น้ำฝนเองค่ะ 3

หายไปนานมั่วแต่ยุ่ง ๆ กับกีฬาและกิจกรรมสารพัดแต่ก็คิดถึงพี่ ๆ ท่านนักประพันธ์หลายๆ ที่ให้กำลังใจเริ่มเรื่องของน้ำฝนต่อเลยน่ะค่ะ

หลังจากที่มอบความสาวให้กับน้าชาติไปแล้ว น้ำฝนเองก็มีน้ำมีนวลขึ้นจนเพื่อน ๆ ในกลุ่มรู้ถึงสาเหตุก็การมีน้ำมีนวลในครั้งนี้

“ไงแกช่วงนี้มีเนื้อมีนมขึ้นมาเยอะเชียวนะ” นางจอยเริ่มแซวเป็นคนแรก

น้ำฝนเองก็ยิ้มๆ ไม่ตอบอะไรมาก “ถามจริงๆเถอะ วันละกี่ครั้งว่ะ”นางจอยรุกต่อ แต่น้ำฝนก็ไม่ตอบ

“เลิกคุยเรื่องนี้ได้ไหม”หนูหนิงทนไม่ไหวเลยต้องออกมาตัดบทเสียเอง แบบอารมณ์ไม่ค่อยดีจนทุกคนต้องตกใจและหันไปให้ความสนใจกับหนูหนิงเอง

แก่เป็นอะไร น้ำฝนถามด้วยความเป็นห่วงโดยที่ไม่รู้ว่าเรื่องมันเริ่มจากจุดนี้..........

ครอบครัวหนูหนิงทำธุรกิจเกี่ยวกับการก่อสร้าง ซึ่งก็มีโครงการใหญ่ระดับทำถนนถึงสร้างโรงงานอุตสาหกรรมทีเดียว ถามจนรู้ว่ามีคนโกงเธอและมีปัญหาเรื่องความไม่ปลอดภัยขึ้นมา

...............................................................................................

“น้าชาติ แรง ๆหน่อยน้ำฝนใกล้จะเสร็จแล้ว”น้ำฝนในท่าโก้งโค้งให้น้าชาติอัดปืนใหญ่แกเข้า ออกแบบไม่ต้องยั้ง น้าชาติเอามือจับสะโพกน้ำฝนแล้วเร่งซอยเร็วขึ้นน้ำฝนเองก็ส่ายสะโพกพร้อม ขมิบรูเร็วขึ้นเพื่อช่วยให้น้าชาติเสร็จไปพร้อม ๆ กัน น้ำของน้าชาติฉีดเข้ามาในรูน้ำฝนพร้อมกับการเสร็จสมของน้ำฝนเอง น้ำฝนให้น้าชาตินอนทับร่างอยู่อย่างนั้น

“น้าชาติค่ะ น้ำฝนมีเรื่องจะปรึกษาหน่อยได้หรือป่าว คือบ้านหนูหนิงเค้ามีปัญหาเรื่องพวกขี้โกง มันจะมาขอแบ่งส่วนหรือเรียกเก็บค่าคุ้มครองอะไรทำนองนี้เหละค่ะ”

“แล้วจะให้น้าช่วยยังไง”

“ก็น้ำฝนนัดหนูหนิงว่าพรุ่งนี้จะพาน้าชาติไปรู้จักกับคุณพ่อคุณแม่หนูหนิงที่บ้าน”

“เอ้าแล้วพ่อแม่หนูหนิงจะว่างหรือ แล้วเด็ก ๆอย่างพวกเราจะนัดให้ผู้ใหญ่เค้าคุยกันได้อย่างไร ทำเป็นเด็ก ๆ อีกแล้วน่ะ”

“เด็ก ๆ อะไรกัน มีสามีแล้วยังเรียกเด็กอยู่อีก”น้ำฝนกะเซ้าแก่ไป

“เออ ๆตามแล้วกัน”

น้ำฝนตอบแทนแกด้วยการเอามือไปลูบปืนแกแล้วรูดขึ้นรูดลง พร้อมก้มลงอ้าปากงับหัวปืนของแกและใช้ลิ้นเลียปลายหัวปืนของแกจนมันพองตัว ขึ้นมาอีกครั้ง น้ำฝนดูดลึกลงไปจนเกือบถึงโค่นลำ แล้วทำอย่างนี้ช้า ๆ มือที่ว่างอยู่ก็ลูบพ่วงปืนแกไปมา จนรู้สึกได้ว่ามันพร้อมที่จะยิงอีกครั้งได้แล้ว

น้ำฝนจึงขี้นค่อมตัวน้าชาติและจับปืนยัดเข้าสู้เป้าหมายแล้วกดตนเองลงทำให้ ปืนน้าชาติ เข้ามาอยู่ในตัวน้ำฝนเต็ม ๆ น้ำฝนค่อยส่ายสะโพกบดไปมา มือก็จับไหล่น้าชาติไว้ น้ำชาติเองก็เอามือมาลูบนมของน้ำฝนบางครั้งแกก็เล่นที่หัวนมทำให้น้ำฝนเสียว มากจริง ๆ

น้ำฝนขยับบดหอยให้แนบแรงขึ้นแรงขึ้น บิดส่ายแบบควงสว่าน น้าชาติก็กระเทกสวนขึ้นมา แล้วก็ลุกขึ้นแบบไม่ให้ของแกหลุดออกจากรูน้ำฝนเราต่างคนต่างนั้ง เด้งรับใส่กันแบบไม่บันยะบันยัง มือของเราทั้งสองมีหน้าที่ประครองยันตัวเองไม่ให้เสียหลักสะโพกเด้งรับใส่ กันอย่างเป็นจังหวะน้ำฝนครางเสียงดังจนน้าชาติหยิบยกทรงก็น้ำฝนมาให้กัดเอา ใว้ น้าฝนเองจึงแกล้งเอาอีกปลายข้างหนึงส่งให้น้ำชาติดกัดไว้เหมือนกัน ภาพมันช่างน่าตื่นเต้นเร้าใจจริง ๆ แล้วนาทีที่รอคอยมาถึง อีกครั้งที่เราสองคนเสร็จพร้อมกัน

...........................................................................................

เช้าวันรุ่งขึ้นน้ำฝนกับน้าชาติก็ไปบ้านหนูหนิง ระหว่างทางก็คุยกันถึงเรื่องที่หนูหนิงเล่าให้ฟัง ว่าพ่อแม่อยู่บ้านเพราะหลังๆ มีคนแปลกหน้ามักจะมาจอดรถอยู่หน้าบ้านเป็นประจำ บางครั้งต้องแจ้งตำรวจ แต่พอตำรวจมาก็ได้รับคำตอบว่า มารอเพื่อนบาง หรือไม่ก็รถเสียบาง อะไรทำนองนี้ พอรถเราเลี้ยวเข้าไปก็เห็นรถที่ว่าจอดอยู่จริง ๆ น้าชาติขับไปใกล้ ๆ เห็นคนในรถ 2 คน นั้งสูบบุหรี่อยู่แล้วน้าชาติก็ขับเลยบ้านหนูหนิงไป

“น้าชาติ ๆ เลยบ้านหนูหนิงแล้ว”

“เฉย ๆ ไว้” แล้วน้าชาติออกขับเลยไปอีกซอยหนึ่ง

“น้ำฝนโทรไปหาหนูหนิงหน่อย บอกว่าน้าจะคุยกับพ่อแก”

“สวัสดีครับ ไอ้รถที่จอดอยู่หน้าบ้านนี้ใช่ไหม ที่สร้างปัญหา เออ ผมก็น้าชาติครับ น้าของน้องน้ำฝน ที่หนูหนิงจะให้มาพบกับคุณไงครับ ครับๆ ครับๆ”

เสียงคุยโทรศัพท์กับพ่อหนูหนิงเริ่มขึ้นโดยเล่าเรื่องคราว ๆ ให้น้าชาติฟัง

“เอาอย่างนี้เดี๋ยวคุณให้ใครขับรถออกมาที่ซอยข้าง ๆ แล้วกันทำเหมือว่าคุณออกมาด้วย”

แล้วน้าชาติก็ให้น้ำฝนลงจากรถไปที่คอยที่เซเว่น ครู่หนึ่งรถพ่อหนูหนิงออกออกมาพร้อมกับไอ้รถที่น่าสงสัยคันนั้นด้วย จู่ ๆ น้าชาติก็ขับรถตัดหน้ารถคันนั้น

“โครม เอี๊ยด ๆๆ” เสียงชนดังจนคนทุกคนต้องหันไปมอง รวมถึงน้ำฝนเองก็ต้องวิ่งออกไปหาน้าชาติด้วยความเป็นห่วง

“ขับรถประสาอะไรว่ะ” ฯลฯ ที่ไอ้คนนั้นด่าน้าชาติ

“เอ้าคุณ อุบัติเหตุคับ อุบัติเหตุ ใครอยากจะให้มันเกิดล่ะคุณ มองกำลังมองหาหลานผมอยู่ไม่ทันระวัง”

น้าชาติพูดพร้อมหันสายตามาหาน้ำฝนประเภทดุๆทางสายตาว่าจะออกมาทำไมอะไรประมาณนั้น

น้ำฝนใส่กางเกง3ส่วนกับเสื้อเกาะอกสีขาว ในวันนั้นทำให้ไอ้ 2 คนจองมอง เหมือนจะลืมเรื่องรถชนกันไปเลย

“น้าชาติเป็นไรบ้างหรือป่าว ขับรถไม่ระวังเลยะน่ะ”

“ฮ้าว งานเข้า ก็เรานั้นแหล่ะ ให้คอยที่ไหนก็ไม่คอย ต้องให้ขับรถตามจนเกิดเรื่อง”

“เฮ้ย มาเถียงกันอยู่ได้เรื่องรถเอาไงว่ามา”

“ไม่ต้องห่วงพี่ ใจเย็นผมมีประกันชั้น 1 รับผิดชอบหมด” ว่าแล้วน้าชาติก็หยิบโทรศัพท์หาประกัน แล้วยืนเงินให้ 2 คนนั้น 1,000 บาท

“พี่ไม่ต้องห่วงน่ะเดี่ยวประกันมา เฮ้าเงินนี่ไปชื้อเบียร์เย็น ๆ ซดรองประกันไปก่อน รถผมเดี๋ยวประกันมาลากไปเอง ไม่ต้องห่วง พี่มีอะไรจะเอายังไงก็คุยกับประกันได้เลย ผมบอกไปแล้วผมรับผิดชอบทุกอย่าง”

“น้ำฝนเจอหรือยังบ้านเพื่อนน่ะ ไปเราไปกันก่อนเดี่ยวเพื่อนคอย”

.................................................