ยอมได้..เพราะรักเมีย ภาค2 ตอน4

นิดเดินไปทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้นวมอย่างอ่อนแรง มองร่างสามีที่นอนขดตัวบนที่นอนด้วยความรุ้สึกเจ็บช้ำ ทั้งรักทั้งโกรธ เหตุผลที่รักผู้ชายคนนี้ทั้งที่มีอายุแก่คราวพ่อของนิด มันมีมากเหลือเกิน วันที่นิดสูญเสียพ่อแม่ ไร้ญาติ ก็มีผู้ชายคนนี้ยืนเคียงข้างให้กำลังใจ ให้ความอบอุ่น ยามที่นิดมีปัญหาเรื่องบ้านเรื่องที่ดิน ผู้ชายคนนี้ก็เอื้อมมือมาช่วยเหลือ ผู้ชายคนนี้ไม่เคยนอกใจนิด รักมั่นอยู่เพียงนิดคนเดียว และคงรักมากถึงได้คิดอะไรตื้นๆแบบนี้ คิดอยากให้นิดมีความสุขถึงกับหาผู้ชายให้มานอนกับเมียตัวเอง ซึ่งในข้อนี้แหละที่นิดโกรธพี่เก่งมาก ถ้าจะทำแบบนี้จริงๆ ทำไมไม่คุยกับนิดก่อน แล้วทำไมต้องเป็นพี่เอก พอนึกถึงชื่อนี้นิดก็สะอึก คิดว่าเราทำกับพี่เค้าแรงไปหรือเปล่า ใช้พี่เค้าเป็นเครื่องมือแก้แค้นสามีไม่พอ ยังตบหน้าพี่เค้าไปอีก แล้วนิดก้รีบสลัดความคิดเรื่องพี่เอกออกไปจากสมองอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่เพราะโกรธ หรือเกลียดพี่เค้าหรอกค่ะ แต่คิดแล้วนิดใจหายมากกว่า ถ้าครั้งนั้นนิดไม่หึงวู่วาม เข้าไปถามพี่เค้าว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร เราสองคนก็คงยังรักกันอยู่ แต่ทว่าทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว นิดนั่งมองร่างสามีบนเตียงอยู่สักครู่ น้ำตาก็ไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดใจ คิดเพียงว่า ตอนนี้คงไม่สามารถอยู่ร่วมบ้านเห็นหน้ากันทุกคืนวันต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว นิดรีบแต่งตัวง่าย ๆ หยิบกุญแจรถส่วนตัวของนิด ขับออกมาจากบ้านทั้งๆที่ยังไม่มีจุดหมายปลายทาง

นิดขับรถออกมาอย่างเลื่อนลอย ตลอดทางดีที่ไม่เกิดอุบัติเหตุ จนมารู้สึกคุ้นที่คุ้นตากับสถานที่ข้างทางก็เมื่อมาใกล้ถึงคอนโดริมน้ำของนิดแล้ว จึงตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าไป นิดเข้ามาในห้องผุดลุกผุดนั่ง เดินไปเดินมา เดี๋ยวก้ร้องไห้เสียใจ
เดี๋ยวก็นั่งซึมเศร้า เหมือนคนไร้สติ จวบจนเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย จวบจนเช้ารู้สึกตัวตื่น อันดับที่ทำคือโทรไปหาพี่เก่งที่บ้าน บอกเพียงสั้นๆว่า นิดขอเลิกกับเค้า แล้วรีบวางสาย พอวางสายลงแล้วก็มานั่งวิตกว่าถ้าพี่เก่งเค้ายอมเลิกกับนิดจริงๆ เพราะพี่เค้าเสียใจที่เห็นนิดแสร้งทำเป็นมีความสุขตอนที่เย็ดกับพี่เอก นิดจะทำยังไง ผู้หญิงก็แบบนี้ละค่ะ มักปากไวพูดไปก่อนคิดเสมอ พอพูดไปแล้วก็มาทุกข์นั่งเสียใจทีหลัง แต่นิดก็ยังเชื่อมั่นอยู่ในใจลึกๆว่า ยังไงพี่เก่งคงไม่เลิกกับนิดแน่ พี่เค้าต้องมาตามหานิดจนพบ แล้วเพียงแค่สองชั่วโมงหลังจากนั้น นิดก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง เผลออมยิ้มด้วยความดีใจ ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าใครมาเคาะห้อง นิดรีบปั้นหน้าปั้นปึ่งแนบตามองช่องตาแมว ก้เห็นสามีนิดยืนคอตกอยู่หน้าห้องจริงๆ นิดเปิดประตูให้พี่เก่งเข้ามาแล้วตัวเองก็ไปนั่งรอบนเตียง พี่เก่งกวาดสายตามองหารอบๆห้อง นิดกะว่าพี่เค้าคงมองหาว่านิดอยู่กับพี่เอกหรือเปล่า

"พี่มองหาอะไร มองหาพี่เอกหรอ คงคิดละสิว่านิดจะพาเค้ามาด้วย..คงคิดละสิว่านิดจะพากันมาทำกันต่อที่นี่.." นิดพูดเสียงแข้งกร้าว แต่พี่เก่งกลับตอบมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"ไม่ใช่อย่างนั้นที่รัก...พี่ไม่ได้มองหาใคร พี่เป็นห..." นิดไม่รอให้พี่เค้าพูดจบก็ชิงพูดแทรกขึ้นก่อน
"ไม่ต้องมาเรียกนิดว่าที่รัก...นิดรุ้แล้วว่าพี่ไม่ได้รักนิดจริง...คนรักกันเค้าทำกันแบบนี้หรอ...." พอพูดมาถึงตอนนี้นิดก็น้ำตาไหลมันรู้สึกอัดอั้น พี่เก่งพยายามเอื้อมมือมาจับแขนนิด นิดก็สบัดออก
"พี่ขอโทษ....พี่..."
"ไม่ต้องขอโทษ....นิดผิดเอง ผิดตั้งแต่เลือกพี่ ผิดตั้งแต่ยอมให้พี่เอกทำ...ผิดทุกเรื่อง ผิดมาตลอด ทำไมชีวิตนิดต้องมาเจอแต่เรื่องแบบนี้นักนะ..โฮๆๆๆๆๆๆ" แล้วนิดก้ร้องไห้ มันรู้สึกเจ็บปวด ที่โดนสามีหักหลัง สามีผิดคำพูด คำสัญญา
นิดทิ้งตัวนอนคว่ำบนเตียงแล้วร้องไห้โฮๆๆ เสียงดัง สักครุ่ก้รุ้สึกขอบเตียงข้างตัวนิดยุบยวบ แล้วพี่เก่งก็เอื้อมมือมาลูบหลังนิดเบาๆ

"ที่รัก...พี่รักนิดนะ รักมาก รักที่สุด อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะครับ เรื่องทั้งหมดพี่เป้นคนผิดเอง....ได้โปรดให้อภัยพี่สักครั้ง.."
เสียงพี่เก่งอ่อนนุ่มนวล ไม่มีร่องรอยของความโกรธเคืองหลงเหลืออยุ่ จากนั้นก็จับนิดขึ้นนั่งเผชิญหน้าจ้องตาเขม็ง เราสองคนประสานสายตากัน เหมืนอยากจะมองให้ทะลุเข้าไปให้เห็นถึงหัวใจของกันและกัน ว่าเรายังรักกันอยู่มั๊ย
"พี่ยังอยากได้นิดเป็นเมียอีกรึคะ....ทั้งๆที่รู้ที่เห้นว่านิดทำแบบนั้นกับชายอื่น...." นิดพูดอ้อมแอ้มหลบสายตาพี่เค้า
"พี่รู้..พี่เข้าใจ..ว่านิดมีเหตุผลที่จะโกรธพี่ เกลียดพี่...แต่พี่ก้มีหัวใจของพี่ ที่อยากบอกให้นิดทราบว่าพี่ใจพี่นั้นคิดอย่างไร...." พอนิดได้ยินคำพูดของพี่เก่ง ใจนิดก็อ่อนยวบ แต่ยังปากแข็งต่อ
"บอกมาสิคะ...ว่าใจพี่คิดอะไรถึงทำแบบนี้..."
"พี่ผิดพลาดเองด้วยใจคิดมุ่งหวังเพียงอยากให้เมียพี่มีความสุขบ้าง หลังจากที่ไม่ได้พบเจอมากว่าปี ใจพี่จะมีความสุขเมื่อเห้นเมียพี่ได้รับความสุข หาใช่ใจพี่จะมีความสุขที่เห็นชายอื่นมากระทำกับเมีย..." พี่เก่งพูดพร้อมกับขยับตัวเข้ามาใกล้ ยื่นมือปาดคราบน้ำตาของนิดทิ้ง แล้วก้มหน้าจุมพิตหน้าผากนิดเบาๆ เพียงเท่านี้ความขุ่นข้องหมองใจของนิดก็มลายหายไปสิ้น ยินยอมให้พี่เก่ง จูบหน้าผาก จูบแก้มปลั่ง แต่โดยดี

แล้วพี่เก่งสามีนิดก็ถามถึงพี่เอก แล้วถามถึงความสัมพันธ์ของนิดกับพี่เอกในอดีต ว่าเรื่องราวมันเป็นมาอย่างไร นิดก้เล่าให้ฟังอย่างไม่ปิดบังตอลดเวลาที่เล่าโดยเฉพาะถึงช่วงที่พี่เอกพานิดไปนวดสปาในห้อง แล้ววางแผนให้หมดนวดพี่เอ๋ปลุกอารมณ์ของนิดจนเสียวสยิว แล้วตัวพี่เอกก็แอบมาสวมรอย จนเกือบจะเย้ดนิดสำเร็จ...นิดเล่าถึงช่วงนี้แล้วความรู้สึกและอารมณ์ของนิดก็เตลิด คิดย้อนไปว่าถ้าก่อนนั้นนิดไม่เข้าใจพี่เอกผิด นิดคงให้พี่เอกเย็ดแล้วเป็นแน่ เพราะในช่วงนั้นนิดกับพี่เก่งยังไม่ได้มีอะไรกัน พี่เก่งเพียงแค่ใช้ปากใช้ลิ้นใช้นิ้วให้ความสุขกับนิดอยู่แค่นั้น นิดคงไม่ผิดใช่มั๊ยคะที่รู้สึกแบบนี้ พอนิดเริ่มเสียวสยิวก็พยายามปลุกเร้าอารมณ์ของพี่เก่ง ตอนแรกดูเหมือนพอจะได้ผล ท่อนลำของพี่เก่งแข็งจนสามารถเสียบเข้าไปในร่องเสียวของนิดได้ แต่มันก็ยังไม่แข็งเต็มที่ ที่ควรเป็น แม้ขนาดนิดแต่งเรื่องงานเลี้ยงตอนฝึกงานจบว่าโดนหัวหน้าแผนกต้อนรับลวนลามจนต้องเสียตัวให้เค้า แต่ดูเหมือนนิดจะแต่เรื่องไม่เก่งพอ สามีนิดจึงดูจะรู้ทัน แล้วท่อนลำในร่องเสียวของนิดมันก็อ่อนลงมาอีกครั้ง แม้ในขณะนั้นนิดจะต้องการความรักเป้นอย่างยิ่ง แต่ก้พยายามหักห้ามใจไม่ทำสีหน้าผิดหวัง ไม่อยากแสดงออกมากลัวว่าจะทำให้พี่เก่งรุ้สึกผิด

"พี่คะ....นิดขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยคะ..."จู่ๆนิดก็มีความคิดอย่างหนึ่งในหัว แต่ต้องลองสอบถามสามีนิดให้แน่ใจเสียก่อน
"เอ่อ...นิดอยากรุ้ว่า..ตอนที่พี่เห็นนิดโดนพี่เอกเย็ด...ควยพี่แข็งมั๊ย.." พี่เก่งตอบมาว่า
"ตอนแรกก็แข็งนะ แต่ตอนหลังไม่แข็ง..."แล้วก็อธิบายให้นิดเข้าใจว่าทำไมจึงแข็งบ้างไม่แข็งบ้าง พอพี่เก่งอธิบายจบ นิดก้รุ้ค่ะว่าจะหาวิธีใดมาช่วยสามีนิด

นิดหยิบโทรศัพท์โทรไปหาพี่เอก สัญญาณเรียกติด แต่รอจนสายถูกตัดไปพี่เอกก็ไม่ยอมรับ ในขณะที่กดโทรอีกครั้ง นิดก็นึกในใจว่า พี่เอกคงจะไม่โกรธนิดนะ ที่นิดทำกับเค้าไปเมื่อวาน ใช่ค่ะครั้งนี้นิดก็หวังจะยืมมือพี่เอกมาช่วยสามีของนิดให้แข็งแกร่งตามที่พี่เก่งบอก แล้วสัญญากับตัวเองเลยว่า ครั้งนี้นิดจะเต็มใจให้พี่เอกเย็ด..ด้วยความรู้สึกเสียวสุขที่ออกมาจากหัวใจจริงๆ แต่พี่เอกก็ไม่ยอมรับสาย นิดโทรหาถึงสามครั้ง จนรู้สึกหงุดหงิดว่าพี่เอกเค้าหายตัวไปไหน พอจะ
เย้ดด้วยความเต็มใจก็กลับหาตัวไม่เจอ

นิดเดินวนเวียนใช้ความคิด มีอีกเพียงแค่คนเดียวที่จะช่วยเรื่องนี้ได้ แต่มันก็เสี่ยงอยู่พอสมควร นิดไม่มั่นใจเลยว่าถ้าพี่เก่งเห็นคนที่นิดจะพามาช่วย ว่าเป็นใคร พี่เก่งเค้าจะรุ้สึกอย่างไร แต่นิดก้ตัดสินใจเสี่ยงค่ะ...นิดบอกให้พี่เก่งรออยู่ในห้อง ห้ามออกไปไหน รอจนนิดโทรศัพท์เข้ามา แล้วนิดก็สวมเพียงเสื้อคลุมแบบปิจามาไปเพียงตัวเดียว ด้านในไม่มีซับในสักชิ้น