มนุษย์ที่ไม่ธรรมดา 05

เธอนอนปวดท้องอย่างนี้ทุกคืนโดยไม่ทราบสาเหตุ ล่าสุดไปเรียกแม่ที่ห้อง ท่านไม่ยอมมาหาจี้ หาว่าเรียกร้องความสนใจ สงสารน้องมาก จึงพานั่งจักรยานยนต์ไปส่งหาหมอด้วยตนเอง แต่พอไปตรวจไม่พบอะไรผิดปกติ ปวดนานมาก ทานยาอะไรไม่หาย แต่จู่ๆก็หายสนิททันที
การปวดท้องแบบนี้คงไม่ธรรมดาซะแล้ว ปวดทุกคืนและหายไปเอง จี้ดูไม่กระปรี้กระเปร่าเลย

ผมใส่จี้สร้อย เข้านอน ไม่นานวิญญาณออกจากร่างมองเห็นตนเองนอน โดยมีจี้นอนข้างๆ
สาวน้อยที่หยิ่งและเอาแต่ใจบัดนี้ไม่หลงเหลือความหยิ่งอีกต่อไปแล้ว จะมีเเค่ต่อต้านเวลาผู้หญิงมายุ่งกับผมเท่านั้น

น้องสาวเริ่มปวดท้องแล้ว ลูบท้อง รู้ว่าน้องต้องปลุกแน่ จึงกินยานอนหลับ ผมต้องยอมให้น้องทรมาณเพียงลำพังไปก่อน ตอนนี้ผมต้องการหาสาเหตุ

ล่อยลอยไปยังห้อง อาจารย์สืบ ถึงห้องจะมืดแต่กลับเห็นได้ชัดเจน แปลกดีเป็นวิญญาณแบบนี้ก็ดีไปอย่าง
อาจารย์สืบไม่อยู่พบแต่แม่วัลย์นอนอยู่คนเดียว ผมนึกได้ไปยังห้องแม่

จริงด้วยมันนอนอยู่นี่ กำลังคลำหีเพลินเลยนะมึง มันกกแม่ได้ทั้งวันทั้งคืนจริงๆ คงจะมีของดีด้วยแหละแบบนี้ “เพลินหีเลยซีอีร่าน”
อาจารย์สืบ นิ้วแยงหี ที่นอนหงายอ้าซ่าให้คลักล้วงได้ดั่งใจ
“ค่ะ อีร่านคนนี้ชอบมาก ถ้าเป็นพ่อสืบทำ อีร่านคนนี้เพลินสนุกทุกอย่างค่ะ”
“เออดี ไหนอีร่านลุกขึ้น เอาหีมาคร่อมที่หน้าหน่อย อยากดูดแตดชะมัด”
แม่ลุกขึ้น ขยับคว่ำท่า69 คร่อมใส่อาจารย์สืบ  มันรั้งแก้มก้นดึงลงให้แนบหน้า เสียงดัง แผล๊บๆๆๆจ๊วบๆๆ อย่างเมามันส์ แม่เองดูดควยที่ตั้งเด่ จ๊วบๆๆๆ
“อูยย อูยย พ่อ..พ่อสืบเสียวจังค่ะ อูยยย”
แม่ยกหน้าสีหน้าเคลิ้ม ส่ายบั้นท้าย
“มาๆ อีร่านลุกขึ้น”
แม่ลุกขึ้น มันขึ้นคร่อมอยู่บน จัดการเสียบควยเย็ด แม่แสดงอาการเคลิ้มออกมา ผมทนไมไหวอีกต่อไป ยิ่งเห็นยิ่งปวดใจ จึงล่อยลอยออกมา

กลับมายังห้องจี้ยังปวดท้องดิ้นอยู่ ไม่รู้จะทำไงดีแล้ว ตอนแรกคิดว่าอาจารย์สืบทำ แต่พอไปพิสูจน์ อาจารย์สืบกำลังเริงสวาท ไม่น่าจะเป็นมันที่ทำให้จี้ปวดท้อง

นึกขึ้นได้ ว่า มีคนๆนึงนอกจากอาจารย์สืบ ที่น่าจะทำได้ นั่นคือ ยุ้ย  สังเกตหลายครั้งที่ยุ้ยตาขวางใส่จี้เพราะจี้ชอบดักคอ

ห้องยุ้ย ยุ้ยกำลังนั่งทำอะไร ปิดไฟจุดเทียน มีตุ๊กตาผ้า กำลังกดบีบลำตัวของตุ๊กตาอยู่ สายตา ดูอำมหิต แววตานิ่งดุดันอย่างกับสัตว์ป่า ปากขมุบขมิบ

ยุ้ยบีบตุ๊กตานั้นนานทีเดียว ..แววดุดันลดลงพร้อมกับหยุดการกระทำ
“มึงต้องโดนอย่างนี้ทุกๆคืน ขัดขวางความรักของกูดีนัก”
เต็มชัดทุกถ้อยคำ ยุ้ยนี่เองที่ทำน้องจี้

ความโกรธ พุ่งพลักเธอแต่วืด ลืมตัวไปว่าเป็นแค่วิญญาณ
เธอเปิดโคมไฟ ดับเทียน วางตุ๊กตาผ้าไว้ในลิ้นชัก ยืดเส้นยืดสายแล้วเอนตัวลงนอน เอากรอบรูปที่มีผม จุ๊บ4-5ครั้ง
“ฝันดีนะคะพี่ต้า” ปิดไฟ นอน
ผมไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ..รีบกลับไปดูน้อง

..เธอหายเป็นปกติ กำลังจะนอนหลับดูเคลิ้มๆแล้ว ค่อยสบายใจหน่อย
.......... .......... .........
ผมเคาะประตูห้องยุ้ย
“อ้าว พี่ต้า “
ผมไม่เคยมาห้องเธอเลย นี่เป็นครั้งแรก เธอแง้มประตูออกมา
“โอ้ย พี่ ..ยุ้ยเจ็บนะ”
ผมจับข้อมือบีบอย่างแรง
“เจ็บเหรอ.. แค่นี้ไม่เท่ากับที่เธอทำกับน้องเราหรอก”
บีบจนเธอแสดงอาการออกมา ดันอย่างแรงเธอแซถอยหลังชนผนังดังตึง
“ไอ้ต้า! มึงทำอะไรลูกกู!! “
อาจารย์สืบเข้ามาเห็นพอดี ไม่ทันได้คิดอะไรก็กระเด็นออกมา เหมือนโดนอากาศบีบรัดจนทำให้รู้สึกเจ็บ เด้งลอยถอยหลัง ก้นจ้ำเบ้าลงพื้นไม่เป็นท่า พอมือยันพื้นได้มองมัน เห็นแววตาที่เหมือนมันทำกับพ่อไม่มีผิด เกิดความรู้สึกกลัวจับใจ เหมือนมันกำลังจะมาซ้ำ ปรี่เข้ามาแล้ว..
“อย่าๆๆๆนะ พ่อสืบ ลูกชั๊น”
แม่โถมเข้ามากอดบังก่อนที่มันจะเงื้อมือเหมือนจะฟาด
“ถอยไป”
มันพลักแม่ออก
“พ่ออย่าทำพี่ต้านะ”
ยุ้ยปรี่เข้ามากอดขวางเอาไว้แน่น มองอาจารย์สืบอย่างดุ

ยุ้ยดูอาการถามไถ่  ผมขยับแล้วร้องโอยออกมา ยุ้ยเลยหันไปที่อาจารย์สืบ
“พ่อทำเกินไปแล้วนะ มาทำพี่ต้าของยุ้ย”
“มันทำหนูยุ้ยก่อนนะ”
“ไม่สนละ อย่ามาทำพี่ต้าของยุ้ยแบบนี้อีกนะพ่อ”
ยุ้ยดูโกรธพ่อตนเองมากพยุงผมขึ้น แต่ผมสลัดเธอออก แม่เข้ามาอีกคนดูห่วงมาก

..ยุ้ยตามขอโทษแทนพ่อตั้งแต่จากบ้านมาถึงโรงเรียน โดยจี้ไม่ขัดขวางดักคอเหมือนก่อนเพราะเธอรู้แล้วว่าใครทำเธอปวดท้องแทบตาย ผมบอกเธอเองเพราะเตือนให้ระวังและไม่ให้ไปยุ่งกับยุ้ย ผมบอกน้องไปว่า ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางรักยุ้ยเด็ดขาด เพราะพ่อของยุ้ยทำครอบครัวเราทลาย น้องสาวเข้าใจถอยและไม่ยุ่งกับยุ้ย
“ยุ้ยไม่ได้ทำอะไรจี้เลยนะ พี่ต้ารู้ได้ไงว่าจี้ทำ ไม่ได้มีหลักฐานอะไรซะหน่อย ยุ้ยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับจี้”
เธอแก้ตัว ผมจับมือบีบด้วยความโกรธที่ยุ้ยไม่ยอมรับ
มั่นใจว่า ยุ้ยไม่รู้ว่าจี้สร้อยที่เธอให้ สามารถถอดวิญญาณตอนหลับได้ เธอใส่แล้ววิญญาณคงไม่ออกเหมือนผมมั๊ง
 “ไม่ทำก็ไม่ทำ แต่ถ้าจี้ปวดท้องหรือเป็นอะไรขึ้นมา เราโทษเธอเป็นคนแรกแล้วไม่ต้องมาคุยกันอีก”
ผมสะบัดปล่อยมือที่บีบออก เดินออกมา

...กลับมาบ้าน แม่เข้ามานั่งคุยด้วย ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

แม่มาบอกว่าอย่าไปทำอะไรยุ้ย เพราะอาจารย์สืบจะทำร้ายผมได้ ให้ดีๆกับยุ้ยเอาไว้ แม่สนับสนุนให้ผมรักกับยุ้ย
“แต่ผมไม่รัก ไม่ได้เป็นแฟนกับยุ้ยนี่แม่ แล้วรักไม่ลงด้วย”
แม่รีบปิดปากผม
“อย่าพูดอย่างนี้ให้ใครในบ้านนี้ได้ยินอีกนะลูกอาจเจ็บตัวได้ “
แม่กล่าว

...นับแต่นั้นจี้ไม่เคยปวดท้องไดๆทั้งสิ้น และไม่เคยวอแวกับยุ้ย เป็นความโล่งอกที่จี้ไม่ต้องทรมาณอีก นึกขอบคุณจี้สร้อยที่ช่วยให้ผมรู้เรื่องราวต่างๆได้

ยุ้ยเข้าใกล้ผม โดยไม่มีใครขัดขวางอีกต่อไปแล้ว รู้สึกดีที่ยุ้ยเอาใจแต่พอมองแม่ที่คอยเอาใจอาจารย์สืบผมก็รู้สึกขัดใจในอารมณ์
“หนูยุ้ยท่าทีแปลกๆจัง เป็นอะไรหรือเปล่า”
แม่วัลย์กล่าว ผมสังเกตเหมือนกันว่ายุ้ยขยับสับส่ายไปมา ตั้งนานเเล้ว แววตาที่มองดูหวานเยิ้มยังไงไม่รู้

ยุ้ยไม่ตอบ อาจารย์สืบมองมายังยุ้ย
“อาการกำเริบใช่ไหมลูกยุ้ย”
อาจารย์สืบถาม
“คะพ่อ”
อะไร? อาการอะไรกำเริบ ยุ้ยมีโรคประจำตัวเหรอ??
“ไหนว่าหายแล้วไงละคะ”
แม่วัลย์ดูตกใจมาก เป็นห่วงยุ้ย
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หาย อดทนนิดนึงนะลูก”
อาจารย์สืบกล่าว

ค่ำคืนนั้นผมใส่จี้สร้อย เพื่อให้วิญาณออกมาล่อยลอยไปเรื่อยเปื่อย พบว่าคนในบ้านแตกตื่นอะไรไม่รู้ ต่างพากันไปยังห้องยุ้ย

ผมตามเข้าไป พบว่ายุ้ยสับส่ายไปมา จับเต้า คลึงเป้าหน้าขาตนเอง หลับตาพริ้ม
“พี่ต้า อาาา.. พี่ต้า ..พี่ต้าช่วยยุ้ยที ยุ้ยต้องการพี่ต้า ยุ้ยรักพี่ต้าเหลือเกิน”
พูดอย่างกับคนละเมอ มีอาจารย์สืบ แม่วัลย์ พี่แตง พี่อุ๋ยอยู่โดยรอบ

นั่นอักขระ ขึ้นที่แขน ใบหน้า ..ยุ้ยเป็นอะไร?
 “สร้อย..จี้สร้อยหายไปไหน”
อาจารย์สืบให้ทุกคนค้นหา
 “ลูกเอาจี้สร้อยที่พ่อให้ไปไว้ไหน”
อาจารย์สืบถาม ..
“อื้ออออ..อาาา ..ยุ้ย ..ยุ้ยทำหายไปแล้ว อาาา...พี่ต้า.. ยุ้ยต้องการพี่ต้า”
 ยุ้ยตอบ ..ยุ้ยโกหกเพราะผมนั้น สั่งยุ้ยว่าห้ามให้ใครรู้ว่าให้จี้สร้อยกับผม ..ผมเอาไว้เพื่อประโยชน์ของตนเอง
“โธ่ ลูกทำหายได้อย่างไร จี้สร้อย ช่วยยับยั้งอาการของลูกได้” อาจารย์สืบกล่าว
“แล้วทำไงดีคะเนี่ย”
แม่วัลย์กังวลมาก
อาจารย์สืบนิ่ง บอกให้เปลือยชุดยุ้ยออกให้หมด

ยุ้ยเปลือยอย่างหมดจด ผมตะลึงที่อักขระไม่ได้มีแต่ที่แขนและใบหน้า กลับมีเต็มตัวไปหมด สีแดงฉานไปทั่ว เรียกเพ้อชื่อของผม คลึงนมคลึงหีตนเอง อย่างกับโดนยาปลุกเซ็กส์

อาจารย์สืบนั่งบริกรรมงึมงัม ยุ้ยยังสับส่ายไปมา
“ไม่ได้ผล” อาจารย์สืบหน้าเครียด
“พี่ต้าา..พี่ต้าาา..”
ยุ้ยโผกอดอาจารย์สืบ  บอกขอมีเซ็กส์ มีความต้องการ
“ตั้งสติหน่อย นี่พ่อ ไม่ใช่คนรักของลูก”
ยุ้ยลืมตาขึ้นมา พบว่าเป็นอาจารย์สืบ เธอก็ไม่สน คิดว่าเป็นผมซะงั้น เข้าพรมจูบ อาจารย์สืบหลบแต่หลบได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนประกบปากดูด เสียงดังจ๊วบ

แรกๆเหมือนอาจารย์สืบต่อต้าน แต่ดูจะมีอารมณ์ขึ้นสังเกตได้จากเป้าที่ตุง
สิ่งที่ไม่น่าเชื่อ คือ อาจารย์สืบสนองตอบเข้าโน้มกอดประกบปากดูดกับลูกสาวตนเอง เริ่มไซ้ไปทั่ว
“ลูกรักของพ่อ ช่างชื่นใจพ่อเหลือเกินลูกจ๋า อูยย”
อาจารย์สืบซุกไซ้หน้าอกเต้านม ยุ้ยหลับตา ปล่อยให้อาจารย์สืบทำได้ตามใจ อาจารย์สืบล้วงเข้าที่หี ยุ้ยแอ่นหีให้ หน้าตาอาจารย์สืบเวลานี้หื่นมาก
อาจารย์สืบทาบทับลงกายของยุ้ย ประกบปากดูดอย่างเร่าร้อน มือคลึงเต้านม ค่อยๆปลดชุดตนเองทีละชิ้นจนเปลือย  เผยควยอาจารย์สืบลุกโด่แล้ว ยุ้ยได้แต่ครางกอดอาจารย์สืบ

ยังไซ้ไปทั่วกายยุ้ย ไล่ลงต่ำซุกลงที่หี  ละเลงใบหน้าที่หี ที่สับส่ายครวญคราง

อาจารย์ขยับแทรกหว่างขา นี่มันกำลังจะเย็ดหีลูกสาวตนเองเหรอเนี่ย!! ควยจ่อที่หีแล้ว โดยไม่มีใครคัดค้าน
“อ๊ากกก ม่ายยยย..”
มันขยับถอยออกมา  ใช้บรรดาเมียให้ขึงมัดยุ้ยเอาไว้
“ควย ขอควยให้ยุ้ยนะ พี่ต้า ขอควยให้ยุ้ยเถอะ หีนี้ต้องการควยพี่ต้า พี่ต้าข๋า อูยย”
เธอยังคิดว่าอาจารย์สืบเป็นผม อาจารย์สืบลูบศีรษะยุ้ย
ยุ้ยถูกขึงบนเตียงสองแขนสองขา แต่ยังดิ้นได้แรงมาก แรงอะไรกันเนี่ย มากมายเพียงนี้
“ดีนะที่เอาเชือกอาคมมาด้วย ไม่งั้นเอาไม่อยู่แน่ ..พ่อขอโทษนะ พ่อจะทำให้ลูกของพ่อแปดเปื้อนไม่ได้ พ่อไม่ยอมสร้างมลทินกับลูกเด็ดขาด ลูกต้องได้กับผู้ชายที่ลูกรัก”
อาจารย์สืบนี่รักลูกจริงๆ ดูรักมาก รักมากกว่าบรรดาเมียๆของตนเองซะอีก
“อะ ..จริงซี ..ต้า.. เจ้าต้า”
อาจารย์สืบเอ่ยชื่อผม สั่งให้ไปตาม พี่แตงลุก

ตายละซี ถ้าพี่แตงไปเห็นจี้สร้อยที่ผมใส่จะทำไง ผมรีบแวบมายังห้อง จี้นอนอยู่ข้างกาย นั่นจี้สร้อย เห็นชัดเจนมาก
“ต้า ..น้องต้า นี่พี่แตงเอง เปิดประตูให้พี่ด่วน”
เสียงเร่งด่วนมา เคาะรัว ผมยังไม่ตื่น จี้กลับตื่นแทน
“พี่ต้าๆๆ”
จี้ปลุกจนผมตื่น วิญญาณเกิดวูบ ..ค่อยๆลืมตาขึ้นมา โชคดีจังที่จี้ปลุก

ผมถอดจี้สร้อยเอาไว้ เปิดไปยังที่ประตู พี่แตงบอกว่าอาจารย์สืบให้เรียกพบที่ห้องยุ้ย

พี่แตงเร่งรีบมาก ต่างจากผมที่เดินเนือยๆ สงสัยว่ามันจะเรียกผมไปทำไมจะช่วยอะไรได้