น้ำฝนเองค่ะ 10

ว่าแล้วน้าชาติก็เล่าต่อ

“ยายจอยเข้ามาจูบลงที่ควย แล้วรูดซิบลง พอควยมันออกมายายจอดก็ดูดใหญ่เลย น้าเองก็ห้ามใจไม่ไหวต่อไป หลังจากนั้นยายจอยก็ขึ้นมาจับควยแล้วเขี่ยที่ร่องหอยสองสามครั้ง แล้วนั่งทับกดลงมา ช้าๆ ช้าๆจนมิดลำ แล้วเริ่มโยกไปมาสลับการส่ายสะโพกเพื่อให้ควยควานตัวอยู่ข้างใน แล้วยายจอยก็เร่งเร็วขึ้นๆจนเสียงกระแทกดังไม่ขาดสาย ยายจอยเกร็งตัวแอ่นเนินเด้งรับ ภายในตอดรัดควยอย่างรุนแรงกดสะโพกอัดแน่นกับเนินหอย แล้วยายจอย ของเอาปากมาประกบกับปากน้าแล้วดูดลิ้นอย่างซาบซ่าน สิ้นพันไปพันมาอย่างดูดดื่ม ส่วนข้างล่างก็โดนหอยยายจอยอมไปมิดด้ามเลย ยายจอยจับไหล่น้าเอาไว้แล้วเด้งใส่แรงขึ้นแรงขึ้น น้าเองไม่เคยเจอะใครที่หอยดูดตอดรับได้แรงเหมือนยายจอยเลย จนในที่สุดน้าก็ทนไม่ไหวยายจอยก็เหมือนกันเด้งรับบดอัดรีดน้ำควยที่กระฉูด ออกมา แล้วยายจอยก็นั่งซบของมาที่ตัวน้าชาติ แต่หอยยายจอยยังตอดรัดลำควยอยู่ นับ 5 นาทีเห็นจะได้จนควยมันแทบจะไม่ได้อ่อนตัวลงไปเลย”

“ฮิ ฮิ มันเล่ะซิ เจอใครไม่เจอ”

“เฮ้าทำไมล่ะ”

“ก็ยายจอยมันสุดยอดฝีมืออยู่แล้ว แต่เมื่อก่อนได้ยินแค่มันเล่าไม่เหมือนน้าชาติเล่า”

“แสดงว่ายายจอย ก็ผ่านมาเยอะน่ะซิ”

“ถ้านับแฟนมัน ก็ ประมาณ 3 – 4 คนแล้วประเภทไปเจอะแล้วถูกใจ รวม ๆ เห็นจะ 10 คนได้กะมัง”

“อึม ๆ มิน่าล่ะ...........”

“มิน่าอะไร..............”

“ก็.........ก็.......ครั้งที่สองเราเริ่มกันอีกแต่ยายจอยไม่ให้น้าเลียตรงนั้น”

“ครั้งที่ 2 !!!!!!....มีครั้งที่ 2 อีก ตกลงวันนั้นเล่นกันไปกี่ครั้ง”

“ก็....4 ครั้ง แฮ่ ๆๆ”

“ 4 ครั้ง!!!!!!โห้ .......มิน่าล่ะนึกออกแล้วคืนนั้นไม่มีแรงเลย ดี ดี คืนนี่นอนง่าวไปเลย”

ว่าแล้วน้ำฝนก็แกล้งงอนโดยไม่ยอมให้มีอะไรด้วย (จริง ๆ วันนี้แกก็คงไม่มีแรงเยอะหรอกโดยหนูหนิงรีดไปอีกคน ไว้ตอนเช้าๆดีกว่าจะรีดแกให้หมดตัวอีกคน)

อีกครั้งของน้ำฝน ๑

ต่อเลยน่ะค่ะ

หลังจากที่รู้ความจริงทั้งหมดจากน้าชาติ น้ำฝนเองก็เริ่มทำใจได้ มันก็ดีที่น้าชาติเองยังยกให้น้ำฝนเป็นที่หนึ่งอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าบ้างครั้งเวลาอาจจะน้อยไป แต่ว่าเห็นเพื่อนมีความสุขแล้วก็สบายใจไปด้วย ดีที่ยายเมย์และยายฝ้ายไม่โดนปืนโตน้าชาติไปอีกทั้งสองคน แต่ก็ไม่แน่น่ะอนาคตไม่รู้ตอนนี้แค่รู้ว่ายังไม่มี

พ่อน้ำฝนออกจาโรงพยาบาลแต่เสียแขนและขาไปข้างหนึ่ง เดินไม่ได้จึงต้องจ้างพยาบาลพิเศษมาคอยดูแล น้ำฝนเองก็เบาใจไปส่วนน้าชาติก็ย้ายไปช่วยงานทางภาคใต้ น้ำฝนเองหลังจากที่เอ็นติดก็ไม่คอยจะเข้าเว็บนี้เลย เรียนกับทำกิจกรรมเยอะมาก ตลอดจนมีรุ่นพี่หลายคนที่คอยเทคแคร์อยู่ตลอดและแค่พี่น้องน่ะค่ะ ยังไม่เผลอใจไปให้ใครเพราะถึงน้าชาติไปภาคใต้ก็เหมือนไม่ได้ไป เพราะเย็นวันศุกร์แกก็มาหาทุกที จะกลับไปอีกทีก็วันจันทร์เที่ยง ๆ นั้นล่ะ มันเลยไม่มีอะไรมากเจอะกันก็เอากันทุกที แต่ที่ต้องกลับมาในเว็บนี้อีกครั้งมันมีเรื่องตื่นเต้นสุดขั้วหัวใจมาอีก แล้วซิค่ะ เชิญพี่ ๆ รับฟังและติชม จากน้องน้ำฝน ตอนน้ำฝนอีกครั้งได้เลยค่ะ

หลังจากพ่อกลับมาอยู่ที่บ้านแม่และพี่เมฆก็กลับมาอยู่ที่บ้านนานขึ้น เมื่อก่อนมาครั้งละ สามถึงสี่วันในแต่ละเดือน แต่คราวนี้มาอยู่เป็นอาทิตย์เลย น้ำฝนเลยต้องทำตัวให้เป็นที่ไว้วางใจ อีกอย่างน้าชาติก็เหมือนกัน เราต้องระวังตัวกันทุกอย่าง บางครั้งก็ต้องอยู่บ้านทั้งวันเลย การเฝ้าระวังตัวเองนี่ล่ะค่ะทำให้เราเห็นคนอื่นมากขึ้นเหมือนกัน

“พี่เมฆ ป่านนี้แล้วยังไม่มีแฟนอีกเหรอ ไปอยู่นอกสะนานนึกว่าได้แฟนแหม่มซะแล้ว”

“ก็ต้องทำงาน ดูแลแม่ แล้วก็หาเงินให้แกเรียนอยู่นี้ไงล่ะ จะเอาเวลาที่ไหนไปหา”

“แล้วแกล่ะ เรียนเป็นไงบาง แล้วแกมีแฟนกับเค้าหรือยัง” พี่เมฆถามกลับทำเอาอึ้งไปเหมือนกัน

“ยังซิ ก็เรียน กับทำกิจกรรมเยอะขนาดนี้จะเอาเวลาที่ไหนไปหาล่ะ”

เสียงต่อปากต่อคำ ทำให้แม่และพ่อหัวเราะแบบรำคาญที่เห็นเราเถียงกัน แล้วก็ให้เราหยุดต่อปากต่อคำกัน

“จริง ๆ เลยพี่น้องคู่นี้” เสียงพ่อตัดพ้อมา

“ช่างเค้าเถอะ พี่ๆน้องๆ นานๆ จะเจอะกันที” แม่พูดเสริมท้ายมา

“ไม่เอาแล้วไม่พูดด้วยแล้วไปนอนดีกว่า” น้ำฝนพูดแล้วขึ้นห้องนอนไปเลย

ประมาณเที่ยงคืนน้ำฝนตื่นขึ้นมารู้สึกหิว ๆ จึงลงไปห้องครัวจะหาอะไรกินหน่อยเดินผ่านห้องพี่เมฆก็เห็นแสงไฟรอดออกมาจาก พื้นห้องก็กะว่าจะเข้าไปกวนซะหน่อย แต่พอจะเปิดประตูก็ได้ยินเสียงคุยกัน ก็คิดว่าคงจะคุยโทรศัพท์กับแฟนกะฟังแล้วเก็บไปอำซะให้เข็ด

“แม่แน่ใจน่ะครับว่าพ่อหลับแล้ว”

“แน่ซิ ก็พยาบาลบอกไม่ต้องเป็นห่วงให้ยานอนหลับไป เช้านั้นล่ะกว่าจะตื่น”

ฮ้าวแม่ลูกจะคุยอะไรกัน แล้วทำไม่ยังไม่นอน แล้วแม่จะมาคุยกับพี่เมฆทำใม ตอนดึก ๆ อย่างนี้

น้ำฝนเริ่มคิดอะไรที่สับสนไปหมดแล้ว

หรือว่า...... หรือว่า..... ครอบครัวของเรา กำลังจะเดินทาง..........

........เป็นไงค่ะต้นเรื่องก่อนน่ะค่ะ พี่ ๆ ใจเย็น ๆ สำหรับพี่ ๆ ที่เข้ามาใหม่ๆ ก็ลองดูเรื่องเก่า ๆ ที่น้ำฝนเคยลงมาก่อนน่ะค่ะ แล้วจะรีบมาต่อเรื่องให้เพลิน ๆใน “อีกครั้งของน้ำฝน”