น้ำ
ฝนเองค่ะ กลับมาอีกครั้ง
ตอนนี้อยู่ปีหนึ่งแล้วยังคบหากับน้าชาติอยู่
แล้วจะเริ่มเล่าให้ฟังนะค่ะ
ตอนนี้เอาเรื่องเก่ามาเพื่อแนะนำตัวกับสมาชิกใหม่
ๆ ค่ะ
แล้วจะรีบต่อเรื่องตอนปัจจุบัน
ความเดิม
น้องชื่อน้ำฝนค่ะ
น้องเป็นลูกของพ่อซึ่งเป็น
สท.ที่หนึ่ง
บ้านน้ำฝนจึงมีผู้คนเข้ามาธุระกับพ่อไม่เว้นแต่ละวัน
ตั้งแต่น้ำฝนเด็ก ๆ
จนตอนนี้น้ำฝนอายุ 16
ย่าง 17
แล้ว
วันหนึ่งน้ำฝนตื่นเช้ามาก็มองไปที่สนามข้างบ้านใกล้สระน้ำ
เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั้งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจจึงอยากจะลงไปเล่นน้ำ
น้ำฝนเปลี่ยนชุดว่ายน้ำแล้วใส่เสื้อคลุมลงมา
“น้องน้ำฝน
จะไปเล่นน้ำหรือค่ะ” ป้าแดง
คนครัวในบ้าน ร้องทักขึ้น
“จ้ะ
อากาศดีจริงๆ เช้านี้”
“แต่คุณชาติ
นั่งรอพ่อน้องน้ำฝนอยู่นะ
จะดีเหรอ”
ป้าแดงพูดในขณะที่น้ำฝนเดินออกไปโดยไม่สนใจอะไรมากนัก
น้ำฝนก็กระโดดลงไปเล่น
คุณชาติหันมามอง
แล้วก็หันกลับไปอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
เหมือนไม่สนใจอะไรเลย
คุณชาติ
หรือ น้าชาติ แกเป็นทหารที่ลูกน้องหรือคนอื่น
ๆ ชอบเรียกว่าผู้กอง
แม้แต่พ่อน้ำฝนเองก็เรียกผู้กองชาติ
น้ำฝนเห็นแกมาหลายปีแล้วตั้งแต่แกย้ายมาอยู่ใหม่ๆ
ตั้งแต่แกเคยขี่รถมอเตอร์ไซด์
จนตอนนี้แกขับ บีเอ็ม 520
“น้าชาติ
สวัสดีค่ะ”
“หวัดดี
น้ำฝน เล่นน้ำแต่เช้าเลยน่ะ”
“ก็อากาศดีนี้ค่ะ
ปิดเทอมแล้วด้วยนาน ๆ ที
จะได้เล่นน้ำตอนเช้า”
น้ำฝนเข้าไปทักทาย
พร้อมกับขึ้นจากสระน้ำ
“น้าชาติ
ดื่มกาแฟแล้วหรือยังค่ะ”
“ได้แล้วครับ
ป้าแดงเอามาให้แล้ว”
น้ำฝนพูดแล้วเอามือไปจับที่กาน้ำร้อน
ที่มันเย็นลงแล้ว
แสดงว่าน้าชาติแกมาตั้งนานแล้ว
“กี่โมงแล้ว
ค่ะเนี้ย”
“จะแปดโมงแล้วครับ”
“ตาย
ๆ ป้าแดงไม่จัดการอาหารเช้า
หรืออะไรมาบ้างเลยหรือ”
น้ำฝนโวยวายออกไป
ไม่ทันขาดคำป้าแดงก็เดินออกมา
พร้อมถาดอาหาร
“น้องน้ำฝน
ป้าจัดอาหารไว้บนโต๊ะให้แล้วน่ะ”
“ป้าแดงให้ใครยกมานี้เลยน่ะ
จะได้นั่งกินเป็นเพื่อนน้าชาติ
อ้อ แล้วนี่พ่อจะกลับมาถึงกี่โมงจ๊ะ”
“ก็ประมาณ
9 โมง
เห็นคุณท่านโทรเข้ามาบอกเมื่อเช้า”
น้ำฝนก็นั่งกินอาหารเช้า
พร้อมกับน้าชาติ และคุยกันพักนึ่ง
ก็ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
จะไปเล่นห้างกับเพื่อน ๆ
ที่นัดกันไว้
น้ำฝนลงมาเห็นน้าชาติ
กำลังเดินไปขึ้นรถพอดี
“น้าชาติ
ๆ ๆ ๆ รอด้วย”
“น้าชาติ
จะกลับแล้วหรือค่ะ แล้วพ่อน้ำฝนล่ะ”
“พอดี
ท่านโทรมาบอกติดธุระด่วน
จะเข้ามาเย็น ๆ”
“แล้วน้าชาติ
จาไปไหนต่อค่ะเนี้ย
แบบว่าน้ำฝนนัดเพื่อนจะไปห้างพอดี
ช่วยไปส่งหน่อยได้ไหมค่ะ”
น้ำฝนพูดสรุปในตัวเรียบร้อย
ในรถน้าชาติเต็มไปด้วยเอกสารและเสื้อผ้า
น้ำฝนจะหยิบออกจากที่นั่ง
พอหยิบเอกสารออกเท่านั้นแหละก็ต้องตกใจ
เพราะใต้เอกสารมีปืนวางอยู่
“ขอโทษครับรถมันรกไปหน่อย
เดี่ยวผมจัดการเอง”ว่าแล้วแกก็จับสิงของต่าง
ๆ โยนไปเบาะหลัง
“น้าชาติจะไปไหนต่อค่ะ
แล้วตอนเย็นจะกลับมาหาพ่อน้องน้ำฝนอีกป่าว”
“กลับมาครับ
แต่ตอนนี้ไปรู้จะไปไหนเหมือนกัน”
“ก็ไปเที่ยวห้างด้วยกันซิค่ะ
เพื่อน ๆ น้องน้ำฝนสวย ๆ
ทั้งนั้นน่ะ” น้ำฝนแซวน้าชาติ
“น้า
คงนั่ง ๆ เดิน ๆ แถวนั้นแหล่ะครับ
แล้วไง ก็โทรมาบอกแล้วกันว่าจะกลับ
หรือ จะให้น้ารับกลับมาด้วย”
เราก็แลกเบอร์มือถือกัน
น้ำฝนก็ไปพบเพื่อนแล้วคุยกันจนน้ำฝน
บอกเพื่อนว่ามีบอดี้การ์ดมาด้วย
เพื่อน ๆ เลยบอกว่าโทรมานั้งกินข้าวกันที่ร้านซิ
ตอนน้าชาติเดินมาก่อนจะถึงร้าน
น้ำฝนก็ชี้ให้เพื่อน ๆ ดูแก
“น้ำฝน
ๆๆ แกมีแฟนยังเราชอบว่ะ
จัดให้เราหน่อยดิ” นางจอย
ตัวแสบทำตัวเป็นเจ้าของขึ้นมาทันที
“ไม่รู้เว้ย
ถามกันเอง เห็นผู้ชายหล่อหน่อยเป็นไปได้”
“เออน่า
ปล่อยมันไป อีนี่ชอบสะสมแต้มอยู่แล้ว”
หนูหนิงเพื่อนสนิทน้ำฝนพูดออกมา
ในกลุ่มน้ำฝนมีเพื่อนอยู่
4 – 5 คน
ก็นางจอยนี้แหล่ะ
คอยเป็นตัวล่อตัวชนให้
จึงได้รอดเก็บความสาวได้จนทุกวันนี้
นับว่าเป็นเพื่อนที่ดีอีกคน
ถึงแม้ว่าจะผ่านชายมาหลายคน
แต่ก็เป็นที่รักของเพื่อน
ๆ ในกลุ่ม
เรากินข้าวกันเสร็จก็เดินเที่ยวกันนางจอย
ดูท่าจะมีความสุขกว่าคนอื่น
ๆ จนน่าหมั่นใส้
“น้ำฝน
เราว่าน้ำฝนก็ชอบน้าชาติอยู่น่ะ”
หนูหนิงพูดขึ้นมาอีกครั้งจนน้ำฝนตัวเย็นขึ้นมา
ตอนนั้นไม่รู้ทำไม มันบอกไม่ถูกจริง
ๆ ไม่ใช้ว่าชอบ
แต่มันเหมือนคนถูกแย่งของไปมากว่า
“กลับ
ๆ กลับบ้าน”น้ำฝนพูดขึ้นแบบอารมณ์ไม่คอยดี
“น้าชาติ
น้าชาติ ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนแปปดิ
ไม่กล้าเดินคนเดียว”
นางจอยทิ้งท้ายอีก
“น้าชาติ
เอากุญแจรถมา จะไปคอยที่รถ”
น้ำฝนพูดแบบไม่คอยพอใจ
น้ำฝนไปถึงรถก็เปิดประตูเข้าไปนั้งรออยู่ซัก
10 นาที
แล้วก็ยังไม่ออกมา
เลยไม่รู้จะทำอะไรเลย
จัดเก็บของในรถอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
แล้วพักหนึ่งน้าชาติก็ออกมา
ในรถมีแต่ความเงียบจนถึงบ้าน
เวลาผ่านไป
3 วัน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“เป็นไงน้ำฝน
ทำอะไรอยู่ ฯลฯ”ที่หนูหนิงโทรมาคุย
“แกว่า
น้าชาติเสร็จนางจอยไปหรือยัง”น้ำฝนพูดในสิ่งที่หนูหนิงคิดไม่ถึงออกมา
น้ำฝนเริ่มเล่าความแปลก
ๆ ที่เกิดขึ้นหลังจากที่ได้พบกับน้าชาติในวันก่อน
จนหนูหนิงสรุปออกมาว่า
“แกคงชอบน้าชาติเข้าให้แล้ว”
“ก๊อก
ๆๆ ๆๆๆ น้องน้ำฝน ๆๆๆๆ”
เสียงเคาะประตูเหมือนมีเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้น
“น้องน้ำฝน
คุณท่านโดนยิง นอนอยู่ที่โรงพยาบาล
คุณแม่จะกลับมาถึงพร้อมกับคุณเมฆ
เย็นนี้”
แม่ของน้ำฝนกับพี่ชาย
ทำธุระกิจอยู่ต่างประเทศไป
ๆ มาๆ เมืองไทย เป็นหลายปีแล้ว
ที่โรงพยาบาลคุณพ่อนอนในห้องพิเศษ
แต่สิ่งที่พิเศษกว่าคือน้าชาติก็อยู่ด้วย
เห็นสีหน้าไม่ค่อยจะดี
น้ำฝนเข้าไปหาพ่อ
แต่พ่อนอนไม่รู้สึกตัวเลย
ถามใครก็เบี่ยงๆคำตอบไป
น้าชาติออกไปตอนไหนไม่รู้
พักหนึ่งแม่กับพี่เมฆก็เข้ามา
เราร้องให้และกอดกัน
ตอนค่ำ
เราทั้งสามคนกลับมาที่บ้านซึ่งน้าชาติก็รออยู่แล้ว
แม่เข้าไปคุยกับน้าชาติ 2
คน แล้วน้ำฝนก็ขึ้นห้องนอนเลย
จะเที่ยงคืนน้ำฝนนอนไม่หลับเดินออกมาข้างนอก
กะจะไปหาอะไรกินซักหน่อย
ก็เดินผ่านห้องคุณพ่อได้ยินเสียง
“โอ้ย
ๆๆ เบา ๆ ก็ได้” เสียว ๆๆๆๆ
น้ำฝนงงมาก
คิดว่าแม่คงจะดูหนังหรืออะไร
แต่ก็ไม่สนใจอะไรมาก
เลยเดินลงมาหาของในตู้เย็นกิน
.....
น้ำฝนเล่าไม่ค่อยเก่งนะค่ะแต่เรื่องนี้มันเกิดขึ้นจริง
ๆ และตอนนั้นน้ำฝนเอง
ก็ยังไม่รู้เรื่องอย่างนี้เท่าไรนัก
น้ำฝนเข้าเว็บนี้มาเมื่อเดือนที่แล้ว
ธ.ค.2550
และติดตามมาเรื่อย
ๆ จนเอาเรื่องนี้มาเล่าให้กันฟังค่ะ
ขอกำลังใจด้วยน่ะค่ะ ....
บาย
เช้าวันรุ่งขึ้นน้ำฝนเห็นแม่
พี่เมฆน้าชาตินั่งกินข้าวกันอยู่ที่สระน้ำจึงตามไปสมทบ
จึงรู้ว่าแม่และพี่เมฆจะกลับไปต่างประเทศต่อ
และให้น้าชาติช่วยดูแลบ้านและน้ำฝนตลอดจนคุณพ่อด้วย
เพราะคุณพ่อนอนไม่รู้สึกตัวที่โรงพยาบาลมีอะไรก็ส่งข่าวไปให้
น้าชาติและน้ำฝนไปส่งคุณแม่กับพี่เมฆที่สุวรรณภูมิ
เราคุยกันเรื่องคุณพ่อที่โดนยิงแต่น้าชาติก็ไม่คุยอะไรมากนัก
“น้องน้ำฝนไม่ต้องห่วง
น้าดูแลเองเรื่องนี้”
“น้าชาติค่ะ
แวะหาอะไรกินกันก่อนดีกว่าค่ะน้ำฝนหิวแล้ว”
เราแวะกินอะไรกันที่ร้านใกล้มอเตอร์เวบรรยากาศดีมาก
มีบ่อตกปลาด้วยน้ำฝนจึงสั่งเบ็ดตกปลาไปสองชุด
“น้อง
ๆ ไม่ต้อง เอามาชุดเดี่ยว
พี่ไม่ชอบตกเบ็ด”
เด็กเสริฟคงคิดว่าเราเป็นแฟนกันมั่ง
จึงแซวว่า
“ฮ้าว
พี่ไม่ชอบแต่น้องเค้าชอบนี่
เอาหน่อยซิ่ครับเดี่ยวไม่ลื่น”
น้าชาติมองตาขวาง
ทำเอาเด็กเสริฟหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลย
น้ำฝนเลยตีที่ไหล่เบา ๆ
“น้าชาติ
พี่เค้าล้อเล่น อย่าไปถือเลย”
น้ำฝนพูดแล้วสั่งอาหาร
พร้อมเบียร์ให้น้าชาติ
“น้าชาติ
ดื่มเบียร์เย็น ๆ น่ะจะได้ใจเย็น
ๆ”
เรานั่งเล่นกันได้สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“ไง
น้ำฝน พ่อแกเป็นไงบ้าง”
ยัยหนูหนิงโทรมาเหมือนเคย
เราคุยกันพักนึงก็ไม่พ้นเรื่องน้าชาติอีก
“แล้วบอดีการ์ดแกเป็นไงบ้าง”
“อ้อนั่งอยู่นี่แหละ”
“ทำอะไรกันอยู่เหรอ”
“ช่วยตกเบ็ดกันอยู่”
“บ้า
ประสาท พูดอะไรบ้า ๆ”
ยัยหนูหนิงอุทานกลับมา
น้องน้ำฝนหัวเราะซักดังแบบสักใจ
ที่ได้แซวเพื่อนพร้อมกับน้าชาติในทีเดียวกัน
ยิงปืนนัดเดียวได้นก 2
ตัว
“ไม่เชื่อ
แกก็คุยกับน้าชาติเอาเอง”น้ำฝนพูดพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้น้าชาติคุย
“หวัดดี
น้องหนิงเป็นไงบาง”
ทักทายกันพอเป็นพิธีแล้วส่งโทรศัพท์กลับมาให้น้องน้ำฝน
“แม๊
โรแมนติกจริงน่ะ”ยัยหนูหนิงแซวกลับอีกหลายชุด
แล้ววางสายไป
“น้าชาติ
ค่ะ น้าชาติว่า ยัยหนูหนิง
กะ นางจอย ใครสวยกว่ากันค่ะ”
“ก็ทั้งสองล่ะ
ครับ”
“โห้
ไม่เจ้าชู้เลยน่ะ เลือกคนเดียวดิ”
“ไม่เลือกล่ะครับ
เพื่อนน้องน้ำฝนก็เป็นเด็กดีทุกคน”
“เด็ก
????? อะไร
อย่างนี้ยังว่าเด็กอีกเหรอ
จา 18 กันอยู่แล้ว”
“ไง
ๆ ก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี
นั้นแหละ” น้าชาติพูดกลับพร้อมแววตาของความเป็นห่วง
สายแห่งความเอ็นดู
สายตาที่สร้างความอบอุ่นใจอย่างมากมาย
อาทิตย์
หนึ่งผ่านไป
โรงเรียนก็เปิดเทอมน้ำฝนในชุดนักเรียน
ม.5
ก็กลับมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ต่างกันเพราะมีคนรับส่งเป็นน้าชาติแทน
นายดำคนขับรถคุณพ่อที่ตายไปตอนขับรถไปกับคุณพ่อในคราวนั้น
“น้ำฝนใส่ชุดนักเรียน
น้าชาติว่าสวยมั้ย”
“ครับ
เรียบร้อยดี”
“ถามว่าสวยหรือป่าว
ไม่ใช่เรียบร้อยหรือป่าว”
“ก็ดีครับ
ไป ไป เดี่ยวไปโรงเรียนสาย”
น้าพูดพร้อมไล่ให้ขึ้นรถ
เข้าเรียนวันแรก
ก็ไม่มีอะไรมากคุยกันกับเพื่อน
ๆ มากกว่า ตอนเย็นเดินกลับบ้าน
เห็นเด็ก ม.4
กำลังนั่งคุยออกท่าออกท่าทางอ้อล้อเกินความจำเป็น
แต่ที่ต้องทำให้รู้สึกมากกว่านั้นคือคนที่ยืนวางมาดในชุดเครื่องแบบเต็มยศ
คือน้าชาตินั้นเอง
“น้าชาติ?????......
นางจอยวิ่งไปสวัสดีแทบถึงอก”
ทำเอาเด็ก ม.4
จ๋อยไปตาม ๆ กัน
ว่าแล้วนางจอยก็ให้น้าชาติเลี้ยงไอติมอีก
“เอาไปของแก
หัดกินไอติมบ้าง”นางจอยยื่นไอติมแท่งแดงมาให้
เชิงบังคับ แล้วนางจอยก็ทำท่าดูดดื่มไอติมสะ
น้าชาติก็อดอมยิ้มไม่ได้
ในรถน้ำฝนเองก็ใช้ย่อย
รับช่วงต่อจากนางจอยเลย
เล่นเอาน้าชาติหน้าซีดไปเหมือนกัน
กลับถึงบ้านเห็นแกบ่นว่าร้อนรีบไปเปลี่ยนเสื้อเลย
น้ำฝนเองก็ใช่ว่าจะเก่ง
น้ำซึมออกมาเหมือนกัน
นึกถึงตอนดูหนังเอ็กซ์
ที่บ้านนางจอยแล้วอดคิดถึงเสียงที่เกิดจากห้องพ่อคืนนั้นทันที
น้ำฝนจึงเข้าไปห้องคุณพ่อ
เพื่อหาวีดีโอเอ็กซ์เอามาเป็นตัวช่วยเสียหน่อย
แต่หาเท่าไรก็ไม่เจอะ
แล้วเสียงวันก่อน........??????......น้ำฝนจึงกลับมาจิตนาการเอาเองที่ห้อง
จนหลับไป
เช้าวันเสาร์น้ำฝนตื่นลงมาข้างล่างถามหาน้าชาติ
ป้าแดงบอกว่าแกออกไปตั้งแต่ตี
4
น้ำฝนเลยนึกสนุกอยากจะดูห้องนอนแกที่เรือนรับรอง
จึงเดินเข้าไปที่ห้องนอน
จัดเสื้อผ้าที่น้าชาติใส่แล้วลงตะกร้า
แต่ความรู้สึกแปลก ๆ
ก็เกิดขึ้นอีกเมื่อหยิบเสื้อกร้ามของแกขึ้นมาดม
มันให้กลิ่นของความอบอุ่นขึ้นมาทันที
น้ำฝนจึงเอาเสื้อมากอดดมแล้วนอนลงบนเตียงจนหลับไปอีก
“น้ำฝน
น้องน้ำฝน” เสียงน้าชาติเรียกให้น้ำฝนตื่น
น้ำฝนลืมตาทั้งตกใจ
ทั้งอายที่มานอนบนเตียงแบบนี้จึงรวมความกล้าแขนน้าชาติลงมานอนแล้วเอาหัวไป
นอนบนไหล่แก
......เงียบ........เงียบ.............
“ทึก
ๆ ทึก ๆ” มีเพียงเสียงหัวใจของน้าชาติเท่านั้น
ที่น้ำฝนได้ยิน
เพราะหูน้ำฝนแนบติดกับอกของแก
แล้วมืออีกข้างก็จับไหล่อีกข้างแกไว้
เหมือนกับกอดหมอนข้างเลย
ขาของน้ำฝนที่พาดทับปืนประจำกายของแกทำให้รู้สึกว่ามันจะพองโตขึ้นมาเรื่อยๆ
น้ำฝนเองก็มีน้ำซึมออกมาเช่นเดียวกัน
“น้ำฝน
ลุกขึ้น ลุกขึ้นเถอะ”เสียงดุๆ
ของน้าชาติเปล่งออกมา
“ไม่ค่ะ
ไม่น่ะ น้ำฝนกลัว น้ำฝนเหงา
น้าชาติไม่รัก ไม่ห่วงน้ำฝนแล้วหรอ”
..........เงียบ.................เงียบ...............
“น้าชาติตัวอุ่นดี
ขอน้องน้ำฝนนอนแปปน่ะ
เมื่อคืนฝันร้าย นอนไม่หลับทั้งคืน”
ละแล้วมารยาหญิงก็เริ่มขึ้น
ซึ่งเรื่องนี้เคยเป็นเรื่องเล่าของนางจอย
ซึ่งชอบเอามาเล่าให้เกิดความสยิวในหมู่คณะเป็นประจำ
“น้ำฝนหนาว
เดี๋ยวน้าชาติลุกขึ้นไปปิดแอร์ให้น่ะ”
“ไม่ค่ะ
นอนแบบนี้เดี๋ยวก็อุ่นแล้ว”
น้ำฝนพูดดักเมื่อรู้ทางว่าแกจะลุกขึ้นไป
ขาน้ำฝนเลื่อนขึ้นลงถูไปถูมากับปืนประจำกายของแกจนรู้สึกได้ว่า
มันใหญ่โตเอาการ
ทำให้น้ำที่ซึมออกมาจากเป้าของน้ำฝนเริ่มแฉะไปหมดแล้ว
การขยับขาขึ้นลงเบียดเสียดทำให้มีความสุขกับเป้าตรงกลางเหลือเกิน
น้ำฝนใกล้แล้ว
เสียงหายใจ
ฟิตฟาด
ของเราทั้งสองเริ่มดังขึ้นจนรู้สึกได้ว่าน้าชาติเองก็บดปืนใหญ่เข้ากับขาของน้ำฝนเหมือนกัน
น้ำฝนเองกดขาขึ้นลงกับปืนโตน้าชาติแรงขึ้นเร็วขึ้น
“อึม
ๆ ๆๆอึม.....”
เสียงน้าชาติครางออกมาทางลำคอ
และแล้วน้ำฝนเองก็ถึงจดสุดยอดจนได้
พร้อมกับน้าชาติ
เพราะบดปืนใหญ่กับขาน้ำฝนแช่แล้วกระตุกสัก
4-5 ที
น้ำฝนยกหัวขึ้นแล้วจุ๊บที่ปากน้าชาติที่หนึ่งก็ลุกขึ้นวิ่งออกจากห้องทันที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น