นรกสางเขียว ตอนที่ 07

 

 
           ระหว่างที่รอแงซายซึ่งไปจัดทำทอยไม้ไผ่ เพื่อใช้ในการทำเป็นขั้นบันไดสำหรับไต่ลงก้น
เหว แล้วไต่ขึ้นหน้าผาฝั่งตรงข้ามเพราะสะพานเชือกได้ขาดไปแล้วนั้น เชษฐาก็พักผ่อนจนอาการจุกที่
เกิดจากการหลุดจากเชือกไปกระแทกหิน ค่อยยังชั่วขึ้นมากแล้ว เขาจึงเรียกไชยยันเข้ามาปรึกษาหา
รือถึงแผนที่จะไปช่วยรพินทร์กับดาริน ที่ยังตกอยู่ในแดนของเผ่ามนุษย์กินคนสางเขียว
           "แกจัดเตรียมระเบิดที่จะใช้ติดลูกธนูของแงซายหรือยัง" เชษฐาถามขึ้นในตอนท้ายของ
การหารือ
           "เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น แต่ฉันอยากจะหารือแกเกี่ยวกับการจัดการคนของ
เรา เมย์มีอาการบอบช้ำคงไม่พร้อมที่จะไปต่อสู้กับพวกสางเขียวได้ พวกบุญคำก็ไม่มีอาวุธ เราจะทำ
ยังไงกับพวกเขาดี" ไชยยันถามขึ้น
           "เรื่องอาวุธของพวกบุญคำ ฉันคิดว่าเราให้พวกแกไปทำหลาวไม้คนละด้าม คงทดแทน
อาวุธได้ เพราะศัตรูของเราก็มีแค่หอกกับธนู ส่วนเมย์ไม่สะดวกในหลายเรื่อง ถ้าไปกับพวกเราอาจเป็น
ภาระที่ต้องคอยดูแล แล้วแกคิดยังไงกับเรื่องนี้" เชษฐาย้อนถาม เพราะเชื่อว่าไชยยันน่าจะเตรียมวิธีที่
จะแก้ไขไว้แล้ว เพียงถามเขาเพื่อความแน่ใจเท่านั้น
           "ฉันว่าให้เมย์เดินทางกลับไปที่แค้มป์ก่อนดีมั้ย เพราะไปกับเราก็เป็นภาระ จะทิ้งไว้ที่นี่ก็
ไม่ได้ ตรงนี้ยังอยู่ในเขตของพวกสางเขียว เราให้ส่างปากับคะหยิ่นไปด้วยกันกับเมย์คงไม่น่ามีปัญหา
อะไร พอพ้นเขตพวกสางเขียวก็ปลอดภัยแล้ว" ไชยยันชี้แจงความเห็นของเขา
           "แกจะให้เมย์เดินทางกลางคืนอย่างนี้น่ะเหรอ" เชษฐาถามต่อ
           "กลางคืนนี่แหละปลอดภัย พวกมันคงไม่คิดว่าจะมีพวกเราแยกออกไปในเวลากลางคืน
พอเดินทางจนคิดว่าพ้นเขตของมันแล้วค่อยพักผ่อน ตอนเช้าค่อยเดินทางต่อ หรือแกว่าไง"
           เชษฐาคิดแล้วก็พูดว่า "เอาตามที่แกบอก แกไปชี้แจงให้เมย์กับพวกฟังด้วยละกัน บอก
เมย์ด้วยว่า พวกเราจะรีบกลับไปสมทบทันทีที่จัดการเรื่องทางนี้เสร็จ"
           ไชยยันรีบไปชี้แจงให้เมย์ฟัง ตอนแรกเมย์ไม่ยอมจะขอไปช่วยดารินด้วย แต่พอไชยยัน
อธิบายเหตุผลถึงความจำเป็น เธอจึงจำต้องยอมในที่สุด ไชยยันจึงนัดแนะกับคะหยิ่นกับส่างปา
           "เดี๋ยวพอแงซายกลับมา พอพร้อมเราก็แยกกันทันที อย่าลืมพอคิดว่าพ้นเขตของพวก
มันค่อยพักได้เข้าใจมั้ย" ไชยยันย้ำ ซึ่งคะหยิ่นกับส่างปาก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ
           ครึ่งชั่วโมงต่อมา แงซายก็เดินสะพายเป้ที่เต็มไปด้วยทอยไม้ไผ่ออกมาจากราวป่า
           "เรียบร้อยใช่มั้ยแงซาย นั่งพักสักครู่แล้วค่อยไปกัน" เชษฐาพูดขึ้น
           ทั้งหมดล้อมวงซักซ้อมแผนการกัน จนเข้าใจตรงกันทุกฝ่ายแล้ว เชษฐาก็สั่งขึ้นว่า
           "เอาล่ะ แยกย้ายกันเดินทางได้ เมย์เดินทางด้วยความระมัดระวังด้วย"
           "ค่ะ พี่ใหญ่" เมย์เรียกเชษฐาว่า..พี่ใหญ่..ตามที่ดารินเรียก
           มาเรียเดินตามคะหยิ่นกับสางปาเข้าราวปาไปอย่างเงียบเชียบ ส่วนแงซายก็ทำพิธีตอก
ทอยไม้ไผ่ทันที เพื่อทั้งหมดจะได้ไต่ลงก้นเหวต่อไป
   ...................................................................................

           ขบวนของมาเรียเดินด้วยความระมัดระวัง เพราะเป็นเวลากลางคืน โดยมีคะหยิ่นเป็นผู้
นำตามมาด้วยมาเรียและส่างปาเป็นคนรั้งท้าย ทั้งหมดเดินได้ไม่เร็วนัก มาเรียซึ่งถูกสางเขียวเตะเข้า
อย่างแรงที่ต้นขาเมื่อตอนเช้าระหว่างที่พยายามจะหนี ตอนนี้กำลังระบมเจ็บขัดทำให้เดินไม่ถนัด จึง
ต้องค่อยๆเดิน
           ส่างปาที่เดินรั้งท้าย แกคอยเฝ้ามองมาเรียด้วยความห่วงใย ว่าไปแล้วความสัมพันธ์ระ
หว่างมาเรียกับส่างปานั้นซับซ้อนมีความรู้สึกที่ปนเปกันไปหมด ในฐานะนายกับบ่าวที่จงรัก ส่างปารัก
และเคารพมาเรียดั่งมารดาผู้ให้กำเนิด มาเรียเองก็รักและสงสารส่างปา ทั้งสองรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยบิ
ดาของมาเรียผู้เป็นพรานป่าที่เก่งและมีชื่อเสียงมาก เขาพาเธอมาท่องป่าแถบตอนเหนือของประเทศ
พม่า ซึ่งพ่อของส่างปาที่เป็นพรานป่าชาวกระเหรี่ยงก็ได้นำส่างปา เข้าร่วมคณะของมาเรียไปด้วย ทั้ง
สองจึงรู้จักกันมาตั้งแต่เป็นวัยรุ่น แต่เรื่องที่ทำให้ทั้งสองผูกพันธ์กันแนบแน่นก็คือ ครั้งนั้นมาเรียไปซุ่ม
ยิงเสือแต่พลาดมันไม่ตาย แทนที่เสือมันจะหนี มันกลับกระโจนเข้าใส่มาเรียที่ยืนตะลึงอยู่ หนุ่มน้อย
ส่างปาก็กระโดดผลักมาเรียกระเด็นไป แต่อนิจจาเขากลับกลายเป็นเป้าของเสือตัวนั้นแทน เขาถูกเสือ
ตะปบเข้าที่กลางลำตัว เผอิญไปโดนกล่องดวงใจขาดติดกรงเล็บมันไปทั้งท่อน เหลือติดกายเพียงนิด
กับลูกกระโปก แล้วเสือตัวนั้นก็ตายลงด้วยมือของพ่อของส่างปา แต่ส่างปาเมื่อหายจากบาดเจ็บเขาก็
ต้องกลายเป็นขันที ที่มีเลือดเนื้อและความต้องการ แต่ไม่สามารถจะมีอะไรกับผู้หญิงได้ มาเรียที่สำ
นึกในบุญคุณของส่างปา ที่เสียสละช่วยชีวิตเธอจนตัวเขาเองต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ เธอได้ทำทุก
อย่างที่จะตอบแทนส่างปา หลังจากที่บิดาของคนทั้งสองเสียชีวิตลง มาเรียเคยนำส่างปาไปอยู่ด้วยที่
ประเทศของตน แต่ส่างปาไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสังคมเมืองได้ มาเรียจึงจำต้องส่งเขาคืนสู่ป่าที่
เขาคุ้นเคย เธอทำได้เพียงช่วยเหลือในสิ่งจำเป็นในชีวิตบางอย่างเท่านั้น ส่างปาที่ตัวคนเดียวจึงยึดมา
เรียเป็นทั้งนายและญาติสนิทเพียงคนเดียวของเขา
           คะหยิ่นที่เดินนำหน้า ต้องคอยเหลียวมองกลับมาด้านหลังตลอด เพราะมาเรียค่อนข้าง
บอบช้ำและเหนือยอ่อนมาก ในที่สุดแกก็ทนไม่ไหว ที่เห็นมาเรียเดินเซไปเซมา แกเลยตะโกนบอก
ส่างปาไปว่า
           "ไอ้ส่างปามึงมาประคองนายแหม่มสิวะ นายแหม่มจะเดินไม่ไหวแล้ว"
           "กูประคองไม่ไหว กูตัวเล็กกว่านายแหม่มตั้งเยอะ" ส่างปาตอบกลับมา
           "งั้นมึงมานำทาง เดี๋ยวกูประคองนายแหม่มเอง" คะหยิ่นสั่ง
           คะหยิ่นตรงเข้าประคองมาเรีย โดยให้มาเรียใช้มือโอบคอมัน ส่วนมันก็โอบเอวเธอ แล้ว
พากันออกเดินอีกครั้ง หลายครั้งที่มาเรียสะดุดกิ่งไม้เสียหลักจะล้ม คะหยิ่นก็ต้องกระชับแขนที่โอบ
ทำให้มือมันพลาดไปโดนเต้านมของมาเรียเต็มๆโดยไม่ได้ตั้งใจ ร่างกายของทั้งสองก็เบียดแนบติดกัน
มันทำให้คะหยิ่นคิดฟุ้งซ่านไปหมด
           ......"นายแหม่มนี่นุ่มไปทั้งตัว โดยเฉพาะนมทั้งนิ่มทั้งเด้งมือ อูย คิดถึงตอนถูกพวกสาง
เขียวมันเย็ด นายแหม่มโคตรร่านเลย ตอนอมควยให้กูก็ดูดสะบัดเลย ถ้ากูมีโอกาสได้เย็ดหีนายแหม่ม
คงจะมันน่าดู คิดแล้วเสียดายนายหญิงฉิบ..พวกตาเฒ่าบุญคำได้เย็ดทุกคนมีกูอดอยู่คนเดียว แล้วจะมี
โอกาสอีกมั้ยวะนี่ เฮ้อ!! "......
            ทั้งสามเดินแบบไม่หยุดอยู่เกือบสามชั่วโมง คำนวณว่าน่าจะออกมาจากเขตของไอ้พวก
สางเขียวมาไกลพอสมควรแล้ว ทั้งหมดจึงหยุดเพื่อพักแรมกันก่อนที่จะเดินทางต่อในตอนเช้า โดยคะ
หยิ่นแยกไปนอนต่างหากห่างจากมาเรียและส่างปาหกเจ็ดเมตร
            "นายแหม่มปวดขามากมั้ย ให้ส่างปานวดให้ดีเปล่าพรุ่งนี้จะได้เดินสะดวกกว่านี้" ส่างปา
อาสาเพราะสงสารนายมัน ซึ่งปกติมาเรียก็เรียกให้มันนวดให้เป็นประจำอยู่แล้วเพราะส่างปาเก่งในเรื่อง
การนวดรักษาอาการเคร็ดขัดยอกและยังเก่งทางด้านสมุนไพรแก้พิษต่างๆ โดยเฉพาะฝีมือการนวดนั้น
แม้แต่สเตเกลสามีผู้ล่วงลับของมาเรียยังติดใจให้ส่างปานวดเป็นประจำ
             "ดีเหมือนกัน แกเอายานวดมาด้วยเปล่า ฉันเจ็บที่ต้นขามากพวกสางเขียวมันเตะฉัน
อย่างไม่ปราณีเลย" มาเรียพูดจบก็ลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อออก ซึ่งเธอเปลือยกายจนหมดอย่างนี้ทุกครั้ง
ที่ให้ส่างปานวด พอถอดเสื้อเสร็จเธอก็นอนคว่ำรอให้ส่างปานวด
             ส่างปาค้นเอายานวดจากในย่ามออกมา มันเป็นยานวดที่ทำจากการนำสมุนไพรหลาย
หลายชนิดมาเคี่ยวกับน้ำมันมะพร้าวมีกลิ่นหอมชื่นใจ สรรพคุณแก้ปวดเมื่อยเคล็ดขัดยอกได้ผลชะงัด
เป็นสูตรเฉพาะตัวที่ส่างปาไม่ยอมบอกใคร แกเทใส่ฝ่ามือแล้วลูบไล้ไปทั่วร่างของมาเรีย แล้วก็เริ่มนวด
อย่างแผ่วเบาไปตามปลีน่องของมาเรีย สร้างความผ่อนคลายให้กับมาเรียที่กำลังหลับตาพริ้มด้วยความ
สบาย ส่างปานวดไปที่ต้นขาตรงจุดที่เจ็บ ซึ่งตอนนี้เป็นรอยช้ำขนาดเท่าฝ่ามือ แกบรรจงนวดให้ยาซึม
เข้าผิวหนังเพื่อจะได้หายระบม ฤทธิ์ยาทำให้มาเรียรู้สึกบรรเทาจากอาการเจ็บลงไปมาก จากนั้นส่างปา
ก็นวดไปทั้งตัวของมาเรียเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ฝ่ามือสากๆของมันที่ลูบไล้บีบนวดไปทั้งร่างกายเธอ
ไม่เว้นแม้แต่บริเวณใกล้จุดสงวน มันสร้างความสยิวให้กับมาเรียมาก ถ้าเป็นทุกครั้งหลังจากนวดเสร็จ
เธอจะร่วมรักกับสเตเกลทันทีโดยบางครั้งส่างปาก็จะร่วมด้วย แม้จะทำอะไรมาเรียไม่ได้แต่เธอก็จะช่วย
ให้เขาพบกับความสุขในระดับหนึ่ง ในครั้งนี้ทั้งสองลืมไปว่าไม่มีสเตเกลแล้ว มาเรียจะทำอย่างไร
          การกระทำของทั้งสองนายบ่าวตกอยู่ในสายตาของคะหยิ่นตลอด มันนึกอิจฉาส่างปาที่ได้
มีโอกาสสัมผัสร่างอันยั่วยวนชวนวาบหวิวของมาเรียมาก มันมองไปควยมันก็แข็ง มันจึงคลักออกมาชัก
เข้าออก ตามันก็ไม่ละจากร่างอันขาวผ่องอวบอั๋นน่าเอามาทำเมียของมาเรียเลย
          ตอนนี้มาเรียพลิกกลับมานอนหงายให้ส่างปานวดหน้าขาอยู่ ตาเธอพริ้มหลับ ทรวงอกแม้
จะคล้อยลงบ้างแต่ก็ยังได้รูปสวยงาม ยอดอกที่ขณะนี้กำลังชูชันเพราะเพราะอารมณ์กระเจิดกระเจิงจาก
การสัมผัสของส่างปา เธอยกมือมาที่หัวนมแล้วบี้ด้วยความกระสันต์ ส่างปาเห็นอาการนายสาวก็รู้ว่าคง
เงี่ยนเต็มที่แล้ว จึงกระซิบถามว่า
          "นายแหม่มจะให้ส่างปาเลียหีให้มั้ย"
          มาเรียพยักหน้าแล้วพูดว่า "เร็วๆ"
          ส่างปาจึงเอาหน้ามุดไปที่หว่างขาของมาเรีย แบะแคมแล้วเริ่มแหย่ลิ้นเลีย มันเอาลิ้นปาด
ไปทั่ว โดยเฉพาะเม็ดแตดมันทั้เลียและดูด มาเรียเกร็งตัวด้วยความเสียว ตุ่มขนลุกไปทั้งร่าง
          "ซื้ดดด เอานิ้วแกเย็ดหีฉันเร็ว ซื้ดด ใช้สามนิ้วเลยนะ นั่นแหละ แทงเร็วๆแรงๆ อู้ยยยย
เสียว งอนิ้วด้วย อ้าาา เสียวหีจังเลย"
          คะหยิ่นลุกขึ้นมานั่งดูด้วยความเงี่ยนหนัก มันเห็นหน้าที่กำลังเสียวจัดของมาเรียสะบัดไป
มา ขาที่แหกกว้างเหยียดเกร็ง ก้นที่แอ่นยกลอยขึ้น มือเธอที่บีบเค้นเต้านมตัวเอง แสดงว่ามาเรียกำ
ลังต้องการอะไรที่ใหญ่กว่านิ้วไปเกาจุดที่ลึกทีี่สุดของร่องสวาท มันจึงตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินไปที่คน
ทั้งสอง
          "ให้คะหยิ่นช่วยมั้ยนายแหม่ม ไอ้ส่างปามันไม่มีควยที่จะให้ความถึงใจกับนายแหม่มได้"
          มาเรียที่ตอนนี้คิดถึงสเตเกลอยากให้เขาอยู่ สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคะหยิ่น เธอจึงลืมตา
ขึ้นมา เห็นคะหยิ่นยืนควยชี้เด่มาที่เธอ ควยแข็งเป็นหินมีเส้นเลือดขึ้นปูดโปน ขนาดใหญ่กว่าสามีเธอ
อีก เธอที่เงี่ยนสุดๆแล้วจึงไม่คิดอะไรมากมาย ผงกหัวทันที
          "ไอ้ส่างปามึงถอยไป เดี๋ยวกูแสดงเอง" พูดจบมันก็ถอดเสื้อผ้าจนเกลี้ยงเกลา เดินเข้าไป
ที่หว่างขาของมาเรียแทนที่ส่างปาที่ลุกออกไป มันเอามือยกก้นของมาเรียขึ้นจนหีของมาเรียลอยแหก
อ้าอยู่ตรงหน้ามัน
          "รูหีนายแหม่มแดงแจ๋ น่าเอาควยกระแทกจัง เดี๋ยวคะหยิ่นซดทีหนึ่งก่อนจะกระทุ้งให้หี
บานเลย" พูดจบมันก็เลียทันที มาเรียเสียวจี๊ดเอามือจับหัวมันกดใส่หีตัวเอง มันเลียไปดูดกินน้ำหีไป
จนหน้าเลอะเต็มไปด้วยน้ำหีของมาเรีย
          "เย็ดฉันได้แล้ว ซื้ดด เร็วๆ ฉันเงี่ยนจะแย่อยู่แล้ว" มาเรียเร่ง
          คะหยิ่นจำต้องหยุดเลียหีอย่างเสียดาย มันจับขาทั้งสองของมาเรียกางออกจนรูหีแหกอ้า
น้ำหีเยิ้ม มันเอาหัวควยเขี่ยคลุกกับน้ำหีของมาเรียจนหัวควยเปียกลื่นแล้วจ่อเตรียมจะเสียบ แต่ไม่ทัน
จะกระแทก มาเรียที่ทนรอไม่ไหวก็กระเด้งหีใส่จนหัวควยเข้ารูหีไปหน่อยหนึ่ง กระนั้นด้วยความใหญ่
ของหัวควยคะหยิ่น ก็ทำให้มาเรียรู้สึกตึงและเสียวจนต้องสูดปาก
          เมื่อหัวควยเข้าแล้ว คะหยิ่นก็กระเด้าทันที พร้อมกับซื้ดปากด้วยความเสียว มันกระเด้า
สองสามครั้งควยก็เข้าจนมิด มันจึงบดหมอยดกหยาบของมันกับเม็ดแตดของมาเรีย แล้วค่อยๆดึงควย
ออกมาช้าๆจนเกิอบสุด แล้วกระแทกกลับไปอย่างแรงทีเดียวมิดลำเลย มาเรียเสียวหีจนหน้าเบี้ยว
          "โอ้ยยยเสียวรูหี ซื้ดด หัวควยแกกระแทกปากมดลูกฉันจนเสียวไปหมด อู้ยย เร็ว กระ
เด้าเร็วๆ ไม่ต้องกลัวหีฉีก ซื้ดดด แรงอีก อีกก อ้าา ซื้ดดด ส่างปามาดูดนมให้ฉัน บีบด้วย บีบแรงๆ
อู้ยยย มันส์จริงๆ ซื้ดด..."
           คะหยิ่นตะบันหีมาเรียท่านั้นสักพัก เห็นไม่ค่อยทันใจมาเรีย เลยดึงเธอขึ้นมาส่วนมันนอน
ลง ให้มาเรียเป็นคนกระหีเย็ดควยมันแทน มาเรียจึงกระเด้าหีถี่ยิบด้วยความมันส์รู แต่เนื่องจากเธอยัง
เจ็บต้นขาอยู่ เธอเลยขอเปลี่ยนท่ามาเป็นท่าหมา คะหยิ่นกระเด้าไม่เลี้ยง เอาฝ่ามือตีสะโพกเธอจนผิว
ขาวผ่องของเธอแดงเถือก แต่มาเรียไม่ค่อยรู้สึกเจ็บกลับกระตุ้นให้เธอมีอารมณ์เงี่ยนขึ้นไปอีก เธอกระ
แทกก้นกลับสวนกับควยของคะหยิ่น เสียงเนื้อกระทบกันดัง ป้าบๆๆ
         "นายแหม่มครับ มันส์หีมั้ยครับ ผมมันส์ควยมาก ซื้ดดด รูหีนายแหม่มเย็ดมันส์มาก ดูดหัว
ควยผมจน ซื้ดด แทบดึงออกไม่ได้ อูยย เสียวว ผมกระเด้าซ้ายขวาแบบนี้ เสียวหีดีมั้ยครับ ซื้ดดด"
         "เสียวหีมาก ซื้ดด นั่นล่ะ กระทุ้งสั้นมั่ง ยาวมั่ง อู้ยยย เสียว แกนี่เย็ดมันส์ดี ซื้ดดด วัน
หลังเย็ดฉันอีกนะ ควยใหญ่ๆอย่างนี้ฉันชอบ ซื้ดดด ส่างปามานี่ มาเลียแตดให้ฉันด้วย ฉันคันแตด..
ซืื้ด เร็วๆ ฉันใกล้จะออกแล้ว อูยยย..."
         ส่างปารีบมุดเข้าหว่างขาของคนทั้งสอง แล้วเข้าเลียเม็ดแตดของมาเรียที่ปลิ้นเข้าออกตาม
จังหวะการกระเด้าของคะหยิ่น สร้างความเสียวยิ่งขึ้นให้กับมาเรียจนเธอเกร็งสะบัดหัวไปมา
         "อูยมันส์ ซื้ด มันส์ทั้งหีทั้งแตด เร็วๆคะหยิ่น เด้าฉันเร็วๆ โอ้ย น้ำฉันจะแตกแล้ว  อู้ยย
ซื้ดดด อ้าอูยยยย โอ้ยยย ตะ ตะ แตก แตกแล้ว น้ำแตกแล้ว...." มาเรียเกร็งกระตุก ตัวเบา เห็น
สวรรค์ระยิบระยับไปหมด เธอถึงอย่างรุนแรงจนเข่าอ่อนทรงตัวอยู่ไม่ไหว คะหยิ่นต้องรั้งสะโพกเธอ
ไว้ ไม่ให้เธอล้มลง ส่วนส่างปาก็ยังเลียแตดเธอไม่ยอมหยุด เธอเลยเสียวต่อเนื่องหน้าบิดเบี้ยวเหงื่อ
ผุดออกเป็นเม็ดเต็มตัวไปหมด คะหยิ่นก็เริ่มกระเด้าควยต่อด้วยความมันส์
         "อ้า คะหยิ่น แกกระเด้าเบาๆก่อน ฉันเสียวจะแย่แล้ว โอ้ยเปลี่ยนท่าก่อน ขาฉันสั่นไปหมด
แล้ว ซื้ดดด"
         พอคะหยิ่นชักควยออก มาเรียก็ลงไปนอนหงายอ้าขารอ คะหยิ่นคุกเข่าจับขามาเรียพาดบ่า
กระแทกควยเข้ารูหีทันที จากนั้นก็โน้มตัวจนเข่าของมาเรียติดกับเต้านม ก้นเธอลอยขึ้นรอรับการกระ
เด้าของคะหยิ่น ซึ่งมันก็ไม่รั้งรอกระเด้าแบบขึ้นสุดลงสุดทันที
          "อู้ยย มันส์หี เสียวจังเลย แน่นหีไปหมด คะหยิ่นไปถึงแค้มป์ แกต้องเย็ดฉันอีกนะ ฉัน
จะแบหีให้แกเย็ดทั้งวันทั้งคืนเลย ซื้ด อึดๆแบบนี้ฉันชอบ กระเด้าแรงๆเลย โอ้ยยย"
          "ซื้ดด หีนายแหม่มก็สุดยอดเลย ทั้งดูดทั้งตอด อูย เสียวหัวควย ไปถึงแค้มป์ผมจะเย็ด
ถวายหัวเลย ซื้ดด"
          ส่างปาที่เงี่ยนจนทนไม่ไหว ก็เข้าไปสะกิดมาเรีย บอกว่าทนไม่ไหวแล้วขอให้มาเรียช่วย
มันหน่อย มาเรียจึงบอกให้คะหยิ่นเปลี่ยนท่าอีกครั้ง โดยให้ส่างปานอนลงแล้วเธอก็ไปคุกเข่าหมอบ
เลียควยของส่างปาที่เหลือสั้นอยู่ประมาณสามเซนติเมตร ซึ่งตอนนี้กำลังแข็งเป็ก ส่วนคะหยิ่นก็กระ
เด้าหีเธอต่อทางด้านหลัง
          "ซื้ดด อมกระโปกให้ส่างปาด้วยนายแหม่ม อูยยเสียว ซื้ดดด.."
          ทั้งสามคนปรนเปรอบำเรอกามกันอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช มาเรียทั้งเลียควย เลียรูตูด อม
กระโปกส่างปา จนมันเสียวเกร็งไปทั้งตัว และพบสวรรค์ไปก่อน มันพ่นน้ำควยที่อัดอั้นมานานเข้าปาก
มาเรียอย่างกับทำนบแตก ซึ่งมาเรียก็ดูดกลืนไปจนหมดไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว
          คะหยิ่นชักควยออก บอกมาเรียนอนหงาย แล้วเย็ดเธอในท่ามาตรฐาน ทั้งสองต่างก็ใกล้
จะถึงจุดหมายด้วยกันทั้งคู่ จึงกระเด้งกระดอนเข้าหากันอย่างลืมเหนื่อย หีกับควยกระทบกันดัง ป้าบๆ
ก้องป่าไปหมด
          "กระแทกแรงๆ ฉันจะเสร็จแล้ว เร็ว ซื้ดดด โอ้ยยย เร็วอีก ฉัน อ ออ ออกแล้ว.." มา
เรียเกร็งกระตุกไปทั้งตัว น้ำหีแตกซ่าจนทะลัก รูหีตอดรัดควยคะหยิ่นเป็นจังหวะ ตุบๆๆ
          "คะหยิ่นก็ออกเหมือนกัน ซื้ดดด อึบๆๆ อ้าาาา..." คะหยิ่นกระแทกควยสองสามที แล้ว
กดอัดกับโหนกหี พ่นน้ำควยใส่รูหีมาเรียจนล้นซึมออกมาข้างนอก ทั้งคู่กอดกันกลมจนอาการกระตุก
สงบ คะหยิ่นค่อยชักควยออกจากรูหี นอนแผ่ลงข้างๆมาเรีย ที่พบสวรรค์จนผล่อยหลับไปด้วยความ
เหนื่อย และอีกไม่นานคะหยิ่นก็หลับตามไปเช่นกัน
   ...............................................................................

           แงซายค่อยๆตอกทอยไม้ไผ่ลงไปเรื่อยๆ โดยตอกเพียงสามครั้งต่อทอยหนึ่งอัน เขาจะ
ตอกลงไปในรอยแตกของหิน ซึ่งบ้างครั้งดูหมิ่นเหม่ที่จะหลุด แต่ก็ไม่หลุดกลับรับน้ำหนักได้ดี เขาทำ
การตอกอย่างช้าๆระมัดระวังและมีสมาธิ จึงใช้เวลามากพอสมควรกว่าจะถึงก้นเหว พอถึงแล้วเขาก็จุด
ไฟโบกให้คนด้านบนเริ่มไต่ลงไปได้
           บุญคำเป็นคนไ่ต่ลงไปเป็นคนแรกตามด้วยจัน ไชยยัน เชษฐา แล้วที่เหลือคือ เกิด เส่ย
และเกอะ ทุกคนเว้นระยะห่างกันประมาณห้าเมตร ไต่กันด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่งเพราะเป็นเวลา
กลางคืนหวุดหวิดเกิดอุบัติเหตุหลายครั้งเนื่องจากมองไม่ค่อยเห็น ดังนั้นจึงต้องใช้เวลาร่วมครึ่งชั่วโมง
กว่าทั้งหมดจะไต่ลงไปถึงก้นเหว
           เมื่อทุกคนลงมาหมดแล้ว แงซายก็ไต่กลับขึ้นไปอีกเพื่อเก็บทอยไล่ลงมา จนในที่สุดก็
เรียบร้อย
           "แงซายพักกันสักยี่สิบนาทีนะ แล้วค่อยไต่ขึ้นอีกด้าน" เชษฐาบอก เขารู้ว่าทุกคนเหนื่อย
มาก โดยเฉพาะเขาที่เพิ่งค่อยยังชั่วจากการบาดเจ็บ
           "นายใหญ่ครับ นี่ปืนของนายใหญ่ครับ ตกในซอกหินห่างจากตรงนี้ไปประมาณสิบเมตร
สภาพยังดีไม่เสียหายอะไร ยกเว้นเนื้อไม้ที่พานท้ายบิ่นไปเล็กน้อยครับ" จันพูดพร้อมกับยื่นปินไรเฟิล
ในมือให้เชษฐา
           พอรับปืนจากจัน เชษฐาก็ตรวจตราอย่างละเอียด แล้วพูดขึ้นว่า
           "โชคดีที่ไม่เสียหายอะไรมาก แต่ไม่รู้ว่าศูนย์ปืนจะเคลื่อนหรือเปล่า ไว้ตอนเช้าค่อยทด
สอบอีกที ขอบใจมากนะจันไปพักผ่อนได้"
           "แกไหวมั้ย ขาขึ้นนี่ต้องปีนกันหนักกว่าเดิมอีก จะพักต่อนานกว่านี้ก็ได้นะ เพราะขึ้นไป
ข้างบนตอนนี้ทำอะไรก็ไม่ถนัด มันมืดไปหมดมองอะไรไม่ค่อยจะเห็น" ไชยยันพูดเป็นเชิงปรึกษา
           "ผมเห็นด้วยกับนายทหารครับ เราขึ้นไปตอนนี้เราเสียเปรียบ พวกมันอาจซุ่มโจมตีเรา
ด้วยธนู ซึ่งเราจะไม่เห็นพวกมันเพราะมืดมาก ผมว่าตอนใกล้จะแจ้งเราค่อยขึ้นไปพอถึงข้างบนก็สว่าง
พอดี อย่างไงก็แล้วแต่นายใหญ่จะตัดสินใจ พวกผมยินดีปฏิบัติตามครับ" แงซายแสดงความคิดเห็น
           "ถ้าอย่างงั้น พวกเราพักผ่อนกันจนถึงเวลาที่แงซายบอก แล้วค่อยขึ้นไป ตามนี้ ทุกคน
พักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้เราค่อยถล่มพวกมันให้สูญพันธุ์ไปเลย" เชษฐาตัดสินใจในที่สุด
   ....................................................................................

           ขณะที่รพินทร์กับดารินนอนกอดกันหลับสนิทไปเพราะอ่อนเพลียนั้น พวกหมอผีก็ได้พาย
เรือมาถึงที่เกาะอย่างเงียบเชียบ พวกมันลากเรือให้เกยอยู่บนฝั่ง แล้วหมอผีก็ชี้ไปที่แสงของกองไฟที่
รพินทร์ก่อไว้ จากนั้นมันก็ให้สัญญานเคลื่อนตัวไปอย่างเงียบกริบ
           พวกสางเขียวทั้งแปดคนค่อยๆขึ้นมาบนลานที่รพินทร์กับดารินนอนกอดกันอยู่ พวกมันวิ่ง
กรูกันเข้าไปเพื่อจับตัวพวกเขาทั้งสอง
           รพินทร์รู้สึกตัวรีบคว้าปืนสั้นขึ้นมา แต่ไม่ทันจะยิงก็ถูกพวกมันคนหนึ่งเตะจนปืนหลุดมือ
กระเด็นไปหยุดอยู่ที่กลางลาน แล้วพวกมันก็รุมทำร้ายเขา ซึ่งเขาก็สู้ยิบตาแต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ เขา
ถูกมันจับเอามือไขว้หลังหมดหนทางสู้จนได้ เขาเหลียวไปมองทางดารินด้วยความเป็นห่วง เขาเห็น
ดารินก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับเขา แต่ดีกว่าเขาหน่อยตรงที่ไม่ได้ถูกพวกมันทำร้าย คงเพราะเธอคง
ยังไม่ทันขัดขืนก็ถูกจับเสียก่อน เธออยู่ในสภาพตกใจและกำลังมองมาที่เขาด้วยความสิ้นหวัง
           "ฉันเป็นคนฆ่าหัวหน้าพวกแกเอง จะฆ่าก็ฆ่าฉันอย่าทำอะไรผู้หญิง เธอไม่เกี่ยว" รพินทร์
ส่งภาษาพูดขอร้องพวกมันให้ปล่อยดารินไป
           หมอผีหันมามองรพินทร์ด้วยความแปลกใจ ทีี่เขาพูดภาษาของมันได้ มันเดินเข้ามาตรง
หน้าเขา แล้วต่อยไปที่ท้องเขาอย่างแรง จนเขาจุกทรุดลงกับพื้นแต่สางเขียวสองคนที่ล็อคแขนอยู่ก็
ฉุดเขาให้ลุกขึ้น
           "ข้าแปลกใจจริงๆที่ไอ้พวกกาลีอย่างพวกแกพูดภาษาของข้าได้ แกไม่ต้องมาพูดต่อรอง
อะไรกับข้า เพราะพวกแกต้องตายกันทั้งหมด สำหรับแกที่เป็นคนฆ่าหัวหน้าของพวกข้า แกจะต้องได้
รับความทรมานทั้งทางร่างกายและจิตใจ ข้าจะทำให้แกสำนึกเสียใจในสิ่งที่แกและพวกของแกกระทำ
ลงไป แล้วข้าถึงจะให้แกตาย ฮ่าๆ" ไอ้หมอผีพูดจบมันก็ตบหน้ารพินทร์อย่างแรง จนเลือดกลบปาก
ของเขา แล้วมันก็เดินไปที่ดาริน มันเข้าไปจนชิดร่างของเธอ มันจับผมเธอกระชากไปด้านหลังจนใบ
หน้าเธอแหงนขึ้น เธอมองมันด้วยแววตาหวาดกลัวที่สุด มันก้มลงมาจนหน้าของมันเกือบจะติดหน้า
เธอ แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงเหี้ยมเกรียม
          "เจอกันอีกแล้วนะอีผมดำ ฮ่า ฮ่า.." มันใช้มืออีกข้างของมัน คว้าหมับไปที่หีของดาริน
แล้วขยำอย่างแรงจนเธอร้องโอ้ยด้วยความเจ็บ แล้วมันก็หันไปทางรพินทร์ พูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
ว่า
          "ผู้หญิงของแกนี่เย็ดมันส์จริงๆ ฮ่าๆๆ ข้าพิสูจย์ด้วยตัวเองมาแล้ว หีนังกาลีนี่ทั้งตอดทั้ง
ดูด เย็ดโคตรมันส์เลย ข้าติดใจมาก เดี๋ยวพวกข้าจะแสดงให้แกดูจะจะ ฮ่าๆๆ"
          รพินทร์โกรธสุดขีด ที่มันกระทำกับหญิงในดวงใจ เขากระชากตัวออกจากการควบคุม
ของสางเขียวทั้งสอง จนล้มลงด้วยกันทั้งสามคน พวกมันที่เหลือจึงเข้ารุมสกรัมเขา ในที่สุดเขาก็
ถูกพวกมันหิ้วปีกให้ยืนขึ้นโดยมีสองคนล็อคแขนไว้เช่นเดิม
          รพินทร์บอบช้ำมากทั้งร่างกายและจิตใจ เขารู้สึกปวดร้าวใจมาก เมื่อนึกถึงสภาพที่ผู้หญิง
ที่เขารักดั่งดวงใจ กำลังจะพบเจอ โอ้ เขาอยากให้มีปาฏิหารย์เหลือเกิน