นายเข่ง (45 อวสาน)

...... ชีวิตที่ดำเนินไปตามครรลองของกฎเกณฑ์แห่งธรรมชาติ และตามกฎของกรรม

หลายชีวิตที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับ “ไอ้เข่ง” จวบจนอายุถึงเกณฑ์เป็น “นายเข่ง” ที่มีหลากหลายวิถีแห่งชีวิตของแต่ละคน

จากไอ้เข่งที่วิ่งเล่นลุยฝุ่นลุยโคลน ท่ามกลางแสงแดด สายลมแห่งท้องทุ่ง

จากเด็กๆ เล่นแบบเด็กๆ ปรับเปลี่ยนตามวัย มาเล่นแบบผู้ใหญ่ เล่นร่วมกับเด็กสาวๆ

เริ่มมีอารมณ์ แห่งกามารมณ์ มีการเกี้ยวพาราศี จับต้องเนื้อตัวซึ่งกันและกัน และลงเอยด้วยการ “เย็ดกัน” ตามประสาเด็กๆ

...... “นายเข่ง” ที่เพียบพร้อมทุกอย่างเมื่อมาอยู่กับเตี่ย เหมือนดั่งผู้ร้ายมีปืน เด็กสาวๆในแวดวงในเมืองต่างกับเด็กสาวชาวทุ่ง กลิ่นกายกลิ่นแก้มที่นุ่มนวล ผิวที่ขาวผ่องสดใส อากัปกริยาที่ต่างกันกับเด็กสาวชาวทุ่งโดยสิ้นเชิง

ทุกครั้งที่ “นายเข่ง” ได้มีโอกาสเย็ดเด็กสาวชาวเมือง มันเปรียบเทียบและแยกแยะกับเด็กสาวชาวทุ่งแล้วช่างต่างกันมาก

..... เนื้อตัวมอมแมม ผิวกร้าน แต่ก็แน่นด้วยเนื้อหนัง ไม่ว่าจะจับ บีบ เค้น เนื้อเด็กสาวชาวทุ่งแน่นมือมากกว่าชาวเมือง

ยามเมื่อโดนท่อนลำควยสอดแทรกเข้าในรูหี มันรัดแน่นอย่างมีพลังยิ่งกว่า ความอดทนมากกว่า อาการโต้ตอบอย่างไร้เดียงสา น่ารักกว่า

...... แต่...แต่เด็กสาวในเมืองก็มีที่ดีกว่าเหมือนกัน

เนื้อนุ่มนิ่ม ผิวขาวผ่อง โดยเฉพาะยามก้มลงจูบเล็มที่เนินหี ผิวที่เกลี้ยงเกลา หอมชื่นใจยิ่งนัก

กลีบครีบแคม นวลเยียนน่าจูบลูบคลำ

ยามที่โดนเย็ด เธอดีดดิ้นอย่างเจ็บปวด แต่ก็ดูเป็นอาการที่น่ารักกว่าการที่อดทนต่อการเจ็บปวดได้โดยนิ่งเฉย

โดยเฉพราะอย่างยิ่ง.....

“พี่ดา” สาวใหญ่ที่นายเข่งคลั่งไคล้หลงใหล

ไม่ว่าจะมองด้านไหน สำหรับนายเข่งแล้วช่างถูกตาถูกใจไปทุกอย่าง จนลืมนึกถึงเด็กสาวๆทุกคน

นายเข่งยอมรับถึงการได้เย็ดกับ “พี่ดา” เป็นสิ่งวิเศษที่สุด

ทุกสิ่งที่นายเข่งปรนเปรอให้ “พี่ดา” เป็นไปอย่างนุ่มนวล เป็นไปอย่างตั้งใจ ด้วยความภูมิใจ

แม้แต่น้องวาวที่แสนจะน่ารัก แต่ก็ยังเป็นรอง “พี่ดา”

....... เตี่ยนายเข่งล้มป่วยและเสียชีวิตในเวลาต่อมา ทิ้งทุกอย่างไว้ให้ “นายเข่ง” ลูกชายดูแลต่อไป

ธุรกิจที่ใหญ่โต มากมายจนนายเข่งวิงเวียน แต่ก็ยังดำเนินต่อไปได้อย่างดี โดยมีนายช่างชัชเป็นผู้จัดการ

นายชัชที่เย็ด “น้ากิม” เป็นประจำอยู่แล้ว ยอมรับดูแลต่อ พร้อมกับลูกน้อยๆที่เพิ่งคลอดอีกคนนึง

ยังมีน้องหมวยที่ยอมรับนายช่างเป็นผัว แถมมาด้วย

“นายนันท์ เพื่อนวัยเด็กที่นายเข่งฝากให้ดูแลแม่ ก็เข้ามาช่วยทำงานที่ร้าน โดยพาแม่นายเข่งมาด้วย เพราะน้าดำเสียชีวิต

และยังมีอีกสองสาวพี่น้อง อีฟัก อีแฟง ที่ไอ้นันท์มันมองมาช้านาน เข้ามาทำงานในร้านและยอมอยู่กับนายนันท์

“นายเข่ง” รับหน้าที่ประธานใหญ่ มี “พี่ดา” ช่วยงานด้านการเงิน มีน้องวาวช่วยงามบ้าน

แต่นายเข่งขอร้องพี่ดา ขอรับ อีนวล น้องนายนันท์เข้ามาร่วมบ้านด้วยอีกคนนึง

....... ดูเหมือนทุกอย่างลงตัวด้วยดี ถึงแม่ว่าจะแยกครอบครัวกันแล้วและแยกย้ายกันอยู่เป็นบ้านใครบ้านมัน แต่ความสัมพันธ์เก่าๆก็ไม่ได้เลือนหายไปทีเดียว ยังมีการพบปะสังสรรค์กันบ้างเป็นบางครั้ง โดยมีนายเข่งเป็นคนประสานงาน โดยนายเข่งมักจะพาน้องวาว หรืออีนวลไปเยี่ยมบ้านต่างๆ และแต่ละครั้งที่ไปก็จะมีการทบทวนความหลังเก่าๆกันเสมอๆ

........ “น้องหมวยดูน่ารักขึ้นนะ อกใหญ่ สะโพกผาย....ไม่รู้หีโคกใหญ่ขึ้นรึป่าว ฮิฮิ”

“อยากรู้หรอ เฮียก็มาดูเองสิ”

“ใช่...ใช่ ....น้องวาวก็น่ารักขึ้นเหมือนกันแหล่ะ ขอดูมั่งได้มั๊ยครับ” นายชัชอออกความเห็น

....... “นวลสบายดีหรอ.... ไม่ได้เจอตั้งนาน” นายนันท์ทักทายน้องสาว

“แม่ก็สบายดีนะครับ ผมไม่ค่อยได้แวะมาเยี่ยมเลย ไอ้นันท์มันทารุณแม่รึป่าวครับ” นายเข่งถามแม่เล่นๆ

“ไม่หรอก ก็มัวแต่คลุกอยู่กับอีแฟงน่ะสิ ลืมแม่ไปแล้วหล่ะ”

“งั้นคืนนี้ผมค้างกับแม่นะครับ...” นายเข่งอ้อนแม่ มือโอบรอบเอวหนา

“อื้มม...ไม่ต้องก็ได้ น้องวาวจะกลับยังงัย”

“น้องวาวก็ค้างที่นี่น่ะครับ นอนกับอีแฟงก็ได้” นายนันท์ยื่นข้อเสนอ ตามองน้องวาวที่ไม่ได้เย็ดกันนาน

“ก็ได้....ก็ดีค่ะ พี่นันท์เย็ดนุ่มนวลดี ไม่เหมือนพี่เข่งอ่ะ ....ควยก็ใหญ่ๆเย็ดก็แรงๆ” น้องวาวรีบรับข้อเสนอ

ยกเว้น “พี่ดา” ที่ไม่ยอมออกไปเยี่ยมบ้านอื่นกับนายเข่ง

“พี่...พี่ขอตัวนะคะ พี่ไม่กล้าค่ะ มัน..มันฝืนความรู้สึกน่ะค่ะ”

“ตามใจพี่ดาครับ แค่ไม่ห้ามผมก็ดีมากแล้วครับ”

...... ทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข...

จนไม่รู้ว่า ถ้าทุกคนเกิดท้องกันขึ้นมา ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อกันแน่ ถ้ามไม่ไปตรวจเลือด

“ไม่ต้องไปตรวจหรอก อยู่กับใครก็ถือว่าเป็นลูกคนนั้นน่ะ” นายชัชเสนอ

“ก็ดี...ก็ดี...”

“คงยกเว้น พี่ดา คนเดียวที่มีท้องแล้วเป็นต้องลูกนายเข่งแน่ๆ อิอิอิ” นายชัชกล่าวต่อ ในงานเลี้ยงวันเกิดนายเข่ง

นายเข่งยิ้มแก้มปริ แขนโอบรอบเอว “พี่ดา” รั้งตัวมาหอมแก้มอย่างถนุถนอม

“ขอบคุณ...ขอบคุณทุกคนที่ยกเว้น “พี่ดา” ให้ผมคนเดียว ฮิฮิฮิ”

.........................................................................................................

จบบริบูรณ์