พรหมลิขิต ผิดคิว15

พอวิภาวรรณเปลี่ยนชุดเสร็จเดินลงมา วีรพลจึงหันมาบอกกับปิ่นและโชคฝากดูแลบ้าน และบอกให้นัดคนงานที่จะมารับงานสวนและแม่บ้านวันรุ่งขึ้นตอนบ่ายหรือว่าเย็นก็ได้ แล้วจึงพาวิภาวรรณไปที่บ้านของเขา
“ดูสิพี่โชค คุณหมอดูท่าทางเป็นห่วงคุณภามากเลย ดีใจแทนคุณภาเหลือเกินจะได้มีคนมาดูแลใกล้ชิด ถึงแม้จะเป็นคนอายุน้อยกว่า แต่ปิ่นว่าดูเหมาะสมกันยังกับคนอายุเท่ากันเลย หวานแหววกันออกขนาดนี้ ไม่นานจะมีคุณหนูตัวน้อยๆให้เราเลี้ยงแน่ๆ พี่โชคว่ามั้ยจ๊ะ”
“อืมม... พี่ก็ว่างั้น เมื่อก่อนพี่ยังคิดเลย คุณนายภาจะอยู่ได้ยังไงผู้หญิงตัวคนเดียว แกก็ไม่ได้แก่จนเกินที่จะมีคู่ครอง อายุก็ห่างเราสองคนไม่กี่ปีแต่ดูคุณนายแกยังสวยพอๆ กับสาววัย 30 อยู่เลย ไม่รู้แกอยู่มาได้ไงจนป่านนี้ ฐานะก็ดี การงานก็มีทำ แต่ไม่ยักกะชอบใคร สงสัยเป็นบุพเพคู่เก่าแต่ชาติปางก่อนกันกับคุณหมอละมั้งนี่ ถึงได้มาเจอกันเอาป่านนี้”
“น่านสิพี่ เราทำงานบ้านนี้มาก็เกือบสิบปี คนเข้าออกบ้านคุณภามาก้อร้อก้อติกก็ไม่น้อยไม่เห็นคุณภาตกลงปลงใจกับใครสักคน ทีคุณหมออายุแทบจะเป็นลูกด้วยซ้ำมาอยู่แค่ไม่ถึงปี คุณภาเปี้ยนไป๋ซะงั้น”
“พี่ก็ดีใจแทนคุณนายเหมือนกัน บ้านนี้ก็จะได้มีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีก อย่างน้อยพรุ่งนี้เราก็จะได้มีเพื่อนทำงานเพิ่มตั้งห้าคน ดูท่าทางบ้านนี้คงจะครึกครื้น เป็นบ้านที่อบอุ่นไม่น้อยเลย ว่าแต่คนอื่น แล้วเราละปิ่น พี่ว่าเราน่าจะมีลูกอีกสักคนนะ อย่าให้น้อยหน้าคุณนายกับคุณหมอสิ หึหึ...” โชคปกติเป็นคนพูดน้อยคราวนี้ดูพูดได้เป็นน้ำเป็นเนื้อ ไม่พูดเปล่า หันมามองหน้าเมียตัวเองส่งสายตาบอกความนัย ยิ้มกรุ้มกริ่ม กอดรัดร่างเมีย
“บ้า...พี่โชคเนี่ยพูดเรื่องคุณภาอยู่ดีๆ ไหง๋วกมาเรื่องเราได้ อุ้ย...พี่โชค นี่มันบ้านคุณภานะ ไม่ใช่บ้านเรา สัปปะดนจริงๆ”
“ก็คุณภาไปอยู่บ้านคุณหมอแล้วนี่ แล้วคุณหมอก็บอกให้เราอยู่เฝ้าบ้านนี้ น่า...ปิ่นจ๋า เราไม่ได้ทำการบ้านมาหลายวันแล้ว อยากกินน้ำพริกถ้วยเก่า รสชาติมันจัดจ้านหวานมันส์ของพี่ นะนะๆๆ เมียจ๋า”
“อึ้ย.....พี่โชคเนี่ย ทีวันก่อนเห็นทำอ่อนปวกเปียก วันนี้เกิดคึกอะไรขึ้นมาละเนี่ย ปล่อยปิ่นก่อน ไปที่ห้องดีกว่า ตรงนี้อายผีบ้านผีเรือน” ทีแรกโชคนึกว่าเมียจะขัดขืนเสียอีก กลับเห็นปิ่นรีบผลุนผลันเดินเข้าห้องชั้นล่างของบ้านวิภาวรรณ หันกลับส่งสายตายั่วเย้ากลับมา โชคยิ้มฉีกกว้างอย่างดีใจทำหน้ายังกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่งรีบถลันตามปิ่นเข้าไปในห้องแทบจะวิ่งสะดุดธรณีประตูเรือนไทยชั้นล่าง ทำเอาปิ่นหัวเราะคิกคักชอบใจ
“พี่โชคเนี่ย ไม่ต้องใจร้อนหรอกจ๊ะ ดูทำเข้าเดี๋ยวก็หกล้มบาดเจ็บไปหรอก ทำยังกับไม่เคย บอกปิ่นหน่อยสิ เกิดคึกอะไรมาละจ๊ะ”
“ก็เห็นคุณหมอกับคุณนายเค้ามีความสุขกัน พี่ก็อยากจะมีบ้างสิ ไม่ได้หยอดน้ำหลังเต่ามาหลายวันแล้ว กระบอกน้ำพี่มันเต็มจนจะล้นแล้ว หิหิหิ”
“ยี้... ทำสำบัดสำนวน ปากดีแบบนี้อย่าล่มปากอ่าวล่ะ จะไล่ออกไปนอนตากยุงเลยคอยดูสิ”
“โธ่ ปิ่นก็ ทำยังกะไม่เคยรู้จักพี่ พี่เคยทำแบบนั้นที่ไหนกันจ๊ะ เมียจ๋า พี่น่ะถ้าเมียไม่หมดแรง พี่เคยหยุดซะที่ไหน เพียงแต่เดี๋ยวนี้เรี่ยวแรงมันเริ่มน้อย เอาถี่ทุกวันไม่ได้เท่านั้นเอง”
“จ้า...แล้วจะมัวพูดทำไมอยู่ล่ะ เดี๋ยวเต่ามันเฉาตายก่อนนะจ๊ะ ผัวจ๋า...ฮิฮิ” โชคก็เข้ากอดจูบเมียรักอย่างสุดทนไหวแล้ว แล้วถอยตัวออกมามือก็ถอดเสื้อตัวเองออก เข้าไปถอดเสื้อคอกระเช้าของปิ่นที่หล่อนมักจะใส่ก่อนนอนออก อกสล้างตูมพองาม ไม่ใหญ่ไม่เล็กปานใด ผิวสีน้ำผึ้งเรียบเนียนทั้งตัวตามแบบฉบับหญิงบ้านนาเผยโฉมอวดนายโชคอย่างท้าทาย โชคก็เข้าตะโบมจูบดูดดุนเต้าคู่นั้นสลับไปมา มีสลับดูเม้มที่จงอยหัวนมป้านน้ำตาลที่ตอนนี้มันแข็งชูชันท้าทายโชคยิ่งนัก ปิ่นเสียวสยิวจนต้องแอ่นอกรับการเล้าโลมของผัวรักคู่ขาคู่ชีวิตที่อยู่ร่วมกันมาร่วม 20 ปี
“อา...พี่โชคจ๋า......ชอบเลียนมปิ่นจังเลย ลิ้นพี่เลียปิ่นทีไร ปิ่นเสียวทุกทีเลย อ่ะ...อา....” สองมือปิ่นหยิบขยุ้มที่หัวของโชคเบาๆ เชิดหน้าครางเบาๆ โชคไม่ได้แค่เลียหัวนมเท่านั้น มือข้างหนึ่งก็ล้วงลูบแทรกผ่านชายกางเกงชาวเลตัวหลวมที่มีสายมัดไว้พอรั้งเอวอยู่เท่านั้น นิ้วสืบคืบคลานผ่านหน้าท้องไปยังโคกโหนกนูนของปิ่น หล่อนเป็นคนร่างผอมบางกะทัดรัด บริเวณหน้าท้องก็แบนราบไร้ไขมัน แต่บริเวณหว่างขาของปิ่นมันกลับโหนกนูนมีขนไรดำปกคลุมไม่หนาบางมากนักจนนายโชคมักจะเรียกตรงนั้นว่าเนินเต่าเวลาที่อยู่คลอเคลียกับเมียรัก เพราะมันเป็นเนินกะเปาะขึ้นมาจริงๆ เมื่อสืบคืบคลานไปถึงเนื้อเนินนิ้วอสรพิษของโชคก็ทำงานอย่างช่ำชอง มันฉกตอดเข้าบริเวณเนื้อติ่งที่โผล่นอกแคมออกมาทำเอาปิ่นต้องแอ่นเอวขยับสะโพกรับตอบ ตอนนี้ร่างของปิ่นบิดร่อนเป็นตัวหนอนทั้งด้านบนก็แอ่นรับสู้กับปากลิ้น ส่วนล่างก็ร่อนรับดัชนีที่รักของโชคเป็นพัลวัน
“พี่โชคจ๋า.....เมียเสียวไปหมดแล้ว...จะทำอะไรก็รีบเถอะ ปิ่นเงี่ยนอยากให้พี่เย็ดจะแย่อยู่แล้ว ทั้งดูดเลีย ทั้งบี้แตดแหย่หีปิ่นแบบนี้ ปิ่นทนไม่ไหวแล้ว พี่โชคจ๋า เย็ดเมียเถอะนะ..ซี้ดดดดดดดดดด”
“เดี๋ยวก่อนสิ อย่าลืมเป่าปี่ให้พี่ก่อน งั้นมานี่ พี่ยังไม่เต็มที่เลย อย่ารีบร้อนสิจ๊ะ นานๆ จะได้เย็ดกันที ขอให้มันครบเครื่องหน่อยสิจ๊ะ” พูดจบโชคเอนตัวนอนหงาย รูดกางเกงตัวเองออกโยนทิ้งไป ปิ่นรู้งานดี ก็เข้าคว้าปี่แท่งงามสีน้ำตาลคล้ำมือกำบีบเบาๆ แล้วรูดเล่นไปมาสองตามองไปที่ผัวรักส่งยิ้มเย้าชวนก่อนจะก้มหน้าลงไปฉกปลายลิ้นตวัดเลียปลายหัวหยักที่ออกสีน้ำตาลไหม้บ่งบอกถึงอายุการใช้งานมาอย่างโชกโชน ปิ่นละเลงปลายลิ้นระริกตรงปลายลำปี่อยู่สักพักก็เม้มปากดูดตรงปลายอย่างแรง โชคถึงกับสะดุ้งเฮือก ถึงแม้จะเล่นบทรักบทสวาทกันมานาน แต่เจอเข้าแบบนี้ก็สุดจะทานทน ปิ่นเล่นดูดตรงรูเยี่ยวอย่างแรงเหมือนจะให้น้ำบาดาลสีขาวข้นให้มันขึ้นมาซะอย่างนั้น
“อู้ววว.... ปิ่นจ๋า....อย่าดูดแรงอย่างนั้น พี่เสียวปลายควยหมดเลย เดี๋ยวพี่น้ำออกก่อนก็หมดสนุกสิ อู้ววว.....”
“ก็ไหนบอกจะไม่ล่มปากอ่าว เห็นคุยเก่งดีนัก ทีงี้ทำกลัวน้ำแตก อ่ะ...อุ้ยยย....เอานิ้วเย็ดหีเมียอีกแล้ว.....อา......เสียวดีจัง”
“ปิ่นถอดกางก่อนเถอะ แล้วคร่อมให้พี่เลียหีให้ดีกว่า จะได้เสียวด้วยกัน” ปิ่นก็ทำตามที่ผัวรักบอก หล่อนถอดกางเกงออกแล้วก็ขึ้นไปนั่งคร่อมหน้าเขาหันหน้าไปทางปลายเท้า ค่อยๆ โก้งโค้งโน้มหน้าไปยังลำท่อนขนาดย่อมที่กำลังผงกหงึกๆ ท้าทายอยู่ โชคเอามือรั้งสะโพกเมียรักค่อยๆ แบะแคมหีเอานิ้วลูบไล้ไปมา
“จ๊ะพี่ อูวว. ดูสิควยพี่เริ่มจะแข็งมาแล้ว อ่ะ...บีบไข่ให้ด้วยนะ”
“อะ โอยยย... มันเสียวอย่างบอกไม่ถูก อย่าบีบแรงนะ...”
“ควยพี่โชคแข็งแบบนี้แหละที่ปิ่นชอบนัก เข้าทะลวงหีเมียทีไรเสียวถึงใจจริงๆ อู้ยย...ลิ้นพี่โดนปลายแตดปิ่นด้วย อะ อาววว....ซี้ดดด....”
“ปิ่นเงี่ยนแล้วเหรอ ดูสิน้ำเงี่ยนไหลเป็นทางแล้ว รสชาติถูกใจพี่จังเลย ขอดูดเลียให้หมดเลย อื้อ...”
“อึ้ยยย.....พี่โชคจ๋า.....เบาๆสิจ๊ะ ทำอย่างกับหิวมาจากไหน อา.....อูยยย....ดูสิ ดูดซะเต็มปากเลยแถมแยงลิ้นเข้าลึกด้วย อ่ะๆ.....อึ้ยยย....ผัวจ๋า ปะ.. ปะ... ปิ่น อึ้ยยย.......” ปิ่นได้แต่ทำหน้าเหยเก ทำอะไรต่อไม่ได้ มือกำท่อนควยโชคค้างไว้แน่น สะโพกสั่นยึกยัก กัดริมฝีปากกลั้นเสียงกลัวว่าจะกรีดร้องดัง บดโหนกเต่าเข้ากับใบหน้าผัวรักแนบแน่นแถมมีกดกระเด้ายิกๆ จนโชคแทบจะหายใจไม่ออกต้องเอามือรั้งและดันยกขึ้น แล้วน้ำเงี่ยนของปิ่นก็รินไหลเยิ้มเป็นทางย้อยลงบริเวณปากครึ่งจมูกครึ่งของ อาการกระเด้าของปิ่นยังทำโดยอัตโนมัติอยู่ยิกๆ โชคเห็นอย่างนั้นก็ผงกหัวฉกลิ้นเลียไปตามซอกฉ่ำเยิ้มนั้น
“พี่โชคจ๋า..... อึ้ยยยย......พอก่อนจ๊ะ ปิ่นใจจะขาด...อย่าเพิ่งเลียต่อไปเลย ฮูยยย......”
“เป็นไรจ๊ะปิ่น เสร็จแล้วเหรอ ทำไมวันนี้ปิ่นเสร็จเร็วจัง พี่ยังไม่ได้เย็ดเลย”
“ปิ่นเสียวจนทนไม่ไหวแล้ว พี่อย่าเพิ่งแหย่หีปิ่นเลย อูยย.....ขอปิ่นพักสักหน่อยก่อนนะจ๊ะ ผัวจ๋า......ทำไมวันนี้มันเสียวอย่างนี้” โชคยิ้มชอบใจที่เห็นเมียรักได้ถึงสวรรค์ชั้นฟ้าไปแล้ว ได้แต่เอามือลูบสะโพกพร้อมบีบคลึงไปมาเบาๆ พอหายเหนื่อยแล้ว ปิ่นก็พลิกกายกลับมาหันหน้าเข้าหาเขา ดวงตายังเยิ้มอยู่เลย
“ปิ่นจะเย็ดพี่เองเหรอจ๊ะ ดีเลย ขย่มมาเลย พี่รอให้ปิ่นเย็ดอยู่”
“ก็ตอบแทนที่พี่ทำให้ปิ่นมีความสุขไงจ๊ะ อุ้ยย....ค่อยๆ เด้งสวนสิจ๊ะ ของพี่มันยาว ครูดหีปิ่นเสียวไปหมด เมื่อกี้ยังเสียวไม่หายเลยพี่จ๋า.....อา......”
ปิ่นค่อยโหย่งก้นเอาหีคาบท่อนปลายควยผัวรักเบาๆ แต่โชคกลับเด้งรับอย่างแรงจนหล่อนร้องห้าม แล้วปิ่นก็ค่อยขย่มกายขึ้นลงเบาๆ ยาวๆ โชคได้แต่มองร่องโหนกนูนของเมียรักที่มันอ้าอมท่อนรักของเขาขยับขึ้นลงช้าๆ จนมองเห็นแคมยู่เข้าออกอย่างชัดเจน
“อู้ววว..พี่โชคจ๋า ควยพี่มันค่อยครูดเสียบหีเมีย เสียวจังเลย พี่เสียวควยมั้ยจ๊ะ ผัวจ๋า...”
“เสียวสิจ๊ะ อู้.......อย่างนี้แหละพี่ถึงชอบเย็ดเมีย หลงรักหีเมีย...เย็ดมาหลายปีไม่รู้เบื่อ .. เมียจ๋า ขย่มแรงๆ ก็ได้พี่เสียวปลายค่อยไปหมดแล้ว”
“จ๊ะ ปลายควยพี่มันชนมดลูกปิ่นจนเสียวซ่านไปหมด อุ้ยยย...รู้ใจเมียจริงๆ บี้แตดให้เมียด้วย....อา.....พี่จ๋า ปิ่นรักพี่โชค อยากเย็ดกับพี่โชคอย่างนี้ทุกวันเลย อึ้ย....ซี้ดส์.....ว้ายยยย.. พี่จ๋าอย่าเพิ่งเด้งสวนแรงๆ สิจ๊ะ เมียยังเสียวไม่หาย อุยยยย ควยผัวแทงทีไร เสียวซ่านถึงใจจริงๆ...”
“พี่จะทนไม่ไหวแล้วปิ่นจ๋า....ขอพี่เด้งเย็ดให้หนำใจเถอะนะ”
“เดี๋ยวสิพี่ ปิ่นอยากให้พี่เย็ดหลายๆ ท่า อูย....พี่จ๋า...ปิ่นก็เสียวจะทนไม่ไหวเหมือนกัน” แล้วปิ่นก็ตั้งกายตรงหมุนตัวโดยที่ยังไม่ถอนร่างจากแก่นกายของผัวรักเลย หล่อนกลับหันหน้าไปทางปลายเท้าของโชค ดังกับว่าโพรงหีหล่อนมันครูดบิดลำรักของเขาไปด้วยอย่างนั้นแหละ เล่นเอาโชคกัดฟันกรอดเอื้อมมือไปคว้าร่างบางให้เอนหลังเข้าหาเขาโอบกอดที่อกหยุ่นนุ่มมือบีบเคล้นไปมา ปิ่นก็เอนกายไปเอามือค้ำขนาบข้างลำตัวของโชค แล้วก็เริ่มออกแรงขายันกายโขยกให้ร่องหีคาบลำควยผัวรักเข้าออกๆ เริ่มจากช้าๆ แล้วเพิ่มสปีดขึ้นเรื่อย เหมือนจะไม่ทันใจเจ้าผัวหนุ่มใหญ่ที่ดูจะเงี่ยนง่านหนักขึ้น โอบแขนยึดร่างบางเพรียวเข้ากอดแล้วก็หยัดกายแอ่นบั้นเอวเด้งกระเด้าแทนเสียเอง คราวนี้ปิ่นสะท้านทั้งตัว
“อ่ะ อ๊ายยย....พี่จ๋า...เบาๆ เมียเสียวไปหมดแล้ว”
“ไม่เบาแล้ว ดูสิหีตอดปลายควยพี่จนน้ำจะแตกแล้ว อู้ว.....เมียจ๋า เย็ดท่านี้มันส์ไปอีกแบบ ขอพี่เย็ดให้น้ำแตกเลยนะจ๊ะ เมียจ๋า”
“จ๊ะพี่ ปิ่นก็สุดจะทนแล้ว อึ้ยยย...ผัวจ๋า....แรงๆ ได้แล้วจ๊ะ เมียพร้อมแล้ว เราแตกพร้อมกันนะจ๊ะ อึ้ย....ซี้ดส์” ปิ่นได้แต่อ้าปากหวอเมื่อจบการสนทนาโต้ตอบอย่างเผ็ดร้อน เพราะโชคกระทุ้งบั้นเอวเข้าใส่จนปลายควยชนมดลูกกึกๆ แคมยู่เข้าออก ลูกกะโปกที่ยานๆ ตอนนี้มันหดเกร็งจนเป็นก้อน การกระเด้งกระแทกกระทั้นรุนแรงขึ้นจนประหนึ่งว่าเตียงนอนแทบจะพัง ดังลั่นเอี๊ยดอ๊าด ถึงแม้มันจะปูทับด้วยเบาะหนานุ่มก็ตาม โชคเร่งฝีจักรอย่างลืมตาย สองมือบีบขย้ำหน้าอกปิ่นอย่างแรง สะโพกก็กระเด้งส่งท่อนควยแรงและถี่ขึ้นจนปิ่นได้แต่บิดส่ายหน้าไปมาอย่างสุดเสียวสะท้านทรวง
“ปิ่นจ๋า....ผัวจะออกแล้ว อ๊า.....อะ...ออกแล้ว”
“แรงๆ จ๊ะ เมียก็จะออกเหมือนกัน อึ้ยยย..อี้ๆๆๆๆๆๆ”
โชคเร่งจังหวะแรงเป็นเฮือกสุดท้ายจนก้นดันโด่งไม่ติดที่นอนร่างของปิ่นก็แอ่นขึ้นตามแรงดันของผัวรักแล้วค่อยทิ้งลงพื้นที่นอนอย่างหมดเรี่ยวแรง โชคดันร่างเมียรักพลิกไปนอนตะแคงกอดกัน เหงื่อชุ่มโชกด้วยกันทั้งคู่ ต่างหอบกระเส่าแข่งกัน ปิ่นพลิกร่างหันหน้ามาหาโชค โอบคอเขาเข้าไปประกอบจูบอย่างดูดดื่ม ก่อนส่งยิ้มหวานให้เขา
“สมใจเมียจริงๆ พี่จ๋า แต่วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ พรุ่งนี้ต้องทำงาน”
“อยากเย็ดเมียต่อจัง งั้นพี่ขอแช่ในหีปิ่นได้มั้ย อูวว. ยังเสียวอยู่เลย”
“อึ้ยยย... พี่เนี่ย จะให้มันเน่าคาหรือไง ไม่เอาล่ะ ไปอาบน้ำล้างตัวกันเถอะ ปิ่นจะให้นอนกอดทั้งคืน คืนนี้ปิ่นจะไม่ใส่อะไรเลย ดีมั้ยจ๊ะ เก็บแรงไว้ใช้วันหลังเถอะ ปิ่นไม่หนีไปไหนหรอก เย็ดกันมาตั้งหลายปี ทำยังกะไม่เคยได้เย็ดกัน แต่วันนี้พี่รู้สึกคักคึกกว่าก่อนเป็นไหนๆ ฮิๆๆๆ คงอิจฉาคุณหมอเค้าเหรอ”
“ฮ่ะๆๆ ก็แหมๆ ใครจะไม่อิจฉา คุณหมอมีคุณนายสุดสวยอย่างงั้น ทำเอาพี่คึกไปด้วย อยากจะมีลูกแข่งกับคุณหมอซะแล้ว เราไม่มีลูกห่างกันหลายปีแล้ว เจ้ากล้วยมันก็จะจบ ป.6 แล้ว พี่เลยอยากมีอีกสักคน ก็ได้จ๊ะ ง้านเราไปอาบน้ำด้วยกันแล้วค่อยมานอนก็ได้จ๊ะ แต่ปิ่นต้องไม่ใส่อะไรนะ จะขอนอนกอดทั้งคืนเลย ไม่ได้เย็ดเมียแบบถึงใจแบบนี้มานานแล้ว” ทั้งคู่ต่างกอดจูบอย่างดูดดื่มสักพักจึงพากันไปชำระร่างกายกลับเข้านอน เพื่อเตรียมรอรับวันใหม่อย่างสุขสมตามประสาผัวเมียที่รักใคร่ ต่างนอนกอดก่ายกันนอนหลับพริ้มยิ้มหวานอย่างมีความสุขทั้งคู่..................

วิภาวรรณตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสดชื่น ขยับตัวลุกจากการกอดของวีรพลที่ยังหลับพริ้ม หล่อนมองเขาตาแป๋ว อดใจไม่ได้เลยก้มลงจูบไปที่แก้มเขาอย่างหมั่นเขี้ยว นอนหลับยังยิ้มอยู่ได้ ตบท้ายด้วยจับที่ปลายจมูกขยี้เบาๆ แล้วก็ลุกจากเตียงสวมเสื้อคลุมทับชุดนอนบางหวิวที่หล่อนซื้อมา เมื่อครั้งไปเที่ยวระยองกับแพรวา รัดสายเสื้อคลุมเนื้อผ้าละเอียดสีเทาจนมิดชิดแล้วก็เดินลงมาที่ชั้นล่างโดยที่ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟัน ซึ่งจะใช้ห้องน้ำที่ชั้นบนก็ได้ แต่หล่อนอยากออกมารับอากาศยามเช้าเสียก่อน ออกมาหน้าบ้านสักพักก็กลับเข้าไปข้างในเดินไปในห้องครัวเล็กๆ สำรวจดูว่าจะมีข้าวของอะไรพอที่จะทำอาหารเช้า ยังดูข้าวของไม่ครบเลย ก็เห็นปิ่นเดินเข้ามา
“คุณภาคะ จะให้ปิ่นทำอาหารมาที่บ้านนี้หรือว่าจะจัดไว้ที่บ้านคุณภาคะ ปิ่นทำให้เสร็จแล้วคะ”
“อ่ะ เอ่อ....เอามาจัดที่นี่ก็ได้จ๊ะ ภาจะได้ไปปลุกพลเค้าลงมาทานด้วยกัน”
“แล้วเมื่อคืนคุณภานอนชั้นล่างเหรอคะ?” ปิ่นถามพร้อมทำหน้ายึกยักจ้องตาเหมือนค้นหาอะไรจากสีหน้าของวิภาวรรณ
“ภาก็ เอ่อ...ภาก็นอนที่ห้องทำงานชั้นล่างนี่สิ ทำไมเหรอ เอ๊ะ... ปิ่นนี่ถามแปลกๆ”
“ฮิๆๆ ไม่จริงม้าง ปิ่นถามไปงั้นแหละ เพราะปิ่นรู้อยู่แล้วว่าคุณภาไม่ได้นอนชั้นล่าง เมื่อคืนปิ่นจะเอายามาให้คุณภา เห็นคุณภาลืม พอเดินมาที่หน้าบ้านก็เลยเห็นคุณหมอ เอ่อ...ฮิๆๆ อุ้มคุณภาขึ้นไปข้างบน ปิ่นก็นึกได้ว่าคงไม่ต้องเอายามาหรอก ที่คุณหมอก็มี ปิ่นเลยเดินกลับ ลืมไปว่านี่บ้านหมอ ฮิๆๆ ไม่ต้องโกหกปิ่นหรอก ปิ่นเข้าใจคะ เรื่องอะไรคุณหมอจะให้คู่หมั้นที่ยังป่วยมานอนชั้นล่าง” พูดไปพลางก็ลอยหน้าลอยตาเสียงเล็กเสียงน้อย ออกทะเล้นๆ วิภาวรรณเองก็รู้สึกอายปิ่น แต่ก็รีบทำหน้าขึงขังกลบเกลื่อน
“ปิ่น....!!!!!”
“อุ้ย...ขอโทษค่า คุณภา” พอเห็นเจ้านายสาวทำหน้าจริงจัง ขึงตาโต ปิ่นก็สะดุ้งหน้าเจื่อน ยิ้มแหยๆ อย่างนึกได้ว่าก้าวก่ายเรื่องของเจ้านายเกินไป
“รีบไปจัดอาหารเช้ามาเลย แล้วก็ติดต่อคนงานให้มาพบคุณหมอด้วย.... ไป”
“คะๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละคะ รอสักครู่นะคะ แฮ่ๆๆ” แล้วก็รีบเดินไปบ้านวิภาวรรณ ที่จริงปิ่นก็รู้ว่าวิภาวรรณไม่ได้โกรธอะไรหล่อนหรอก เพราะอยู่ทำงานกับหล่อนมานาน ไม่เคยเห็นหล่อนจะทำอารมณ์เสียมากนัก แม้กระทั่งเรียกสรรพนามตัวเองก็ไม่เคยได้ยินคำว่า “ฉัน หรือ ชั้น” จากปากหล่อนเลยเมื่อวิภาวรรณคุยกับปิ่น จะใช้คำว่า “ภา” เสมอ ทำให้ปิ่นรู้สึกเป็นกันเอง จะมีบางครั้งที่หล่อนจะจริงจังพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ สีหน้าขึงขังบ้าง แต่ก็น้อยเต็มที ปิ่นเห็นแต่วิภาวรรณพูดจาสำเนียงอ่อนหวานเป็นกันเองกับหล่อนและโชค ทำให้สองผัวเมียมาทำงานให้รู้สึกรักและเคารพเจ้านายสาวคนนี้ แต่วันนี้ดูท่าทำเสียงขึงขังคงจะเขินอายปิ่นที่ไปพูดจาหยอกล้อแซวเล่น
เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จวีรพลก็ลุกไปโทร.บอกแพรวาเรื่องวิภาวรรณไม่สบายให้แพรวาทำงานแทนด้วย แล้วเขาก็เดินขึ้นชั้นบนไปยังระเบียบกว้างที่ประจำของเขา วิภาวรรณก็ช่วยปิ่นจัดเก็บเครื่องครัว สั่งงานให้ปิ่นกับโชคไปซื้อของทำกับข้าวไว้เพิ่ม และก็ไปแวะรับคนงานที่จะมารับทำงานที่บ้านมาพบหมอวีรพล สั่งงานปิ่นกับโชคเสร็จเรียบร้อย วิภาวรรณก็ขึ้นชั้นบนตามเขาไป มองเห็นเขานั่งสาละวนกับเอกสารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะขนาดย่อมเป็นแฟ้มปึกใหญ่หลายแฟ้ม เขาสวมแว่นตาพลิกเอกสารอ่านไปมาอย่างใจจดใจจ่อ หล่อนไปนั่งข้างเขา คว้าแว่นตาถอดออก
“ไหนว่าหยุดงานไงคะ พล นี่ยังจะมานั่งอ่านอะไรอีกตั้งเยอะ พักบ้างเถอะคะ นะ... ภาขอร้อง ภาเห็นก็เหนื่อยแทนแล้ว เอาเป็นว่างานเอกสารพวกนี้ภาจะตรวจดูแลให้ แล้วจะอธิบายให้พลฟัง ดีมั้ยคะ”
“หื้อ....ก็นี่มันงานของผมหน้าที่ผม ผมต้องรู้รายละเอียดทุกอย่าง ถ้าผมไม่อ่านซะเลย ไม่รู้เรื่องอะไร ผมจะดูแลงานบริษัททั้งหมดได้ยังไง”
“ภาพอมีความรู้เรื่องงานบริหารอยู่บ้าง ให้ภาดูให้เถอะคะ เอาเป็นว่าถ้าพลยังไม่เชื่อ ลองให้ภาไปอ่านดู แล้วพลค่อยมาอ่านทวนแล้วซักกับภา ภาจะบอกให้ละเอียดเลย นะคะพลจ๋า ภาไม่อยากให้พลต้องหักโหมมาก ถึงจะตั้งใจทำงานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายยังไง ถ้าร่างกายมันไม่อำนวย ก็เปล่าประโยชน์นะคะ ทำเท่าที่เราจะทำได้ดีกว่า ไม่เห็นว่าพลต้องรีบร้อนไปถึงไหน ภาเข้าใจคะว่าพลน่ะหนุ่มไฟแรง อยากตั้งใจทำผลงานให้มันออกมาดีที่สุด แต่บางครั้งก็ต้องรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา ไม่ใช่โหมทำ ต้องรู้จักจังหวะว่าช่วงไหนควรเร่งช่วงไหนควรผ่อน ที่บริษัทคุณพ่อพลเค้าก็คงไม่ได้เร่งรัดพลนี่คะ ผู้บริหารน่ะเค้าไม่ได้เคร่งครัดจริงจังไปซะทุกเรื่องหรอกคะ ต้องมีผ่อนคลายบ้าง คนหนุ่มไฟแรงน่ะ มีดีตรงที่มีความมุ่งมั่นกระตือรือร้นสูง แต่ก็มีข้อเสียคือทำอะไรใจร้อนขาดความยั้งคิดในบางคราว ไม่ง้านในบริษัทต่างๆ เค้าคงไม่จ้างกรรมการอาวุโสไว้เป็นประธานหรือว่ากรรมการที่ปรึกษาหรอกคะ เพราะบางอย่างต้องอาศัยคนมีประสบการณ์คอยแนะนำ รู้จักที่จะใจเย็นคิดอะไรให้รอบคอบบ้าง เชื่อภาเถอะ นะคะพลจ๋า...”
วีรพลวางเอกสารลงบนโต๊ะ มองหน้าวิภาวรรณในขณะที่หล่อนสาธยายให้ฟังอย่างตั้งใจแล้วก็ยิ้ม
“ยิ้มอะไรคะ?”
“แหม... ภานี่ทำเหมือนเป็นแม่ผมเลย”
“หา...อะไรนะคะ”
“ก็...ทำเหมือนแม่แนะนำลูก ชี้ทางแนะนำการทำงานไง ขอบคุณครับภาที่แนะนำเตือนสติผม ผมเองก็มัวแต่กลัวจะทำงานออกมาไม่เพอร์เฟ็ค มุ่งแต่อยากทำให้มันออกมาดีจนบางทีลืมนึกถึงเรื่องสุขภาพร่างกาย เพราะบางทีผมอ่านไปมากยิ่งอ่านยิ่งปวดหัว คิดอะไรไม่ออก เอ้อ...นึกขึ้นอย่างหนึ่ง ภารอแป้บนึงนะ เดี๋ยวผมมา” แล้ววีรพลก็ลุกเดินเข้าบ้านไป สักพักก็เดินกลับมานั่งข้างหล่อน
“ไม่รู้ว่าโลกนี้มันยังมีเรื่องอะไรๆ ที่ตลกๆ อย่างนี้อีกมั้ย นี่...ภาดูนี่สิ..นี่คือรูปคุณแม่ผม คุณพ่อเพิ่งเอาให้ผมเมื่อสองสามวันก่อน ผมยังขำไม่หาย ทำไมหน้าตาเหมือนภาเดี๊ยะเลย ยังกะเป็นฝาแฝด” วีรพลวางรูปนั้นลง วิภาวรรณตกตะลึง ก็มันเป็นรูปเดียวกันกับที่หล่อนเก็บไว้ที่หัวนอนตอนนี้ซ่อนไว้ในโต๊ะเครื่องแป้ง วิภาวรรณได้แต่อึกอักๆ สมองเริ่มสับสน พูดอะไรไม่ออก คิดไปต่างๆ นานา ถ้าหากวีรพลฉุกคิดได้หรือรู้ความจริง เขาจะคิดอย่างไรกับหล่อนละนี่ เขาคงโกรธและเกลียดหล่อนเป็นแน่ หัวใจวิภาวรรณเต้นแรง
“เป็นไงครับ เหมือนกันมากมั้ย อ้าว... ภา..... ภาเป็นอะไร ภา..!!!!”
วีรพลตกใจสุดขีดเมื่ออยู่ดีๆ วิภาวรรณก็หน้าซีดเผือดตาลอยแล้วก็ทิ้งร่างผล๊อยแทบจะร่วงตกจากเก้าอี้ถ้าหากเขาเข้าประคองร่างนั้นไม่ทัน วีรพลเขย่าร่างเรียกชื่อหล่อนจนแทบเสียงหลง วิภาวรรณก็แน่นิ่งไม่ไหวติง.......