Fon Sidestory 1 “It`s my life”

“ตื่นๆๆๆ…สายป่านนี้ยังมัวนอนคุดคู้…ตื่นเร้ว!!”
“อึย~~~…ไร`ฟะๆ!!…มีปัญ…หา…เร๊อะ…เอิ้บ?”
“อะไรๆ…นี่หล่อนจะต่อยฉันหรือไงยะ?”
“เกือบไปๆ…สาหรอกรึ?…ฮ้าวววว~~~ง่วง…อื๊ออออ~~~…รีบปลุกทำไมเนี่ยยังเช้าอยู่เลย”
“มะเหงกเดะ!!… 7 โมงกว่าแล้วยังจะมัวนอน…เธอมีเรียนเช้านะขืนสายเดี๋ยวพี่แคทก็โกรธหรอก…นี่อะไร?…นอนเปลือยอกหรากางเกงในแค่ตัวเดียว…ไม่หนาวหรือไง?”
“ฮึบ!!…สบายมากน่า…พี่ท่านคงเพิ่งจะออกกําลังกายเสร็จและก็อาบน้ำอยู่แหงๆ…เวลาถมเถ”
“เออ!!…พอพี่แคทอาบเสร็จแล้วยังเห็นเธอนอนแช่อิ่มเป็นผลไม้ดองจะต้องเข้ามาปลุกด้วยไอ้นั่นแน่นอน”
“หึๆๆ…ชัวร์…ฝนโดนหลายครั้งไม่ว่าที่บ้านหรือที่นี่…เอามาเคาะหัวแบบนี้…เคาะหัวป๊อกๆๆพูดเสียงเข้มๆประโยคก็เหมือนเดิมๆ…จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน?…ก๊ากๆๆ!!…กะ?…อา…อ๋า~~…แย่~~…แย่แล้ว!!”
“เอ๋?…อ๋อ!!…อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่…มิน่า…เพราะฝนเห็นพี่นี่เอง”
“นะ…นาง…นางยักษ์ๆ…ต้องรีบหนีเร็วจี๋!!”
“เดี๋ยวก่อน!!…น่าเกลียดที่สุด!!!…แก้ผ้าโทงๆวิ่งลงบันไดผ้าเช็ดตัวก็ไม่นุ่ง…ถือไว้ทำไมเล่า!!”
“ไม่ทันแล้วพี่…ล่องหนหายตัวเรียบร้อยโรงเรียนลิง”
“เด็กคนนี้ทำไมนิสัยเสียจริงๆให้ตายเถอะ…อยากให้พ่อกับแม่มาเห็นกับตาซะเหลือเกิน…อูย~~…ปวดหัว…ของส่วนตัวถอดแล้วก็ไม่เอาลงตะกร้า…โยนทิ้งเรี่ยราดมันใช้ได้เหรอฝน?”
“ถึงมาเห็นพ่อกับแม่ก็ไม่ตีหนูหรอกค่ะมีแต่จะให้ตังค์เพิ่มต่างหาก…พี่เครียดมากๆระวังไมเกรนถามหาน๊ะ…ฝนรู้หรอกจ้ะว่าเป็นสาวเป็นแส้ไม่ควรทํากิริยาไม่งามแต่ตอนนี้มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นนะเออ”
…ใช่จ้า…เพราะพ่อกับแม่รักฝนมากไม่เคยตีสักแปะเดียวผิดกับพี่ชอบรังแกน้องอยู่เรื่อย…บรี้~~…
…………………………………………………………………………………………………………
“วี้ดวิ้ว~~~~ดีใจ๊~~ดีใจ…หน้าอกรู้สึกจะโตขึ้นนิดนึงแล้ว…ฉะนั้นวันนี้ต้องมีอะไรดีแน่ๆ…แดนส์หน่อยๆ…โอ้ว!!…ยักย้ายส่ายสะโพก…ชึบๆ…สะบัดเอวซ้ายขวา…ชึบๆ…เด้งหน้าเด้งหลัง…ฮูเร่ๆ”
…แหม~~อายจังเลยอ่ะ~~…รู้สึกจะไม่เกี่ยวแฮะ…พูดไปงั้นเองแหละค่ะ…โอ๊ะๆๆ…นี่ลืมแนะนำตัวอย่างเป็นทางการได้ยังไง?…ฮะแฮ่มๆ!!…หนูชื่อหยาดฝนหรือจะเรียกฝนเฉยๆก็ตามสะดวกนาจ๊ะ…เห็นม้าย~~…ชื่อเพราะจำง่ายจะตายก็คงพอๆกับหน้าตาและนิสัยตัวเอง…คึๆ…ใครก็ต่อใครที่นี่เริ่มจะรู้จักฝนมากขึ้นทุกวันๆนับว่าเป็นเรื่องน่ายินดี…ที่สำคัญของการถูกกล่าวขวัญคือความฉลาดแสนซนแก่นแก้วและชอบแหย่แกล้งคนอื่น…อ๊ะอ๋า~~…ทุกคนอย่าเพิ่งคิดว่าฝนเป็นเด็กเกเรนะคะ…นี่ไม่ใช่เพราะถูกเลี้ยงดูมาอย่างขาดตกบกพร่องไร้ความอบอุ่นในครอบครัวจนกลายเป็นเด็กมีปัญหาแต่อาจเป็นตรงกันข้ามเพราะฝนถูกประคบประหงมเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ…อยากได้อะไรก็ต้องได้…อยากจะทําอะไรก็จะทำ…นอกจากนี้คุณแม่อรตอนยังสาวก็นิสัยเหมือนฝนเวลานี้เปี๊ยบ (แม่พูดให้ฟังบ่อยๆเวลาฝนถูกพี่แคทดุ) จึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกประหลาด…ผิดกับพี่สาวคนสวยแต่ห่ามห้าวของฝน…นั่นน่ะลอกเลียนแบบมาจากฝ่ายคุณพ่อศักดิ์แทบจะทุกอย่าง…ย้ำ!!…แทบทุกอย่าง…แต่ถึงกระนั้นเรา 2 คนก็เข้ากันได้ดีมากๆ (พูดยังไงหว่า?…ก็เป็นพี่น้องกัน) แม้มีหลายคนมักบอกว่าฝนกับพี่แคทนิสัยแตกต่างกันราวสวรรค์กับนรก…ฮ่าๆๆ…คงจะจริงอย่างเขาพูด…
“เย็นๆๆ…โห้ว!!!…ครีมอาบน้ำขวดใหม่ของพี่แคท…ใช้แล้วผิวจะสวยเหมือนพี่ป่าวน้อ?…เวลาไม่ค่อยมีไว้ลองใช้ตอนเย็นล่ะกัน…อกใหญ่ๆ…นมโตๆ…อีกไม่นานก็แซงสา…เทียบเท่าพี่แคท…ดา…ด๊า…ดา~~”
…………………………………………………………………………………………………………
…อืม!!…ฝนน่ะนะไม่มีสิทธิ์จะนั่งรถใครโดยไม่บอกกล่าวพี่สาวซะก่อน…เธอคอยตามรับตามส่งเวลาไปเรียนตั้งแต่ฝนเรียนม.ต้นน่ะค่ะ…หมายความว่าพี่แคทขับรถเป็นตั้งแต่เรียนม.ปลายและคนสอนก็ไม่ใช่ใคร…คุณพ่อเองล่ะค่ะ…อึ๋ย!!…วันนี้ขับชิ่งกว่าทุกวัน? (ปกติก็ชอบขับเร็วอยู่แล้ว) หงุดหงิดแหงๆเล้ยแต่พูดแล้วจะหาว่าคุย…ไม่ว่าพี่แคทจะเป็นฟืนเป็นไฟยังไงฝนก็ทำให้เงียบหายดับสนิทแถมหัวเราะได้อีกด้วย…มันจะยากอะไรก๊าน~~ก็คอยอ้อนออเซาะมากๆสิและครั้งนี้ฝนเอานิ้วแตะแหย่แก้มพี่แคทเล่นเรื่อยๆ…อิ…เบือนหน้าหนีแฮะ…ดีนะที่นั่งเบาะหลัง (ไม่ชอบคาดเข็มขัด) เวลาง้อจึงสะดวก…
“ใช้ไม้นี้ประจำ…เด็กบ้าอะไรนี่?”
“ก็มันใช้ได้ผลทุกทีนิ…จึ้กๆๆ…ยังโกรธอีกเหยอ…พี่นี่ใจน้อยกว่าที่คิดนะเนี่ย…หรือว่างอน?”
….ถ้านิ่งไม่ตอบก็แสดงว่ายังไม่ได้ผล…ท่าต่อไปคือช่วยลูบผมยาวๆสวยๆให้…แรกๆพี่แคทจะรำคาญและปัดมือออกแต่นานๆไปก็จะปล่อยให้ฝนทำต่อ…ถึงตรงนี้เธอจะเริ่มอารมณ์เย็นลงนิดๆ…(แน่นอนฝนมีสิทธิ์ทําแบบนี้ได้คนเดียวเท่านั้น!!) กิฟท์รูปกากบาทสีส้มสะท้อนแสงสวยจัง…นี่คือของขวัญวันเกิดที่ได้จากคุณพ่อเมื่อ 3 ปีก่อนแต่ของขวัญตอนนั้นของฝนคือเครื่องเล่นเกมส์เพลย์สเตชั่น 2 (แพงกว่าชนะแล้วจ้ะ)…
“ใครงอนกันห๊ะ?…นี่โกรธต่างหาก…พูดให้มันถูกๆหน่อย…พี่จะต้องฟ้องแม่กับพ่อ…คอยดูสิ”
“แบบนี้ยังบอกได้อีกหรอว่าไม่งอน…ดูซิๆ…แก้มแดงๆ…โอ๋ย~~…แก้มแดงๆ…เออแน่ะ~~…มีแอบยิ้มๆ…น่ารักจริงจริ๊งพี่สาวคนเนี้ย…ฝนขอหอมแก้มคนสวยสักทีซิ”
“นี่!!”
…ได้ผล!!…ถูกหอมแก้มเข้า 2 – 3 ฟอดพี่แคทก็ทำค้อนเป็นพิธีพลางเปิดปากยิ้มหวานจนได้…ฝนมั่นใจเต็มร้อยตั้งนานแล้วว่าไม่เคยมีใครคนไหนจะได้เห็นพี่แคทในสภาพนี้(นี่ฝนก็มีสิทธิ์จูบมีสิทธิ์หอมแก้มได้คนเดียว…ฮิๆ…หวงพี่สาวค่ะ)…
“หยุดแหย่พี่ได้แล้ว…กําลังขับรถนะ…ไม่ว่าจะออดอ้อนแค่ไหนพี่ก็บอกพ่อกับแม่แน่นอน…ต้องให้โดนดุเป็นกระบุงโกยเชียว…ตามใจมามากจนเคยตัว”
…เอิ้ก!!…ว้าแย่จัง~~…ทําไมพี่สาวเรายังฉุนอยู่ก็เมื่อกี้ขำแล้วนี่นา…หืม~~นั่นคงเป็นต้นเหตุอย่างหนึ่งสินะ…ตรงหน้าอาคารเรียน…นั่งเรียงตัวหน้าสลอนเหมือนเป็นขบวนการยอดมนุษย์…ดูดีๆก็เป็นปี 1 ห้องเดียวกับฝนแทบทั้งนั้น…มีปี 2 กับ 3 อีก 3 – 4 คน…พวกนี้ต่างเคยหน้าแตกเพราะพี่แคทมาแล้วเกือบทั้งนั้นนี่หน้าก็คงร้าวอยู่เลยมั้ง…ต่อจากวินาทีนี้เป็นต้นไป…รอยยิ้มหวานๆเขินๆของพี่แคทที่มีกับฝนเมื่อสักครู่จะไม่ปรากฎให้เห็นอีกตราบใดที่ยังอยู่ในสถานศึกษารวมทั้งมีผู้ชายหน้าหม้อหน้ากะทะหน้าตะหลิวทั้งหลาย…(ไอ้ 2 อย่างสุดท้ายมันมีด้วยรึ?)…
“ฝนรีบเข้าห้องแล้วอย่าออกมาโดยไม่จำเป็น…กลางวันพี่จะมารับไปกินข้าวข้างนอก”
“หวัดดีครับ…น้องฝน”
…ฝนเองก็ไม่อยากจะเอ่ยทักหรอกเพราะมันจะเป็นการ “เปิดช่อง” ซึ่งพี่แคทเคยสั่งห้ามดังนั้นจึงได้แต่โบกมือกับยิ้มเพียงเล็กๆน้อยๆ…ส่วนตัวพี่เองก็เป็นอย่างที่บอกไว้แต่แรก…สุขุมเยือกเย็น…หนักแน่นมั่นคง…นิ่งสงบเย็นชา…ต่างไปจากเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง…เคยมีคนถามเหมือนกันว่าเพราะเหตุใดพี่สาวถึงเป็นแบบนี้และฝนก็ตอบไปว่า… “ไม่บอกเพราะไม่รู้…ถึงรู้ก็ไม่บอก”…
“ฝน…ทำรายงานมายัง?”
“จ้า~~…เรียบร้อยจ๊ะรุ้ง…ฝนทำแล้ว…คราวนี้ไม่ได้วานสาทำให้นะเออ”
“ก็คราวก่อนเธอให้เพื่อนทำแทนเลยโดนดุซะไม่มี”
“ชิ!!…คิดขึ้นมาทีไรแค้นทุกทีแต่ก็แก้เผ็ดยัยแร้งทึ้งนั่นไปเรียบร้อยตั้งแต่วันก่อน”
“บ้าจัง!!…ฝนว่าอาจารย์แบบนี้ได้ยังไง…แล้วเธอทำอะไร?”
“ตะขาบ…แอบเอาใส่กระเป๋าถือในห้องพักอาจารย์”
“ว้าย!!!…ฝนนี่เล่นอะไรบ้าๆบอๆ…เธอเป็นฝ่ายผิดแท้ๆนะ”
“ไม่รับรู้เฟ้ย!!…ดันทำให้โมโหเองนี่”
“ถ้าพวกอาจารย์รู้ว่าเป็นฝีมือเธอล่ะแย่แน่”
“ชู่ว~~~…เบาๆสิ…เกิดใครได้ยินฝนซวยตาย…ก็อาจารย์ชอบเรียกถามฝนนี่นา…จงใจแกล้งเห็นๆ”
…คือหลังจากโดนดุเรื่องไม่ทำรายงานด้วยตัวเองแต่วานสาทำให้แลกกับเวรทำความสะอาดห้องนอนและซักผ้า 1 ครั้ง…ถ้าจะหักคะแนนหรืออะไรก็ไม่บ่นหรอกแต่นี่เล่นว่าประจานต่อหน้าคนอื่น…ฝนไม่ชอบให้ใครทำแบบนี้แม้ว่าจะเป็นอาจารย์ก็ตาม…(ไม่ชอบอาจาอานคนนี้เป็นการส่วนตัวอยู่ก่อน) วันต่อมาฝนก็เลยเอาคืนด้วยการเอาตะขาบตายแล้วใส่ถุงแกงเอาไปยัดกระเป๋าถืออาจารย์แร้งทึ้งหาแฟนไม่ได้ (อิๆ…สงสัยเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามมีไม่พอ) ในเวลาพักกลางวันจากนั้นก็กบดานอยู่ใกล้ๆ…ไม่ผิดหวังกับผลงาน…ไม่นานอาจารย์คนนั้นก็วิ่งเตลิดเปิดเปิงกรีดร้องเสียงดังลั่นไปไกลราวกับวิทยุ 8 หลอด…สะใจจนกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่แถมอั้นฉี่เกือบไม่ไหวต้องรีบโกยแน่บเข้าห้องน้ำแต่ก็สามารถปล่อยก๊ากได้เพียงทีล่ะนิดๆ...กลายเป็นว่าฝนเป็นฝ่ายทรมานเพราะปวดฉี่และท้องมันก็แข็งไปหมด (หัวเราะมากเกิน) …ฮ่าๆๆๆ…ที่บอกมานี่เด็กดีอย่าเอาอย่างนะค๊ะ…ส่วนผู้หญิงชื่อ “รุ้ง” คนนี้เป็นเพื่อนบัดดี้ตั้งแต่รับน้องรวมคณะพอได้อยู่คณะเดียวกันห้องเดียวกันก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น…
“เธอนี่เหลือขอนัก…ขนาดอาจารย์ยังไม่ละเว้น…หรือว่า…ที่รถเจ้าหน้าที่ห้องสมุดยางรั่วเมื่อเดือนก่อนก็เป็นฝีมือฝน?…ไม่สิ…คดีตัวบุ้งในกระเป๋ารุ่นพี่ก็?”
“คึๆๆ…ใครทำให้ฝนไม่พอใจต้องโดนทุกคนแต่ครั้งนี้ฝนก็มีข้อดีนา…คือหลังจากนั้นก็ไปควานหาซากตะขาบแล้วเอาฝัง…ทำหลุมศพให้อย่างดี…รุ้งว่าฝนเป็นคนดีมั้ยเอ่ย?”
“ประสาท!!…ใครคนไหนเขาจะพิลึกแบบเธอเป็นไม่มีอีกแน่แล้ว…หลุมศพตะขาบ…บ้าป่าวน่ะ?”
“เฮะๆๆ…นี่มันยังน้อยย่ะ…รุ้งพอได้ฟังก็ดูสนุกโอเคดีนิ”
… “ฝน” กับ “รุ้ง” ชื่อนี้มันเข้ากันได้ดีเหมือนนิสัยของพวกเรา…ดังนั้นฝนกับรุ้งมักนั่งเรียนด้วยกันทุกวัน…วันนี้ก็อยู่ใกล้ๆเธอตลอดจนถึงเวลาพัก…
“กลางวันฝนกินข้าวที่ไหน?”
“อ่า…ฝนจะไปกินกับพี่น่ะ…รุ้งไปมั้ย?”
“ไม่จ้ะ…บ่ายไม่มีเรียน…คิดว่าจะกลับ”
“อะไรกัน?…ก็ไปกินข้าวกับฝนและพี่แคทก่อนแล้วค่อยกลับสิ…เอ๊าะอ้อ~~…งั้นก็ตามสบายเต๊อะ…ชิ!!…คนมีแฟนนี่มันดีจริงๆ...ไม่มีบ้างก็แล้วไป” (พูดไปนั่น…ถ้าพี่แคทรู้เราโดนสวดยับเยินแน่)…
…………………………………………………………………………………………………………
“เหม่ออะไรอยู่?…ข้าวไม่ยุบเลยนะ”
“เปล่าจ๊ะ…บ่ายนี้พี่มีเรียนป่ะ?”
“ไม่มี”
“เอ่อ...ไปเที่ยวห้างกันเถอะค่ะ”
“ถ้ามีของจะซื้อไปก็ถือว่าคุ้มแต่ถ้าไปเดินเล่นเฉยๆน่ะมันเหนื่อยเปล่า”
“ค่า~~…แผ่นเกมส์ๆ…ฝนมีเกมส์ที่อยากได้”
“ตามใจสิ…งั้นก็รีบๆกินซะ”
…ฮี่ๆๆ…เห็นมั้ยล่ะเจ้าคะว่าพี่แคทน่ะใจดีกับน้องสาวผู้น่ารักแค่ไหน…เช้างอนโกรธแต่ตกบ่ายก็ไม่มีอะไรแล้วแต่ไม่รู้หรอกนะว่ากับคนอื่นจะใจดีอย่างนี้มั้ย?…(หึๆ…เจ้าพี่บ๊องเอ้ย!!…นายน่ะมันบ้า)…เข้าห้างในไม่กี่อึดใจระหว่างที่ฝนกำลังเลือกเกมส์พี่แคทก็เข้าร้านเสริมสวยระดับหรู…
“พี่จะสระผมหรอ?”
“อืม…ลด 20 % ถึง 6 โมงเย็น…ฝนจะสระด้วยมั้ย?”
“เอาๆๆ”
…………………………………………………………………………………………………………
“ผมคุณพี่ยาวจังเลยนะคะ”
“แน่สิคะพี่หนูไว้มาตั้ง 3 ปี…เล็มเพียงแค่ปลายนิดๆ…นี่ก็ยาวถึงก้นแล้วค่ะ”
“พูดดังไปแล้วน่า!!”
“เฮะๆๆ…พูดความจริงจ้า”
…รู้ๆกันดีว่าใครผมยาวมากๆจะลำบากในการสระล้างพอสมควรดังนั้นร้านเสริมสวยจึงเป็นที่พึ่งที่ดีของผู้หญิงอย่างพวกเราแต่ช่วงนี้ฝนมักให้พี่แคทช่วยสระและฝนก็จะสระคืนให้พี่สาวเช่นกัน…สนุกดีนะ…ช่วยกันอาบเนี่ย...
“คุณน้องเป็นนักศึกษาน้องใหม่สินะคะ…กระโปรงจีบแบบนี้มันก็ดีไปอย่างปิดมิดชิดดี”
“ค่ะ…แต่อยากขึ้นปี 2 เร็วๆจะได้นุ่งสั้นรัดรูปแบบพี่”
“สั้นๆมันก็ไม่ดีเท่าไหร่นะฝน”
“ไม่ดีแล้วพี่ใส่ทำไมล่ะ?…ไอ้กระโปรงรัดรูปสั้นกว่าเข่าเนี่ย…สายังชอบใส่เลย”
“ย้อน…ทำย้อน”
“ฮะๆ…แต่ช่วงนี้นักศึกษาอย่างคุณๆควรระวังพวกโรคจิตหน่อยก็ดีนะคะ”
“ที่ไหน?”
“ห้างนี้ก็มีค่ะ…ชั้นนี้ด้วย…เคยมีผู้ชายแอบจับก้นผู้หญิงในลิฟท์”
“ฮ่าๆๆ…ถ้าผู้ชายจับก้นผู้ชายด้วยกันสิเป็นเรื่อง”
“ฝน!!…ไม่ใช่เรื่องตลก…ยังไงถ้าพี่เจอล่ะก็…มันเละสถานเดียว”
“เอาอีกแล้วๆ…สงบใจเย็นๆลงเถอะค่ะพี่”
…ชักไม่ได้การ…พี่สาวหน้าหวานเริ่มจะมีอารมณ์ฮึกเหิมอยากเล่นคนอีกแล้ว…จะทำอย่างที่เคยตอนอยู่บ้านเราไม่ได้นะพี่…ตั้งแต่มาอยู่นี่คงไม่ได้ซัดใครเลยเกิดอาการคันไม้คันมือแหงมๆ…ก่อเรื่องทะเลาะวิวาทในห้างสรรพสินค้ามีหวังฉาวโฉ่ไปทั่ว…อย่าให้เกิดอย่าให้มี…เสร็จสิ้นธุระฝนกับพี่แคทก็เข้าลิฟท์เพื่อลงไปชั้นล่างแต่ว่า…เฮ้ย!!…มือใครแตะก้นเราวะ?…นี่มันจงใจไม่ใช่บังเอิญด้วยนะ…หุๆๆ!!…เราเองก็มีเสน่ห์ให้ผู้ชายลวนลามเหมือนกันหรือนี่?…เว้ย!!…นี่ไม่ใช่เวลาดีใจสักหน่อย…แกกล้ามากนะเฟ้ย!!…บังอาจมากเกินไปแล้ว!!…ถึงจะแค่สันมือแตะไม่ใช่เต็มฝ่ามือก็เถอะแต่มันจงใจชัดๆ…
“พี่ๆ…มีคนแตะก้นหนู”
“ผู้ชายด้านหลัง…เมื่อกี้มีมือมาถูกก้นพี่เหมือนกัน…ฝนหลบ”
…เอาล่ะสิ…ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่แคทก่อเรื่องบ้าระห่ำในที่ชุมชน…ซ้ำรอยอดีตเมื่อพี่สาวแสนสวยหุ่นนางแบบกลายร่างเป็นสาวห้าวสุดเหี้ยมหมุนตัวหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว…กำปั้นลุ่นๆพุ่งซัดเข้ากรามเจ้าโรคจิตอย่างเหมาะเจาะราวผีจับยัด…กลุ่มคนในลิฟท์เกือบทั้งหมดเป็นผู้หญิงดังนั้นชายหนุ่มใส่หมวกเพียงคนเดียวนี้แหละจึงเป็นคนร้าย…
(PUK!!!!…PUK!!!!)
“โอ้ยยยย!!!…อ๊ากกก!!!”
“ไอ้โรคจิต!!…ไอ้วิตถาร!!…คางแตกซะเถอะ”
…ประตูลิฟท์เปิดผู้หญิงข้างในร้องวี้ดว้ายตกใจจนดันตัวฝนเซออกมาข้างนอก…ในนั้นมีเพียงพี่แคทกับคนร้าย…พี่สาวเวลานี้ดวงตาแข็งกร้าวนักยังปรี่ใช้ “ยมฑูตขวาเร็ว” ตามซ้ำอัดเข้ากระพุ้งแก้มเต็มแรงทั้งที่เจ้านั่นมันดีดดิ้นร้องโอดโอยล้มทรุดมือกุมคางไปแล้ว…ฝนไม่กล้าดูค่า~~โหดจังเลย...
“พอเถอะค่ะพี่…พอๆ”
…คนในห้างแถวนั้นพากันแตกตื่นตามไปด้วย…โอ๋ย~~…นี่ถ้าเกิดมีนักข่าวอยู่นี่จะต้องได้สกู๊ปเด็ดอันบันลือลั่นระบือไกลแน่ๆ “นศ.สาวมหาลัยชื่อดังเล่นงานไอ้จิตทรามหมอบคาลิฟท์ในห้างหรู”…
“ยามอยู่ไหน?…จับคนบ้ากามส่งตำรวจซิ”
“พี่แคท…อย่าๆ!!…ไม่เอาๆ…คนมองกันใหญ่แล้ว”
“กลัวอะไรเล่า!!…เราเป็นผู้เสียหายนะ…พี่จะไม่ยอมปล่อยเด็ดขาด...ต้องเอาให้หลาบจำ”
“ชกเขาไปตั้ง 4 - 5 หมัดจนเลือดกลบปากแล้ว…หยุดทีเถอะพี่”
…ฝนรู้ดีว่าพี่แคทไม่ได้คิดจะร้องโวยวายเมื่อถูกลวนลามเพราะเธอมีวิธีการ “ลงทัณฑ์” ที่สาสมอยู่…หลายครั้งที่เหยื่อไม่อาจสู้พี่สาวได้เพราะเธอจะเป็นฝ่ายชิงลงมือก่อนอย่างรวดเร็วจนมองไม่ทันคาดไม่ถึง…นอกจากนี้อย่าประมาทจากรูปร่างว่าพี่แคทจะเรี่ยวแรงน้อยกว่าผู้ชายเยี่ยงผู้หญิงทั่วไป (ยิ่งหมัดของเธอน่ะเร็วและก็หนักหน่วงมากโดยเฉพาะหมัดขวาจึงเป็นที่มาของชื่อ “ยมฑูตขวาเร็ว”) เพราะเป็นพันธุ์พิเศษ (ฮ่าๆๆ) และฝึก…
“เอาเรื่องนะเนี่ย...เลือดออกเยอะเลย…ใครมาช่วยกันหน่อย”
…โอ๋ยๆๆๆ!!…เลิกบรรยายดีกว่า…พูดมากไปเดี๋ยวความนิยมพี่แคทจะตกรูด…แฟนคลับรู้เข้าจะหนีหายหมดและกว่าพี่สาวจอมห้าวของฝนจะยอมถอยห่างก็เล่นเอาเหงื่อตกกีบ…พอหลายคนที่อยู่ในสถานที่เกิดเหตุทราบเรื่องก็มีทั้งปรบมือและคำชม…มันเป็นเรื่องน่ายินดีตรงไหนกันยะ?…ชอบดุเราว่าทำตัวไม่สมกับเป็นผู้หญิงแต่ตัวพี่เองก็ไม่ต่างกันเล้ย…ยังจำความรู้สึกคุมคามที่แสดงออกมาเป็นท่วงท่าหันตัวกลับเหวี่ยงหมัดชกเข้าเป้าหมายได้อย่างแม่นยำ…ขอยืนยัน…ถ้าไม่ใช่ผู้ที่ฝึกมาก็ทำอย่างนี้ไม่ได้หรอกนะค๊ะ…แหม~~…เส้นผมเนียนนุ่มหอมกรุ่นของพี่แคทที่เพิ่งสระมาหมาดๆมันฟาดตีถูกหน้าฝนเจ็บเหมือนกัน…เฮ้อ!!…ครั้งนี้หลายคนได้รับรู้ถึงเขี้ยวเล็บของผู้หญิง (น้อยคนนักที่จะมี) แต่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ทันหรอกยกเว้นมีอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้นคือเจ้าหนุ่มวิตถารซึ่งลิ้มรสเข้าไปแบบเต็มๆจนต้องรับการปฐมพยาบาลสักครู่ก่อนเข้าโรงพักเพราะงานนี้ผู้เสียหายไม่ยอมความแต่มันก็เสี่ยงจะเป็นฝ่ายโดนข้อหาทำร้ายร่างกายซะเองด้วย…แม้จะเกินเลยแต่ก็ไม่อยากเซ้าซี้อะไรมากเพราะรู้ดีว่าพี่แคทนั่นหวังดีกับฝนซึ่งจากนี้คงจะกวดขันระแวดระวังภัยให้น้องรักคนนี้เพิ่มมากขึ้นอีก (ชัวร์ 100%) ดังนั้นใครคิดจีบฝนคงต้องเตรียมใจกันมหาศาลล่ะค่า…
…………………………………………………………………………………………………………
…เมื่อวันก่อนเจอเรื่องระทึกใจแต่วันนี้คงมีเรื่องสนุกรออยู่เพียบ…
“ถ้าเวลาเรียนหัดกระตือรือร้นอย่างนี้ก็ดีน่ะสิ”
“เอามาเปรียบกันได้งายค้า~~…ก็ครั้งนี้จะได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่สักทีนี่นา…ตั้ง 3 วันด้วยน๊า”
“งั้นก็ไปกันได้…สาพร้อมหรือยัง?”
“ค่ะ”
“ถึงลำปางฝนจะพาสาเที่ยวให้ทั่วทีเดียว…เอิ้กๆๆ”
“ความจริงอยากให้บอลไปอีกคน”
“ปล่อยตาบ้านี่เถอะสา…บอกไม่ไปอ้างว่าต้องอยู่ทำงานร้าน…แย่จริง”
“อะๆๆ…สายมากแล้ว…พี่กะให้ถึงที่โน้นก่อนเที่ยงนะ”
“เนะๆๆ…พี่อย่าลืมให้ค่าปิดปากหนูด้วย”
“ค่าปิดปาก?”
“คุณพี่ขา~~อย่าไขสือสิจ๊ะ…ก็วันก่อนก่อวีรกรรมอะไรไว้ในห้างกันล่า~~~”
“อ๋อ!!…เชิญเลย…จะบอกพ่อบอกแม่หรือบอกคนอื่นๆอีกสักกี่คนก็ได้ตามสบาย…ค่าปิดปากน่ะพี่ไม่มีให้หรอก”
“เอ้ย!!…งั้นฝนฟ้องจริงนะ…ฟ้องนะ…ฟ้องจริงๆด้วย…ฮึ่ย~~~…อยากให้รู้ถึงพ่อแม่ใช่มั้ยค๊ะ?”
“ค่า!!…เอาเลยนะแม่คุณ…จะประกาศให้ทั่วบ้านทั่วเมืองก็ตามสะดวก”
“พลาดจนได้…แน่ซี่~~…เมื่อก่อนสร้างเรื่องราวเป็นตำนานตั้งหลายครั้งจนพ่อแม่ชินชา…ถึงไม่กลัว…ฮึ!!...นี่มันแค่เล็กๆน้อยๆแต่เมื่อก่อนทำบ่อย…ความลับในด้านมืดของพี่เริ่มจะเปิดเผยออกมาแล้วนะคะ”
“เปิดเผย?…พี่ไม่จำเป็นจะต้องกังวลอะไรกับเรื่องนี้สักนิดเดียวเพราะสักวันคนอื่นก็ต้องรู้…เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น”
…ฮะๆๆๆ…นี่ล่ะค่า~~…พี่สาวคนเก่งของฝน…เห็นน่ารักๆแบบนี้น่ะเก่งกาจหาตัวจับยากทีเดียวแต่แม้จะดิบเถื่อนจนไม่น่าเชื่อยังไง..ฝนก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าเพราะพี่เขารักและห่วงใยจึงทำแบบนี้…การดำเนินชีวิตของทุกคนในบ้าน “วิษณุมนตรี” คงจะจืดชืดขาดรสชาติไปเยอะแยะถ้าไม่มีพี่แคทหญิงสาวแสนสวยแต่นิสัยห้าวเกินร้อย (ไม่มีใครคาดคิดสักคน) รวมทั้งสาวน้อยร่าเริงสดใสแต่นิสัยแก่นแก้วนิดๆหน่อยๆอย่างฝนมาช่วยกันแต่งแต้มสีสัน…ขอทุกคนเป็นกำลังใจให้ฝนและพี่แคทต่อไปด้วยนะคะ…IT`S MY LIFE…
ปล. ได้โปรดกรุณาลืมด้วยว่าพี่แคทก่อเรื่องอะไรไว้นะคะ…ความจริงพี่สาวน่ะเป็นคนเยือกเย็นและใจดีมากๆ (ถ้าไม่โดนยั่วยุให้โกรธซะก่อน) หวังว่าความน่ารักของฝนจะช่วยปิดบังความแข็งกร้าวของพี่แคทได้…เฮะๆๆ…
…………………………………………………………………………………………