ศึกสองนางพญา ตอนที่ 6 บรรเลงสวาทนางกำนัล 2

จั่วหวินหลิงลากลิ้นวนไปเวียนไปหลายรอบ หลายเที่ยว จน ชิงชิงตัวสั่นร้องครวญครางเสียงดังไม่หยุด

“ไม่ไหวแล้ว...ไม่ไหวแล้ว...เอา..เข้าไป.. เถอะ ....อู ยยยย”

ชิงชิงร้องอย่างสิ้นอายเอามือลูบไล้ตาม เนื้อตัวไปมา เอา มือจับมือของสือฉีให้บีบเคล้นที่เต้านมของตัวเอง จั่วหวินหลิงเอานิ้วแยงเข้าไปในรูหี ของเธออย่างช้าๆ ตอนนี้ภายในร่องหีของธอฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นเต็มไป หมด จั่วหวิ นหลิงชักนิ้วเข้าออกถี่ยิบ

“อูยยยย...เสียว เสียว ซี๊ดดด อูยยย อูยยย” ชิงชิงตอนนี้หัวสั่นหัว คลอนร้องครางแทบไม่เป็นภาษา จั่วหวินหลิงหัวเราะชอบใจเมื่อเห็น นางกำนัลสาวโดนนิ้วของ เขาปลุกเร้าจนเกิดอารมณ์เงี่ยนเต็มที่

จั่วหวินหลิงเลื่อนขึ้นมาประกบปากหอมหวาน ของชิงชิง นาง กำนัลสาวก็จูบปากตอบอย่างเร่าร้อนแลกลิ้นกันเป็นพัลวัน

“อยากโดนเย็ดเต็มที่แล้วใช่ไม๊” จั่วหวินหลิงกระซิบถาม

นางกำนัลเสียวจนพูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้าร้องอืออา จั่วหวินหลิงรีบจัดท่าให้ โดยจับให้ชิงชิงยืนโก้งโค้งขาแยกออกจากกัน กลีบเนื้อสีขาวอมชมพูสองพูแบะห่าง ออกจากจนเห็นช่องทางเข้าไปในร่างกายอย่างชัดเจน

ชิงชิงยืนโก้งโค้งส่ายตูดไปมายั่วยวนเต็ม ที่ แต่แทน ที่จั่วหวินหลิงจะเอาควยยัดเข้าไป เขากลับก้มลงเอาลิ้นดันเข้าไปภายในอีก เขาดันไปจนสุด ตวัดลิ้นฉกแผล่บไปมาตามจุดสำคัญ ทำเอาชิงชิงถึงกับดิ้นพล่านส่ายก้นไปมา

ตอนนี้จินเปียวซึ่งหาโอกาสอยู่นาน พอเห็นชิงชิงยืนโก้ง โค้งมีที่ว่างด้านหน้าจึงไปยืนตรงหน้าชิงชิง จับควยให้จ่อปากให้นางอม ซึ่งนางกำนัลคนสวยกำลังเงี่ยนเต็มที่จึง ไม่ยอมอมอย่างเดียวแต่ เลียด้วย เลียไปมาหลายครั้งสลับกับดูดที่ปลายหัวบาน ทำให้จินเปียวถึงกับ ร้องครางอย่างมีความสุข การถูกโลมเล้าลำควยอย่างนุ่มนวลเช่นนี้ทำให้จินเปียว มีอารมณ์มากขึ้น ควยที่แข็งอยู่กล้วกลับขยายตัวใหญ่ขึ้นอีกอย่าง มหัศจรรย์ จน ที่สุดมันก็ใหญ่คับปากชิงชิง

จั่วหวินหลิงหลังจากเลียหีชิงชิงได้ที่ แล้ว ก็เข้า ด้านหลังของนางกำนัลคนสวย เขาประคองควยเข้าไปภายในรูหี แล้วดันเข้าไปจนสุดร่าง อวบอัดของชิงชิงสั่นระริก หน้าตาเหยเก ละล่ำละลักเป็นห้วงๆ ฟังไม่รู้เรื่อง เหมือนคนจะขาดใจตาย จั่วหวินหลิงเองก็เสียวสุดขีด หีของชิงชิงฟิตรัดควยของ เขาแน่นมาก

“อูย หีเจ้าฟิต ตอดควยข้าแน่นไปหมด ชิงชิง”

จั่วหวินหลิงร้องเสียงกระเส่า ออกแรงทะลวงควยเข้าไปจนสุด ชิงชิงครางซี้ด สั่นสะท้าน ร่างบิดไปมาอย่างทรมาน จั่วหวินหลิงไม่สนใจแล้ว ตั้งหน้าตั้งตากะเด้าถี่ยิบ เห็นหน้าของชิงชิงบิดเบี้ยว ส่งเสียงครางทุกครั้ง ที่โดนกระแทกจั่วหวินหลิงก็ยิ่งมีอารมณ์กระแทกหนักขึ้นแรงขึ้น สองเต้าของนางกำนัลคนสวย สั่นไหวยวบๆ จนในที่สุดจั่วหวินหลิงก็เสียวสุดขีด มันสาวท่อนควยออกมาเกือบ หมดแล้วปักดำดิ่งเข้าไปอย่างแรงเป็นการอำลา น้ำเงียนพุ่งกระฉูด ชิงชิงครางลั่นเสียงยาวต่อเนื่องตัวสั่นพั่บๆ หีตอดตุ้บๆรีดน้ำว่าวจากควยของจั่วหวิ นหลิงจนหยดสุดท้าย

สือฉีรีบเข้ามาแทนที่ มันอัดควยเข้าไปพรวด เดียวมิดด้ามแถมส่ายก้นไปมาเหมือนกับเป็นการยั่วยุให้ชิงชิงเกิดอารมณ์ กระสันมากขึ้นทั้งๆที่นางกำนัลสาวตอนนี้ก็เงี่ยนสุดๆอยู่แล้ว รูหีขมิบน้ำเงี่ยนออกมา ราวกับก๊อกแตก สือฉีรั้งสะโพกนางเข้ามาหาตัวครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงพวงไข่ของเขากระทบกับแก้ม ก้นของชิงชิง ดัง ป้าบ ป้าบ อยู่ตลอดเวลา ชิงชิงเองก็ส่ายก้นไปมา ตั้งรับเขาอย่างเต็มที่

จินเปียวเห็นอย่างนั้นก็ดันควยกระเด้าปาก ของชิงชิงอย่างเต็มที่เช่นกัน นางกำนัลคนสวยเอามือยกขึ้นมาลูบที่เจ้าพวงของสือฉีไปมา เป็นการกระตุ้นให้เกิดความเสียวมากยิ่งขึ้นจนสือฉีทำท่าจะถึงสวรรค์

“อูยย พอก่อน ชิงชิง เดี๋ยวน้ำแตกไม่ได้เล่นท่า”

สือฉีร้องรีบดึงควยออกก่อนที่จะหลั่งน้ำ เงี่ยนเข้าไปข้างในหีเธอ จอมวายร้ายกำลังมันส์เต็มที่จึงไม่อยากเสร็จเร็วเขา เปลี่ยนท่าให้ชิงชิงนอนหงาย แล้วยกขาทั้ง สองข้างพาดไว้บนบ่า แล้วสือฉีก็ดันควยเข้าไปภายในรูหีอย่างช้าๆ มันค่อยๆผ่ากลีบเนื้ออวบอูมของเธอออก จากกันอย่างช้าๆ แล้วควยก็เข้าไปภายในจน มิดด้าม เขาดันเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อน แต่ชิงชิงเป็นฝ่ายเร่งรัดให้ เร็วๆ

“อูยย แรง แรง ซี๊ดด เงี่ยนจะตายอยู่แล้ว อูยย อูยย อูยยย ซีดดด”

นางกำนัลสาวเงี่ยนสุดขีด กระดกตูดเด้งอัดหีสู้เขา อย่างเร็ว ๆ สือฉีจึงเร่งกระเด้าควยดันเข้าไปอย่างไม่หยุด ชิงชิงครางกระเส่ามือจับ ที่ บ่าเขาเอาไว้แน่น ก้นของสือฉียังทำหน้าที่อย่างไม่หยุดเสียงเนื้อของคน ทั้งสองกระทบกันดังเปาะแปะๆ สักพักใหญ่ๆ เสียงชองชิงชิงก็ร้องโอดครวญ ร่างกระตุกเกร็ง มือเท้าหงิกงอ

“อูยยย...เสียว..จะ..ออก...แล้ว...อูยยย.. ซี๊ดดด”

ชิงชิงกรีดร้องครวญคราง สือฉีเร่งกระเด้า เร็วขึ้น เขากระดกก้นกระแทกถี่ยิบ ชิงชิงครางกระชั้นถี่เร็ซขึ้น ยกสะโพกเด้งรับเร็วไม่แพ้กัน ก้นของนางกระดกส่ายไปมาแทบไม่ติดพื้น ในที่สุดทั้งคู่ก็เสร็จไปพร้อมๆกัน ในขณะที่จินเปียวก็หลั่งออกมาในปากของนาง แล้วทั้งหมดก็นอนฟุบ กายอยู่กับพื้นหอบหายใจระรวยอย่างหมดแรง

จั่วหวินหลิงปล่อยให้ทุกคนนอนพักครู่หนึ่ง จึงออกคำสั่ง

“จินเปียว พาชิงชิงไปล้างหีแล้วคุมตัวนางไว้ หากไม่ได้รับคำสั่งข้า ห้ามไม่ให้ปลดปล่อยนางออกมา”

จินเปียวรับคำ ฉุดลากนางกำนัลขององค์หญิงฉางผิงที่เดิน ขาถ่างออกไป สือฉีอดถามมิได้

“นายน้อย ทำไมไม่กำจัดนางไปเสีย”

จั่วหวินหลิงกล่าวอย่างแช่มช้า

“พวกเรากำลังเดินทางไปสำเร็จโทษสื่อเข่อ ฝ่า พระบรม ราชโองการลับฉบับนี้ คงประกาศนิรโทษควมผิดแก่สื่อเข่อฝ่า พวกเราไม่จำเป็นต้องฆ่า นางกำนัลนี้ก่อกวนเรื่องราวใหญ่โต เพียงรีบรุดไปยังเมืองนานกิงจัดการกับสื่อเข่อฝ่าก่อน รอจนนางกำนัลผู้นี้ ติดตามไปถึง สื่อเข่อฝ่าก็กลับกลายเป็นคนตายแล้ว ฮา ฮา...”

...................................................................................

ภายในตึกท่านสื่อ สมุหกลาโหมเมืองนาน กิงสื่อเข่อฝ่ากำลังตรวจทานเอกสารอยู่หลังโต๊ะยาวกลางห้อง

พลันได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น มือปราบในสังกัดหลิน เพียวเร่งรุดเข้ามารายงาน

“เรียนท่านสื่อ ผู้พิทักษ์ที่สิบสี่อัญเชิญพระบรมราช โองการมาขอพบ”

สื่อเข่าฝ่าลุกจากโต๊ะด้วยความตระหนก เห็นจั่วหวินหลิงเดิน เข้ามา กล่าว เสียงกังวาน

“รับพระบรมราชโองการ”

สื่อเข่อฝ่ารีบคุกเข่าลง

“มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ด้วยปรากฏว่าสมุหกลาโหม เมืองนานกิงสื่อเข่อฝ่าซ่องสุมกำลังคิดก่อการร้าย ควรลงโทษประหารชีวิต จึงพระราชทานสุราพิษให้”

สื่อเข่อฝ่าสะท้านขึ้นดุจถูกสายฟ้าฟาดใส่ หน้าเผือดขาวในบัดดัล ปากยังขานรับว่า

“เป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้า”

พลางยื่นสองมือที่สั่นระริกออกรับม้วนแพร พระบรมราชโองการมา

จากนั้นสือฉีจึงถือถาดไม บนถาดวางป้านสุราใบหนึ่ง และจอกใบหนึ่ง

จั่วหวินหลิงสั่งว่า

“ท่านสื่อเชิญ”

สื่อเข่อฝ่าเหลียวมองหลินเพียวแวบหนึ่ง จึงระบายลมจากปากกล่าว ว่า

“ตกลง เจ้าชีวิตต้องการให้ข้าพระองค์ตาย ข้าพระองค์มิอาจตาย”

พลางยื่นมือหยิบจอกสุราพิษนั้นมา

เห็นแน่ชัดว่าขุนนางตงฉินที่จงรักภักดีต่อ ราชวงศ์ต้องตายภายมต้แผนปรักปรำของเฉาฮั่วฉุน มิคาดยามนั้นได้ยินเสียงชายเสื้อปะทะลม เร่งร้อน เงา ร่างสายหนึ่งม้วนตีลังกาหลายทอดดุจวานรอันปราดเหรียวพาตัวเข้ามาภายใน ห้องอย่างรวดเร็ว ร่างพอยืนหยัดกับพื้นก็ตวัดเท้าเตะกราด ถึงกับเตะจอกสุราพิษใน มือสื่อเข่อฝ่าร่วงหล่นลง

เห็นคนสอดเท้าเข้าขัดขวาง กลับเป็นเด็กหญิงอายุ เยาว์ หน้า ตาน่ารักแสยะหน้าล้อเลียนจั่วหวินหลิงด้วยความคึกคะนอง

จั่วหวินหลิงบังเกิดเพลิงอำมหิตพลุ่งขึ้น ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายหนึ่ง ยังเป็นเด็กผู้หญิง ยกขลุ่ยในมือจ่อใส่

เงาเขียวพุ่งวาบ อสรพิษด้ายเขียวนั้นดีด ตัวออกจากขลุ่ย พุ่งฉกใส่เด็กผุ้หญิงดุจประกายไฟ

ทันใดเงาพัดปรากฏวูบหนึ่งต้านสภาวะฉกจู่ โจมของอสรพิษด้ายเขียวไว้ได้

พัดจีบนั้นสะบัดเหวี่ยงคราหนึ่ง ก็เหวี่ยงอสรพิษด้าย เขียวปลิวไปปะทะกับผนังห้องจากนั้นค่อยร่วงฟาดกับพื้น แน่นิ่งไม่ไหวติงอีก

จั่วหวินหลิงหน้าเปลี่ยนไป เหลียวขวับไปยังทิศทาง ที่ปรากฏพัดจีบคลี่ปราดเข้ามา ค่อยพบว่าเจ้าของพัดเป็นบุรุษหนุ่มร่างสูงโปร่งสวมชุด ยาวขาวสะอาด มุม ปากประดับด้วยรอยยิ้มเฉื่อยชา บุคลิกภาพโดดเด่นเหนือธรรมดา

เพียงแค่แสดงฝีมือกำราบอสรพิษด้ายเขียวใน ชั่วพริบตา จั่ว หวินหลิงก็ทราบว่าบุรุษหนุ่มผู้นี้มีวิทยายุทธสูงล้ำจนไม่อาจหยั่งคำนวณรีบ ประสานมือกล่าว

“ขอเรียนถามนามสูงส่งของพี่ท่าน”

บุรุษหนุ่มชุดขาวแค่นเสียงดังเฮอะกล่าว

“ข้าพเจ้าเรียกว่าเหวียนยั่วเฟย”

จั่วหวินหลิงทิ้งกระบี่ที่รัดข้างเอว แล้วกล่าวต่อ

“ทีแท้เป็นกระบี่ดอกท้อ เราเลื่อมใสมานาน เชิญพี่ท่านลงมือได้เต็มที่ วันนี้สามารถตายใต้กระบี่ของท่านเหวียนก็ปราศจากคำตัด พ้อตำหนิ”

เหวียนยั่วเฟยแคนหัวร่อ กล่าว

“ท่านเฉลียวดฉลาดยิ่ง ทราบว่าภายใต้คมกระบี่ เราไม่ฆ่าจิ้งหรีดหัวเน่าไร้อาวุธมาก่อน”

จั่วหวินหลิงตาลุกวาวด้วยโทสะ แต่ในที่สุดก็ข่มกลั้น ไว้กล่าวว่า

“ขอบคุณจอมยุทธเหวียนที่ไว้ชีวิต ผู้น้องขออำลา”

เหลียวหน้าไปชักชวนสือฉีทั้งสอง แล้วจากไปทันที