นาคินีราคะเทวี 06

 
 
...................................................
                      เวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไรไม่ทราบ เมื่อบุญคำฟื้นตื่นขึ้นหลังจากโหมแรง
จนเหน็ดเหนื่อยม่อยหลับไป ทิ้งคราบไคลจากการร่วมรักแห้งเกรอะกรังติดตามร่างกาย
ที่เปลือยเปล่า แกมองไปที่ดาริน ผมเผ้าของเธอยุ่งกระเซิง แต่กระนั้นเธอก็ยังดูน่ารัก
น่ากระซวกอยู่ดี
                      บุญคำทอดสายตามองไปตามส่วนโค้งส่วนเว้า ร่องหลืบเร้น ของดาริน
โอ้! ช่างสวยงามอะไรเช่นนี้ " บุญของไอ้คำเหลือเกิน ที่ได้มีโอกาสสัมผัส เชยชิด ตัก
ตวงความสุข จากเรือนร่างอันสุดโสภาเช่นนี้ " บุญคำคิดคำนึง
                      เฒ่าผู้โชดดีเอื้อมมือไปลูบไล้ทรวงอกที่อ่อนนุ่มแฝงความเด้งครัด แก
ใช้นิ้วเขี่ยเล่นเบาๆที่ปลายยอดประทุมสีแดงระเรื่อ จนมันแข็งตูมเป็นไตขึ้นมา แกอดใจ
ไม่ไหว ต้องยื่นปากเข้าไปดูดดุน จนเจ้าของเต้าสะดุ้งตื่น
                       " ทำอะไรบุญคำ " ดารินกระชากตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วใช้มือปิดที่ทรวงอก
เธอถลึงตามองบุญคำไม่กระพริบ เมื่อสติของเธอกลับมา ความสำนึกผิดและความหวง
ตัวก็เข้ามาแทนที เธอรู้สึกเสียใจต่อรพินทร์มาก
                       " นายหญิงสวยเหลือเกิน จนไอ้คำอดใจไม่ไหว ก็แค่ว่าจะล้างหน้าไก่ซัก
กะหน่อย นายหญิงตื่นขึ้นมาก็ดีเหมือนกัน เรามาสนุกกันอีกครั้ง แล้วค่อยออกเดินทาง
มะ มา ให้ผัวรับขวัญยามเช้าซักฉึกหนึ่งพอเป็นกระสาย ได้หลับไปตื่นนึง รู้สึกมันกระปรี้
กระเปร้ากระชุ่มกระชวย เมียดูควยผัวสิ มันแข็งชี้หน้าเมียอยู่นี่ไง "
                    ดารินจ้องไปที่กลางลำตัวของบุญคำ ก็เห็นท่อนเอ็นท่อนมหึมาชี้แข็งผงก
หัวงึกๆ จนน่าสยอง เธอรีบใช้มืออีกข้างลงไปปิดที่หว่างขากลางตัวเธอทันที
                    " ไม่นะ จะไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีกแล้ว นะนะบุญคำฉันขอร้อง ถ้า
ไม่เห็นแก่ฉันก็เห็นแก่รพินทร์เจ้านายของเธอนะ ฉันขอร้อง " ดารินพูดเสียงเครือน้ำตา
คลอเบ้า
                   " ผมไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนหรอก พรานใหญ่ก็ไม่ได้อยู่ตรงนี้ เราทำอะไรกันแกก็ไม่
ได้รับรู้อะไรด้วยหรอก มาซะดีๆ มาให้ไอ้คำเย็ดให้หนำควย เมื่อคืนยังเรียกไอ้คำผัวจ่ะผัวจ๊าอยู่เลย ตอนนี้ทำมา
สะดีดสะดิ้งหวงตัว รูหีนายหญิงก็โดนควยไอ้คำทะลุะลวงไปถึงไหนๆแล้ว ดูสิคราบน้ำเงี่ยนไอ้คำยังแห้งติดที่
หมอยนายหญิงเปรอะไปเลย มาซะดีๆอย่าเล่นตัว หรือจะต้องให้ใช้กำลัง "
                         บุญคำคลานเข้าไปหา ดารินต้องกระถดตัวหนี มือเธอที่คลำไปตามพื้นด้านหลัง ก็ไปสะดุดกับ
หินก้อนหนึ่งเข้า เธอจึงคว้าเอาไว้
                          ดารินรอจังหวะให้บุญคำคลานเข้ามาใกล้ตัวเธอ แล้วเธอก็ทำตาโพร่งมองไปด้านหลังของบุญ
คำ พร้อมกับตะโกนขึ้นว่า
                         " รพินทร์คะ ช่วยฉันด้วย ตาคำจะปล้ำฉัน "
                          บุญคำหลงกลคิดว่ารพินทร์มาจริงๆ จึงหันกลับไปมอง ทันใดแกก็รู้สึกเจ็บที่ต้นคออย่างแรง สติ
แกวูบหายไปทันที ร่างเปลือยเปล่าล้มกองอยู่กับพื้น
                           ดารินลุกไปเขย่าตัวบุญคำ เห็นว่าคงไม่ฟื้นง่ายๆ เธอจึงรีบลุกขึ้นแต่งตัว คว้าปืนและเป้หลังมา
สะพาย จากนั้นก็เก็บเอาไฟฉายที่แสงค่อนข้างริบหรี่ เพราะแบตใกล้หมด เธอส่องไปทั่วหลุม แล้วก็เจอเข้ากับ
ช่องเล็กๆขนาดพอที่จะมุดเข้าไปได้ เธอก็รีบมุดเข้าไปทันที ทิ้งร่างบุญคำไว้ที่เบื้องหลัง
                          เธอคลานไปได้ระยะหนึ่งช่องทางก็เริ่มใหญ่ขึ้น พอที่จะลุกขึ้นเดินได้ แสงสว่างจากไฟฉายก็
น้อยลงจนแทบจะมองไม่เห็น เธอจึงปิดแล้วเก็บไว้ในเป้หลัง เธอคลำไปที่ผนังแล้วค่อยๆเดินไปตามทางอันมืด
มิดนั้น
                          ทางเดินไม่ได้เรียบมีหินตะปุ่มตะป่ำตลอดทาง ดารินเดินไปด้วยความยากลำบาก บางครั้งเธอ
สะดุดหินล้มลงจนกลิ้งไปกับพื้น เธอต้องลุกขึ้นมาคลำหาทางเดินต่อไป ทางข้างหน้าจะไปสิ้นสุดที่ใดเธอก็ไม่รู้
ได้แต่ปล่อยให้โชคชะตานำไป ในใจเธอโหยไห้คิดถึงพี่ชายและคนรัก ซึ่งป่านนี้ไม่รู้ไปอยู่หนใด ยังมีชีวิตอยู่
หรือตายไปแล้ว เธอเดินไปคิดไป แล้วจู่ๆ เท้าที่ก้าวไปข้างหน้าก็เหยียบถูกที่ว่าง ร่างของเธอเสียหลักล้มตกลง
ไปในช่องว่าง
                     ดารินตกลงไปในหลุมใหญ่อีกครั้งหนึ่ง เธอลอยคว้างอยู่ในอากาศสักครู่นึง ก็สัมผัสกับพื้น แต่ไม่
ใช่พื้นดิน แต่เป็นผืนน้ำ ใช่แล้วเธอตกลงไปในธารน้ำใต้ดิน  ร่างของเธอจมลึกลงเกือบถึงก้นธาร พอหมดแรง
กระแทก เธอก็พยายามตะเกียดตะกายขึ้นไปที่ผิวน้ำ
                     พอพ้นขึ้นมาถึงผิวน้ำ เธอมองไปรอบจนเห็นแสงสว่างเป็นช่องอยู่ไม่ใกล้จากตัวเธอมากนัก เธอดี
ใจมาก การที่เห็นแสงสว่างย่อมแสดงว่าเธอพบกับหนทางที่จะออกไปภายนอกแล้ว เธอจึงรีบว่ายน้ำไปที่ช่อง
นั้นทันที
                    เมื่อเข้าไปใกล้ช่อง น้ำรอบตัวเธอที่เคยไหลเอื่อยๆ ก็เริ่มไหลแรงขึ้นแรงขึ้น จนเธอยั้งไว้ไม่ได้ต้อง
ปล่อยให้ตัวเธอไหลตามน้ำไป เธอได้แต่ประคองตัวไม่ให้จมเท่านั้น
                    สายน้ำพาดารินไหลเข้าไปในช่องด้วยความรวดเร็ว เธอถูกกระแสน้ำพัดจนตัวเธอจมลง เธอแทบ
ขาดใจสำลักน้ำ แต่ในที่สุดความทรมานนั้นก็สิ้นสุด เมื่อกระแสน้ำไหลพาเธอตกลงไปในแอ่งน้ำแอ่งหนึ่ง
                    ใช่เธอรอดตายแล้ว ขณะนี้เธออยู่ในแอ่งน้ำใต้น้ำตกที่โอบล้อมไปด้วยพืชพรรณ สัญญลักษณ์แห่ง
ชีวิต เธอรอดตายแล้ว
                     ดารินว่ายน้ำเข้าไปที่ฝั่งด้วยเรี่ยวแรงที่เหลือน้อยเต็มที เธอว่ายอยู่นานทีเดียวในความรู้สึกของ
เธอ แต่มันก็ไปถึงจนได้ เธอหมดแรงนอนสลบอยู่ที่ฝั่งนั่นเอง
                     ดารินสลบไปนานเท่าไหรไม่รู้ แต่เธอก็ต้องสลึมสลือตื่นขึ้น เพราะเธอเหมือนกับถูกปลุกด้วยเสียง
ที่ดังแทรกเข้ามาในอนุสติของเธอ เป็นเสียงแหบๆของผู้ชาย เรียกชื่อผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่
ชื่อนั้นช่างเป็นชื่อที่เธอคุ้นเคยเหลือเกิน เหมือนกับเป็นชื่อของเธอ
                     " จิตรางคนาง ในที่สุดข้าก็ได้พบท่านอีกครั้งหนึ่ง ข้ารอท่านมานานแสนนาน กลับมา จงกลับมา
สถิตอยู่กับข้า ณ ที่ที่กาลเวลาเป็นนิรันดร์ เราจะไม่มีวันพรากจากกันอีกแล้ว จิตรางคนาง...."
                     เสียงนั้นช่างโหยหวน แต่ก็แฝงด้วยความโหยหา ดารินพยายามลืมตาแล้วเงยหน้าขึ้น มองไป
ทางทิศที่มาของเสียง แล้วก็ต้องตลึงงัน
                   " โฮก"
                   " ก..รี้..ดดดด...."
.........................................................................................
                     จะเป็นเพราะนาคินีตั้งใจจะให้รพินทร์ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ หรือตัวรพินทร์เองอ่อนเพลียจนฟิวท์
ขาดก็ไม่ทราบได้ เขาหลับไปนานมากหลังจากโดนมนต์สะกดของนาคินี ตอนที่เขาตื่นขึ้นเขายังนึกว่าเหตุการณ์
ที่ผ่านมาเมื่อคืนเป็นเพียงความฝันที่เขาฟุ้งซ่านคิดไปเอง แต่เขาก็ต้องเชื่อ เพราะเมื่อเขามองไปที่ท่อนเนื้อของ
เขา ก็พบว่า เส้นละเอียดสีทองที่นาคินีบอกว่าเป็นห่วงนาคบาศ ยังติดตรึงแน่นเป็นเนื้อเดียวกับท่อนลำของเขา
เขาคิดว่ามันเหลือเชื่อจริงๆ
                     รพินทร์ลุกขึ้นแต่งตัว เมื่อเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินสำรวจไปรอบๆถ้ำ เขาต้องแปลกใจเมื่อพบว่า มี
ช่องทางออกจากถ้ำ เป็นทางเดินเรียบทอดตรงยาวไปสุดสายตา เขาจึงไม่รอช้ารีบเก็บสัมภาระ แล้วออกเดิน
ไปตามทางเส้นนั้นทันที
                    รพินทร์ค่อนข้างเชื่อมั่นว่าเส้นทางที่เขากำลังเดินอยู่นี้ เป็นเส้นทางที่จะนำเขาออกไป แล้วพบกับ
ทุกคนในคณะของเขา และเขายังเชื่อมั่นด้วยว่าทุกคนต้องปลอดภัย เพราะนาคินีคงไม่ยอมให้เกิดเรื่องร้ายแรง
ขึ้นในคณะของเขา
                     รพินทร์เดินอยู่ชั่วโมงกว่าๆ เขาก็มองเห็นปากทาง และยังแว่วๆเสียงเหมือนเสียงของน้ำตก เขารีบ
จ้ำเดินออกไป พอใกล้ๆจะถึงปากทางออก เขาก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงของจ้าวป่าคำรามดังลั่น ตามมาติดๆ
ด้วยเสียงกรีดร้องของผู้หญิง ที่เขาจำเสียงได้ ไม่ใช่ใครอื่น เป็นเสียงร้องด้วยความตกใจสุดขีดของ แม่ดอกฟ้า
ดารินของเขานั่นเอง
                      ทุกอย่างเป็นไปเองตามอัตโนมัติ เขาสาวเท้าวิ่งไปที่ที่มาของเสียง ส่วนมือก็ปลดปืนมาถือเอาไว้
พร้อมที่จะยิงทุกเมื่อที่มีโอกาส
                       เพียงสองถึงสามวินาที เขาก็เคลื่อนตัวมาถึงที่ปากถ้ำ สอดสายตามองหาเป้าหมาย เขาเห็นเสือ
ดำตัวใหญ่มากกำลังกระโจนเข้าใส่ร่างของดารินที่กำลังนอนคว่ำเงยหัวอยู่ ครั้งนี้คำว่าอัตโนมัติคงช้ากว่าอาการ
ที่เขายกปืนขึ้นประทับ เล็ง แล้วยิงออกไป
                       ลูกกระสุนพุ่งเข้าแสกหน้าของเสือดำตัวนั้นยังกับจับวาง ร่างของเสือดำลอยข้ามพ้นร่างของดา
รินไปนิดเดียว หวุดหวิดจะโดนแต่ไม่โดน
                     พอมันตกถึงพื้น มันก็ดิ้นเป็นการใหญ่ รพินทรยิงซ้ำเข้าไปอีกสองนัด เสือดำตัวนั้นร้องโฮกดังลั่น
แล้วมันก็ลุกวิ่งหนีไปด้วยความรวดเร็ว ทิ้งความประหลาดใจให้กับรพินทร์เป็นอย่างยิ่ง
                     " คุณหญิงเป็นไง ปลอดภัยมั้ยครับ รอผมผมเดี๋ยว ผมกำลังหาทางลงไปหา "
                     " ฉันไม่เป็นไร โอ้ ดีใจเหลือเกินที่พบคุณ ฉันนึกฉันจะต้องตายเสียแล้ว ฉันคิดถึงคุณเหลือเกิน "
                      เพียงครู่เดียว ร่างของรพินทร์ก็ปรากฎแก่สายตาของดาริน เธอรีบวิ่งโผเข้าไปสู่อ้อมกอดอันอบ
อุ่นของเขาทันที เธอกอดรัดเขาแน่น สะอึกสะอื้นร่ำไห้ที่อกกว้างของเขา
                      " คุณหญิงปลอดภัยแล้วครับ อย่าร้องไห้ เล่าให้ผมฟังสิว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไง ส่วนผมพลัด
หลงไปคนเดียว หาทางออกอยู่คืนกว่าๆถึงออกมาได้ "
                      " ฉันวิ่งหนีช้างแล้วตกลงไปในหลุมคะ........" เธอเริ่มเล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมา โดยปกปิดเรื่องของ
บุญคำเอาไว้ และเธอก็เชื่อว่า ถ้าบุญคำรอดชีวิตออกมาได้ คงจะไม่พูดถึงว่าพลัดหลงไปกับเธอ
                       "........ นี่ล่ะคะเป็นสิ่งที่ฉันเจอมา แล้วคุณละคะ "
                       รพินทร์ก็เริ่มเล่าตั้งแต่ปะทะกับโขลงช้าง วิ่งหนีตกลงไปในหลุม เจอเว้นทาง แล้วก็ออกมาช่วย
เธอทันเวลา โดยตัดเรื่องเกี่ยวกับนาคินีลูกสาวพญานาคออกไป
                        ทั้งสองพร่ำพูดกันทั้งเรื่องของตนเอง เรื่องที่เป็นห่วงเป็นใยเชษฐากับคณะที่เหลือ แล้วก็วกมา
เรื่องของเสือดำ
                        " มันใหญ่โตมาก เกือบเท่าม้า ฉันเห็นมันครั้งแรกตกใจมาก ตามันแดงกร่ำจ้องมาที่ฉัน ตอนมัน
กระโจนใส่ ฉันคิดว่าฉันคงไม่รอดแล้ว นี่คุณยิงใส่มันตั้งหลายนัด ทำไมมันถึงหนีไปได้ล่ะคะ"
                        " ผมเองก็ยังแปลกใจไม่หาย ผมยิงไปสามนัดจังๆ โดยเฉพาะนัดแรกเข้าที่แสกหน้าของมันเลย
ปกติก็น่าจะตายคาที่ไปแล้ว เพราะกระสุนต้องเข้าไปตีควานในสมองของมัน แต่นี่มันยังลงไปดิ้นให้ผมซ้ำอีกตั้ง
สองนัด แล้วยังวิ่งหนีไปหน้าตาเฉย ดูสิที่พื้นดินก็ไม่มีรอยเลือดแม้แต่หยดเดียว "
                         " หรือว่ามันหนังเหนียวคะ กระสุนเลยไม่เข้า "
                         " ก็คงจะเป็นอย่างที่คุณหญิงว่าล่ะครับ ส่วนที่ว่าเพราะอะไรมันถึงหนังเหนียว เราคงอธิบายไม่
ได้ ก็คงต้องโบ้ยไปว่ามันเป็นความลึกลับของป่าแห่งนี้ แต่ยังไงก็ขอภาวนาว่า อย่าได้เจอะเจอกับมันอีกเลย "
                     " แล้วนี่เราจะทำยังไงต่อไปดีคะรพินทร์ "
                     " ก็คงต้องหาที่เหมาะๆ รอคอยพวกเราอีกสซักวันหนึ่ง ถ้าภายในคืนนี้ยังไม่มีใครออกมา เราคงจะ
ต้องกลับเข้าไปตามกัน แต่ผมเชื่อนะว่าทุกคนยังปลอดภัย และหาทางออกมาจนได้ เผลอๆอาจจะมีแค่เราสอง
คนเท่านั้นที่พลัดหลง ส่วนทุกคนที่เหลือยังรวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน "
                     ดารินได้แต่ผยักหน้าเป็นทีเห็นด้วยกับความคิดของเขา แต่ในใจเธอก็คิดแย้งไปว่า " ยังมีเฒ่าลา
มกบุญคำอีกคนที่พลัดหลงมาด้วยกับเธอ ป่านนี้คงจะฟื้นแล้ว ไม่รู้ว่าจะหาทางออกมาได้หรือเปล่า เพราะแกไม่
มีไฟฉาย แต่ถ้าตายไปได้ก็ดี จะได้ไม่มีใครมากวนเธออีก "
                      รพินทร์บอกให้ดารินรอเขาอยู่ตรงริมแอ่งน้ำนั้น ส่วนเขาจะไปสำรวจรอบๆเพื่อหาที่พักแรม และจะ
หาอาหารมาด้วย จากนั้นเขาก็ออกไป
                      ส่วนดารินเธอก็ถอดเสื้อผ้า แล้วลงไปในน้ำเพื่อชำระล้างสิ่งที่หมักหมมมาตลอดการเดินทาง เธอ
ขัดล้างร่างกายไปทุกส่วน โดยเฉพาะส่วนกลางลำตัวเธอล้างเป็นพิเศษ หวังจะลบร่องรอยจากการกระทำของ
บุญคำให้เลือนหายไป ในใจเธอคิดไปว่า " นี่ถ้าหากรพินทร์เกิดอยากมีอะไรกับเรา เขาจะรู้มั้ยว่า เราเพิ่งถูกกระ
ทำจากชายอื่นมาอย่างหนักหน่วง  กลุ้มใจจริงจริ้ง เฮ้อ! "
                      ดารินค่อยๆอ้อยอิ่งเล่นน้ำอย่างเพริดเพลิน จนเวลาผ่านไปเท่าไหรไม่ทราบ แต่มารู้ตัวอีกทีก็ตอน
ที่มีใครคนหนึ่งมุดน้ำเข้ามากอดที่ด้านหลัง เธอตกใจมากจนหวีดร้อง
                       " ผมเองครับคุณหญิง ผมกลับมา เห็นคุณหญิงกำลังอาบน้ำอยู่ ผมเลยถอดเสื้อผ้าลงมาอาบเป็น
เพื่อน ให้ผมช่วยถูตัวให้มั้ยครับ รับรองผมถูสะอาดที่สุด "
                       " แน้ ไม่ต้องเลย ฉันถูของฉันเสร็จตั้งนานแล้วย่ะ ทำไก้จะมาแต๊ะอั๊งฉันใช่มั้ยล่ะ ฉันรู้ทันนะ ไม่ได้
ฉันไม่ยอม คนบ้า "
                       " โธ่ คุณหญิง ผมหวังดีจริงๆ มันอาจจะมีบางส่วนที่คุณหญิงถูไม่ถึง เช่นหลังไง ก็ได้ถ้าคุณหญิง
ไม่ให้ผมถู งั้นคุณหญิงช่วยสงเคราะห์ถูตัวให้พรานไพรคนยากคนนี้ได้มั้ยครับ นะครับ " รพินทร์พูดจบก็ทำหน้า
ระห้อยเจียมเนื้อเจียมตัว สายตาก้มต่ำลงจ้องมองไปที่หน้าอกของดารินที่ปริ่มน้ำอยู่ เพียงแค่ได้เห็น ร่างกาย
เขาก็ร้อนวูบวาบ ท่อนเนื้อที่เพิ่งปล่อยน้ำออกไปเมื่อคืนนี้ ก็เด้งดึ่งขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ก็หุ่นของยอดหญิงของ
เขาใช่ธรรมดาซะเมื่อไหร ยิ่งตอนนี้ยิ่งดูเซ็กซี่ ทรวงอกอิ่มสะท้อนขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ช่างยั่วยวนนัก
                    ดารินสังเกตุเห็นสายตาและแววตาของเขา ที่จดจ้องมองมาที่อกของเธอ ก็รู้สึกเขินอาย เธอรีบหัน
หลังไม่ให้เขามองเห็น แล้วพูดออกไปว่า
                    " คนบ้า ลามก มองอยู่ได้ ตัวเองมือก็ถูเข้าไปสิ จะมาให้เค้าถูให้ทำไม "
                    " โถ่คุณหญิงถูให้ผมก็ไม่ได้ ไม่เห็นใจกันเลย ก็ผมอยากให้คนรักของผมถูให้นิ นะ นะ " รพินทร์ถือ
โอกาสเข้าไปประกบด้านหลังของเธอ แล้วยื่นมืออ้อมไปคว้าหมับเข้าที่นมทั้งสองข้างของเธอ ส่วนด้านล่างก็กด
ท่อนเนื้อที่แข็งเป็กสีกับง่ามก้นงอนไปมา
                    " แน่ะ มาบีบนมเค้าทำไม "
                    " ก็มันน่าบีบนี่ "
                    " ไป ไป ฉันเหม็น หมักหมมมาไม่รู้กี่วัน ดูสิ ปลาตายไปตั้งหลายตัวแล้ว "
                    " มันคงตายตั้งแต่ตอนคุณหญิงอาบแล้วล่ะ "
                    " บ้า รพินทร์บ้า มาว่าเค้าเหม็น " ดารินฝืนตัวหมุนมาตีที่หน้าอกของรพินทร์สองสามตุ้บ
                    รพินทร์จับใบหน้าเง้างอดของดารินให้เงยขึ้น แล้วประทับจูบลงไปที่ริมฝีปากบางสวยได้รูปนั่น เขา
จูบอย่างอ้อยอิ่งให้วมกับความคิดถึง
                    ดารินสะท้านไปทั้งทรวงด้วยรสจุมพิตอันดูดดื่ม เธอเบียดหน้าอกเข้าไป พร้อมกับโอบกอด เขย็ง
ปลายเท้าจูบตอบอย่างเต็มใจยิ่ง
                    ตอนที่รพินทร์ถอนริมฝีปากออก ดารินยังหลับตานิ่งตกภวังค์อยู่ในรสจูบที่หวานไม่รู้หายนั้นอยู่เลย
                    รพินทร์จับมือของดารินลงไปสัมผัสกับท่อนเนื้อของเขา แล้วกระซิบที่ข้างหูของเธอว่า
                    " คุณหญิงครับ คุณหญิงช่วยถูตรงนี้ให้ผมหน่อยนะครับ "
                    ดารินรับคำว่า " อื้อออม " แล้วก็เริ่มสาวท่อนเนื้อเบาๆ เธอรูดหนังหุ้มหัวถอก แล้วใช้นิ้วถูไปตาม
ซอกหลืบของหัวบัก สร้างความเสียวให้กับรพินทร์จนเขาต้องกระเด้าเอวเบาๆไปด้วย
                    " ซื้ดสสส ผมเสียวเหลือเกิน มือคุณหญิงนุ่มมากครับ จะว่าอะไรมั้ยครับ ถ้าผมจะขอเย็ดคุณหญิง
ที่ตรงนี้ " รพินทร์กระซิบเสียงกระเซ่า
                    " บ้า คนอะไร อยู่ดีๆ มาขอเค้าทำอะไรก็ไม่รู้ "
                    " ก็คุณหญิงน่าเย็ดขนาดนี้ ใครจะอดใจไหว คุณหญิงรู้มั้ยครับว่า ผมแอบชักว่าวทุกคืน ทุกครั้งผม
คิดถึงใบหน้าของคุณหญิง คิดถึงเสียงร้องครางยามคุณหญิงเสียว คิดถึงร่องรูที่รัดแน่นจนของผมแทบขาด คิด
คิด คิด อีกหลายอย่างจนน้ำผมแตกคามีอเลย คุณหญิงไม่สงสารผมบ้างเหรอครับ ผมปรารถนาในตัวคุณหญิง
มาก มากจนทรมาน.... "
                      ดารินยื่นมือขึ้นไปปิดปากของเขาไม่ให้พูด แล้วก็พูดอย่าแผ่วเบาว่า
                      " พูดอยู่ได้ จะทำอะไร ก็รีบทำสิคะ "
                      เมื่อได้ยินดังนั้น รพินทร์ก็ฟุบหน้าลงที่เต้านมทันที เขาดูดดื่ม บีบเค้นบัวงามอย่างทนุถนอม ส่วน
อีกมือนึงก็วกลงไปซุกที่ซอกหลืบกลางลำตัว เขาใช้นื้วเขี่ยที่เม็ดแตด สลับกับการล้วงแทงเข้าไปในร่องรูเปียก
ชื้น เขาซอยนิ้วเป็นจังหวะช้าบ้างเร็วบ้าง
                       ดารินเสียวสะท้านเกร็ง ซื้ดสสปากเชิดหน้า ใช้มือกดไปที่ท้ายทอยของรพินทร์เป็นการเร่งเร้า
การกระทำของเขา
                        " ซื้ดสสส อ่าาา ฉันเสียวจังคะ อูยยย ทำเถอะ ทำฉันเถอะรพินทร์ ฉันเสียว ซื้ดสส ฉันพร้อมแล้ว
เร็วๆสิคะ "
                       " ให้ผมทำอะไรครับ "
                       " ก็ทำแบบที่คุณขอฉันไง เร็วๆ ซื้ดสสส "
                       " ทำแบบไหนดีครับ " รพินทร์แกล้ง
                       " จะทำแบบไหนก็รีบทำเถอะ ซื้ดสสส เอาควยคุณยัดเข้าหีฉันเดี๋ยวนี้ ฉันเงี่ยนมากแล้ว ซื้ดสสสส
อย่าแกล้งกันได้มั้ย " ดารินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจะหงุดหงิด
                        " ครับผม ปฏิบัติเดี๋ยวนี้ครับผ๊ม "
                        รพินทร์ช้อนขาข้างนึงของดารินยกขึ้น จากนั้นก็จับท่อนควยของเขาถูที่ร่องรูหฤหรรษ์ ค่อยๆดัน
เข้าไปช้าๆจนหัวบักผลุบเข้าไปจนมิดเงี้ยง
                        " ซื้ดสสส เสียวหัวถอก รูหีคุณหญิงวิเศษจริงๆ ขนาดโดนมาตั้งหลายครั้งแล้ว ยังคับแน่นเข้า
ยาก ยั่งกับหีเด็กอายุสิบสี่ ซื้ดสสส "
                        " เคยเย็ดมาล่ะสิ เด็กอายุสิบสี่น่ะ ไม่เว้นเลยนะไม่ว่าผู้เยาว์ผู้ใหญ่ แทงเข้าไปสิ ซื้ดสสส คาไว้
อยู่ได้ " ดารินต่อว่า แล้วเธอก็แอ่นเอวยิกๆ เป็นการเร่ง
                    "โถ้ คุณหญิง ก็เด็กมันยั่วนิ ผมเลยฉลองศรัทธา ก็แค่ครั้งสองครั้งเท่านั้น คุณหญิงอย่าโกรธไปเลย
ต่อไปผมจะไม่ทำอีกแล้ว ถ้าไม่จำเป็น "
                    " จำเป็นก็ไม่ได้ เข้าใจมั้ย เอ้ารีบทำเข้าสิ จะให้รอถึงไหน เค้าเงี่ยนนะ โอ้ยยย อุอู้ยยย ซื้ดสสส "
                    ดารินต้องครางซื้ดออกมาดังๆ เพราะรพินทร์กระแทกท่อนควยอย่างแรง หัวถอกเบิกรูหีเข้าไปที
เดียวชนปากมดลูกของเธอเลย จากนั้นเขาก็เริ่มกระเด้าถี่ยิบจนน้ำในแอ่งกระฉอกพริ้วเป็นวงต่อเนื่องไปทั่วแอ่ง
เท่านั้นยังไม่พอ เขายังก้มลงดูดดึงหัวนมที่แข็งเป็นไตของเธอ สร้างความเสียวซ่านให้เธอเป็นอย่างมาก
                       ดารินเด้งเอวสวนกับท่อนควยด้วยความมันส์ เธอรู้สึกแปลกใจว่าการเย็ดครั้งนี้ทำไมจึงสร้าง
ความหฤหรรษ์ให้กับเธอมากมายขนาดนี้ ในร่องรูเหมือนไม่มีเพียงท่อนควยของรพินทร์เท่านั้นที่ทะลุทะลวง
อยู่ แต่คล้ายมีอะไรที่เธอก็ไม่รู้ กำลังแวกว่ายแทรกซอนไปมา มันเบียดเสียดสีระหว่างท่อนควยกับผนังรูหี จน
เธอเสียวสะท้านแทบทนไม่ได้
                        " โอ้ยซื้ดสสส เสียวเหลือเกิน อู้วววยย รพินทร์คะ เมียเสียวรูจนจะทนไม่ไหวแล้ว ซื้ดสส คุณใส่
อะไรไว้ที่ควยคุณหรือเปล่า ซื้ดสส มันเบียดแทรกชอนไชจนเสียวไปทั้งรู ว้าย อู้ยย มันฉกปากมดลูกเมียใหญ่
แล้ว ซะ สะ สะ เสียวเหลือเกิน ซื้ดสสส "
                        รพินทร์ได้ยินดารินพร่ำเพ้อ ก็รู้ว่านาคบาศสำแดงอิทธิฤทธ์แล้ว เขาจึงพูดออกไปว่า
                        " ซื้ดสสส เป็นไง นี่ล่ะความวิเศษของควยผม ที่ผมตั้งใจจะแสดงให้คุณหญิงลิ้มรสว่ามันวิเศษ
ขนาดไหน ซื้ดสสส มันต้องคู่กันระหว่างหีวิเศษของคุณหญิง กับควยวิเศษของผม อู้ยย ซื้ดสสส รูหีคุณหญิง
ตอดหัวควยผมใหญ่แล้ว ซื้ดสส "
                        " โอ้ ซื้ดสสส ควยคุณช่างวิเศษอะไรอย่างนี้ ซื้ดสสส ฉันรักควยคุณเหลือเกิน กระแทกเข้ามาอีก
เอาแรงๆ โอ้ยย ซื้ดสส เสียวเหลือเกินที่รัก ฉันเสียวหีเหลือเกิน อูยยยยววว รพินทร์เร็วๆ โอ้ยยย น้ำหีฉันจะแตก
แล้ว อ้าาาาวว ซื้ดสสสส อี้ๆๆๆ " ดารินครวญครางด้วยความเสียวปานว่าจะขาดใจ
                        " ผมก็เสียวครับ ซื้ดสสส ทำไมคุณหญิงจะถึงเร็วจัง ซื้ดสสส ผมเด้าแรงขนาดนี้ดีมั้ยครับ อึ้บๆๆๆ
ซื้ดสสส มันส์หัวควย "
                         ดารินกอดรัดรพินทร์แน่น ตัวเธอเกร็งสะท้าน และกระตุก ครางเสียงดังออกมา
                        " โอ้ยยย นะ นะ นะ น้ำ ห ห หี ฉัน ตะ ตะ ตะ แต....ก แล้ว อู้ววววว ซื้ดสสสส "
                      ดารินกดสะโพก พยายามแนบโหนกหีของเธอเข้ากับหนอกควยของรพินทร์ ร่างของเธอสันเกร็ง
และกระตุกเป็นจังหวะ น้ำหีแตกซ่านราดรดหัวควยที่รพินทร์อัดนิ่งติดชิดกับปากมดลูกของเธอ
                      ทั้งคู่กอดกันนิ่งอยู่กลางน้ำ  จนดารินสงบลง รพินทร์กระซิบถามที่ข้างหูของเธอว่า
                       " มีความสุขมั้ยครับคุณหญิง "
                       " สุขจนล้นเลยคะ ของคุณยังไม่ออกเลย ฉันนี่แย่จริงๆที่ออกไปก่อนคุณ "
                       " ไม่เป็นไรครับ ขอเพียงคุณหญิงมีวามสุขก็พอ เวลาเรายังมีอีกไม่ต้องห่วงว่าน้ำผมจะไม่แตก วัน
นี้ผมกะว่าจะยิงถล่มคุณหญิงอย่างต่ำสองนัด คุณหญิงเตรียมตัวไว้เลย "
                       " คนบ้า ฉันไม่ใช่สัตว์ป่าที่คุณจะยิงเอายิงเอานะ "
                       " ครับ คุณหญิงไม่ใช่สัตว์ป่า แต่คุณหญิงเป็นสัตว์สาวแสนสวย ที่ผมจะใช้อาวุธวิเศษยิง ผมจะยิง
ให้พรุนเลย คุณหญิงพร้อมหรือยัง "
                       " เดี๋ยวก่อน รออีกนิด ฉันยังไม่หายจากการเสึยวเมื่อกี้เลย "
                       " ไม่รอล่ะครับ ผมจะยิงเดี๋ยวนี้เลย คุณหญิงเอามือคล้องคอผมไว้ ผมจะยิงท่าลิงอุ้มแตง สิครับ
คุณหญิง " รพินทร์เร่งรัดเมื่อเห็นเธอยังอิดเอื้อนอยู่
                       เขาจับมือเธอมาคล้องที่คอของเขา จากนั้นก็รวบขาทั้งสองข้างมารัดที่เอว โดยเขาใช้มือทั้งสอง
ประคองที่แก้มก้นของเธอเอาไว้ เนื่องจากจมอยู่ในน้ำ เขาจึงไม่รู้สึกว่าร่างของเธอหนักเลย
                       เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง เขาก็เริ่มกระเด้าควยทันที เขากดสะโพกของเธอเข้าตัวทุกครั้ง
ที่เขาเด้งเอว ท่อนควยจึงเลื้อยลีก ชนปากมดลูกทุกดอก นาคบาศทั้งสองตัวก็ทำหน้าที่ของมันอย่างแข็งขัน
                       " โอ้ยยย ซื้ดสสส อ่า อ่า อ่า เสียว เบาๆก่อนได้มั้ยรพินทร์ ฉันเสียวจนจะขาดใจแล้ว อ่า อ่า ซื้ดสส
ช้าลงอีกนิด อู้ยยย อะไรที่มันชอนไชหีฉันอยู่ ซื้ดสส ฉันถามก็ไม่ยอมบอกว่ามันเป็นอะไร อูววว เสียวแทบจะตาย
ตายแล้ว ซื้ดสสส อ่า อ่า อ้าาาก "
                       " อึบๆๆ ซื้ดสส แล้วคถณหญิงชอบมันมั้ยล่ะครับ ซื้ดส เสียวหัวถอก "
                       " ชอบ ฉันชอบมันที่สุด อูยยย ซื้ดสส เหมือนมันจะดิ้นใหญ่ ตัวมันมีอะไรไม่รู้ ขลุขละ ครูดหีฉันจน
เสียวไปหมดแล้ว อ่า ซื้ดส อ่า ซื้ดส อ่าววว "
                      " ซื้ดสส แล้วผมจะให้คุณหญิงดู อึบ หลังที่เราเย็ดกันเสร็จแล้วนะครับ ซื้ดสส ตอนนี้เรามากระเด้า
ใส่กันดีกว่า อึบๆๆ ซื้ดสสส อู้วววว มันสสสส จริงๆ ซื้ดส "
                      ทั้งคู่เด้งใส่กันแบบไม่กลัวว่าปูปลาแถวนั้นจะแตกตื่นเลย รพินทร์เดินหน้าเต็มสูบ อัดควยแบบไม่
ยั้ง เสียงหนอกควยกระแทกโหนกหีดังทะลุน้ำออกมา ป้าบๆๆๆๆ ประสานไปด้วยเสียงซื้ดซ้าดจากปากของเขา
ทั้งคู่
                     " ซื้ดส อ่า อึบๆๆ คุณหญิงขย่มหีแรงๆ ซื้ดส ไม่ต้องกลัวควยผมหัก อู้ยย ผมเสียวหัวควย ตอด รูหี
ตอดดีจริงๆ อึบๆๆๆๆๆๆๆ ซื้ดสสสส "
                     " ซื้ดสสสสสส อ่าาาาาา ฉะฉะฉัน เ....สี.....ย......ว หะหะหะ..หี โอ้ยๆๆ ซื้ดส มันสสส รู อะไรอย่างนี้
อย่าหยุดนะ อู้ยยยย อ่า อ่า ซื้ดสส" ดารินเสียวจนสะท้านแล้วสะท้านอีก เธอโยกตัวขย่มหีอัดใส่ลำควยถี่ยิบ ใน
สมองเธอตอนนี้ไม่มีบุญคำหรือใครๆทั้งสิ้น ตอนนี้มีแต่ควยของรพินทร์วิเศษที่สุด คงหาควยลำไหนมาเทียบกับ
ของรพินทร์ไม่ได้แล้ว
                     " ซื้ดส อ่า อ่า อ่าาา เสียว นะ นะ น้ำ ฉ้าน จา แตก อีกแล้ว พ่อแก้วแม่แก้วช่วยด้วย สะสะเสียวเหลือ
เกิน ฉันอั้นไม่อยู่แล้ว อ่า อ่า อ่า น้ำหีแตกแล้ว โอ้ย ซื้ดสสสส"
                     " อึบๆๆๆ อู้ยยยย อ่า อ่า ผมก็ ตะ ตะ แตก เหมือนกัน ซื้ดสสส อืออออ "
                     ทั้งคู่กอดกระตุกก้นอัดกัน ทั้งควยทั้งหีบี้กันจนแทบแหลกเหลว ต่างราดรดน้ำเงี่ยนใส่กันจนทะลัก
ล้นออกมา ควยของรพินทร์กระตุก งึกๆ อยู่ในรูหีของดาริน ไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนตัวลงเลย
                     ทั้งสองเหนื่อยอ่อนจนแทบจะล้มลงกลางแอ่งน้ำ เมื่อความเสียวเริ่มซาลง รพินทร์ก็ค่อยๆชักควย
ของเขาออก ดารินต้องแอ่นหีตาม เพราะถูกควยดึง ในรูหีของเธอตอนนี้แทบเป็นศูนยากาศ เมี่อรพินทร์ดึงควย
ออก มันจึงรั้งตัวเธอไปด้วย กว่ารพินทร์จะดึงออกได่แทบแย่
                      รพินทร์ชวนดารินอาบน้ำต่อ เมื่อเสร็จก็ขึ้นจากแอ่งไปแต่งตัว จากนั้นก็กินอาหารที่รพินทร์หามา
จนอิ่ม รพินทร์จึงชวนดารินไปพักผ่อนยังที่ที่เขาหาไว้ คงไม่ต้องบรรยายต่อว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาทั้งสองอีก
ช่วงเวลาที่เหลือคงวาบหวามน่าดูสำหรับหนุ่มสาว
............................................................................
                      บุญคำค่อยรู้สึกตัวขึ้น แกปวดหนึบที่บริเวณท้ายทอย จนต้องสลัดหัวไปมาจึงค่อยยังชั่ว แกทบ
ทวนความทรงจำ ก็จำขึ้นได้ว่า แกกำลังหันกลับไปดูว่าพรานใหญ่มาจริงดังที่นายหญิงเรียกหรือเปล่า แล้วแกก็
รู้สึกเจ็บที่ท้ายทอยหมดความรู้สึกไปเลย
                     " นายหญิงนะนายหญิงทำไอ้คำซะเจ็บไปเลย แหม นี่คงหนีไปแล้วล่ะสิ อย่าให้เจอกันอีกนะ พ่อจะ
ขึงพืดเย็ดให้หีบานเลย ผับผ่า แล้วนี่กูจะทำไงดีวะ มืดตึดตื้อ จะออกไปทางไหนดี เห้อ อีดอกนั้นมันไปทางไหน
วะ มันต้องมีรูมีช่องบ้างล่ะมันถึงออกไปได้ ไฟฉายกูก็มามีอันแบตเตอรีหมด ลองคลำดูก็ได้วะ "
                    แกคลำไปรอบๆทั้งๆที่ยังเปลือยกายอยู่ แต่คลำเท่าไร ก็หาทางออกไม่เจอซักที แกเลยคลำกลับมา
ที่ย่ามและเป้หลังของแก แล้วนั่งพัก
                    " หรือมีอะไรมาปิดหนทางออกจากที่นี่ ไม่ให้กูออกไปวะ สงสัยต้องทำพิธีแก้ซะแล้ว อืม ตอนที่เรา
เดินทางมาที่ถ้ำๆนี้ คณะของเราเดินตามรอยของตัวส่างหา แสดงว่าตัวส่างหาเป็นตัวดลบรรดาลให้เกิดขึ้นแน่ๆ
และตามที่เคยได้ยินมา ไอ้ตัวส่างหานี่มันคือธิดาพญานาคนี่หว่า สงสัยต้องทดลองใช้ของที่ปู่ทวดตกทอดให้ถึง
เราแล้ว เห็นปู่ทวดบอกว่ามันเป็นของศักดิ์สิทธ์ ที่เอาไว้ปราบพวกพญานาค เรียกว่า เรียกว่า ใช่แล้ว กรงเล็บ
พญาครุฑ จำได้ว่ามันอยู่ในย่าม ต้องลองค้นดู ยังอยู่หรือเปล่าวะ "
                   แกคลำหาย่ามของแกจนเจอ แล้วก็ค้นกึกกักไปทั่ว ในที่สุดแกก็หยิบเอาห่อผ้าดำปี๋ออกมาห่อหนึ่ง
แกแก้ออก แล้วลูบคลำดู แล้วอุทานขึ้นว่า
                   " อันนี้แหละใช่เลย กรงเล็บพญาครุฑ เอาวะลองดู ดีกว่าอดตายในที่นี่ "
                   แกนั่งขัดสมาธิ เอากรงเล็บวางไว้ที่หน้าตัก แล้วยกมือประนม ระลึกถึงครูบาอาจารย์ที่ประสิทธ์ประ
สาทวิชาให้กับแก จากนั้นก็ร่ายคาถาเรียกสิ่งศักดิ์สิทธ์ที่ปกครองอยู่ ณ ที่แห่งนี้ให้ออกมาพบแก
                   แกร่ายคาถาถึงจบที่สาม ก็รู้สึกร้อนอบอ้าวขึ้นมา แล้วจู่ๆก็มีแสงสว่างนวลขึ้นมาในหลุมถ้ำ พร้อมกับ
ปรากฎกลุ่มควันขึ้นที่เบื้องหน้าของแก
                   บุญคำจ้องมองเข้าไปในกลุ่มควันที่รวมตัวกันอยู่ตรงหน้า ซักพักก็เลือนหายไป แต่ปรากฎเป็นเทพ
ธิดา ที่สวยสดงดงามขึ้นแทน เธอนุ่งพัตราภรณ์สีเขียวเข้ม ประดับด้วยสังวาลและมงกุฎสีเขียวและแดง เป็นรูป
พญานาค เธอกำลังถมึงตามองมาที่บุญคำไม่กระพริบ
                    " ธิดาพญานาค " บุญคำอถทานขึ้น
                    " ใช่ ข้าเอง เจ้าบังอาจมาก ที่เรียกข้ามา เจ้าหมอผีชั้นต่ำ ดีนะที่ตอนนี้ข้าอารมณ์ดี ไม่งั้นข้าจะแผ่รัง
สีพิษเข้าจัดการเจ้าให้มอดไหม้ในพริบตา เจ้ามีอะไรก็รีบๆบอกมา ข้าไม่มีเวลามาเสียใหักับหมอผีอันต่ำต้อยเช่น
เจ้า บอกมาเดี๋ยวนี้ "
                      บุญคำฟังถ้อยคำอันแสนจะดูถูกอย่างนั้น ก็เลือดขึ้นหน้า แกโมโหสุดขีด ตะโกนออกไปว่า
                       " คำก็ชั้นต่ำ สองคำก็ต่ำต้อย แหมดูถูก ตอนแรกข้าคิดจะเชิญมาสอบถามอะไรนิดหน่อย
แต่ตอนนี้ข้าเปลี่ยนใจแล้ว "
                       " แกจะทำอะไรข้าได้ วอนซะแล้ว "
                       " คอยดูว่าข้าจะทำอะไรเจ้าได้มั้ย " พูดจบบุญคำก็คว้ากรงเล็บที่หน้าตักขึ้นมาเป่าคาถา
                       " กรงเล็บพญาครุฑ โอ้ย " อุทานจบ ธิดาพญานาคก็รีบหันกายหายตัวหนีด้วยความหวาดกลัว
                       ขณะที่เรือนร่างของนางกำลังจะเลือนหายไปพร้อมกับแสงสว่าง บุญคำก็ตะโกนขึ้นมาว่า
                       " ช้าเกินไปแล้ว จงอยู่นิ่งๆซะดีๆ " แกขว้างกรงเล็บเข้าใส่ร่างของธิดาพญานาค ที่กำลังเลือนหาย
                       กรงเล็บลอยไป แล้วขยายเป็นเงากรงเล็บที่ใหญ่ เข้าเกาะกุมตัวของธิดาพญานาคจนล้มลง ร่าง
กายที่จางจะเลือนหาย ก็กลับเด่นชัดขึ้นเหมือนเดิมพร้อมกับแสงสว่าง
                       บุญคำลุกขึ้นเดินควยแกว่งเข้าไปยังร่างของนางพญานาค ที่กำลังนอนดิ้นอยู่กับพื้น จนผ้านุ่งเปิด
เห็นขาอ่อนขาวปานหยวกกำลังปัดป่ายไปมา เมื่อเข้าไปถึง แกก็ประนมมือร่ายคาถา เงาจางๆของกรงเล็บพญา
ครุฑ ก็เลือนหายกลายเป็นควันสีดำ ลอยวนอยู่เหนือร่างของนาคสาว แล้วฉับพลันกลุ่มควันสีดำ ก็ลอยเข้าสู่รู
จมูกของนางจนหมดสิ้น ธิดานาคกรีดร้องแล้วดิ้น จนผ้าที่เปิดอยู่แล้ว ถลกจนแทบจะหลุดออกจากร่างนาง
                      บุญคำประนมมือขึ้นอีกครั้งหนึ่ง แกพรึมพรำคาถา แล้วเป่าพรวดไปที่ร่างของธิดานาค  นางจึง
ค่อยสงบลง และนอนหมดฤทธิ์น้ำตาไหลพรากอยู่อย่างนั้น
                     บุญคำเห็นท่าทางที่นางนอน ประกอบกับรูปร่างความสวย ที่แม้แต่แม่เทพธิดาดารินก็ยังทำอะไร
ได้ แกต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อก ควยที่ห้อยอยู่ก็ชักจะตึงๆ สั่นยิกๆ
                     " เป็นไง เห็นฤทธิ์หมอผีชั้นต่ำหรือยัง นังนาคน้อย ที่นี้ล่ะนอนแบรอกูเลยนะ "
                     " ก็แกใช้วิธีสกปรก เอาสิ่งที่ข่มข้า มาจัดการ แน่จริงถอนกรงเล็บพญาครุฑที่เกาะกุมดวงใจข้าอยู่
ในขณะนี้ออกไป แล้วมาลองดูกันใหม่ซักตั้ง รับรองข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก "
                     " ถอนให้โง่สิ ว่าแต่นางใช่มั้ยที่ดลบรรดาลเหตุการณ์ต่างอยู่ "
                     " ใช่ข้าเอง แต่ข้าทำไปตามพรหมลิขิต ไม่ได้มีเจตนาดีหรือร้ายกับใคร "
                     "อย่างนั้นการที่ข้ามาพบกับเจ้า ก็นับว่าเป็นพรหมลิขิตแล้ว ฮ้า ฮ้า ฮ้า พรหมลิขิตช่างเป็นใจกับข้า
จริงๆ ได้ฟันเทพธิดาคืนละคน "
                      พูดจบแกก็ก้าวเท้าเข้าหาร่างของนาคสาว พร้อมกับท่อนควยที่แข็งเป็ก