พิศวาสคิมหันต์

ใคร ๆ ก็รู้ว่าเดือนเมษายนเป็นเดือนที่ร้อนที่สุดของปี แต่ปีนี้เพียงย่างเข้าวันแรกของเดือนก็รู้สึกร้อนกว่าปีไหน ๆ ยิ่งเวลาเที่ยงวันอย่างนี้แล้ว ไอร้อนที่แผดเผายิ่งทำให้อารมณ์คนฉุนเฉียว
“พ่อเนี่ย... ทำไมต้องมาล้างแอร์วันนี้ก็ไม่รู้ วันที่เมไม่อยู่ก็ไม่ล้าง” เมษาเด็กสาววัยย่างเข้า 16 ปี ซึ่งนอนดูทีวีอยู่บนโซฟา  ณ ห้องรับแขกหันไปบ่นกับพ่อที่กำลังยืนมองช่างแอร์ล้างแอร์อย่างขะมักเขม่น
“ล้างแอร์น่ะดีรู้มั๊ย ยิ่งหน้าร้อนอย่างนี้ด้วยแล้ว มันจะช่วยเราประหยัดค่าไฟได้มากเลยทีเดียว” ภาณุชายกลางคนวัย 40 ปี หันมาตอบพลางอธิบาย
“ก็แล้วทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยเล่า”
“ลูกษา ก็วันนี้วันเสาร์เป็นวันหยุดของพ่อหนิลูก”
“พ่อคะ หนูบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกหนูว่าเม เรียกษาอยู่ได้ รู้มั๊ยว่ามันเชยจะตาย” เด็กสาวลุกขึ้นนั่งพูดน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ แต่ภาณุก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วหันไปดูช่างแอร์ทำงานต่อ เพียงไม่ถึงชั่วโมงความร้อนที่ต่างก็ต้องทนก็มลายหายไป
“เอ่อ... ยังเหลืออีก…”
“ห้องหนูไม่ต้องล้างนะคะพ่อ ห้องมันรกยังไม่ได้เก็บเลย”
“งั้นก็แค่นี้แหละครับ” ภาณุจัดแจงจ่ายเงินค่าล้างแอร์จนเรียบร้อย
“เอ้อ... เย็นสบายดีจัง” เมษาพูดขึ้นเมื่ออุณหภูมิในห้องถูกปรับให้ลดลง
“เห็นมั๊ย พอล้างแอร์แล้ว...”
“พอเลยพ่อ ไม่ต้องอธิบาย หนูจะดูทีวี” ยังไม่ทันที่ภาณุจะพูดจบเด็กสาวก็สวนคำขึ้นมาทันที ภาณุซึ่งกำลังจะเดินมานั่งยังโซฟาเมื่อได้ยินก็กลับค่อย ๆ เดินขึ้นบันไดไปอย่างช้า ๆ
“แบบนี้ล่ะมั๊ง ที่ทำให้แม่หนีไปมีแฟนใหม่ ก็พ่อเอื่อยเฉื่อยซะขนาดนี้” เสียงพูดตามหลังที่ภาณุยังพอได้ยินแทรกเข้ามาในหูของเค้า ทุกก้าวที่กำลังเดินขึ้นบันไดทำให้เค้ายิ่งคุ่นคิด ประตูห้องถูกเปิดออก ร่างที่อ่อนแรงด้วยคำถากถางจากลูกสาวทิ้งตัวลงบนที่นอน แขนขวาค่อย ๆ ยกขึ้นก่ายหน้าผากพร้อมเสียงถอนหายใจยาว ชายหนุ่มคุ่นคิดไปยังอดีต เค้าแต่งงานมีลูกตั้งแต่อายุ 24 ปี เข้ารับงานข้าราชการ แต่ด้วยความ สำมะเลเทเมา มุทะลุดุดัน ทำให้ต้องเลิกกันภรรยา เธอทิ้งเค้าไปมีสามีใหม่โดยปล่อยให้เค้าต้องรับภาระเลี้ยงดูลูกเพียงลำพัง แต่แล้วชายหนุ่มก็ค่อย ๆ คิดได้ เค้าพยายามปรับตัวลดความเชี่ยวกราด เลิกดื่มเหล้า หันมาเก็บออมสร้างฐานะส่งเสียลูกสาวให้ได้เรียนดี ๆ  เธอเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเค้าก็ไม่ปาน เค้าพยายามสั่งสอนในสิ่งที่ดี วิเคราะห์ใช้เหตุผล แต่สิ่งเหล่านั้นมันกลับทำให้ลูกสาวมองเค้าเป็นคนเหยาะแหยะ พูดจานุ่มนิ่มไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย ชายหนุ่มยิ่งคิดไป ดวงจิตก็ค่อย ๆ ดำดิ่งสู่ห้วงแห่งความมืด
“ก๊อก ๆ ๆ... พ่อคะ” เมษาเคาะประตูห้องทั้ง ๆ ที่มันเปิดอยู่ทำเอาภาณุสะดุ้งตื่น
“เอ่อ... มีอะไรเหรอษา”
“เมค่ะ” เด็กสาวก้มหน้าเหลือกตามองค้อน
“อะ เมก็เม มีอะไร”
“หนูจะขอไปว่ายน้ำนะคะ”
“ไปกับใครล่ะ แก้ว หรือ ขวัญ” ภาณุเอ่ยชื่อเพื่อนที่เรียนมากับลูกสาวที่ไปด้วยกันเป็นประจำ
“แม็คค่ะ”
“แม็ค...” ภาณุขมวดคิ้ว
“ค่ะแม็ค”
“ผู้ชายเหรอ”
“ค่ะ... ผู้ชาย”
“เอ่อ... ลูกลงไปก่อนเดี๋ยวพ่อตามลงไป” สิ้นคำเด็กสาวก็หันหลังกลับลงไปชั้นล่างทันที
“บ่าย 2 กว่า... นี่เรานอนไปนานขนาดนี้เลยเหรอ” ภาณุบ่นกับตัวเองเมื่อหันไปมองนาฬิกา เค้าถอนหายใจเบา ๆ สิ่งที่เค้ากลัวจะต้องเผชิญกำลังจะเกิดขึ้น ลูกสาวที่เพิ่งจะเรียนโรงเรียนสหศึกษาปีแรกกำลังจะไปกับเพื่อนผู้ชาย ภาณุคิดพลางพาตัวเองลงบันไดอย่างช้า ๆ  
“สวัสดีครับคุณพ่อ” ภาพเบื้องหน้าคือเด็กหนุ่มหน้าตาดีร่างสูงใหญ่ แต่ดูแล้วไม่ถูกชะตาเค้าเอาซะเลย
“อะ... สวัสดี” ภาณุรับไหว้อย่างเสียมิได้
“นี่แม็คค่ะพ่อ” เมษารีบแนะนำเพื่อนชายให้รู้จัก
“เป็นเพื่อนห้องเดียวกับษาเค้าเหรอ”
“เมค่ะพ่อ... เม”
“ป่าวครับ เป็นรุ่นพี่น่ะครับ”
“แม็คเค้าอยู่ ม.5 น่ะค่ะพ่อ เป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียน”
“คุณพ่อจะไปว่ายน้ำกับพวกเรามั๊ยครับ”
“ไม่ต้องชวนหรอก ชวนแล้วพ่อเค้าไม่เคยไปซักที”
“ไปสิ... วันนี้อากาศร้อน ไปแช่น้ำซักหน่อยก็ดีเหมือนกัน” สิ่งที่ชายหนุ่มพูดทำเอาเด็กสาวงุนงง เพราะแต่ไหนแต่ไรมาพ่อเธอไม่เคยไปสระว่ายน้ำกับเธอเลย

<--------------->

เมื่อมาถึงสระว่ายน้ำของหมู่บ้านต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันเปลี่ยนชุด ภายในห้องน้ำชาย ภาณุเปลี่ยนชุดและล้างตัวแต่ยังคงใส่เสื้อยืดทับ เพียงชายหนุ่มเดินออกจากห้องอาบน้ำก็พบเด็กหนุ่มยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ แม็คซึ่งล้างตัวเรียบร้อยแล้วเช่นกันจัดแจงเก็บเสื้อยัดใส่กระเป๋า ภาพสะท้อนกระจกเผยให้เห็นกล้ามท้องอันกำยำสมเป็นนักกีฬา ทำเอาภาณุยิ่งคิดไปถึงลูกสาวว่าอาจจะหลงรูปเจ้าหมอนี่ก็เป็นได้ ลูกน้อยที่เค้ารักดั่งดวงใจจะต้องมาถูกไอ้หนุ่มเพลย์บอยนี่ย่ำยีหัวใจ ชายหนุ่มคิดไปไกล
“เรียบร้อยแล้วครับพ่อ... ไปกัน”
“อะ... อึ่ม...” เสียงเรียกทักสะกิดให้ภาณุดึงความคิดที่เตลิดเปิดเปิงกลับมา แล้วทั้งคู่ก็เดินออกมายังสระว่ายน้ำ ภาพเบื้องหน้าของภาณุคือสระว่ายน้ำขนาด 25 เมตรที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมายที่หนีร้อนมาเล่นน้ำ แต่สิ่งที่ภาณุเห็นกลับไม่ใช่ มันยังคงเหมือนเดิม ชายหนุ่มคิดพลางก้าวเท้าเดินไปอย่างช้า ๆ สิ่งที่สมองเค้าประมวลภาพออกมาคือ ภาพสมัยที่เค้ายังเป็นหนุ่ม และที่นี่เอง คือที่ ๆ เค้าได้พบกับแม่ของเมษา เด็กสาวคนหนึ่งค่อย ๆ ว่ายน้ำมาทางเค้า ทันทีที่เธอโผล่ขึ้นมาเกาะขอบสระ ภาณุก็ได้เห็นกับหญิงอันเป็นที่รัก
“โต๊ะโน้นนะคะพ่อ” เสียงพูดจากเธอคนนั้นทำเอาชายหนุ่มสะบัดหน้าเล็กน้อย จินตนาการต่าง ๆ พลันหายไป เด็กสาวเบื้องหน้าจากคนรักกลับกลายเป็นเมษาลูกสาวคนเดียวของเค้า
“อื่มมม” ภาณุตอบเสียงในลำคอแล้วเดินไปยังเก้าอี้ข้างสระ เค้าวางสำภาระแล้วนั่งลง ซึ่งต่างจากแม็คที่รีบกระโดดลงสระแล้วว่ายไปยังเมษา ชายหนุ่มยังคงนั่งมองไปรอบ ๆ โดยไม่ลืมที่จะใส่ใจมองลูกสาวตัวเอง และมันก็เป็นอยู่อย่างนั้นตลอดเกือบ 2 ชั่วโมง พฤติกรรมของหนุ่มแม็คซึ่งฉวยโอกาสถูกเนื้อต้องตัวเมษามีให้ภาณุเห็นอยู่บ่อย ๆ แต่ลูกสาวของเค้าเองก็ไม่ได้มีท่าทางปัดป้องอะไร หรือนี่คือปกติวิสัยของวัยรุ่นสมัยนี้ ภาณุมองไปพลางคิดไปพลาง และแล้วทั้งคู่ก็ขึ้นจากสระ นี่เป็นครั้งแรกที่ภาณุได้เห็นลูกสาวใส่ชุดว่ายน้ำ เธอเดินมายังโต๊ะด้วยชุดวันพีชมีม่วงเข้ม เต้าอวบขนาด 33 นิ้ว กลมเป็นลูก ปลายยอดปทุมถันดันชุดที่เปียกออกมาเป็นเม็ด เอวคอดกิ่วหน้าท้องแบนราบ ขอบขาเว้าสูง รั้งให้เห็นเนินนูนเป็นกระเปราะ
“ทำไมพ่อไม่ลงสระล่ะ”
“ออ... อ่อ... พอดีพ่อรู้สึกไม่ค่อยสบายขึ้นมาน่ะ”
“งั้นกลับกันเลยก็ได้ค่ะ” เมษาพูดพลางหยิบสิ่งของแล้ววกเดินกลับ แต่เบื้องหลังเมื่อไม่เห็นว่าเป็นลูกสาว ภาพที่เห็นกลับยิ่งเร้าอารมณ์ชายหนุ่มกว่าเดิม ก้นงอนกลมกลึง กับเรียวขาขาวเกาะด้วยหยดน้ำเล็กน้อย ทุกอิริยาบถที่ก้าวเดินส่งให้แก้มก้นน่าขยำยิ่งนัก ภาณุข่มตาแล้วเป่าปากเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อกลับบ้าน  

<--------------->