นาคินีราคะเทวี ตอนที่ 07

 
 

                         นาคินีนอนตะลึงเอี้ยวหน้ามองไปที่บุญคำ ที่กำลังก้าวทมึงมาที่ร่างของเธอ หรือนี่คือหนี้กรรมที่
เธอจะได้รับ บุญคำเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเธอหรือนี่ นี่ซินะคือบุคคลอีกคนหนึ่งที่เธอถูกผูกติดด้วยนอกจาก
รพินทร์ แล้วทำไมเธอถึงจำได้แต่เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับรพินทร์เท่านั้น แล้วตาแก่ที่อยู่ตรงหน้านี้ ทำไมเธอที่
เป็นถึงราคะเทวี กับไม่รู้เรื่องเลย
                        เวลาชั่วพริบตาที่นาคินีคิด ร่างของบุญคำก็ลงมานั่งยองๆ แสยะยิ้มที่ข้างกายของเธอแล้ว เธอ
พยายามที่จะกลิ้งตัวหนี แต่ร่างกายเธอไร้เรี่ยวแรง เธอทำได้เพียงยกมือขึ้นช้า แล้วพลักไปที่อกของบุญคำ แต่
มันก็ไร้ผล บุญคำไม่ได้ไหวติงอะไรเลย
                       " หิ หิ หิ โชคดีอะไรของไอ้คำนะ สงสัยชาติที่แล้วทำบุญไว้เยอะ อู้ย ชาตินี้ถึงได้เจอกับสาวอึ่มๆ
อย่างนี้ " บุญคำใช้นิ้วลูบไล้ไปตามวงหน้าของนาคินี เรื่อยลงมาที่ลำคอระหง แล้วก็สูดปาก
                       " ซื้ดส นุ่มนิ้ว เนียนมาก ขาวสุดๆ อู้ยย กูสะท้านไปถึงหัวควยเลย ซื้ดส "
                       " วิงวอนท่านอย่าทำอะไรเราเลย เราเป็นเทพผู้ใหญ่ มิอาจจะแปดเปื้อนได้ "
                       " เป็นเทพเทวีอะไรข้าไม่สน ขอให้มีรูหี ข้าเย็ดดะ หรือเจ้าไม่มีรูหี ไม่เป็นไร ข้าเย็ดรูตูดเจ้าก็ได้ หิ
หิ หิ แต่ข้าว่าเจ้ามีทั้งสองรูนั่นแหละ วันนี้ข้าจะถล่มเจ้าทั้งสองรูเลย ฮ้าฮ้าฮ้า "
                       "ข้าขอเถอะ อย่าทำข้าเลย มันจะเป็นบาปติดตัวเจ้าตลอดไป "
                       " ข้าไม่กลัวหร๊อก บาปติดตัวน่ะ ข้ากลัวแต่จะไม่ได้เอาตัวติดกับเจ้ามากกว่า ไหนดูซิว่าเจ้ามีกี่รู "
                       พูดจบบุญคำก็สอดมือเข้าไปพลิกตัวให้นาคินีหงายขึ้น พอร่างของนาคินีหงายขึ้น บุญคำก็ตะลึง
งัน เพราะอวัยวะต่างๆ ทั้งที่เปิดเผย และปกปิดอยู่ ก็ปรากฎให้เห็นแก่สายตา ถึงบางส่วนจะมีพัตราภรณ์ปกคลุม
อยู่ แต่ภัตราภรณ์เหล่านั้นก็ช่างแนบเนื้อเหลือเกิน มันไม่สามารถจะปกปิดสันฐานต่างๆได้เลย ที่นูนก็ยังนูนอย่าง
ยิ่ง ที่เว้าก็เว้าหายไปจนลึกลับชวนให้แหวกหา มันช่างเป็นภาพที่เย้ายวน จนบุญคำแทบทนไม่ได้ อยากจะเข้า
ไปกระชาก แล้วกระแทก กระแทก
                           " ซื้ดสส หัวใจไอ้คำจะวาย แม่เจ้าโว้ย นมเป็นนม เนินหีก็โหนกนูน มีผ้าปิดอยู่ยังเห็นเป็นร่อง
เลย ซื้ดส " บุญคำยื่นมืออันสั่นเทาไปที่ชายผ้านุ่งที่ร่นขึ้นมาจนเกือบถึงเนินสามเหลี่ยม แกค่อยๆถลกรั้งขึ้นมา
ช้าๆ ช้าๆ ผิวเนียนอันขาวผ่อง ทำให้แกมองจนตาแทบถลนออกมา
                           นาคินีหลับตานิ่ง มีหยดน้ำตาไหลออกมาที่หางตาทั้งสองข้าง เธอรู้สึกอดสูใจมากที่ต้องมา
นอนนิ่ง ให้ตาแกชั่วช้าล่วงเกินกล้ำกลาย โดยที่เธอไม่สามารถจะขัดขืนหรือตอบโต้ได้เลย
                           บุญคำยังถลกผ้าต่อไป ในที่สุดก็พบซับในบางๆปิดหนั่นเนื้อนูนเป็นหลังเต่าเอาไว้ แกเห็นรอย
ดำจางๆเป็นแผ่น ซึ่งก็เดาไม่ยากว่าเป็นพงหมอยที่ปกคลุมอยู่เหนือร่องสวาทที่อยู่ลึกลงไปอีก แกปล่อยมือจาก
ชายผ้านุ่ง เอื้อมมือไปแตะและลูบไล้ที่ซับในบางๆผืนนั้น บางขณะก็สอดนิ้วแซะแทรกไประหว่างขาอ่อนที่เบียด
ชิด เพื่อสัมผัสกับร่องหลืบ แม้มีผ้ากั้นแกก็รู้ได้ว่า มีความเปียกชื้นที่กำลังจะชุ่ม อยู่เบื้องหลังซับในผืนนั้น
                           เฒ่าลามกอดรนทนไม่ไหว แกใช้นิ้วเกี่ยวริมซับในเบี่ยงออกด้านข้าง และยังจับขาของนาคินี
แบะอ้าออก เพียงเท่านี้แกก็เห็นความเร้นลับแทบทั้งหมดของนาคินีแล้ว
                           " ซื้ดส หีสวยเหลือเกิน นายหญิงทำอะไรไม่ได้เลย สวยพอๆกัน ไหนขอดูข้างในสิ ว่าจะสวย
ขนาดไหน " ว่าแล้วแกก็ใช้นิ้วแบะแคมหีถ่างออก " อู้ววว แดง แดงสด น่าเลีย อู้ย ขอไอ้คำซดที่นึงนะ " พูดจบ
แกก็เข้าไปแทรกที่หว่างขาของนาคินี แล้วสอดมือเข้าไปที่ก้นของเธอ จากนั้นก็ยกขึ้นพร้อมกับแทรกตัวเข้าจน
ชิด เมื่อก้นถูกยกสูงขึ้น ขาของเธอก็อ้าออกโดยอัตโนมัติ ร่องหลืบรูหีจึงปรากฎต่อหน้าแกอย่างใกล้ชิด กลิ่น
หอมพิเศษของรูหี อบอวลขึ้นมา บุญคำสูดเข้าไปจนเต็มปอด จากนั้นแกก็ใช้มือที่โอบต้นขาของนาคินี อ้อมมา
แบะแคมหีให้อ้ากลางออกไปอีก
                     " ซื้ดสส แดงสดน่าซดที่สุด แตดใหญ่พอๆกับนายหญิงเลย มันส์ล่ะกู " แกใช้นิ้วเขี่ยที่แตด แล้ว
ก็ซบหน้าลงไป แกลากลิ้นแซะไปตามซอกแคมทั้งแคมนอกแคมใน ฉกลิ้นถี่ๆที่เม็ดแตด บางครั้งก็ดูดทึ้ง จนเม็ด
แตดเริ่มบวมแข็งเป็นไต น้ำใสๆเอ่อเยิ้มไปทั่ว แกใช้ลิ้นกวาดกลืนกินอย่างอร่อยลิ้น
                     " เป็นไง เริ่มมีอารมณ์อยากถูกเย็ดแล้วใช่มั้ย แตดแข็งเด่เลย หิ หิ ไม่ว่าคนหรือเทพ มันก็เงี่ยนเป็น
เหมือนกันล่ะว้า เดี๋ยวข้าจะสนองให้เอ็งอิ่มไปเป็นร้อยปีเลย ว่าแต่เอ็งเคยโดนอึ้บหรือยังวะ ถ้ายังข้าจะได้ถนอม
หน่อย แต่ว่า ข้าว่าเอ็งต้องเคยแล้วล่ะ อายุตั้งหลายพันปีแล้วไม่ใช่เรอะ หิหิ ไหนข้าขอดูนมเอ็งหน่อยว่าจะงาม
เหมือนหีเอ็งมั้ย "
                         บุญคำเอื้อมมือไปกระชากผ้าที่คลุมหน้าอกนาคินีออก เต้านมทั้งสองของเธอก็ดีดเด้งออกมาสู่
สายตาของแกทันที
                         " ซื้ดส ข้าก็คิดนะว่า นมของเอ็งจะต้องสวย แต่นี่มันสวยกว่าที่ข้าคิดเสียอีก " บุญคำลูบเบาๆไป
ที่เต้าทั้งสอง แล้วก็บีบเค้นอย่างแรง จนนาคินีต้องสะดุ้งด้วยความเจ็บ
                         " โอ้ย อย่าบีบนม ข้าเจ็บ วิงวอนท่าน อย่าทำข้าเลย "
                         " อืม พูดได้แล้ว ข้านึกว่าเอ็งเป็นใบ้ไปแล้วเสียอีก ไม่เอาแล้ว ข้าจะคลายสะกดให้เจ้าอีกสักนิด
หน่อย ถ้าเอ็งเคลื่อนไหวไม่ได้แบบนี้ เย็ดไม่มันส์ว่ะ คงเหมือนเย็ดกับท่อนไม้ " พูดจบแกก็ประนมมือขึ้น บ่นคา
ถาพรึมพรำ แล้วเป่าพรวดไปที่หน้าของนาคินี
                         นาคินีรู้สึกเย็นวาบ ร่างกายเริ่มมีเรี่ยวแรงขึ้นมาบ้าง เธอเริ่มมีความหวังที่จะรอด เธอจึงเริ่มดิ้น
พร้อมกับยันขาถีบโครมไปที่กลางอกของบุญคำ จนแกหงายหลังกลิ้งไปเลย จากนั้นเธอก็ลุกขึ้น พยายามที่จะ
หายตัว แต่ก็ไม่สำเร็จ อำนาจของเธอมันหายไป ตอนนี้เธอเหมือนกับผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น
                         " หึหึหึ พอกูคืนแรงให้หน่อยนึง ออกฤทธ์เลยนะเอ็ง ต้องอย่างนี้สิถึงจะมันส์ เอ็งดูควยข้าสิ หึหึ
ตอนนี้มันแข็งกว่าเก่าอีก วันนี้ชะตาหีเอ็งขาดแน่ กูจะเป็นผัวมึงให้หีบานเลย "
                         พูดจบแกก็ก้าวเข้าหานาคินีทันที แกคว้าเข้าที่ไหล่ของเธอ นาคินีก็เบี่ยงตัวหลบ แกก็ตามติดไป
คว้าเข้าที่เอวแต่พลาด แกจับได้แต่ริมผ้านุ่งของเธอ แกเลยกระชากอย่างแรง จนผ้านุ่งขาดติดมือ ตอนนี้นาคินีมี
ซับในบางๆปิดส่วนล่างอยู่เท่านั้น ผ้าส่วนบนก็ถูกกระชากขาดไปนานแล้ว เธอวิ่งไปจนมุมอยู่ที่ผนังถ้ำ
                         บุญคำเหวี่ยงผ้านุ่งในมือทิ้ง แล้วก็เดินหัวเราะตาลุกวาวเข้าไปหานาคินี
                         " มึงไม่รอดควยกูหร๊อก ไม่ต้องหนีให้เมื่อย เก็บแรงไว้กระเด้งหีตอบกูดีกว่า ฮ้าฮ้า ดูสิเหนื่อยจน
นมกระเพื่อมเลย อู้ย น่าสงสาร เดี๋ยวกูจะช่วยปลอบขวัญให้ มามะ "
                         " อย่าทำฉันเลย ฉันไหว้ล่ะ สงสารฉันเถอะ " นาคินียกมือประนมไหว้ ด้วยความรู้สึกจนตรอก
                         " ก็กูสงสารแล้วไง นี่กูก็กำลังเข้าไปปลอบขวัญมึงอยู่นี่ไง หิหิ " พูดจบแกก็กระโจนเข้าตะคลุบ
ตัวนาคินีที่จนมุมอยู่
                         นาคินีดิ้นสุดแรง บุญคำเลยชกเข้าไปที่ท้องน้อยของเธอ จนเธอทรุดลง แกเลยก้าวคล่อมตัว
เธอ ใช้มือทั้งสองบีบเค้นเต้านมอย่างแรง แล้วก้มลงใช้ปากดูดกัดหัวนมอย่างมันเขี้ยว นาคินีเจ็บจนร้องเสียงลั่น
พร้อมกับดิ้นไปมา บุญคำเห็นไม่เข้าท่า จึงทุบไปที่หน้าขาของเธอทั้งสองข้างอย่างรุ่นแรง
                     " ทีนี้สิ้นฤทธ์ซักทีล่ะมึง เล่นเอากูเหนื่อย แต่ก็มันส์สะใจดีว่ะ เอาล่ะได้เวลาเบิกฤกษ์ซักที หึหึ "
                     บุญคำเข้าคว้าขาของนาคินียกขึ้นพาดบ่า แล้วกดหัวควยลงไปที่รอยแยกของรูหี จากนั้นก็ดันสุด
แรง แต่ก็ไม่เข้า นาคินีหวีดร้องอย่าน่าสงสาร
                      " อู้ย ซื้ดส หัวควยแทบถลอก กูลืมไป มันยังไม่มีน้ำหล่อลื่น " พูดจบแกก็ถ่มน้ำลายลงไปที่ร่องหี
กับหัวควย แล้วแกก็กดหัวถอกละเลงกับร่องหี และดันลงไปอีกที หัวถอกผลุบเข้าไปจนมิดเงี้ยง แกสูดปากโก่ง
ก้น กระแทกลำควยเข้าไปสุดแรง ลำควยไหลหนืดๆเข้าไปครึ่งลำ นาคินีกรีดร้องด้วยความแสบรูหี
                      " ซื้ดสส อ่าา รูหีมึงนี่คับจริงๆ กูกระแทกควยสุดแรง ยังเข้าไปได้แค่ครึ่งลำ ซื้ดสส ทนหน่อยนะมึง
ควยกูทั้งยาวทั้งใหญ่ แต่เดี๋ยวมึงก็มันส์ ร้องให้กูซ้ำเองแหละ ฮ้าฮ้า " พูดจบแกก็ตะบันควยต่อจนมิดโคน
                      " โอ้ย ซื้ดส เบาๆหน่อย ข้าเจ็บเหลือเกิน อู้วววว ได้โปรด ถนอมข้าบ้าง ของข้าจะฉีกอยู่แล้ว ซื้ดส
มันแน่นไปหมด เบาๆ " นาคินีร้องขอน้ำตาคลอ
                      บุญคำไม่ฟังเสียง โย้ตัวไปข้างหน้าจนสะโพกของนาคินีลอยขึ้น แกก็เริ่มกระเด้าควยถี่ยิบ หนอง
ควยกระแทกเนินหีดัง ป้าบๆๆ แกสูดซื้ดปากด้วยความเสียวสะท้าน แกกระเด้าไปพักใหญ่ก็เริ่มคล่องขึ้น น้ำหล่อ
ลื่นในโพรงหีซึมเยิ่มไหลล้นออกมา แกเลยยิ่งโหมกระเด้าด้วยความมันส์
                     " อ่ะ อ่ะ ซื้ดสส เสียว รูเอ็งนี่รัดติ้วเลย ฮาา อึ้บๆๆ ซื้ดสส มันส์หัวถอก สงสัยพวกเทพทั้งหลายจะ
กระดอเล็ก เอ็งถูกพวกนั้นเย็ดเป็นพันๆปี รูหียังรัดเปรี้ยะยั่งกับซิงๆแน่ะ ซื้ดสส เป็นไงเริ่มเสียวล่ะสิ หน้าเบี้ยว
เลยนะมึง ซื้ดส กูก็เสียวซะ อู้ยยย ซื้ดสส ปากมดลูกมึงตอดปลายควยกู อ่าาา อึ้บๆๆๆ ซื้ดสสส "
                      นาคินีเสียวสะท้านจนทนไม่ไหว เธอกัดฟันหน้าบิดเบี้ยวครางเสียงออกมาเบาๆ มือทั้งสองข้าง
ฟาดไปมาที่พื้น รูหีผลิตน้ำหล่อลื่นออกมาจนเป็นฟองฟอด
                      " อ่า อ่า อ่า อู้ยยยส สะ สะ เสียว ซื้ดสสส ข้าเสียวเหลือเกิน โอ้ซื้ดสสส คะ คะ ควยเข้าลึก โอ้ยยย
โดนมดลูก ซื้ดส เสียวจะตายอยู่แล้ว อ่า อ่า อ่า "
                      บุญคำได้ยินเสียงครางเบาๆของนาคินี แกเลยหัวเราะ หึ หึ แล้วก็หยุดกระเด้าควย ใช้มือทั้งสอง
บีบเค้นเต้านมของเธอเบาๆ
                      พอตาเฒ่าบุญคำหยุดกระเด้า นาคินีก็รู้สึกอารมณ์ไม่ต่อเนื่อง เลยครางฮือๆ บิดสะโพกไปมาเป็น
การประท้วง
                       บุญคำเห็นอาการของเธอแล้ว ก็เลยกระเด้าเบาๆสองสามที แล้วก็หยุดอีก แกก้มหน้าลงไป เอา
ปากประกบกับริมฝีปากของเธอแล้วสอดลิ้นเข้าไปพัวพันกับลิ้นของนาคสาว ซึ่งเธอก็ตอบสนองด้วยความลืมตัว
พร้อมกับพยายามกระดกเนินหีให้เบียดชิด และถูไถกับหนอกควยของบุญคำ
                        หลังการดูดปากอย่างเผ็ดร้อน บุญคำก็พูดขึ้นว่า
                        " เสียวมั้ยจ๊ะคนสวย ควยไอ้คำถึงใจดีปะ ซื้ดสส เอ็งไม่ตอบข้าก็รู้ เอาหีอัดโคนควยข้ายิกๆแบบนี้
คงอยากให้ข้ากระเด้าต่อล่ะสิ นังร่านเอ้ย ตอนแรกทำเป็นดีดดิ้น พอเจอหัวบานเข้าหน่อยส่ายหีระริกเชียว ถ้ามึง
อยากจะเสียวต่อ ก็พูดขอร้องกูหวานๆทีซิวะ กูจะเด้าต่อให้น้ำหีแตกกระจายเลย "
                      ถึงจะเสียวจนลืมตัวเช่นไร พอได้ยินคำพูดที่แสนจะดูหมิ่นของตาเฒ่า นาคินีก็รู้สึกอดสู สติกลับมา
อีกครั้ง เธอร้องไห้ใช้มือผลักไสไปที่ร่างของบุญคำ
                       " หือๆๆ ออกไปนะ เอาของแกออกจากตัวฉัน ไอ้สัตว์เอ้ย แกมันชั่วช้า ทำได้แม้กับข้าซึ่งเป็นเทวี
ที่จะคอยดูแลปกป้องพวกแก ข้าบอกให้เอาของแกออกไปเดี๋ยวนี้ หือ หือ หือ "
                       " อุ๊บ๊ะ! อีนี่อารมณ์ขึ้นๆลงๆ เมื่อกี้ยังระริกๆอยู่เลย ตอนนี้ทำเป็นดีดดิ้นอีกแล้ว มึงให้กูออกไปจาก
ตัวมึง แล้วมึงคิดเหรอว่ากูจะยอม มึงเตรียมรับน้ำเชื้อของกูเข้ารูหีมึงได้เลย กูจะปล่อยให้ท่วมมดลูกจนล้นเลย
มึง ยังมี รูตูดมึงกูก็จะไม่เว้น จะเอาให้มึงเดินขาถ่างไปฟ้องเทพไท้มึงเลย ฮ้า ฮ้า ฮ้า ไม่แน่น่ะกูอาจจะได้ลูกเป็น
พญานาคก็ได้ เชื้อกูแรงนะโว้ยขอบอก "
                       พูดจบแกก็เริ่มกระเด้าควยต่อ ทีนี้แกกระเด้าช้าๆ เอาชนิดที่หัวบานแกครูดไปทุกอณูในโพรงหี
สร้างความเสียวสยิวให้แก่นาคินีจนต้องกระดกก้นตาม แต่เธอก็ยังไม่ยินยอม พยายามดิ้นหนี พอดิ้นรูหีก็ยิ่งขยับ
สร้างความเสียวจนเกือบหมดแรง เมื่อไม้รู้จะทำยังไง เธอจึงได้แต่ทุบไปที่อกของบุญคำจนแกรำคาญ
                         บุญคำชักโมโหเลยใช้มือตบไปที่ใบหน้าของนาคินีอย่างแรงสองสามฉาด
                         " ซื้ดสส อีนี่วอนซะแล้ว กูจะเย็ดอย่างนุ่มนวลให้มึงเสียวสนุก ยังทำเสียอารมณ์ ไม่รู้จะขัดขืนไป
ถึงไหน ควยกูก็ตุงอยู่ในรูหีมึงจนตึงเปี๊ยะ ซื้ดส หรือมึงชอบความรุนแรง ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูจัดให้ "
                         ตาเฒ่าตัวแสบจับขาทั้งสองข้างของนาคินีรวบมาพาดอยู่ที่บ่าขวาของแก จากนั้นก็โน้มตัวกดลง
ไปอีก จนเข่าของนาคินีทับหน้าอกอวบเธอแทบบี้แบน เนินหีที่คาบท่อนควยจนแคมตึงเกือบฉีกแหงนกระดกขึ้น
ตาคำสอดมือเข้าที่ช่องรักแร้ทั้งสองของเธอเพื่อยันพื้นถ้ำเอาไว้ จากนั้นก็เริ่มกระเด้าควยอย่างรุนแรง ปากของ
แกก็ก้มลงไปดูดและกัดหัวนมที่แลบโผล่ออกมาอย่างเมามัน
                        นาคินีเมื่อเจอท่าเย็ดท่านี้ของตาเฒ่าเข้าไป เธอถึงกับร้องโหยหวนลั่นถ้ำ มือทั้งสองของเธอทุบ
ไปที่ไหล่ของบุญคำ แต่มันก็ไม่ทำให้แกสะดุ้งสะเทือนอะไรทั้งสิ้น กลับเป็นการปลุกเร้าอารมณ์ป่าเถื่อนให้กับแก
มากขึ้นไปอีก ท่อนควยที่วิ่งเข้าออกในรูหีเธอ มันสร้างความจุกแน่นปนความเสียวให้กับเธอเป็นอย่างยิ่ง เพราะ
ตาคำกระเด้าชนิดขึ้นสุดลงสุด เร็วและแรง จนเสียงกระแทกควยดังลั่นถ้ำ ป้าบๆๆๆๆ กลบเสียงร้องของเธอ
                        " ซื้ดสสส โอ้ยยย เบาๆหน่อย ฉันจุกไปหมดแล้ว ซื้ดสสส สงสารฉันเถอะ โอ้ยยย ฉันแสบแคมหี
เหลือเกิน ซื้ดสส โอ้ะ อ่าๆๆๆๆ อู้ยยยยย เย็ดฉันเบาๆ ฉันเจ็บหี อูยยย ซื้ดสสส หนอกควยแกกระแทกโหนกหีฉัน
ซะช้ำไปหมด โอ้ยยย อย่ากระแทกจนสุด อูยยย ไอ้สัตว์ ฉันบอกให้เบาๆ ซื้ดสสส...."
                        " อูยยย มันส์ หัวควย ซื้ดสสส กูหยุดไม่ได้โว้ย รูหีมึงโคตรวิเศษเลย เย็ดมันส์โคตร รัดควยกูจน
แทบขาด ซื้ดสส  กูเย็ดมึงขนาดนี้ยังไปเสียวอีกเหรอ ต้องให้แรงกว่านี้ใช่ปะ นี่แน่ะ อึ้บๆๆๆๆ ซื้ดสสส อ่ะๆๆๆๆๆๆ
ซื้ดสสส หีมึงโคตรตอดเลยว่ะ หัวควยกูแทบหลุด ซื้ดสสส "
                         บุญคำตั้งอกตั้งใจเย็ดอย่างถวายหัว จนตอนหลังนาคินีเองก็เสียวจนร้องลั่น ลืมไปหมดว่าตัว
เองกำลังโดนข่มขืน อย่างว่าแหละ ควยกับหีถ้าเจอกัน ก็มีแต่ความมันส์ มันไม่สนหรอก ว่าจะเป็นควยหรือหีของ
ใคร รูหีที่โดนท่อนควยเสียดสี อย่างไงน้ำเงี่ยนก็ต้องแตก เช่นเดียวกับนาคินี ที่เธอไม่ยินยอมในตอนแรก แต่พอ
โดนเย็ดไปซักพัก ความเสียวที่เกิดขึ้นก็ทำให้เธอลืมตัว ปลดปล่อยจิตใจให้ท่องไปกับความสุขที่ได้รับ เธอตอบ
สนองตาคำในทุกท่วงท่า ลิ้นของเธอสอดเข้าไปสำรวจในทุกโพรงของช่องปากตาคำ เนินหีที่เด้งอัดกับท่อนหฤ
หรรษ์ เธอก็ทำได้ดียิ่ง เสียงครวญครางของเธอก็เร้าใจตาคำ จนควยแข็งเป็นท่อนหิน ยามเธอเป็นฝ่ายโยกขย่ม
เธอก็ควบจนตาคำเด้งเอวรับแทบไม่ทัน การเย็ดดำเนินไปอย่างดุเดือด และแล้วสวรรค์ก็มาถึงยังคนทั้งสอง ไม่
สิ เทพหนึ่งคนหนึ่ง
                       " ซื้ดสสส อ่ะๆๆ อ่าๆๆๆ อูยยยยย นะ นะ น้ำ ฉะ ฉัน จะ แตกแล้ว ซื้ดส อย่าหยุด กระแทกควยเข้า
มา ลึกๆ อ่ะๆๆๆๆๆๆ อูยยยยย โอ้..... ตะ ตะ แตกแล้ว อูยยย สวรรค์ น้ำแตกแล้ว อู้ววววว..."
                       " กูก็จะแตกแล้ว ซื้ดสสส อึ้บๆๆๆๆๆ อ่ะๆๆๆๆๆๆ แตกแล้ว แตกแล้ว ซื้ดสสส....แฮ๊กๆๆๆ.."
                    บุญคำหอบแฮ๊กๆๆ พร้อมกับกดหนอกควยอัดใส่โหนกหี เกร็งก้นพ่นน้ำเชื้อเข้าไปในรูหีของนาคินี
แกเกร็งกระตุกไปทั้งร่าง สุดท้ายก็นอนเอาหน้าซุกไปที่หว่างนมของเธอด้วยความเหน็ดเหนื่อย
                    เมื่อสติกลับคืนมา นาคินืก็ดันมือพลักร่างของบุญคำออกไป แต่ทำไม่สำเร็จ เรี่ยวแรงของเธอมัน
เหือดหายไปหมด เธอจึงปล่อยมือลงแนบกับพื้นถ้ำ ในใจเธอนั้นก็นึกปลง ไหนๆเหตุการณ์มันก็ดำเนินมาถึงขั้น
นี้แล้ว เธอคงเปล่ียนแปลงอะไรไม่ได้อีกแล้ว ควยของตาเฒ่าบุญคำก็ยังตุงเต็มรูหีเธอจนหุบขาไม่เข้า อะไรจะ
เกิดขึ้นอีกต่อไป ก็คงต้องปล่อยให้มันเกิด
                    " เป็นยังไงบ้างคนสวย กูเย็ดมันส์มั้ยล่ะ เห็นมึงเด้งหีสะเด็ดไปเลย ติดใจควยกูเข้าแล้วใช่ไหมล่ะ
ถึงใจถึงอารมณ์มึงมั้ย เดี๋ยวกูหายเหนื่อย จะปรนเปรอมึงให้ไปนับดาวบนสวรรค์เลย ฮ้าๆๆ กูขอพักแป๊บนึง "
                    พูดจบ บุญคำใช้ปากดูดไปที่หัวนมของเธอทีนึง แล้วยกตัวออก ควยแกงัดรูหีออกมาดัง บ๊วบ จน
นาคินีต้องแอ่นหีตามด้วยความเสียว
                      " ซื้ดสสส อุ้ย ... พอแค่นี้เถอะนะฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ถือโทษโกรธ
เคืองอะไรเธออีก นะๆ ปล่อยฉันไปฉันขอร้อง " นาคินีอ้อนขอความเห็นใจ
                       " กูยังไม่หายมันส์เลย อะไรวะ จะให้กูปล่อยไปง่ายๆ มึงเห็นควยกูมั้ย มันยังแข็งอยู่เลย ยังไง
วันนี้กูต้องเย็ดมึงจนน้ำควยกูหมดนั่นแหละ กูถึงจะปล่อยมึงไป แต่ถ้ากูเงี่ยนอีกตอนไหน กูจะเรียกมึงมาแบให้
กูเย็ดมึงอีก มึงต้องเป็นกระหรี่ของกู ไม่สิ ของพวกกูไปจนกว่าพวกกูจะเบื่อจำไว้ "
                        " ไม่นะ อย่าทำกับฉันอย่างนี้เลย ลูกน้องของเธอมีแต่พวกกักขฬะ เห็นผู้หญิงไม่ได้ ฉันกลัว
อย่านะ ฉันขอร้อง "
                        " ถ้างั้นมึงก็ต้องพาลูกน้องของมึงมา จะเป็นกุ้งหอยปูปลา อะไรก็ได้ ขอให้สวยๆหุ่นอวบๆ แล้ว
กูจะละเว้นมึง ไม่ต้องไปเย็ดกับพวกนั้น ความจริงกูก็เสียดายมึงเหมือนกัน กูจะเก็บเอาไว้ฟัดคนเดียว ตกลง
ตามนี้ก็แล้วกัน หึๆๆ ตอนนี้เรามาต่อกันเถอะ ควยกูแข็งขึ้นมาอีกแล้ว " บุญคำพูดจบก็พลิกตัวขึ้นคล่อมร่างของ
นาคินีทันที แกไซ้ฟัดไปทั่วร่างของเธอ ทั้งบีบทั้งเค้น ควยแกก็ กระเด้าดึ้บๆที่บริเวณร่องหี
                       " พอก่อน อย่าทำฉันอีกเลย บอกว่าพอแล้ว ฉันเจ็บมากรู้มั๊ย อย่า...."
                       " มึงเจ็บที่ตรงไหนวะ กูออกจะทนุถนอม บอกมาว่ามึงเจ็บที่ตรงไหน ไม่งั้นกูจะฟัดมึงให้แรงกว่า
นี้อีก "
                       " ฉันเจ็บที่ ที่..."
                       " ตรงไหน บอกมา " บุญคำฟัดแรงขึ้นไปอีก
                       " บอกแล้ว ฉันบอกแล้ว ฉันเจ็บ.. หี.." นาคินีพูดอย่างเบาๆ
                       " อะไรนะ กูไม่ได้ยิน พูดดังๆ "
                       " ฉัน เจ็บ รูหี ได้ยินมั้ย แกเย็ดจนฉันแสบไปหมดแล้ว อย่าเย็ดอีกเลย ฉัดอมให้แกก็ได้ " นาคินีเสนอ
                      " เจ็บหีเรอะ ไม่เป็นไร กูเย็ดรูตูดมึงก็ได้ ฮ่ะๆๆ "
                      " โอ้ย ไม่นะ " นาคินีร้องเสียงหลง
                      " ไม่มีคำว่าไม่สำหรับกู จำไว้ " บุญคำพูดจบแกก็ลุกขึ้น จับให้นาคินีนอนคว่ำ แล้วดึงก้นของเธอ
ขึ้นจนโด่ง จากนั้นก็จับท่อนควยกระแทกเข้าไปที่รูหี แกกระเด้าถี่ยิบ พร้อมกับซื้ดปากด้วยความเสียว นิ้วของ
แกก็ชอนไชไปที่รูก้นของนาคินี
                        นาคินีร้องขึ้นด้วยความเสียว แต่ก็ต้องส่ายก้นหนีนิ้วของแก
                         บุญคำไม่ลดละ ก้นแกก็ซอยไป นิ้วแกก็แหย่ไป จากหนึ่งก็เป็นสอง แกถ่มน้ำลายลงไปจนชุ่ม
เมื่อเห็นว่าได้ที่แล้ว แกก็ชักควยของแกออกมา มือทั้งสองก็แหกแก้มก้นจนเห็นรูตูดตึงเปรี๊ยะ จากนั้นก็ถ่มน้ำ
ลายลงไปอีก
                         " เอาล่ะนะมึง เตรียมตัวก้นแหกได้แล้วมึง "
                         " กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆ"
.............................................................................................
                         " โอ้ย นี่ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ แกจะใจเย็นไปถึงไหนเชษฐา เรารอพวกนั้นมาหนึ่งวันแล้ว ฉันว่า
เราออกตามหากันดีกว่า ไม่รู้จะเป็นยังไงกันมั่ง ฉันเป็นห่วงเหลือเกิน " เสียงไชยยันโวยวายลั่นถ้ำ
                         " ใจเย็นๆหน่อยไชยยัน ทุกคนก็เป็นหวงพวกที่หายไปเหมีอนเธอกันทุกคนแหละ " มาเรียพูด
ขึ้น แล้วหันไปทางเชษฐา
                         " พี่ใหญ่คะ ฉันว่าเราควรแบ่งคนออกตามหาพวกนั้นกันดีมั้ยคะ ฉันขออาสาเอง ขอแงซายไป
กับฉันสองคนก็พอ " มาเรียปรึกษา
                         " เอาล่ะ ถึงแกจะไม่บ่นนะไชยยัน ฉันก็กำลังจะตัดสินใจออกตามแล้วล่ะ เอาเป็นว่าพวกเราไป
พร้อมๆกันหมดทุกคนนี่แหละ ถ้าแยกกันหา เดี๋ยวก็ได้หลงกันวุ่นวาย ต้องเสียเวลาตามหากันอีก " พูดเสร็จ
เชษฐาก็หันไปตะโกนสั่งแงซายและพวกให้เข้ามาหา
                          " นายใหญ่มีอะไรใช้พวกเราเหรอครับ " แงซายถามขึ้น
                          " ฉันว่าเรารอพวกที่หายไปกันนานเกินไปแล้ว คงจะต้องออกตามหากันเสียที ที่เรียกมาก็จะ
ขอความเห็นว่าเราจะทำยังไงต่อไปดี ว่ายังไง  เกิด เส่ย เราจะไปตามพวกนั้นที่ไหนกันดี "
                          พวกแงซายหันหน้ามามองกัน แล้วพยักหน้าให้แงซายเป็นคนตอบ
                          " พวกผมก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน แต่ก็เชื่อว่าคงไม่มีใครเป็นอะไร จะเอายังไงก็สุดแล้วแต่นาย
ใหญ่จะเห็นสมควร จะให้พวกผมออกติดตาม หรือจะไปกันทั้งหมดผมก็ไม่ขัดครับ "
                          " ถ้างั้นเราก็ไปกันทั้งหมดนี่แหละ แต่เราจะไปกันทางไหนดีล่ะ ในถ้ำมีทางแยกตั้งหลายทาง"
                          " ผมว่าเราไปเส้นทางที่ใหญ่ที่สุดนี่ล่ะครับดีกว่า แต่เส้นทางในถ้ำเท่าที่ผมสำรวจดู มันเต็มไป
ด้วยหลุมลึกมากมาย และยังมืดมากอีก เราต้องเตรียมตัวดีๆ ผมว่าเราใช้เชือกผูกเอวกันเป็นแถวเรียงเดี่ยว โดย
เว้นระยะห่างกันพอที่จะช่วยเหลือกันได้ในกรณีที่มีใครพลาดพลัดตกลงไปในหลุม "
                     " ดีมาก ตกลงตามนั้น งั้นทุกคนไปเตรียมตัว เราจะออกเดินทางทันทีที่พร้อม "
                     การเดินทางเพื่อตามหาบุคคลที่สูญหาย เริ่มขึ้นหลังจากนั้นไม่เกินสิบนาที มีแงซายเดินนำโดย
หาบสัมภาระคู่กับคะหยิ่น ตามด้วยเชษฐา มาเรีย ไชยยัน ส่างปา และคู่ของเกิดกับเส่ย
                     ตลอดเส้นทางเต็มไปด้วยความยากลำบาก เส้นทางเต็มไปด้วยหลุมลึกบางช่วงทางเดินก็แคบจน
ทั้งหมดต้องหันหน้าเข้าผนังถ้ำแล้วค่อยๆก้าวเท้าไปทางด้านข้างๆ แต่ก็ยังไม่มีใครพลาดถึงกับตกลงไปในหลุม
จะมีบ้างก็แค่เซเกือบล้ม
                    เส้นทางเริ่มแคบเข้าเป็นเส้นทางตรง ราบเรียบแต่ลาดเทลง อากาศก็อับชื้น มีตะไคร่ขึ้นตามผนัง
และพื้น
                   " ต้องระวังกันหน่อยนะครับ ทางลาดเทแล้วยังลื่นด้วย ค่อยๆเดินนะครับ " แงซายร้องเตือน
                   " นี่มันทางลงนรกหรือไงวะ ดูสิดำมืด มองไม่เห็นอนาคตเลย อากาศก็อ้าวน่าอึดอัดชะมัด " ไชยยัน
โวยวายตามนิสัย
                   " เธอสิ ลงนรกไปคนเดียวเลย บ่นอยู่ได้ " มาเรียแหวใส่
                   " พูดเล่นนิดหน่อยก็ไม่ได้เหรอ "
                   " ไม่ได้ คนยิ่งเหนื่อยอยู่ เป็นห่วงน้อยด้วย ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง ถ้าหลงไปกับรพินทร์ก็ดีสิ กลัว
แต่จะพลัดเดี่ยว โธ่น้อย ยังคริสอีก พระเจ้า ขอให้ทุกคนปลอดภัยด้วยเถิด " มาเรียพูดเสียงสั่นเครือ
                   " ทุกคนต้องไม่เป็นอะไร อาจจะรอเราอยู่ที่ปากออกแล้วก็ได้ " เชษฐาปลอบใจ
                   ทันใดนั้นก็ได้ยินร้องโวยวายมาจากทางด้านหลัง
                   "  โอ้ย! "
                   เกิดกับเส่ยเสียหลักล้มตัวไปข้างหน้าชนเข้ากับร่างของส่างปา แล้วพากันไถลมาชนไชยยันจนเขา
คมำไปข้างหน้า ซึ่งมีมาเรียยืนหันกลับมาทางเขาอยู่พอดี ร่างของเขาชนเธอจนล้มไปด้วยกัน ไชยยันกอดมา
เรียไว้ด้วยความตกใจ ข้าวของหล่นกระจัดกระจาย
                    " ปล่อยฉันแล้วลุกขึ้นได้แล้วไชยยัน " มาเรียกระซิบบอกไชยยันที่กำลังเอาหน้าซุกหน้าอกอวบ
ของเธออยู่
                           " อีกนิดก็ไม่ได้ นมคุณนิ่มดีจริงๆ เมื่อไหร่เราจะมีเวลาเป็นส่วนตัวกันอีกนะ ผมคิดถึงคุณจัง "
                           " ก็เห็นกันอยู่ตลอดเวลานี่ ยังจะมาบอกคิดถึงอีก รีบลุก พี่ใหญ่เดินเข้ามาแล้ว " มาเรียกระซิบ
ตอบพร้อมกับผลักให้ไชยยันลุกขึ้น
                          " ไม่เป็นไรกันใช่มั้ย " เชษฐาพูดพร้อมกับยื่นมือไปฉุดไชยยันให้ลุกขึ้น ซึ่งเขาก็ลุกขึ้นจากร่าง
ของมาเรียอย่างเสียดาย
                          " ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจ " ไชยยันตอบแล้วหันไปพูดกับส่างปาว่า
                          " เกิดอะไรขึ้นส่างปา ชนฉันซะล้มเลย "
                          " ไอ้เกิดครับ มันมาชนผม ผมเลยเสียหลักชนนายไชยยันเข้า "
                          " ผมลื่นครับ ของที่หาบมันหนัก ทางก็ลื่นเหลือเกิน " เกิดอธิบาย
                          " เอาล่ะ เมื่อไม่เป็นอะไรกันก็ดีแล้ว ไหนๆก็หยุดกันแล้ว เรามาพักกินเสบียงกันก่อน แล้วค่อย
เดินทางกันต่อ " เชษฐาสั่งการ
                          พวกพรานลูกหาบจึงจัดหาเสบียงออกมากินกันตามมีตามเกิด ทั้งเจ้านายและลูกน้องต่างทำ
เวลากันอย่างเต็มที่ เพราะรู้ดีกันอยู่ว่าต้องรีบเดินทางต่อ ฉะนั้นจึงใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีทุกคนก็พร้อมที่จะเดิน
ทางกันต่อไป
............................................................................................
                         " เดินไปข้างหน้า ห้ามหันมา ทั้งสองคนนั่นแหละ หันมาแม่จะยิงให้เดี้ยงเลย " คริสติน่าตะโกน
ขู่ออกไป
                         หลังจากแกล้งเชิดวุธกับจันจนกระทั่งแน่ใจว่าทั้งสองหมดน้ำยาแล้ว คริสติน่าก็แก้มัดให้คนทั้ง
สอง จากนั้นก็ให้สวมเสื้อผ้าจนเสร็จ เธอจึงบังคับให้ทั้งสองออกเดินทาง โดยเธอเดินอยู่ด้านหลังสุด ซึ่งทั้งจัน
และเชิดวุธก็ทำตามแต่โดยดี
                          เป็นการเดินที่ทุรักทุเร ทั้งเชิดวุธและจันรู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรง และปวดที่กล่องดวงใจมาก
คริสทั้งอมทั้งดูดทั้งยั่วยวน จนควยของพวกเขาแข็งแล้วแข็งอีก แต่เธอไม่ยอมให้น้ำเงี่ยนของพวกเขาแตกอีก
เลย มันเลยจุกแน่นเจ็บปวดสิ้นดี เธอเล่นจนควยของพวกเขาบอบช้ำเขียวเป็นจ้ำๆ เวลาก้าวเท้าเดินแสนจะทร
มาน ทั้งสองได้แต่กล้ำกลืนและอาฆาตไว้ในใจ รอโอกาสจะแก้แค้นให้สมใจ ตอนนี้เชิดวุธรู้สึกทั้งรักทั้งแค้นทั้ง
กลัว ความรู้สึกมันปรนเปไปหมด
                       ทางที่ไต่ระดับขึ้นมันกินแรงเหลือเกิน จนเชิดวุธเริ่มจะทนไม่ไหวจนต้องร้องออกไป
                       " คริส ขอพวกเราพักซักประเดี๋ยวได้มั้ย ฉันเหนื่อยมาก "
                       " ก็ได้ ห้ามตุกติกนะ " คริสติน่าสำทับ แล้วก็นั่งลง เธอเองก็เหนื่อยเหมือนกัน
                       " จะให้พวกผมตุกติกอะไร แรงจะไม่มีเดินอยู่แล้ว ก็แหม่มรีดออกไปเมื่อคืนจนผมไม่รู้จะใช้การ
ได้อีกหรือเปล่า นี่ยังบวมอยู่เลย เวลาเดินมันปวดมาก แหม่มใจร้ายชะมัด " จันตัดพร้อ
                       " ไม่ต้องไปพูดขอความเห็นใจ คริสเค้าคงจะมีแต่ความสมน้ำหน้าเรา ไม่งั้นจะทำได้ขนาดนี้เลย
เหรอ " เชิดวุธพูดขึ้น
                       " ก็พวกแกมาทำฉันก่อนทำไม รู้ไว้เรื่องแบบนี้ฉันต้องเป็นคนเริ่ม ไม่ใช่พวกผู้ชายเอาไม่เลือก "
คริสติน่าโต้กลับ
                       " ใครว่าผมไม่เลือก แหม่มน่าจะรู้ดีนะว่าตัวแหม่มเองน่าเลือกขนาดไหน ผู้ชายคนไหนถ้าเขามี
โอกาส เขาจะต้องไม่พลาดแน่ๆ " จันตอบโต้
                       ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ชอบคำชม แม้จะส่อไปทางเปลืองเนื้อเปลืองตัว แต่ก็ทำให้คริสติน่าพูด
เสียงอ่อนลง ใครจะไม่ชอบที่ตัวเองมีหุ่นน่าฟัด
                        " ก็ไม่ใช่แบบที่จันทำกับฉัน คิดสิว่าฉันจะมีความรู้สึกยังไง ที่ตัวเองโดนข่มขืน "
                        " ผมขอโทษครับ ต่อไปผมไม่กล้าแล้ว " ปากจันว่า แต่ในใจกลับคิดว่าครั้งนี้พลาด แต่ครั้งหน้า
มึงโดนทบต้นทบดอกแน่ ตอนนี้พูดให้ตายใจไปก่อน
                        " ถ้าสำนึกผิด ฉันก็พร้อมให้อภัย ไหนๆก็ต้องร่วมเป็นร่วมตายกันไปอีกนาน แล้วคุณล่ะเชิดวุธ
จะไม่ขอโทษฉันบ้างเชียวเหรอ "
                        จันหันไปส่งสายตากับเชิดวุธ เป็นความหมายให้ยอมๆไปก่อน
                         " ก็ได้ ผมขอโทษ แต่คุณก็ต้องเห็นใจผมนะ คุณก็น่าจะรู้ว่าผมมีความรู้สึกยังไงกับคุณ " เชิดวุธ
พูดขึ้นในที่สุด หลังจากนิ่งคิดอึดใจนึง
                         " มันเป็นไปไม่ได้หรอก ฉันไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นกับคุณ ตัดใจจากฉันเสียเถอะเด็กน้อย "
                         เชิดวุธฮึดฮัดที่ถูกสบประมาท
                         " ผมไม่ใช่เด็กน้อยนะ ผมอายุมากกว่าคุณอีก "
                         " ฉันหมายถึงความคิดและประสบการณ์ของคุณที่เป็นเด็กน้อย ไม่ใช่ตัวและอายุ ฉันเห็นแล้ว
เมื่อคืนนี้ว่าคุณเป็นผู้ใหญ่และ ใหญ่มาก ด้วย หึหึ "
                         เชิดวุธยังไม่หายหงุดหงิด แม้ประโยคสุดท้ายของเธอจะกล่าวถึงสิ่งที่เขาภาคภูมิใจ
                         " แล้วจันจะได้มีโอกาสพบสวรรค์มั้ยครับ " จันพูดแล้วมองไปที่เป้ากางเกงอันใหญ่โต ที่คริสติ
น่านั่งอ้าขาอยู่
                         คริสติน่าเห็นจันมองที่เป้าของเธอตาไม่กระพริบ เธอยิ่งอ้าขาออกกว้างขึ้นให้จันเห็นชัดๆ จน
เขามองตาแทบถลนออกมา
                         " ของจันก็ใหญ่ไม่ใช่เล่น ไม่แน่นะฉันอาจมีอารมณ์ขึ้นมาก็ได้ แต่ตอนนี้ เฮ้อ! ถึงฉันยอม จันจะ
ทำฉันได้เรอะ หิๆๆ " พูดจบคริสติน่าก็หุบขาเข้าจนชิด
                          " อีแรดเอ้ย " เชิดวุธคิดในใจ