ยอมได้..เพราะรักเมีย ภาค2 ตอน9

สายๆวันรุ่งขึ้นพี่เก่งก็กลับ ใบหน้าเปื้อนยิ้มดูช่างเต็มไปด้วยความสุข พอมาถึงพี่เก่งก็พูดสั้น ๆว่า
"เตรียมตัวแพ็คกระเป๋าเก็บเสื้อผ้าได้แล้วจ๊ะ..." จากนั้นก็เดินผิวปากเข้าไปอาบน้ำ....พอลับร่างพี่เก่ง นิดก็น้ำตาทะลัก นี่สามีนิดชิงบอกเลิกกับนิดก่อนเลยหรือ...ให้นิดเก็บกระเป๋า คงจะไล่นิดออกจากบ้าน คงคุยวางแผนตกลงกับเมียใหม่แล้วเป็นแน่ ว่าจะเลิกกับนิดแล้วไล่นิดออกจากบ้าน เพื่อพาผู้หญิงคนใหม่เข้ามาอยู่ แม้เมื่อคืนก่อนนอนนิดจะตั้งใจบอกเลิกกับพี่เก่ง แต่พอมาโดนชิงบอกตัดหน้า ก็รู้สึกโกรธ มันเรื่องอะไรจะยอมให้สามีเราบอกเลิกก่อน ต้องเป็นนิดสิที่จะเป็นคนบอกเลิก ฉนั้นนิดจึงนั่งเฉยไม่เก็บเสื้อผ้าแพ็คใส่กระเป๋าตาที่พี่เก่งสั่ง นั่งรออย่างใจเย็น รอสามีตัวดีออกมาจากห้องน้ำ กะว่างานนี้ต้องคิดบัญชีแค้นเสียก่อนให้สาสมแล้วค่อยไปอยู่คอนโดของตนเอง

"นี่แน่ะ...ตุ๊บๆๆๆๆ เพี๊ยะๆๆๆ" พอพี่เก่งเดินผิวปากออกมาจากห้องน้ำอย่างมีความสุข นิดก็พุ่งตัวปราดออกไปขวางหน้า จ้องหน้าพี่เก่งด้วยความโกรธความน้อยใจ แล้วประเคนผ่ามือทุบอกตีแขนพี่เก่งพัลวัล พร้อมกับร้องไห้โฮๆๆๆ เสียงดังลั่น พี่เก่งยกสองแขนปกป้อง ปากร้องถามว่านิดเป็นอะไร ตีพี่ทำไม นิดทุบอกตีแขนพี่เก่งจนเริ่มอ่อนแรง พี่เก่งก็รวบตัวนิดเข้ามากอดแน่นๆ ถามซ้ำๆว่า ตีพี่ทำไม ๆ

"ก็พี่จะเลิกกับนิดก่อนทำไมอ่ะ....ฮือๆๆๆๆๆ" นิดพูดไปร้องไห้ไปเหมือนคนเสียสติ
"ใครบอกที่รัก..ว่าพี่จะเลิกกับนิด..." พี่เก่งจ้องหน้านิด ขมวดคิ้วย่นเข้าหากัน ทำหน้างุนงงเหมือนไม่เข้าใจ
"ก็พี่ให้นิดแพ็คกระเป๋า...จะไล่นิดออกจากบ้าน ฮือๆๆๆ เพื่อเอาเมียใหม่เข้ามาอยู่ ฮือๆๆๆๆๆ" นิดพูดไปร้องไห้ไป ดุเหมือนพี่เก่งยังทำหน้างุนงงไม่รุ้เรื่องราวอะไรเลย ทั้งๆที่ตนเองเป็นคนบอกให้นิดเก็บกระเป๋า
"พี่บอกให้นิดแพ็คกระเป๋า จะพาไปเที่ยวต่างจังหวัดสักสองสามวันต่างหาก...เมียใหม่ที่ไหนกัน.." คราวนี้นิดกลับเป็นฝ่ายงุนงงแทนเมื่อได้ยินสามีพูดแบบนั้น

"นิดไม่ไปไหนทั้งนั้น ฮือๆๆๆ นิดจะเลิกกับพี่..ฮือๆๆๆ นิดจะเอาลูกไปอยู่คอนโด...แล้วเชิญพี่พาเมียใหม่มาเสวยสุขกันให้พอใจ ฮือๆๆๆๆ"นิดก็ยังรั้นไม่ยอมฟังเหตุผล ตามประสาผู้หญิง
"เมียหม่ง เมียใหม่อะไรกัน...พี่นี่รึจะมีเมียใหม่.... นิดเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าที่รัก...ไหนลองค่อยๆเล่าให้พี่ฟังสิ.."
พี่เก่งพูดอย่างใจเย็น เหมือนตัวเองไม่รุ้เรื่องราวอะไรทั้งสิ้น กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้อง นิดอยากทุบให้ตายคามือจริงๆเลย แต่ตอนนี้นิดโนพี่เก่งรัดร่างเสียแน่น จนกระดิกไปไหนไม่ได้ สักครุ่นิดเริ่มอ่อนแรง หลังจากร้องไห้เสียหนัก พร้อมทุบตีสามีตนเองจนมือระบม

"ปล่อยนิดก่อน..." พอนิดบอก พี่เก่งก็ค่อยๆคลายวงแขนออก แต่ยังระวังตัวกลัวโดนนิดซ้อมอีก นิดเดินไปหยิบแฟลตไดร์ที่ลิ้นชักหัวเตียงจัดการเปิดคอมแล้วเสียบเข้าไป รอสักครุ่ ภาพต่างๆของพี่เก่งกับผู้หญิงคนนั้นก็ปรากฎขึ้นที่หน้าจอ
"นี่ไง...เมียใหม่พี่ไม่ใช่หรอ...อย่านึกนะว่านิดอยู่บ้านเลี้ยงลูก แล้วนิดจะไม่รุ้ไม่เห็น..." นิดพุดไปก็ยังสะอื้นไป
"ใครถ่ายรุปเหล่านี้มาให้นิดดูล่ะ..." พี่เก่งไม่ตอบเรื่องเมียใหม่ แต่ย้อนถามนิดแทน พอนิดตอบว่าลุงสมถ่ายรูปมาให้ คิ้วพี่เก่งก็ขมวดมุ่น บอกว่าจะลงไปตามลุงสมมาสอบถามให้รู้ความ แล้วรีบผลุนผลันออกไปจากห้อง ตอนนั้นนิดไม่นึกเฉลี่ยวใจเลยว่าพี่เก่งจะไปเล่นงานอะไรลุงสม คงคิดว่าจะไปตามลุงสมขึ้นมาคุยมาถามเฉยๆ

พี่เก่งหายไปกว่าสิบนาที ก็เดินกลับเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด เหมือนตกใจ หรือทำอะไรผิดมา ตอนนั้นนิดก็ใจหายวูบ คิดไปล่วงหน้าว่าคงมีเหตุร้ายอะไรเกิดขึ้น
"ช่างสมตายแล้วนิด...." พี่เก่งพูดจบนิดก็ร้องว๊ายด้วยความตกใจ ไม่คาดคิดว่าพี่เก่งจะไปเอาเรื่องลุงสมจนถึงกับพลั้งมือฆ่าแกตาย
"เรื่องแค่นี้ทำไมพี่ต้องฆ่าลุงสมด้วยคะ..." นิดตกใจพูดไปไม่ยั้งคิด ในใจไม่ได้ห่วงเรื่องการตายของลุงสมหรอกค่ะ สารภาพตามตรง นิดห่วงสามีของนิดมากกว่าที่จะกลายเป็นผู้ร้ายฆ่าคนตาย

"เปล่าจ๊ะ..พี่ไม่ได้ทำอะไร...นิดมีสติหน่อยสิครับ..ฟังพี่ดีๆ.." ตอนนั้นนิดคงเหมือนคนเสียสติไปจริงๆนั่นแหละค่ะ ไหนจะเรื่องลุงสมตาย ไหนจะกลัวว่าพี่เก่งจะต้องติดคุก จนพี่เก่งต้องจับตัวนิดเขย่าแรงๆ แล้วกอดนิดแน่นบอกให้ใจเย็นๆๆ
"พี่ลงไปตามช่างสมในห้อง เรียกตั้งนานแกก็ไม่เปิดประตู พี่เลยลองผลักประตูเข้าไป เห็นช่างสมนอนตัวแข็งอยู่บนเตียงแล้ว..."พี่เก่งพูดจบก็เดินไปยกโทรศัพท์ แจ้งเรื่องไปที่สถานนีตำรวจ แล้วโทรเรียกแม่บ้านญาติห่างๆของ
ลุงสมให้มาบ้านโดยด่วน จากนั้นก็เดินมานั่งกอดนิดอยู่บนเตียงพุดปลอบนิดที่เอาแต่ร้องไห้ตกใจ เสียใจกับเหตุการณ์กระทันหันที่เกิดขึ้นในเช้าวันนี้

เวลาแต่ละนาทีผ่านไปอย่างเชื่องช้า ผ่านไปนานแค่ไหนนิดก็ไม่แน่ใจที่แม่บ้านญาติลุงสมเข้ามาหาพี่เก่งในห้อง พอพี่เก่งบอกเรื่องการตายของลุงสมไป เธอก็ร้องไห้โฮ ๆ ออกมาเหมือนนิด พี่เก่งพูดปลอบใจสักพักก็สั่งให้แม่บ้านอยู่เป็นเพื่อนนิดในห้อง แล้วตัวพี่เก่งก็ลงไปชั้นล่าง ในจังหวะที่รถตำรวจกดแตรเรียกอยู่หน้าประตูรั้วพอดี

หลังจากนั้นนิดก็ไม่ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นด้านล่างเลย จนได้ยินเสียงไซเรนจากรถมูลนิธิ ขับออกไปจากบ้าน สักพักพี่เก่งก็ขึ้นมา บอกให้นิดอยู่รอที่บ้าน แล้วสอบถามแม่บ้านว่าพอมีญาติลุงสมในกรุงเทพบ้างไหม ให้แจ้งข่าวการตายให้พวกญาติทราบ จากนั้นพี่เก่งก็แต่งตัวบอกว่าจะไปโรงพยาบาล

พี่เก่งกลับมาบ้านอีกครั้งด้วยใบหน้าดูเหน็ดเหนื่อยอิดโรย บอกนิดว่าให้เตรียมชุดดำไปงานศพลุงสมกันในตอนเย็น นิดถามถึงสาเหตุการตายของลุงสม ดูพี่เก่งอ้ำๆอึ้งๆก่อนจะตอบว่า
"หมอชันสูตรแล้วลงความเห็นว่าช่างสมแกเป็นโรคไหลตายน่ะ.." แล้วไอ้โรคไหลตายมันเป็นยังไงนิดก็ไม่ทราบ ครั้นพอจะซักถามความละเอียด พี่เก่งก็ตัดบทบอกว่าตัวเองก็ไม่ทราบ หมอบอกแบบนี้ก็จบ ลุงสมไม่ได้โดนใครทำร้ายจนตาย เรื่องจบไม่มีคดีความ จากนั้นก็ปล่อยนิดให้อยู่ในห้องตามลำพัง โรคไหลตายนี่มันหมายความว่าอย่างไร หรือว่าลุงสมจะน้ำออกไหลจนหมดตัวเพราะคืนนั้นลุงสมร่วมรักกับนิดอย่างหักโหม เหมือนตายอดตายอยาก เหมือนกับรู้ตัวว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่มีโอกาศทำกับนิด นั่นคือความคิดวุ่นวายในสมองของนิดจนนิดลืมเรื่องที่ผิดข้องหมองใจเรื่องผู้หญิงคนใหม่ของสามีไปชั่วขณะ

พี่เก่งกับนิดช่วยกันจัดงานศพให้ลุงสมเสมอเป็นญาติคนหนึ่งของครอบครัวเรา จนผ่านพ้นไปเรียบร้อยแล้ว นิดจำได้ว่าตอนไปจุดธูปไหว้ศพของลุงสม นิดอธิษฐานในใจขอขมาแล้วขอโทษลุงสม ว่า ถ้านิดเป็นสาเหตุให้ลุงสมเสียชีวิต นิดก็ขอโทษขอขมา ด้วยนิดไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ แม้ศพของลุงสมเผาไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งนิดและพี่เก่งต่างก็ดูเศร้าหมองกันทั้งคู่ บ้านนิดคนไม่มากอยู่แล้ว เลยดูยิ่งเงียบเหงาวังเวงจนน่าใจหาย ตลอดเวลาอีกหลายวัน พี่เก่งอยู่กับนิดตลอด ไม่เคยไปไหนไม่ได้ไปตีกอล์ฟ ช่วยกันดูแลลูก เหมือนกับแก้ตัวที่ทำผิดไป แต่เรื่องนั้นนิดยังไม่ลืม เพียงรอจังหวะให้พี่เก่งและนิดทำใจเรื่องลุงสมได้เสียก่อน นิดก็จะบอกเลิกกับพี่เก่งแน่นอน