ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 8 “กลางวันแสกๆ!?”

“เราอยู่ปี 2 ก็ต้องเลือกลงเรียนวิชาเสรี…มึงเรียนไรวะ?”
“ยังไม่รู้แต่น่าจะเรียนวิชาสนุกๆไม่เครียดมากและหน่วยกิตเยอะๆดีกว่า”
“งั้นต้องนี่…สนุกเรียนง่ายๆ…ภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้น 3 หน่วยกิตแถมอาจารย์สอนสวยอย่างงี้นะขอบอก”
“สนุกและง่ายบ้านป๊ะเอ็งสิ…อยากเรียนเพราะอาจารย์เป็นผู้หญิงสวยก็บอกมาเถอะ…ไอ้ลามกเอ้ย!!”
“เออน่า…ก็อาจารย์ SATOMI  KODAMA เยี่ยมยอดสุดๆนะโว้ยพลาดได้เร๊อะ?…เห็นเธอทีไรหัวใจกูมันจะละลายทุกที…นั่นไงๆ!!…คิ้วคมๆ…ตาหวานๆ…ผิวขาวจั๋วะ…สเป็คกูๆ”
…ทำอย่างกับคนป่าเข้าเมืองนะไอ้นี่…ก็สวยจริงๆไม่เถียงแหละ…รูปร่างแม้อวบไปนิดหนึ่งแต่ขาวเป็นบ้า…สาวญี่ปุ่นเป็นแบบนี้เอง?…ว่าแต่เธอมาสำนักวางแผนทำไม?…
“เขาเปิดให้ลงเรียนได้แค่ 30 คนเรารีบไปเถอะ”
“เอาจริงน่ะ?…ขนาดภาษาอังกฤษเทอมเมื่อนี่มึงยังเกือบตก…เฮ้ย!!”
…ห้ามไม่ได้ก็ต้องติดตาม…ทว่า…
“วิชาภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้นมีนักศึกษาลงครบจำนวนแล้ว…เลือกใหม่อีกครั้งนะคะ”
“อุโธ้!!…พวกเราอยากเรียนภาษาญี่ปุ่นนะครับ…ช่วยผมกับเพื่อนหน่อยเถอะ…ไหว้ล่ะครับ”
…มันเอากูไปเกี่ยวข้อง…เฮอะ!!…เพื่อได้เรียนกับอจ.สาวสวยจากต่างประเทศถึงกับยอมยกมือไหว้อ้อนวอนเจ้าหน้าที่ขนาดนี้เชียวนะไอ้เชนแต่ท่าทางจะสมหวังเพราะเจ้าของวิชามาพอดี…คงได้ยินคนบ้าร้องเอะอะเสียงดัง…
“KONNICHIWA!!…พวกคุณทั้ง 2 อยากเรียนภาษานิปปอนหรือคะ?…อืม…การใฝ่รู้ใฝ่เรียนเป็นสิ่งดีแน่นอนค่ะ…ครูเห็นด้วย”
“โอ้ว!!…อะ…อาจารย์ซาโตมิ?…ฮุหูย…ใช่ครับ…ผมอยากเรียนกับอาจารย์มากครับ…เอ้ย!!…สวรรค์โปรดเราแล้วบอล…อจ.ได้โปรดช่วยด้วยเถอะครับ”
…อายแทนจริงๆว่ะแต่อจ.ซาโตมิก็ไม่ได้ถือสากับความทะลึ่งทะเล้นของเจ้าเชน…หน้าตาเธอยิ้มแย้มตลอดเวลาเพราะแบบนี้มั้ง…เห็นรายชื่อนศ.ลงทะเบียนเรียนส่วนใหญ่ก็เป็นผู้ชายซะด้วยดังนั้นคงมีไม่น้อยที่คิดแบบเดียวกับเจ้าเพื่อนบ้ากามคนนี่แน่ๆ…
“ได้สิคะ…เพิ่มอีกสัก 2 คนไม่มีปัญหาอะไร…เจ้าหน้าที่ช่วยหน่อยนะคะ”
...อจ.สาวชาวญี่ปุ่นคนนี้พูดภาษาไทยคล่องแฮะท่าทางจะอยู่เมืองไทยมานานอาจมีบางคำพูดออกเสียงแปร่งๆบ้างแต่ไม่ว่าเราพูดอะไรเธอต้องรู้เรื่อง…
“โอ๊ะโอ?…ทั้ง 2 คนเป็นลูกศิษย์อจ.วิยะดาเองรึ…ดีๆๆ”
“อจ.รู้จักอจ.วิยะดาหรือครับ?”
“รู้จักสิก็พักอยู่แฟลตเดียวกันค่ะ…วิเชียรซังกับเอก”
“ผมเอกคเชนทร์ครับ…ชื่ออ่านยากไปนิดหนึ่ง”
“ค่ะ…แต่กว่าจะได้เรียนสอนด้วยกันก็เทอมหน้า…ไว้พบกันใหม่ค่ะวิเชียรซัง…เอก…เอกคเชนทร์ซัง…SAYONARA”
“ขอบคุณมากๆครับ…รับรองผมจะตั้งใจเรียนเอาเกรด A ของอาจารย์ให้ได้แน่นอน”
...อจ.ซาโตมิ โคดามะยิ้มระรื่นเดินจากไปไกลแต่เชนยังทำตาหวนให้คำนึงหา…ฝันหวานนักนะมึงและตัวกูจะรอดมั้ยเนี่ย?…ไม่ใช่ของง่ายเหมือนสุกี้โว้ยภาษาญี่ปุ่นน่ะ…
…………………………………………………………………………………………………………
“นึกยังไงถึงคิดเรียนภาษาญี่ปุ่น…ผีปิศาจตนไหนดลใจให้บอลลงเรียนหรือ…จ๊ะ?”
“เธอนี่มัน”
...ผม,พี่แคทและฝนนั่งกินข้าวกลางวันกันเพียง 3 คน…ไม่น่ารีบเล่าให้น้องหนูผีฟัง…ตายเถอะแต่ช้าหรือเร็วก็ต้องรู้อยู่ดีแหละนะ…
“ชื่อบอกว่าเลือกเสรีเพราะงั้นจะมีสิทธิ์ลงเรียนอะไรได้ตามใจถ้าไม่ซ้ำกับรายวิชาบังคับ…ขึ้นปี 2 ฝนก็ต้องเรียนเหมือนกัน”
“หนูจะลงเรียนวิชาทำอาหารแบบพี่…อิอิ”
“อะไร?…เธอทําเป็นอยู่แล้วจะเรียนทำไมอีก?…อ้อ!!…กะเอาเกรดเอสินะ”
“แน่นอน…ฝนต้องได้อยู่แล้วของถนัดนี่นา…บอลก็รู้นิ”
“แต่มีสอบทฤษฎีด้วยและขี้เกียจอ่านหนังสือแบบเราจะว่าอย่างไร…ขนาดคืนก่อนวันสอบเข้ายังแอบหนีไปร้านเกมส์เล่นซะดึกดื่น”
“พี่อ่ะ!!…ไมต้องเอาเรื่องนี้มาเผากันด้วย?”
“อย่าโกรธๆ…ความจริงทั้งนั้น”
“ฮึ!!”
“แบบนั้นยังอุตส่าห์สอบเข้าได้อีก…มากับดวงนะเธอนี่”
“ยุ่ง!!”
“ช่างเขาเถอะบอล…พี่มีคำถามจะถามเธอสักหน่อย”
...ที่แล้วมาพี่แคทไม่เคยเล่นทายปัญหากับผมเลย…วันนี้คงเป็นวันพิเศษน่ารื่นรมย์…
“บอลจะเรียนภาษาของเขาก็ควรมีพื้นฐานกับตัวบ้าง…คำว่าครูในภาษาญี่ปุ่นเรียกว่าอะไร?”
…มันคืออะไรหว่า?…พี่แคทถามจบก็ถอดแว่นออกก่อนหยิบผ้าเช็ดเลนส์…ใบหน้าคมขำงดงามไม่มีเปลี่ยน…ไอ้เชน…พี่กูสวยกว่าอจ.ซาโตมิมากนักเฟ้ย…ว้า!!…นึกไม่ออก…ผมจะไปรู้ได้ยังไง…
“1…2…ถึง 3 ตอบไม่ได้บอลแพ้พี่”
“ผมยอมก็ได้ครับ…ไม่รู้จริงๆ”
...และหญิงสาวก็ยิ้ม…แพ้กันตั้งแต่แรกถามแล้ว…พี่แคทสุดสวยต้องรู้อยู่ก่อนว่าผมตอบไม่ได้แน่…
“ก็ได้…ครูในภาษาญี่ปุ่นเรียกว่าเซ็นเซ่ย์…บอลจำไว้ให้…เอ๊!!…แฮ้ปขนมพี่ไปกินเรื่อย…คืนมานะ”
“แฮ่!!…ช้าไปแหล่วๆ…ตัวเองเผลอเองนิเนาะ”
…พี่แคทยังอารมณ์ดีเหมือนเมื่อวันวานเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจเราทุกคนพลอยเบิกบานและยังได้แลกเปลี่ยนความรู้ใหม่…ก่อนแยกกันผมคุยกับฝน…
“พูดถึงญี่ปุ่น…บอลรู้อะไรเกี่ยวกับอาหารทางนั้นบ้าง?”
“เอ่อ…ฉันรู้แน่ๆเพียงอย่างเดียวแหละฝน…ก็สุกี้ไง”
“งั้นบอลต้องไม่เคยกินทาโกะยากิ…ข้าวปั้นห่อสาหร่าย…ซูชิด้วย…ทั้งหมดที่ว่านี้ฝนทำเป็นแต่เย็นนี้กะว่าจะทำสุกี้ก่อนล่ะ…สนใจป่าว?”
“หึๆ…วันนี้เรียนแค่ครึ่งวันเธอจะกลับบ้านไปทำก่อนสิท่า”
“อื้อ!!…พี่แคทจะพาไปซื้อของเตรียมไว้ทำกินตอนเย็นแล้วค่อยมาซ้อมเชียร์…บอลก็ห้ามเบี้ยวนา”
“ไม่เบี้ยวๆ…เรื่องกินไม่ต้องห่วงอยากรู้ว่าเธอจะทำได้อร่อยสักแค่ไหนเหมือนกัน…ต้องรีบกลับไปแน่”
วันนี้ฝนแสดงฝีมืออีกครั้งงั้นพี่แคทคงอารมณ์ดีมีความสุขอีก…ยอดเยี่ยมมากๆเพราะการเห็นเธออยู่คู่กับความร่าเริงสนุกสนานไม่ใช่จะได้พบเห็นกันบ่อยๆนัก…
“พี่แคทเป็นลูกมือฝน…เตรียมตัวไว้สําหรับเรียนทำอาหารในเทอมหน้า…มั่นหรือเปล่าคะ?”
“…รับทราบค่า…กรุณาชี้แนะดิฉันด้วยนะคะ…คุณแม่ครัวใหญ่”
“ฮิๆๆ…เพราะงั้นอันดับแรกลูกมือขับรถพาแม่ครัวใหญ่ไปซื้อของได้…ซิ่งโลด!!”
“ALL RIGHT!!…MISSION ACCEPTED”
…รู้สึกสุขใจจริงๆแต่อยากให้กุนกลับมาเพื่อแบ่งรับเอาความสุขนี้ด้วย…ยอดหญิงสุดที่รักของผมและจะรอวันที่นางฟ้าโฉมงามทั้ง 4 …ศกุนตลา,สาวิตรี,สุรีย์พรรณ,หยาดฝนอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง…
…………………………………………………………………………………………………………
...กลับไปหอแต่ไม่มีอะไรทำผมจึงขี่รถคู่ใจออกตระเวณไปเรื่อยๆ…อย่างน้อยก็ฆ่าเวลารอกลับไปกินสุกี้ฝีมือฝน…ผ่านมาถึงหน้าคลีนิคแห่งหนึ่ง…
“ภรณ์มาทําอะไรที่นี่ครับ?”
“มาตรวจเลือดจ้ะ…บอลก็มาตรวจเหมือนกันหรือ?”
“เปล่าครับผมเพิ่งตรวจไปเมื่อวันก่อน…เห็นภรณ์เลยแวะจอดน่ะ…เอกไม่มาด้วย?”
“เอกไปโรงเรียนตอนเย็นถึงจะรับกลับ…เอ่อ…บอลมีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าคะ?”
...เมื่อบอกว่าไม่มีภรณ์ดูจะรู้สึกยินดีรีบเอ่ยปากชวน…
“อย่างงั้น…ถ้าอยากชวนไปบ้านภรณ์…บอลจะไปมั้ยคะ?”
…ท่าทางมีภารกิจให้ทำแก้เซ็งแล้ว…ภารกิจชั้นยอดช่วยฆ่าเวลาอย่างดีซะด้วย…
“ถ้าไปทำอะไรสนุกๆกันเพียง 2 คนผมก็จะไป”
“แหม…ถ้าไม่ใช่เรื่องนั้นบอลจะไม่ไปสิท่าแต่ภรณ์ก็ตั้งใจแบบนั้นเพราะอยากทำเรื่องสนุกๆเหมือนกัน”
“ผมอยากพูดแบบนี้พอดี”
 “เหรอ…เราคิดเหมือนกันเลยนะ”
“งั้นจะช้าอยู่ไย…เรา 2 คนไปช่วยกันสร้างเรื่องสนุกๆเอาให้เหงื่อไหลไคลย้อยดีกว่าครับ”
...ภรณ์ยิ้มตอบรับคําเชิญและขึ้นซ้อนท้ายรถผมบิดคันเร่งพุ่งออกไปราวกับพายุเพื่อปฎิบัติภารกิจลับสุดยอดและด่วนมากในเวลากลางวันแสกๆแดดเปรี้ยงๆแบบนี้…
…………………………………………………………………………………………………………
“บ้านคับแคบสักหน่อยนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ…ยังกว้างกว่าห้องผมเยอะ”
“ร้านเสริมสวยหยุดวันหนึ่งก็ถือโอกาสปัดกวาดบ้านตั้งแต่เช้าแล้ว…ได้ใช้รับแขกพอดี”
“แขกวีไอพีไม่จำกัดเวลาและไม่เสียค่าใช้จ่ายซะด้วยสิแต่จะดีหรือครับ?”
“บอลถือเป็นกรณีพิเศษ…ภรณ์เคยบอกว่าถูกใจบอลนิแต่วันนี้อย่ารุนแรงมากนะคะเดี๋ยวไปทำงานไม่ไหว”
...ได้เย็ดฟรีทั้งทีแต่ต้องรู้จักถนอมถึงจะถูก…ระหว่างภรณ์ถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นๆเพื่อไปอาบน้ำผมต้องนั่งมองจนควยแข็งแต่ในใจคิดจะไปซื้อถุงยางเพราะไม่มีติดกระเป๋า…เมื่อกี้ก็ดันลืมซะได้…
“บอลจะไปไหนคะ?”
…ภรณ์แง้มประตูห้องน้ำยื่นหน้าออกมาดู…ขณะนั้นตาผมก็แลเห็นโคกหีโหนกนูนมีสาหร่ายสีดำแผ่คลุมแนบติดเนื้อเพราะเปียกละอองน้ำ…แคมหีแดงสดสวย…สภาพความสดแทบไม่ต่างไปจากวันนั้นสักเท่าไหร่…น่าเอาชิบเลยเว้ย…ตาแทบถลนจ้องเอาๆแบบลืมกระพริบทีเดียว…คุณแม่วัย 28 ก้มดูหว่างขาตัวเองนิดหนึ่งและตอบยิ้มๆ…
“ผลของภรณ์เป็นลบนะคะ…ลืมไปแล้วรึ?”
“เออ…จริงสินะครับ…งั้นก็เย็ดสดได้สิ…แหม่…หีสวยๆแบบนี้ถ้าใส่ถุงยางเอามันก็น่าเสียดาย”
“จ้า…แต่อย่ารุนแรงมากล่ะกันเดี๋ยวลูกค้าคืนนี้จะมีบ่นเอาได้…บอลไปรอในห้องเถอะค่ะ…ขอเวลาภรณ์อีกแป๊ปหนึ่ง”
...ผมกระหยิ่มยิ้มย่องรีบกลับเข้าห้องถอดเสื้อผ้าตัวเองจนเกลี้ยงขึ้นนอนเตียงหยิบผ้าห่มคลุม…เสื้อผ้าและกางเกงรวมทั้งยกทรงและกางเกงชั้นในของภรณ์ถูกถอดทิ้งกองกระจัดกระจายที่พื้นห้องเห็นแล้วชวนให้วาบหวามใจยิ่งจะได้เย็ดหีหมอนวดสาวแบบไม่ต้องใส่ถุงยางแล้ว…ควยลุกจนได้สิตูผ้าห่มยังปิดไม่มิด…
“ท่าทางพร้อมออกศึกเต็มที่นะ”
...ภรณ์ก้าวเข้ามาในห้องและปิดประตูล๊อคมิดชิดแต่หน้าต่างหัวนอนและรอบๆเปิดโล่งให้ลมเย็นๆพัดเข้า…ไม่ต้องกลัวใครจะเห็นเพราะบ้านนี้ตั้งอยู่ลึกที่สุดแถมด้านหลังเป็นป่ากล้วยและไม่มีต้นไม้สูงพอจะให้ใครอุตริปีนขึ้นมาแอบดูคนเย็ดกัน…
“ผ้าเช็ดตัวปิดไว้ทำไมครับ…เราอยู่กันแค่ 2 คนเท่านั้น”
...ผมเอื้อมมือกระตุกปมผ้าขนหนูที่หญิงสาวห่มจนหลุดลุ่ย…อันดับแรกที่ตาเห็นคือหน้าอกคู่งามมียอดหัวนมชูชันสีน้ำตาลเม็ดโต…ส่วนอื่นๆไม่ทันได้เห็นเนื่องจากภรณ์คร่อมร่างทับซุกไซ้ซอกคอประพรมจุมพิตไปทั่วบริเวณใบหน้า…กกหู…ต้นคอของผม…ร่างกายของเธอเปรียบเหมือนงูรัดตวัดเกี่ยวไปทั่วร่าง…เนินเนื้อหว่างกลางและขนดำยุ่บยั่บถูไถกับดุ้นลำซึ่งยิ่งพองตัวแข็งมากขึ้นๆ…ลิ้นและริมฝีปากนุ่มลื่นเลียป่ายไปตามเนื้อตัว…ผมโดนจูบเล้าโลมจนขนลุกซู่และเมื่อมือของภรณ์หยุดที่แท่งร้อนถ่ายทอดความอบอุ่นจากฝ่ามือหญิงสาวและเนื้อต่อเนื้อแนบชิดกันแบบไม่มีอะไรขวางกั้นก็ทำให้ต้องแขม่วท้องลืมหายใจไปชั่วขณะ…
“มาค่ะ…ขอภรณ์ดูดควยให้สมอยากหน่อย…คิดถึงบอลมาหลายวันเหลือเกิน”
...มือนุ่มๆทั้ง 2 ของหมอนวดสาววัย 28 ประคองแท่งลำอย่างทนุถนอม…เธอจับมันตั้งฉากและค่อยแลบลิ้นแตะรอบขอบหัวหยัก…ทุกทีสิน่า…ไม่ว่าจะเป็นสาวคนไหนถ้ามาแตะส่วนนี้ต้องรู้สึกขนลุกเกรียวทุกครั้ง…
“อู้…เสียวควย…เบาๆครับภรณ์…โอ้ๆๆ”
...ภรณ์ห่อปากอมเน้นขึ้นเรื่อยๆ…ช่างดูดเก่งซะจริงๆสมกับทำอาชีพเสริมคือหมอนวด…แผ่นหลังผมแทบจะอยู่ติดที่นอนไม่ได้ต้องยกแอ่นตามแรงดูด…
“อืมมมม…อย่าเพิ่งรีบออกนะคะ…อืออออ…หัวบานใหญ่ถึงใจจัง”
…พูดจบภรณ์เม้มริมฝีปากสีชมพูอ่อนห่อลิ้นนุ่มคอยรองรับควยในโพรงปากเธอแล้วรูดเข้ารูดออกช้าๆ…ต่อมาหัวเห็ดบานใหญ่ถูกจุมพิตอย่างแผ่วเบาและค่อยๆถูกกลืนลงไปอีกครั้ง…มือของเธอจับโคนควยของผมช่วยกระตุกท่อนลำอีกแรง…ถัดมาหล่อนดูดอมเข้าไปจนเกือบสุดและผงกหัวขึ้นลงเร็วอีกนิดแต่ต้องทนเกร็งไว้…ยัง…ยังถูกคุณแม่วัยสาวจู่โจมหนักข้อมากไปอีก…ทีนี้รูดขึ้นลงแทบสุดกระบอก…ผมครางหลับตาบ้างลืมตาบ้างตอนนี้รู้สึกมองอะไรได้ไม่เต็มที่ด้วยเพราะสายตามันพร่าเลือน…ขณะมองเพดานอยู่ก็มีหม้อเนียนๆสวยๆลอยเด่นตรงหน้าและค่อยหย่อนๆลงมาหา…รู้ทันทีว่าภรณ์จะให้ทำอะไร…ผมรีบเงยหัวแลบลิ้นแทงเข้าเม็ดติ่งเสียวพอดิบพอดี…
“อื๊อออ…บอลขา…ทำให้ภรณ์มั้ง…อูวว…ดีจังเลย”
...มือผมบีบแก้มก้นจนเนื้อบุ่มลงไป…ตูดของภรณ์ทับบนหน้าช่องหีจ่อติดปากและลิ้นผมแทงเข้าในรูเสียว…แค่แยงเข้าแยงออกก็สร้างความสุขสยิวให้หญิงสาวได้…ภรณ์ครางอู้อี้เพราะอมแท่งควยอยู่เต็มปากแต่ยังดูดรูดมันแบบไม่ยอมย่อท้อ…
“อ๊าวววว…เลียเข้าไป…เลียแตดภรณ์…อีกค่ะ…เรื่อยๆ…สะ…สุดยอด…อาาาาา”
...คุณแม่คนสวยเกร็งรูหีบดตูดส่ายวนไปมาจนลิ้นผมแทบหาเป้าหมายไม่เจอเมื่อรู้ว่าลิ้นไปดุนเม็ดแตดก็รีบยกแขนล็อคต้นขาภรณ์ไว้แน่นหนา…จัดการส่งลิ้นฉกติ่งหีระรัวราวจักรผัน…สาวหมอนวดผวาครางลั่นเหมือนเธอจะลุกนั่งไม่นอนทาบทับอมควยผมอีก…มือกางนิ้วกดตูดให้ช่องหีบดขยี้ลิ้นและปากอย่างแนบแน่นราวกับจะให้มันแหลกลาญคาตรงส่วนสำคัญที่สุดในร่างกายของเธอเอง…
“อ๊ายยยย!!…บอล…ภรณ์เสียวจะตายอยู่แล้ว…อาาาาาา…บอลเลียหีเก่งจังเลย…โออออออ”
...น้ำจากช่องคลอดกลั่นออกมาราดรดถูกปากและจมูกจนเหนียวเหนอะหนะแต่ยังละเลงลิ้นต่อไป…
“โอวววว…บอลพอก่อน…โอววว…ซีดสสสส…มันจะออกแล้ว…อื๊อออออ…หยุดนะ”
...ผมไม่สนใจเสียงห้ามนั่นยังตั้งหน้าตั้งตาดูดหีดูดแตด…จนกระทั่งคุณแม่รัญภรณ์ร้องเสียงสั่นเครืออย่างกับร้องให้บอกหยุดนั่นแหละถึงยอมหยุด…หมอนวดวัย 28 นั่งพับเพียบก้มหน้าหายใจหอบและเมื่อถูกผมมองเข้าเธอก็ค้อนขวักให้แต่รู้ดีว่าไม่ได้โกรธผมหรอก…
“อะ…อะไรก็ไม่รู้บอลเนี่ย…เอาซะน้ำหีภรณ์แตกเลย…เด็กดื้อ”
...ผมไม่ตอบได้แต่ยิ้มอยู่ในหน้าพลางหยิบกระดาษเช็ดปากเช็ดจมูก…เห็นแคมหีมีน้ำเมือกสีขาวไหลออกมาเป็นหลักฐานว่าฝีมือการใช้ลิ้นเลียส่วนเสียวของผู้หญิงยังยอดเยี่ยมไม่เปลี่ยน…ภรณ์ยังค้อนไม่ยอมหยุด…
“ดีล่ะ!!…แกล้งกันนักใช่มั้ย?…เอาควยมาเข้ารูซะ”
...ภรณ์นอนหงายเหยียดยาวแยกขาออกจากกันจับผมนอนทาบทับเธอ…ส่วนมือก็คว้าไขว่หาของลับมาทิ่มหีเมื่อเจอก็จับมันจ่อและกดเข้าปากร่องสวาท…คุณแม่หมอนวดเกร็งตัวรับการร่วมเพศ 2 มือรั้งตรงส่วนเอวของผมเข้าไปหาและดันออกเป็นจังหวะๆ…ผมท้าวแขนใกล้ต้นแขนภรณ์ก้มหน้าต่ำมองดุ้นควยดันเข้าดันออกจากรูหีอย่างตั้งใจ…เห็นปากรูโยนีทั้ง 2 ยู่เข้ายู่ออกตามแรงดันขององคชาต…มือภรณ์ทั้ง 2 แหกแคมหีให้ควยผ่านเข้าออกลึกและสะดวกพอเห็นว่าเข้าที่เข้าทางดีแล้วก็เปลี่ยนมาโอบกอดลูบไล้แผ่นหลังสบตาหวานฉ่ำ…ริมฝีปากเผยอเชิญชวนให้ประทับจูบผมก็กระทำแบบนั้น…หล่อนส่งลิ้นเข้ามาในปากและพัวพันกับลิ้นผมให้วุ่นวายปั่นป่วน…อารมณ์พาลกระเจิดกระเจิดส่งผลให้กระดกควยแยงกลีบเสียวเข้าออกเร็วขึ้นๆๆ…หน้าอกหญิงสาวสั่นกระเพื่อมขึ้นลงๆราวกับลอนคลื่นทั่วร่างสั่นไหวพรึ่บพรั่บตามแรงร่วมรัก…ภรณ์ตาปรือถอนจูบออกช้าๆ…
“อึ๊ก!!…ตั้งแต่วันนั้น…ภรณ์ก็รอให้บอลไปอีก…รอทุกวันๆ…จนมาสมหวังวันนี้…ที่บ้านของภรณ์เอง…ไม่ใช่ในอาบอบนวด…อาาาาาา”
...ผมเย่อเย็ดรัญภรณ์ด้วยความเมามันมากขึ้นไปตามลำดับหญิงสาวเองก็ใช่ย่อยยกขาเกี่ยวรัดแอ่นตูดกระดกหีสู้ควย…หญิงสาวอ้าปากครางอย่างมีความสุข…สะโพกผายร่อนส่ายเด้งรับแรงการกระแทกที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด…แรงดูดควยของรูหีช่วยสร้างความเสียวกระสันต์ซ่านมากเป็นเท่าทวีคูณแต่ผมดึงควยออกเพราะอยากคร่อมเย็ดในท่าหมา…ภรณ์ไม่ต้องถามผมสักคำว่าจะเล่นเสียวในท่าอะไรต่อเธอพลอกตัวกลับคลาน 4 ขายกก้นเชิดสูงอย่างรู้ใจ…ศรีษะคุณแม่สาวสวยซบหมอนหายใจระรัว…แค่ถ่างขาออกนิดผมก็เห็นแคมเต่าแดงก่ำอาบชุ่มน้ำเสียวใสๆไหลนองตรงปากรูช่องคลอด…ผมตามแลบลิ้นเลียน้ำเมือกที่ช่องรักจนเกลี้ยงซ้ำเสยเลียไปถึงรูก้นวนเวียนอยู่อย่างนี้หลายครั้ง…หมอนวดสาวสะดุ้งโหยงรีบตัดพ้อด้วยความเขินอาย…
“อู๊ย!!…คนบ้า…คนทะลึ่ง…เอาแต่เลียรูตูดแบบนี้รู้นะคิดอะไรอยู่”
“รู้ว่าผมคิดอะไรล่ะครับ…ฮะๆ”
ผมแกล้งแหย่เธอเล่นๆทั้งที่ความจริงยังคิดไม่ถึงขั้นนั้น…
“ก็บอลจะเย็ดตูดภรณ์น่ะสิ…ใช่มั้ยล่ะ?”
“บอลแค่เลียเฉยๆยังไม่คิดเอาสักหน่อยแต่เมื่อภรณ์บอกออกมางั้นก็โดนเลยเป็นไง?”
“อย่า…อย่าเพิ่ง…คือเมื่อคืนก่อนมีฝรั่งมาเที่ยวและขอเอาตูด…บอกว่าจะให้ทิปพิเศษ…ภรณ์เลยให้เย็ดแต่พอเสร็จกันแล้วเจ็บรูเป็นบ้า…ตอนนี้ก็ยังปวดหน่วงๆอยู่เลยจ้ะ”
“งั้นไว้คราวหลังก็ได้…ยอมให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว…แต่ภรณ์ใจกล้าจังควยฝรั่งไม่ใช่เล็กๆ”
...ผมพูดพร้อมจ่อควยตรงประตูหน้าแต่เสียดายไม่ได้ล่อประตูหลัง…ดันพรวดเข้าไปทีเดียวมิดดุ้น…
“อืออออ…ถ้าไม่ให้ทิปพิเศษภรณ์ไม่ให้เย็ดหรอก…เคยกับพ่อเอกทีหนึ่งแล้วเลิกเพราะมันเจ็บสุดๆ”
...ผมเด้งสะโพกอัดหนอกหีเสียงดังสนั่น…ภรณ์ร้องครางอย่างได้อารมณ์เงี่ยน…พอมองดีๆแล้วปากรูตูดงี้แดงช้ำเชียวคงจะจริงอย่างเธอว่า…ฝรั่งนี่มันก็ชอบเล่นอะไรพิเรนๆ…
“อืมมมม…ถ้าบอลอยากเย็ดอีกรูวันหลังก็มาบ้านภรณ์อีกสิคะ…โอวววว…ไม่ต้องไปที่อาบอบนวด…สำหรับบอล…ภรณ์ให้เย็ดฟรี…ไม่เสียเงินแต่ต้องเอาน้ำควยมาแลก…อ๊าาาาาาา”
...หล่อนครางสลับกับพูดแต่น้ำเสียงขาดๆหายๆผมโน้มจูบเลียไล่ตามแผ่นหลังเนียนนุ่ม…ผิวสีแทนของคุณแม่ยังสาวก็ช่วยให้ผมไม่จำเจเพราะที่ผ่านมามักเจอแต่ผู้หญิงผิวขาวๆ…
“ซีดสสสส…ว่าไง…คะ?…บอลยังไม่ตอบ…ภรณ์…ว่าจะมาเย็ดกันอีกมั้ย?…โอออออ”
“ได้สิจ๊ะ…บอลไม่มีอะไรขัดข้อง…หีสดๆแน่นๆอย่างกับหีเด็กแบบนี้…ผมไม่ปล่อยให้พลาดอยู่แล้ว”
...ผมจับบีบบั้นท้ายกลมกลึงแล้วโหมแรงตะบันควยเย็ดไม่ออมแรง…รัญภรณ์โยกสะโพกตอบโต้กระเด้าหีเข้าหาท่อนควยของผมอย่างต่อเนื่อง…ปากรูหีมีน้ำคาวกามหลั่งออกมาชะโลมควยจนเป็นมันเยิ้ม…เสียงน้ำเมือกที่ชุ่มฉ่ำกับเสียงควยที่ลื่นไหลในช่องคลอดและเสียงเนื้อต่อเนื้อที่กระทบกัน…ไม่เพียงแค่นั้น…ยังมีเสียงครางกระเส่าของชายหนุ่มวัย 19 คะนองกามกับคุณแม่สาวสวยวัย 28 …เพลิงสวาทยังลุกไหม้เผาผลาญไม่หยุดยั้งคงเหมือนกับผมที่โยกเอวส่งควยกระทุ้งหีภรณ์ไม่หยุดพักและหมอนวดสาวก็ตอบโต้การกระทำนั่นเช่นกัน…เธอสอดมือลอดตัวล้วงจับพวงกระโปกเล่นอย่างซุกซนพลางร้องเร่งให้ผมสวนควยแรงขึ้นเร็วขึ้นไปอีก…
“โอ้ยยยย…สะใจจริงๆ…เอากับแขกยังไม่ถึงใจขนาดนี้…อาาาาา…เก่งจังเลยบอลจ๋า…อูวววว”
....รัญภรณ์จิกผ้าปูที่นอนขยุ้มจนยับนอนโก่งตูดเด้งบดหนอกหีร้องครางระงมจนฟังไม่รู้เรื่องแต่ผมไม่สนใจว่าเธอพูดอะไร…ร้องว่าอะไรบ้าง…เพราะ 2 เราใช้ควยกับหีสื่อสารกันอยู่ต่างหาก…
นานๆเข้าผมเกิดอาการเมื่อยขบ…สงสัยโหมแรงเย็ดมากไปจึงค่อยๆดึงควยออกช้าๆจนหลุดจากรูหี…น้ำหล่อลื่นไหลตามออกมาจำนวนหนึ่ง…ภรณ์ส่งดวงตาหวานเยิ้มเป็นกำลังใจให้…ทําให้ผมมีเรี่ยวแรงเปลี่ยนท่าจับขา 2 ข้างของสาววัย 28 ขึ้นชี้เพดานเอามาวางพาดบ่าและกดควยส่งเข้ารูหีแทงพรวดๆทันทีแบบไม่มีการนับครั้ง(มันจะไปนับได้ยังไง)…
“โอววววว…บอลจ๋า…ภรณ์จะขาดใจอยู่แล้ว…สมใจอยากเหลือเกิน…อูยยยยย”
...ภรณ์นอนแผ่หลับตาแลบลิ้นเลียปากมือเกาะกุมหน้าอก…ปากก็ครางซี๊ดซ๊าดอย่างได้อารมณ์…ยิ่งผมกระเด้าแรงเท่าไหร่เธอก็ยิ่งร้องดังมากขึ้นเท่านั้น…ช่องหีเปียกเยิ้มน้ำเมือกช่วยห่อหุ้มแท่งควยไม่ให้เสียดสีจนเจ็บปวดแถมเพิ่มความเสียวซ่านขึ้นอีกด้วย…
“เอาให้น้ำหีน้ำควยทะลักกันไปเลยยย…โอ๊ๆๆๆๆ”
...ยิ่งเย็ดยิ่งมันส์…ผมเปลี่ยนท่าอีกครั้งนอนตะแคงทาบข้างหลังภรณ์…หมอนวดสาวยกขาข้างหนึ่งขึ้นอย่างรู้งาน…เธออยากโดนเย็ดมากรีบจับท่อนเอ็นจ่อรูหีพร้อมดันเข้าไปด้วยตัวเองและโยกคลึงไปมา…
“เย็ดให้น้ำหีแตกท่านี้นะคะ…เอาเลยบอล…ควยอยู่ในหีมิดแล้ว…ซีดสสสสส”
...เราทั้ง 2 แลกจูบด้วยความหื่นกระหายทั้งร่างเต็มไปด้วยเหงื่อไคลจากการเสพบทรัก…กลิ่นคาวน้ำกามกลิ่นกายของชายหนุ่มหญิงสาวระเหยโชยเข้าจมูกชวนให้พลุ่งพล่านและส่งกลิ่นคละคลุ้งไปทั่วห้อง…เสียงของเราผสานเสียงกันได้ลงตัวเมื่อได้รู้รสความปรารถนา…ได้รับรู้ความรู้สึกจากการร่วมประเวณีกัน…
“ชะ…ใช่…โอออออ…เย็ดลึกๆ…อะ…อาาาาา…ไม่ไหว…ภรณ์ใกล้จะเสร็จแล้ว…ซีดสสสส”
...ถัดจากนั้นท่อนควยรับรู้ความเปลี่ยนแปลงในรูสวาทได้…ภายในโพรงหีชุ่มฉ่ำไปด้วยคาวน้ำเมือกอุ่นๆชักออกมาก็เห็นคราบขาวเหมือนน้ำนมเคลือบอยู่ทั่วแท่งเอ็นซึ่งมันคือก็น้ำหล่อลื่นจากช่องคลอดผู้หญิงเมื่อถึงสวรรค์…
“โอ้วววววว…ภรณ์แตกแล้ว…อื๊ยยยยย…แฮ่กๆ…บอล…น้ำ…น้ำหี…ออก…ออกแล้ว”
“จ้ะที่รัก…คราวต่อไปน้ำควยจะออกบ้างนะจ๊ะ…อึบบบบ…หียิ่งตอดหนักขึ้นอีก…เยี่ยมจริงๆ…โออออ”
“ซีดสสส…เสียวจังเลย…น้ำภรณ์แตกแล้ว…เร่งเข้าเถอะค่ะบอลขา…ไปขึ้นสวรรค์ด้วยกัน…อือออออออออ”
…ผมกัดฟันอดทนสู้ต่อความเมื่อยล้าในบั้นเอวสาวควยแทงกระดองเต่าภรณ์ซึ่งหลั่งน้ำหล่อลื่นยามถึงจุดสุดยอดล่วงหน้าไปแล้ว…เจ้าของเนินสวาทนอนหมดแรงหายใจหอบครางลอดไรฟันเบาๆตะแคงขาข้างหนึ่งยกเกี่ยวบนตัวผมกุมมือบีบนวดเต้านมคู่สวยท่อนล่าง…ใกล้จุดหมายเข้าไปทุกทีๆ…
“อ้าาาากกก…กลั้นไม่ไหว…น้ำเงี่ยนจะพุ่งแล้ว…อู้ววว”
“ออกมาเลยค่ะ…อืออออ…ราดให้เลอะเต็มหีเลยก็ได้”
“อ้าาาา…ออกแล้วครับ…อูยยยย”
...ผมชักกระบอกลำออกจากรูสวาทแดงก่ำแต่หัวควยยังจ่อติดปากรู…มือกระตุกรูดหนังหุ้ม 2 –3 ครั้งน้ำเงี่ยนก็ทะลักปะทะแคมช่องคลอดเป็นชุดๆขึ้นสวรรค์ตามภรณ์ไปติดๆ…ร่างเล็กๆของหญิงสาวสะดุ้งเล็กๆหลับตาบีบลูบไล้นมหายใจแรงหลังเสร็จภารกิจยกนี้แต่จะมียกต่อไปหรือเปล่านั้นมันขึ้นอยู่กับเวลาและความต้องการของเรา 2 คน…
“หีภรณ์อร่อยควยบอลมากมั้ย?…บอกให้ภรณ์ชื่นใจหน่อยสิค่ะ”
“อร่อยมากครับ…ทั้งสดและทั้งคับเหมือนของเด็กสาวๆไม่ผิดเพี้ยน”
…หมอนวดสาวยิ้มกริ่มขณะใช้นิ้วป้ายน้ำกามของผมบริเวณปากรูหีมาดูดเลียอยู่หลายครั้งจนหมด…สุดท้ายยังช่วยดูดอมท่อนลำทำความสะอาดให้…ผมเพิ่งกระฉูดน้ำออกไปพอเจอดูดหัวควยแบบเน้นๆก็เล่นเอาขนลุกเกรียวไปทั้งตัว…รู้สึกเหมือนวิญญาณจะหลุดจากร่างทีเดียว…
“เพิ่งบ่าย 2 โมงครึ่ง…บอลจะเอาอีกยกมั้ยคะ?…ยังพอมีเวลาอยู่แต่ตามใจบอลล่ะกันนะ”
“ผมมีเวลาถึง 3 โมง”
“ส่วนภรณ์มีเวลาถึง 4 โมงเย็นก่อนไปรับลูกจ้ะ”
...เวลาช่างมีจำกัดเหลือเกิน…อาวุธคงฟื้นตัวไม่ทัน…ผมกับภรณ์จึงนอนกกกอดคุยเรื่องอะไรต่ออะไรไปเรื่อยโดยต่างไม่มีเสื้อผ้าหลงเหลือติดกาย…อยากให้เวลาแต่ละนาทีมันผ่านไปช้าๆหรือหยุดไปเลยก็ยิ่งดี…เราทั้ง 2 คงคิดแบบนี้เหมือนกัน…
…………………………………………………………………………………………………………
…ออกจากบ้านภรณ์มาไม่เท่าไหร่ก็เจอดีอีก…คราวนี้เป็นคิวของสาวน้อยเรียนต่างคณะแต่เคยร่วมหมอนนอนเตียงเดียวกัน…ไม่ใช่ใครที่ไหน…แม่สาวน้อยบุศยาเพื่อนสนิทของเก๋?…
“ไปหาเพื่อนได้แต่ไม่เห็นไปหาบุศบ้าง…บุศรอบอลชวนออกเดทอยู่ทุกวันนะจะบอกให้”
“คือ…เราไม่ค่อยได้เรียนฝั่งเดียวกัน”
…นอกจากนี้ที่ผมไม่อยากเจอเธอสาเหตุก็เพราะพี่น้อง 2 ศรีผู้แสนจะหูตาไวสุรีย์พรรณกับหยาดฝน…ขืน 1 ในนั้นหรือทั้ง 2 เกิดเห็นและคาบข่าวไปบอกแม่ยอดรักสาวิตรีล่ะก็…ไม่อยากคิดแต่คาดว่าผมคงเละ…
“นั่นไม่ควรเอามาเป็นข้ออ้างค่ะ…บุศรู้หรอกว่าเพราะบอลมีสาวิตรีและพี่ศกุนตลาพร้อมอยู่แต่เรา 2 คนหาเวลามาอยู่ด้วยกันบ้างซิคะ…ไม่ได้เรียนด้วยกันแต่ก็พบกันได้”
...อูย…เจอหน้าก็ใส่เป็นชุดๆตามคาด…เราทั้ง 2 เจอกันในบริเวณสวนสาธารณะริมน้ำเมื่อสักครู่นี้…หล่อนเป็นฝ่ายเรียกให้ไปหาแค่เห็นหน้าผมก็รู้แล้วว่าบุศจะพูดอะไร…น้ำเสียงก็บ่งบอกชัดเจนว่ากำลังน้อยใจ…
“ไหนจะสาวกับเก๋อีก…ถามจริงมีไปหากันบ้างหรือเปล่า?”
“ไม่นะครับ…ช่วงนี้สาวกับเก๋เขามีกิจกรรมเยอะ…เราไม่ได้พบกันเลย”
“ยังไงบุศก็โกรธบอลแล้ว…คงลืมล่ะสิว่ายังมีบุศอยู่…บอลจะรับผิดชอบกับเวลาที่สูญเสียนี้ยังไง”
...บุศงอนผมเข้าจริงๆ…จะทำยังไงดี…นี่แหละผลจากการเที่ยวออกไปมีกิ๊กนอกบ้านไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี…ยังไงซะความคิดของผมก็ลื่นไหลพอควร…ใช้เวลาไม่นานก็คิดหาทางออกสําเร็จ…
“จริงสิบุศ…อีก 2 –3 วันนี้มหาลัยจะหยุดยาว 4 วัน…เรา 2 คนไปเที่ยวต่างจังหวัดกันดีมั้ยจ๊ะ?”
“งานที่บอลทำเล่า?…เจ้าของร้านเขาไม่ว่ารึ?”
“พี่แก้วเขาต้องหยุดด้วยอยู่แล้วครับ…บอลเองก็ไม่มีโครงการจะไปไหนเพราะงั้นว่างชัวร์”
“อ๋อ!!…ก็ได้ค่ะ…บอลสัญญาแล้วนะแต่ไม่ต้องถึงกับค้างหรอกแค่อยู่ในเมืองนี้ก็พอแล้วส่วนสถานที่
บุศจะบอกทีหลังเองว่าไปไหน…จ้าว่าไง?…เดี๋ยวนี้ใช่มั้ย?…จ๊ะๆพี่จะรีบไปรับนะ…ลุงส่ง”
“น้องสาวหรือครับ?”
“อื้อ!!…โรงเรียนเลิกแล้วน่ะ…ไปก่อนนะคะบอลแล้วบุศจะโทรนัดอีกที…หนีบรรดาแฟนๆให้พ้นด้วยล่ะ”
…ยังมีเหน็บแนมพอเจ็บๆคันๆแนบท้ายวุ้ย…ผมเองก็ต้องรีบกลับบ้านเพราะเลยเวลานัดกับฝนไปมาก…
…………………………………………………………………………………………………………
“บอลไปไหนมา?…กลับช้ามากๆฝนย้ำแล้วนะว่าให้รีบกลับ”
...ทางนี้ก็งอนไม่แพ้กัน…ฝนปั้นหน้าขมยืนจังก้าท้าวเอวต้อนรับตรงประตูบ้านส่วนพี่แคททำหน้าจืดนั่งอยู่ในรถ…
“บอลมัวแวะบ้านเพื่อน…โทษทีๆ”
“เรารึอุตส่าห์รอทานพร้อมๆกัน…หนูอ้อยกับสาก็รีบกลับมา…ฮึ!!…เห็นเพื่อนดีกว่าน้องสาวน่ารัก…เห็นเหล้าเบียร์ดีกว่าอาหารอร่อยๆฝีมือน้องสาว…ช่างทำได้ๆ”
“ไม่ใช่อย่างงั้น…น่าๆๆ…ถือว่าบอลโชคร้ายล่ะกันที่ไม่ได้กิน”
“ใครว่า…นายต้องกินและให้หมดด้วย…รีบเข้าไปสิ…สากับหนูอ้อยกำลังกินกันอยู่…ฝนไปซ้อมเชียร์ล่ะและกลางคืนจะทำเพิ่มไว้เผื่อตอนเช้าอาจมีคนบ้าๆบ๊องๆแถวนี้กลับมากินอีก…ยี้!!”
…เธอหงุดหงิดอะไรกันนักหนาแค่เรากลับช้าหน่อยเดียวขึ้นรถเรียบร้อยยังจะทำเชิดหน้าใส่…
 “พอทำเสร็จฝนก็คอยชะเง้อรอบอลกลับมาตลอด…เด็กคนนี้เป็นอย่างงี้แหละบอลอย่าไปถือสาเลย”
“น่าโกรธหรอกครับ…ผมเป็นฝ่ายผิดเวลาเองเพราะไปมัวอยู่ที่อื่นจนกลับช้า”
...พี่แคทสตารต์เครื่องยนต์ก่อนปิดกระจกเธอบอกผม…
“เอาเรื่องนี้มาพูดกับพี่มันก็ไม่มีประโยชน์…”
“…ไม่มีประโยชน์ๆๆ”
…นี่พี่แคทพลอยโกรธผมตามน้องสาวไปด้วย?…ไม่ใช่…เธอเข้าใจผมและให้คำแนะนำดีๆต่างหาก…ผิดกับยัย…วุ้ย!!…ยังแลบลิ้นปลิ้นตาล้อเลียนเป็นลิงหลอกเจ้าไม่หยุด…ผู้หญิงอะไรน้อ…
“เพราะสิ่งที่บอลควรจะทำคือเข้าบ้านไปตอบสนองความพยายามและความมีน้ำใจของฝนให้เต็มที่…ถ้ากลับมาแล้วเห็นว่าทานเยอะ…คนนั่งข้างๆพี่อาจจะดีใจจนลืมโกรธไปเลยก็ได้…ใช่มั้ย?”
“เชอะ!!…แน่จริงก็กินให้หมดเด้!!…จะคอยดูๆ…แหวะๆ”
...โธ่เอ้ย!!…เรื่องแค่นี้ก็ทำงอนเป็นเด็กๆไปได้…เดี๋ยวจะเก็บให้หมด…จากนั้นผมก็ทำตามคำพูดของพี่แคทจนลากโครงออกจากบ้านแทบไม่ไหวทีเดียว…คาดผิดถนัด…ดันแดกมากไปหน่อยเพราะมันอร่อยน่ะครับ…
…………………………………………………………………………………………………………
เหตุการณ์ทางบ้านในคืนนั้น…
(มันยกร่อง…ฟักทองแตงไทย…สาวๆหน้ามน…ทำไมเป็นคนหลายใจ…ใครล่ะๆ…ปึก!!!…จะมาใครล่ะๆ…ก็มึงนั่นแหละ)
“…ฮ่าๆๆๆๆ!!!…เห็นมั้ยพี่…ตลกขำเป็นบ้า”
“ดูอยู่หรอกน่า…หัวเราะให้มันเบาๆหน่อยเถอะแม่คุณ…ป้ากับอ้อยเขานอนแล้วนะ”
“แน่ๆๆ…พี่ก็ขำเหมือนกันเนอะ…หัวเราะดังๆเลยก็ได้เบาๆน่ะไม่ได้เรื่องร้อก…นานๆพี่จะอารมณ์ดีมานั่งดูตลกด้วยกันแบบวันนี้…”
“พี่แคทเจอเรื่องดีอะไรหรือเปล่าคะ?…วันนี้ดูยิ้มแย้มแจ่มใสดีจัง…อ๊ะ!!…มีโทรศัพท์”
“สาก็ถามได้เพราะกินสุกี้สุดอร่อยฝีมือของฝนไงเล่า…ใช่ป่าวพี่?…ไม่พูดเอาแต่ยิ้มแสดงว่าเห็นด้วยนะเออ”
“แล้วแต่จะคิดเถอะ…ถ้าถามก็จะยังบอกว่างั้นๆไม่เห็นเปลี่ยนไปจากเดิม…ฝนเองนั่นแหละพอรู้ว่าบอลกินสุกี้ไปเกือบหมดก็ฉีกยิ้มไม่ยอมหุบ”
“เฮ่ย!!…เมื่อกี้พี่บอกว่างั้นๆไม่เห็นเปลี่ยนไปจากเดิมใช่มั้ย?”
“ใช่…มีอะไร?”
“ว้าก!!…พี่แคทอ่ะ…ขี้จุ๊”
“อะไรน่ะฝน?…อยู่ๆก็”
 “ฮัลโหลบ้านเอกภพค่ะ…สุรีย์พรรณ?…อ๋อพี่แคท!!…รอสักครู่ค่ะ…พี่แคทคะโทรศัพท์”
“ใครโทรมา?”
“คนชื่อยุทธนาโทรมาค่ะ”
“เอ๋?…คนนี้รู้สึกจะเป็นประธานคณะนี่นา…ฮุหูย!!…มีหนุ่มหล่อๆโทรมาจีบพี่แคทถึงบ้านเลย?…ฮิๆๆ”
“สวัสดีค่ะ”
“สา…ไปแอบฟังกันเถอะ”
“บ้าหรอเธอนี่”
“เถอะน่าๆ…โอ้ว!!…ดูสิๆ…วันนี้พี่แคทอารมณ์ดีมากๆซะด้วยแบบนี้ประธานสุดหล่ออาจมีสิทธิ์”
“เขาหล่อสักขนาดไหนกัน?”
“หล่อขนาดไหนนี้กะไม่ถูกวัดไม่ได้เพราะไม่มีมาตราวัดแต่ฝนคิดว่าหล่อกว่าบอลแหละ…เอ้ย!!…อย่าเพิ่งเคืองๆ…พูดจริง…ตาประธานคนนี้มีสาวติดตรึมนะขอบอก”
“ยังไงก็ช่าง…ในสายตาสากับพี่กุนบอลหล่อเท่ที่สุดแล้ว”
“อู๊ย~~~!!…เข้าข้างแฟนซะจริงจริ๊ง~~…อึ๋ย!!…ดูนั่น?…หน้าพี่แคทเริ่มเปลี่ยนไปแล้วสา…ทําไมกันน่ะ?…บรรยากาศชักมาคุแฮะ”
“คุยเรื่องอะไรอยู่นะ?…พี่แคทท่าทางเครียด…ท่าจะไม่ดีแล้วสิ”
“ไม่…ไม่จำเป็น!!…คุยกันทางโทรศัพท์หรือเจอกันที่มหาลัยก็พอแล้ว…เราคงไม่มีเรื่องอะไรจะต้องมาคุยกันถึงบ้านหรอก…ขอโทษค่ะ!!”
“โห!!…พี่แคทวางหูเอาดื้อๆเลยแฮะ…ฉุนขาดนะนั่น…พูดดังแทบตะคอกเลย”
“พี่ขา…มีอะไรกันหรอ?…บอกให้คนอื่นเงียบแต่ตัวเองส่งเสียงดังซะ”
“เป็นเพราะบอลทีเดียว!!…ทำให้พี่ต้องพัวพันไปกับเรื่องยุ่งๆไม่เว้นแม้แต่อยู่ในบ้าน…น่าเบื่อจริง!!”
“เรื่องยุ่งอะไรหรือคะ?…อ้าว!!…เดี๋ยวสิพี่”
“…ม่ายพูดม่ายจาเดินผมปลิวหนีเข้าห้องไปแล้ว…เหอะ!!…ผู้ชายคนนั้นพูดอะไรให้พี่โกรธ?”
“ฝน!!…โทรศัพท์แน่ะ…คนนั้นแหละ…”
“มา!!…ฝนคุยเอง…จะไล่เบี้ยถามให้รู้เรื่อง…ทําพี่สาวผู้น่ารักโกรธดีนัก…ฮาโหล…สองโหล…”
“นี่เธอวางแผนอะไรอีก?”
“ชี่!!…สาอย่าพูดเสียงดัง”
“ฝนใช่มั้ย?…นี่พี่ยุทธนะครับ”
“ค่า…ฝนเองค่ะ…เมื่อกี้พี่พูดอะไรหรอพี่แคทถึงอารมณ์ฉุนเฉียว?”
“เอ่อ…พี่ขอคุยกับแคทนะครับ”
“โฮ่?…เรียกซะสนิทเชียวนะพี่ยุทธ…ลับอะไรกันนักขนาดจะคุยกันแค่ 2 คน…เอางี้…บอกมาว่าคุยอะไรกันบ้างแล้วฝนจะหาทางช่วยก็ได้…ว่าไงๆ?”
“ถ้าช่วยตามพี่แคทมาคุยกับพี่…งั้นพี่จะบอก…ฝนต้องช่วยพี่นะครับ”
“ฮิๆๆ…อ้อนใหญ่ๆ…ได้…ฝนรับปาก…พี่แคทมักตามใจหนูอยู่แล้ว…เอ้า!!…เล่ามาสิคะ”
“คือ…แคทถามพี่ว่าได้เบอร์บ้านมาจากใคร…พี่ก็ตอบไปว่าได้มาจากบอล”
“โอ๋?…บอลน่ะรึ?…ฮึ่ม!…เจ้าตัวแสบ…อ๊ะ!!…ป่าวๆๆ…ไม่มีอะไรค่ะ”
“พี่ชวนคุยเรื่องทั่วๆไปอย่างการเรียน…เรื่องเพื่อน…เรื่องรุ่นน้อง…แคทก็คุยด้วยดีๆไม่มีอะไร”
“แล้วไงต่อ?”
“พี่อยากชวนแคทออกไปหาอะไรทานกันข้างนอกและจะสะดวกมั้ยถ้าอยากชวนไปเดินเที่ยวห้างหรือดูหนังแล้วก็เรื่องที่อยากจะพบกันให้มากกว่านี้เพราะไม่ค่อยเจอกันในมหาลัยหรือคณะ…แคทบอกว่าถ้ามีโอกาสก็คงจะได้เจอกันเองส่วนเรื่องออกนอกบ้านนั่นเธอไม่ค่อยชอบไปเท่าไหร่”
“อืมๆๆ…พี่แคทไม่ชอบออกไปข้างนอกกับคนอื่น”
“พี่คุยต่อว่าไม่ชอบออกไปนอกบ้านงั้นวันหลังจะขัดข้องหรือเปล่าถ้ามาหาที่บ้าน?…อยากมานั่งคุยกัน”
“เอาละ!!…ฝนจะบอกนะคะ…เพราะประโยคสุดท้ายนี่แหละถึงทำให้พี่แคทอารมณ์ขุ่น”
“ทําไมล่ะครับ?…พี่ไม่ได้พูดจาแทะโลมหรือใช้คำพูดไม่สุภาพอะไรสักคำเลยนะและแคทก็…”
“ฝนรู้แล้วเพราะพี่พูดดังจนได้ยินไปทั่วบ้านทีเดียว…สรุปคือพี่ยุทธคิดจะจีบพี่แคทใช่มั้ยล่ะเจ้าคะ?”
“ใช่…พี่ชอบแคท”
“เอ้าๆๆ!!…เข้าใจค่ะเข้าใจแต่เสียใจด้วย…เวลานี้พี่ยุทธรับแห้วไปนอนกอดอย่างแน่นอน”
“ฝน!!…ทําไม?…ช่วยตามแคทมาคุยกับพี่ทีสิ…พี่อยากอธิบายให้แคทเข้าใจ”
“คือลงว่าผู้ชายคนไหนโทรมาจีบแล้วพี่แคทวางหูเลิกคุยกลางคันก็ให้เลิกหวังซะจากประสบการณ์ที่ฝนเคยเห็นมาน่ะนะฟันธงได้เลยว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้นแทบ 100 % นอกจากนี้พี่แคทไม่ชอบให้ผู้ชายมาหาถึงบ้านเรียกว่าอาจถึงขั้นเกลียดเลยทีเดียว…แม้แต่ฝนเคยมีเพื่อนผู้ชายมาหายังโดนพี่ไล่ตะเพิดกระเจิงหลายครั้งแล้ว…อีกอย่างพี่แคทกําลังอารมณ์ไม่ดีคืนนี้คุยอะไรกันคงจะไม่รู้เรื่องแต่ถ้าพี่ยุทธคิดว่าตัวเองยังมีลุ้นอยู่…พรุ่งนี้ค่อยคุยล่ะกันนะคะตอนนั้นพี่เขาอาจใจเย็นลงกว่านี้ก็ได้…โอเค้?”
“หือ?…พูดเองตอบเองเสร็จสรรพ…ทำอย่างกับตัวเป็นพี่แคทงั้นแหละ…สาธยายเป็นฉากๆเชียว”
“แต่หนูอยากเตือนด้วยความหวังดี...ถ้าพี่ยังคิดตามตื๊อทั้งๆที่ผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วยอาจจะต้องโดนดีแบบไม่คาดฝันก็เป็นได้น๊า…ยมฑูตขวาเร็ว…ฉายานี้ไม่ใช่ว่าจะพูดขึ้นลอยๆได้เอง…อ๊ะ!!…ไม่ต้องถามหรอกค่ะว่ามันคืออะไร?…ฝนแค่พูดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง…บาย”
“ทำไมไม่ไปตามพี่แคทมาคุยอีกล่ะฝน?”
“ใครจะไปกล้าเล่า!!…สาไม่เห็นหน้าพี่หรือไงกัน?…ขืนฝนไปตามมีหวังโดนเฉ่งน่ะเซ่”
“งั้นที่เธอบอกว่า”
“ก็นั่นไง…ถ้าฝนขืนทะลึ่งไปก็เจอแน่ๆมั้ง”
“เอ๋?…เธอก็พูดเกินไปหน่อยแต่นั่นคือพี่แคทแน่หรอ?”
“ใช่แล้วสา…ใช่…เมื่อกี้ฝนบอกพี่ยุทธไปว่าแค่พูดเรื่อยเปื่อยแต่ในความเป็นจริง…เฮ้อ!!…เพราะไอ้บ้านี่แท้ๆ…วันนี้พี่แคทอุตส่าห์อารมณ์ดีแล้วเชียวดันมาทำให้พี่เขากลับไปทำหน้าแบบเดิมอีกจนได้…ไม่!!…ต้นเหตุที่แท้จริงของเรื่องนี้…บอล…นอกจากนายก็ไม่มีใครอีกแล้ว!!!”
“ไปโทษบอลคนเดียวก็ไม่ถูกนะฝน…ดู…ไม่ฟังเลย…แม่คนนี้หัวเราะพูดคนเดียวก็ทําได้เนอะ”
“หึ—หึ—หึ—หึ…เจอกันพรุ่งนี้จะเล่นสนุกอะไรดีนะ?…อืม…ไอ้นั่นก็ดี…เอ?…ไอ้นี่ก็ใช้ได้…ฮะๆๆๆ”
…………………………………………………………………………………………………………
“ฮึ่ย!!…อยู่ๆทำไมรู้สึกเย็นสันหลังวะ?…หรือมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น?”
“บอล!…เพื่อนมาหาแน่ะ”
“อะไร?…มึงเองเร๊อะ!!”
……………………………