ป้าเมย์ร้อนสวาท

 

 



หลังจากลุงเบนจากไป ผมยังคงทำงานอยู่ที่เดลีบูเกิ้ล โดนเจ้านายปากหมาอย่างคุณเจมสันด่าเช็ดเม็ดในฐานะสไปเดอร์แมนเหมือนเดิม แต่ใครจะรู้ว่าวันนึงผมจะพลาดเพราะความใจอ่อนขอตัวเอง ผมไปที่คุกเพื่อไปดูใจเจ้าด๊อก-ออค เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเขาย้ายเข้ามายึดร่างผม ตอนนี้ผมเป็นเพียงเงาที่ทำได้เพียงมองการกระทำของเขา ผ่านทางดวงตาที่เคยเป็นของผม ผมได้แต่มองเขาวางดอกไม้ลงที่ป้ายหลุมศพของตัวเอง ได้ยินเสียงเขากล่าวอำลา “ฉันมาที่นี่เพื่อบอกลาตัวตนของตัวเอง ตัวตนเก่าของฉันเองเป็นครั้งสุดท้าย”

“จงหลับให้สบาย…Otto Octovius”

“หลังจากนี้ต่อไปชื่อของฉันคือ Peter Parker”

เขาออกปราบปรามเหล่าร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า ด้วยเทคโนโลยีอันร้ายกาจ เขาติดขาแมงมุมที่ชุด แทนหนวดปลาหมึกที่เขาเคยใส่ เขาเป็นสไปเดอร์แมนที่ร้ายกาจกว่าที่ผมรู้จักมาก เขาไม่แคร์อะไรนอกจากเป้าหมายของตัวเอง คืนวันนั้นออคเทเวียสนัด MJ ออกไปดินเนอร์ ผมอยากมองหน้าเธอมากเพราะถึงจะเลิกรากันไป แต่ผมก็ยังรักเธออยู่ดี แต่สิ่งที่สายตาของออคจับจ้องมีเพียงหน้าอกคู่งามของ MJ ที่ผมไม่เคยได้สัมผัสเลย บทสนทนาผ่านไปโดยผมไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเขาพูดเรื่องอะไรกัน คงเป็นเพราะสมาธิของออคเทเวียสสนใจเสียงหูฟังบลูทูธที่คอยบอกข้อมูลวิทยุตำรวจอยู่มากกว่า ทำให้ผมไม่อาจจะได้ยินเสียง MJ ที่รักได้

ออคเทเวียสปลีกตัวออกจากนัดดินเนอร์ เพื่อไปซัดกับเหล่าร้ายอีกครั้ง ตัวตนของผมยังเลือนลางไม่อาจสัมผัส รู้สึกใด ๆ ได้ แม้แต่จะส่งเสียงก็ไปไม่ถึงจิตสำนึกของออคเทเวียสที่ยึดครองร่างกายของผมอยู่ คงเป็นเพราะ "จิตวิญญาณ บางส่วน" ของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ยังคงอยู่ในเนื้อสมองของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ แม้มันจะถูกเขียนทับด้วยความทรงจำของออคเทเวียส และย้ายความทรจำของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ไปอยู่ในร่างของออคเทเวียสที่ตอนนี้นอนในหลุมไปเรียบร้อยแล้ว แต่ผมสาบานว่าผมจะกลับมาให้ได้...

ในตอนดึกคืนนั้นผมกลับมาค่อนข้างดึกผมเห็นป้าเมย์นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวโปรดของป้า วันนี้ป้าดูแปลกไปกว่าปกติ ป้าเมย์หลับในชุดนอนยาวตัวเดิมของป้า ผมสังเกตเห็นความเก่าของมัน ป้าใส่มันประจำจนเนื้อผ้าของมันบางโปร่ง ไหล่ของป้าถูกปกปิดด้วยเสื้อคลุมบาง ๆ เช่นกัน ผมคิดว่าคงถึงเวลาซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ป้าเสียที แต่ดูเหมือนออคเทเวียสไม่ได้คิดแบบผม

การที่เขานั่งจ้องหน้าอก MJ เป็นเวลานาน เขาเกิดอารมณ์ทางเพศแบบที่อัจฉริยะแบบเขาในร่างเดิมไม่ค่อยเกิด แถมคราวนี้เขาไม่อาจยับยั้งมันได้ หากก่อนหน้านี้ไม่โดนพวกตัวร้ายขัดจังหวะ MJ คงเสร็จออคเทเวียสไปแล้ว ภาพตรงหน้า ผมกรีดร้องราวกับเป็นบ้า พยายามใช้มือฉุดร่างกายตัวเอง แต่มือของผมไม่อาจสัมผัสได้ ตัวผมที่เป็นเพียงเศษเสี้ยวจิตสำนึกของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ในร่างที่ออคเทเวียสควบคุมอยู่ ไม่อาจสัมผัสหรือแม้แต่ส่งเสียงใด ๆ ได้เลย

ผมปิดตาไม่อยากมองภาพที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ดวงตาของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ก็จับภาพ ส่งภาพมายังสมองสื่อมายังจิตสำนึกแบบผม จนภาพที่เห็นเด่นชัดยิ่งนัก

"ป้าเมย์ครับ" เสียงของปีเตอร์เรียกป้าเมย์เบา ๆ มือก็แตะที่ไหล่ของป้าเขย่าเบา ๆ แต่ปีเตอร์รู้ดี ความคิดในหัวของออคเทเวียสไม่ใช่ความห่วงหาอาทร แต่เป็นความกระสันอยากระบายความใคร่ที่ไหนซักแห่ง โดยหวังว่าเรียกแล้วป้าเมย์จะไม่ตื่นขึ้นมาเสียก่อน

"โอ้ ปีเตอร์ หลานกลับมาแล้วเหรอ" ป้าเมย์ลืมตาตื่นขึ้นมายิ้มทักทายหลานชายสุดที่รักเช่นเคย

"ป้าขึ้นไปนอนบนห้องเถอะครับ นอนตรงนี้อากาศเย็น ป้าจะไม่สบายนะครับ" ออคเทเวียสพูดตอบ

"ได้จ๊ะ หลานเองก็นอนซะนะ นี่ก็ดึกแล้ว" ป้าเมย์เข้าสวมกอดหลานชายที่กำลังควยตั้งโด่จนแทงที่หน้าท้องของป้า โดยไม่พูดอะไร

 

"ราตรีสวัสดิ์ครับป้าเมย์" ออคเทเวียสยิ้มอย่างอบอุ่นแบบที่ป้าเมย์คุ้นเคย โดยไม่รู้เลยว่าใต้รอยยิ้มนั้นซุกซ่อนอะไรเอาไว้

"ราตรีสวัสดิ์จ๊ะ ปีเตอร์หลานรัก" ป้าเมย์หอมแก้มออคเทเวียสเบา ๆ ก่อนจะเดินจากไป

ปีเตอร์ไม่เคยรู้สึกเลยว่าป้าเมย์ของเขาเซ็กซี่มากขนาดไหนสำหรับสาวอายุ 50 หน้าอกใหญ่เหมาะมือ เอวคอด สะโพกผายกว้าง แก้มก้นที่ส่ายไปมาอย่างยั่วยวนในสายตาของออคเทเวียสในร่างของปาร์คเกอร์จ้องมองมันอย่างหื่นกระหาย

ออคเทเวียสเดินตามป้าเมย์ขึ้นไปทีละก้าว เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังเป็นจังหวะมองป้าเมย์เปิดประตูห้องนอนแล้วเดินเข้าไปก่อนจะปิดประตูอย่างปกติเหมือนทุกวัน

ออคเทเวียสหยุดยืนอยู่หน้าห้องครู่หนึ่ง เขายืนครุ่นคิดว่าจะเปิดดีหรือไม่ เศษเสี้ยวจิตสำนึกของปาร์คเกอร์อย่างผม ทำได้เพียงตะโกนด่าทอ

"ออตโต้ หยุดนะ"

"อย่าเปิดมัน"

"ไอ้บ้าเอ๊ย เดินเข้าห้องของแกไปซะ"

แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากออคเทเวียสแต่อย่างใด ตัวตนอันเจือจางของผมไม่สามารถส่งผลอะไรได้กับออคเทเวียสในยามนี้ เขาใช้มือจับที่ลูกบิดประตูออกแรงบิดช้า ๆ แล้วพบว่า... มันล็อคอยู่

"ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระองค์ที่เมตตาป้าเมย์ผู้น่าสงสาร" ผมนึกในใจอย่างโล่งอก ถ้าผมทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นได้ผมคงทำไปแล้ว

"คืนนี้ปล่อยไปก่อนก็แล้วกัน" เสียงคำนึงในห้วงความคิดของออคเทเวียสดังขึ้น ก่อนเขาจะเดินขึ้นไปบนห้องนอน พร้อมออกแบบอุปกรณ์สำหรับการเป็นสไปเดอร์แมน ที่เหนือลำกว่าปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ "สไปเดอร์แมนที่เหนือกว่า" ที่เคยเป็นมา (The Superior Spiderman)

ออคเทเวียสสร้างอุปกรณ์ช่วยจัดการเหล่าร้ายมากมาย ทั้งขาแมงมุมที่คมกริบและโหดร้าย สไปเดอร์บอท ที่คอยสอดส่อง สอดแนมเหล่าร้าย เขาปราบปรามเหล่าอาชยากรมากมายกว่าที่ผม ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์เคยทำได้ แต่เขาสร้างความเสียหายเกินจำเป็นเช่นกัน

เขาสร้างบริษัท "ปาร์คเกอร์ คอมพานี" ที่ยิ่งใหญ่ สร้างความร่ำรวยมหาศาลจากเทคโนโลยีของตัวเองในร่างเดิม ได้พบแม้แต่เพื่อนที่ดีกับเขาเหลือเกินผู้ออกมาแฉว่าผลิตภัณฑ์ของปาร์คเกอร์คอมพานีนั้นลอกเลียนผลงานของ ออตโต้ ออคเทเวียส แต่ก็เจ็บใจเหลือเกินที่เพื่อนผู้กล่าวความจริงนี้ขัดขวางทางเดินของออตโต้คนนั้นในร่างของปาร์คเกอร์อย่างร้ายกาจ จนเขาปวดหัวว่าจะทำอย่างไรกับเพื่อนคนนี้ดี

ออคเทเวียสในร่างของปาร์คเกอร์ยังสร้างความสัมพันธ์กับแอนนามาเรีย สาวร่างเล็ก ผิวสองสีผู้มีสติปัญญาอันยอดเยี่ยม ตัวผมต้องมองพวกเขาใกล้ชิดกัน โดยผมได้แต่เฝ้าคิดถึง MJ ที่รักอย่างโดดเดี่ยว ในคืนที่ฉลองความสำเร็จของปาร์คเกอร์คอมพานี ด้วยไวน์กัน 2 ต่อ 2 ในห้องทำงานส่วนตัวของเขา

"แอนนา ผม....อื้มม" ออคเทเวียสในร่างปาร์คเกอร์ก้มลงจูบเธออย่างเร่าร้อน

"อื้ออออ ไม่นะคุณปาร์คเกอร์ อาา มันไม่อื้ออ" แอนนาพยายามหลบจากอ้อมกอดและจุมพิตอันเร่าร้อนของออคเทเวียส แต่ด้วยความที่ร่างกายที่เแคระแกรนของเธอจึงยากที่จะหนีจากร่างที่แข็งแรงของชายหนุ่ม แถมยังแข็งแรงเป็นพิเศษจากแมงมุมดัดแปลงพันธุกรรมอีก มือของออคเทเวียสกอดรัด ลูบคลึงหน้าอกของเธอที่เล็กกะทัดรัด จนมือของออคเทเวียสแทบจะบีบมันจนแหลกสลายได้

"อา แอนนา ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน" ออคเทเวียสพร่ำพรรณาคำหวานกรอกหูแอนนา ขณะที่เขาซุกไซร้ใบหน้าบนเรือนร่างเล็ก ๆ ของเธอ ก่อนจะจับเธอนอนลงบนโซฟาห้องทำงานส่วนตัวของเขาในบริษัท

"อาาา คุณปาร์คเกอร์ หยุด... อ๊าาา เถอะค่ะ... อาาาา" ปาร์คเกอร์ถกกระโปรงสั้นของเธอขึ้นก่อนจะใช้มือแหวกกางเกงในของเธอออก แล้วงัดท่อนควยอันใหญ่โตในสายตาของแอนนาสาวตัวเล็ก

"อาาา แอนนาาา อาาาาา" ออคเทเวียสกดหัวควยเข้าไปในร่างของแอนนาอย่างช้า ๆ จนมันจมเข้าไปทั้งหัว

"ซี๊ดดด ปาร์คเกอร์ อ๊าาาา มัน... แน่น.... อาาาา จะฉีกแล้ว..." แอนนาร้องครางอย่างเจ็บปวด

"เดี๋ยวดีเอง แอนนาที่รัก ซี๊ดดดด" ออคเทเวียสค่อย ๆ กดลำเข้าไปในร่างน้อย ๆ ของแอนนาได้เพียงครึ่งลำก็ชนกับอะไรบางอย่าง ผมรู้มันต้องเป็นมดลูกของเธอแน่นอน ร่างกายของเธอเล็กมาก เธอไม่สามารถรับลำของผมได้ทั้งหมดแน่นอน ผมรู้ไซส์ของตัวเองดีมันค่อนข้างใหญ่กว่าปกตินิดหน่อย แต่ความเสียวที่ออคเทเวียสรู้สึกมันส่งมาถึงผมเช่นกัน ต้องยอมรับว่าร่องอันเล็กแคบของแอนนานั้น ฟิตจนผมอึดอัดแต่มันช่างเสียวซ่านเหลือเกินทุกครั้งที่เขาดันลำเข้าไปมันทำเอาผมแทบบ้าเลย

"ซี๊ดดด ปาร์คเกอร์... อาาาา ตัวชั้นจะขาดเป็น 2 เสี่ยงแล้ว อ๊าาาา" เสียงแอนนาครวญครางดังลั่นห้อง ขณะออคเทเวียสก็ระดมกำลังสาวลำเข้าออกตัวของแอนนาอย่างสุดกำลัง โดยไม่พูดอะไร เขาเอาแต่ตั้งหน้าตั้งแต่เย็ดหล่อน มือก็ขยำหน้าอกเธออย่างแรงไปเรื่อย ๆ จนแอนนากรีดร้องโหยหวนขึ้น พร้อมกับออคเทเวียสที่กดสะโพกอย่างแรง ขบฟันซี๊ดปากอย่างสุขสม

"อ๊าาาาา ปีเตอร์ ชั้น... อ๊าาาาา โอ๊วววว อาาาาา ไม่ไหว...อาาา อ๊าาาา" เสียงครางของแอนนาหยุดลง ออคเทเวียสถอนท่อนลำอันมหึมาสำหรับแอนนาออก สำหรับสาวปกติมันคงมีขนาดไม่ผิดกับท่อนแขนของนักกล้าม โพรงสวาทของเธอกลวงโบ๋ มีร่องรอยฉีกขาด เลือดไหลนองปนกับน้ำกามของผม แน่นอนผมหมายถึงออคเทเวียส แต่น้ำนี่มันผลิตด้วยร่างกายผม มันก็คงจะเป็นของผมช่างมันเถอะ

"แอนนา คุณเป็นของผมแล้วนะ" ออคเทเวียสจูบเธอย่างอ่อนโยน บนแก้มที่อาบด้วยน้ำตาของแอนนา

"ผมขอโทษที่ข่มขืนคุณที่รัก ผมรักคุณเหลือเกิน ผมควบคุมตัวเองไม่ได้" ออคเทเวียสกล่าวอย่างอ่อนโยน เพื่อปลอบประโลมแอนนา

"เปล่าค่ะ ปีเตอร์ ชั้นก็รักคุณ เพียงแต่ชั้นร้องไห้เพราะไม่คิดว่าคุณจะจริงจังกับชั้นขนาดนี้ แต่ชั้นเสียใจที่..." แอนนายิ้มตอบอย่างอ่อนหวาน ก่อนจะหยุดด้วยใบหน้าเชินอาย

"พูดมาเถอะที่รัก" ออคเทเวียสกล่าวต่อ

"ชั้นหวังว่ามันจะโรแมนติกกว่านี้ สำหรับครั้งแรกของชั้น" แอนนากล่าวอย่างขวยเชิน ออคเทเวียสไม่ได้พูดอะไร เขายิ้มและกอดร่างน้อย ๆ ของแอนนาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะหันไปมองไฟดวงเล็ก ๆ สีแดงที่มุมกล้อง

ไฟด้วงนั้นมันคือไฟจากกล้องแอบถ่ายนั่นเอง ภาพการร่วมรักของออคเทเวียสในร่างปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ถูกส่งเข้าไปยังมือถือของใครบางคน คนที่รักปีเตอร์ ปาร์คเกอร์มาก... ป้าเมย์...

ป้าเมย์เปิดโทรศัพท์ดูคลิปการเย็ดสดแตกใน ของหลานชายกับสาวร่างเล็ก อย่างตื่นเต้น ใบหน้าของเธอแดงกล่ำด้วยความอยาก และรู้สึกร้อนหน่วง ๆ ที่ท้องน้อย เธอรู้สึกมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมา

จริง ๆ แล้วป้าเมย์เป็นสาวความต้องการสูง ตั้งแต่ลุงเบนจากไปก็ไม่ได้รับการปลดปล่อยเลย ยิ่งมาเห็นภาพแบบนี้ยิ่งทำให้เธอลำบากใจ เพราะเธอรู้สึกว่าอายุเธอก็มากแล้วยังรู้สึกแบบนี้อีกจะดูไม่ดี เธอรีบปิดจอโทรศัพท์มองซ้ายขวาอย่างระแวดระวัง ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไปอย่างเงียบเชียบ

เช้าวันถัดมา ป้าเมย์เดินลงมายังห้องครัวของบ้าน เธอพบปีเตอร์นั่งจิบกาแฟอยู่ แล้วหันมาทักทายเธอด้วยรอยยิ้มอันคุ้นเคย

"อรุณสวัสดิ์ครับป้าเมย์" ปีเตอร์กล่าวทักทายอย่างเป็นปกติ

"เอ่อ... อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ปีเตอร์ เช้านี้หลานตื่นเช้าจัง" ป้าเมย์นึกถึงคลิปที่เห็นเมื่อคืนก่อนจะหยุดไปครู่หนึ่งจึงตอบปีเตอร์ไปพร้อมรอยยิ้ม

"ป้าครับ ผมมีอะไรให้ป้าดูด้วย" ออคเทเวียสในร่างปีเตอร์เดินไปโอนไหล่ป้าของเขามานั่งลงที่โต๊ะอาหาร เขาวางโทรศัพท์ของเขาไว้ตรงหน้าก่อนจะเดินไปเทกาแฟร้อนจากหม้อต้มกาแฟมาให้ป้าของเขา

"ร้อนนะครับป้า" ออคเทเวียสจับปากถ้วยก่อนจะยื่นหูจับถ้วยกาแฟให้กับป้าเมย์จับหูถ้วยอย่างถนัด ป้าเมย์วางถ้วยลงบนโต๊ะช้า ๆ แล้วกดโทรศัพท์ของปีเตอร์ให้เล่นวีดีโอคลิป

"ขอบใจจ๊ะหลานรัก ดูซิหลานมีอะไร ... !!!ปี...เตอร์..." ป้าเมย์มองภาพวีดีโอในโทรศัพท์ ดวงตาเบิกกว้าง มือทั้ง 2 ถูกยกขึ้นมาปิดที่ปากของตน ที่อ้าค้างด้วยความตกใจ เธอละสายตาจากโทรศํทพ์ไปมองปีเตอร์แล้วเรียกชื่อเขาด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา
 
ภาพวีดีโอนั้น เป็นภาพป้าเมย์เดินเข้าไปนอนที่ห้อง เธอหยิบเสื้อเก่า ๆ ตัวหนึ่งออกมานอนกอด ลูบไล้จุดส่วนตัวของเธอสูดลมหายใจเข้าออกอย่างแรงแล้วครางเบา ๆ ว่า "โอ้ เบน ชั้นคิดถึงคุณเหลือเกิน อาาา" แน่นอนการสนองตัณหาตนเองของป้าเมย์ถูกบันทึกไว้เด้วยกล้องที่ออคเทเวียสแอบซ่อนไว้ในห้องของเธออย่างลับ ๆ

"ป้าคงไม่อยากให้ภาพนี้ออกไปถึงเพื่อนบ้านใช่ไม๊ละครับ" ออคเทเวียสยื่นมือมาโอบไหล่และก้มหน้าเข้ามาพูดใกล้ ๆ หูของป้าเมย์ ตอนนี้ผมโกรธมาก ผมพยายามตะโกนใช้มือฉุดกระชากร่างของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ หรือ ออคเทเวียส ออกจากป้าเมย์ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล แต่ท่าทางตัวตนของผมจะชัดเจนขึ้นไม่น้อย หลังพูดจบเขาหันกลับมามองทางผมด้วยท่าทางหงุดหงิดไม่น้อย พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้นในหัวของเขา ซึ่งผมได้ยินเช่นกัน มันเป็นเสียงความคิดของเขานั่นเอง 'เสียงใครกัน' ท่าทางตอนนี้เขาได้ยินเสียงผมแล้ว อีกไม่นานผมคงมีหวังได้ทวงร่างคืนเสียที แต่ตอนนี้ก็ยังได้แต่หวัง

"ปีเตอร์ทำไมหลาน..." ป้าเมย์มองหน้าปีเตอร์ด้วยสีหน้าตื่นตกใจสุดขีด

"ผมจะบอกอะไรให้นะครับ ป้าเมย์ มันอาจฟังดูบ้าไปหน่อย" ปีเตอร์นั่งคุกเข่าลงกับพื้นแล้วจับเก้าอี้ของป้าเมย์หมุนมาหาเขาที่อยู่ข้าง ๆ

"ป้าฟังให้ดีนะ ชั้นไม่ใช่ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ชั้นคือ ออตโต้ ออคเทเวียส นักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่" ออคเทเวียสจ้องหน้าป้าเมย์เขม็งก่อนจะแสยะยิ้มแบบที่ออคเทเวียสทำในร่างเดิมบ่อย ๆ ป้าเมย์รู้สึกช็อคและสับสนเป็นอันมาก เธอใช้มืออันสั่นเทาของเธอประคองที่แก้มของปีเตอร์เบา ๆ ก่อนจะกล่าวว่า

"หลานไม่สบายรึเปล่า ป้าจะพาไปหาหมอนะ" ป้าเมย์กล่าวด้วยท่าทางตื่นกลัว แต่ก็ยังแสดงออกถึงความเป็นห่วงหลานชาย

"ป้าควรห่วงตัวเองมากกว่านะครับ" ออคเทเวียสกล่าวก่อนจะใช้ผ้าปิดจมูกและ พ่นสารอะไรบางอย่างใส่หน้าของป้าเมย์

"ไอ้สวะออตโต้ แกทำอะไรป้าเมย์" ผมตะโกนคว้าไหล่ของออคเทเวียส แต่ออคเทเวียสเพียงหันมาเหมือนได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง แล้วหาไม่เจออย่างฉูนเฉียว

"โอ้ ปีเตอร์..." ป้าเมย์สลบไป ออคเทเวียสยิ้มกริ่มอย่างชั่วร้าย เขาอุ้มร่างอันอวบอัดของป้าเมย์ สาววัย 50 กว่า ๆ ขึ้นไปบนห้องนอน แล้วฉ๊กกระชากเสื้อผ้าชุดเก่งของป้าจนขาดวิ่นอย่างป่าเถื่อน เสียงตะโกนก่นด่าของผม ไม่สามารถไปถึงออคเทเวียสที่กำลังกลัดมันอย่างเต็มที่ได้ในขณะนี้ มันยิ่งดูเหมือนไปกระตุ้นให้เขานั้นยิ่งสะใจมากขึ้น มันคล้ายกับการเปิดเซ็กส์โชว์ให้ผู้ชมดูก็ไม่ปาน

ออคเทเวียสหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและ ลามเลียไปตามร่างกายของป้าเมย์ที่อวบอัด ดูเต่งตึงคล้ายสาววัย 30 ต้น ๆ อาจจะหย่อนคล้อยไปบ้าง แต่ก็น่ามอง และน่าฟอนเฟ้นเป็นอันมาก โอ้ว ไม่นะ นี่ผมคิดอะไรกับป้าตัวเองกัน

update 3/5/2559

ออคเทเวียส จับป้าเมย์ของนอนคว่ำหน้าลง เขายกสะโพกอวบอิ่มของป้าขึ้นมาขยำขยี้อย่างแรงจนเป็นรอยมือแดงขึ้นที่เนื้อก้นของป้า ก่อนจะซุกหน้าลงกับกลีบร่องที่ปิดสนิทเนื่องจากไม่ได้ใช้งานมานาน ท่าทางลุงเบนเองก็ไม่ได้มีอะไรกับป้าบ่อยนักคงเพราะอายุต่างกันพอควรทำให้ความต้องการของทั้ง 2 ไม่สัมพันธ์กัน

"อีแก่เอ๊ย เลียนิดเดียวมึงก็แฉะขนาดนี้แล้วเหรอว่ะเนี่ย ร่านจริง ๆ หึหึหึ" ออคเทเวียสหัวเราะในลำคอ แล้วพูดกับตัวเองเบา ๆ

"อาาาา เหี้ยเอ๊ยยย อุ่นควยชิบหายเลย ซี๊ดดด" ออคเทเวียสถอดเสื้อผ้าและปลดกางเกงของตัวเองออก ลำควยแข็งเกร็งผงกหัวหงึก ๆ ปะทะกับลมหนาวที่ลอดเข้ามาทางช่องหน้าต่าง ออคเทเวียสกดหัวควยแทรกเข้าไประหว่างพูเนื้อโหนกนูนปิดสนิทของป้าเมย์อย่างช้า ๆ อายร้อนและน้ำหล่อลื่นจากร่องของป้าเมย์อาบชะโลมหัวควยของเขาจนไหลย้อยลงมาถึงลูกกะโปก ก่อนจะค่อย ๆ กดเข้าไปจนสุดลำ

"อาาาา เสียวชิบหาย หีอีแก่นี่แม่งฟิตยังกับหีแอนนาเลย อูยย แอนนาจ๋า ผัวขอโทษ แต่ผัวเงี่ยนเหลือเกิน อาาาา ขอผัวเย็ดอีแก่นี่ก่อนนะ อาาาาา" ออคเทเวียสกระหน่ำแทงลำควยเข้าออกร่องป้าเมย์อย่างรุนแรง จนป้าเมย์ร้องครางในลำคอ ส่วนตัวผมก็ได้แต่พยายามยื้อยุดร่างของตัวเอง ที่ออคเทเวียสควบคุมอยู่ให้หยุด แต่ก็ยังทำไม่ได้ ช่างเป็นการดิ้นรนที่น่าเวทนาจริง ๆ

"ซี๊ดดดด อาาาา คุณพระช่วย โอ้อออ เสียวเหลือเกิน อาาาา" ป้าเมย์ได้สติครางอย่างลืม นิ้วมือจิกที่ผ้าปูที่นอนอย่างแรง ป้าก้มหน้าลงซุกกับที่นอน ตัวผมเองไม่สามารถบอกได้เหมือนกันว่าเป็นเพราะป้ารู้สึกอัปยศที่โดนหลานข่มขืน หรือเสียวจนใจจะขาดกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ ป้าเมย์เด้งสู้สวนลำควยของผม เอ่อ ผมหมายถึงออคเทเวียสนั่นแหละน่าดูเหมือนกัน

"อื้ออออ อื้มมมม อื้อออ อูมมม อาาาา" เสียงป้าเมย์ครางลอดผ่านผ้าปูที่นอนที่ป้าซุกหน้าลงแน่น ออคเทเวียสเองก็รู้สึกพอใจเป็นอันมาก เขาพลิกตัวป้าเมย์ขึ้นมา แต่ป้ายังคงเอามือปิดหน้าเอาไว้ ภาพเรือนร่างอันอวบอัดของป้าเมย์ หน้าอกที่ใหญ่โต เอวคอด แม้มีเนื้อเอวบ้างตามวัยที่เพิ่มขึ้น เป็นภาพสาวใหญ่ที่กำลังโดนท่อนควยเสียบคารูอยู่ใช้มือปิดหน้าเอาไว้ ช่างกระตุ้นความกระสันเสียวแก่ออคเทเวียสเป็นอย่างยิ่ง

"อาาาา เย็ดมันส์จริง ๆ หีอีแก่อย่างมึงนี่ทำไมแม่งฟิตแบบนี้ว่ะ อีร่าน อีกะหรี่เอ๊ยยย โอยยยย อาาา" ออคเทเวียสจับเข่าของป้าเมย์กดลงจนชิดกับหน้าอกของป้าเมย์ แล้วโยกสะโพกอัดลควยมุดเข้าออกร่องเสียวป้าเมย์แบบไม่ปราณี เสียงครางลอดผ่านมือป้าเมย์มาเบา ๆ ก่อนออคเทเวียสจะหัวเราะในลำคออย่างสะใจ

"อาาาา โอยยยย อาาาาา ซี๊ดดดด จะไม่ไหวแล้ว ออาาาาา" ออคเทเวียสพูดไปพลางครางไปพลาง ก่อนจะถอนลำควยพรวดออกมาจากรูของป้าเมย์ที่เบิกค้างตามขนาดลำควยที่เพิ่งทะลวงเข้าออกเมื่อครู่ ขมิบพะเยิบพะยาบเป็นจังหวะ ก่อนออคเทเวียสจะดึงมือของป้าเมย์ออก จากใบหน้าที่นองน้ำตาของป้า แล้วฉีดน้ำเงี่ยนขาวขุ่นรดลงบนจมูกและแก้มของป้าจนเปรอะเปื้อนไปมด

ออคเทเวียสจัดแจงแต่งตัวพลางผิวปากอย่างสบายอารมณ์ เขาเดินกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเองราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนป้าเมย์ที่นอนสะอึกสะอื้นอยู่บนเตียงนั้นเธอพร่ำบอกขอโทษ ไม่หยุด

"ขอโทษค่ะเบน ชั้นขอโทษ โฮ ๆๆ ชั้นรักควยของหลานของเราเหลือเกิน ชั้นมีความสุขที่โดนเขาเย็ดเหลือเกินค่ะเบน ฮือออ ๆๆๆ โอ้ ที่รักชั้นเสียใจเหลือเกิน ชั้นเป็นผู้หญิงบ้าตัณหาขนาดนี้ได้ยังไง ฮือ ๆ"

ผมที่ตอนนี้มีตัวตนมากขึ้น จนสามารถใช้สัมผัสแมงมุมได้ จึงได้รับรู้ความเสียใจของป้าเมย์ ผมเองก็เสียใจที่ไม่สามารถช่วยป้าได้ ก็ได้แต่นึกเสียใจ

หลังจากนั้นออคเทเวียสก็แวะเวียนไปหาแอนนาแล้วเย็ดกับเธอตามประสาแฟนกันหลายครั้ง แต่บางครั้งเขาก็แวะมาข่มขืนป้าเมย์เหมือนกัน ตัวตนของผมชัดเจนขึ้นทุกครั้งที่ออคเทเวียสชำเราป้าเมย์ รวมไปถึงความแค้นที่ประจุอยู่เต็มอกของผม ที่ออคเทเวียสทำกับป้าเมย์ จนเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น ก็อบลินคิงเล่นงานสไปเดอร์แมนจนหมดท่าแถมยังไม่สามารถช่วยแอนนามาเรียเมียรักได้ ผมถึงได้ตัวตนกลับมา หลังเคลียร์เรื่องวุ่นวายกับก็อบลินคิงจบ ผมก็ได้กลับมาพบชีวิตของตัวเองที่ผิดแผกไปจากเดิมอย่างมากมายจนรับไม่ทัน รวมไปถึงไอ้เสียงเรียกเข้าบ้า ๆ ที่ออคเทเวียสตั้งไว้อีก โถ่โว้ย ชีวิตเส็งเคร็ง

*ก็อก ๆ* เสียงเคาะประตูดังขึ้น เป็นป้าเมย์แง้มประตูออกมาดู

"ปีเตอร์หลานนอนหรือยังจ๊ะ?" ป้าเมย์ยื่นหน้าเข้ามาในห้องเอ่ยถาม

"ยังครับป้า จะให้ผมช่วยอะไรหรือเปล่าครับ" ผมเดินออกไปหาป้าที่ประตู

"เอ่อ คือ *แกร๊ก*.. หลานพอจะมีเวลาไม๊" ป้าเมย์เดินเข้ามาหันหลังปิดประตูล็อกทันทีขณะเอ่ยขึ้น

"มีเรื่องอะไรข้างล่างเหรอครับป้า? ผมลงไปเคลียร์ให้" ผมเดินไปจับลูกบิดประตู เพื่อจะลงไปดูข้างล่าง

"ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ปีเตอร์" ป้าเมย์จับมือผมไว้ไม่ให้ปลดล็อคประตู ผมมองป้าด้วยท่าทีสงสัยก่อนจะหน้าแดงเบือนหน้าหนี

"เอ่อ ป้าครับ" ป้าเมย์เดินเข้ามาในห้องของผม โดยสวมแค่เสื้อคลุมอาบน้ำด้านในไม่สวมอะไรเลย ผมมองเห็นหัวนมของป้าแข็งชูชันอยู่ใต้เสื้อคลุมอย่างชัดเจน

"ปีเตอร์ หลังจากหลานกลับมาทำตัวแบบปกติ หลานก็ห่างเหินป้าจังเลยนะ" ป้าเมย์เข้ามากอดใช้ขาเกี่ยวล็อกขาข้างนึงผมไว้ มือก็ลูบไล้ไปตามร่างกายของผมด้วย

"เอ่อ อื้ออมมม อืมมม" ก่อนผมจะพูดอะไรป้าเมย์ก็เข้าประกบปากแลกลิ้นกับผมอย่างเร่าร้อน ก่อนผมจะกระโดดผละออกมาจากประตูไปบริเวณปลายเตียง

"เด็กหนุ่มใจร้อนจริงนะ" ป้าเมย์ยิ้มและเดินเข้ามาก่อนปลดเสื้อคลุมอาบน้ำลงกองกับพื้นแล้วเดินเข้ามาหาผม

ท่าทางคืนนี้คงจะอีกยาว...