น้องรื่น ตอนที่ 1 รื่นถูกจูบ

 

ผมรู้จักเธอจากการแนะนำของเพื่อน หลังจากนั้นไม่นานเราก็สนิทกันจากลูกยุของเพื่อนตัวดีนั้นเอง ผมเองก็ไม่มีใคร ส่วนเธอเองก็โสด เธอน่ารักแบบญี่ปุ่น ยิ้มแย้มแจ่มใสขี้เล่น แล้วที่ผมประทับใจมากที่สุดก็คือ เธอพูดจาเพราะมาก เธอแทนตัวเธอเองกับผมว่า "น้อง" แล้วเรียกผมว่า "พี่ชาย" ทุกคำไป

จากนั้นเราก็ไปดูหนัง กินข้าว และไปเที่ยวห้างกันแทบทุกเสาร์-อาทิตย์ ผมยอมรับว่ายิ่งสนิทกับเธอ ผมยิ่งแอบชอบเธอและให้คะแนนเธอเพิ่มขึ้นทุกวัน พอสนิทกันมาก ๆ ผมเริ่มจูงมือเธอข้ามถนนแล้วก็ไม่ยอมปล่อย แรก ๆ เธอก็ขืนตัวนิด ๆ แต่เห็นผมเอาจริง เธอก็เลยตามเลย จากจับมือถือแขน ผมก็แอบโอบเธอในยามที่ข้ามถนน และบางครั้งในโรงหนัง

แล้ววันที่เกิดเรื่อง เจ้าเพื่อนตัวดีมันจัดงานวัดเกิดแล้วก็ชวนเราทั้งสองไปบ้านมันและให้นอน ค้างด้วย ซึ่งผมและรื่นก็ไม่ขัดข้องอะไร งานก็ไม่มีอะไรมากมีแต่กินและเฮฮาร้องเพลงกัน โดยเริ่มกันตั้งแต่บ่ายไปจนเย็น ค่ำ แล้วก็จนดึก จากนั้นก็ค่อยแยกย้ายกันไปนอน โดยเพื่อนมันให้ผมและรื่นนอนห้องน้องสาวมัน แต่ปรากฎว่าวันนั้นน้องสาวเพื่อนผมไม่กลับมานอนบ้าน ในห้องจึงเหลือแต่เราสองคน โดยรื่นให้ผมนอนบนเตียง ส่วนเธอนอนข้างล่าง ผมจะให้เธอนอนบนเตียงเธอไม่ยอม ผมจึงตกลง เราก็นอนคุยกันไปเรื่อย ๆ แล้ววันนั้นผมก็สารภาพรักกับเธอ รื่นไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เธอนิ่งเงียบและพูดว่า

"พี่ชาย..เราคบกันไปก่อนก็แล้วกันนะ..."

"รื่น..มีคนอื่นหรือเปล่า..."

"เปล่า...มีพี่ชายคนเดียว..."

"แล้วทำไมไม่รับละ..." เธอเงียบไปครู่แล้วตอบว่า

"อยากให้เวลาพี่ชายและตัวเองด้วย..."

"ผมไม่อยากบีบคั้นเธอมาก..."

คืนนั้นเรานอนคุยกันจนถึงเช้า โดยไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น มันยิ่งทำให้เธอไว้ใจผมมาก หลังจากนั้นเวลาเราดูหนังด้วยกัน เธอจะแอบตัวเอาหัวพิงไหล่ผม ทำเอาผมใจไม่ดีไปเหมือนกัน เพราะผมเธอหอมมาก ก็ได้แต่แอบหอมผมเธอไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่านั้น เพราะผมคิดว่าผมรักเธอจริง อยากให้เราพร้อมที่ก้าวต่อไปมากกว่า

หลังจากนั้นผมและรื่นก็ไปงานเลี้ยงฉลองสองขั้นของเพื่อนอีกครั้ง และก็ค้างคืนเช่นเดิม ตอนนั้นประมาณสองยามเห็นจะได้ ผมกับรื่นแอบออกมานั่งที่ม้านั่งข้างบ้าน ซึ่งที่ตรงนั้นมืดพอสมควร แรก ๆ เราก็คุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้ ด้วยบรรยากาศและความมืด ผมหอมผมเธอจนเธอรู้ตัวและถามผมว่า

"ผมน้องหอมเปล่า...."

"หอมมากเลย..พี่แอบหอมของน้องบ่อย..."

"น้องรู้นะ..." แล้วเธอเงยหน้าขึ้นมองผม ผมเลยถือโอกาสหอมแก้มเธอ แล้วดึงตัวเธอเข้ามากอด รื่นซบกับอกผมโดยไม่ขัดขืนใด ๆ แล้วเธอก็กอดผมแน่น พักใหญ่เธอก็เงยหน้าขึ้นมาหอมแก้มผม เราผลัดกันหอมกันไปกันมาอยู่ค่อนข้างนาน แล้วผมก็ตัดสินใจประกบปากเธอแล้วจูบอย่างดูดดื่ม โดยรื่นดูเหมือนจะตกใจในตอนแรก ๆ แล้วก็คล้อยตาม ผมเริ่มบดริมฝีปากกับเธอ จากนั้นก็ค่อย ๆ แซะลิ้นไปที่ริมฝีปากและดันลิ้นเข้าไปกระทบฟันเธอ ตอนแรกเธอไม่เผยอให้ผมสอดลิ้นเข้าไป ผมจึงใช้ลิ้นแซะไซ้ที่ริมฝีปากและไรฟันเธอ จากนั้นก็ค่อยสอดลิ้นเข้าไปในปากเธออีกที คราวนี้เหมือนเธอจะรู้จะทำยังไง เธออ้าปากออกเล็กน้อยให้ลิ้นของผมสอดแซะเข้าไป พอลิ้นผมกระทบกับลิ้นของเธอ ดูเหมือนตัวเธอจะสั่นระริก ผมตวัดเกี่ยวพันลิ้นเธอไปมา ไม่นานรื่นก็เริ่มให้ลิ้นตอบสนองกับลิ้นผม เราจูบกันตรงนั้นนานมาก ๆ

"พี่..พอเถอะ..." เธอกระซิบบอกผม

"รื่นหอมมากเลยนะ..." เธอไม่ตอบผมแต่ลุกขึ้นจูบมือผมเดินเข้าบ้าน ปรากฎว่าทุกคนเค้าแยกย้ายกันไปนอนหมดแล้ว

เพื่อนมันจัดให้ผมนอนห้องเดิม แล้ววันนี้น้องสาวเพื่อนก็ไม่กลับมานอนอีกแล้ว ตกลงคืนนั้นผมให้รื่นขึ้นมานอนบนเตียง เรานอนจูบกันแทบทั้งคืน แต่พอผมจะจับส่วนอื่นของเธอ เธอจะจับมือผมออกแล้วบอกว่า

"แค่จูบก่อนนะพี่นะ..." ทำให้ผมต้องตกลงและไม่ล่วงล้ำส่วนอื่น ๆ ของเธอ

หลังจากที่เราจูบกันตั้งแต่วันนั้น เมื่อมีโอกาสเราก็จะจูบกันอย่างดูดดื่มกันอีกเสมอ ๆ บางครั้งรื่นเป็นเริ่มต้นก่อนก็มี หลัง ๆ นี่เวลาดูหนังเราจะไม่ค่อยได้ดู ก็มัวแต่จูบกันนี่แหละ ผมเคยถามเธอว่า

"รื่น..จูบกับพี่..ดีปล่าว..." เธอพยักหน้า

"ดีไง...บอกพี่หน่อยซิ..." เธอยิ้มแล้วหลบตา ผมจึงรุกถามเธออีกว่า

"น่า...บอกหน่อย...จะได้เอาไปปรับปรุง..."

"..มัน..มัน..เสียว..ดี..." เธอก้มหน้าตอบผม แล้วเธอก็ย้อนถามผมว่า

"พี่ละ..เป็นไง..บ้าง..."

"ดีมาก ๆ เลยรื่น...อยากจูบเรื่อยเลย..."

"จริงเหรอ..." เธอชะม้อยตามองผม ผมพยักหน้า

"พี่จูบน้องแต่ละที..น้องสั่นไปหมดเลย..."

"เหรอ..สั่น..ทำไมละ..."

"ไม่รู๊ซิ..."

"มีอารมณ์ใช่หม้ายยยยย..." ผมล้อเธอโดยคิดว่าเธอคงจะทุบไหล่ผม แต่เปล่าเธอกลับตอบว่า

"อึมมม...เสียวตรงนั้นมากเลยพี่..."

"ตรงไหนเหรอ..." ผมก็ไม่คิดว่าเธอจะตอบอีกนั้นแหละ และรื่นก็ไม่ตอบแต่เธอกลับชี้ไปที่เป้าของเธอ ทำให้ผมตาลุกวาว ก็เลยกระซิบเบา ๆ ถามเธอว่า

"แฉะ..ใช่เปล่า..." เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า

"ทุกทีเลยพี่..."

"ให้พี่สำรวจดูไหม..." ผมทำหน้าจริงจัง

"ไม่อาววววว..." เธอลากเสียงยาว และผมก็ไม่ขัดใจเธอ เอาว่าค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า เพราะผมรักจริงหวังแต่ง