โลกใหม่ตอนที่ 15 ก้าวสู่โลกใหม่ ... (ตอนจบ)

การที่เราเปิดโอกาศให้นักสร้างเกมส์อิสระสามารถเข้ามาร่วมสร้างฉากและตัวละครเพิ่มได้เรื่อยๆทำให้โลกเสมือนจริงนั้นกว้างออกไปเรื่อย ทั้งฉากที่มีอยู่ในโลกจริงๆ และฉากแฟนตาซี ทำให้โลกเสมือนจริงของเรากว้างใหญ่ไพศาล ว่ากันว่ามันกว้างกว่าโลกที่เราอาศัยอยู่กันจริงๆเสียอีก ทำให้เราต้องใช้งบประมาณลงทุนกับการดูแลโลกเสมือนจริงอย่างมากมาย ทั้งในเรื่องบุคลากรและฮาร์ดแวร์ต่างๆที่มีอยู่ทั่วโลก
การขยายตัวอย่างรวดเร็วนั้นต้องการเงินทุน บริษัทเรากำลังจะแต่งตัวเข้าตลาดหุ้น มีใครสนใจเป็นเจ้าของกิจการให้บริการกามเสมือนจริงออนไลน์ที่มีผู้ใช้งานทั่วโลกบ้างยกมือขึ้น !!!!!!
ถ้าผมมีโอกาศได้หุ้นบริษัทในมือสักล้านหุ้นก่อนที่บริษัทจะเข้าไปในตลาด ผมคงจะรวยล้นเพียงชั่วข้ามคืนเลยทีเดียว
ได้การล่ะ ผมพลิกแผ่นดินสืบหาได้แล้วว่าคุณนายเพ็ญสาวใหญ่ทรงสเน่ห์วัย50 หุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทฯใช้ล็อกอินอะไรแล้ว ช่วยแนะนำผมทีว่าผมพอจะทำอะไรได้บ้าง ......คิดสิ...คิด....
.....อ่า..นั่นแม่กำลังออกจากห้องน้ำเดี๋ยวนี้เอาผ้าขนหนูพาดบ่าเดินแก้ผ้าในบ้านผ่านหน้าผมแบบไม่อายกันแล้ว แถมยังหยุดเช็ดตัวข้างหน้าแล้วเขวี้ยงกางเกงในสีส้มจี๊ดมาแปะหน้าผมอีก...พักเรื่องคุณนายเพ็ญไว้ก่อน...เมียผมมายืนเช็ดตัวส่งสัญญาณเรียกแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ.....
...........
......
..
.
ผมใช้ชีวิตวนเวียนเข้า-ออกบนโลกเสมือนจริงตามหน้าที่เป็นเวลากว่าค่อนชีวิตการทำงานของผม ผมเหมือนคนที่มีชีวิตอยู่ในสองโลก การอยู่บนโลกเสมือนจริงทำให้คุณโบยบินได้เหมือนเป็นเจ้าโลก ตัวละครที่มากขึ้น ภาพฉากที่เหมือนโลกจริงๆมากขึ้น การเดินทางที่ไร้ขีดจำกัด และการมีเซ็กส์ที่ไม่ต้องคอยตอบคำถามว่า “จะรับผิดชอบยังไง” ทำให้ชีวิตหาความสุขได้ง่ายขึ้น จะว่าผมลุ่มหลงอยู่กับโลกเสมือนจริงก็คงไม่ผิด
เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาบนทุ่งดอกไม้ กว้าง เช้านี้อากาศเย็นสบายดี
ผมไม่ได้เอะใจนักว่าตัวเองมานอนหลับกลางทุ่งดอกไม้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ไกล้ๆกันนั้นมีซุ้มปะดับดอกไม้ พร้อมด้วยเค้กก้อนโตเรียงตัวเป็นชั้นสวยงาม
เพื่อนบ้านและญาติพี่น้องทยอยพากันเดินทางเข้ามาทักทายอวยพรผมเนื่องในวันคล้ายวันเกิด
“สุขสันต์วันเกิด ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ – นะคะ”.
“ขอให้มีความสุขตลอดไปพวกเราจะคิดถึงคุณเสมอ”. เพื่อนผมแวะมาทักทาย
“ขอให้มีความสุขตราบจนลมหายใจสุดท้าย นะที่รัก” นี่เมียของผม
ทุกคนมายืนเรียงรายพร้อมหน้า ผมจำไม่ได้ว่าเคยเห็นภาพแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว
“ที่รักคะ ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเราก็ยังรักคุณอยู่เสมอ วันนี้เป็นวันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าเป็นวันสุดท้าย ก่อนที่หัวใจคุณจะหยุดเต้น”
“อะไรกัน ทำไมคุณพูดเหมือนผมกำลังจะตาย ผมยังแข็งแรงดีอยู่นี่ ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ผมอยู่ที่ไหน ที่นี่ที่ไหน”
“คุณอยู่ในโลกเสมือนจริงนี่มานานกว่า 8ปีแล้วค่ะ คุณป่วยและอยู่ในภาวะเจ้าชายนิทรามานานแล้วหลังจากที่สามีของกิ๊กคุณจับได้ว่าคุณไปมีชู้กับเมียของเค้า ฉันยังโกรธคุณอยู่นะแต่ก็อโหสิกรรมให้เพราะคุณก็ได้รับผลตอบแทนการกระทำของคุณแล้ว ฉันดีใจที่เทคโนโลยีสมัยนี้ทำให้เราได้พูดคุยกันอีก แม้จะไม่บ่อยนักเพราะทุกคนต่างก็มีหน้าที่ต้องทำในโลกจริงๆของพวกเรา  หมอบอกว่าคุณกำลังจะจากพวกเราไปภายใน1-2 วันนี้ พวกเราจึงล็อกอินเข้ามาเพื่อส่งคุณไปยังโลกใหม่ โลกที่ยังไม่เคยมีใครเคยไป....ขอให้โชคดีนะคะ”
เมียผมพูดยาวไปนิดแต่มันทำให้ผมรำลึกได้ถึงเหตุการบางอย่างจางๆ...ที่แทบจะเลือนไปพร้อมๆกับสมองส่วนที่ถูกกระทบกระเทือนไปแล้ว
“ผมกำลังจะตายหรือนี่ อะไรกัน ผมยังมีความสุขดีอยู่นี่ ทำไมเป็นอย่างนี้นะ” ผมเริ่มลำดับเหตุการมาได้บ้างแล้วแต่ก็ยังรู้สึกเสียดายชีวิตเพราะรู้สึกว่าตัวเองยังสนุกกับชีวิตปัจจุบันอยู่
ทุกคนยืนน้ำตาคลอในร่างอวตารที่เหมือนตัวตนจริงๆของพวกเขามากพวกเขาผลัดกันเข้ามาแสดงคำอำลาโดยยมีร่างอวตารของเมียและลูกของผมยืนอยู่ข้างๆ
“ตอนนี้ลูกสาวของเราอายุ 9 ขวบแล้วนะคะ เธอจะเรียกคุณว่าพี่ เพราะคุณมีศักดิ์เป็นพี่ของเขาด้วยเหมือนกัน” เมียผมพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆแต่ฟังดูเย็นเยือกชอบกลแต่ก็พอเข้าใจได้ว่าทำไมถึงให้ลูกเรียกผมว่าพี่
“ลูกบีมคะ มาไกล้ๆแล้วจุ๊บพี่ชายหน่อยสิ”
“สวัสดีค่ะพี่ หนูไม่เคยได้เจอกับพี่เลย ปกติแล้วเขาห้ามเด็กอายุต่ำกว่า18 ออนไลน์เข้ามาในนี้ ยินดีที่ได้คุยด้วยนะคะ......แม่คะ แล้วพ่อจะไม่มาหาพี่หน่อยเหรอคะ”
“พ่อติดธุระสำคัญน่ะจะ เขาเจอกันบ่อยแล้ว”
“พ่อเหรอ?” อาห์..ที่แท้............
ผมยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อไป สิ่งที่รับรู้ได้ในตอนนี้คือความรู้สึกจุกที่หน้าอกราวกับถูกต้นงิ้วที่เต็มไปด้วยหนามแหลมคมตลอดลำต้น ส่วนปลายลำต้นแหลมเปี๊ยบ และมีขนาดใหญ่กว่าเสาบ้านเสียบเข้ามากลางหน้าอกทั้งต้น
แสงสว่างสีขาวจ้าพุ่งเข้ามาด้านหน้า มันจ้ามาก จ้าเกินกว่าที่จะมองเห็นอะไรได้อีก แล้วทุกอย่างก็กลายเป็นความมืด มืดสนิทและเงียบงันไร้ความรู้สึกสัมผัสใดๆ เงียบสงัดอย่างที่คนทั่วไปไม่เคยรู้สึกมาก่อน

Q&A
ถาม: แล้วใครเป็นคนโพสเรื่องตอนจบล่ะ
ตอบ: ในโลกใหม่ของผมมีสตีฟจ็อบอยู่ที่นี่ด้วย เรากำลังคุยกันอยู่ว่าจะสร้างฉากนรกที่พวกเราอยู่กันเข้าไปในโลกออนไลน์ของพวกคุณด้วยดีมั้ย
อีกอย่างนึงพวกคุณเล่าประสบการณ์การใช้งานโลกเสมือนจริงของคุณให้ผมอ่านบ้างสิผมเฝ้าติดตามโพสของพวกคุณอยู่  ผมอยากเห็นฉากใหม่ๆตัวละครใหม่ๆน่าสนุกดีออก

แถมท้ายเรื่อง
1) ฟรีเซ็กส์ ไม่ใช่เซ็กส์ฟรีๆผู้หญิงทุกคนที่ยอมมีเซ็กส์กับคุณไม่เคยให้คุณเอาฟรีๆถ้าไม่ได้แลกมาจากการซื้อขายด้วยเงิน พวกเขาก็หวังจะเอาคุณเป็นผัวจริงๆนั่นแหละ
2) ไม่ว่าเธอจะยังโสดหรือว่าแต่งงานแล้วหรือแม้แต่ใครก็ตาม ถ้าคุณเย็ดเธอเข้าแล้ว เธอจะถือสิทธิ์ครอบครองคุณชีวิตทันที การที่เธอมีผัวอยู่แล้วไม่ใช่ข้ออ้างที่จะทำให้คุณเลิกกับเธอได้ง่ายๆชีวิตต้องคอยหลบซ่อนมีแต่ความหวาดระแวงว่าจะโดนทำร้ายเมื่อไหร่ เหมือนกำลังปีนอยู่บนต้นงิ้วที่มีหนามแหลมคม ด้านล่างเต็มไปด้วยหอกทิ่มแทง สูงขึ้นไปด้านบนก็มีนกยักษ์คอยจิกลูกตา
3) พวกหลอกฟันแล้วทิ้งเอาชีวิตไม่รอดก็มีตัวอย่างมามากแล้ว  อย่าคิดว่าหล่อนมีผัวอยู่แล้วจะทิ้งเธอได้ง่ายๆ
4) รักที่เกิดจากความเงี่ยนเพียวๆนั้นจืดจางไว ถ้าไม่ได้รักในตัวตนของกันและกันแล้ว วันหนึ่งความเงี่ยนก็จะกลายเป็นนรก
5) ปล่อยให้เรื่องราวของอินเซสมันอยู่ในโลกจินตนาการก็พอ