ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 12 “เด็กคนนี้คล้ายใครหนอ?”

…จากวันนั้นถึงวันนี้…ผมคิดไตร่ตรองหลายต่อหลายเที่ยว…กี่ครั้งๆมันก็ได้ข้อสรุปตรงกันคือ…
(ไม่อยากนับเธอเข้าไปรวมอยู่ในกลุ่มคนต้องระมัดระวังด้วย…แม่สาวหยาดฝน…แต่ในฐานะคนใกล้ชิดพี่แคทมากยิ่งกว่าใคร…ฉันมองข้ามเธอไม่ได้!!)
“บ่นพึมพำอะไรคนเดียว?…ไปกินข้าวกันเหอะ”
“ไม่มีอะไรสำคัญ…ก็แค่คิดเรื่องสัพเพเหระว่ะ”
…พี่แคทนะพี่แคท…รู้มั้ยว่ากว่าผมจะง้อให้สาหายงอนเล่นเอาเหงื่อตก…ต้องอธิบายแทบตายว่าไม่ได้ไปทำอะไรนอกจากดื่มของมึนเมากับเพื่อนๆ(ไม่รู้ว่าจะปิดได้นานแค่ไหนกับการทําตัวเสเพลเรื่องผู้หญิง)ถึงกระนั้นผมก็โดนสวดอยู่ดีเรื่องการดื่มเหล้าเบียร์เนี่ยว่าขอให้มันเพลาๆสักหน่อย…ถูกว่าทั้งขึ้นทั้งล่องไม่ต้องมัวโทษใครเพราะริอ่านจะเป็นหนุ่มมากรักแต่ไม่รู้จักทําอะไรให้เด็ดขาดในทีแรกมันจึงเกิดปัญหาคาราคาซังแบบนี้…ยังไงซะส่วนดีก็มีหลงเหลืออยู่คือหลังจากวันหยุด 3 วันสาดูจะรู้สึกผ่อนคลายสบายใจมากขึ้น…ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะร่วมเดินทางกับ 2 พี่น้องซึ่งกลับบ้านเยี่ยมพ่อแม่และพากันเที่ยวเปิดหูเปิดตาที่จว.ลำปาง…ผมยังฝากความคิดถึงคุณอาทั้ง 2 ด้วยความเคารพรักเสมอ…
“อ๋า!!…เจอตัวบอลแล้ว”
…อึ๋ย!!…เมื่อใดที่เสียงเพี้ยนๆเอ๋อๆอันเป็นเอกลักษณ์ของยัยหนูแสบเจ้าเก่าดังขึ้นก็พาลให้ขนตามเนื้อตัวลุกชัน…แขนและขาหยุดชะงักกึกอย่างไม่ต้องมีใครช่วยออกคำสั่ง…อยู่ๆ…ก็มีวงแขนเข้าโอบรัดคอจนแทบเซถลาล้มแต่ยังยั้งตัวอยู่ได้…
“อุ๊ก!!!”
…สาวแสบวิ่งเข้ามากระโดดขี่หลังกอดรัดคอผมซะแน่นเชียว…กระโปรงกระเปิงไม่สนใจหรือไง?…ลองลมพัดมาสักวูบ…ลิงน้อยของเธอได้มีสิทธิ์โผล่แพลมออกมาข้างนอกแน่…บรรดาเพื่อนๆผมคงรู้สึกอิจฉาตาร้อนอยู่ไม่น้อยแต่เวลานี้ไม่มีอารมณ์จะโอ้อวดอะไรพวกมันทั้งนั้น…ซ้ำร้ายหน้าอกหยุ่นๆนิ่มๆของฝนยังเบียดชิดแผ่นหลังชวนให้หัวใจวาบหวามเล่นอีกด้วย…ขืนพี่แคทจอมหวงน้องสาวยิ่งกว่าใครๆมาเห็นในสภาพนี้เข้า…บรื๋อ~~…แค่คิดก็สยอง…ผมเอ็ดดุสาวน้อยซึ่งยังขี่หลังแขนโอบรัดคอแน่นไม่ยอมปล่อย…หัวเราะคิกๆใส่ข้างหูอีกด้วย…สุขซะจริงนะเธอ…บ่นถึงก็โผล่มาทันที…
“เฮ้ย!!…หนัก…ลงไป!”
“ฮ่าๆๆ!!…อย่าหวัง…เรื่องอะไรจะยอมปล่อยเล่า??…นี่ๆ...ฝนรอบอลนานแล้วไปกินข้าวกลางวันกัน”
“น้องฝนครับ…พวกพี่ๆไปด้วยนะ”
…ไอ้เชน…ไอ้ติ…ไอ้เคย์…พวกเพื่อนมีเขาบนหัวยาวเฟื้อย(โคแก่)รีบคร่ำครวญออดอ้อนใหญ่เลย
มรึง~~…แม้สาวเขี้ยวยิงฟันแลบลิ้นใส่พวกมันก็เอาแต่ยิ้มระรื่น…
“แบร่!!…ไม่ๆๆ…ฝนจะไปกับบอล…กินข้าวกันแค่ 2 คน…อุ๊ย!!”
…ฝนลงจากหลังผมจนได้…ตัวหนักเหมือนกันแฮะนี่กี่กิโลกันวะ?…อู้ย~~…รัดซะคอแทบเคล็ด…แรงเยอะเหมือนกันนะนี่แต่กลิ่นกายหอมจัง…ใช้แป้งของสานี่นาผมจำได้…
(ปากแดงๆจะไว้ใจได้กา)
“ฟิ้ว~~…พี่แคท”
…หวึย?…ใช้ริงโทนเพลงคนอยู่ภาคเดียวกันซะด้วย?…แต่ว่าพี่แคท…ช่วงนี้พอได้ยินชื่อนี้ทีไรใจคอไม่สู้ดีเลย…ความเชื่อในใจมากกว่าครึ่งบ่งบอกว่าหญิงสาววัย 21 ผู้นี้อยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม…
“คะขา~~ค่า~~…โอ้!!…กินข้าวกับพี่หรอจ๊า??…ตอนนี้รออยู่หน้าวิลัย”
…ฝนเหล่ดูผมขณะคุยโทรศัพท์กับพี่สาว…นี่หล่อนคงไม่ได้?…
“อ๊ะ!!…ไม่ต้องๆ…พี่ไม่ต้องมารับหรอกจ้า…หนูจะไปกับบอล”
…นั่นปะไร!!…ให้ฉันไปกับเธอ…ได้เจอหน้าพี่แคทตีหน้าเครียดใส่น่ะสิ…ไม่เอาด้วยนะเว้ย!!…ฝนคุยจบยืนแบมือทําหน้ายิ้มเผล่…ใครบอกสักคำหรือยังว่าจะไปกับหล่อน?…
“ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ช่วยไม่ได้…พี่แคทรออยู่หน้าวิลัย…มื้อนี้เรากินข้าวกับพี่นะบอล”
“ทำไมฉันต้องไปเล่า?”
“เอ้าๆ!!...เร็วๆๆ…ทำอาไรให้ว่องหน่อย”
“บ๊ะ!!…นี่เธอฟังคนอื่นเขาพูดบ้าง”
“พวกพี่ๆไปด้วยได้มั้ยครับ?”
 “ฮุ!!…ไม่มีใครเอาโซ่ล่ามพวกพี่ไว้สักกานิด…บอล~~…เร็วๆเด้!!…มัวชักช้าเดี๋ยวพี่ดุไม่รู้นะเออ”
“ว้าว!!…ไอ้บอลมึงรีบรี่ไปเลย…พวกกูจะขี่รถตามติดๆ”
…ไอ้พวกบ้าเป็นเพื่อนที่ดีกันจริงๆเห่าหอนพร้อมเพรียงดีนัก…ไปถึง…นอกจากพี่แคทก็ยังมีรุ่นพี่ห้องเดียวกับเธอนั่งอีก 2 คนแต่ไม่เห็นเงาหัวผู้ชาย!…เฮอะ!!…แน่ละ…ถ้ามี…พี่สาวยัยหนูผีคงไม่นั่งร่วมโต๊ะแน่และนี่เพื่อนๆผมมาด้วยเธอจะทํายังไงกัน?…อู๊ย~~!?…2 คนนั่นคือพี่รหัสผมทั้งคู่แน่นอนหนึ่งในนั้นคือพี่แก้ว…ผมทักทายนักศึกษาสาวรุ่นพี่ทั้ง 3 ด้วยจิตใจตุ้มๆต่อมๆ…ฝ่ายพี่แคทเงยหน้าดูนิดหนึ่งก่อนกินข้าวต่อ…วันนี้เธอนิ่งมากไม่แสดงทีท่าอะไรให้เห็นเมื่อมีผู้ชายมาที่นี่…เพื่อนผมทั้ง 3 ต่างยกมือนอบน้อมสวัสดี…พี่สาวคนงามตอบรับเพียงการพยักหน้าให้นิดหน่อยเท่านั้น…ทัศนคติเกี่ยวกับผู้ชายยังไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่นิดเดียว…ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเธอพบเจออะไร?…หรือเป็นคําสั่งสอนของพ่อแม่…ก็ไม่น่าจะใช่เพราะเท่าที่ผมรู้…อาศักดิ์กับอาอรไม่ได้เลี้ยงดูลูกจนเข้มงวดมากเกินไปสักหน่อย…
“เจอก็ดี…พี่กับพี่นันกำลังคุยกันว่าจะรับแคทเข้ามาอยู่ในกลุ่มเราน่ะ…บอลจะว่ายังไง?”
…ชักมีแววต้องยุ่งยากใจอีกล่ะสิ…พี่แก้วมอบความกดดันมาให้ผมตัดสินใจซะแล้วแต่ก็แค่พี่รหัสไม่เห็นจะต้องกังวล…หมู่นี้ชอบคิดอะไรฟุ้งซ่านเกินจริง…เรื่องคราวก่อนเป็นเพราะตัวเราคิดเลยเถิดไปเองจนเป็นการหวาดระแวงและเริ่มจุดต้นตอของท่าทางมีพิรุธ…ดังนั้นครั้งนี้ทำสติมั่นคงไม่หวั่นไหว…เสนออะไรมาก็จะสนองกลับไป…พี่แคทก็คือคนธรรมดาสามัญเหมือนกันหาใช่ผู้วิเศษหยั่งรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง…
“ก็…ดีนี่ครับ…ผมไม่มีปัญหา”
“เป็นอันว่าโอเคหมดทุกคน…ตกลงตามนี้…แคทเป็นพี่รหัสของบอลอีกสักคน…นะจ๊ะ?”
…พี่แคทท่าจะอยู่ในร้านนานกว่าพี่รหัสผมทั้ง 2 เพราะทานข้าวเสร็จก่อนใคร…เธอไม่เอ่ยคำเพียงแต่พยักหน้าอีกครั้งเป็นการตอบรับ…ตกลงพกวิญญาณมากินข้าวด้วยหรือเปล่า?…อ้อ!!…พกมาเมื่อเปิดปากพูดเป็นครั้งแรก…นึกว่าจะเงียบอีก…
“ไม่ว่าเรื่องเรียนหรือเรื่องอะไร…ถ้าบอลไม่เข้าใจก็มาปรึกษาได้แม้แต่เรื่องเงินพี่ก็ยินดีช่วย…แต่ขอเพียงแค่เรื่องแฟนหรือความรักห้ามถามเด็ดขาด…ไม่รับปรึกษาเพราะไม่ใช่ผู้สันทัดกรณี”
…ผมพึมพำกับตัวเอง…เรื่องนี้มันของตายอยู่แล้วครับสำหรับพี่…หึๆ…ไม่ใช่ผู้สันทัดกรณีรึ?…
“เธอว่าอะไรนะ?”
…พี่แคทโพล่งขณะหยิบทิชชู่เช็ดปาก…นอกจากตาไวแล้วหูยังไวอีกวุ้ยรุ่นพี่คนนี้…มันแน่อยู่แล้วใครจะกล้าถามได้…แหม่…ประโยคสุดท้ายนี่ผมพูดเบาแล้วนะ…
“ตั้งแต่สาวออกไปพี่ก็ไม่มีน้องรหัสมีแต่หลานปี 1…ทีนี้แคทมาอยู่ด้วยคงจะครึกครื้น”
…โอ่ย~~ไม่จริง…ครึกครื้นตายเลยละพี่นัน!!…มีพี่สาวนิสัยแปลกรวมทอมซ่านิสัยห้าวเข้าไปคงสนุกพิลึกกึกกือ…ได้ยินว่าหมู่นี้จีซ้อมกีฬาหนักไม่ค่อยได้เห็นหน้าแต่ยังไงซะอีกวัน 2 วันนี้ต้องได้คุยกันอีกแน่…ระหว่างไอ้เชนและเพื่อนอีก 2 คนไปสั่งข้าวพร้อมฝน…พี่แก้วกับพี่นันรับอาหารตามที่สั่งไว้…ผมถือโอกาสถามพี่แคท…เธอตอบคำถามแต่จับตาดูน้องสาวและพวกเพื่อนของผมตลอดเวลา…
“ไม่ได้รู้จักคนกลุ่มนั้นพอ…อีกอย่างพี่เชื่อว่าบอลน่าจะช่วยเป็นหูเป็นตาให้ได้และไม่ทำให้พี่ผิดหวัง”
…ปกติก็ทำตัวเปรียบเสมือนเงาของน้องสาวอยู่แล้วแต่ว่านะกลุ่มของไอ้เชนมีรุ่นพี่รุ่นน้องผู้ชายอยู่เยอะถึงไม่ไปล่ะสิพี่…รู้ทันๆ…หรือว่ายังมีสาเหตุอื่น?…ผมนึกในใจขณะฟังพี่แคทพูดต่อ…
“ไม่ได้หมายความแค่เฉพาะเชนที่ไม่ไว้ใจ…ผู้ชายคนไหนๆพี่ก็ไม่ไว้ใจทั้งนั้น”
“รวมผมด้วยหรือเปล่าครับ??”
…ลองถามหยั่งเชิงพี่แคทซึ่งคอยดูฝนอยู่อย่างใกล้ชิด…คราวนี้สาวงามฝั่งตรงข้ามนั่งท้าวคางหันสบตาผมเต็มๆและมีคำตอบที่คู่สนทนาฟังแล้วพอจะใจชื้นขึ้นแถมช่วยลืมความตึงเครียดเมื่อหลายวันก่อนยิ่งได้เห็นริมฝีปากงามบอบบางสีชมพูอ่อนของเธอเผยอขยับช้าๆบวกกับแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ…ไม่อยากจะอวดหรอกครับว่าผมคือผู้ชายที่ใกล้ชิดกับพี่แคทมากที่สุดในเวลานี้แล้วเพราะเราคือลูกพี่ลูกน้องกัน…
“เธอน่ะหรือ?…ทำตัวดีๆให้พี่วางใจเข้าไว้และตัวอย่างไม่ดีอย่าไปจดจำ”
…พี่แคทพูดแบบนี้แสดงว่าเธอยังไว้ใจญาติผู้น้องคนนี้อยู่…วางใจเถอะครับผมไม่คิดอะไรกับฝนเหมือนพวกเพื่อนๆแน่…ก็เป็นสาวแสบ…ชอบแกล้ง…จอมยุ่งและ...(บรรยายไม่หมดแถมไม่ใช่สเป็ค)อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะมาทนอยู่กับแม่หนูร้ายสุดขั้วคนนี้ได้…ทั้งที่ตอนฝนยังเด็กนิสัยเธอออกเรียบร้อยว่านอนสอนง่ายจะตาย…ไหงพอโตเป็นสาวถึงเป็นแบบนี้ไปได้ก็ไม่เข้าใจจริงๆ… 10 ปีก่อน…หือ?!…กลับมากันแล้ว…พี่รหัสนั่งข้างพี่แคท…พี่นันขยับนั่งข้างผม…ฝนเดินตามติด…
“มาแล้วๆ…ข้าวหมูทอดกระเทียมสุดอร่อย…น่ากินจังเยยๆ…ต่อให้ใครซื้อต่อร้อยนึงเก๊าะม่ายขาย”
“นั่งตรงนี้”
…พี่แคทชี้นิ้วสั่งให้น้องสาวนั่งข้างๆเธอ…ไอ้เชน…ไอ้เคย์…ไอ้ติ…เดินถือจานข้าวมานั่งเรียงกันข้างๆตาของพวกมันยังเหลือบมองฝนและพี่แคทไม่เว้นวาง…กำลังเปรียบเทียบความสวยกันอยู่เร๊อะไง?…งั้นตกลงใครสวยกว่ากันเล่า?…
“บอลยังไม่กิน?”
“กินข้าวผิดเวลาระวังเป็นโรคกระเพาะนะเออ~~…มัวแต่เครียดคิดอะไรฟุ้งซ่านก็จะเป็นเหมือนกัน”
…อุวะ!!…ยัยฝน…หยุดพูดชักนำอะไรที่จะทำให้คนอื่นสงสัยได้แล้ว…ยิ่งพี่แคทนั่งใกล้ๆด้วย…ผมถลึงตาใส่แต่ฝนไม่สนใจทำหน้ายิ้มเยาะตอบกลับ…ถึงจะไม่รู้เรื่องของผมแต่น่าจับมาตีก้นให้ลายซะจริงๆ…พยายามไม่แสดงพิรุธให้ปรากฏหันเหตัวเองคุยกับเพื่อนๆซะบางทีพี่แก้วกับพี่นันถามอะไรก็จะตอบบ้าง…จนได้เวลาพี่แคทขอตัวเข้าห้องเรียนก่อนบอกว่ายังทำงานค้างไว้ส่วนฝนกินข้าวเสร็จขอตัวไปซื้อของอะไรที่ร้านค้าใกล้ๆไม่รู้…สรุปแล้วเกือบ 30 นาทีพี่แคทไม่เคยเป็นฝ่ายชวนพวกเพื่อนผมคุยก่อนสักครั้งเดียว…
“นัน…จ่ายแทนด้วย”
“ไปแล้วหรอทำไมเป็นแบ็งค์ร้อยล่ะ?…ใจดีเลี้ยงฉันกับแก้วด้วยรึจ๊ะ?”
“เผื่อทุกคนน่ะ…ถ้าเกินกว่านี้ก็ออกเองล่ะกัน”
“ขอบคุณมากครับพี่…”
“บอลฝากส่งฝนทีนะและตอนบ่าย 3 พี่จะรับเข้าห้องประชุมเอง”
…พอพี่แคทไปแล้ว…ไอ้เคย์ก็พร่ำเพ้อให้พวกเราทั้งหมดฟังอย่างกับคนละเมอฝันกลางวัน…
“น้องสาวน่ารักสดใส…พี่สาวก็แสนสวยใจดี…เฉียบขาดทั้งคู่จริงๆว่ะ…ไอ้คนไหนได้เป็นแฟนด้วยนี่…จะขอถีบหน้ามันสักทีเพราะกูอิจฉาโว้ย!!”
“ตื่นๆๆ…มึงน่ะฝันไปก่อนเถอะ…พี่เขาไม่มองมึงหรอก”
“คนเรามีสิทธ์ฝันเฟ้ย!!!…มึงมีปัญหาหรือวะ?”
…ผมซื้อข้าวแกงกลับมานั่งกินฟังไอ้เคย์กับไอ้ติเถียงกันอย่างออกรส…พี่แก้วและพี่นันต่างนั่งอมยิ้มฟังตาม…พี่นันกระซิบ…
“แต่เคย์ก็พูดถูกนะ…สวยน่ารักทั้งพี่ทั้งน้อง…ว่ามั้ยล่ะ?”
“นั่นสิบอล…เป็นเธอจะเลือกใครดี?…พี่หรือน้อง?”
“เอ้ย!!!…พูดอะไรน่ะพี่แก้ว?…2 คนนั่นเป็นลูกพี่ลูกน้องผมนะครับ”
“ชู่ว~~เบาๆซี่…เป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆสักหน่อยอีกอย่างก็สวยกันทั้งคู่…ปล่อยให้เป็นของคนอื่นน่ะน่าเสียดายแย่”
“พี่นัน~~…ผมไม่คิดแบบนั้นกับพี่น้องคู่นี้หรอกครับ…รู้ๆกันดีพี่แคทเกลียดผู้ชายจะตายส่วนฝนก็ซนเป็นลิงเป็นค่างไม่ถูกใจอะไรก็ชอบกลั่นแกล้งคนอื่น…ใครได้ไปเป็นแฟนมีหวังปวดหัวตายชัก”
“โห~~…ปากร้ายจังเลยนะเราน่ะ…พูดแบบนี้แสดงว่าบอลมีแฟนอยู่แล้วหรอ?”
“นันก็น่าจะรู้ดีน่ะ…หลายคนซะด้วย”
…พูดเสร็จพี่แก้วนั่งท้าวคางอมยิ้มสบตา…ทำเอาผมต้องก้มหน้าลงเพราะมันเขินมากๆ…มือพี่นันบีบแขนเบาๆพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน…
“อ๋อ~~…จริงสิ…คิกๆๆ…บอลเขานี่เสน่ห์แรงเหลือร้ายอ่ะ…มันเพราะอะไรกันน้อ~~?”
…จากนั้นพี่แก้วกับพี่นันก็หัวเราะอย่างเบิกบานกัน 2 คนส่วนผมขําไม่ออกได้แต่ยิ้มแห้งๆ…พี่นันอดีตพี่รหัสของสาว…เธอคนนี้พักอยู่หอเดียวห้องเดียวกับพี่แก้วดังนั้นเวลามาเรียนหนังสือจึงมักจะมาพร้อมกันเสมอและอันนี้น่ากลัวซะด้วย…ก็พี่นันรู้ถึงพฤติกรรมคาวกามโลกีย์ของผม…พี่แก้วอาจจะบอกหรือว่าเธอจะรู้เองก็ยังไม่รู้ชัดเจนว่าเป็นอย่างไหนแต่มันคงไม่ใช่ผลดีถ้ามีคนมารู้ความลับเพิ่มอีก…ผมกินข้าวเสร็จก็รีบขี่รถลิ่วพาฝนกลับอาคารเรียนโดยไม่คิดจะพูดจาอะไรกับสาวเขี้ยวแหลมแม้แต่คำเดียว…ก็เอาอมยิ้มบังคับยัดเข้าปากผมหวานลงไปถึงลำคอแน่ะ…ยัยหนูนี่กินอะไรเหมือนเด็กๆ…
…………………………………………………………………………………………………………
…เย็นนี้ผมมารับอ้อยจากโรงเรียนแทนแม่กวางเพราะติดประชุม…ที่นี่ก็ได้พบเด็กหญิงหน้าตาหมดจดจิ้มลิ้มผิวพรรณน่ากอดน่าฟัดซึ่งเป็น 1 ใน 4  สมาชิกกลุ่ม “นางฟ้าคอซอง” (ไอ้เชนเป็นคนตั้ง) ชื่อจริงของเธอคือ “ไอริณ” หรือชื่อเล่น “จอย”…ผมคิดมาสักพักหนึ่งแล้วนะว่าเด็กคนนี้คล้ายใครบางคนแต่นึกไม่ออกสักที…พอถามว่าอ้อยอยู่ไหนเพียงแค่นี้เท่านั้นเด็กน้อยใส่แว่นวัย 14 หรี่ตาค้อนมองขวางๆก่อนเดินหนีไป??…ถึงเป็นงงแต่ก็รีบตามเข้าในเขตโรงเรียนและอยู่ๆเธอหยุดกึกใต้ต้นไม้ใหญ่ไร้คน…
“งึ!!…จอยงอนพี่บอลแล้ว”
…อะไรเนี่ย?…ผมทำอะไรให้เธอไม่พอใจตั้งแต่เมื่อไหร่?…
“ก็มันน่ามั้ยคะ?…ไม่ค่อยเจอกันแต่พอพบหน้ากลับถามถึงแต่น้องสาวสุดที่รัก…จอยก็คิดถึงพี่บอลนะคะ”
“โอ๋ๆ~~น้องจ๋า…นึกว่าอะไรซะอีก…พี่ก็คิดถึงจอยมากเหมือนกัน”
“ไม่เชื่อ…ต้องพิสูจน์ก่อนค่ะ”
…จอยเวลาสวมแว่นตาช่างน่ารักสดใสราวดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าไร้ซึ่งม่านหมอกบดบังผิดกับคุณพี่ที่บ้านลิบลับ…นั่นน่ะให้ความอึดอัดอึมครึมราวกับเมฆพายุก่อตัวทมึน…บรรยากาศคนละเรื่องกันเลยทีเดียว…แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนแต่เธอยังกล้าพอจะเอามือนุ่มๆลูบเป้ากางเกงผม…ท่าทางมีความมั่นใจในตัวเองมากกว่าเมื่อก่อน…
“พี่บอล…เรามาช่วยกันสร้างความทรงจำดีๆอีกสักครั้งเถอะค่ะ”
“แต่อ้อย?”
“อ้อยยังทำการบ้านในห้องสมุด…อย่าสนใจเลยค่ะ…เวลาต่อแต่นี้จะเป็นเวลาของเราแค่ 2 คนเท่านั้น”
…นึกว่าจอยจะพาผมไปไหน…ที่แท้ก็พามาหลังโรงพละศึกษาด้านหลังโรงเรียนซึ่งมีห้องเล็กอยู่ใกล้ๆไว้สำหรับเก็บอุปกรณ์กีฬาต่างๆ…
“จอยเป็นนักกีฬาวอลเลย์อาจารย์เลยไว้ใจให้มีกุญแจสำรองค่ะ”
…หมายความว่าเธอจะทำกิจกรรมพิเศษนอกเวลาเรียนกับผมที่นี่แต่ถ้าเกิดมีคนมาเห็นเข้า…
“ไม่หรอกค่า~~…หนูจะล็อคกุญแจจากข้างในนี้…ไม่มีทางที่ใครจะเข้ามาได้หรือถ้าพี่ยังกังวล”
…จอยให้ผมช่วยเธอเข็นรถเก็บอุปกรณ์กีฬาปิดทับประตูอีกชั้นซึ่งก็มีลูกบอลใส่อยู่เต็มรถทีเดียว…ข้างในห้องมีเบาะสําหรับฝึกม้วนตัวกลับตัววางซ้อนกัน 2 – 3ชั้นดังนั้นเวลานี้มันจึงกลายสภาพเป็นเตียงรักชั่วคราวของเรากลายๆ…
“ขวัญเล่าให้หนูฟังด้วย”
…ผมถามว่าขวัญเล่าอะไรขณะถอดเสื้อตัวเองไปพร้อมๆกับเด็กสาวซึ่งก็ปลดกระดุมเสื้อนร.โชว์เสื้อชั้นในเฟริส์บรา…ยังแทบมองไม่เห็นยอดนมเช่นเดียวกับคราวก่อน…ยังต้องโตให้มากกว่านี้อีกนะจ๊ะน้องจอย…
“ก็คืนที่ขวัญบุกร้านของพี่ไงคะ”
“นั่นขวัญเธอใจกล้าเหลือเกิน…พาพี่ไปทำเสียวในห้องน้ำของร้าน…พี่กลัวแทบแย่”
“ฮิๆ…แต่คราวนี้จอยชนะ…ใจถึงกว่าขวัญเยอะก็เพราะพาพี่มาทำเสียวในโรงเรียน”
…ใครมาเห็นมีหวังร่วงลงนรกสถานเดียว…ความกลัวน่ะมันมีจนใจเต้นตึกๆแต่ขนาดจอยเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆยังใจกล้าขนาดนี้แล้วผมเป็นผู้ชายอก 3 ศอกจะให้หลีกหนีได้ยังไง?…ร่างกายสาวน้อยเหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วเท่านั้น…อู๊ย~~…นมเล็กแต่หีโหนกฉิบ…เนื้อหนังมังสาดันเนื้อผ้าอูมเด่นเชียว…
“กระโปรงก็ต้องถอดไม่งั้นเปื้อน…คนอื่นเห็นจะสงสัย…ห้องนี้มืดไปนิดแต่ก็อย่าแทงผิดรูนะจ๊ะพี่”
…ผมเอื้อมมือบีบหน้าอกเด็กนร.ทั้งสองข้าง…นมจอยพอๆกับอ้อยแต่เล็กกว่าขวัญและใหญ่กว่าโบว์(ใครอวบมากอึ๋มน้อยก็คิดกันเอาเอง) จอยปิดเปลือกตาแอ่นอกยื่นให้ผมจับขยำจนหนำใจก็ลูบไล้ตามร่างกายน้องนางเนื้ออุ่นต่อเนื่องมันให้ความรู้สึกนุ่มเนียนฝ่ามือมากๆ…ลงมาถึงกางเกงในสีครีมปกคลุมกลุ่มขนดำอุยๆเพียงหย่อมเดียว…ต่างจากหญิงสาวนักศึกษาทั้งหลายแหล่ที่ได้เห็นเมื่อไม่กี่วันก่อน…นั่นน่ะแต่ล่ะสาวเจ้ามีขนรกครึ้มพอดู…ซึ่งอย่างไหนผมก็ชอบทั้งนั้น…
“รู้สึกตรงนั้นของจอยดูชื้นๆนะ…คงไม่ใช่กลัวคนมาเห็นจนฉี่ซึมนา”
“หืมอืม~~…อยากรู้ก็ลองดมสิคะ…จะได้รู้ว่ามันคืออะไร…แต่ดมอย่างเดียวไม่ได้ต้องเลียด้วยนะคะ”
…จอยตอบเสียงหวานเจี๊ยบนั่งแยกขากว้างโชว์โคกหีตัวจ้อยที่ไม่ใช่ย่อย…นิ้วเด็กหญิงเกี่ยวขอบแพนดี้ให้เห็นรอยผ่าแยกจะๆ…ผมเข้าใกล้ก้มสูดกลิ่นหีเด็กเข้าเต็มปอด…ความชื้นนั้นคือน้ำจากภายในช่องเพศแต่ก็มีกลิ่นฉี่เจือหน่อยๆ…ผมโชว์ฝีปากอันน่าภูมิใจจูบเนินเนื้ออย่างไม่รู้สึกรังเกียจแม้แต่นิดเดียว…
“พี่ขา…จอยอยากให้พี่เลียของหนู…ช่วยหน่อยเถอะค่ะ…อูยยยยย…อื้มมมม”
…นิ้วผมบรรจงแหวกกลีบแคมสองข้างอย่างระวังว่าจะบอบช้ำจนอ้ากว้างด้วยความอยากรู้เพราะไม่ได้เห็นมานานพอควรรู้สึกคิดถึงยิ่งนัก…ส่วนเสียวของจอยยังแย้มกลีบสวยสภาพดีเยี่ยมไม่ต่างจากตอนเมษาหน้าร้อนนั้นเลย…
“จากวันนั้นถึงวันนี้จอยไม่เคยให้อะไรผ่านหี…แม้แต่ของพี่เชนเพราะหนูอยากให้ควยพี่บอลได้ล่วงล้ำอีกครั้งหนึ่ง”
“งั้นคงใช้แต่นิ้วสินะจ๊ะ”
…สาวน้อยวัย 14 อายม้วนต้วนหน้าแดงเป็นลูกตําลึงสุกงอม…เธอโอบคอผมก้มหน้าก้มตาตอบอ้อมแอ้มด้วยความประหม่าอาย…
“ค่ะ…จอยได้แต่นิ้วเขี่ยแตดในห้องน้ำหรือไม่ก็ห้องนอน…เล่นเสียวไปก็คิดถึงร่างกายพี่กับนึกภาพไอ้จู๋ของพี่น่ะ”
“น่ารักจัง…ไหน…ขอพี่เลียให้หนำใจทีเถอะ”
…ลิ้นผมลากสัมผัสเม็ดแตดเบาๆเล่นเอาจอยบิดตัวเอนร่างเกร็งกระตุกกระสับกระส่าย…ห่อปากดูดเนินเนื้อสดหลงไหลเวียนเฝ้าดูดเฝ้าเลียขึ้นๆลงๆแลบซ้ายเลียขวาอยู่อย่างนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า…
“อือออ…อาาาาา…พี่…พี่…ค่ะ…หนูจะเป็นลม…รู้สึกหวิวๆไงไม่รู้ค่ะ”
“จอยชอบมั้ยจ๊ะ?…ถ้าชอบจะเลียจนน้องน้ำแตกเลยก็ได้”
“อูยยยยย…งะ…งั้น…พี่ก็ไม่ได้เย็ด…ไม่เอานะ…โอววววว…จอย…ไม่ยอม”
“ดังไปแล้วจ้ะจอย…เบาๆหน่อย…พี่สัญญาว่าจะเย็ดน้องแน่…อืมมม…น้ำเมือกหอมหวานลิ้นจริงๆ”
“ซีดสสสส…จอยรออยู่ทุกวัน…สมหวังแล้ว…โออออออ…เลียแตดหนักๆเถิดค่ะ…มันเสียววว”
…มือสาวน้อยเกร็งบีบนมตัวเองเอี้ยวบิดตัวเดี๋ยวทรุดนอนเดี๋ยวผุดลุกท้าวแขน…ไอความร้อนจากภายในห้องทำให้เหงื่อของพวกเราไหลย้อยเต็มตัว…ผมถอดเสื้อผ้าจนเกลี้ยง…กระดิกนิ้วให้เด็กสาวเข้ามาอมควย…จอยพยักหน้ารับและถอดแพนดี้ของเธอออกทิ้งไม่เหลืออะไรติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว…ผมนอนลงจอยทาบนอนตะแคงข้างๆนิ้วมือเรียวนุ่มกำกระตุกชักควยจนมันแข็งโด่สู้มือเด็กน้อยน่ารัก…
“ใหญ่มาก…จอยจะอมให้พี่…ให้มันแข็งสุดๆค่ะ”
…พูดจบปากเพื่อนสนิทของอ้อยต้องอ้ากวางเพื่อแลบลิ้นเลียถอนหายใจเฮือกใหญ่ส่วนขนตามร่างผมก็ลุกชันทั่วตัวเมื่อรู้สึกว่าอาวุธประจำกายถูกห่อหุ้มด้วยริมฝีปากเนียนนุ่มและชุ่มชื่น…จอยปิดเปลือกตาผงกหัวค่อยกลืนแท่งเอ็นจนหมด…ทั้งมือทั้งลิ้นของเธอทำงานผสานรับกันได้เป็นอย่างดี…นอกจากใช้ลิ้นดูดท่อนรักมือก็ยังลูบคลำพวงสวรรค์ลูบไซร้ขนหมอยและขนหน้าท้องให้ผมสยิวเล่นๆ…
“อืมมมมม…จ๊วบบบบบบ…อือฮึ…อื้มมมมมม”
…สาวน้อยลากลิ้นเล็กๆแต่ว่องไวไปทั่วบริเวณหลังจากคายควย…ความต้องการทางเพศในส่วนลึกของผมถูกปลูกสร้างสูงขึ้นเรื่อยๆ…จอยเร้าอารมณ์กระสันต์ให้ผมด้วยการเล้าโลมท่อนล่างอยู่เป็นเวลานานจากนั้นลิ้นของเธอขึ้นโจมตีหน้าอกผมขณะมือข้างหนึ่งควักล้วงรูหีอีกข้างคลึงเต้านมสลับซ้ายขวา…
“อื้อออ…จอยเก่งจัง…จุ๊ๆๆ…ลีลาเหลือรับประทานนะน้อง…โอออออ”
…จอยไม่ตอบแต่หัวเราะเบาๆและส่งปลายลิ้นฉกเลียหัวนมผม…จากนั้นเธอเข้านอนเคียงข้างถ่างขาออกจับมือผมแตะลูบส่วนสำคัญในกายส่วนเธอก็กำแท่งควยไม่ปล่อยมือเช่นกัน…
“จะว่าไป…เดี๋ยวนี้ก็ยังขนลุกไม่หายนะคะตอนที่พี่กับพี่เชนรุมเย็ดหนู”
“ถามจริงๆนะ…จอยชอบแบบนั้นหรือเปล่า?”
“ไม่ชอบถึงขนาดยัยขวัญหรอกค่ะ…เพียงแต่จอยอยากลองว่าจะสนุกแค่ไหน”
“งั้นสนุกแค่ไหนล่ะจ๊ะ?…รูหีกับรูตูดบานอ้าอย่างนั้น”
…พอได้ฟังจอยก็ทุบหน้าอกผมบึกหนึ่งพลางชะม้ายชายตาค้อน…
“ถามได้…หนูก็หมดเรี่ยวหมดแรงลุกแทบไม่ขึ้นไปนานสิคะ”
…ตอบไม่ตรงคำถามผมจึงแกล้งเอานิ้วบี้ถูเม็ดแตด…สาวน้อยหน้านิ่วคิ้วขมวดครางอู้…
“อูยยยย…อะ…เอาเป็นว่า…จอยไม่ขัดข้องถ้าพวกพี่จะทำแบบนั้นอีกค่ะ…อืออออ…ซีดสสสสส...พอเถอะพี่ขา...หนูเสียว…โอยยยย...เสียวเหลือเกิน”
“จอยจะเสียวมากกว่านี้ถ้าหยิบยื่นแคมหีหรือประตูหลังให้พี่กระเด้า”
“ได้สิคะ…จอยเต็มใจให้พี่เย็ดทุกเวลา…จะเล่นท่าไหนหรือรูไหนก็ได้ค่ะ”
…ผมยกขาจอยถ่างออกแล้วยกขึ้นพาดบ่าค่อยดันท่อนควยเข้าปากแคมซึ่งอ้ายิ้มรับอย่างเบิกบาน…ขณะส่งมอบท่อนลึงค์ต้องหลับตาด้วยความเสียวเพราะรูหีเด็กหญิงมันกระชับรัดแน่นมากแทบไม่ต่างจากครั้งแรกเสียสาวของเธอแม้แต่น้อย…ผมกลั้นลมหายใจชั่วขณะโถมตัวดันเข้าไปเรื่อยๆ…
“อาาา…จะ…เจ็บค่ะพี่…อูยยย…โอ้ยยยย”
…จอยคงรู้สึกเช่นเดียวกันถึงความคับตึงแน่นในรูหี…เธอหน้าเหยเกบิดเบี้ยวเพราะเจ็บปวดระคนเสียวซ่าน…จะว่าไปเด็กวัยนี้ริคิดมีเซ็กส์แบบถึงแก่นแท้มันคงเร็วไปหน่อย…ผมไม่ผิดนะเพราะจอยเต็มใจสมยอมนี่นา…(หึ)…
“อึ๊ก!!…อุ!!…นี่ขนาดจอยเคยผ่านผู้ชายตั้ง 2 คน…โดนรุมก็เคยแล้วนะ…อื๊ออออ”
…ไม่กี่อึดใจท่อนควยผมหายไปในรูหีจอยจนมิดดุ้น…เห็นแต่ขนกระจุกดำของสาวน้อยบดเบียดเส้นหมอยของผม…รู้ดีว่าเวลาทุกนาทีมันมีค่าผมจึงเริ่มขยับสาวเอว…2 มือขยุ้มขยำหน้าอกขนาดส้มผลย่อมๆ…จอยถ่างขาแผ่กว้างมากอีก…เท้า 2 ข้างยังมีถุงเท้านร. สวมอยู่…เนื้อสาวขาวๆสวยๆล้วนมีแต่เหงื่อไหลซึมผ่านผิวหนัง…มือผมจับบีบเท้าเด็กหญิงกัดฟันเพิ่มแรงดันท่อนควยผ่านกลีบแคมหียู่เข้ายู่ออก…
“ควยพี่ใหญ่คับรู…โอ้ววววว...พี่ขา…หนูจะหายใจไม่ออก…อ๊อยยยย…ซีดสสส…เจ็บ…จะ…เจ็บ”
…จอยนอนดิ้นพล่านพร่ำร้องอย่างน่าเวทนาจนแทบจะดึงควยออกเพราะความสงสารแต่นี่มันคือเส้นทางที่เธอเลือกเอง…ผมสวมบทผู้กำกับกระเด้าแคมหีเธอไม่มีหยุดหย่อนผ่อนแรง…ยิ่งนานเข้าเหมือนจอยจะเบาเจ็บตึงในช่องสวาทเพราะเธอเริ่มบรรจงแอ่นโคกหีเข้าหาภายในโพรงร่องรักตอดหนึบสู้ดุ้นเอ็น…
“พี่…จอยไม่เจ็บแล้ว…ไม่เจ็บ…ซีดสสสสส…อัดควยแรงๆ…เร็วๆเข้า…จอยกําลังมันส์…กําลังอร่อยหี…โอววววววว”
…ร่านเกินเด็กเกินวัยแบบนี้ต้องสนองตอบให้หนำใจ…ผมรีบชักควยออกจากรูหีฉ่ำเยิ้มจับจอยให้คลานสี่ขาโก่งก้นโด่ง…สาวน้อยรู้ดีว่าผมจะทำอะไร…นิ้วจากมือซ้ายเธอช่วยแหวกแคมหีให้อ้าขยายมองลึกเข้าไปเห็นโพรงเสียวสีแดงสดและน้ำเมือกไหลซึมเต็มปากรู…ผมจับควยประกบได้ก็สวมใส่เข้าช่องล๊อคได้พอดีเปรี๊ยะแม้จะฝืดไปนิดหนึ่ง…ยังดีที่มีความหล่อลื่นช่วยให้องคชาตเข้าโยนีได้มิด…จอยก้มตัวใบหน้าแนบเบาะครางลอดไรฟันดังซี๊ดซ๊าด…
“เราจะไปถึงสวรรค์ด้วยท่านี้กันนะจ๊ะ”
“อื้อ…อืมมมมม…ตามใจพี่เถอะ~~~…อูยยยยย…หนูให้พี่…ทุกอย่าง…โอ้วววว”
…เด็กสาวครางอู้อี้…เธอมองลอดใต้หว่างขาตัวเองคงจับตาดูท่อนควยเข้าวิ่งเข้าวิ่งออกอย่างเพลิดตาเพลินใจผมก็เห็นกลีบแคมเพื่อนสนิทของอ้อยปลิ้นเข้ายู่ออกตามจังหวะเสือกไสและย้อนควยกลับ…จอยร้องไม่หยุดปากเด้งก้นกระแทกสวนกลับมาหาผมก็เย่อเย็ดส่งต่อด้วยแรงเท่าที่จะมี…มันเสียวอร่อยอะไรอย่างนี้…
“อ้ากกกก…อู้วววว…จอย…หีจอยเยี่ยมจริงๆ…รัดตอดควยพี่ไม่มีหยุด…มันอุ่นจริงๆ”
“อูยยยยย…ควยพี่ก็ยอดค่ะ…ทั้งแข็งทั้งยาว…กระแทกโดนปากมดลูกหนู…อึ๊กกก…ซีดสสสสสสส”
…กระดอและช่องเสียวล๊อคสอดใส่เข้าหากันอย่างรุนแรง…ผมกับเธอร้องผสานแข่งกันส่งเสียงดังลั่นห้อง…ผมต้องเอามือโน้มปิดปากจอยเพราะยามสาวน้อยมีความสุขเมื่อถูกผู้ชายเย็ดเสียงของเธอจะดังมาก…
“อึยยยย…ท่านี้หนูชอบ…ควยมันเข้าลึกมาก…อูยยยยยย…เสียวอย่างกับฉี่จะไหลค่ะพี่…อ๊าวววส์”
“ไม่ใช่หรอก…น้ำหีจอยต่างหาก…อูววววว…มันเยิ้มอาบควยพี่จนร้อน…ร้อนผ่าวเลยล่ะจ้ะ…ควยพี่ขาวไปหมดแล้ววววว…อ้ากกกก!!!…เสียวอะไรอย่างนี้โว้ยยยย…โอ้ยยย…หีเด็กนี่มันส์สุดยอดดดด”
“จอยจะให้พี่เย็ดอีก…เย็ดให้บ่อยๆ…อิจฉาอ้อยนัก…โดนล่อท่าไหนบ้างเป็นต้องเอามาเล่ายั่วน้ำลายให้เกิดอยาก…โอยยยยยย…ขวัญก็ชอบพูดอวด…ชอบชมว่าพี่เย็ดดีอย่างนั้นอย่างนี้…กรอด!!…เออ…ยัยโบว์พอได้ฟังทีไรก็ชอบลุกหนีทุกที…อืมมมม…สงสัยแอบไปช่วยตัวเองแหง…โอววววว”
“ฟังแค่เขาเล่าว่าจะไปรู้อะไร…อืมมมมมม…ต้องโดนด้วยตัวเอง…แบบนี้!!!”
“ว้ายยยย!!!…เบาๆค่า~~…หัวควยกระแทก…มดลูกหนู…กรี๊ดดดด…เสียวรู…โอ้ยยยย…จะไม่ไหวแล้ววววว…พี่ขา”
…ปากบอกไม่ไหวไม่เอาแต่การกระทำกลับตรงข้ามจอยเด้งอัดรูหีสู้ต่อกรกระบอกควยอย่างยิบตา…มีแรงเท่าไหร่เธอทุ่มหมดตัวไม่มีกั๊ก…ปากก็ร้องครวญครางไม่มีหยุดเลย…เก่งเกินวัยจริงนางฟ้าตัวน้อยๆกลุ่มนี้…
“อึบบบบบ…ตอดควยดีนัก…จะเย็ดให้หีกลวงเชียว…อูยยยยยย”
“อ๊าาาาา…มันส์จังพี่ขา…เอาเลย…จอยเสียวหี…เย็ดให้น้ำแตกคารู…ส่งหนูขึ้นสวรรค์ที…อ๊าววววว”
…ผมชักรู้สึกคอแห้งผากมือบีบแก้มก้นสาวน้อยแนบแน่นกระแทกกระเด้าควยเสียงดังป้าบบบบบ…ศรีษะจอยทิ่มลงกับเบาะกัดฟันร้องอย่างสะใจ…ภายในช่องแคมรักมันร้อนผ่าวอย่างกับจะมอดไหม้ควยของผมให้ดับสูญ…
“โอ้ยยย…ไม่จริงงงง...จอย…จวนออกแล้ว...ไม่เอาาา…มัน…มันเสียวเหลือเกิน…จะแตกแล้วพี่จ๋า”
…จอยอ้าปากค้างครางลั่น…จะแตกก็ให้มันแตกซี่…ผมจิ้มนิ้วเข้ารูก้นสวยของเธออย่างหมั่นเขี้ยวเพราะส่ายสะบัดร่อนยั่วตายั่วใจมาตั้งนานแล้ว…จอยโดนไม้เด็ดนี้เข้าก็ทนไม่ไหวเกร็งร่างกระแทกบั้นท้ายสวนสู้อย่างลืมโลกลืมสวรรค์…เธอร้องลั่นพร้อมๆรูหีปลดปล่อยน้ำเสียวแตกพุ่งออกมา…ผมคำรามด้วยความสะใจนักเพราะเย็ดจนเด็กน้อยน้ำหีแตกไหลย้อยสำเร็จ…ต่อไปเธอจะต้องโหยหาติดใจควยและลีลาเย่อของผมไม่น้อยเช่นเดียวกับสาวคนอื่นๆ…น้ำเสียวของจอยออกมาซึมซับควยมากมายเหลือเกินทําให้ความรู้สึกตึงคับของหีเด็กผ่อนคลายลงไป…ผมพยายามอย่างเต็มที่เพื่ออดกลั้นน้ำควยไม่ให้ไหลเพราะอยากจะให้สาวน้อยวัย 14 ถึงจุดเสียวซ่านอีกสักครั้งหนึ่งโน้มตัวจูบต้นคอเด็กหญิงอย่างพิสมัยเรื่อยไปถึงแก้ม…ร่างจอยสั่นเทาอย่างกับลูกนกเปียกฝนรับการจุมพิตเล้าโลมพลางโก่งตูดบิดส่ายไปมาด้วยความเสียว…นิ้วผมชักออกจากรูก้นนานแล้ว…เหมือนเธอจะรู้สึกขาดอะไรไปสักอย่างจึงสอดนิ้วชี้กดรูตูดตัวเอง…
“อึ๊!!!…ขวัญ…เคยบอกว่า…ชอบใช้แตงกวา 2 อัน…โอ้วววว…เพราะจะได้มันส์ทั้ง 2 รู…อูยยยย…แบบนี้จอยต้องลองบ้าง”
“จ๊ะ…จอยต้องทำให้พี่ดูนะจ๊ะ…พี่อยากดูมาก”
“ค่ะ…หนูจะทำตามใจพี่ทุกอย่าง…อือออออ…ไม่ว่าพี่อยากได้อะไรจากจอย…จะ…จะให้ทุกอย่าง…โอออออ”
…ขนาดหลั่งฉีดน้ำเมือกออกสุดกำลังหีแต่เด็กสาวยังไม่หมดฤทธิ์…เด้งตูดเด้งร่องเสียวสู้แรงกระแทกจากการตะบันควยไม่มีหยุดหย่อน…
“...โอยยยย...รูหีจอยขมิบแรงดีจัง.....เสียวจนควยจะระเบิด...พี่เสียวควยจะตาย…จะระเบิดน้ำเงี่ยนแล้ววว”
“หนูก็เหมือนกันค่ะ…มะ…ไม่ต้องเปลี่ยนท่าแล้ว…เย็ดท่าหมากันนี่แหละ…อึ๊ยยยย…จะฉีดน้ำ…ควยยังคะ?”
“ยัง…ยัง…พี่ยังไม่ออก…จอยอัดหีเข้าไว้…พอออกแล้วพี่จะบอก…อูยยยย”
“ซีดสสสสส…แตกให้เต็มหี…จอยนะคะ…วันนี้หนูปลอดภัย…พี่กระฉูดเงี่ยนได้เต็มที่…อื้มมมมม”
“โอออ…โอ้ววววว…ได้…จะเย็ดจนน้ำแตกท่านี้แหละ…อ้าาาาา…แน่นควยนักใช่มั้ย?…จะกระเด้าเย็ดให้หีกลวงทีเดียวววว…ว้ากกกก”
“…โอ้ยยยยย…Hey…co…come on…fuckme f…fuck…อ๊าาาาา…”
…จำมาจากหนังฝรั่งแน่ๆ…เรา 2 คนตกลงเปลี่ยนท่ากันอีกครั้ง…จอยเม้มฟันนั่งยองๆคร่อมจับไอ้เจี๊ยวจ่อปากรูฝ่ามือเธอประทับแผ่นอกเพื่อช่วยในการทรงตัว…เด็กสาวก้มสลับเงยให้ปากรูหีตรงปลายควยเมื่อทุกอย่างเข้าที่ก็กดพรืดลงไปทีเดียวมิด…ผมกับเธอผวาร้องเกือบพร้อมๆกันเพราะความเสียววาบในท้องน้อย…เสียงกระแทกกันดังปั่บบบบผสมเสียงร้องครวญคราง…
“อุ…อูยยยย…พี่บีบนมจอยแรงๆที…อ๊อยยยย”
…ระหว่างผมกำลังกระแทกกระทั้นบดควยสวนแรงดึงดูดแทงรูเสียวสาวน้อยคอซองอย่างอร่อยควยมัวเมาหีเด็กนักเรียนอยู่นั่นเอง…
“จอย…พี่บอล…เย็ดกันที่นี่ป่าวน่ะ?”
“ซีดสสสส…เฮ้ยย!!!…ใครเรียกชื่อ?…คนกำลังเย็ดกันอยู่นะเฟ้ยยยย…อูวววว…เอ๊ะ?”
“แย่แล้ววว!!…จอย…มีคนอยู่ข้างนอก”
“หา?”
…………………………………………………………………………………………………………
ทิ้งท้ายตอนนี้กับ…ผู้หญิง 2 คนในยามเย็น…
“นี่พี่ยังพกมันมาด้วยหรอ?…ไอ้เจ้าคงโมเคียว…อยากใช้มันเต็มแก่แล้วสิท่า”
“มั้ง…พี่ก็พกไว้เพื่อป้องกันตัวเองกับน้องเท่านั้นเพราะรู้สึกตัวตั้งนานแล้วว่าต่อไปคงมีศัตรูเยอะ”
“ซึ้งใจจังค่า~~…อ๊ะ!!…ไม่ได้ๆ…เก็บไว้ในรถเถอะค่ะ…ใครเห็นเข้ามีหวังแตกตื่นกันหมด…นี่ถ้าตำรวจเห็นโดนซิวแน่ๆ…แค่ลําพังฝีมือชกต่อยของพี่มันก็ล้ำหน้าเกินผู้หญิงมากพอแล้ว…ขนาดฝนเป็นน้องสาวยังกลัวเลย…นี่คนอื่นจะเป็นยังไง…มีใครเคยเห็นไอ้นี่บ้างยังคะ?”
“ยุทธนา…เคยเห็นแล้ว…ว่าง่ายซะด้วยนะ…ฮะๆ”
“เห็นเป็นเรื่องสนุกไปด้าย~~…วันนี้พี่ก็ช่วยสงบเงียบอีกสักวันเถอะนะ…เวลาพวกพี่ว้ากเข้าก็อย่าให้ถึงขั้นเอาเจ้าอาวุธคู่มือมาถือขู่จะทำร้ายซะล่ะ…หนูรู้นะว่าพี่คอยจ้องเขม่นพวกนั้นอยู่”
“เอาน่า~~…เลิกพูดถึงคงโมเคียวนี่ได้แล้ว…วันนี้พี่จะยอมอยู่เฉยๆไม่แตะต้องหรือยุ่งอะไรกับใครอีกก็ได้…น้องเห็นพี่เป็นเหมือนพวกกุ๊ยอันธพาลไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“ก็เห็นมาตั้งแต่หนูเกิดแล้วล่ะค่ะ”
………………………………………