถตำรวจกดแตรเรียกอยู่หน้าประตูรั้วพอดี

หลังจากนั้นนิดก็ไม่ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นด้านล่างเลย จนได้ยินเสียงไซเรนจากรถมูลนิธิ ขับออกไปจากบ้าน สักพักพี่เก่งก็ขึ้น
มา บอกให้นิดอยู่รอที่บ้าน แล้วสอบถามแม่บ้านว่าพอมีญาติลุงสมในกรุงเทพบ้างไหม ให้แจ้งข่าวการตายให้พวกญาติทราบ
จากนั้นพี่เก่งก็แต่งตัวบอกว่าจะไปโรงพยาบาล

พี่เก่งกลับมาบ้านอีกครั้งด้วยใบหน้าดูเหน็ดเหนื่อยอิดโรย บอกนิดว่าให้เตรียมชุดดำไปงานศพลุงสมกันในตอนเย็น นิดถาม
ถึงสาเหตุการตายของลุงสม ดูพี่เก่งอ้ำๆอึ้งๆก่อนจะตอบว่า

"หมอชันสูตรแล้วลงความเห็นว่าช่างสมแกเป็นโรคไหลตายน่ะ.."

แล้วไอ้โรคไหลตายมันเป็นยังไงนิดก็ไม่ทราบ ครั้นพอจะซักถามความละเอียด พี่เก่งก็ตัดบทบอกว่าตัวเองก็ไม่ทราบ หมอ
บอกแบบนี้ก็จบ ลุงสมไม่ได้โดนใครทำร้ายจนตาย เรื่องจบไม่มีคดีความ จากนั้นก็ปล่อยนิดให้อยู่ในห้องตามลำพัง โรค
ไหลตายนี่มันหมายความว่าอย่างไร หรือว่าลุงสมจะน้ำออกไหลจนหมดตัวเพราะคืนนั้นลุงสมร่วมรักกับนิดอย่างหักโหม
เหมือนตายอดตายอยาก เหมือนกับรู้ตัวว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่มีโอกาศทำกับนิด นั่นคือความคิดวุ่นวายในสมองของนิดจน
นิดลืมเรื่องที่ผิดข้องหมองใจเรื่องผู้หญิงคนใหม่ของสามีไปชั่วขณะ

พี่เก่งกับนิดช่วยกันจัดงานศพให้ลุงสมเสมอเป็นญาติคนหนึ่งของครอบครัวเรา จนผ่านพ้นไปเรียบร้อยแล้ว นิดจำได้ว่าตอน
ไปจุดธูปไหว้ศพของลุงสม นิดอธิษฐานในใจขอขมาแล้วขอโทษลุงสม ว่า ถ้านิดเป็นสาเหตุให้ลุงสมเสียชีวิต นิดก็ขอโทษ
ขอขมา ด้วยนิดไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ แม้ศพของลุงสมเผาไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งนิดและพี่เก่งต่างก็ดูเศร้าหมองกันทั้งคู่
บ้านนิดคนไม่มากอยู่แล้ว เลยดูยิ่งเงียบเหงาวังเวงจนน่าใจหาย ตลอดเวลาอีกหลายวัน พี่เก่งอยู่กับนิดตลอด ไม่เคยไปไหน
ไม่ได้ไปตีกอล์ฟ ช่วยกันดูแลลูก เหมือนกับแก้ตัวที่ทำผิดไป แต่เรื่องนั้นนิดยังไม่ลืม เพียงรอจังหวะให้พี่เก่งและนิดทำใจ
เรื่องลุงสมได้เสียก่อน นิดก็จะบอกเลิกกับพี่เก่งแน่นอน