แม่นุชสุดสวย ตอนที่ 1

 
 


ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง ห่างไกลจากตัวเมือง เงียบสงบธรรมชาติสวยงาม มีผู้คนอาศัยอยู่ไม่มากนัก ทว่าในปัจจุบัน ความเจริญได้เข้าถึงทุกท้องที่ได้โดยง่าย เทคโนโลยีต่างๆ ไม่ว่าการสื่อสาร การขนส่ง ร้านสะดวกซื้อ ธนาคารการเงิน หรือสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ เข้าถึงแหล่งชุมชนมากขึ้น ในหมู่บ้านนั้นมีครอบครัวหนึ่งอาศัยอยู่กัน 3 คน พ่อ แม่และลูกชาย “วิโรจน์” หนุ่มใหญ่ธนาคาร พบรักกับ “อรนุช” เจ้าหน้าที่ธนาคารที่ทำงานร่วมกัน ทั้งคู่คบหาดูใจกันมา 2 ปี และได้ตกลงปลงใจแต่งงานใช้ชีวิตร่วมกัน หลังจากนั้นไม่นาน อรนุชได้ให้กำเนิดบุตรชาย ชื่อ “กตัญญู” ทั้งสองตั้งชื่อเล่นให้ลูกชายชื่อ “เก่ง” ปัจจุบัน วิโรจน์อายุ 50 ปี ได้ย้ายไปรับตำแหน่งใหม่ที่สูงกว่า เงินเดือนเพิ่มมากขึ้น แต่สำนักงานตั้งอยู่ในตัวเมือง ทำให้ต้องออกไปทำงานไกลบ้าน

วิโรจน์จะได้กลับบ้านอาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง โดยส่วนใหญ่เป็นวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ หรือบางครั้งก็กลางสัปดาห์ ส่วนอรนุชในบ้านเรียกกันว่า “แม่นุช” ปัจจุบันอายุ 40 ปียังคงทำงานที่ธนาคารเดิม ในตอนแรกนุชได้ขอย้ายไปทำงานที่เดียวกันกับสามี แต่ เพราะวิโรจน์นั้นขอไว้ เพราะวิโรจน์เป็นคนชอบและรักธรรมชาติ เวลากลับมาที่บ้าน ชอบปลูกพืชผัก ทำไร่ผลไม้เป็นงานอดิเรก และด้วยพื้นที่บ้านทำเลดี ดินดีและมีลำธารไหลผ่านในพื้นที่ตลอด ทำให้อุดมสมบูรณ์เหมาะแก่การทำการเกษตร แต่ครั้นจะออกจากงานมาทำไร่ทำสวน รายได้ก็ใช่ว่าจะแน่นอน สองคนจึงคุยกันว่าให้ปักหลักที่นี่ รอยามแก่เฒ่าจะได้ใช้ชีวิตที่สงบสุขอยู่กับธรรมชาติ ประกอบกับ แม่นุชยังต้องดูแล “ตาอิน” ซึ่งเป็นพ่อที่เหลือเพียงคนเดียวหลังจากยายสิ้นไปเมื่อหลายปีก่อน ถึงแม้ตายังคงแข็งแรง แต่ก็ต้องได้รับการสนันสนุนในเรื่องปัจจัยต่างๆ เช่น เงินทอง ค่าอาหาร เนื่องจากตาทำงานรับจ้างทั่วไปมีรายได้น้อย หากพากันย้ายเข้าไปอยู่ในตัวเมืองกันหมดคงจะลำบากและตาอินจะไม่คุ้นเคยกับ การดำรงชีวิตเหมือนที่ผ่านๆ มา แต่ถ้าอยู่ที่บ้านนอกนี้ ตาอินยังสามารถช่วยดูแลพืชผักและไร่ผลไม้ให้กับวิโรจน์ได้อีกด้วย จึงตกลงกันว่าอยู่กันที่บ้านนอกนี้ดีแล้ว รอวิโรจน์ย้ายกลับมาแล้วอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า
ส่วนลูกชาย “เก่ง” กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.4 ในโรงเรียนประจำตำบล เก่งเป็นคนค่อนข้างขี้อาย ชอบอยู่แต่บ้าน มักจะไปวิ่งเล่นคนเดียวตามไร่ผลไม้ ไม่ค่อยออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ด้วยความที่เก่งอยู่กับแม่นุชเป็นประจำตั้งแต่เล็กๆ ทำให้ทั้งสองคนสนิทกันมากที่สุด อีกทั้งแม่นุชนั้นเป็นสาวสมัยใหม่ เลี้ยงลูกด้วยความเข้าใจ เป็นทั้งแม่ เป็นทั้งเพื่อนในเวลาเดียวกัน เวลาที่เก่งมีปัญหามักที่จะปรึกษาแม่นุช พูดคุย เปิดอกคุยกันและช่วยกันแก้ปัญหาต่างๆ พูดถึงแม่นุชแล้ว บอกได้เลยว่าแม่นุชนั้นจัดเข้าขั้นเป็นสาวสวยเลยทีเดียว ด้วยรูปร่างที่สมส่วนสูง 160 กว่าๆ อาจจะล้นๆ ไปด้วยซ้ำในเรื่องของหน้าอกหน้าใจ ผมยาวประบ่าย้อมสีน้ำตาลอ่อน แม่นุชตอนเป็นสาว ก่อนได้บรรจุทำงานธนาคาร เคยเป็นครูรับจ้างในโรงเรียนสอนโยคะชื่อดังใกล้มหาวิทยาลัย ปัจจุบันก็ยังคงดูแลรูปร่างของตนเองให้สวยได้รูปอยู่เสมอ กลับถึงบ้านทำกับข้าวแล้วออกกำลังกายเป็นประจำ อีกทั้งการทำงานในธนาคารนั้น แม่นุชออกแดดน้อยมาก ผิวพรรณของแม่นุชจึงขาวผ่องนวลใส ใครมองก็รู้สึกสะอาดตา น่ามอง น่าหลงไหลเป็นที่สุด ถึงแม่นุชจะอายุ 40 แล้วแต่ใครๆ ก็รู้สึกได้ว่าแม่นุชนั้นน่าจะอายุเพียง 30 ต้นๆ เท่านั้น…
เย็นวันหนึ่งหลังเลิกงาน แม่นุชขับรถไปรับเก่งซึ่งรอกลับบ้านอยู่ที่หน้าโรงเรียน ระหว่างทาง แม่นุชแอบสังเกตเห็นเจ้าเก่งนั้นชอบมองต่ำๆ มาบริเวณขาของตนเอง วันนั้นแม่นุชใส่ประโปรงสั้นเลยเข่าขึ้นมาหนึ่งคืบ เวลานั่งขับรถกระโปรงจะร่นสูงขึ้นมาอีกนิดหน่อย ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่นุชสังเกตเห็นลูกชาย เห็นบ่อยครั้ง แต่ยังเก็บเงียบเอาไว้ คืนนั้นแม่นุชนอนคิดและรู้สึกได้ว่าลูกชายของตนเองนั้นต้องมีอะไรผิดปกติ แน่ๆ จากที่สังเกตชอบแอบมองขาอ่อนแม่เวลาขับรถ หรืออาจเป็นไปได้ว่า วัยของแกในตอนนี้เริ่มมีอารมณ์ทางเพศ แล้วไม่สามารถบอกให้ใครรู้ หรือหาทางออกที่ถูกต้องยังไม่ได้ ซึ่งมีความเป็นไปได้สูง แต่ยังเร็วไปที่จะด่วนสรุป ต้องลองหาคำตอบที่ชัดเจนให้มากกว่านี้ก่อนแล้วจึงค่อยพูดคุยกับลูกแบบตรงไป ตรงมา เพื่อที่จะช่วยแก้ปัญหาและหาทางออกให้ลูกได้ตรงจุด
วันถัดมาแม่นุชได้ค้นตู้เสื้อผ้าที่เอาไว้เก็บชุดเก่าๆ หาเอากางเกงสแล็คขายาวสีดำใส่ไปทำงาน พอเลิกงานแม่นุชก็ไปรับเก่งกลับบ้านเช่นเคย แต่วันนี้เจ้าเก่งไม่มองมาที่บริเวณขาของตนเลย ก้มหน้าเล่นแต่โทรศัพท์ตลอดทางจนถึงบ้าน แสดงว่าถ้าเป็นกางเกงขายาวมองขาอ่อนไม่เห็น ก็เลยไม่สนใจ แต่ยังก่อนต้องคิดและทดสอบอีกหลายๆ กรณีเพื่อความแน่ใจ เดี๋ยวเข้าใจผิดแล้วไปคุยกับลูกจะไปกันใหญ่ วันถัดมาคราวนี้แม่นุชใส่กางเกงขายาวเหมือนเมื่อวาน เสื้อเชิ้ตทำงานทั่วไปเหมือนเมื่อวาน เพียงแต่ก่อนไปรับเจ้าเก่งกลับบ้าน แม่นุชได้ปลดกระดุมเสื้อของตนเองเม็ดบนออกทำให้เสื้อคอเสื้อแหวกออก เห็นเนินอกขาวเนียน ขอบยกทรงสีดำโผล่ขึ้นมาเล็กน้อย ซึ่งแม่นุชคิดว่าหากลูกชายเริ่มสนใจเพศตรงข้ามหรือมีอารมณ์ทางเพศจริง คงต้องมองมาที่เนินนมนี้แน่ๆ พอเจ้าเก่งขึ้นรถเท่านั้น สายตาของเจ้าเก่งก็มองมาที่หน้าอกของแม่ สลับกับหันไปๆ มาๆ ทำเป็นมองนั่นมองนี่ ขยับตัวไปมา แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นการสังเกตของแม่นุช เป็นไปตามที่คาดหมายไว้เจ้าเก่งแอบมองนมของแม่ตลอดทาง แม่นุชเห็นเจ้าลูกชายบางทีก็มองนมของตนเองแบบไม่เกรงใจเลย จ้องตาเป็นมัน คงคิดว่าแม่ไม่สังเกตเห็น
แม่นุช – วันนี้ที่โรงเรียนเป็นไงบ้างลูก
ลูกชายตกใจเล็กน้อย หันหน้ากลับมองไปด้านหน้ารถแล้วรีบตอบกลับว่า
เก่ง – ก็..เอิ่ม…เรื่อยๆ หนะแม่ แต่ครูสั่งงานงานเยอะมาก…หลายวิชาเลยครับ
แม่นุช – อ่านหนังสือบ้างหรือยัง…
เก่ง – ยังเลยแม่ 555…
แม่นุช – แม่ว่าแล้ว…รีบอ่านได้แล้วอย่ามัวแต่หมกหมุ่นเล่นเกมหรือทำอะไรแปลกๆ ละเดี๋ยวจะสอบไม่ได้
เก่ง – คร้าบบบบผม…
แม่นุชชวนเจ้าเก่งคุยไปมองทางขับรถไป แต่ยังแอบสังเกตเห็นเจ้าเก่งทำเป็นเนียนหันหน้าหันตัวมาคุยกับแม่ แต่สายตานั้นจับจ้องมองมาที่นมแม่ตลอดทางกลับบ้าน ไม่หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเลย
คืนนั้นแม่นุชสรุปได้คร่าวๆ ว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่ลูกชายเริ่มโตเป็นหนุ่มแล้ว ย่อมมีความอยากรู้อยากเห็นในเรื่องเพศและสนใจในเพศตรงข้าม คงต้องคุยกับลูกแล้วละในเรื่องนี้ ก่อนนอนก็คิดแผนอีกว่าพรุ่งนี้ขอลองอีกสักครั้งเพื่อให้แน่ใจ คิดแล้วก็ไปค้นตู้เสื้อผ้าหาชุดตอนสมัยสาวๆ มาเตรียมไว้ พอรุ่งเช้าก็ไปทำงานและส่งเจ้าเก่งที่โรงเรียนตามปกติ แม่นุชใส่กางเกงขายาวเสื้อเชิ้ต ขับรถไปส่งเจ้าเก่ง พอตกเย็นก่อนกลับบ้าน แม่นุชได้เปลี่ยนชุดที่เตรียมไว้ เปลี่ยนจากกางเกงขายาวเป็นกระโปรงสั้นทรงเอ ฝ่าหน้าขาด้านขวา ซึ่งมันสั้นกว่าปกติที่เคยใส่มา ยาวจากเอวลงมาประมาณคืบกว่าๆ ไม่ถึงสองคืบ เสื้อจากที่เคยปลดกระดุมเม็ดบน ครั้งนี้ปลดกระดุมเม็ดถัดลงมา 1 เม็ด แต่กระดุมเม็ดบนสุดยังติดอยู่ แล้วลองนั่งในรถใช้โทรศัพท์ส่องดูตัวเอง เวลาแม่นุชนั่งกระโปรงร่นขึ้นมาสูงมาก เกือบเห็นกางเกงในเลย อาจด้วยความฟิตของกระโปรงทำให้ร่นสูงกว่าปกติ ส่วนตรงที่ผ่าหน้ากระโปรงนั้นแหวกขึ้นมาถึงโคนต้นขา เสื้อเวลานั่งจะงอเกิดช่องโหว่ สามารถมองลอดเข้าไปในเสื้อเห็นนมเกือบครึ่งเต้าแต่ยังมียกทรงสีดำปิดไว้ แม่นุชคิดว่าถ้าขนาดนี้แล้วไม่มองตาค้างแสดงว่าแม่คิดผิดเอง แล้วแอบหัวเราะเบาๆ นึกในใจก็อดที่จะขำเจ้าเก่งไม่ได้ที่ถูกแม่แกล้ง เมื่อมารับลูกที่หน้าโรงเรียน พอเจ้าเก่งขึ้นรถปุ๊บออกรถปั๊บ แม่นุชสังเกตเห็นลูกชายไม่พูดไม่จา เอาแต่มองขาอ่อน มองมาบริเวณหน้าอกของแม่แบบตาโตๆ จากที่เคยแอบมองทำท่าทีหันกลับไปหันกลับมา คราวนี้ลูกมองแบบไม่หันกลับเลยทีเดียว บางทีเวลารถเบรก เจ้าเก่งก็จะทำท่าโน้มตัวไปข้างหน้าตามแรงเบรก แต่ในใจคงคิดว่าจะแอบเหลียวมามองแม่ เพื่อหาช่องมองดูกางเกงในแม่แน่ๆ
แม่นุช – เป็นอะไรหรือเปล่าลูก…เห็นเงียบเลยวันนี้…ไม่พูดไม่จา
เก่ง – อ๊ะ….เออ…ตะ..ตอนเช้าแม่ใส่กางเกงไม่ใช่เหรอครับ
แม่นุช – อ๋อ…พอดีตอนทำงานเพื่อนแม่ทำน้ำหวานหกใส่หนะ เป็นคราบเปื้อน เขาเลยเอากระโปรงของเขามาให้แม่ใส่ แล้วบอกว่าจะเอากางเกงไปซักให้ แม่ก็เลยเปลี่ยนเป็นกระโปรงของเขา ดูเหมือนกระโปรงจะสั้นไปหน่อยนะ…ว่าไหมลูก
เก่ง – อะ….เออ…สั้นมากเลยแม่…ผมก็แปลกใจอยู่…ปกติไม่เคยเห็นแม่ใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้…
แม่นุช – ทำไมเหรอเจ้าเก่ง…หืม…วันนี้กระโปรงสั้นกว่าเดิม…ดีใช่ไหมหละ…จะได้เห็นขา อ่อนแม่ชัดขึ้นว่าไหม…เห็นมองขาอ่อนแม่ประจำไม่ใช่เหรอ…
เก่ง – อ๊ะ..อะไรแม่…แม่พูดอะไรอะ…ใครมองขาอ่อนแม่กัน…พูดไปเรื่อย…
แม่นุช – เก่ง…นี่แม่นะ….แม่รู้ว่าลูกเป็นอะไร…แม่สังเกตพฤติกรรมแกมาหลายครั้งแล้ว…อย่ามาทำเฉไฉ…เย็นนี้ถึงบ้านเราต้องคุยกันหน่อย…
เก่ง – อา…..คะ…ครับผม
พอถึงบ้านแม่นุชบอกให้เก่งเอาของไปเก็บ แล้วเอาน้ำเย็นมาให้แม่ที่ห้องนั่งเล่น 1 แก้ว เก่งก็ทำตามแต่โดยดีแล้วมานั่งที่โซฟาข้างๆ แม่ ซึ่งนั่งรออยู่แล้ว แม่นุชยังอยู่ในชุดประโปรงสั้น นั่งไขว่ห้างโชว์โคนขาอ่อนขาวๆ ที่แหวกผ่านกระโปรงที่ผ่าหน้าออกมา ส่วนกระดุมเสื้อแม่นุชคงลืมติดกลับเข้าที่เดิม ปล่อยให้ลูกชายยังสามารถมองลอดช่องเข้าไปในเสื้อชมเต้านมสวยๆ ได้อยู่ แม่นุชยกน้ำดื่มให้สดชื่น เหมือนหายเหนื่อยจากการทำงาน
แม่นุช – ลูกเก่ง…ก่อนอื่นแม่ต้องบอกว่า….แม่เป็นแม่ของลูกนะ….แม่รักลูกมาก…เพราะ ฉะนั้นลูกสามารถพูดคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องเหมือนที่ผ่านๆ มา ไม่ต้องกลัวว่าแม่จะโกรธหรือดุด่า แม่อาบน้ำร้อนมาก่อน แม่ผ่านการเป็นวัยรุ่นมาก่อน…แม่เข้าใจดี…เพราะฉะนั้น…ทำใจให้สบาย…แล้วคุย กับแม่ตรงๆ เหมือนเราเป็นเพื่อนกันไง…ตกลงนะ
เก่ง – ขอบคุณครับแม่….แม่พูดแบบนี้ผมค่อยสบายใจหน่อย….นึกว่าจะโดนดุ…โดนตีซะละ
แม่นุช – หึ..หรือว่าจะดุด่าดีน้า 555….แม่พูดเล่นหน่า…ผ่อนคลายๆ…เอ้า….แม่ถามอะไรหน่อยสิ…
เก่ง – อะไรแม่…
แม่นุช – ลูกแอบดูขาอ่อนแม่ตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว…
เก่ง – ….เออ………ตั้งแต่ ม.1 แล้วอะครับ
แม่นุช – อ้าวเหรอ….แม่นึกว่าพึ่งแอบดูได้ไม่นานนี้…ตั้งแต่ ม.1 แล้วเหรอ…นี่ขนาดแม่ตั้งใจสังเกตแกแล้วนะเนี่ย…บ้ากามแต่เด็กเลยนะเรา….
เก่ง – ใครบ้ากามแม่ 555…ก็แม่ใส่กระโปรงสั้นนี่ครับ…มันก็เลยอยากรู้อยากเห็น…ผมเป็น ผู้ชาย..อย่างตอนนี้ดูแม่นั่งดิ…โชว์ขาอ่อน…โชว์นมขนาดนี้เป็นใครก็ต้องอยาก ดู…ขาอ่อนแม่ยิ่งขาวๆอยู่ด้วย
แม่นุช – แหนะ…อันนี้แม่รู้หรอก…แม่ถึงต้องคุยกับลูกไง…อายุช่วงนี้ร่างกายลูกเริ่ม เปลี่ยนแปลงเป็นหนุ่ม…เริ่มมีความสนใจในเพศตรงข้ามเป็นเรื่องธรรมดา…แต่บอก ก่อนน้า…ที่ช่วงนี้แม่นุ่งสั้น…ปลดกระดุมเสื้อนี่เพื่อทดสอบแกไง…ว่าแกแอบดู จริงๆ..เดี๋ยวจะหาว่าแม่ปรักปรำ…สรุปแล้วแอบดูจริงๆ ใช่ไหมหละ…555
เก่ง – ก็มันอดมองไม่ได้ครับ…ผมก็คิดอยู่..ว่าทำไมช่วงนี้เห็นนมแม่บ่อยจัง 555
แม่นุช – เอ้าๆ มองอยู่นั่น…นี่แม่ถามหน่อย..ระหว่างนมแม่กับขาอ่อน…ถ้าเป็นลูกชอบดูอันไหน…ถามขำๆนะ…คลายเครียด
เก่ง – เอ…ชอบดูทั้ง 2 ได้ไหมแม่ 555
แม่นุช – ไม่เอาๆ ให้เลือกอย่างเดียว…
เก่ง – …อย่างเดียวงั้นเหรอ….อืม….งั้นผมเลือก………ชอบดูหวอแม่อะ 555
แม่นุช – เอ..ลูกคนนี้..ใครให้แกดูหวอแม่กัน มันไม่ได้อยู่ในตัวเลือกนะ
เก่ง – ผมเห็นบ่อยๆ…วันนี้ก็เห็น…
แม่นุช – ว้าย…เห็นเหรอ..นั่งไขว่ห้างแบบนี้จะเห็นได้ยังไง
เก่ง – …ตอนที่ขับรถหนะแม่…ไม่เชื่อ…แม่ลองทำท่านั่งเหมือนตอนขับรถดิ…แล้วจะรู้…
แม่นุช – แบบนี้เหรอ…
แม่นุชยกขาลง มือทำท่าจับพวงมาลัย ขาขวาเหยียดและชันเข่าขึ้นสูงเหมือนกำลังเหยียบคันเร่ง ส่วนขาซ้ายเหยียดตรงงอเล็กน้อย ทำให้กระโปรงตรงที่ผ่าหน้าเปิดออกเห็นเนินสามเหลี่ยมเล็กๆ สีขาว แย้มออกมา เจ้าเก่งได้ทีย้ายตำแหน่งไปนั่งยองๆ ด้านล่างโซฟา ตรงหน้าแม่นุชพอดี ทำทีจัดท่าทางของแม่
เก่ง – ใช่ๆ แบบนี้เลยแม่…เห็นไหม…หวอแม่ออกเลย
แม่นุช – เออ..หวอออกจริงด้วย..แต่ก็นะ…ถ้านั่งตรงเบาะข้างๆ แม่ว่าคงเห็นไม่มากหรอก..แต่ถ้าแกยังขืนเล่นนั่งตรงหน้าแม่แบบนี้…มันก็เห็น หวอแม่แบบเต็มๆ นะสิ…ไปลุกไปนั่งที่เดิม…
เก่ง – อุ้ย…ขอโทษครับ แฮ่ๆ…แต่จริงๆ ผมเห็นหวอแม่ที่อื่น ๆ อีกนะครับ เช่น เวลาแม่นั่งทำงาน เดินขึ้นลงบันใด เวลาแม่ก้มล้างรถ..ขี่มอเตอร์ไซต์…………
แม่นุช – อะ…พอๆ…แกนี่สรรหาที่มองหวอแม่ไปทั่วเลยนะ…รู้ละๆ ว่าชอบหนะ..
เก่ง – ผมติดตามแม่เหมือนเป็นแฟนคลับเลยนะ 555
แม่นุช – เหอะ…แฟนคลับอะไร….โรคจิตดีๆ นี่เอง….มาๆ โอเคๆ แล้ว….ลูกหาทางออกยังไงทุกวันนี้
เก่ง – ยังไงเหรอครับ…
แม่นุช – แกล้งทำเป็นไม่รู้…เอ……หรือว่าไม่รู้จริงๆ ก็เวลาลูกมีอารมณ์ทางเพศแล้วลูกปลดปล่อยมันยังไงหละ….
เก่ง – พูดได้เหรอแม่….
แม่นุช – พูดได้….แม่บอกแล้วไง…นี่แม่ของลูกนะพูดได้ทุกเรื่อง…
เก่ง – ก็….ชักว่าว…ครับ
แม่นุช – อืม….ก็โอเค…เป็นทางออกทีดี…ปกติทำที่ไหน…ชักว่าวหนะ….
เก่ง – ก็…ทำบ่อยๆ ในห้องน้ำ…ในห้องนอนมีบ้างอะครับ…ถามทำไมเหรอครับ..แม่จะตามไปดูเหรอ 555
แม่นุช – 555 ดู้…ดู…พูดมาได้…ใครเค้าจะอยากดูเด็กชักว่าวกัน…เดี๋ยวไอ้จู๋หดหมด…นี่เจ้า เก่ง…ฟังแม่นะ….การมีอารมณ์ทางเพศหนะมันเป็นเรื่องปกติ…แล้วชักว่าวหนะก็ ปกติ..ดีแล้ว…แต่การที่ลูกมาแอบดูขาอ่อน ดูนม หรือดูหวอของแม่….มันจะแปลกๆ ไปหน่อยนะลูก…บ้านเราก็มีอินเตอร์เน็ต…ลูกเข้าไปหาดูในเว็บโป้เอาสิ…มาหาดู อะไรกับแม่ตัวเอง..
เก่ง – แบบนี้นะแม่…แรกๆ ผมก็ดูในเว็บโป้ครับ…แต่…ผม…เออ………….
แม่นุช – พูดได้ ๆ (ยิ้ม)…
เก่ง – ผมอยากดูของจริงอะครับ….แล้ว…แถวๆ นี้…ผมไม่รู้จะไปหาดูได้ที่ไหน….เพื่อนๆ ก็ไม่สวย ครูก็ไม่สวย แอบดูเดี๋ยวมันไปฟ้องครู….ก็เลย…
แม่นุช – อ๋อ..ก็เลยมาหาดูกับแม่..ว่างั้น…
เก่ง – ครับ..แล้วแม่ก็สวยมากด้วย…หุ่นดีสุด ๆ เห็นแล้วมีอา….เออ….ขอโทษครับ
แม่นุช – อา….เออ….อะไร….
เก่ง – อา….อารมณ์ครับ…แหะๆ
แม่นุช – เห้อ….(ถอนหายใจ มือกุมขมับ)…ตายๆ ลูกชั้น…โอเคๆ แม่เข้าใจ…
เก่ง – แม่ไม่โกรธผมเหรอ…ที่มีอารมณ์กับแม่อะครับ
แม่นุช – ไม่นะ…แม่ว่าแม่เข้าใจ…ผู้ชายเห็นของผู้หญิงก็มีอารมณ์…เป็นไปได้ทุกคน…ตามหลักธรรมชาติไง…งั้นเรามาตกลงกัน…
เก่ง – ครับแม่
แม่นุช – หลังจากนี้…ถ้าลูกเก่งอยากจะมองแม่ตอนไหน…ตรงไหนก็ได้แม่ไม่ว่าละ…ไม่ต้องแอบ…แม่รู้หมดแล้ว
เก่ง – เย้ๆๆ….
แม่นุช – เดี๋ยว ๆ แต่…มองแล้วมีอารมณ์ก็ไปชักว่าวนะ…ห้ามไปทำทะลึ่งกับคนอื่น…โอเคไหม
เก่ง – รับแซบครับ…
แม่นุช – และอีกอย่าง…ข้อนี้สำคัญ….
เก่ง – อะไรครับแม่
แม่นุช – อย่าหมกหมุ่นมากไปและอย่าให้ผลการเรียนตก ถ้าตกแม่จะไม่ให้ดูอีก…โอเค้…
เก่ง – ได้ครับผม….เอ…แม่ครับ…ผมถามอะไรหน่อยครับ…
แม่นุช – อะ..ว่ามา…
เก่ง – เกรดผมตอนนี้อยู่ 2.8 กว่าๆ ครับ เกรด 4 ไม่ได้เลย…สักตัว…
แม่นุช – แล้วยังไงหละ….ก็ต้องไม่ต่ำกว่า 2.8 ไง
เก่ง – รู้ครับ…แต่…ถ้าผมดูนม…ดูหวอแม่บ่อยๆ แล้ว ผมได้เกรด 4 ละครับ…ผมใช้มันต่อรองกับแม่บ้างได้ไหม…อ่า
แม่นุช – 555 เดี๋ยวนะๆ มีที่ไหนดูนมดูหวอแม่แล้วเกรดขึ้น…บ้าหรือเปล่าลูก…555
เก่ง – แม่อะ…ก็เหมือนเป็นแรงจูงใจให้เรียนดีขึ้นไงแม่…แม่ต้องตอบผมก่อนว่าได้ไหม..
แม่นุช – (หัวเราะยังไม่หยุด)…ได้ๆ ถ้ามันได้เกรด 4 ละนะ 555….ว่าแต่จะต่อรองอะไรหละ…
เก่ง – เย้…………ยังไม่รู้ครับถามไว้ก่อน…รอเกรดออก….แล้วเดี๋ยวผมไปคิดก่อน…แล้วผมจะเอามาให้แม่ดู…โอเค้…
แม่นุช – ได้ ๆ …แม่ละขำจนปวดท้อง…และเออนี่ลูก…เวลาพ่อแกกลับมาก็อย่าทำอะไรให้พ่อแกรู้ ละ….เพราะแม่ยังไม่ได้คุยกับพ่อแก….และแม่คิดว่าพ่อแกคงไม่เข้าใจ…ไม่ใช่ว่า พ่อแกอยู่บ้านแล้วลูกจะมานั่งส่องหวอแม่เหมือนแบบตะกี้นี้ไม่ได้นะ…เดี๋ยว บ้านแตก…เข้าใจนะ…
เก่ง – ครับผม…รับรองพ่อจับผมไม่ได้แน่นอน 555
แม่นุช – โอเค ๆ เห้อ……ปะแยกย้ายอาบน้ำ…แล้วมากินข้าว…
หลังจากวันนั้นสองแม่ลูกยิ่งมีความสนิทกันมากขึ้น แม่นุชดีใจที่ตนเองสามารถแก้ปัญหาและช่วยให้ลูกมีความสุขในการใช้ชีวิตได้ โดยส่วนตัวแม่นุชก็มีความสนุกมากขึ้นด้วยเช่นกัน บางวันค้นหาชุดเก่าๆ มาใส่ให้ลูกแปลกใจ เจ้าเก่งก็ตามต้อยๆ มาแอบมองอยากเห็น หรือบางครั้งแม่นุชเห็นลูกชายกำลังจ้องมอง ลุ้นหาจังหวะดูกางเกงใน แม่นุชก็แกล้งอ้าขากว้างแว็บนึงแล้วหนีบขาเข้าที่เดิม ทำให้เจ้าเก่งตาโต ทำท่าทีลุกลี้ลุกลนมองมาที่แม่ ทำให้แม่นุชหัวเราะและรู้สึกสนุกมากกว่าเมื่อก่อน ส่วนเจ้าเก่งนั้นเมื่อไม่ต้องแอบมองแล้ว ก็พยายามที่จะหาทำเลมองของดีของคุณแม่บ่อยๆ ทั้งในรถยนต์ไม่นั่งตรงเบาะข้างๆ แล้ว แต่ลงไปนั่งด้านล่างเลยเพื่อมุมมองที่ดี ห้องนั่งเล่นก็จะลงไปนอนกลิ้งบนพื้นเผื่อเวลาแม่นุชนั่งจะได้เห็นบ่อยๆ บางครั้งเวลาที่แม่นุชจะไปข้างนอกโดยใช้มอเตอร์ไซต์ เจ้าเก่งก็จะรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ แต่ในความจริงแล้วสายตานั้นกำลังหาจังหวะที่แม่นุชก้าวขาควบมอเตอร์ไซต์ เพื่อมองหวอผู้เป็นแม่ขณะควบรถ แต่ที่ขาดไม่ได้เลยต้องมาดักรอเป็นประจำนั่นคือเวลาที่แม่ทำกับข้าวและเล่น โยคะเสร็จแล้ว แม่นุชจะขึ้นไปบนห้องเปลี่ยนชุดเป็นผ้าขนหนูผืนเดียว ผ้าขนหนูนั้นสั้นพอประมาณปิดหน้าอก แล้วสูงเลยเข่าขึ้นมาคืบกว่า ๆ ถ้ามองในระดับเดียวกันก็ไม่ต่างอะไรจากกระโปรงที่แม่ใส่ไปทำงานบ่อย ๆ เพียงแต่จะได้เห็นเนินเนื้อด้านบนของคุณแม่ที่ขาวนวล ลำคอที่สดใสเลยนมขึ้นไป ที่เจ้าเก่งต้องมาดักรอทุกวันนั้น คือตอนที่คุณแม่นุชจะเดินลงมาจากชั้นสองเพื่อมาอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านล่าง นั่นเอง เจ้าเก่งกำลังรออยู่แล้วที่ปลายบันใดด้านล่าง แม่นุชเดินกระโจมอกผ้าขนหนูออกมา เห็นลูกชายกำลังนั่งรออยู่ที่ปลายบันใดด้านล่าง แม่นุชก็เอามือเท้าเอว ใช้แขนหนีบชุดเปลี่ยนหลังอาบน้ำ ยืนคุยกับลูกชาย
แม่นุช – นั่นไง….กะแล้วเชียว…มาได้ทุกวันเลยนะ…
เก่ง – มีอะไรเหรอครับแม่…
แม่นุช – จะมีอะไรไปได้…นอกจากโรคจิต…มานั่งปลายบันใดทุกๆวัน…แม่ถามจริงๆ มันมีอะไรดีที่ปลายบันใดนั่น…
เก่ง – ก็ตรงนี้มันมุมดีอะแม่…เห็นหวอแม่ชัดๆ ก็ที่นี่แหละครับ 555…ผมว่าแม่ก็รู้อยู่แล้ว
แม่นุช – รู้สิ…แค่อยากถามเพื่อความชัวว์ 555 นี่ๆ..ถ้าเห็นหวอแม่ชัดจริง…วันนี้แม่ใส่กางเกงในสีอะไรหละ…
พูดจบแม่นุชรีบเอามือมาปิดที่เป้าของตนเองทันทีเพื่อไม่ไห้ลูกชายเห็นกางเกงในของตนเอง
เก่ง – อ๊ะ…แม่ปิดทำไมอะ..
แม่นุช – 555 เอ้ารีบตอบมาสิ…
เก่ง – ได้ๆ ถ้าผมตอบถูก แม่ต้องมายืนตรงหน้าผม…แล้วให้ผมดูหวอแม่ชัดๆ 1 นาที เอาป่าว…
แม่นุช – ไม่เอา 1 นาทีนานไป ถ้าตอบถูกแม่จะแกให้ดูหวอแม่ชัดๆ 10 วิ จะเอาหรือไม่เอา…
เก่ง – เอาๆ….ดีกว่าไม่ได้ดู…สีขาวครับ 555
แม่นุช – ว้า…ดันตอบถูก…นี่ขนาดปิดแล้วนะเนี่ย…แสดงว่ามุมบันใดนี้มันเห็นหวอแม่ชัดจริงๆ มิน่าหละมาดักรอทุกวัน
เก่ง – เย้ๆ มาๆ แม่รีบลงมาเลยผมนั่งรอตรงนี้นะ…
แม่นุชเดินลงบันไดมา ระหว่างนั้นเจ้าเก่งก็ไม่ละสายตาจากแม่นุชเลย มองลอดเข้าไปในผ้าขนหนูผืนสั้นเห็นกางเกงในแม่สีขาวบาง รวมถึงขาอ่อนที่แสนเรียวขาวละมุน ค่อยๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนแม่นุชมาหยุดตรงหน้าเจ้าเก่ง แม่นุชเอามือปิดตาสองข้าง ยืนตรงหน้าลูกชาย ปล่อยให้ลูกชายมองลอดเข้าไปในผ้าขนหนู จองมองขาอ่อนขาวนวลและเนินเนื้อที่นูนสวยงาม โดยมีกางเกงในสีขาวบางๆ กั้นอยู่
แม่นุช – อะ…แม่จะทำว่าไม่เห็นอะไรละกัน…แม่จะนับละนะ 10…9…8…7…6…5…
เจ้าเก่งมองตาค้าง กลืนน้ำลายผืดคอ แล้วค่อยขยับหน้าตัวเอาไปใกล้ๆ แม่นุชเรื่อยๆ จนใบหน้าเกือบจะมุดเข้าไปในผ้าขนหนู…อีกนิดเดียว
แม่นุช – 0….5555 ไปละอาบน้ำดีกว่า…
แม่นุชหัวเราะแล้วรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำโดยทันที เจ้าเก่งก็รีบตามไป ทั้งคู่พูดคุยหัวเราะสนุกสนานกันแบบนี้เป็นประจำ แต่จะเบาๆ ลงเมื่อพ่อกลับบ้าน ส่วนเจ้าเก่งนั้นหลังจากทานข้าวแกล้มนมแกล้มขาอ่อนแม่แล้ว ก็จะไปชักว่าวในห้องน้ำ โดยจิตนาการถึงแม่นุชในรูปแบบต่างๆ และยังคิดวางแผนเพื่อให้ตนเองได้ทำตามจินตนาการที่ตนวาดฝันไว้ เก่งยังจำได้ว่าเกรด 4 นั้นสามารถใช้ต่อรองกับแม่ได้ เวลาอยู่โรงเรียนเจ้าเก่งจึงขยันเพิ่มเป็นพิเศษ เพื่อนๆ ยังแปลกใจที่เห็นเก่งตั้งใจเรียนมากขึ้น