วันจันทร์ที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2560

เมียสี่เผ่าพันธุ์ 03



ณ. วังคงคาใหญ่ พนาจำได้ดีเพราะเวลาไปต่างเมืองจะเดินเลียบฝั่งในทางนี้
 “หยุด!!!...ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้”
เสียงหนึ่งดังขึ้นมา พนามองปุ๊บจำได้ว่า คือ ‘มณีทิพย์’  หญิงสาวที่พบเจอประจำเมื่อครั้งเดินผ่านมายังวังคงคาใหญ่แห่งนี้ ครุฑร้ายเห็นเท่านั้น  พุ่งลงเข้าหาทันที พนาบอกให้นางหลบหนีไป  แต่นางกลับยืนนิ่ง
“พรึบบบบบบบบบบ ..คว้างงงงงงงงง...”
พนาตะลึงงัน เมื่อมณีทิพย์กลายร่างเป็น พญานาค
“โอะ...นาค..นางเป็นนาครึนี่..!!”
เรื่องประหลาดเกิดขึ้นมากมาย ไม่คิดว่า มณีทิพย์ที่เขาคิดว่าเป็นสาวชาวบ้านตลอดกลับกลายเป็นนาค ซึ่งเป็นเรื่องเหลือเชื่อสำหรับเขา เพราะเขาเคยแต่ ได้ยิน ถึง ครุฑ  นาค  แต่มิเคยเห็นมาก่อน  คราวนี้ได้พานพบกับตนเองแล้ว

ทันทีที่ครุฑร้ายพุ่งหา เกิดการต่อสู้ของ2 เผ่าพันธุ์ ..ครุฑร้ายสู้ไม่ถนัดเพราะ สองเท้าจับพนาเอาไว้อยู่
“เฮ้ยยยยยยยย....จะบ้ารึ!!!!!!!!!!!”
พนาตะโกนลั่น เมื่อเท้าทั้งสองข้างของมัน ปล่อยตัวเขาลงกลางเวหา ตกลงมากลางเวหาที่สูงลิบลิ่ว
“พนา!!!!”
มณีทิพย์กำลังสู้อยู่เปลี่ยนเป็นพุ่งมาช่วยรับพนาทันที ทำให้นางเพลี่ยงพล้ำถูกเล็บของมัน ตกลงมาทั้งคู่ ร่างของนางรองรับพนาเอาไว้ จึงมิเป็นอะไร นางค่อยๆกลายร่างเป็นมนุษย์ มีอาการบาดเจ็บเป็นแผลที่ไหล่เพราะโดนเล็บของครุฑร้าย
“มณีฯ เป็นอะไรมากมั๊ยย ...โอ...”
พนาเห็นบาดแผล ทั้งสองประคองกัน  ครุฑยิ่งได้ใจ พุ่งเข้าหาอีกครั้ง  คราวนี้ พนาเอาตัวบังมณีทิพย์ ปล่อยหมัดใส่ครุฑร้าย
“พลั๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก...โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย..กว๊างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..!!!!!!..!!!”
หมัดของเขาได้ผล ครุฑถึงกับกระเด็นไปไกล  เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด พนามองกำปั้นตนเองมันมีอนุภาพขนาดนี้เชียวหรือ?!

ถึงมันจะเจ็บมาก  แต่กลับทำให้มันยิ่งโกรธพุ่งใส่อีกครั้ง พนาไม่ค่อยมั่นใจว่าถ้าใช้กำปั้นอีกครั้งจะได้ผลอีกไหม
“ฟ้าววววววววววววววว...ตายยยยยยยยยยยยยย!!!!..”
ครุฑร้ายโกรธแค้นที่ทำมันเจ็บ
“สวบบบบบบบบบบบบบบ...พรึบบบบบบบบ..”
ครุฑร้ายหยุดชะงักขึ้นมา มีผู้นึงมาขวาง
“พระธิดา!!!!!!!!...”
ครุฑเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ  และให้ความเคารพ
“เจ้าบังอาจมากที่ทำร้ายสวามีของเรา!!!!!!!!!..”
เสียงช่างน่าเกรงขาม  แต่พนาคุ้นเคย มองด้านหลังชักไม่แน่ใจ ครุฑร้ายตกใจเมื่อรู้ว่าพนาคือสวามีของธิดาของมัน
“มนุษย์นี่นะพะยะค่ะ... ท่านท้าวพญาฯเป็นห่วง และคิดถึงพระองค์เหลือเกิน”
ครุฑที่มุ่งร้ายพนากลับดูดีใจเมื่อได้พบพระธิดาของนาง
“แก้ว...!!!!..”
พอพนาพูด นางหันมา  นางคือ แก้ว เมียรักของพนา!!!
“ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...!!!!!!!!!..”
นาคนับสิบ โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ..
“หนีก่อนพะยะค่ะ  อันตราย!!!!!!!!!!!!!..”
ครุฑร้ายตนนั้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีจำนวนมาก รีบดึง แก้วหนีทันที แก้วไม่อยากไปเพราะยังไม่ได้คุยกับพนาให้เข้าใจ

..ทั้งสองไปลับตามิมีผู้ไดตาม นาคเหล่านี้กลายร่างเป็นมนุษย์
“เสด็จพ่อ..!!!!!..”
ผู้ที่มาช่วย ยืนอย่างน่าเกรงขาม เขาคือ ท้าวกโตหลนาคาพระบิดาของมณีทิพย์นั่นเอง..

.......... .......... .......... .......... .......... ..........

ณ.อุษาคเณย์ อาณาจักรนาคราชชาวบาดาล

พนามองไปรอบๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่า ภายใต้บาดาลจะสวยงดงามถึงเพียงนี้ และไม่คาดคิดว่าจะหายใจอยู่ได้ อาการที่บาดเจ็บหายเป็นปลิดทิ้ง จากการรักษาอันแสนประหลาดจากผู้ที่อยู่ใต้บาดาล นั่นคือเหล่าพญานาค

ชั่วครู่ มณีทิพย์ เข้ามา เขามองมณีทิพย์ การแต่งกาย ช่างแตกต่างจากที่เคยพานพบก่อนหน้า พอเข้ามาพนามองเนื้อตัวมณีทิพย์ อาการที่ได้รับบาดเจ็บหายไปแล้ว มณีทิพย์บอกว่า พอเข้ามายังดินแดนของตน จะช่วยสมานอาการบาดเจ็บให้หายได้

มณีฯขอโทษพนาที่ไม่ได้บอกความจริงว่านางคือนาค ด้วยกลัวพนาจะไม่คบหานาง
“ไม่คิดเลยว่า จะเกิดเรื่องที่น่าเหลือเชื่อกับเราแบบนี้”
พนาไม่ได้โกรธ เพียงแต่แทบไม่เชื่อว่า ทั้งครุฑและนาคจะมีจริง เขาเคยแต่ฟังมา ท่าทางมณีทิพย์ตะกุกตะกักค่อยๆเอ่ยวาจา
“ต่อหน้าเสด็จพ่อของมณี พนาต้องบอกว่า เป็นคนรักของมณีนะ”
พนาตกใจ  อยู่ๆจะให้เขาเป็นคนรักของนาง ..มณีทิพย์บอกว่า เป็นเพราะว่านางบอกเสด็จพ่อ ว่าพนาคือคนรัก ถึงได้พามารักษาที่นี่ ถ้าไม่บอกอย่างนั้น เสด็จพ่อจะฆ่าพนา

สายตามณีทิพย์อ้อนวอน นางดีกับเขาถึงเพียงนี้ พนาจึงตกลง มณีทิพย์ยิ้มยินดีอยู่ในใจ  แท้จริงแล้วนาง หลงรัก พนามาตั้งนานแล้ว ทุกๆวันนางจะขึ้นมาเหนือน้ำเพื่อรอคอย หวังให้พนาเดินทางผ่านมาเสมอ

..ท้าวกโตหลนาคา พร้อม มเหสีมองพนาด้วยพระเนตรที่น่ากลัว
“ถ้าไม่ใช่คนรักของลูกข้า ..ข้าฆ่าเจ้าไปแล้ว..”
เสียงอันน่าเกรงขามเอ่ยขึ้น ทำให้มณีทิพย์เข้าออดอ้อน เสด็จพ่อของนาง ท้าวกโตหลไม่พอใจอย่างยิ่งแต่ก็อ่อนให้ด้วยความรักพระธิดา
“จะรักใครไม่รัก ทำไมต้องรักกับมนุษย์ที่ต้อยต่ำกว่าด้วย แล้วมันจะดูแลเจ้าได้อย่างไร”
ท้าวกโตหลนาคามองมนุษย์ต้อยต่ำกว่านาค เพราะมนุษย์ไม่มีฤทธิ์เดชอะไร ถ้ามณีทิพย์ไม่ได้เอ่ยว่าเป็นคนรัก คงจะปล่อยให้บาดเจ็บอยู่อย่างนั้น

มเหสีช่วยมณีทิพย์ให้ท้าวกโตหลฯยอมรับพนาเพราะไหนๆ ทั้งสองรักกัน จนท้าวกโตหลยินยอม
“เจ้าต้องแต่งงานกับลูกข้า  และอยู่เมืองบาดาลตราบอายุขัยของเจ้า”
น่าจะเป็นสิ่งที่ยินดีสำหรับพนา ที่ท้าวกโตหลนาคายินยอมให้แต่งงาน แต่เขามีเมียตั้งสองนางแล้ว จะแต่งกับมณีทิพย์ได้อย่างไร

... พนายืนเหม่อลอยมองดูฝูงมัชฉาแหวกว่าย เขากำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย กำลังคิดถึง แก้ว และเกสรบุปผา ..มณีทิพย์เข้ามาหา ถามพนาว่าเป็นอย่างไร พนาพูดถึงเรื่องแต่งงาน มณีทิพย์เข้ากอดซบอกสารภาพว่า นางเต็มใจ เพราะนางรักพนา
“แต่เรามีเมียแล้ว”
มณีทิพย์เงยหน้าขึ้น
“เมียครุฑนั่นน่ะเหรอ”
มณีฯบอกให้พนาลืมแก้วไปได้เลย เพราะ นาคกับครุฑเป็นศัตรูกัน นางบอกว่า เหล่าครุฑมีนิสัยที่ดุและโหดร้าย

พนากลับไม่คิดอย่างนั้น ตลอดมาที่อยู่กับแก้ว นางช่างแสนดี ยังช่วยขวางครุฑร้ายตนนั้นเอาไว้ด้วย

มณีทิพย์บอกอีกว่า  นางครุฑนั่น  คือ แก้วมาลา พระธิดาพญาครุฑ เคยต่อสู้กับแก้วมาลามาหลายครั้งแล้ว ช่วงพนาเดินทางและเดินผ่านมายังดินแดนของมณีทิพย์ แก้วมาลาแอบติดตามพนาตลอดเวลา มีแต่ช่วงที่พนาเข้าไปยังเมืองหลวงและแต่งงานกับ เกสรฯเท่านั้น ที่แก้วมาลาไม่ได้แอบตามไปในตอนแรกแต่ด้วยความเป็นห่วงและคิดถึงจึงติดตามไปทีหลัง

พนาคิดว่าแก้วมาลาเป็นห่วงเขา ทำให้เขาทบทวนคิดอยู่หลายอย่าง  หลายๆครั้งที่มีปัญหา แต่ปัญหานั้นกลับเป็นไปอย่างด้วยดี โดยที่เขายังไม่ทันทำอะไร ก็เป็นเพราะแก้วมาลานั่นเอง ทำให้เขารักแก้วมาลายิ่งนัก

.......... .......... .......... .......... .......... ..........

ตลอดเวลาที่อยู่เมืองใต้บาดาล พนาอยู่กับมณีทิพย์ตลอด มณีทิพย์แสนดี เอาใจพนาสารพัด จากแต่ก่อนที่เคยรู้จักเพราะพนาเดินทางผ่าน ไม่คิดว่าวันนี้จะมาเคียงคู่กันได้
“มณีฯอดใจให้ถึงวันแต่งงานไม่ไหวแล้วเพคะ”
มณีฯพูดนิ่มๆ ขณะที่นั่งพลอดรักกันด้วยนางรักพนามาก และรักมานานแล้ว จึงอยากครอบครองพนา

มณีฯซบไหล่ พนาโอบไหล่ มณีฯเงยหน้า เข้าประกบจูบปากพนา ..พนาไม่คิดเลยว่าจะเจอสตรีเพศเริ่มก่อน เมื่อมณีฯยินยอมอย่างนี้ เขาจับกุมเต้านมหมับ ทำให้มณีทิพย์ถอนริมฝีปาก ยิ้มเอียงอาย
“ก็ไหนว่าต้องการเล่า”
พนาพูด รุกต่อ จับลูบไล้เรียวขาขาวอันงดงาม มณีทิพย์มีจริตมารยา และยังรู้สึกเหนียมอาย จึงลุกขึ้นเดินหนี พนาลุกขึ้นเดินตาม

มณีฯมายังห้อง นั่งที่แท่นบรรทม พนาตามมานั่งข้าง..นางช่างฉลาดล้ำเหลือจริง ที่ทำเป็นมาอยู่ในห้องบรรทมเพื่อจะได้ทำอะไรต่อมิอะไรได้สะดวก พนาเข้าโอบกอด หอมแก้มหลายฟอด
“ทำให้เราเกิดอารมณ์ความต้องการแล้วนะ  ต้องรับผิดชอบด้วย”
พนาพูด เกิดอารมณ์งุ่นง่าน มณีทิพย์ทำเหมือนจะลุกหนี  พนาโอบกอดทางด้านหลังจับกุมตะปบสองเต้าเอาไว้ ประกบปากดูดดื่มทันที พนาย่ามใจ ปลดชุดของมณีทิพย์ออก พอปลดชุดออกเต้านมเด้งผึ๋งเต่งตึงชูชันชวนมอง
“งดงามมากเลยมณีฯจ๋า ..”
มณีทิพย์ได้แต่อายๆ พนาก้มดูดนมจ๊วบๆๆๆๆ มณีทิพย์ถึงกับแอ่นเสียวสะท้านในอารมณ์

พนาค่อยๆปลดชุดตนเองออกบ้าง จนเปลือยเปล่า เผยควยพองก๋า ไม่รอช้า ปลดชุดของมณีฯอยากเห็นหี    ..หีของนาคว่าจะงดงามเพียงได
 “งดงามเหลือเกิน..”
เมื่อเห็นหีของนาง พนาอดใจไม่ไหว เข้าตะปบจับแก้มก้นรั้ง  หน้าแนบ เข้าหน้าขา หอมดมดอม
“อุ้ยย.พนา ซี๊ดด..”
พนาเล่นฉกลิ้นเลียเนินสวาท พร่ำนึกในใจ ว่า หีนาคก็หีนาคเถอะ..น่าเย็ดจริงๆ ..พอดมดอมหอมเลียจนชื่นใจแล้ว จับมณีฯนอนหงาย ควยจ่อร่องสวาทงาม
“ซวบบบบๆๆๆๆ...”
“อื้ออ.”
พนาดันควยเข้าไป มันช่างยากเย็นยิ่งนัก  แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เย็ดหีเข้ายากเย็นแบบนี้ จากประสบการณ์ กับแก้วมาลา  และเกสรฯ  ทำให้รู้จัก โลมเล้าขณะดันควยเข้าไปด้วย ซึ่งจะใหญ่ซักเพียงใด เข้าหีของมณีทิพย์ได้แน่

มณีทิพย์หลับตาพริ้ม หีนางค่อยๆรับควยงามกลืนกินช้า ๆ
“มันส์..มันส์..อูยยย”
พนาพร่ำ เมื่อควยเข้าหี ได้รับการตอดควยที่หนักแน่น ควยเข้ามิดด้ามฝังอยู่ในรูหีแน่น มณีฯสั่นเทิ้มที่ได้รับรสควยจากพนา เป็นความสุขเสียวซ่าน นางรักพนาเหลือเกิน เขาค่อยๆกระเด้าช้าๆ อย่างนุ่มนวล ก้มมองกลีบแคมปลิ้นไปมา

..ความมันส์ไม่ปราณีใคร ทั้งพนาและมณีทิพย์อยู่ในภวังค์แห่งความสุขเสียวซ่านจนยากจะหยุดยั้ง ควยหีต่างสู้รบกัน ป๊าบๆๆๆๆๆๆๆ เสียงครางระงมไปหมด ชะดีที่ ประตูหน้าต่างปิดมิดชิดแล้ว ไม่งั้นบ่าวไพร่คงจะได้ยินแน่แท้
“โอะ....ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด..”
น้ำควยทะลักใส่ร่องสวาท มณีทิพย์กระตุกเฮือกเป็นการสิ้นสุดของความเสียวซ่าน ทั้งสองมองตา ยิ้มให้กันและกัน  มณีทิพย์ซบอกพนา อยากอยู่กับพนาอย่างนี้นานแสนนาน

.......... .......... .......... .......... .......... ..........

ในที่สุดพิธีอภิเษกสมรสมีขึ้น พนาต้องอยู่ใต้บาดาลไม่สามารถออกมายังเมืองมนุษย์ได้

.......... .......... .......... .......... .......... ..........

แก้ว หรือ องค์หญิงแก้วมาลา เป็น ธิดา ของ ท้าวพญาครุฑผู้ยิ่งใหญ่ เป็นศัตรูมานานแสนนานกับเหล่านาคราช เหล่านาคแย่งสวามีของนางไป ด้วยความรักธิดา ท้าวพญาครุฑจึงกริ้วโกรธ พิโรธแทนแก้วมาลาและจะช่วยเอาคนรักของแก้วมาลากลับคืนมาให้ได้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น