ร้านของชำ 4

                        วันศุกร์แล้ว วันนี้ผมต้องเดินสำรวจนาน
                        กว่าจะได้พักก็เย็นกว่าทุกๆวัน พอเสร็จงาน ได้พักสักที
                        จึงถือโอกาสพักซะให้สำราญใจ
                        ผมก็มานั่งเล่นที่ม้าหินอ่อนตัวเดิมหน้าร้านพี่ชาติ
                        แต่วันนี้กลับมาเย็นหน่อย สี่โมงเลยครึ่งไปแล้ว
                        ปกติถ้าน้องเอ๋กลับมาแล้ว
                        น้องเค้าน่าจะอยู่ที่โต๊ะเก็บเงินกับพี่ชาติ
                        แต่วันนี้ผมเห็นแต่พี่ชาตินั่งอยู่คนเดียว
                        กับเจ๊อ้อยนั่งอยู่หน้าโต๊ะ
                        ดูเหมือนกำลังยุ่งกับบัญชีหรืออะไรสักอย่างของร้านทั้งคู่
                        แต่พี่ชาติเองก็ดูเหมือนกำลังจะจิบเบียร์ไปด้วย
                        เพราะเห็นกระป๋องเบียร์วางอยู่ข้างๆ
                        หน้าก็แดงกร่ำหน่อยแล้ว ผมจึงไมได้เอ่ยถามอะไรมากนัก
                        เพียงแต่ผมรอเห็นน้องเอ๋กลับจากโรงเรียนจนเริ่มเซ็งก็ไม่เห็นกลับมาสักที
                        ผมเริ่มเซ็งๆจึงไปหยิบเบียร์ที่ตู้แช่
                        เจ๊อ้อยรีบลุกเดินมาถามผม “เอาอะไรจ๊ะ” “เบียร์ขวดครับเจ๊”

                        เจ๊อ้อยบอกราคาผมจึงต้องจ่ายสดเหมือนโดนบังคับทางอ้อม
                        ผมเดินกลับมาที่ม้าตัวเดิม
                        วันนี้เจ๊อ้อยจัดแจงแก้วให้ผมเสร็จสรรพ
                        คงเพราะน้องเอ๋ไม่อยู่เลยต้องเป็นหน้าที่ของเจ๊แก
                        ผมก็นั่งดื่มไป ดูบันทึกที่ได้เดินสำรวจมาไปด้วย
                        มองดูทางไปด้วย มองดูในร้านไปด้วย
                        ก็ไม่เห็นว่าจะเจอน้องเอ๋สักที
                        ผมเริ่มสงสัยว่าทำไมน้องเอ๋กลับเย็นขนาดนี้
                        ไหนพี่ชาติบอกลูกสาวแกไม่มีเรียนวันพฤหัสกับศุกร์
                        แต่ถึงแม้พี่ชาติจะโกหกมันก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของผม
                        เพราะผมก็แค่ลูกค้าที่มาซื้อของที่ร้านเฉยๆ
                        เบียร์ขวดแรกหมดไปขวดที่2ก็ตามมา เวลาก็เริ่มผ่านไป
                        จนกระทั่งถึงขวดที่3 ห้าโมงจะครึ่งเข้าไปแล้ว
                        ผมเริ่มเซ็งสุดขีด มองไปในร้าน เจ๊อ้อยไปไหนไม่รู้
                        อยู่แต่พี่ชาตินั่งอยู่ที่เดิม ผมก็เริ่มจะปวดฉี่
                        จึงเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างที่เคยทำ
                        “ขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับพี่”
                        ผมพูดเสร็จก็เดินตรงไปยังหลังหลาน
                        พอเดินผ่านโต๊ะไปเท่านั้น ผมก็ยืนตัวแข็งทื่อ
                        ตาลุกวาวขึ้นมาทันที
                        สาวน้อยผมยาวยังอยู่ในชุดนักเรียนก้มหน้าโน้มตัวไปทางตักพี่ชาติ
                        น้องเอ๋นั่นเอง น้องเอ๋มาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่
                        คงจะมาตั้งแต่ผมยังไม่ได้มาถึงร้านแล้ว
                        แล้วทำไมผมถึงไม่เห็นน้องเค้าแม้กระทั่งรองเท้านักเรียนหรือกระเป๋านักเรียนโผล่ให้เห็นสักนิด
                        โต๊ะคงจะบังจนมิดหรือเปล่าก็ไม่รู้
                        แต่ผมไม่สนใจอีกแล้วว่าน้องเอ๋มาตอนไหน
                        ตอนนี้ผมสนใจอยู่กับภาพน้องเอ๋กำลังโยกผงกหัวขึ้นๆลงๆอยู่บนตักของพี่ชาติพ่อของแกเอง
                        กางเกงในของน้องเอ๋ก็ดูเหมือนจะมาค้างอยู่ที่ถุงเท้านักเรียนเหมือนที่ผมเห็นเมื่อวาน
                        พี่ชาติแกถลกกระโปรงน้องเอ๋ขึ้นมาสูงจนกองไว้ที่สะโพก
                        ผมได้เห็นก้นขาวจั๊วะของน้องเอ๋ชัดๆอีกครั้ง
                        ครั้งนี้ชัดกว่าเมื่อวาน
                        นิ้วพี่ชาติเองก็ยังคงชักเข้าชักออกหีน้องเอ๋อยู่อย่างนั้น
                        ผมแทบจะลืมไปฉี่
                        พี่ชาติชายตามองมาทางผมด้วยสายตาของคนที่เริ่มเมานิดหน่อย
                        ดูเหมือนแกจะรู้ใจผม แกวางมือจากหีน้องเอ๋
                        มารวบเส้นผมที่ปกคลุมไปหมดไว้ให้เป็นระเบียบ
                        ทำให้มองเห็นแก้มเรื่อของน้องเอ๋ได้ชัด
                        น้องเอ๋ผงกหน้าออกมา
                        ดูแกตกใจมากเหมือนกันแต่คงกำลังเมามันกับควยของพ่อแก
                        น้องเอ๋รีบก้มเอาหน้าซุกตักพี่ชาติตามเดิม
                        แต่มือแกพยายามปัดกระโปรงให้ปิดก้นไว้
                        ในขณะที่พี่ชาติเองกลับพยายามรั้งกระโปรงนักเรียนของน้องเอ๋ให้ถลกค้างไว้ที่สะโพกเหมือนเดิม
                        “อย่าดื้อสิน้องเอ๋” พี่ชาติดุน้องเอ๋เสียงแข็ง
                        น้องแกจึงหยุดปัดกระโปรงเสียโดยดี
                        ผมดูเพลินจนพึ่งนึกได้ว่าจะไปฉี่ จึงรีบเข้าห้องน้ำทันที
                        ฉี่เสร็จก็ว่าวไปหนึ่งน้ำ
                        พอล้วงว่าวเสร็จผมแง้มประตูห้องน้ำดู
                        เห็นพี่ชาติกับน้องเอ๋เปลี่ยนท่าเป็นท่าหมาซะด้วย
                        ให้น้องเอ๋ยืนโก้งโค้งค้ำกับโต๊ะ
                        พี่ชาติเองก็ยังถลกกระโปรงน้องเอ๋อัดกระแทกจากข้างหลังของน้องเค้าไม่ยั้ง
                        ปล่อยให้เจ๊อ้อยออกไปคอยขายของอยู่หน้าร้าน
                        ผมมองเห็นน้องเอ๋ไม่ชัดเลยเพราะพี่ชาติบังอยู่
                        แต่อยู่ๆพี่แกก็กลับไปนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม
                        คงจะน้ำแตกแล้ว
                        แล้วเจ๊อ้อยก็เดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ตามเดิม
                        น้องเอ๋เองก็นั่งกับเก้าอี้แต่ก็ฟูบไปที่ตักของพี่ชาติ
                        แต่คงไม่ได้อมหรือโม้กอะไรเพราะดูไม่มีอาการโยก
                        คงจะแค่ฟูบพักเหนื่อยเฉยๆ
                        ส่วนพี่ชาติเองก็กลับมาถลกกระโปรงน้องเอ๋แล้วก็ล้วงหีลุกสาวอีกที
                        ผมก็ดูไปแอบว่าวไป
                        อยู่ๆพี่ชาติแกไปยุ่งอะไรกับเข็มขัดของน้องเอ๋
                        ส่วนน้องเอ๋เองก็เหมือนจะรู้งาน
                        แกจัดแจงปลดเข็มขัดกระโปรงออกพร้อมกับถอดกระโปรงออกอย่างง่ายโดยไม่ยอมให้พ่อเหนื่อยแล้วแกเปลี่ยนจากนอนตะแคงข้างมาเป็นนอนหงายหมุนตักพี่ชาติ
                        พี่ชาติเองก็เปลี่ยนท่าจากล้วงหีจากข้างหลังมาเป็นล้วงจากข้างหน้า
                        น้องเอ๋เองก็ยังคงปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออก จนกระทั่งหมด
                        เหลือแต่ยกทรง ที่พี่ชาติเป็นคนถอดให้เอง นมเบ้อเริ่ม
                        หีโหนกสวย หมอยเรียบขลิบ
                        นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นน้องเอ๋แบบทั้งตัว วินาทีนั้น
                        เห็นหน้าร้านมีรถมาจอดเหมือนมาส่งของ