วีรพลขับรถจากจันทบุรีมุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ ด้วยใจที่ไม่ค่อยจะสบายนัก นึกถึงหน้าวิภาวรรณเมื่อตอนจะออกจากบ้าน หล่อนมีสีหน้ากังวลอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนแล้วยังย้ำเตือนเรื่องงานที่บริษัทพ่อ ที่เขายิ่งครุ่นคิดจนปวดขมับขนาดนี้ก็คือบริษัทก่อสร้างที่เคยเป็นเครือข่ายเก่ามีการเปลี่ยนแปลงตัวเจ้าของ แถมเรื่องการเงินก็เป็นที่น่าสงสัย ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือเจ้าของบริษัทนี้เป็นของอรทัยแม่เลี้ยงของเขาเอง ถ้าจะมีการฮุบหุ้นหล่อนจะทำไปทำไมในเมื่อหล่อนก็เป็นภรรยาของพ่อเขาซึ่งเป็นเจ้าของกิจการทั้งยังเป็นบริษัทแม่ข่ายอยู่ด้วย ย้อนนึกถึงตอนที่บิดาบอกว่าอรทัยเริ่มไม่ซื่อเขาก็ยิ่งอยากรู้เหตุผล ภรรยาจะรวบฮุบหุ้นของสามีตัวเองทำไม วีรวัฒน์เองก็รักอรทัยไม่น้อย แล้วหล่อนจะทำไปเพื่ออะไร เขาขับรถมาถึงบ้านอย่างไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าใด รู้แต่ว่ามันดึกมาก น่าจะประมาณตี 3 ได้ เขากดรีโมทประตูบ้านเปิด แล้วขับเบ๊นซ์คันหรูเข้าบ้านหลังใหญ่อย่างเงียบเชียบ จอดรถแล้วก็ขนกระเป๋าเอกสารใบใหญ่ขึ้นบ้านหลังใหญ่
จนรุ่งเช้าวีรพลตื่นด้วยเสียงเจื้อยแจ้วของมินตราน้องสาวต่างมารดาที่พอรู้ว่าเขาถึงก็รี่ไปปลุกพี่ชายด้วยความคิดถึง เขาตื่นอาบน้ำลงมาชั้นล่าง ก็ได้เจอกับหน้าที่บอกบุญไม่รับของอรทัย
“ย้ายไปอยู่ข้างนอกแล้ว แกจะกลับมาทำไมอีก ตาโอ๊ต”
“น้าอรทัยครับ นี่มันก็บ้านผม ทำไมผมจะกลับไม่ได้”
“แต่มันเป็นของคุณวีรวัฒน์กับชั้น แกมันคนนอกแล้วจะมายุ่มย่ามอะไรอีก หรือคิดจะกลับมาเอามรดกพ่อว่างั้นเถอะ หึ... อย่าได้ฝันไปหน่อยเลย..”
“น้าอรครับ ทำไมน้าไม่เคยพูดดีๆ กับผมสักครั้ง ผมเคยไปทำอะไรให้น้าโกรธแค้นผมงั้นหรือ ถึงน้าจะไม่ใช่แม่แท้ๆ ของผม ผมก็รักเคารพน้าเหมือนแม่คนนึง แล้วทำไมน้าจะต้องมารังเกียจผมขนาดนี้”
“ไม่ต้องมาสาธยายความรักของแก คิดหรือว่าชั้นไม่รู้ทัน แกคิดจะมาโกยมรดกคุณวัฒน์ แกจะมาแย่งของชั้น เหมือนที่แม่แกเคยแย่ง แสบทั้งแม่ทั้งลูก ขนาดไล่ออกจากบ้านไปแล้ว ยังเหลือแกให้ชั้นเจ็บใจ เพราะมีแกนี่แหละ คุณวีรวัฒน์เค้าถึงไม่ไว้ใจชั้น ยังหลงเสน่ห์ยัยวิภานั่นอยู่ ถ้าแกไปสักคนเค้าคงจะสนใจชั้นบ้าง”
“ผมไม่เข้าใจ ผมว่าน้าต่างหากที่แย่งทุกอย่างไปจากแม่ผม อย่าลืมสิว่าแม่วัลวิภาเป็นเมียคนแรก แล้วที่ผมกลับมานี่เพราะผมก็เริ่มไม่แน่ใจว่าน้าให้ความรักความน่าเชื่อใจกับคุณพ่ออย่างที่คุณพ่อท่านรักและไว้ใจน้าอร”
“นี่แก..... แกคิดว่าชั้นจะทรยศคุณวัฒน์เหรอ”
“อย่าร้อนตัวสิครับ ถ้าไม่ได้ทำ ผมไม่ได้คิดอยากแย่งอะไรจากน้าสักอย่าง ถ้าคุณน้ายังให้ความรัก ให้ความสุขกับครอบครัวพ่อผม ผมยินดีออกไป”
“หึ.. ไม่ได้มาแย่ง แต่ตอนนี้แกดูแลงานแทนคุณวีรวัฒน์หมดทุกอย่าง โดยไม่ปรึกษาชั้นสักคำ แล้วแกยังมีหน้าจะมาพูดอีกเหรอ”
“น้าอรครับ ผมอยากรู้เหมือนกัน คุณน้ากลัวอะไร ทุกอย่างที่คุณน้าร่วมทำร่วมกันสร้างกับคุณพ่อ ก็เป็นของคุณน้าหมดอยู่แล้ว ผมก็เคยบอกว่าผมจะไม่มายุ่ง แต่ตอนนี้คุณน้ากลับกลัว ทำเหมือนนี่ไม่ใช่บ้านไม่ใช่บริษัทของตัวเอง ถ้าคุณน้าบริสุทธิ์ใจ ไม่ต้องกลัวครับ ผมจะออกจากบ้านนี้โดยไม่ขออะไรติดตัวไปสักชิ้น ที่จริงคุณน้าน่าจะละอายใจบ้างนะครับ ผมเป็นลูกคนแรกของพ่อ คุณน้ามาอยู่บ้านพ่อที่สร้างมาแต่ก่อนกับแม่ผม แล้วแม่ผมก็หนีจากไปโดยไม่เอาอะไรไปสักอย่าง ทั้งๆ ที่มันควรจะเป็นของผมหรือแม่ผม คุณน้าน่าจะมอบความรักความเอาใจใส่ผมเหมือนลูกคนนึง ทำให้คุณพ่อท่านสบายใจว่าแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงเข้ากันได้ดี แล้วทุกอย่างที่คุณน้าอยากได้มันจะไปไหนเสีย”
“แกไม่ต้องมาสอนชั้น ฮึ่ย.....” อรทัยไม่ต่อล้อต่อเถียงต่อ สะบัดหน้าเดินหนีเขาไปอย่างโกรธเดือดดาล มินตรามองตามไปอย่างเหนื่อยหน่ายและก็สงสาร เห็นใจพี่ชาย ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นลูกของอรทัย แต่ก็ไม่เคยรังเกียจวีรพล จนทำให้อรทัยก็ไม่พอใจเธอไม่น้อย มินตราได้ยืนฟังอยู่ห่างๆ เมื่ออรทัยเดินสะบัดก้นไปแล้ว จึงเข้าไปสวมกอดพี่ชาย
“พี่โอ๊ตอย่าโกรธแม่เลยนะคะ ถือว่ามีนขอร้อง มีนไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลย ไม่รู้แม่เคืองแค้นอะไรพี่โอ๊ตหนักหนา มีนอยากมีพี่ชายอยู่ด้วยอยากให้ทุกคนในครอบครัวรักใคร่ปรองดองกัน มีครอบครัวที่อบอุ่น”
“มีน พี่ไม่เคยโกรธน้าอร แต่พี่ก็ไม่รู้ว่าพี่จะอดทนได้อีกสักเท่าไหร่ แต่มีนไม่ต้องเสียใจหรอก ยังไงมีนก็คือน้องสาวผู้น่ารักของพี่ ใครจะเป็นยังไงพี่ไม่สนหรอก พี่ก็ยังรักน้องมีนยัยจอมจุ้นคนเดิม... เอ้อ แล้วนี่คุณพ่อยังไม่เห็นหน้าเลย อยู่บ้านหรือเปล่า มีน...”
“มีนไม่เห็นคุณพ่อตั้งสองวันแล้วคะ หลังๆ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ค่อยอยู่ด้วยกันเลยคะ พี่โอ๊ต ถ้ามีนจำไม่ผิด ก็ตั้งแต่พี่โอ๊ตออกไปไม่นาน มีนถึงอยากให้พี่กลับมาไงคะ บ้านเรามันเงียบเหงายังไงไม่รู้ ได้ข่าวว่าพี่โอ๊ตมีแฟนแล้วเหรอ คุณพ่อบอกมีน ไม่เห็นพี่บอกมั่งเลย สงสัยหลงแฟนจนลืมน้องแล้ว ว่าที่พี่สะใภ้มีนก็ยังไม่เคยเห็นหน้า เมื่อไหร่พี่จะพามาให้มีนรู้จักบ้างละคะ มีนอยากเห็นและจะได้มีเพื่อนเพิ่มอีกคน”
“ตอนนี้เค้ายังไม่ว่างจ๊ะ พี่ชวนมาด้วยเหมือนกัน รอให้ว่างๆ พี่จะชวนมา รับรองมีนต้องชอบแน่ๆ แต่..... เอ่อ...มีนอย่าหัวเราะพี่นะ”
“ทำไมคะ มีอะไรน่าหัวเราะเหรอคะ”
“แฟนพี่อ่ะ แก่กว่าพี่สิบกว่าปีเกือบ 20 แน่ะ แต่หน้าอ่อนยังกะ 30 เล้ยย”
“หูยยย...พี่โอ๊ต ดูทำหน้า ท่าทางจะหลงรักคนแก่เอามากๆ ตาเยิ้มเชียว คิคิคิคิ”
“แน่ะ หัวเราะเยาะพี่เหรอ”
“ไม่หัวเราะเรื่องอายุ แต่หัวเราะพี่ที่ทำหน้าเวอร์ อะไรจะหลงรักปานนั้น สงสัยจะสวยน่าดู พี่ของหนูหล่อล่ำ เก่งออกขนาดนี้ ไม่เคยเห็นชอบใครสักคน ขนาดพี่เมย์ว่าสวยๆ เรียนก็เก่ง พี่โอ๊ตยังไม่สนใจ แบบนี้ต้องสวยและมีเสน่ห์อย่างมากถึงทำให้พี่ชายอินเลิฟได้ขนาดนี้” พูดถึงคนชื่อเมย์ วีรพลถึงกับสะอึกชะงักไปนิดหนึ่ง
“พี่ก็ลืมเอารูปติดตัวมาว่าจะให้มีนเห็นรูปซะหน่อย ว้า.. เอาไว้คราวหน้าจะพาตัวเป็นๆ มาเลย โอเค๊..”
“ได้เลยคะ แล้วอย่าลืมนะคะ ปิดเทอมหน้า มีนจะไม่เรียนพิเศษแล้วล่ะ ขอมีนไปอยู่บ้านพี่โอ๊ตได้มั้ยคะ อยากเห็นบ้านที่พี่โอ๊ตเคยเล่าให้มีนฟังว่าอยากมีบ้านในฝัน”
“ได้เลย แต่ตอนนี้ก็ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีนะจ๊ะ ถ้าผลเรียนเป็นที่น่าพอใจ พี่จะตามใจน้องทุกอย่าง”
“ฮิฮิ พี่โอ๊ตพูดเองนะคะ มีนน่ะ Top ทุกวิชาจ๊ะ ไม่รู้เหรอ แบบนี้ห้ามเบี้ยวเลย...ฮิฮิฮิ”
“อ่าว... นึกว่าตกทุกวิชา เด๋วนี้ติดท้อปเลย ฮ่ะๆๆๆ ก็ได้ๆ พี่พูดแล้วไม่คืนคำแน่ๆ เดี๋ยวขอพี่ทำธุระก่อนนะ ยังไม่ได้ไปที่บริษัทเลย”
“หูยย... วันหยุดยังจะทำงานอีก วัยรุ่นเซง นึกว่าจะอยู่เล่นกับมีนอีก พี่จะขยันไปถึงหนาย นะนะ อยู่บ้านดีกว่า”
“ไม่ได้จ๊ะ พี่รับปากกับคุณพ่อเรื่องจะมาดูงาน เดี๋ยวเสียผู้ใหญ่หมด คนเรามันต้องรับผิดชอบในหน้าที่นะจ๊ะ ไปๆ ไปหาอ่านหนังสือ หรือถ้าขี้เกียจก็ไปเล่นกับป้านิ่มไป๊ พี่จะไปทำงานล่ะ บายจ๊ะ” โน้มหน้าลงจุ้บแก้มใสๆ ของน้องสาวแล้วก็ถือเอกสารออกจากบ้านไป ทิ้งให้น้องสาวหน้ามุ่ยอยู่พักนึงแต่แล้วมินตราก็มองตามพี่ชายอย่างอดยิ้มชื่นชมไม่ได้.....
วีรพลเข้าไปที่บริษัทกะว่าจะเจอวีรวัฒน์แต่กลับเจอแต่เลขาฯ เขาโทรติดต่อก็ไม่ติด พ่อไปทำอะไร? ทำไมต้องปิดมือถือด้วย... คิดได้แค่นั้นเขาก็ตรวจงานกับเลขาฯ สาวใหญ่วัย 30 เศษๆ เท่าที่เขาตรวจสอบทุกอย่างก็ได้รู้ว่าเรื่องการเงินนั้นอรทัยจะเป็นผู้ดูแลรับผิดชอบ โดยแต่งตั้งเจ้าของโรงงานเหล็กที่เป็นเครือข่ายขึ้นมาเป็นกรรมการฝ่ายการเงินและบัญชี ดูรายชื่อก็รู้ว่ายังเป็นเจ้าของโรงงานวัยหนุ่ม อายุมากกว่าวีรพล 5-6 ปี เขาได้รับหน้าที่เป็นเจ้าของโรงงานต่อจากพ่อที่เป็นโรคอัมพาต ชื่อ อรรถพล เห็นเลขาฯเรียกเขาว่า “อรรถ” วีรพลนึกถึงคำของวิภาวรรณที่เตือนไว้ จึงเข้าตรวจสอบพอได้เห็นเค้าลางๆ ว่า อรรถพลเขาเริ่มจะมีบทบาทในหน้าที่การงานในบริษัทของพ่อมากขึ้น ทั้งๆ ที่มีกรรมการอาวุโสอยู่หลายคน ดูเหมือนเขาจะเป็นหนุ่มไฟแรงจนตำแหน่งแซงกรรมการอาวุโสมา จนเป็นรองแค่วีรวัฒน์กับอรทัยเท่านั้น เขาสอบถามกับเลขาฯ อยู่หลายเรื่องจนอดสงสัยไม่ได้ เลขาฯของพ่อเขาทำไมไม่ค่อยจะรู้เรื่องการดำเนินงานของกรรมการบริษัทเท่าใดนัก มีแต่อ้างชื่ออรทัยหรือไม่ก็อรรถพล จนอดสงสัยไม่ได้ว่า ตกลงหล่อนเป็นเลขาฯ หรือว่าอรทัยกับอรรถพล แต่วีรพลยังแสดงอาการปกติ เขาต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขานั่งดูเอกสารไปเรื่อยๆ จนเลขาฯ มีท่าทางกระสับกระส่าย พอเหลือดูเวลาก็เป็นเวลา 6 โมงเย็นแล้ว
“โอ้วว ขอโทษครับพี่ผ่อง ลืมดูเวลา เอาเป็นว่าวันนี้ผมจะจ่ายพิเศษให้พี่ก็แล้วกัน ผมขอโทษที่ต้องเรียกพี่มาทำในวันหยุด ผมขอเลี้ยงมื้อเย็นพี่ด้วย ส่วนเบี้ยพิเศษ พรุ่งนี้ผมจะจัดการให้ โอเคนะครับ ป่ะ เก็บข้าวของเถอะ”
“พี่ก็ขอโทษด้วยนะ คุณโอ๊ตที่ตอบคำถามคุณโอ๊ตได้ไม่หมด คือพี่ก็อึดอัดใจในเรื่องงานเหมือนกันอ่ะ เหมือนกับว่าพี่โดนก้าวก่ายตำแหน่งงานไปหมดแล้ว จนพี่เองก็ละอายใจที่ทำหน้าที่เลขาฯ เจ้านายใหญ่ไม่ได้เต็มที่”
“ไม่เป็นไรครับ พี่ก็ทำเท่าที่ทำได้ดีที่สุดก็แล้วกัน ช่วงนี้ผมคงต้องขอรบกวนพี่ช่วยผมบ่อยหน่อย ก่อนที่ผมจะมารับหน้าที่อย่างเต็มตัว ตอนนี้ก็ขอให้รู้กันแค่คุณพ่อ พี่ และก็ลุงทนายก็พอนะครับ”
“คะ คุณโอ๊ต พี่ดีใจนะคะ ถ้าคุณโอ๊ตจะกลับมารับทำต่อจากเจ้านายใหญ่ ท่าทางคุณโอ๊ตจะเก่ง คล่องแคล่วมากเลย แบบนี้พี่ได้ร่วมงานด้วยก็พลอยสบายใจไปด้วยค่ะ”
“ขอบคุณครับ เอ่อ เรื่องร้านอาหารผมให้พี่เลือกเลยนะครับ เดี๋ยวผมจะพาไป”
เมื่อเลือกร้านอาหารได้วีรพลก็จัดแจงสั่งตามที่ผ่องนภาต้องการส่วนเขาขอวิสกี้อย่างเดียว เขาไม่เคยดื่มหนักมาก่อน เพียงไม่กี่แก้วก็เริ่มมีอาการมึนๆ จึงจ่ายค่าอาหารและขอตัวกลับ โดยให้ผ่องนภากลับเอง เขารู้สึกว่าจะเซๆ นิดๆ จึงจอดรถไว้ที่โรงแรม หอบกระเป๋าเอกสารขึ้นแทกซี่กลับถึงหน้าบ้านประมาณเกือบ 4 ทุ่ม เขาเดินกดรีโมทประตูบ้านโดยไม่ได้เรียกใครมารับ เดินเข้าบ้านไปอย่างเงียบๆ ที่บ้านเงียบเชียบ เขามองเห็นแต่ไฟห้องวีรวัฒน์เปิดอยู่ แต่มองไปที่จอดรถกลับไม่เห็นรถวีรวัฒน์ คงเป็นอรทัยที่อยู่บ้าน ส่วนมินตราคงหลับไปแล้ว เดินเข้าบ้านไปที่ห้องโถง ผ่านขึ้นไปที่ห้อง ทีแรกกะว่าจะนอน แต่รู้สึกเครียดๆ จึงเปลี่ยนชุดลำลองสบายๆ ทั้งๆ ที่ยังไม่อาบน้ำ เดินลงจากบ้านใหญ่ไปที่โรงกล้วยไม้ เขาเดินทอดความคิดไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่ยังมีอาการมึนๆ เล็กน้อย พยายามจะสูดอากาศยามค่ำคืนที่เย็นสบายให้รู้สึกปลอดโปร่ง เขาเดินไปด้านในโรงกล้วยไม้กะว่าจะไปที่ประจำของเขา ก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน แรกๆ เขาคิดว่า นายนพกับหวาน คงจะมาพลอดรักกันอีกเป็นแน่ แต่เมื่อได้ยินเสียง เขาถึงกับหูผึ่ง อาการมึนเมาเหมือนมันจะหายไปชั่วขณะ
“อืมม... อย่างง้านแหละ นพ เลียตรงนั้นแหละ อูย เสียวดีเหลือเกิน”
วีรพลค่อยๆ สืบเท้าเข้าไปมองหาที่แอบดูให้รู้ชัด ว่ามันเป็นจริงอย่างที่เขาคิดหรือเปล่า
“เป็นยังไงนพ หีชั้นดูดเลียอร่อยมั้ย อา... อย่างง้าน เลียแล้วก็แลบเข้าไปให้ลึกๆ อูว......”
ภาพที่เขาเห็น วีรพลถึงกับตัวแข็งทื่อ อรทัย!!! นี่หล่อนมาทำเรื่องบัดสีได้ขนาดนี้เลยเหรอนี่ ตอนนี้เจ้านพ คนสวนหนุ่มนั่งคุกเข่าต่อหน้าอรทัยที่สวมชุดคลุมนอนกาววาว เปิดแหวกชุดนั้นออกนั่งถ่างขาบนเก้าอี้นั่งเล่นที่วีรพลเคยนั่งประจำ ตรงนั้นถ้ามองออกจากด้านนอก จะรกทึบมองเข้ามาไม่เห็นใคร แต่ตอนนี้ แสงไฟนอกโรงกล้วยไม้มันสาดเข้าพอเห็นได้เป็นลางๆ แต่ก็ชัดพอที่จะวีรพล ที่ยืนอยู่ห่างจากตรงนั้นประมาณ 30 เมตร เขามองหาที่แอบซ่อนดูว่าอรทัยจะทำอะไรต่อ ตอนนี้หล่อนนั่งถ่างขา หน้าเชิดหลับตาพริ้ม ซี้ดปาก เจ้าคนสวนก็ก้มผงกหัวไปมา
“อูย... นพ พอก่อนชั้นเสียวไปหมดแล้ว ขอชั้นดูควยแกบ้าง อยากอมให้หายอยาก วันนี้รู้สึกเงี่ยนเหลือเกิน อูยยยย.....”
แล้วเจ้านพก็ลุกขึ้นถอดกางเกงออก อรทัยก็รีบคว้าหมับ จับมันรูดเข้าออกพร้อมกับอ้าปากแลบลิ้นตวัดเลียไปรอบๆ หัวหยัก
“อูยย. คุณนายครับ ผมเสียวหัวถอก อย่าดูดแรงสิครับ อา.....”
“หึหึ.... ดูดแรงๆ แกจะได้แข็งเต็มที่ เงี่ยนเต็มที่ แล้วจะได้เย็ดกันสนุกๆ ไงล่ะ ไม่ชอบเหรอ แกมันก็ขี้เย็ดนี่ ยัยหวานถึงติดอกติดใจแกนักหนา อืมม.... เริ่มใหญ่คับปากชั้นล่ะ อื้มๆๆ.....”
“คุณนายครับ อูยยย....เราทำไม่ถูกนะครับ เกิดใครรู้เข้า ถึงหูเจ้านาย ผมตายแน่ๆ อะ อูยยย..”
“อะไรกัน ควยคับปากขนาดนี้ ดูดเลียหีชั้นแล้ว ยังจะทำมากลัว หรือแกอยากโดนไล่ออก หืมม.... ยัยหวานชั้นก็จะไล่ออก ถ้าแกยังทำปากสว่าง”
“อูย..... ก็ได้ครับ ตอนนี้ผมเสียวจนน้ำจะแตกแล้ว พอก่อนครับคุณนาย”
“อย่าเพิ่งสิ ขอให้แกเย็ดชั้นนานๆ หน่อย วันนี้รู้สึกเงี่ยนรูหีมากๆ มาเลียหีชั้นอีกทีสิ จะได้ผ่อนความเงี่ยนแกก่อน”
เจ้านพขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ตัวยาวข้างอรทัย หล่อนเอนตัวยาวตามเก้าอี้ เจ้านพก็จับหล่อนแบะขาข้างหนึ่งห้อยลง อีกข้างชี้ชันพิงกับพนักเก้าอี้ สอดนิ้วแหย่แยงเข้ารูหีอรทัย
“อะ อูยยย.. อย่างง้าน บี้แตดด้วย นพ อา.... นั่นแหละ อะ อุ้ยย... เลียแตดด้วย อูยยย... เสียวจังเลย”
“หีคุณนายนี่สวยน่าเลียน่าเย็ดมาก ขนาดอายุตั้งสี่สิบกว่าแล้ว ผมว่าถ้าใครได้เย็ดละก็เป็นหลงแน่ๆ”
“อูยยย ชั้นก็อยากให้แกเย็ดอยู่นี่ไง อุ้ยย... แยงแรงๆ อื้อๆ.....อา.....เลียไปด้วยแยงไปด้วย น้านนอย่างง้าน..... อูยยย นพ นี่แก.. อ่ะ อ๊ายย...แหย่รูตูดชั้นด้วย อูยยย.... ทำให้เสียวมากเลย แกเข้าใจทำจริงๆ แยงแรงๆ อะ อูยย......”
“หมอยคุณนายดกดำ มันช่างเย้ายวนน่าเย็ดจริงๆ ขอผมเย็ดคุณนายเถอะครับ ผมจะทนไม่ไหวแล้ว”
“เดี๋ยวก่อน แกแยงให้ชั้นเสร็จสักทีก่อน แล้วแกค่อยเย็ด อูยยย.. แรงๆ นพ ฉันจะแตกแล้ว อะ อะ......อ๊ายยยซ์”
เจ้านพคงจะหงี่งานเต็มที่กลัวไม่ได้เสียบ จึงเร่งนิ้วเข้ารูหี รูตูด อย่างเร็วจนแทบจะมองไม่ทัน ลิ้นก็ตวัดเลียปลายแตดไปด้วย จนอรทัยบิดร่างเร่าๆ แอ่นกายขึ้นกระตุกงั่กๆ แล้วก็ทิ้งตัวลงหายใจหอบ
“มาสิ มาเย็ดชั้นเลย เอาให้น้ำแตกอีกรอบเลย อูยย.. นิ้วแกนี่ทำเอาชั้นเสียวไปหมด มาสิ เอาควยมาเย็ดได้แล้ว อา..... อูยยย เข้าแล้ว กระแทกแรงๆ เลย ก่อนคุณวัฒน์จะกลับ”
วีรพลขบกรามกรอดๆ ไม่นึกเลยว่าแม่เลี้ยงที่เขาพยายามจะทำดีด้วยกลับต้องมาแอ่นร่างรับท่อนควยคนสวน เขาเห็นอย่างนี้แล้วในใจอยากจะลุกออกไปฆ่าหล่อนด้วยมือ ฐานที่นอกใจพ่อของเขา ทั้งๆ ที่วีรวัฒน์ก็ให้ความรักความเอาใจใส่กับหล่อนอย่างดี แต่ดูหล่อนกลับทำตัวเป็นนางกากีร่านสวาท มาเล่นชู้แม้กระทั่งกับคนสวนของตัวเอง มือเขากำหมัดแน่น กำลังจะลุกไปทำสิ่งที่เขาอยากจะทำ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงแตรรถที่หน้าบ้าน สักพักก็ได้ยินเสียงแว่วๆ ของป้านิ่มวิ่งออกไปพร้อมขานรับ เห็นรถวีรวัฒน์เข้ามา ป้านิ่มก็เข้าไปรับกระเป๋ากับถอดเสื้อสูทถือ แล้วคุยกับวีรวัฒน์สองสามคำ วีรวัฒน์ก็เดินขึ้นบ้านไปโดยมีป้านิ่มเดินตามไป
“อุ้ย คุณวัฒน์กลับมาแล้ว พอเถอะนพ เดี๋ยวชั้นจะกลับขึ้นบ้านแล้ว”
“อูยย คุณนายครับ อีกนิดเดียว ขอผมเย็ดให้น้ำแตกก่อนดีกว่า อีกนิดเดียว”
“ไม่ได้ เอาไว้วันหลัง ปลอดคน ชั้นจะเรียกแกเอง อย่าลืมนะ ถ้าแกปากโป้ง ชั้นจะฟ้องคุณวัฒน์ ป้านิ่มเรื่องของแกกับยัยหวาน”
“โธ่...คุณนาย” เจ้านพหน้าถอดสี ถอนควยออกมายืนแล้วสวมกางเกงกลับคืน อรทัยก็รวบชุดคลุม จัดให้เรียบร้อย คาดเอวแล้วก็เดินไป วีรพลจึงชะงักหลบอยู่ที่เดิม พออรทัยไปแล้ว จะออกจากที่ซ่อน ก็มีร่างๆ หนึ่งเดินเข้ามา
“พี่นพ... พี่นพทำอย่างงี้ได้ยังไง เสียแรงที่หวานรัก และไว้ใจ”
“หวาน.!!!.. หวานมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“นานพอที่จะเห็นว่าพี่ทำอะไร”
“โธ่หวาน ฟังพี่ก่อน พี่โดนบังคับนะ คุณนายแกขู่เรื่องของเรา ถ้าพี่ไม่ทำตาม เราทั้งคู่มีหวังได้ออกจากบ้านนี้แน่ๆ แล้วป้านิ่มคงจะโกรธพี่ จะให้พี่ทำอย่างไร”
“แต่พี่ทำอย่างงี้ ก็ไม่ได้ต่างกันหรอก นั่นคุณนาย เมียเจ้านายใหญ่นะคะ”
“หวาน เชื่อใจพี่เถอะ พี่จะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก พี่จะยอมยืดอกรับผิดชอบหวาน ถึงคุณนายแกจะไปฟ้อง พี่จะไม่ยอมเชื่อคุณนายอรทัยอีกแล้ว นะจ๊ะ หวานเชื่อพี่เถอะ ที่พี่ทำอย่างนี้เพราะกลัวว่าไม่ได้เจอหน้าหวานอีก แต่ต่อไปนี้ พี่ไม่กลัวแล้ว พี่รู้พี่ทำผิด หวานจะให้อภัยพี่มั้ย”
“ไม่รุ” หวานยังคงโกรธ แสดงอาการฉุนเฉียว วีรพลเห็นว่าสองคนนี้คงต้องปรับความเข้าใจอีกนาน จึงค่อยๆ ย่องๆ ออกจากที่นั้น โชคดีที่เขาสวมเสื้อสีเขียวทึบ กลมกลืนกับสถานที่ และแถวนั้นก็ทึบอยู่แล้ว เขาเดินออกมาอย่างอารมณ์พลุ่งพล่าน โกรธแค้น แต่ตอนนี้เขาคิดว่าปล่อยให้มันผ่านไปสักพัก ค่อยคิดหาแผนการที่จะเปิดโปงความอัปยศที่อรทัยได้ทำกับพ่อและครอบครัวเขา...
ทางด้านโรงกล้วยไม้ นพพยายามเกลี้ยกล่อมหวานให้หายโกรธ
“หวาน พี่ขอโทษ ตอนนั้นพี่กลัว พี่ไม่นึกว่าคุณนายแกจะรู้เรื่องของเรา พี่ไม่อยากเสียหวานไป เลยทำผิดพลาด พี่ก็ยอมรับแล้ว หวานยังจะโกรธพี่เหรอ ก็ได้ ถ้าหวานยังโกรธเคืองพี่ อีกวันสองวันพี่จะขอลาออก แล้วไปจากบ้านนี้ พี่จะไม่ต้องทำเรื่องอัปยศบัดสีอีก หวานจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าพี่อีก”
หวานผู้ซื่อบริสุทธิ์ได้ยินคำนั้น จากอาการโกรธ น้อยใจแฟนหนุ่ม ถึงกับใจหายวาบ รีบโผร่างเข้ากอดนพ
“ไม่นะ พี่ไม่ต้องลาออกหรอก เรามาถึงขั้นนี้แล้ว ยังไงเราก็ต้องเปิดเผยอยู่วันยังค่ำ หวานก็จะสารภาพกับป้านิ่มด้วยเหมือนกัน ส่วนคุณนาย เราค่อยหาทางออก พี่นพอย่าไปเลย หวานไม่อยากให้พี่นพไปไหนทั้งนั้น หวานเป็นเมียพี่นะ หวานไม่มีวันให้พี่ไปหรอก”
“หวาน ขอบใจจ๊ะ ที่ยังเชื่อพี่ ไว้ใจพี่อยู่ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป พี่จะไม่กลัวแล้ว จะยืดอกรับมัน ขอเพียงหวานเชื่อใจและรักพี่” นพสวมกอดร่างแฟนสาวกระชับ พรมจูบไปตามใบหน้าที่อาบด้วยคราบน้ำตา บัดนี้หวานสลัดความโกรธน้อยใจไปเป็นปลิดทิ้ง เพราะความรักในตัวแฟนหนุ่ม นพยังอารมณ์ค้างจากเหตุการณ์เมื่อครู่ เขาจึงพรมจูบแฟนสาว มือไม้ลูบคลำไปตามร่าง สอดมือเข้าไปในเสื้อคอกระเช้าที่แฟนสาวมักจะใส่ในยามนอน บดคลึงไปตามเต้าอวบของวัยสาว แอ่นเอวบดเบียดกับหน้าขาของหวาน จากความโกรธ ตอนนี้หวานไม่เหลือแล้ว กลับเริ่มโอนอ่อนเคลิ้มตามการปลุกเร้าของนพ
“พี่นพ หวานรักพี่นะ ต่อไปพี่อย่าทำอย่างนี้อีก หวานเสียใจรู้มั้ย”
“จ๊ะ ขอพี่ทำการขอโทษกับหวานนะ จะได้รู้ว่าพี่รักหวาน อืม. ดูสิหัวนมหวาน มันแข็งเป็นไตแล้ว นมกลมกลึงนุ่มมือ จนพี่อยากจะกินมันทั้งเต้าแล้ว อา...” แล้วนพก็เลิกเสื้อคอกระเช้าขึ้นไปทางศีรษะ ถอดออกตะโบมจูบหน้าอกอวบเนียนอย่างหื่นกระหาย
“อุ้ย พี่นพ หวานว่าตรงนี้คงไม่ได้แล้วล่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็นอีก ไปที่ห้องพี่นพเถอะ หวานก็อยากแล้ว อูย... พอก่อนนะพี่”
“จ๊ะ ไปสิจ๊ะ งั้นพี่ขออุ้มหวานไปเลยแล้วกัน” พูดจบก็รวบร่างเล็กอรชรที่เปลือยท่อนบนขึ้นอุ้ม โน้มหน้าจูบพร้อมเดินไปที่ห้องของตนซึ่งอยู่ด้านถัดไปจากโรงกล้วยไม้ไม่ถึง 50 เมตร พอเปิดห้องเข้าไปได้ก็วางหล่อนลงลุกไปปิดล้อกห้องให้เรียบร้อย หันกลับมาถอดกางเกงเสื้อออก เดินเข้ามาหาหวานที่นอนเปลือยกายรออยู่เช่นกัน
“มาเถอะหวานจ๋า พี่จะทำให้หวานเสียวสยิวที่สุด”
“จ๊ะ หวานอยากมาก จนต้องเดินมาหาพี่ อูย....พี่จ๋า แหย่นิ้วเข้าไปทำหวานเสียวเลย”
“ไม่ใช่แค่นิ้วหรอกหวาน ควยพี่มันก็อยากแหย่ อูววว. ดูสิ น้ำเงี่ยนหวานมันไหลออกมาจนหีแฉะเลย”
“บ้า.. พี่เนี่ย ก็คนมันหงี่นิ อยากเย็ดก็เย็ดเลยสิจ๊ะ หวานอยากให้พี่เย็ดตั้งแต่หัวค่ำแล้ว รอให้ป้านิ่มนอนก่อน คุณหนูก็ยังไม่กลับ กลัวใครมาเห็นเข้า อูยย... พี่จ๋า หวานเสียว สะ.. เสียวหี อ๊อยยยย.....แยงลึกๆ จ๊ะ พี่จ๋า..”
“พี่ก็อยากเย็ดหวานเหมือนกัน แต่ขอแยงให้หวานเสียวสุดๆ ก่อน อยากให้หวานเสียวอย่างที่หวานรอ อืมม.. หีก็นุ่ม นมก็นุ่ม พี่น่ะอยากจะกินหวานทั้งตัวอยู่แล้ว...”
“อะ อ๊อยย.. พี่จ๋า แรงๆ จ๊ะ...หว่ะ หวานจะถึงแล้ว น้ำหวานจะออกแล้ว”
“เดี๋ยวซิ มา เรามานอนกลับหัวกลับหา หวานอมควยให้พี่ พี่จะเลียหีให้ จะได้เสียวด้วยกัน”
ว่าแล้วเจ้านพก็เอนกายนอนลง ควยยังโด่เด่โงนเงน เพราะยังค้างจากคุณนายอรทัย หวานเองยังไม่เคยทำแบบนี้ก็งกๆ เงิ่นๆ
“แบบนี้หรือจ๊ะ พี่จ๋า หวานนั่งตรงหน้าพี่ แล้วก้มเลียช่ายมั้ยจ๊ะ อุ้ยย... เพิ่งจะได้ทำ มันเสียวขนาดนี้เลย อา.....ลิ้นพี่นพนี่เลยได้เสียวมากเลย อื้มม.ๆๆๆ” เมื่อโดนเลียหวานก็สะดุ้งเฮือกสักพักก็คว้าท่อนควยนพจับตั้งตรง ปากได้ก็อมผงกหัวขึ้นลง
“อูยย.. หวานจ๋า ระวังฟันหวานมันจะโดนหัวควยพี่นะ จะเจ็บ ค่อยๆ เบาๆ อย่างน้าน อูยยย...” ปากบอกแนะนำแฟนสาว นิ้วมือสอดแหย่แยงเข้าโพรงสวาทหล่อน อีกข้างหนึ่งกับจับกลีบแคมแบะออกเพื่อเปิดทาง แล้วก็ผงกหัวขึ้นฉกลิ้นเลีย เท่านั้นเอง หวานถึงกับสะดุ้งเผลอกระเด้าเอวสวนลงอย่างไม่ตั้งใจ เพราะท่านี้นพยังไม่เคยพาทำมาก่อน
“อะ อ๊อยย.... พี่จ๋า ทั้งแหย่ทั้งเลีย หวานเสียวไปหมดแล้ว อุ้ย...มันโดนเม็ดของหวาน อ๊อยย.....”
“จ๊ะ เม็ดแตดหวานมันโผล่มายั่วพี่ อืมมน้ำหีหวานมันหวานสมชื่อเลย อืมม...อา หวานเสียวมั้ยจ๊ะ เมียจ๋า....”
“อ๊ะ อ๊ายยย หวาน จะ...ใจจะขาดแล้ว พอก่อนพี่นพจ๋า หวานไม่ไหวแล้ว อูยย...”
“ม่ายหยุด อยากให้หวานเสียวมากๆ นี่แนะๆ” แล้วนพก็ทะลวงนิ้วเข้าออกอย่างเร็วและแรง มืออีกข้างก็บีบบี้แคมพลางลูบไล้สลับกัน บางจังหวะ เม้มปากดูดดุนเลียเม็ดติ่งไต ดังจ้วบๆ สอดลุ้นเข้าไปด้วย
“พี่นพจ๋า หว่ะ...หวาน ไม่หวายแล้ว อ๊ายยยย.....” หวานตัวเกร็งกดสะโพกลงอัดหน้านพพร้อมกับส่ายบดบี้บนใบหน้าของแฟนหนุ่มอย่างสุดกลั้นได้จนเขาแทบหายใจไม่ออก เขาจึงผลักหล่อนไปนอนหายใจรวยรินอยู่ข้างกาย มองหน้าสาวหวานส่งยิ้มให้
“เป็นไงจ๊ะ เมียจ๋า ลิ้นพี่เย็ดมันส์มั้ย”
“ทั้งมันส์ทั้งเสียวเลยจ๊ะพี่ อูยย.. พี่นพเลียเก่งจัง หวานทั้งรักทั้งหลงพี่ก็เพราะที่ทำเก่งนี้แหละ อา... ยังเสียวหีอยู่เลย”
“พี่ก็หลงหีหวานเหมือนกัน ขอพี่เย็ดให้สมอยากหน่อยนะ เมียจ๋า อุย... ยังคับแน่นอยู่เลย หวานหายเจ็บแล้วช่ายมั้ยจ๊ะ ถ้ายังเจ็บพี่จะค่อยๆ แทง”
“ไม่เจ็บแล้วจะพี่ อะ... อ๊า... พี่อย่าถูหีหวานสิจ๊ะ หวานเสียว ดูสิหัวถอกมันถูร่องหวาน มองเห็นมันน่ากลัว แต่มันเสียวๆ ยังไงไม่รู้ อุย...... พี่จ๋า อย่าถูสิจ๊ะ หวะ...หวาน สะ....เสียวหี อ๊า.....” เจ้านพยังคงเอาหัวเงี่ยงบดถูไถอยู่ปากแคม น้ำเมือกเสียวของแฟนสาวมันเอ่อล้นออกมาอาบหัวถอกเขาจนมันเมื่อม หวานเสียวสะท้านจนอดแอ่นกายรับส่ายไปมาอย่างสุดทน แต่เจ้านพก็ยังคงจ่อหัวบานเขี่ยถูไถอยู่บริเวณปากแคม มองตาสาวหวานอย่างยั่วยวน
“อูย....พี่จ๋า เอามันเย็ดเข้าไปเถอะ ซี้ด... หวานหงี่แล้ว”
“ขนาดนี้แล้ว ยังจะเรียกพี่ ถ้าไม่เรียกผัว ไม่เย็ดด้วย เอ้า...”
“ก็ได้จ๊ะ ผัวจ๋า เย็ดหีเมียเถอะ หวานอยากจะแย่อยู่แล้ว อูยย.. อุ้บ... เบาๆ ก่อนนะจ๊ะ หวานยังตึงๆ อยู่ อูยยย... มันครูดหีหวานเข้าไปแล้ว อา”
รออย่างใจจดจ่อที่จะให้คนสวนหนุ่มคนรักเสียบแทง ผงกหน้ามองตรงหว่างขาตัวเองอย่างสุดสยิว
“เข้าไปแล้ว เมียจ๋า หีฟิตมากๆ อูย....วันนี้ขอเย็ดให้ชื่นใจนะ หวานจ๋า”
“เข้าไปเกือบสุดลำแล้ว ยังจะมาขออีก อูยย.. เมียให้ผัวเย็ดอยู่แล้ว ผัวจ๋า...รู้มั้ย เมียหลงควยผัว จนไม่อยากให้ผัวไปเย็ดกับใครแล้ว พี่ต้องเย็ดหวานคนเดียวนะคะ ผัวจ๋า... หวานจะถ่างขาให้พี่เย็ดตลอด อา......มันครูดหีหวานเสียวไปหมดแล้ว”
“จ๊ะ พี่จะเย็ดเมียคนเดียว หีหวานมันตอดรัดถูกใจพี่มาก อา....เย็ดมาสองสามทีแล้วยังแน่นเหมือนเดิม เจ็บมั้ยจ๊ะ หวานจ๋า”
“ไม่แล้วจ๊ะ พี่ มันเสียวสุดหัวใจเลย อูยย. ค่อยๆ กระแทกนะจ๊ะ ผัวจ๋า เมียเริ่มจะเสียวมากแล้ว อ๊อยย.... ถ้าเราอยู่กันอย่างเปิดเผย เมียจะให้ผัวเย็ดทุกคืนเลย อา....”
นพค่อยๆ สืบสาวลำควยเข้าไปอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆ เร่งจังหวะเพิ่มขึ้นแต่ก็ยังไม่เร็วนัก เขาเองรู้สึกถึงการตอดรัดอยู่ตุบๆ หวานเองตอนนี้ก็ได้แต่นอนบิดส่ายร่างไปมือ มือก็ยุ้มกับฟูกจนแทบจะขาดคามือ ใบหน้าบิดเบี้ยวทนต่อความเสียวสยิวไม่ไหว นพพลิกร่างแฟนสาวให้นอนตะแคง จับขาคู้ไปข้างหน้าหน่อย ตนเองยังนั่งกระหย่งท่าเดิม ค่อยๆ บรรจงเสียบลำรักเข้าไปใหม่
“อ๊ายยย .... มาเปลี่ยนท่าอะไรอีก แค่นี้ก็เสียวจะแย่อยู่แล้วพี่จ๋า เร็วๆ เถอะเดี๋ยวมันจะดึก ป้าจะสงสัย อุ้ยย... เร็วๆ แรงๆ เลยผัวจ๋า ทำไมมันแน่นทั้งเสียวอย่างนี้ อ๊อย......”
“ท่านี้พี่เห็นก้น ขาอ่อนหวานแล้วมันอยากเย็ดให้น้ำแตกเลย เมียจ๋า .... ขอพี่กระเด้าแรงๆ เลยนะ พี่สุดจะทนไหวแล้ว อ๊า.....”
“จ๊ะ ผัวจ๋า เย็ดเมียให้สมกับที่พี่อยากเย็ดเลย ไว้วันหลังเมียจะมาให้เย็ดใหม่ อูยยย.. ควยผัวมันคับแน่นเหลือเกิน แรงๆ จ๊ะพี่ อ๊า......หวาน เสียว ม่ายหวายแล้ววววว..........พี่จ๋า พี่นพ หวานจะ........น้ำจะ....อะ ออกแล้ว... ว๊ายยยย”
หวานร้องออกมาอ้าปากหวอ ด้วยความเสียวซ่าน นพกลัวหล่อนจะส่งเสียงดังเกินไปรีบจับพลิกร่างหล่อนกลับท่าหงายแบบเดิมโน้มตัวลงประกบปากจูบ บั้นเอวยังคงกระเด้าแบบเอาเป็นเอาตาย
“อื้อๆๆๆ อุ้บ....” เสียงครางหลุดลอดออกมา นพยังคงตะบันสะโพกอัดใส่แฟนรักอย่างแรง สักพักก็โหมเฮือกสุดท้ายกระแทกแรงดังกึก แล้วก็เกร็งกายกดแช่ไว้ จนทั้งคู่เริ่มผ่อนคลาย จึงถอนปากจากการจูบออกมา ต่างหอบกระเส่าเหมือนกับทำงานหนักมา
“พี่นพ พี่แตกในหีหวานนะ เดี๋ยวหวานท้องหรอก อูยย มันอุ่นในท้องหมดเลย อา....”
“หวานจ๋า หวานเป็นเมียพี่แล้วนะ ต่อไปพี่จะไปพูดสารภาพกับป้านิ่มเอง พี่จะรับผิดชอบหวานเอง พี่รักหวานนะ”
“จ๊ะ หวานก็รักพี่ ถึงยอมให้พี่ได้เย็ด อูยย. คราวนี้แตกในหีด้วย พี่คงจะได้เป็นพ่อคนในไม่ช้าแน่ พี่ต้องรับผิดชอบหวานนะ”
“รับรอง พี่ไม่ทิ้งหวานหรอก อา..... หวานจ๋า รู้มั้ยน้องหวานไปหมดทั้งตัวเลย ถ้าเราได้อยู่ด้วยกัน พี่คงอดเย็ดหวานทุกวันไม่ได้แน่ๆ”
“หวานไม่ขัดพี่หรอกจ๊ะ พี่อ่ะ ทำเก่ง จนหวานหลงใหลพี่หมดแล้ว”
“ป่ะ ล้างเนื้อตัวเถอะจะได้รีบกลับเข้าเรือน ป่านนี้ป้านิ่มกลับจากบ้านใหญ่แล้ว เดี๋ยวแกจะสงสัย รออีกวันสองวัน พี่จะไปคุยกับป้านิ่มและจะไปบอกเจ้านายให้รู้ด้วย นะจ๊ะ”
“จ๊ะพี่” แล้วทั้งคู่ก็พากันลุกไปทำความสะอาดร่างกาย สามเสื้อผ้าเรียบร้อยต่างก็ล่ำลากันปานประหนึ่งว่าจะไปอยู่คนละโลก แล้วหวานก็กลับเข้าเรือนคนใช้เข้าห้องไป...............................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น