ตอนที่ 4
ณ ริมทางใกล้เชิงเขา ห่างจากบ้านของพ่ออลันไม่ถึงสองไมล์ เป็นถนนกว้างยาวขนานไปกับเทือกเขา อีกฟากเป็นสวนสาธารณะ ตามแนวริมทางสายนี้ทั้งสองฝั่งจะมีต้นเมเปิ้ลถูกปลูกไว้เรียงเป็นแถวเป็นระเบียบยาวไปตามถนน เป็นทัศนียภาพที่สวยงามน่าชมยิ่ง บรรยากาศยามนี้ยังหนาวเหน็บ ลมพัดเอื่อยไม่ขาดสาย สีแดง ส้ม บ้างก็สีเหลืองของใบเมเปิ้ลยามนี้ บางส่วนปลิดปลิวตามแรงลมและร่วงลงสู่พื้นราวกับมีคนโปรยดวงดาวหลากสีลงมา มองเห็นเป็นสีสันราวกับแดนเนรมิตร น่าอภิรมย์ยิ่งนัก แต่เอมิลี่กลับไม่รู้สึกเช่นนั้น ทุกอย่างดูเป็นสีเทาอึมครึมไปหมด ยิ่งยามนี้อากาศยังหนาว สวนสาธารณะที่แสนสวย รื่นรมย์ กลับไม่มีผู้ใดจะกล้าฝ่าความหนาวมาชมความงามนัก ทำให้สถานที่แห่งนั้นประหนึ่งว่ามีเพียงเอมิลี่ผู้เดียวที่สวมเสื้อโค้ดสีดำตัวหนาเดินทอดน่องฝ่าความหนาวแต่เพียงผู้เดียว จิตใจเอมิลี่อ้างว้างดั่งไม่มีใครจริงๆ หม้ายสาวหยุดเดินและเข้าไปนั่งยังม้านั่งที่ถูกจัดวางไว้ข้างทางเดิน สองมือกอดตัวเองกระชับแน่นเพื่อสู้ความหนาวทั้งๆ เสื้อโค้ดก็หนา ดวงตาเธอหม่นเหม่อราวคนไร้วิญญาณ
“อีกครั้งแล้วสินะ ที่ฉันจะต้องมาเจ็บปวดเพราะความรัก ฤดูหนาวที่โหดร้าย ฉันเกลียดฤดูหนาวๆ ๆ.........”
เอมิลี่แผดร้องอย่างน่าสงสาร พร้อมทั้งหลั่งน้ำตามาเป็นสาย ครู่เดียวเธอก็ได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งมาแล้วจอด พอเงยมองเธอก็รีบลุกจากที่นั่งและเดินจากไป ได้ยินแต่เสียงร้องเรียกตามหลัง
“เอมิลี่ รอผมก่อน” สุ้มเสียงที่คุ้นหูเรียกมาทำให้หล่อนตัดสินใจสาวเท้าเร็วกว่าเดิม แต่นั่นก็ยังช้ากว่าเขาที่เร่งฝีเท้าตามมาจนทัน เขาชิงตัดหน้าไปและคว้าเธอไว้
“เอมิลี่ กลับบ้านกันเถอะ แล้วผมจะอธิบายทุกอย่าง” เขาวิงวอนปนหอบจนไอควันขาวพุ่งเป็นทางยาวจากปากเขา เอมิลี่ยังคงเฉยชา
“คุณจะโกรธผมยังไง ผมไม่แคร์แล้ว เอมิลี่ ขอร้องว่าฟังผมอธิบายก่อน นะ....” หม้ายสาวหยุดและมองหน้าเขานิ่ง ดั่งบอกสัญญาณว่าพร้อมจะฟัง อลันจึงค่อยพยายามรวบรวมสมาธิก่อนจะเอ่ยออกมา
“เอ่อ...คุณชอบนักเหรอ ที่จะมาเดินใช้ความคิดที่นี่ เวลาคุณไม่สบายใจ”
“...!!!??...” คำถามนี้เล่นเอาเอมิลี่ชะงักมองหน้าเขา แล้วเขารู้ได้อย่างไรว่าหล่อนมักจะมาที่นี่เวลาที่รู้สึกไม่สบายใจ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาเธอก็ไม่เคยมากับเขาสักครั้ง และคงไม่มีโอกาสได้มาแน่
“ก็...ไม่รู้สิ ทุกครั้งที่คุณมีเรื่องกลัดกลุ้ม ไม่สบายใจ คุณก็มักจะเดินเล่นและนั่งคนเดียวอยู่ที่นี่”
“แล้วเธอรู้ได้ยังไง”
“เอ่อ...ผมเฝ้าแอบมองคุณทุกครั้งแหละ ผมก็ไม่รู้ว่าคุณเป็นคนชอบอมทุกข์อะไร ตั้งแต่คุณแต่งงานและมาอยู่กับพ่อผม คุณก็มักมีเรื่องเศร้าและแอบมาที่นี่บ่อย รู้ไหม ทุกครั้งที่คุณเป็นแบบนี้ ผมก็เจ็บปวดไปด้วยกับคุณ ผมอยากจะเป็นคนมาช่วยปลอบใจคุณ แต่ก็ไม่กล้าสักครั้ง เตือนตัวเองอยู่เสมอว่าคุณเป็นเมียพ่อผม แต่ก็ไม่เคยหักห้ามตัดใจได้สักครั้ง ตอนนี้คุณพ่อผมก็ไม่อยู่แล้ว ผมก็อยากจะเป็นคนที่อยู่เคียงข้างคุณ อยากให้เราอยู่ด้วยกัน ถึงแม้มันจะดูไม่ถูกต้อง แต่ผมไม่แคร์ คุณยังจำวันที่เราจูบกันครั้งแรกได้ไหม ที่ปาร์ตี้แห่งหนึ่งวันที่ผมฉลองสอบเข้ามหาวิทยาลัย เพื่อนผมท้าว่าผมไม่กล้าที่จะจูบผู้หญิงคนไหนหรอก และวันนั้นคุณก็มานั่งดื่มอยู่ในงานนั้นด้วย ฟังดูมันอาจไม่น่าเชื่อหรือว่าผมบ้าไปก็ได้ แค่เห็นครั้งแรกผมก็ชอบคุณเลย และบ้าบิ่นกล้าเข้าไปขอคุณจูบเพื่อเอาชนะคำสบประมาทเพื่อน ผมไม่คิดด้วยว่าคุณก็กล้าที่จะจูบกับเด็กวัยรุ่นอย่างผม นั่นเป็นจูบแรกที่ผมไม่เคยลืม เชื่อไหมว่าผมแอบสืบรู้ว่าคุณชอบมาที่นี่บ่อย ผมก็เฝ้าแอบมองคุณอยู่ห่างๆ จนเมื่อคุณมาแต่งงานกับพ่อผม ทำให้ผมเสียใจ ทำใจไม่ได้ และไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับคุณ ผมไม่ได้เกลียดคุณแม้แต่น้อย นั่นแหละสาเหตุที่ผมเกลียดพ่อและไม่ยอมกลับไปอยู่บ้าน แต่ผมก็แอบติดตามคุณอยู่เรื่อย โดยเฉพาะที่ตรงนี้ที่จะได้เห็นคุณบ่อย ผมไม่เคยตัดใจจากคุณได้ เอมิลี่..... ถึงแม้จะรู้ว่าเราห่างกัน แต่ตอนนี้ผมคิดว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญแล้ว ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมรักคุณแค่ไหน ผมอยากอยู่กับคุณอยากใช้ชีวิตร่วมกัน ผมขาดคุณไม่ได้จริงๆ ที่ผมทำไปเมื่อคืน ผมมีสติดี แต่ผมคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรถึงจะรั้งคุณไว้ได้ คงจริงอย่างคุณว่านั่นแหละ ผมยังเด็กเกิน คิดทำอะไรไม่รอบคอบ แต่ที่ทำแบบนั้นเพราะผมรักคุณ”
“อลัน....นี่เธอ”
“ผมพูดความจริงนะ เอมิลี่ คุณโกรธและเกลียดผมมากใช่ไหม”
“...เอ่อ...ฉันไม่รู้ ฉันสับสนไปหมดแล้ว อลัน ฉันควรทำอย่างไรดี”
อลันเข้ารวบกอดหม้ายสาวผู้มีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยง สบตามองหน้าเธอบ่งบอกความนัยน์ ค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าเธอ เอมิลี่ก็ยังมีอาการหวาดหวั่นสับสน แต่ตอนนี้คิดอะไรไม่ทันเสียแล้ว อลันประทับจูบเธออย่างนิ่มนวลแตกต่างจากเมื่อคืนเป็นคนละคน ทำให้เอมิลี่เองก็เคลิบเคลิ้มคล้อยตามทั้งๆ ที่ยังสองจิตสองใจ อลันเริ่มจากจูบแผ่วเบานิ่มนวลจนเอมิลี่ไม่ปกป้องแล้ว ซ้ำยังตอบรับด้วยการโอบแขนคล้องคอเขา แหงนหน้ารับจูบอย่างเต็มใจ อลันก็ดึงร่างเธอเข้าแนบลำตัวจนแทบจะกลืนหายเข้าร่างเขา ทั้งคู่ตอบโต้กันอย่างเผ็ดร้อนท่ามกลางความหนาวเหน็บของบรรยากาศรอบข้าง ทั้งคู่ไม่สนใจสิ่งใดอีกต่อไป..........
อลันพาเอมิลี่กลับมายังบ้านได้อย่างปลอดโปร่งสบายใจเป็นที่สุด อย่างน้อยเขาก็กล้าจะบอกความจริงกับเธอ สิ่งที่เขาฝืนทนเก็บกดไว้นานได้ถูกปลดออกจากห้วงหัวใจไปแล้ว ยังคงเหลือแต่เอมิลี่ที่ยังไม่ค่อยสู้สบายใจนัก จนอลันสังเกตได้ชัดเมื่อมาถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว
“เอมิลี่ อย่าหนีผมไปอีกนะ ผมไม่ยอมเด็ดขาด ผมจะไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น”
“เธอคิดดีแล้วเหรอที่จะให้มันเป็นแบบนี้”
“ผมไม่แคร์อะไรทั้งนั้น ผมบอกแล้วไงว่าผมรักคุณ หรือคุณยังไม่เชื่อใจผม”
“ไม่ใช่แบบนั้น หมายถึงว่า เธอกล้าจะแบกรับเรื่องผู้คนรอบข้างที่เขาจะมองเราไม่ดีได้เหรอ”
“ผมไม่กลัวอะไรอีกต่อไป คุณดูเหมือนเป็นแม่ผมซะที่ไหนกัน เหมือนพี่สาวมากกว่า และไม่เห็นแปลกที่ผมจะมีคนรักที่มีอายุมากกว่า ผมว่ายังดูดีกว่าที่คุณเป็นเมียพ่อผมซะอีก อายุห่างกันเกือบเท่าตัว แล้วคุณไม่เคยรู้สึกบ้างเหรอตอนนั้นว่าเป็นยังไง ผมก็ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมคุณถึงยอมมาแต่งงานกับพ่อผม แล้วตอนนี้คุณยังจะไปคบกับนายแฟร้งค์อะไรนั่นอีก ตกลงว่าคุณมีรสนิยมคนแก่หรือไง รู้ไหม มันทำให้คนหนุ่มรุ่นน้องอย่างผมอกหักร้ายแรงเลยนะ” อลันพูดอธิบายอย่างอารมณ์ดีผิดจากที่ผ่านมา เอมิลี่ได้ฟังจากเขาก็พลอยใจชื้นมาบ้าง เผลอหัวเราะเบาๆ ออกมา
“เพิ่งจะได้ยินเธอพูดได้ยืดยาวก็วันนี้เอง ท่าทางจะอัดอั้นมานาน”
“นานมากเลยล่ะ แล้วเชื่อใจผมหรือยัง ถ้ายัง...ผมจะพิสูจน์”
อลันเข้าประชิดโอบกอด ส่งสายตายิ้มมีความหมาย ก่อนจะบรรจงจูบเอมิลี่อย่างอ้อยอิ่งนุ่มนวล หม้ายสาวเองก็ไม่ปัดป้องอะไรกลับตอบรับเขาแต่โดยดี เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้นชายหนุ่มก็รุกคืบหนักเข้าด้วยการบรรจงปลดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างไม่รีบร้อน โดยเอมิลี่ก็โอนอ่อนผ่อนตามทุกอย่าง จนเธอเหลือแต่ชุดชั้นในปกปิดร่างกาย ทั้งคู่ยังแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม อลันค่อยๆ ผลักดันเอมิลี่ไปยังห้องนอนของเธอ โดยไม่แยแสอาภรณ์พี่พากันทิ้งไว้ด้านนอก พอถึงเตียงเท่านั้นเขาก็ดันเธอนอนพาดเตียง ขาห้อยลงที่ขอบเตียงนอน แล้วเขาก็ย่อตัวลงพุ่งเป้าไปที่หว่างขาของเอมิลี่ทันที ทั้งจูบทั้งเม้มปากงับเนินเนื้อที่ยังถูกปกปิดอยู่ ถึงกระนั้นก็สร้างความกระสันเสียวให้กับเอมิลี่ได้ไม่น้อย ก่อนจะค่อยๆ รูดชั้นในตัวจ้อยทิ้งอย่างไม่ใยดี แล้วก็บรรเลงกามชิวหาของเขาต่อ
“อูยย.....อลัน ดีจังเลย อูย....ซี้ดดด...”
“ของคุณช่างงามเหลือเกิน เอมิลี่ ผมอยากจะดูดชิมให้สมใจเลย”
“อะ อูย...ลิ้นเธอ อาว์ ฉันเสียวจริงๆ อลัน อะ อึ้ยยยส์.........”
หม้ายสาวได้แต่หลับตาปี๋เมื่ออลันละเลงลิ้นไปตามกลีบงามของเธอ ความรู้สึกช่างต่างจากเมื่อคืนวานอย่างสิ้นเชิง นั่นก็อาจเพราะเธอได้เต็มใจยอมรับ และอลันก็สุภาพนุ่มนวลกว่าเดิม อลันก็เพิ่งได้เห็นเต็มครานี้ แม้จะเพิ่งมีประสบการณ์กับเรื่องนี้ไม่มาก แต่เขาก็ยอมรับว่าผู้หญิงที่เขาใฝ่ฝันนั้นช่างมีรูปร่างที่เย้ายวนชวนกระสันต์เพียงใด จากที่เคยชื่นชมกับภาพที่เธอแต่งตัวตามปกติ หุ่นผอมเพรียว หน้าเรียวได้รูป แต่เมื่อได้เห็นชัดเจนเต็มตาเช่นนี้ เขาบอกกับตัวเองว่าโชคดีของเขาจริงๆ เอมิลี่ซ่อนรูปเกิดคาด ถึงแม้จะดูผอม แต่ความจริงสัดส่วนเธอกลมกลึงเนียนแน่นไปหมด ไม่ใช่ผอมจนเห็นกระดูก หรือหุ่นแบนราบแต่อย่างใด ขาเรียวยาว ปลีขาแน่นกลึง จนมาถึงเนินเนื้อที่อวบอูมพองาม ไล่มองไปถึงหน้าอกที่กลมเป็นเต้า อวดเด่นตระหง่านถ้าเทียบกับร่างเพรียวแล้ว ก็จัดว่าไม่เล็กเลย ดูเด่นไปเสียด้วยซ้ำ เช่นนี้เองอลันจึงพรึงเพริดหลงใหลอย่างไม่ต้องเอ่ย หนุ่มกำยำก้มหน้าลิ้มรสจากกายหม้ายสาวอย่างไม่รังเกียจ เอมิลี่ต้องดันกายขึ้นมองการกระทำของเขา พลางสูดปากเพราะความเสียวกระสัน ถึงแม้จะเคยเรื่องอย่างนี้มาแล้วก็ตาม มันเป็นสิ่งที่มนุษย์ทั่วโลกมิอาจปฏิเสธมันได้
“อาว์.....อลันจ๋า....ฉันเสียวไปหมดแล้ว เธอทำให้ฉันเสียวไปหมดแล้ว อาว์....”
ชายหนุ่มค่อยๆ ขยับตัวไล้ละเลงขึ้นไปตามหน้าท้องแบนราบไร้ไขมัน เขาจุมพิตมันจนแทบทุกตารางนิ้วเคลื่อนมาถึงเต้ากลมงามอล่องฉ่อง เขาบรรจงปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายอย่างใจเย็นจนบัดนี้มันอวดความงามให้อลันเห็นเต็มตา ไม่รอช้าเขาตะโบมจูบ ดูด เลียอย่างหิวกระหาย เอมิลี่แอ่นกายรับบิดเร่าไม่เป็นกระบวนอย่างบังคับไม่ได้ ครวญครางด้วยความสุขสม
“อลันจ๋า....ทำไมมันเสียวอย่างนี้ เสียวเหลือเกิน โอยยย....”
“คุณช่างสวยเกินที่ผมวาดฝันมากเลย เอมิลี่ สวยงามราวกับไม่เคยบุบสลายมาก่อนเลย”
อลันชื่นชมจากใจจริง ว่าแล้วก็เลื่อนขยับขึ้นมานั่งเคียงเอมิลี่ โอบประคองเธอที่อ่อนระทวย เคลิบเคลิ้มอยู่เข้ามาแนบอก เอมิลี่เอนหลังแนบอกเขา เอาศีรษะพิงไหล่ แหงนหน้าจ้องมองหน้าเขาตาเป็นประกายเชิญชวนจนอลันอดไม่ได้ที่จะก้มประทับจูบโดยที่หม้ายสาวก็ตั้งท่ารอรับอยู่แล้ว ขณะที่สองแขนของเขาข้างหนึ่งโอบกอด สอดเอื้อมมาคว้าคลึงเต้างามที่เต่งตึงนุ่มมือ อีกข้างก็ลูบไล้หน้าท้องและค่อยเลื่อนลงไปยังเนินสวาทของเธอ เอมิลี่ขนลุกซู่ไปทั้งตัว และเสียวสยิวขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะการเล้าโลมของชายหนุ่ม จนต้องครางในลำคอ และผละจูบ สูดปากคราง อลันเริ่มเน้นไปที่เนินสวาทของเธอมากขึ้น ใช้นิ้วทั้งกรีดให้เสียดสีไปตามร่องและสอดแทรกแยงแหย่ให้หม้ายสาวเสียวกระสันขึ้นเป็นทวี เธอเองก็ไม่ยอมถูกรุกฝ่ายเดียวแล้ว มือที่ว่างอยู่ก็คว้าเข้าที่เป้ากางเกงของเขาลูบขยำพอเบามือ ก่อนจะรูดซิบและควักเจ้าแท่งเนื้อแก่นกายของเขาออกมาโดยที่ชายหนุ่มก็ขยับช่วยให้เธอทำได้สะดวก มือเรียวนุ่มของหม้ายสาวบีบคลึงเบาๆ ก่อนจะรูดขึ้นลงจนมันขยายตัวเต็มที่ ชายหนุ่มต้องเกร็งตัวกับมือนุ่มๆ ของเธอ
เขาจับเอมิลี่นอนลงแล้วตนเองก็ทิ้งตัวนอนประกบหลังเธอจับอาวุธประจำกายจรดจ่อเป้าหมายผ่านร่องก้นเอมิลี่
“อุ๊ย...อลัน ทำไมใจร้อนจัง อ่ะ...อาว์ ค่อยๆ ค่ะ”
“ผมทนไม่ไหวแล้ว ขอผมเถอะนะ”
“ค่อยๆ ก่อนนะ โอย....ไซ้ส์คุณมันใหญ่จัง อูยยย....ซี้ด อ๊าย....อลัน เบาๆ มันแน่นไปหมด”
“ขอโทษ ผมตื่นเต้น ร่องคุณมันนุ่มและบีบรัดดีจริงๆ โอว์.....เอมิลี่ ผมทำละนะ”
เอมิลี่ขบกรามสู้กับความใหญ่ของคู่สวาทกว่ามันจะเข้าที่ได้ก็เล่นแทบน้ำตาเล็ด เกร็งตัวกลั้นลมหายใจหลายเฮือก อาจจะเพราะอลันใจร้อนไม่ทันได้พร้อมสักเท่าไหร่ด้วย เธอต้องอ้าขาไปข้างหนึ่งไปเกี่ยวพาดต้นขาของอลันไว้เพื่อเปิดทาง พลางเอี้ยวหน้าไปหาอลัน ทั้งคู่เป็นราวกับว่าเข้าขารู้ใจกันมา ชายหนุ่มก็แลกจูบเธออย่างดูดดื่ม ท่อนล่างร่างกายก็ค่อยๆ สืบสอดไม่เร่งรีบ
“อลันจ๋า.....คับแน่นเหลือเกิน อูย ซี้ดดดดดดดด.....ช้าๆ ก่อน โอ๊ะ..โอยย...”
“เจ็บหรือเปล่า เอมิลี่ ร่องคุณมันรัดผมจนจะกลั้นไม่ไหวแล้วนะ”
“ไม่เจ็บหรอก แต่ยังแน่นอยู่ ฉันไม่เคยเจอขนาดเท่าเธอมาก่อนเลย อูย...ซี้ด ฉันจะคลั่งตายอยู่แล้ว อลันจ๋า...โอยย...ซี้ด......”
“งั้นผมเร่งละนะ ผมทนไม่ไหวแล้ว”
“ทำเลย ฉันพร้อมแล้ว โอยย...เสียวเหลือเกิน ซี้ดดดดดดดดด........”
อลันออกแรงสาวสะโพกสอดแทงเข้าจากช้าๆ จนเร่งแรงราวกับติดเครื่องยนต์ เอมิลี่เสียวสะท้านไปทั้งตัวกับรสรักที่เขามอบให้ อลันทั้งออกแรงสอดเสียบ ทั้งพรมจูบแก้มสลับแลกจูบ บ้างก็หยุดกระแทกหันมาเค้นคลึงหน้าอกคู่งามของเธอ สลับไปมา จนอลันรู้ตัวว่าเขากลั้นไม่อยู่อีกต่อไป เขาก็กอดเธอแน่นกระชับ และออกแรงโถมกระแทกใส่เอมิลี่อย่างร้อนแรงพลางครางคำรามลั่นออกมา เอมิลี่ได้แต่ส่ายก้นเบียดตอบรับเขา ตอนนี้ถึงกับอ้าปากหวอเมื่อเขาเร่งจังหวะถี่จัด
“โอย...อลันจ๋า ฉันไม่ไหวแล้ว มันเสียวไปหมด อลันจ๋า...อื้ออ..........”
“ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน มัน...จะ อะ.....อะ...ออกแล้วววววววว”
“โอ้ว...อลัน ฉันมีความสุขเหลือเกิน เสียวเหลือเกิน อ๊ายยย............ซี้ดดดดดดด”
อลันเร่งอีกไม่กี่ทีก็ทำนบแตก เขาปลดปล่อยความรักให้กับเอมิลี่จนเอ่อล้น เอมิลี่เองถึงกับเกร็งกระตุกกรีดร้องยาวและทิ้งหายเงียบไปเป็นห้วง ก่อนจะปล่อยลมหายใจหอบกระเส่า อลันเองก็เกร็งจนเผลอตัวกอดรัดเอมิลี่แน่น ไปชั่วครู่จึงคลายวงแขน แนบไปหน้าไปจูบเธอตามซอกคอ แผ่นหลัง
ทั้งคู่ต่างนิ่งกันไปครู่ใหญ่ เอมิลี่จนหมุนตัวหันมาหาเขา ใบหน้าขาวอมชมพูของเธอยามนี้เริ่มออกแดงระเรื่อขึ้นตามแก้มเหงื่อพราวชุ่มไปหมดทั้งๆ ที่อากาศเย็น เธอส่งยิ้มพรายให้เขาและจ้องมองเขาไม่ละสายตา
“ผมมีความสุขที่สุดเลย เอมิลี่ คุณล่ะ”
“ที่สุดเช่นกันคะ นี่เป็นครั้งแรกในฤดูหนาวที่ฉันมีความสุขที่สุด ปกติฉันมักจะโชคร้ายเรื่องความรักในฤดูหนาว และฉันไม่เคยได้มีความสุขกับเซ็กซ์แบบนี้มาเกือบ 4 ปีแล้ว ” คำตอบของเธอทำเอาชายหนุ่มประหลาดใจ
“หา........หมายความว่าไง คุณก็แต่งงานกับพ่อผมมาราวๆ 4 ปีไม่ใช่เหรอแล้วทำไม...”
“เขาเป็นเบาหวาน เขาไม่มีความรู้สึกเรื่องนี้หรอก”
“อ้าว...แสดงว่าที่ผ่านมา คุณกับพ่อผมก็.....”
“ใช่แล้ว เราไม่เคยมีเซ็กซ์กัน และนั่นมันเป็นสิ่งที่ฉันรู้ก่อนแล้ว เราสองคนพอใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย”
“ทำไม?”
“พ่อเธอเขารู้ตัวว่าจะอยู่ได้ไม่นาน อยากมีใครสักคนดูแลเขา และจะดูแลเธอต่อไปได้เมื่อเขาจากไป ส่วนฉันที่แต่งงานเพราะประชดชีวิตตัวเอง ก่อนนี้มีแฟนมา 3 คน ก็ไม่ได้ลงเอยด้วยดีสักคน จึงตกลงแต่งงานกับพ่อเพื่อเธอพิสูจน์ว่าฉันก็มีคนอยากแต่งงานด้วย ดีเสียอีก จะได้ไม่มีใครมาเกาะแกะวุ่นวายกับฉันได้อีก ฉันไม่อยากผิดหวังอีกต่อไป”
“แล้วคุณอยู่ได้ไงกับคนที่คุณไม่ได้รัก” เอมิลี่มองอลันอย่างมีเลศนัยก่อนตอบเขาไป
“ฉันอยู่ได้เพราะฉันมีคนที่ฉันรักนะสิ”
“หืมม....ใครช่างโชคดีจัง” อลันทำสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ พูดเสียงหนักลอดไรฟัน เอมิลี่รั้งคอเขาดึงเขาไปจูบฟอดใหญ่ ขณะที่ยังนอนร่างเปลือยเปล่าเคียงกันอยู่
“เธอไง.... ถ้าเธอไม่บอกรักฉัน ฉันก็คงไม่กล้าพูด ตลอดเวลาที่ฉันทำหน้าที่แม่เลี้ยง ฉันต้องต่อสู้ความรู้สึกที่มันเกินขอบเขตระหว่างเรามาก แต่ฉันก็ยอมรับว่าแอบรักเธออยู่ ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ฉันก็ยังทนอยู่ แค่เธอดีกับฉัน ไม่รังเกียจฉันเหมือนแม่เลี้ยงคนก่อนๆ ฉันก็ดีใจแล้ว ฉันมีความสุขใจอย่างบอกไม่ถูก”
“แสดงว่าเราสองคน ทัศนคติไม่ตรงกันซะแล้วสิ”
“แน่นอน ฉันไม่ได้ชอบคนแก่อย่างที่เธอกล่าวหาซะหน่อย เธอเองนั่นแหละที่ชอบคนแก่ ฮึ..ฮึ”
“แล้วทำไม ไปคบกับตาแก่แฟร้งค์นั่นล่ะ”
“แล้วเธอบอกว่ารักฉัน แต่กลับไปพาสาวน้อยที่ไหนเข้าบ้านล่ะ” เอมิลี่แย้งกลับ พร้อมส่งตาค้อนควับให้อลันไปดอกหนึ่ง
“ผมคิดว่า ผมคงไม่มีทางลงเอยกับคุณได้แน่ มันก็เลย...เอ่อ...เตลิดไปหน่อย แต่ขอบอกว่าผมไม่เคยคิดจริงจังกับเธอเลย เธอต่างหาก เอ๊ะ......นี่หึงคุณผมเหรอ ที่ทำแบบนั้นเพราะอยากประชดผมเหรอ”
“เพิ่งคิดได้เหรอ แล้วทีนี้เธอพร้อมจะทำหน้าที่อย่างที่พ่อเธอฝากไว้หรือยัง”
“ผมพร้อมจะรับหน้าที่ต่อจากพ่อทั้งหมด รวมทั้ง.... เอ๊ะ..ที่คุณเคยพูดไว้หลายครั้ง นั่นหมายถึง....”
“ฮึ....ฮึ...สมองคิดได้ช้าจังนะ หนุ่มน้อย”
เอมิลี่หัวเราะเบาเชิงเยาะหยัน หยอกล้อ อลันเบิกตากลอกไปมา คำพูดที่เธอเคยบอกเขาบ่อยครั้ง นั่นหมายถึงเขาจะต้องมารับงาน มรดกทรัพย์สินที่พ่อทิ้งไว้ให้เขาซึ่งเป็นลูกชายคนเดียว และทั้งหมดนั้นรวมถึงเอมิลี่ด้วย ทำไมเขาไม่เคยคิดออกซะทีนะ มาถึงเวลานี้อลันยิ่งหมดความโกรธ เกลียดพ่อของเขาเสียแล้ว มันคงเป็นความต้องการของพ่อที่จะให้มีคนอยู่คู่เคียงเขา และช่างทายใจเขาได้อย่างแม่นยำ
“หมายถึงพ่อผมตั้งใจเก็บคุณไว้ให้ผมแต่แรกแล้วใช่ไหมเนี่ย ผมทำผิดร้ายแรงซะแล้วที่โกรธและเกลียดพ่อตอนนั้น คงถึงเวลาที่ผมจะไถ่โทษแล้วล่ะ”
“ทำยังไงเหรอ?”
“ก็....สืบทอดเจตนารมณ์ของพ่อ และทำตามหัวใจตัวเองซะที คุณเต็มใจจะเป็นของผมหรือยัง เอมิลี่” อลันรวบกอดเอมิลี่เข้าหา ใบหน้าพร้อมที่จะประทับจูบกับเธอได้ทุกเมื่อ จ้องตารอคำตอบจากเธอ
“ป่านนี้เพิ่งจะถามเหรอ ฉันยอมรับเต็มใจตั้งแต่เธอพิสูจน์รักแล้วนี่ ถ้าไม่เต็มใจฉันคงหนีเธอไปไกลแล้วล่ะ หนุ่มน้อยยอดรัก”
“เรียกผมว่าอะไรนะ นี่ยังเห็นผมเป็นเด็กอีกเหรอ” อลันทำหน้าไม่ค่อยพอใจ และไม่ได้ซีเรียสมากนัก
“ฮึ..ฮึ..ฮึ...งั้นเปลี่ยนใหม่ดีกว่า อืม...ดวงใจในฤดูหนาว ดูเข้าท่าดีนะ เธอเป็นคนเดียวที่ทำให้ฤดูหนาวของฉันมีความสุขสมหวัง”
“ผมรักคุณนะ เอมิลี่ ผมสัญญาว่าจะเป็นตลอดไป รวมถึงตอนนี้ด้วย”
อลันเริ่มรุกเร้าเธออีกละลอก เอมิลี่ก็ตอบรับไม่บิดพลิ้ว ทั้งคู่ก่ายกอดกันพัลวัน บนเตียงนุ่มหนา ท่ามกลางบรรยากาศภายนอกบ้านที่เหน็บหนาว แต่ภายในบ้านกลับคุกรุ่นไปด้วยไฟสวาทที่ทั้งคู่ปรนเปรอให้แก่กัน............
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น