มนุษย์ที่ไม่ธรรมดา 04

“ไม่ต้องตกใจไป คนกันเองทั้งนั้น”
แม่มองโดยรอบ  อาจารย์สืบดึงมือให้เผยที่แม่ปิด แม่อ่อนยอมอย่างง่าย แม่ทำท่าทีกุมหัวใจ แล้วหันมองหน้าอาจารย์สืบ
“ท่านอาจารย์”
แม่โผกอดอาจารย์สืบ พร่ำบอกรัก อย่างไม่น่าเชื่อ
“ผมก็รักคุณนาย รักมากด้วย”
“โอววว ท่านอาจารย์ อืม จุ๊บบ”
เป็นแม่ที่รุกเข้าประกบดูดปากก่อน พอถอนริมฝีปากทำสีหน้าหวานเยิ้มมาก
“ให้ชั้นอยู่เป็นเมียท่านอาจารย์ด้วยนะคะ..”
แม่อ้อนวอน
“แต่คุณนายมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วนะ อยู่ข้างนอกนั่น”
มันยังเล่นเชิง
“ชั้นไม่ได้รักเขาแล้ว ชั้นรักท่านอาจารย์เพียงคนเดียว”
แม่อ้อนวอน จนอาจารย์ตกลง แม่ดีใจมากกอดมันแน่น เมียทั้ง3ของมันขยับมาหายิ้มให้แม่
“ยินดีด้วยนะ”
ทุกคนยินดี ทั้ง4ห้อมล้อมอาจารย์สืบ

ทั้งหมดออกมาจากห้องนั่น มายังห้องพิธีที่พ่อนอนอยู่  แม่ใส่ชุดดังเดิม นั่งที่เดิม พ่อถูกลุกขึ้นนั่ง จากนั้นมันสวดมนต์เป่าเพี๊ยงใส่พ่อ ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
พ่อหันมองแม่โดยไม่รู้เรื่องราว แม่เหมือนเป็นคนเดิม
“เรียบร้อยแล้วครับคุณ ต่อไปคุณทั้งสองจะมีเงินทองไหลมาเทมาร่ำรวย”
ทั้งสองลากลับ

ขณะนั่งรถ
“ก็แค่นั่งเฉยๆเนอะ เพลินดีนะ ฟังเสียงสวดเบาๆตลอด ถ้าได้โชคลาภจริงๆ เนี่ยคงสุดยอดมาก”
“ต้องได้ซี ท่านอาจารย์ช่วยเราได้เสมอ”

...รุ่งเช้า รีบลงมาหาแม่ แม่เหมือนเดิมทุกอย่างเลย แต่ผมรู้ว่าไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

...พ่อดีใจกับงานที่ทำได้โบนัส แถมยังมีรายได้จากขายสินค้าออนไลน์เป็นเทน้ำเทท่า อย่างไม่น่าเชื่อ
“ท่านอาจารย์สุดยอดไปเลย”
พ่อดีใจออกมาท่าทีเชื่อสนิทใจแล้ว
.......... ......... .........
ครอบครัวทุกๆอย่างเหมือนว่าดีขึ้น แท้จริงไม่ใช่ แม่แอบไปหาอาจารย์สืบเสมอ
ไม่ได้แอบหรอก บอกพ่อนั่นแหละว่าไปนั่งสมาธิ พ่อมิว่าอะไร บางทีก็ไปด้วย ผมรู้เลยว่าแม่ไปเริงสวาทกับอาจารย์สืบ ไม่อยากไปดูให้เจ็บแค้นปวดใจอะไรอีก จึงไม่สวมจี้สร้อย
.......... ......... .........
เพียงอีกสองเดือน สิ่งที่อาจารย์วางแผนได้สัมฤทธิ์ผลขึ้น แม่ทะเลาะกับพ่อเรื่องไม่เป็นเรื่องสารพัด โดยแม่เป็นฝ่ายหาเรื่องพ่อก่อนเสมอ พ่อตามเกมส์โดยไม่รู้ตัว แล้วพอพ่อมีเงินก็ไปเที่ยวอีหนู เป็นช่องทางให้แม่จับได้จนได้

..จนในที่สุดถึงขั้นหย่าขาดกัน..

คืนนั้นแม่ไม่อยู่บ้าน ผมตัดสินใจใส่จี้สร้อย เพื่อถอดวิญญาณ
เป็นดังที่คิด แม่กกกอดอยู่กับอาจารย์สืบ เริงสวาทกันไปเรียบร้อยแล้ว แม่เล่าให้อาจารย์สืบรู้ว่าพรุ่งนี้กำลังจะไปหย่า
“เอ่อ อ่า..”
แม่ท่าทีอ้ำอึ้ง
“มีอะไรเหรอ ที่รัก “
แม่ยังอ้ำอึ้งอยู่
 “เอ่อ..เปรมขอเอาลูกมาอยู่ด้วยนะ”
“จะเอามาทำไม เกะกะ ชั้นก็มีลูกยุ้ยแล้ว ชั้นต้องการให้เธอรักลูกยุ้ยคนเดียว”
“รักน่ะรักค่ะ  แต่ไม่อยากทอดทิ้งลูกไป นะคะ รับรองไม่ให้มาวุ่นวายกับพ่อสืบ”
แม่อ้อนวอน
“ทำไมนังนี่ยังมีความรักต่อลูกนะไม่น่าเป็นไปได้ ทุกอย่างสมบูรณ์แล้วนี่”
อาจารย์สืบพูดพรึมพรัมกับตนเอง
“นะคะ แค่คนเดียวเองค่ะ”
“ทำไมแค่คนเดียว หล่อนมีลูกสองไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ค่ะ แต่เปรมแค่ขอเอามาอยู่ด้วยคนเดียว”
..“ความจริงมันไม่น่าจะมีจิตผูกพันกับใครแล้วนี่หว่า”
ดูมันสงสัยกับวิชาที่มันทำกับแม่ .. มันถามว่าจะเอาคนไหนมา
“ลูกชายค่ะ ลูกชายคนโต”
แม่หมายถึงผม แล้วจี้ละ !?
ทำไมเลือกผมไปอยู่ด้วย รักลำเอียง  รักมากกว่าจี้เหรอ ..ไม่น่ะ แม่ตามใจจี้มากกว่าผมอีก จะรักผมมากกว่าจี้ได้ไง
“อ่อ กูรู้แล้ว ..ไม่น่าเชื่อนี่คงมีจิตใจปรารถนาที่แรงกล้ามากสินะ จิตถึงยังผูกพันธ์กับลูกคนนึงอยู่”
มันพูดเปรยๆคนเดียว ตอบตกลง แม่ดีใจมาก

...รุ่งเช้า แม่เตรียมตัวไปหย่าจริงๆ ผมพูดกับพ่อให้รั้งแม่เอาไว้
“แล้วทำไมพ่อต้องง้อด้วย”
พ่อไม่ยอม

ผมอึดอัดมาก ก่อนที่จะเลิกกันผมจึงตัดสินใจพูดว่าทั้งหมดเป็นแผนของอาจารย์สืบเพื่อจะแย่งแม่ไปจากพ่อ แม่โดนเสน่ห์
“เอาอะไรมาพูด ท่านอาจารย์เนี่ยช่วยให้เรามีกินมีใช้นะ”
“แค่เหยื่อล่อเท่านั้นแหละ”
 ผมกล่าว พ่อดุทันทีหาว่าไปลบหลู่ ไม่เคารพท่านอาจารย์

ในที่สุดหย่าจนได้ ..แค่2เดือนที่เกิดปัญหา ถึงกับทำให้เลิกรากันได้ แม่น่ะผมเข้าใจเพราะโดนเสน่ห์ แต่พ่อนี่สิที่ไม่ยอมลดทิฐิ ทั้งที่บางเรื่องพ่อก็ผิด อย่างเช่น ไปกกกอดอีหนู
ครอบครัวพังทลายแล้ว จี้จอมดื้อน้ำตาซึมออกมา

แม่เก็บข้าวของ ทีนี้จี้ร้องไห้ออกมา แม่ไม่ใยดีกับจี้เลย จี้เป็นเด็กที่เอาแต่ใจ แม่และพ่อตามใจและคอยเทคแคร์เสมอ โดยเฉพาะแม่ที่เทคแคร์มากที่สุดกลับไม่มีอีกแล้ว แต่แม่กลับเทคแคร์ผม เอาไปอยู่กับท่าน พ่อไม่มีปัญหา บอกเอาจี้ไปอยู่เอง
“ไม่เอา จี้จะอยู่กับแม่ อยู่กับพี่ต้าด้วย”
จี้อยากจะอยู่กับแม่มากกว่าแต่แม่ไม่รับ ไม่ใยดี
“เอะ! ไอ้เด็กคนนี้ เดี๋ยวตบกลิ้งไปนู่น”
แม่พูดเสียงดุมาก ตวาด  จี้นิ่ง หายสะอื้นไปชั่วขณะ ผมอึ้งไม่แพ้กัน จี้ถอยมาอยู่หลังผม

ก่อนไปผมอยู่กับพ่อสองต่อสอง
“รู้มั๊ยว่าแม่ไปไหน แม่ไปอยู่กับท่านอาจารย์ที่พ่อนับถือนั่นแหละ ไม่เชื่อก็ลองแอบตามไปดู น่าเสียใจจริงๆที่พ่อไม่เชื่อผม”
ผมกล่าว แม่เรียก หิ้วสัมภาระ.. ลาก่อนครอบครัวอันแสนสุขของผม...

..ผมเดินทางมากับแม่ แล้วเป็นดังที่คิด อยู่หน้าบ้านอาจารย์สืบ
 “ที่นี่เป็นบ้านใหม่ของเราจ๊ะลูก”

เข้ามาในบ้าน พบอาจารย์สืบพร้อมบรรดาเมียๆอยู่แต่ยุ้ยไม่เห็น
“พ่อสืบ”
พอพบหน้ากันแม่วิ่งโผเข้ากอดอย่างแนบเเน่น
“ต่อไปนี้เปรมมาอยู่กับพ่อสืบ เราอยู่ด้วยกันแล้วนะคะ”
“จ๊ะ ชื่นใจ”
3เมียต่างยินดีด้วย
“เออ จริงซี.. ต้ามานี่ มาไหว้พ่อสืบฝากเนื้อฝากตัว”
แม่กล่าว
“อ้าว หนูต้า”
แม่วัลย์จำผมได้
“ต้า!!” อาจารย์สืบมองผมอย่างสนใจ
ผมยกมือไหว้  ทั้งที่แค้นมันมาก อยากสับมันเป็นชิ้นๆ แต่มีความรู้สึกกลัวเหลือเกิน กลัวไปหมด เพียงได้อยู่ใกล้ๆ
“แฟนลูกยุ้ยนี่เอง ที่แท้ลูกของเปรม ไม่รู้มาก่อนเลย ”
อาจารย์ยิ้มให้ ลูบศีรษะ ..หาว่าเป็นแฟนกับยุ้ย ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย

ทุกคนต่างแนะนำตัว เป็นมิตรกับผมทุกคน

..กำลังจะแยกย้าย มีเสียงโหวกเหวกดังอยู่ข้างล่าง
“ปล่อยกูโว้ย กุจะขึ้นไปหามัน”
อาจารย์สืบถามลูกน้องว่ามีอะไร ลุกน้องรีบขึ้นมารายงาน
“ไอ้วันชัยมาครับ”
วันชัย พ่อนี่นา ผมดีใจมากที่พ่อมา อาจารย์สืบบอกให้พ่อขึ้นมา

พ่อขึ้นมาแล้ว มองไปทั่วทุกคน แล้วนั่นจี้ ปรี่ขึ้นมาอีกคน พอเดาได้ว่าพ่อแอบตามมา คงจะพิสูจน์คำพูดที่ผมบอกไปเป็นแน่
“ไอ้อาจารย์เฮงซวย นี่ทุกอย่างเป็นแผนการณ์มึงใช่มั๊ย บอกกูมาเดี๋ยวนี้”
พ่อเสียงดังมาก อาจารย์สืบยิ้มแล้วดึงแม่โอบเอว
“เออเป็นแผนกูทั้งหมด กูรึอยากจะให้จากกันด้วยดี จึงวางแผนให้ค่อยๆเลิกกัน  มึงเสือกมาโวยวายจนได้”
“ด้วยดีเหี้ยอะไร เอาเมียกูคืนมานะ  ไม่งั้นกูแจ้งตำรวจ”
อาจารย์หัวเราะร่วนเลย
“ต้องถามเมียมึงดูโว้ย ว่าอยากอยู่กับใคร ว่าไงจ๊ะ เมียจ๋า”
มันยียวนหอมแก้มแม่
“อยู่กับพ่อสืบซี เปรมไม่ได้รัก ไม่ได้เป็นเมียมันอีกแล้วนี่ เปรมเป็นเมียพ่อสืบคนเดียวเท่านั้น”
แม่ตอบ ซบลงที่อกอาจารย์สืบ มันหัวเราะชอบใจ แถมจับกุมเต้านมแม่ต่อหน้า
“มึง”
พ่อพุ่งหาอาจารย์สืบ
พอจะเข้าไปประชิดตัวกลับกระเด็นลอยออกมาเหมือนกับไปกระแทกกับอะไรซักอย่าง   นี่หรือจะเป็นฤทธิ์เดชที่เหนือมนุษย์ของอาจารย์สืบ ที่ยุ้ยเคยเล่า หลายๆคนเคยลือ

พ่อลอยหงายหลัง ลูกน้อง4คนปรี่เจ้ามาล้อมตัวไว้ ซัดตั๊บๆๆ พ่อร้องโอ้ยๆๆๆ  จี้ร้องกรี๊ด ผมมองอยู่ในภวังค์ความกลัว
“พอแล้วครับ พอได้แล้ว”
ผมพูดแต่ไม่กล้าเข้าไปห้าม
“ผมยอมๆแล้ว ผมยอมแล้ว”
เสียงพ่อพูด เหมือนยกมือไหว้ แต่พวกมันไม่หยุด ผมนึกได้หันไปทางแม่
“แม่ช่วยพ่อที.. แม่..”
ผมเขย่าแขนแม่ ขอร้อง อ้อนวอน แม่จึงหันไปขออาจารย์สืบ จึงได้หยุดลง พ่อผมฟกช้ำสุดๆ

นี่พ่อเจอของจริง ถึงกับยกมือขอชีวิต
“ไปให้ไกลๆตีนกูเลย ถ้ามึงหวนกลับมาอีก เอามึงตายแน่”
น้ำเสียงคำรามดุดันมาก แววตาเป็นประกายเปล่งแสงออกมาอย่างประหลาด

พ่อถอยหนี  ดึงจี้ แต่จี้ได้แต่ร้องไห้ไม่ไปด้วย พ่อจึงถอยหนีไปคนเดียวลับตา

..รู้ได้เลยว่าผมขี้ขลาดเหมือนใคร..ตอนแรกดีใจที่พ่อดุดัน นึกว่ากล้าหาญแท้จริงคงเป็นอารมณ์โกรธแค้นชั่ววูบเท่านั้น พอเจ็บตัว ความกลัวจึงเกิด .. ผมก็เป็นแบบพ่อ..

อาจารย์ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นบอกผมและแม่ให้ไปยังห้องที่จัดเตรียมเอาไว้

เห็นจี้ สะอื้นอยู่ ดึงจี้มาด้วย
“แม่ให้จี้อยู่ด้วยนะฮะ” ผมพูด
 “เอาเถอะจะอยู่ก็อยู่ไป”
อาจารย์สืบตอบแทนแม่ ยิ้ม มันก็ดูใจดี ยังไงของมัน?

พี่แตงพามายังห้องส่วนตัว มีสัมภาระไม่มาก จี้เองไม่มีซักชิ้น แม่ถูกอาจารย์สืบประคองไปไหนไม่รู้
ผมปลอบจี้สารพัด จี้กอดแน่น บอกพร่ำว่า อย่าทิ้งเธอไปๆ จี้ตกใจกลัวมาก

..จัดที่ทางเรียบร้อย จี้ไม่ยอมแยกไปนอนห้องอื่น
“พี่ต้าๆๆๆ”
เสียงเรียกรัว พอเปิดประตู  ยุ้ยนั่นเอง ยิ้ม เกาะแขน
“พอรู้ว่าพี่ต้าจะอยู่ที่นี่ ยุ้ยรีบมาเลยอะ ดีใจจังเลย ต่อไปนี้ได้อยู่ใกล้พี่ต้าตลอดแล้ว”
จี้ผลักยุ้ยออก คล้องแขนท่าทีหวงแหน  สายตายุ้ยมองจี้ดุดันมาก ดูน่ากลัว จนผมต้องบังจี้ สายตานั้นจึงกลับอ่อนโยนขึ้นมาได้
พี่แตงเรียกทานข้าว ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตา ยุ้ยระริกระรี้ เข้ามานั่งข้างๆ จี้คอยปัดป้องขัดขวางตลอด อาจารย์สืบมีบรรดาเมียๆเอาใจ รวมทั้งแม่ด้วย ผมถูกเอาใจจากยุ้ย มีจี้คอยแขวะ

จี้ไม่มีชุดใส่ ยุ้ยให้ชุดจี้เหมือนสร้างไมตรี แต่จี้ไม่ใส่ชุดยุ้ย ผมเลยให้ใส่ชุดของผมไปก่อน แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยกลับไปเอาที่บ้านโน่น

รุ่งเช้า ผมกับจี้หยุดเรียน กลับมาบ้านหลังเดิม พ่อไม่อยู่แล้ว ยังดีมีสิ่งของ ของจี้
.......... ......... .........
...แม่ ผม น้องสาว อยู่บ้านอาจารย์สืบ เกือบเดือนแล้ว อยู่ดีกินดีทุกอย่างอาจารย์สืบดีกับผมมาก เป็นเพราะ เข้าใจว่าเป็นแฟนกับยุ้ย จึงรู้ว่าอาจารย์สืบรักลูกมากและตามใจลูกทุกอย่าง ยุ้ยเองติดผมแจ ไม่ว่าอยู่โรงเรียนหรืออยู่ที่บ้าน ส่วนจี้ค่อนข้างสู่ภาวะปกติ ดูเธอจะยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่มีพ่อและแม่ค่อยใส่ใจเหมือนแต่ก่อน ไม่เข้าใกล้แม่ เธอไว้ใจผมเพียงคนเดียว

อยู่ดี สบาย  แต่ไม่มีความสุขใจเลย ยิ่งเห็นแม่กับอาจารย์สืบอยู่ด้วยกันมันยิ่งเจ็บแค้นมาก

แม่กับอาจารย์สืบอยู่ด้วยกันไม่ห่างหยอกเย้าพะน้อ แม่เอาอกเอาใจอย่างที่ผมไม่เคยเห็นทำกับพ่อ  แม่โดนมนต์เสน่ห์หาของอาจารย์สืบถึงเป็นเช่นนี้

..”โอยยยย โอยยยย”
ผมตื่นขึ้นมา จากเสียง พบว่าจี้ที่นอนอยู่ข้างๆบิดกายไปมา  
“อูยย จี้.. จี้ปวดท้องเหลือเกินนน.. อูยยย”
จี้บิดกายไปมา  รอดูอาการอย่างไรก็ไม่หาย จึงออกไปเคาะประตู ห้องแม่ กว่าแม่จะออกมาใช้เวลาพักนึง
“มีอะไรหรือลูก” แม่กล่าว
นี่ชุดนอนอะไรเบาบางเหลือเกิน เห็นภายในหมดจด หี นมเน้นๆ
ต่อหน้าผมแม่เพียงเอียงอายนิดๆ มองไปข้างในพบว่าอาจารย์สืบอยู่ ดูท่าจะกกกอดกันอยู่เป็นแน่

บอกว่าจี้ไม่สบาย แม่ถอนหายใจ ไม่สนใจ แต่ออกมาดู

จี้ครวญคราง กุมท้องพอเห็นแม่รีบพูดจาอ้อน
“ก็ทานยาซะซี”
ผมบอกแทนน้องว่ากินแล้วแต่ยังไม่หาย
“อย่างนี้สำออยน่ะสิ”
แม่ไม่สนใจจี้เลย ต่างจากแต่ก่อนลิบลับ

แม่บอกว่าจะกลับห้อง ผมอ้อนวอนแม่ แม่ลูบศีรษะ ดูเอ็นดูผมเหลือเกิน
“ลูกเองนอนได้แล้ว ไม่ต้องสนใจน้องนักหรอก น้องแบบนี้.. ฝันดีนะจ๊ะลูกแม่”
แม่จุ๊บทีนึง แล้วออกไปอย่างไม่ใยดีจี้เลย  จี้แทบจะร้องให้ น้ำตาซึม ผมจึงปลอบ กอดเธอแน่น

ผมถามว่าปวดท้องเป็นไงบ้าง
“เอ๋า หายแล้วอะพี่”
แปลก ..อยู่ดีๆก็หาย แต่ก็ดีแล้ว ชวนน้องนอนต่อ