ตอนที่ 3
เสียงรถยนต์วิ่งเข้าสักพัก เอมิลี่และแฟร้งค์ก็เดินลงมาพร้อมกัน หม้ายสาวเหลือบเห็นว่าอลันนั่งอยู่ที่ซุ้มกุหลาบเลื้อย แต่แปลกใจว่าทำไมเขาไม่เปิดไฟ ทำเหมือนแอบซุ่มดูอยู่ เธอหันไปหาแฟร้งค์เข้าไปโอบเกี่ยวแขนเขาเดินเคียงคู่เข้าไปยังบ้านหลังใหญ่
“ขอบคุณนะคะ สำหรับวันนี้ ทำให้ดิฉันมีความสุขมากๆ เลย ฉันจะไม่ลืมวันนี้ของเราเลยค่ะ”
“ยินดีครับ ผมอยากให้คุณตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องของเราให้เร็วหน่อย ผมชักอดใจรอไม่ไหวแล้ว”
แฟร้งค์พยายามหว่านล้อมเร่งรัด เพราะคิดว่าไหนๆ โอกาสดีที่เอมิลี่มีท่าทีให้กับเขาเช่นนี้แล้ว แต่... เอมิลี่มีสีหน้าสลด กังวล กระอักกระอ่วนใจ ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มหวานให้แฟร้งค์
“ใจเย็นสิคะ เราคบกันมาแค่ไม่ถึงสองเดือนด้วยซ้ำ คุณรีบไปไหนกัน รอให้ฉันเคลียร์กับอลันให้เรียบร้อย แล้วจะให้คำตอบคุณ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
แฟร้งค์ประหลาดใจเล็กน้อยที่คราวนี้เอมิลี่ไม่หวงตัว กลับเดินเกาะเกี่ยวแขนเขาให้ความสนิทสนมกว่าที่เคยเป็นเมื่อหลายครั้งก่อน หม้ายรุ่นใหญ่เริ่มมีความหวัง เพียงแค่คำพูดก็แทบทำให้แฟร้งค์หัวใจพองโตแล้ว แต่ยิ่งทำให้เขาแทบคลั่งจนอยากกอดปล้ำเธอเสียตรงนั้นก็ต่อเมื่อเอมิลี่ส่งยิ้มเย้ายวน สายตาหยาดเยิ้มชวนฝัน และเข้าโอบรั้งคอเขาสวมกอดและประทับจูบ มีหรือแฟร้งค์จะยอมพลาดเขาจูบตอบเธออย่างร้อนแรง ตวัดลิ้นพัวพัน สองมือลูบไล้อย่างย่ามใจ เอมิลี่รีบผละตัวออก
“พอเถอะคะแฟร้งค์ นี่มันก็จะดึกแล้ว ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”
แฟร้งค์สุดเสียดาย แต่ก็ต้องจำใจเดินออกไปขึ้นรถ และขับออกจากบ้านเอมิลี่ไป หม้ายสาวสอดส่ายหาอลันแต่ก็ไม่พบเขาแล้ว จึงเดินเข้าบ้านไป พอถึงห้องวางข้าวของและกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็ได้ยินเสียงเดินมาจากประตูหน้าห้อง เอมิลี่หันไปก็เห็น อลันยืนมองนิ่งมาที่ร่างของเธอ หม้ายสาวรีบกระชับเสื้อที่กำลังจะถอด
“อุ๊ย...อลัน เข้ามาทำไม ออกไปก่อน”
“ผมรอตั้งนาน แต่คุณกลับตะลอนไปกับชายอื่น ผมหิวข้าวแทบแย่”
“ก็ไม่คิดว่าเธอจะอยู่รอนี่นา” เอมิลี่ไม่ค่อยกล้าสบตาเขาที่จ้องมอง จนกระทั่งเขาเดินมาประชิด ตัวจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจเขา รู้ได้ทันทีว่าเขาดื่มเหล้า
“ตอนนี้ผมคงไม่ต้องกินข้าว ผมอยากกินคุณทั้งตัวมากกว่า” พูดจบเขาก็เข้ารวบร่างหล่อนทันใด เอมิลี่หลบไม่ทันก็โดนโอบเข้าเต็มร่าง
“อลัน อย่าลามปาม เธอไม่เคยเสียมารยาทแบบนี้เลยนะ แล้วนี่อะไร กินเหล้าเหรอ ทำไม”
“แค่นิดหน่อยเอง ผมรอคุณกลับมาจนแทบจะทนไม่ไหวแล้วนะ อู้ววว...ตัวคุณน่ากอดจริงๆ ผมอยากรู้จริงๆ คุณคิดจริงจังกับไอ้แก่นั่นจริงๆ เหรอ”
เอมิลี่เริ่มหวาดหวั่นกับกิริยาของอลันที่เริ่มรุกหนัก จูบไซ้ไปตามซอกคอจนหม้ายสาวต้องบิดกายหลบ แต่ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากอ้อมกอดของเขา
“อลัน ย่ะ...อย่า รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไร ฉันหมดหน้าที่ตามที่ได้สัญญาไว้กับพ่อเธอแล้ว จะต้องให้ฉันบอกอีกกี่ครั้งถึงจะยอมเข้าใจ”
“แล้วคุณก็จะทิ้งผมไปงั้นหรือ ร้ายกาจมาก”
เอมิลี่มองเห็นอลันเอ่ยอย่างกล้ำกลืน ใจเธอยิ่งแป้วรู้สึกผิด เขาคงไม่เหลือใครจริงๆ แล้วเธอกลับซ้ำเติมให้เขาเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก ทำให้ใจของเอมิลี่ก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่ากัน หม้ายสาวพยายามพูดปลอบเอาใจ
“อลันจ๋า.... ฉันก็ไม่ได้คิดทิ้งเธอไปไหน เราก็ยังเป็นเหมือนแม่ลูก หรือเพื่อนที่ดีดังเดิมเสมอ เธอยังมีฉันดูแลได้เสมออยู่แล้ว ฉันสัญญา”
แต่แล้ว.... อลันกลับคว้าคอเธอรวบเข้าหาและประกบจูบเธอฉับพลัน เขารีบบดริมฝีปากและแทรกลิ้นเข้า เป็นการจูบที่เกินความเป็นแม่ลูกกัน เสียงหายใจเขาแรงหนักหน่วง เอมิลี่ได้แต่ร้องอู้อี้ ดีดดิ้นให้หลุดจากการรุกรานของเขา แต่อลันก็ยังไม่ยอมรามือ เขายิ่งบดจูบหนักเข้าไปอีกจนเอมิลี่แทบไม่ได้หายใจ จนสมปรารถนาอลันจึงถอนริมฝีปากออก เอมิลี่ตกตะลึงกับอาการของอลัน สองครั้งแล้วที่เขาทำแบบนี้ จนทำให้เธอหวาดหวั่นไม่ค่อยกล้าสู้หน้าเขา และครานี้เขายิ่งทำอย่างชัดเจน ขณะที่หม้ายสาวยังตะลึงตาค้างกับการกระทำของลูกเลี้ยง อลันก็ดันเธอหงายผึ่งลงกับเตียงและโถมร่างตาม บัดนี้ใบหน้าเขาห่างกับเธอเพียงแค่ไม่กี่นิ้ว เขาจ้องเธอนิ่ง เอมิลี่ก็พรั่นพรึงจนทำอะไรไม่ถูก
“อลัน เธอเมามากแล้วนะ อย่า.......อึ้ยยยยยย....”
การดีดดิ้นเธอไม่เป็นผลเสียเลย ไม่ว่าจะยังไง อลันก็ยังคงฟัดกอดเธอ ระดมจูบไปทั่วเท่าที่เขาทำได้ ยิ่งเอมิลี่ดิ้นหนักเท่าไหร่ อลันก็ยิ่งกอดรัดแน่นเท่านั้น คงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เขาดื่มเข้าไปจนทำให้เขาเสียสติ ยิ่งร่างกายกำยำใหญ่หนากว่าเธอบวกกับแรงหนุ่มพลังมหาศาล ก็แทบหมดหนทางที่หม้ายสาวจะดิ้นหลุดได้
“อลัน หยุดเถอะ อย่าทำแบบนี้นะ”
“ทำไมเหรอ คุณคิดจะไปคบกับไอ้แก่นั่น แล้วก็จากผมไปอย่างนั้นใช่ไหม ที่จริงคุณก็อายุห่างผมแค่ไม่ถึง 15 ปีไม่เหมาะจะเป็นแม่ผมด้วยซ้ำ”
“ในเมื่อไม่เหมาะแล้ว เธอจะรั้งฉันไว้ทำไม ตั้งแต่แรกเธอก็ไม่ชอบหน้าฉันอยู่แล้วนี่”
“ผมอยากให้คุณเป็นอย่างอื่นมากกว่า ..เป็นเมียของผมไง....”
ใบหน้าเขารีบกดฝังเข้าที่ซอกคอของเธอ ระดมจูบไปทั่ว และเป็นการกดเธอให้ดิ้นหลุดได้ยาก สองมือก็สอดเข้าไปปลดกระดุมเสื้อเธออย่างร้อนรน บ้างเม็ดเขาก็กระชากจนขาดหลุดไป จากนั้นก็รุกหนักด้วยการเค้นคลึงเต้าอวบอย่างหนักหน่วง ด้านใบหน้าเขาก็ขยับรุกมาที่ใบหน้า พุ่งเป้าที่ริมฝีปากของเธอ แม้จะส่ายเบือนหน้าหนีอย่างไรก็ไม่อาจพ้นการรุกรานเขาได้ เขาทำประดุจมีเรดาห์ล็อคเป้าหมาย ริมฝีปากเขาบดบี้ริมฝีปากหม้ายสาวแสนสวยที่พยายามเม้มไว้ แต่ต้านทานการรุกของเขาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย อลันกลายเป็นกระทิงเปลี่ยวกลัดมัน ฟังได้จากเสียงหายใจหนักแน่น และการรุกรานไม่เลิก
บัดนี้หม้ายสาวไม่อาจพ้นเงื้อมมือเขาแน่ การรุกรานเขาแต่ละจุดนั้น เป็นจุดสำคัญที่สตรีทั่วโลกต้องสิโรราบ ริมฝีปากเขาประทับบดแน่นและแทรกปลายลิ้นชอนไชเข้าหาเธอ ทำให้เอมิลี่แทบหายใจไม่ออก เผลอเผยอปากก็กลายเป็นเป้าจู่โจมของอลันไปทันที หน้าอกอวบอิ่มของเธอก็โดนสองมือหนาใหญ่บีบคลึง พอเขาควานเจอยอดปทุมถัน ก็จับบีบบี้เบาๆ ไปด้วย ทำให้ตอนนี้เอมิลี่ไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน หม้ายสาวได้แต่นอนทอดกายหมดหนทาง ปล่อยให้ชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกเลี้ยงที่อายุห่างกันเพียงสิบกว่าปีทำตามอำเภอใจ
ในสมองเอมิลี่มันฟุ้งซ่านสับสนไปหมด อลันยังคงรุกรานอย่างหิวกระหายไม่มีผ่อนแรง เขาลิ้มความหอมหวานจากเรือนร่างของเธอไปทั่ว และพร้อมกันหลายจุดประดุจเครื่องจักร มือเขาเลื่อนมาลูบไล้ที่หว่างขาของเอมิลี่ แทรกนิ้วซอกซอนไปตามกลีบหลืบจนทำให้หม้ายสาวบิดกาย ส่งเสียงสะอึกเฮือกใหญ่ และนั่นคงเป็นแรงกระตุ้นให้อลันยิ่งได้ใจรุกหนักเข้าไปอีก เอมิลี่พยายามรวบรวมสติกลับมา และขอร้องเขา
“อลัน ได้โปรด พอเถอะ อย่า............อู้ยยย....โอยยย.....มันไม่ถูกต้องนะ อูยย... ซี้ดดดด”
“คุณต้องเป็นของผมเท่านั้น รู้มั๊ย เอมิลี่”
เสียงเขาคำรามแหบกระเส่า ในขณะที่ขึ้นมาทาบร่างหล่อนจนมิดตัวอีกครั้ง เขารีบปลดเข็มขัดกับซิบกางเกงออก ยิ่งทำให้เอมิลี่หวาดผวาหนัก ก็มิอาจป้องปรามใดๆ ได้อีกต่อไป เขาจัดการสอดเสียบแก่นกายท่อนล่างของเขาหาเป้าอย่างทุลักทุเล เพราะเอมิลี่ก็ยังขัดขืน อีกทั้งอาวุธประจำกายของเขาก็ไม่ได้ตื่นตัวอะไรนัก แต่คงเพราะอลันบ้าคลั่งไปแล้ว เขาจึงทำอย่างไม่สนใจสิ่งใด
“ไม่นะ อลัน อย่า.....โอ๊ยเจ็บ อลันจ๋า... ได้โปรด”
“คุณต้องเป็นของผมเท่านั้นๆ ๆ ๆ “
เขาพูดราวกับละเมอไร้สติ พอเข้าที่ได้เขาก็โหมกระหน่ำกระแทกสะโพกอัดเข้าหาร่างเอมิลี่ โดยไม่ฟังเสียงอะไร เอมิลี่ได้แต่สะดุ้งเฮื่อก กรีดร้องอย่างตกใจปนกับความสับสนในใจของตัวเอง
“อลัน ไม่นะ ได้โปรด โอ้ยย....อื้อ....”
“อาว์....ตัวคุณร้อนฉ่าไปหมดเลย จะปฏิเสธทำไม จะแสดงให้เห็นว่าผมก็เป็นผัวคุณได้ เรามามีความสุขด้วยกันเถอะนะ เอมิลี่"
ความเจ็บปวดและความเสียวซ่านมันปนเปกันแยกไม่ออก หม้ายสาวไม่มีทางดิ้นไปไหนได้เลย อลันออกแรงทิ่มแทงเธอได้สักพัก เขาก็หยัดกายขึ้นนั่งคุกเข่าโดยแทรกอยู่หว่างขาของเอมิลี่เขาจับขาของเธอมากระหวัดกระชับไว้แนบข้างลำตัว แล้วก็สาวบั้นเอวสอดเสียบทิ่มแทงเธอขนานใหญ่ คราวนี้เจ้าลำแท่งของเขาเริ่มลำพองตัวขยายจนเอมิลี่รู้สึกได้
“อ๊ายย....อลัน ไม่ๆๆๆ อึ้ยย....อูยยย....ซี้ดดดดดดดดดดด........”
หนุ่มกลัดมันตอนนี้คงไม่มีอะไรฉุดเขาได้ เขาเริ่มครางคำรามถี่ขึ้นพร้อมกับเร่งจังหวะเร็วขึ้นตามลำดับ
“อ๊า....เอมิลี่ ใกล้แล้วๆๆๆๆ อ๊าส์.....................ร่องคุณมันสุดยอดจริงๆ”
เอมิลี่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าถึงกับตาเหลือก พยายามเอามือยันหน้าท้องของอลัน แต่ไม่เป็นผลใดๆ ร่างกายของหล่อนยามนี้มันสับสนไปหมด ทั้งเสียวซ่านทั้งเจ็บปวดระคนกัน หญิงสาวได้แต่ผวาเอามือป้องปาก ไม่อยากให้สิ่งที่จะเกิดขึ้นมันเป็นจริง นี่เธอกำลังร่วมรักกับบุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกเลี้ยงอย่างนั้นหรือ แต่ร่างกายของเธอตอนนี้ทำไมมันถึงเสียวซ่านถึงขีดสุด ตรงข้ามกับสำนึกในใจที่ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น อลันโถมแรงและจังหวะหนักถี่กระชั้นขึ้น หัวใจหม้ายสาวก็แทบปลิดปลิว เขาเริ่มเกร็งตัวมากขึ้น เร่งถี่กระชั้นจนร่างเอมิลี่สั่นสะท้านไปหมด
อลันโน้มหน้าเข้าหล่อนพร้อมประกบปากจูบอย่างเร่าร้อน เธอพยายามจะเม้มปากและเบี่ยงหน้าหลบ แต่ก็ไม่อาจพ้น เขาประกบปากเข้าแน่นและเริ่มใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าควานหาความหอมหวานจากเธอ เรี่ยวแรงของเอมิลี่ไม่รู้หายไปไหนหมด ตอนนี้เธอถูกรุกรานจนต้านไม่อยู่ เผลอรับจูบเขา พร้อมเสียงครางจนอลันได้ใจ เขาจูบเธอราวกับตายอดตายอยาก ท่อนล่างก็กดอัดสะโพกส่งเสือกแก่นกายเข้าหาแม่เลี้ยงช้าๆ เนิบๆ แต่หนักแน่นจนเอมิลี่ก็แอ่นรับจนเป็นจังหวะเข้ากัน เขาผละจูบและโก่งตัวแรงบั้นเอวเร็วขึ้น
“โอยย...อลัน ฉะ...ฉัน อ๊าส์............” เอมิลี่สับสนกับตัวเองจนไม่รู้จะพูดอะไร
“คุณเร่าร้อนดีจริง เอมิลี่ ร่องคุณมันตอดรัดผมจนเสียวเลย อูว....ซี้ดดดดดดดด.......”
“อลัน....พอเถอะ อย่าให้มากไปกว่านี้เลย โอ๊ะ...โอย....ซี้ด....เสียวเหลือเกิน โอย....พอเถอะอลัน ฉัน....ไม่....อ๊ายยย....ซี้ดดดด”
“ผมหยุดไม่ได้แล้วเอมิลี่ ร่องคุณมันยอดเยี่ยมจริงๆ ผมเสียวจนจะทนไม่ได้แล้ว.. อูยย....ซี้ดดด..... ผมจะออกแล้ว เอมิลี่ ผมจะออกแล้ว อ๊าส์.........อ๊าส์.......”
“อ๊ายยยย...... ไม่ๆ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย.....”
"เอมิลี่ๆๆๆ..........โอ้ว.....สุดยอดดดดดดดดดดด........."
ร่างของอลันชักกระตุก และกระแทกอัดเข้าหาเธออย่างแรงเป็นครั้งสุดท้าย หม้ายสาวใจหายวาบ ตรงข้ามกับกายหล่อนที่กระตุกบีบรัดตอบรับอลัน เมื่อมีของเหลวอุ่นวาบเข้ามาในกายเธอ แต่เธอก็ไม่อาจควบคุมร่างกายของเธอได้ว่ามันปฏิเสธหรือยอมรับกับการกระทำของอลัน กำแพงกั้นระหว่างความเป็นแม่ลูกพังทลายลงราบคาบ เอมิลี่สับสนไปหมด ตอนนี้เขากดเบียดแน่นเข้าหาหว่างขาของเธอจนแทบกลืนเป็นเนื้อเดียวกันอยู่ห้วงใหญ่ก่อนจะทิ้งตัวลงทาบร่างเธอ หายใจหอบแรง แต่เขาก็ยังพรมจูบไม่หยุดตามหน้าอกเลื่อนมาจนถึงใบหน้าของเอมิลี่ ซึ่งระโหยแทบหมดแรงเช่นกัน เธอเบือนหน้าหลบไม่สบตาเขาเมื่อเข้าจ้องมอง หลังจากพายุร้ายได้อ่อนกำลังลง อลันทิ้งตัวไปนอนข้างกายหล่อน คว้าร่างมาก่ายกอด แต่เอมิลี่ก็สะบัดทิ้งเบือนหน้าหนีไม่สบตา
อลันคลายเหนื่อยแล้วก็ลุกขึ้น พยายามพลิกตัวเอมิลี่ให้หันมาหา แต่เธอก็ไม่ตอบสนอง ยังคงตะแคงหันหลังนิ่ง ไม่ยอมขยับไปไหน ได้เห็นแต่กายเธอสั่นสะท้าน และเริ่มมีเสียงกระซิก สะอึกสะอื้นขึ้นมา ทำให้อลันใจหาย รีบเอามือไปแตะพร้อมเรียกด้วยสำเนียงอ่อนโยน
“เอมิลี่ คือ...เอ่อ...ผม”
“อย่ามายุ่งกับฉัน ออกไป...”
“เดี๋ยว...ฟังผมก่อน คือ...” อลันก็คิดหาคำพูดไม่ทัน ได้แต่อึกอัก
“ออกไป ออกไป ออกป้ายยยยยยย.....”
เอมิลี่กรีดร้องลั่นจนอลันสะดุ้ง เขานิ่งสักพักก่อนจะจำใจเดินออกจากห้องไป ทิ้งเอมิลี่นอนหมดอาลัยอยู่บนเตียง พอเขาออกไปแล้วหม้ายสาวก็นอนหงายเอามือกุมหน้าราวกับกำลังใช้ความคิด ได้สักพักก็สะบัดหน้าไปมาพร้อมกับทุบหมอนร่ำร้องออกมา
“ฉันบ้าไปแล้วหรือไง บ้าๆๆๆๆ บ้าที่สุดเลย”
อลันเดินกลับมายังห้องของตนพลางทุบศีรษะตัวเอง พร้อมสบถบ่นด่า เข้ามานั่งที่เตียงในห้องทิ้งตัวนอนครุ่นคิดหนัก เขาผุดลุกผุดนั่งราวกับคนบ้า เขาอยากจะเข้าไปหาเอมิลี่อีกครั้ง แต่ก็ยังไม่กล้า เดินวกไปเวียนมาดั่งเสือติดจั่น แทบจะนอนไม่หลับ แต่คงเพราะความเครียดและความอ่อนแรงล้ามายาวนานทำให้เขาเผลอหลับไป..........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น