จิรสุดาเริงรัก

------------------------------------------
หล่อนเป็นสาวใหญ่ ที่เกิดอารมณ์อยาก
จนต้องจ้างเด็กหนุ่มมาขจัดความอยาก
อย่างถึงอกถึงใจด้วยกลวิธีพลิกแพลง....
หล่อนครางออกมาด้วยอารมณ์ที่แสดง
ถึงความเอร็ดอร่อยของรสชาติการสังวาส,,,,,,,,
------------------------------------------
อายุ ๓๐ เศษของคุณหญิงจิรสุดา ไม่ใช่มากเกินไปสำหรับความเป็นสาว แต่คำว่า"คุณหญิง"ที่ใช้เรียกนำหน้าชื่อนั้น หาใช่เป็นการแต่งตั้งไม่ หากว่าพวกคนในบ้านของเธอเรียกเช่นนั้น เพราะหล่อนเป็นลูกสาวคนโตของเจ้าพระยาวิกรม์ฯซึ่งได้สิ้นชีวิตไปแล้วเมื่อ ๕ ปีก่อน ปล่อยให้คุณหญิงจิรสุดาปกครองคฤหาสน์ และน้องๆอีก ๓ คนโดยที่คุณหญิงจิรสุดาให้สัญญากับเจ้าคุณพ่อว่าเธอจะไม่แต่งงานอย่างเด็ดขาด
จิรสุดาเต็มไปด้วยความว้าเหว่และเงียบเหงา
ดูเหมือนคนทั้งโลกจะไม่แยแสชีวิตของเธอเอาเสียเลย
แม้แต่น้องทั้งสามคนของเธอ เด็กหนุ่มสาววัยรุ่นทั้งสามคนต่างพากันใช้ชีวิตนอกบ้านอย่างฟุ้งเฟ้อ ไม่แยแสว่าตัวเธอจะมีชีวิตอยู่ในบ้านอย่างไร?
เธออยากจะมีเพื่อน อยากจะเที่ยวเพื่อกำจัดความเหงา
แต่เธอก็ไม่สามารถไปไหนได้ เพราะเธอต้องดูแลน้องๆและบ้านคฤหาสน์ รวมทั้งกิจการอีกหลายอย่าง ซึ่งเจ้าคุณพ่อทิ้งเอาไว้เป็นมรดกให้เธอจัดการและปกครอง
เพราะเธอถูกวางชีวิตเอาไว้สูงเกินไป จึงไม่มีใครกล้ามาอาจเอื้อมเหนี่ยวกิ่งฟ้า หรือเด็ดดอกฟ้า
เพราะเธอมีเงิน มีอำนาจ และเพราะเธอปกครองคนมากเกินไป จึงดูท่าทางเธอออกดุ
เธอปรารภกับแม่นมที่มีอายุล่วงเข้า ๘๐ แล้ว
"ฉันล่ะเบื่อชีวิตทุกวันนี้เหลือเกินแม่นม"
แม่นมยิ้มอย่างปราณี สงสารและเห็นใจ
"จะเบื่อหรือไม่เบื่อ คุณหนูก็ต้องอดทนค่ะ อดทนไปอีกนานเหลือเกิน..."
"อย่างนี้..เค้าเรียกบุญทับหรือกรรมบังจ้ะ แม่นม?"
แม่นมโอบร่างของเธอเข้ามาแนบอกราวยังเป็นเด็กน้อย พลางปลอบ
"อย่าคิดมากซิค่ะคุณหนู ทำงานให้มากแล้วลืมทุกอย่างซะ"
คุณหญิงจิรสุดาแย้งว่า
"ฉันลืมมันไม่ได้หรอก โลกทุกวันนี้มันไม่เหมือนโลกที่แม่นมอยู่มาแล้ว อายุสามสิบอย่างฉัน..." เธอเว้นนิดหนึ่งมองหน้าแม่นมวัยชราพลางเอ่ยถามต่อไป "...อายุขนาดฉันนี่ ยังจะแต่งงานได้ไหมจ้ะแม่นม?"
"อุ๊ย! เอาอะไรมาพูดน่ะคุณหนู!" แม่นมชราร้อง "๔-๕๐เขายังแต่งได้...อาไร้! คุณหนูของนมสวยจะตายไป แล้ววัย๓๐นะกำลังเหมือนดอกไม้บาน ยังสวยไปอีกนาน..."
"จริงหรือแม่นม?" คุณจิรสุดายิ้มอายๆ
"ก็ทำไมนมต้องไปโกหกคุณหนูค้า ถ้าหากนมเป็นผู้ชายละก็ นมทูนหัวให้ทุกอย่าง แต่คุณหนูอยู่สูงไปหน่อยใครก็ยากเอื้อมอาจเด็ดดอมถึง..."
แม่นมพูดตรงไปตรงมา เพราะรู้จักนิสัยของคุณจิรสุดาดีว่าชอบฟังอะไรที่ตรงไปตรงมา ผิดหรือถูกให้พูดตรงๆ เธอไม่เคยโกรธเกลียด... จิรสุดาฟังแล้วอดรำพึงต่อไม่ได้ว่า
"ฉันก็เลยต้องเป็นสาวค้างปี.."
แม่นมรีบแย้งว่า "โอ๊ะ!!! อย่างคุณหนู ถ้าเป็นนมล่ะก็ไม่ยอมแต่งงานให้ผู้ชายมาเป็นเจ้าหัวใจหรอก อยู่ตัวคนเดียว มีเงินมีทองมีความสุขเหลือล้น..."
หล่อนสารภาพกับแม่นมว่า
"มันอาจจะสุขกายแต่มันไม่สุขใจ แม่นมจ้ะ...ฉันบอกกับแม่นมคนเดียวนะ พูดตรงๆว่าทุกวันนี้ฉันว้าเหว่เหลือเกิน เห็นคนอื่นเขาแต่งงานมีความสุข ฉันก็อยากมีความสุขอย่างเขามั่ง แต่ฉันก็แต่งไม่ได้ เพราะได้สัญญากับคุณพ่อไว้..."
แม่นมพยักหน้า "นั่นซี อ้ายเรื่องสัญญานี่แหละสำคัญ ต้องรักษาให้มั่นเชียว!"
คุณจิรสุดาถอนหายใจยาว และนัยน์ตาเหม่อลอย
"ฉันคงจะมีแต่ความว้าเหว่ไปทั้งชีวิต!"
แม่นมจึงต้องปลอบเธอต่ออีกว่า "ไม่หรอกน่าคุณหนู... ลืมๆมันเสียบ้าง นั่งรถไปเที่ยวไหนเสียบ้างซิ.."
"ทุกวันนี้ฉันก็กลายเป็นคนหนีโลก ไม่กล้าออกจากบ้านไปพบเห็นอ้ายความสุขที่มันตำตาตำใจอยู่..." เธอบอกอย่างประชดตัวเอง
แม่นมวัยชรารู้ดีว่ายิ่งพูดปลอบต่อไป เรื่องมันก็จะยืดเยื้อ และทำให้คุณหนูจิรสุดาไม่สบายใจยิ่งขึ้น นางจึงนิ่งเสีย และขอตัวเข้าไปดูแม่ครัวจัดการเรื่องอาหาร เพราะตอนนั้นค่อนข้างเย็นมากแล้ว ....เมื่อแม่นมไปแล้ว จิรสุดาอยู่ลำพัง ความคิดของหล่อนยิ่งสับสนและเต็มไปด้วยอารมณ์ว้าหว่รุนแรงมากขึ้น....
แม่นมเฝ้ามองดูความเคลื่อนไหวของคุณจิรสุดาอย่างพินิจพิจารณา รู้สึกว่าเธอเต็มไปด้วยความเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยว และเป็นทุกข์โศกอย่างไม่เคยมาก่อน อาการเช่นนี้..แม่นมรู้ดีว่าไม่มีอะไรจะบำบัดได้เพราะมันไม่เชิงเรื่องของทุกข์ทางใจ แต่การแก้นั้นอาจยากเหลือเกิน ยากเกินกว่าใครจะมาแก้ให้ได้โดยง่าย... คนที่จะแก้ปัญหานี้ได้นอกจากตัวจิรสุดาเองแล้ว ก็อาจจะแม่นมนั่นเองที่จะช่วยได้ แต่แม่นมจะช่วยได้เช่นไรเล่า?
มันไม่ใช่ปัญหาง่ายๆเลย มันลึกซึ้ง...มีทั้งคุณและโทษในเวลาเดียวกัน!!!
คิดแล้วยุ่งยากใจ แต่ด้วยความสงสารต่อคุณหนูที่แม่นมฟูมฟักเลี้ยงมาแต่น้อยนั้นก็มากไม่น้อย แม่นมจึงบอกกับตัวเองว่าจะต้องช่วย... เมื่อตกลงปลงใจว่าจะช่วย แม่นมก็เข้าไปพบจิรสุดา ซึ่งอยู่ในห้องตามลำพังหลังอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว
"แม่นมมีอะไรหรือจ้ะ?" จิรสุดาเอ่ยถาม
แม่นมถอนใจเบาๆ
"ก็เรื่องของคุณหนูแหละค่ะ..."
"เรื่องของฉันมันหลายเรื่องนะแม่นม เรื่องไหนล่ะ?"
"ก็เรื่องหัวใจของคุณหนูไงคะ.." แม่นมอ้อมแอ้ม
จิรสุดาเลิกคิ้วสูงจ้องหน้าแม่นม
"หัวใจ?...เรื่องอะไรกัน!"
"นมเห็นคุณหนูมีแต่ความทุกข์..." แม่นมอธิบาย "นมสงสารคุณหนูก็อยากให้คุณหนูมีความสุข มีอะไรก็อยากพูดตรงๆ คุณหนูอย่าโกรธนมนะคะ.."
จิรสุดากราดเข้ามากอดแม่นม
"ฉันจะไปโกรธแม่นมทำไมกัน? มีอะไรที่จะช่วยฉันได้ ก็บอกมาเลย..บอกมาเถอะ..."
แม่นมก็กอดตอบร่างของจิรสุดา
"ถ้ามันหนักหนา..อย่าคิดว่าหมื่นน้ำใจนะคะ..."
"เถอะน่า นมบอกมาเถอะ.." หล่อนคะยั้นคะยอด้วยความอยากรู้
แม่นมถอนหายใจอีกครั้งหนึ่ง แล้วก็เอ่ยออกว่า
"คือหยั่งงี้ค่ะ อะไรๆในชีวิตของคนเรานี่ มันก็อยู่ใจ... หัวจิตหัวใจนี่แหละมันสำคัญ ทีนี้อ้ายความสำคัญมันอยู่ที่ได้แต่งงาน ผู้ชายต้องได้เอาภรรยา ผู้หญิงก็ต้องได้เอาสามี ถ้าใครไม่ได้แต่งงานชีวิตมันก็ไม่สมบูรณ์ ไม่มีความสุข..อย่างคุณหนูนี่ เรียกว่ายังไม่สมบูรณ์ คุณหนูต้องได้เข้าห้องหอแต่งงาน.."
"ฉันจะแต่งได้ยังไงกัน อายุก็มาก แล้วก็ไม่มีใครมารักกับฉัน" หล่อนค้าน แม่นมก็จึงว่า
"อ้ายเรื่องความรักไม่ต้องพูดถึง เราพูดกันถึงแต่ความสมบูรณ์ คือคนเราจะมีความสมบูรณ์ต่อเมื่อได้เอากันนอนกัน ที่เรียกว่าสมสู่ชู้ชื่นนะคะ"
เรื่องอย่างนี้คุณจิรสุดาก็พอจะรู้มาบ้าง ก็พยักหน้า และเร่งให้แม่นมพูดต่อ แม่นมก็บอกต่อว่า
"เอากันว่า...ก็ในเมื่อคุณหนูแต่งงานไม่ได้ เพราะมีสัญญากับเจ้าคุณพ่อท่าน ก็ขอให้เรามีเพียงคู่อภิรมย์คู่นอนที่ไม่มีพันธะกันใดๆเพียงแต่ขอให้มีความความสุข มีคู่มานอนเอาบ้างในบางคืน..."
ได้ฟังแม่นมอธิบายเช่นนั้น พวงแก้มของคุณจีรสุดาก็แดงซ่านไปด้วยเลือดของความเป็นสาว
"แม่..แม่นมจะให้ฉัน..ฉันทำยังไง?!?" คุณจิรสุดาถามขึ้นตะกุกตะกัก
"นมจะจัดการเรื่องนี้ให้คุณหนูเอง... คือนมจะหาผู้..ผู้ชายให้คุณหนูเอง" พูดออกมาแล้วนางก็ถอนหายใจโล่งอก เหมือนยกภุเขาที่ทับอกออกได้
คุณจิรสุดาจ้องหน้าแม่นมเขม็ง
"แม่นมจะจัดการให้ยังไงกัน?" เธอสนใจทั้งๆที่ในใจนั้นเต็มไปด้วยความกระดาก
แม่นมอธิบายด้วยใจกล้าขึ้น
"คือว่า นมจะหาผู้ชายมาให้คุณหนูชั่วคราว ...นอนเอากันชั่วคราว ไม่ต้องผูกพันกันเป็นผัวเป็นเมียอะไร... ผู้ชายนั่นก็ไม่ประสงค์มรดกทรัพย์สินอะไรของเรา และเราก็ไม่ต้องพะวงเขา เสร็จเรื่องสบายใจ เราก็ตอบแทนเป็นเงินให้ไป..."
คุณจิรสุดาอุทานออกมาเบาๆ
"แม่นมจะจ้างผู้ชายมา...งั้นนะเหรอ?"
แม่นมรีบปฏิเสธ "ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ จะเรียกว่าจ้างมาก็ไม่ได้..หรือจะเรียกว่าจ้างก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร.."
"แล้วเดี๋ยวเขาเอาเรื่องไปแฉไปเล่าให้ใครๆรู้ล่ะ?..."
"ไม่หรอกค่ะ มันก็ต้องเอาคนที่ไว้ใจกันได้ เป็นลูกเป็นหลานเป็นเชื้อกัน..."
คุณจิรสุดาพยักหน้าช้าๆ พอที่จะเข้าใจสิ่งที่แม่นมบอก เพราะแม่นมนั้นมีหลานชายอยู่หลายคนที่เป็นหนุ่มอายุยี่สิบขึ้นไป และแต่ละคนเธอก็รู้จัก บางคนก็ทำงานอยู่กัยเธอที่กิจการบริษัท แต่ความเขินอายก็ยังไม่หมดไปจากหัวใจหล่อน เพราะเธอเป็นสาวที่ยังไม่เคยต้องมือชาย แต่ด้วยฐานะอย่างหล่อน ถ้าจะเอ่ยปากกับผู้ชายที่มียศฐาฯ มีเงิน ปริญญาสักคน ก็ขี้คร้านหนุ่มพวกนั้นจะถวายให้
"แม่นมว่าต่อไปซิค่ะ.." ความสนใจหล่อนทวีมากขึ้นทุกที
"คือนมจะไปบอกเรื่องนี้กับอ้ายเจ้าหลานที่นมไว้ใจได้ บอกมันตรงๆว่าจะให้มานอนกับคุณหนูเป็นบางคืน วันไหนคุณหนูต้องการให้บอกนม นมจะไปเรียกมันให้..."
แม่นมพูดประโยคนั้นออกมา ทั้งเนื้อทั้งตัวและหัวใจของจิรสุดาร้อนผ่าวไปหมด
"แหม!!! ฉันอายจังเลย" หล่อนพูดเสียงสั่น
แม่นมปลอบใจว่า "ผู้หญิงกับผู้ชายก่อนแต่งงานกันก็เป็นหยั่งงี้แหละคะ อายกันไปอายกันมา พอนอนเอากันไปสักหนสองหน ก็เป็นเรื่องธรรมดาไปเอง..."
"มันจะเป็นธรรมดายังไงจ้ะ?" คุณจิรสุดาซัก
"อ้าว!! คนเรานอนด้วยกันมันก็ต้องทำอะไรกัน ทำกันไปมันก็เคยกันไป เคยเห็นเคยลูบคลำของกันและกัน มันก็กลายเป็นของธรรมดา ความอายมันก็หมดไป จะทำยังไงทำอีท่าไหนมันก็สนุกสนานสำราญใจ.."
"อะไรจ้ะที่แม่นมว่าทำอีท่าไหนน่ะ?" เธอมองหน้าแม่นมอย่างสงสัย
แม่นมก็อธิบายอย่างไม่กระดาก เพราะในชีวิตสาวของแม่นมนั้นก็ดชดโชนมาแล้วในเรื่องคาวรัก
"อ้าว!! ก็อ้ายนอนเอากันนะซีคะ มันมีท่ากันหลายท่า บางคนก็นอนกันท่าธรรมดา...ผู้หญิงนอนหงายผู้ชายคว่ำอยู่บน บางทีผู้หญิงนั่งทับดุ้นของผู้ชายที่เขาเรียกว่า..หนุมานขย่มตอ บางท่าผู้ชายก็ยงโย่ยงหยกแบกขาผู้หญิงพาดบ่า โอ้ย!!...มันพัลวันพัลเกแหละคะ เขาว่ากันว่ามันมีตั้ง๔๐-๕๐ท่าแนะคะ..."
"งั้นเชียวหรือจ้ะนม?" คุณจิรสุดาทำตาโต
"ตอนนมยังสาว ก็เคยเล่นท่ามั่งเหมือนกัน แต่ไม่ถึงกับสามสี่สิบท่าหรอก...แค่ห้าหกท่าก็เหนื่อย แต่มันก็สนุกนะคะ"
พวงแก้มทั้งสองของคุณจิรสุดาแดงสร้านเหมือนลูกตำลึง นัยน์ตาเยิ้มไปด้วยแววของความอยากกระสัน
"แล้...แล้วต้องแก้ผ้าหมดไหมจ้ะ?"
"อ้าว!!!..." แม่นมขึ้นเสียงสูง "มันก็ต้องแก้ผ้าด้วยกันทั้งสองคนนะซิ ของพรรค์นี้..."
"แล้...แล้วปิดไฟหรือเปิดไฟ?" คุณจิรสุดาซักอย่างเซ่อๆ
"หยั่งงี้ก็ต้องแล้วแต่คู่นอนซิคะ ว่าจะชอบสว่างๆหรือมืดๆ"
"ถ้ามืดแล้ว...จะทำถูกหรือคะ?"
แม่นมหัวร่อเบาๆ "เอามือคลำก็รู้นี่คะ ทางเข้ามันอยู่ตรงไหน? แต่ถ้าเปิดไฟละก็ มันสนุกกว่า"
"สนุกยังไงล่ะ?" เธอยังซักอีก
"ก็ได้เห็นของกันและกันนะสิ จะได้รู้ว่ารูปร่างของมันเล็กมันใหญ่ขนาดไหน หน้าตามันเป็นยังไง คนเรานะเวลาเอากัน มันก็ออกรส เมื่อออกรสก็ต้องออกท่าออกทาง มันก็สนุกตรงนี้แหละค่ะเหมือนแกงจืดมันก็ต้องใส่น้ำปลา ใส่ผงชูรสอะไรเทือกนี้แหละ..."
"แหม!! ฉันชักอยากรู้ว่ามันออกรสยังไงน้า?"
แม่นมตอบ "ของพรรค์นี้บอกกันไม่ได้หรอกคะ ต่างคนต่างรู้ แต่ว่า..โอ้ย..มันอร่อยเหลือหลายแหละคะ แรกๆบางคนติดใจเอากันทั้งวันตั้งสิบกว่าครั้ง..."
"โอ้โห...ไหวหรือจ้ะ?" คุณจิรสุดาทำหน้าเหรอ แม่นมเลยเปรียบเทียบตัวเอง
"ก็นมไงคะ!! ตอนได้แรกๆนะ ทั้งวันไม่ได้ทำอะไรเราสะกิดเขา เขาสะกิดเรา ล่อกันทั้งวันเลย" พูดแล้วแม่นมก็หัวเราะเมื่อระลึกนึกถึงความหลังครั้งยังสาว
"ไม่เหนื่อยแย่หรือจ้ะ?" จิรสุดาถามอีกด้วยสงสัย
"ก็ทั้งเหนื่อยทั้งสนุกสุขเสียวแหละค่ะ" แม่นมวัยแปดสิบตอบ
ได้โอกาส จิรสุดาก็จึงถามเสียให้หายสงสัยหมดเรื่อง
"ตอนแรกที่จะเอากันนะ... เขาพูดกันยังไง?"
"ของพรรค์นี้ไม่ค้องมัวพูดจาหรอกคะ.." แม่นมบอก "..สบตากันก็รู้ เราแก้กางเกงเขา เขาก็ช่วยแก้ผ้าถุงเรา"
"แล้วทำยังไงอีกล่ะจ้ะ?"
"พอแก้ผ้าผ่อนกันหมดแล้ว ต่างคนต่างก็โอ้โลมกันนิดหน่อย คือต่างฝ่ายต่างก็ลูบคลำกัน เขาคลำเรา..เราก็คลำเขา อ้ายตอนเขาคลำเรานี่สิคะ..มันเสียวไปหมดทั้งหัวใจทีเดียว คือเขาเอามือแหย่ลงไปตรงร่องกลีบโยนีของเรา..."
"แหม!!! ทำไมหยั่งงั้นเล่า?"
"อ้าว!! เขาก็ต้องการให้เราอยากมากๆ เราอยากมากๆแล้ว..ต่างคนต่างก็จะได้สนุกออกรส"
"แล้วตอนเอากันล่ะ..เขาทำยังไง?" คุณจิรสุดาซักอีก
แม่นมก็อธิบายอย่างไม่เบื่อหรือเหนื่อย
"เขาลุกขึ้นนั่งคุกเข่าตรงหว่างขาของเรา แล้วเราก็ถ่างขาออก ทีแรกก็ถ่างไม่ค่อยออกเพราะยังอาย ...อายเพราะเขาจะเห็นอีเฉาะของเราหมดสิ้น ทั้งข้างนอกข้างใน เพราะเวลาแยกขาออกนั้น ปากกลีบอีเฉาะมันก็แยกออกด้วย..."
พูดพลางแม่นมก็กลืนน้ำลายลงคอ เพราะรู้สึกมันเหนียวขึ้นมา เหมือนเมื่อครั้งยังสาว... แล้วก็เล่าต่อว่า
"พออีเฉาะมันแยกออก เขาก็เอาอ้ายลึงค์ของเขาค่อยๆเขี่ยที่ปากรูโยนีของเรา แล้วก็ค่อยๆกดเข้าไป บางหนก็กดแรง บางหนก็กดเบา บางทีก็กระแทก... จนกระทั่งเขากระแทกเข้าไปจนถึงหนอก โอ๊ย!!! เขาเห็นหมดแหละคะ ว่าของเรานะมันเป็นยังไงบ้าง...เวลาที่เขาดันอ้ายจู๋เข้าไปจนหมดหนอกน่ะ อ้ายจงอยติ่งเนื้อตรงกลางร่องของเรามันก็แอ่นนูนขึ้นมา เขาก็เอามือไปเขี่ยเล่น อ้ายเราหรือก็เสียวเลยต้องแอ่นอีเฉาะของเราไปรับกับมือเขา ตอนนี้แหละเป็นตอนที่เขารู้ว่าเรากำลังอยากเต็มที่ เขาก็เริ่มชักอ้ายจู๋ออกมาแล้วกระแทกเข้า...เข้าๆออกๆอย่างนี้แหละคะ มันเสียวเหลือเกิน... เสียวและอยากจนต้องเอามือไปช่วยประคองอ้ายลำลึงค์ของเขา แหม!!! น้ำเปรอะหมดเชียวคะ ก็อ้ายน้ำเสียวของเรานั่นแหละคะ..ที่เขาเรียกว่าน้ำหล่อลื่นนั่นแหละ ผู้ชายน่ะเรื่องนี้เขาเจนมากกว่าเรา พอเขากระแทกเรา เราแอ่นรับไปได้สักหน่อย เขาก็เริ่มสอนเรา เขาสอนให้เราเด้งรับ สอนให้เราส่ายก้น แล้วสอนให้เราขมิบปากมดลูกอีกด้วย..."
คุณจิรสุดาขมวดหัวคิ้วเข้าหากัน
"ขมิบปากมดลูก..ทำไมกันจ้ะ?"
"อ้าว!!!คุณหนู ก็ขมิบเพื่อให้มดลูกของเรานะดูดปลายลึงค์เขานะซิ เขาว่ามันเสียวแปล็บสุดใจทีเดียว!"
"แล้ว..ยังไงอีกล่ะแม่นม?" เธอคะยั้นคะยอ แม่นมก็เล่าต่อด้วยเริ่มมันส์ในอารมณ์
"อีตอนที่เราส่ายก้น แล้วก็แอ่นรับเป็นนี่แหละคุณหนูเอ๋ย..มันสุดแสนที่จะมันส์ ส่วนเขาก็กระเด้า ทั้งกระเด้าทั้งกระแทกจนอ้ายแคมของเรานี่นะมันแทบพังทีเดียว แต่ตอนนั้นน่ะเราไม่วิตกหรอกเพราะกำลังมันส์ มีแต่เรียกร้องให้เขากระแทกให้แรงขึ้นอีก..."
"แล้วเมื่อไหร่..มันจะเสร็จล่ะ?"
"มันก็รู้เองแหละคะคุณหนู บอกไม่ถูกหรอก สำหรับผู้ชายเขานะ พอเขาเสร็จก็จะรู้..เพราะกำลังมันอ่อนลง แล้วปากลึงค์เขาก็จะฉีดน้ำเชื้อเหนียวๆข้นๆออกมาในรูของเรา ใหม่ๆนะประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น บางทีพอน้ำเขาออกแล้ว อ้ายจู๋เขาก็ยังไม่อ่อนลงเลย แข็งเหมือนท่อนอ้อย เนื้อแดงโร่"
อารมณ์ของคุณหญิงจิรสุดาเหมือนถูกไชด้วยหนอน หัวใจของเธอซ่าส์และเสียว บังเกิดความรู้สึกอยากขึ้นมาอย่างชนิดแทบจะช่วยไม่ได้เอาทีเดียว... แล้วหล่อนก็สารภาพออกมาเบาๆ
"แหม...ฉันอยากจังเลย"
แม่นมรีบเสนอทันทีว่า
"รออีกสักคืนได้ไหมเล่าค่ะคุณหนู? พรุ่งนี้นมจะไปพาอ้ายหลานชายมาด้วย"
คุณหญิงจิรสุดาเร่งเร้าว่า
"ฉันอยากเอาคืนนี้จังเลย ฉันอยากจริงๆแม่นมจ๋า..."
แม่นมวิตกว่า
"แหม!!! อ้ายหลานชายของนมคนนี้ มันก็ยังหนุ่มอายุเพิ่งยี่สิบเอง ไม่รู้ว่ามันเคยผู้หญิงแล้วยัง... ถ้ามันเคยก็ง่ายหน่อย ถ้ามันไม่เคยก็ยากเหมือนกัน เพราะมันก็อาย..และอีกอย่างคนไม่เคยน่ะมันไม่ค่อยรู้เรื่องพรรค์นี้ เรียกว่ายังเอาไม่เป็น คุณหนูจะไม่สบสมอารมณ์..."
"เถอะน่าแม่นม ยังไงให้เขามีอ้ายจู๋ยัดเข้าไปในรูฉันได้ก็แล้วกัน แล้วทุกอย่างมันก็น่าที่จะเรียบร้อยไปเอง..."
"ค่ะคุณหนู นมจะไปตามให้เดี๋ยวนี้ อาจจะต้องกลับดึกหน่อย" แม่นมรับรองแข็งแรง แล้วก็รีบผละไป
เมื่อแม่นมออกไปแล้ว จิรสุดาก็อยู่คนเดียวตามลำพังภายในห้อง... หลังอาหารค่ำแล้ว เธอไม่อนุญาตให้ใครมายุ่งเกี่ยวแม้แต่น้องๆ นอกจากแม่นมคนเดียวเท่านั้น... จิรสุดาพาร่างอันได้รูปทรงสัดส่วนขึ้นไปบนเตียงกว้างใหญ่ ความรู้สึกเร้นลับในอารมณ์อย่างหนึ่งบังคับให้เธอเปลื้องกางเกงออก แล้วเอาหมอนยัดใส่ที่ต้นคอ...ทำให้หัวของเธอสูงขึ้นพอมองเห็นตำแหน่งที่หว่างขาของเธอได้ถนัด แต่มันก็ไม่ถนัดพอที่จะมองเห็นได้หมดทุกสัดส่วน เธอจึงลุกขึ้นไปเอากระจกบานสี่เหลี่ยมสำหรับส่องยามแต่งทรงผม ขนาดใหญ่ราวสองฝ่ามือ
เมื่อเธอกลับมานอนลงแล้ว เธอก็เอากระจกเงาบานนั้นวางส่องที่ตรงหน้าหว่างขาตรงก้นของเธอ ทำให้มองเห็นอีเฉาะของเธอได้ถนัดชัดเจน เธอเพิ่งจะสังเกตหนนี้เอง ว่าเนื้อหนังที่เป็นรูปขนาดฝ่ามือของเธอที่แปะตรงหว่างขาของเธอนั้นมีรูปร่างอย่างไร... เธอเห็นจงอยติ่งเนื้อมันปลิ้นล้นแคมออกมาเมื่อเธอยกขาทั้งสองแยกถ่างออกจากกันเป็นเส้นขนาน และต่ำลงไปจากจงอยเนื้อ..ก็เป็นรูกลวงเข้าไป ไม่ต้องสงสัยล่ะว่าอ้ายรูนี่เอง ก็คือรูโยนีที่ผู้ชายเขาจะเอาอ้ายจู๋ของเขาทิ่มเข้าไป..
เธอลองขยับก้น ขยับเอว และเอามือบี้จงอยเนื้อ พลันก็บังเกิดความรู้สึกที่เธอไม่เคยรู้สึกเช่นนั้นมาก่อน...นั่นก็คือ..ความอยาก มันยิ่งเสียกว่าความอยากในอารมณ์ ยิ่งเธอบี้แรงเท่าใด ความทะยานอยากก็ยิ่งเหิมขึ้น จนเธอต้องเอาอีกนิ้วหนึ่งแยงเข้าไปในรูและคว้านเหมือนคว้านคอเด็กเวลากวาดยา ทั้งก้นทั้งสะเอวมิได้อยู่นิ่ง ทั้งส่ายและกระเด้งรับมือตัวเองไหวๆ
แล้วหล่อนก็ครางออกมาเบาๆอย่างสุดที่จะอดกลั้นความอยากไว้ได้ "อืยย์ย์ย์..." เสียงครางรอดลำคอออกมา พร้อมกับแอ่นอีเฉาะของเธอขึ้นรับมือที่กำลังบี้จงอยเนื้ออยู่อย่างเอร็ดอร่อย...
อีเฉาะของเธอนั้น...ทั้งอวบอูม และเต็มมือ มีหรือที่ชายเห็นแล้วไม่หลง อยากจะเอา...
ยิ่งหล่อนบี้แรงเท่าไหร่ ความอยากก็ทวีมากขึ้น...ทวีมากขึ้น จนกระทั่งหล่อนต้องคราง แล้วก็บรรลุถึงจุดสุดยอดของความอยาก "อืมม์ม์ม์..." หล่อนครางออกมาอีกหนหนึ่ง แล้วเนื้อตัวที่เกร็งก็อ่อนลง...อ่อนยวบลง
คุณจิรสุดาทอดร่างลงบนเตียงด้วยอาการอยากที่สิ้นสุดลง
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ก๊อก!..ก๊อก!...เสียงเคาะประตูเบาๆอย่างระมัดระวัง
คุณจิรสุดาพลิกร่างที่กำลังเคลิ้มลงจากเตียงมาที่ประตูห้อง
"แม่นมหรือจ้ะ?"
เสียงตอบมาว่า "ค่ะ" เธอจึงเปิดประตูรับ
"มาแล้วค่ะ ค่อยยังชั่วหน่อย อ้ายหลานมันสารภาพว่าเขาผ่านผู้หญิงมาแล้วหลายคน.."
สีหน้าของจิรสุดาเต็มไปด้วยความกระดาก
"เขาอยู่ที่ไหนเล่าจ้ะ?"
"ในห้องนมค่ะ"
"แม่นมให้เขาขึ้นมาเลยสิ"
แม่นมกลับลงไป อีกสักครู่หนึ่งก็ขึ้นมาพร้อมตัวเด็กหนุ่มอายุยังไม่ถึงวัยเบญจเพศ หน้าตาคมสันหย่อนกว่าพระเอกหนังนิดหน่อย แต่มัดกล้ามนั้นหญิงเห็นแล้วต้องพึงใจ
"มาแล้วค่ะ" พูดแล้วแม่นมก็ผลักร่างของหลานชายเข้าไปในห้อง และแม่นมนั่นเองที่เป็นคนปิดประตู
เสียงประตูลงกลอน แม่นมถอนหายใจเบาๆ แล้วค่อยย่องลงมาจากห้องของจิรสุดา
เมื่ออยู่กันสองต่อสอง คุณจิรสุดาเต็มไปด้วยความกระดาก
"หวังว่าคุณหญิงคงไม่รังเกียจผมนะครับ" เด็กหนุ่มถ่อมตนด้วยอาการนอบน้อมและฝากเนื้อฝากตัว
คุณจิรสุดายิ้มออกมาได้
"ฉันจะไปรังเกียจคุณได้ยังไง ในเมื่อฉันเป็นฝ่ายต้องการ และคุณเข้ามาอยู่ในห้องฉันสองต่อสอง"
"ขอบพระคุณครับคุณหญิง ป้าไปบอกกับผม ผมแทบไม่เชื่อหู แต่เมื่อแกอธิบายเรื่องให้ผมฟัง ผมก็เห็นใจคุณหญิง และอยากจะช่วยเหลือไม่ใช่อยากอย่างอื่นนะครับ ผมอยากช่วยคุณหญิงจริงๆ"
เธอกล่าวด้วยเสียงอ่อนหวานและซึ้งในคำพูดของเขา
"ขอบคุณค่ะ เธอบอกว่าผ่านผู้หญิงมาหลายคนหรือ?" จิรสุดาถาม
"ครับ แต่ว่ามีคนดีๆสองสามคน นอกนั้นก็เป็นโสเภณี..." เขายอมรับ
"เหมือนกันมั๊ย...ผู้หญิงดีๆ..กับ โสเภณี?"
เขาเดินไปที่เก้าอี้แล้วทรุดร่างลงนั่ง และจิรสุดาก็ทรุดร่างลงนั่งตรงข้ามกับเขา
"ไม่เหมือนกันหรอกครับ ผู้หญิงดีๆไม่มีจริต..เวลาเอาสนุกไปอย่าง มันซึ้งดีครับ..เพราะจูบไปได้หมดทั้งตัว แต่ผู้หญิงหากินโสเภณีนั้น ผู้ชายเราก็เอาแค่แก้อยากไปอย่างนั้นเอง บางทีไม่ถึงห้านาทีน้ำก็ออกแล้ว..."
เขาบอกเล่าตรงๆ เพราะคิดว่าไม่ใช่เวลาจะมาสำบัดสำนวนลีลา
"ทำไมถึงเร็วนักเล่าค่ะ?" เธอถามอย่างสงสัย
"อีพวกนี้มันชอบเร่งครับ พอเราขึ้นคร่อมร่างมัน..มันก็เร่งแล้ว"
"อ้าว..ทำไมจะต้องเร่งด้วยนะ?"
"ก็มันไม่สนุกด้วยนี่ครับ ผู้หญิงพวกนั้นต้องรับแขกทุกๆคืน บางคืนก็เยอะ บางคืนก็น้อย มันก็ไม่มีอารมณ์ไม่สนุกด้วยหรอก ตรงข้ามกลับรำคาญ พอเอาลึงค์ยัดเข้าไปในรู มันก็ทั้งแอ่นทั้งส่ายทั้งเด้ง ถ้าอดอยากมานานๆไม่ถึงนาทีน้ำก็ออกเสียด้วยซ้ำ"
"งั้นหรอกเหรอ..." คุณจิรสุดาครางออกมาเบาๆ
เขาจ้องมองดูคุณจิรสุดาสักครู่ ก็เอ่ยปากออกมาว่า
"ผมเห็นใจคุณจิรสุดาครับ เรื่องพรรค์นี้มันอึดอัดตันอก ยิ่งเป็นผู้หญิงยิ่งแย่ใหญ่เลย อยากขึ้นมาบอกใครก็ไม่ได้ ยิ่งบานะอย่างคุณผู้หญิงยิ่งแย่กว่าผู้หญิงธรรมดา คุณหญิงจิรสุดา..ให้ผมช่วยเมื่อไหร่ก็บอกได้เลยครับ"
"เราคุยกันก่อนสักหน่อยนะ นี่เพิ่งสี่ทุ่มเท่านั้น คุณอดนอนเก่งไหม?" เธอเอ่ยตอบเบาๆ
"บางคืน..ผมไม่นอนก็ยังได้เลย"
"งั้นเหรอ..ก็ดีสิ ฉันก็อดนอนเก่งเหมือนกัน" นิ่งไปนิดหนึ่งแล้วหล่อนก็นึกได้ จึงถามว่า "เอ่อ...คุณชื่ออะไรล่ะ?"
"ผมชื่อวิ..เรียกง่ายๆดีนะครับ"
หล่อนยิ้มพลางพยักหน้ารับ "ค่ะ" พร้อมกับรู้สึกว่าวิเป็นผู้ชายขี้เล่น มีอารมณ์ขันและสนุก ทำให้เธอกล้าที่จะเผชิญกับเขามากขึ้น และที่รู้จากแม่นมว่าวิก็ไม่ใช่เด็กหนุ่มเกเร เขาเป็นนักเรียนจากวิทยาลัย มีพ่อที่เป็นข้าราชการชั้นสูงคนหนึ่ง เธอจึงเพิ่มความพอใจตัวของวิมากขึ้นอีก
"คุณเรียกฉัน..คุณใหญ่..ก็แล้วกันนะ"
"ครับ ง่ายดีครับ เป็นกันเองกว่าที่มัวเรียกชื่อเต็มกันนะครับ"
คุณหญิงจิรสุดายิ้มด้วยความพอใจ
"ครับ ผมพร้อมแล้ว... ถ้าคุณใหญ่พร้อม ผมจะสนองตอบ..สนองความสุขให้กับคุณใหญ่อย่างเต็มความสามารถเต็มที่เลยเชียว"
คุณหญิงจิรสุดายิ้มอย่างกระดาก หล่อนเอ่ยถามว่า
"แล้วฉันต้องทำอะไรมั่งล่ะ..คุณวิ?"
เขาลุกขึ้นเดินมาหาหล่อน
"คุณใหญ่ไม่ต้องทำอะไรเลยครับผมจะทำให้ทุกอย่าง"
เขาสอดแขนเข้าไปที่รักแร้ทั้งสองของหล่อน แล้วประคองร่างหล่อนให้ลุกขึ้น พอหล่อนยืนขึ้นเต็มตัว เขาก็สอดแขนลึกเข้าไปรัดร่างของหล่อน หมุนร่างของหล่อนเข้ามาเผชิญหน้า และฉับพลันเขาก็ประทับจูบลงไปที่พวงแก้มและเลื่อนมาที่ริมฝีปาก ชำแรกลิ้นเข้าไปหารสหวานซ่าส์ใจในริมฝีปากของเขา เนื้อหนังของหล่อนอ่อนเปียก สองแขนโอบคอรัดไว้แน่น
เขาปลิดริมฝีปากออกและเลื่อนจมูกลงมาที่ซอกคอ เนื่องจากเธอสวมเสื้อคอกว้างและนุ่งกางเกงกรอบส้น เขาช้อนมือเข้าไปที่หลังเสื้อของเธอแล้วปลดขอเสื้อชั้นในปล่อยมันรูดลงมาตกอยู่กรอมเท้ามือทั้งสองก็รวบเข้ามากอบอยู่ที่นมทั้งคู่ มันช่างนุ่มเนื้อและเนียนมือเหลือเกิน
นมทั้งคู่ของหล่อนกระทัดรัด แล้วค่อยคลายออก รูดเสื้อหล่อนออกทางศีรษะ ร่างท่อนบนของหล่อนก็เปลือยโพลนอยู่ในแสงไฟ เขากอบนมทั้งสองขึ้นแล้วซุกจมูกลงไปไซ้ เม้มริมฝีปากที่หัวนม หล่อนหลับตาพริ้ม ริมฝีปากทั้งสองของหล่อนเม้มขบ มือทั้งสองรัดร่างของเขาไว้แน่น
"วิขา...วิขา ดูดหัวนมใหญ่ด้วยสิคะ..." หล่อนร้องบอกเขาด้วยเสียงเครือคราง
เขาประกบริมฝีปากลงไปที่หัวนมของหล่อนแล้วดูดเบาๆตามความต้องการของเธอ...
"ดูด....ดูดแรงๆซิวิขา..ดูดหนักๆ..." หล่อนร่ำร้องอย่างน่าสงสาร
เขาทำตามความเร่าร้อนแห่งหัวใจของหล่อน ด้วยการดูดนมเหมือนทารกที่ดูดนมแม่เมื่อยามหิว ความเสียวเพราะอาการดูดนมของเขาทำให้หล่อนแนบเนื้อแน่นเข้าไปกับเนื้อของเขา และจิรสุดาก็รู้สึกว่ามีเนื้อแข็งมาเคลียเคล้าอยู่ที่หน้าขาและบริเวณท้องน้อยของหล่อน เธอเอื้อมมือลงไปจับ มันอุ่นและแข็ง แต่หยุ่นเหมือนท่อนหนังดิบซึ่งเด้งได้ หล่อนกำแน่นและอยากในอารมณ์ทวีขึ้น หล่อนผละมือปลดกระดุมกางเกงปล่อยรูดลงไปกองกับพื้น แล้วจึงปลดกางเกงในอีกหนหนึ่ง คราวนี้เนื้อต่อเนื้อสัมผัสกัน มือหล่อนกำลึงค์เข้าไว้แน่น หล่อนจับมันด้วยความอยากอย่างรุนแรง
วิรูดร่างของเขาเรื่อยลงมาจนกระทั่งใบหน้าและจมูกของเขามาซุกอยู่ที่ตรงกลางเต้านมทั้งสองของหล่อน และปลดกางเกงหลุดจากร่างของหล่อน...
จิรสุดามิได้สวมกางเกงใน...
พอกางเกงหลุด เขาก็เอื้อมมือไปจับที่ก้อนเนื้อกระเปาะ
"กำมันซิคะ จับมันแรงๆ" หล่อนร้องขอเขา...
เขาลูบไล้และขยำ เอานิ้วเกลี่ยลงไปตรงกลางร่องอีเฉาะ เพราะมันยังไม่แยกออกเหมือนผู้หญิงที่เคยถูกเอามาแล้ว ขณะเดียวกันมือข้างหนึ่งของเขาก็ลูบไล้อยู่ที่ตูดของหล่อน ซึ่งใหญ่และอวบสล้าง...
หล่อนเชิดหน้าเหมือนจะขาดใจตาย เมื่อเขาปล่อยมือจากตาลเฉาะ และเลื่อนร่างลงไปคุกเข่าที่หน้าเธอนั้น ใบหน้าของเขาก็ฝังลงไปที่เต้าตาลเฉาะซึ่งนูนสล้างเป็นโคกเด่นออกมา เขาฝังจมูกลงไปไซ้อย่างรุนแรง จนหล่อนต้องแยกขาทั้งสองออกเพื่อให้เขาฝังจมูกลงไปให้ถนัดถนี่
พร้อมกับเสียงครางออกมาเบาๆเหมือนคนจะสิ้นใจ
ริมฝีปากของเขาและลิ้นก็เลียชำแรกเข้าไปตรงกลางร่องอีเฉาะ และไต่ตอมจงอยเนื้อ...
เนื้อหนังของคุณจิรสุดาสั่นเต้นไปหมด
"พาฉันไปที่ที่นอนเถิดวิ... ฉันจะขาดใจ.."
เขายืนตัวขึ้น แล้วประคองร่างเปลือยเปล่าของหล่อนไปที่เตียงนอน วางหล่อนลงอย่างทนุถนอม แล้วเขาก็เหยียบขึ้นไปบนที่นอน แนบตัวลงไปบนร่างของหล่อน ถดร่างต่ำลงมานิดหนึ่งไซ้จมูกไปตามหน้าและพวงแก้ม แล้วจูบที่ริมฝีปากอยู่นาน มือทั้งสองของหล่อนกอดรัดร่างของเขาแน่น พร้อมจูบตอบเขาอย่างกระหือรือ เขาเลื่อนใบหน้าต่ำลงมาจนถึงที่นมทั้งสองเต้า ไซ้ซ้ายแล้วย้ายไซ้ขวา บางครั้งก็เม้มหัวนมแดงเรื่อ..ดูด...
ทุกครั้งที่เขาเม้มหัวนมดูด จิรสุดาหายใจแรง เกร็งตัวจนเห็นเส้นเอ็นขึ้นที่คอและหน้าอก ปลายเท้าทั้งสองของหล่อนเหยียดเป็นเส้นตรง
"ฉัน...ฉันอยากเหลือเกิน วิขา..." หล่อนครางบอก
เขาเลื่อนร่างอย่างรวดเร็ว ใบหน้าฟุบอยู่ที่กลางเนินเนื้อ ซึ่งปกคลุมด้วยไรขนอ่อนดำระเรื่อเป็นมันวาว
"แหวกเส้นขนให้ผมซิคุณใหญ่ แล้วผมจะทำให้คุณมีความสุข"
หล่อนกรีดนิ้วลงไปแหวกไรขนที่ปกคลุมเนินเนื้อของหล่อนออก จนเห็นกลางร่องเนื้อ หล่อนถามเขาด้วยความอยากที่ผุดขึ้นในอารมณ์อย่างรุนแรง
"หี...หีฉันใหญ่ไหม?...วิขา"
เขาสนองตอบหล่อนทันที เพราะรู้ดีว่าหล่อนต้องการคำตอบที่สะใจ
"ใหญ่ทีเดียวคุณใหญ่ หีของคุณใหญ่กว่าผู้หญิงทุกคนที่ผมเคยพบมาแล้ว... ช่างน่า..น่าเย็..ด...เหลือเกิน"
คุณจิรสุดาถอนหายใจลึก หล่อนหลับตาพริ้มปล่อยให้เขาเกลือกจมูกอยู่ที่เนินเนื้อ แคมทั้งสองเป็นสีชมพูระเรื่อเพราะความเป็นสาว และเนื้อหนังที่ขาวละเอียด
"ช่วยเอานิ้วแยกกลีบหีออกซิ..คุณใหญ่"
หล่อนทำตามเขาทันที สองมือของหล่อนฉีกเนื้อแคมทั้งสองออกจนเห็นครีบที่กลางร่องเนื้อ เขาเอาริมฝีปากประกบลงไปเม้มเบาๆ ....หล่อนร้องครางออกมาเบาๆ "อื้อย์.." ขาทั้งสองยกขึ้นแล้วฉีกออกไป จนร่องเนื้อของหล่อนแยกออก เขาเอาริมฝีปากเม้มจงอยเนื้อ และดุนกลางร่องเหนือรูขึ้นไป เนื้อตัวของคุณจิรสุดาสั่นระริก
"วิขา...เอาฉันเถอะคะ... ฉันจะขาดใจ...เอาเถอะคะ"
หล่อนเร่งเมื่อเขาเอาปลายลิ้นดุนเลียลงไปกลางร่อง และต่ำลงมาจนสอดเข้าไปที่ปากรู ก้นของหล่อนส่ายเพราะความอยากที่ทวีขึ้นเรื่อยๆ หล่อนเอาหมอนยัดเข้าที่ตรงกลางหลัง และศีรษะของหล่อนพาดอยู่ที่กระจังเตียง ทำให้หล่อนสามารถเห็นการกระทำของวิต่อเนินตาลเฉาะของหล่อนอย่างถนัด
เขาแลบลิ้นเลียกลางเนินตาลเฉาะอย่างถนัดและชำนาญ
"วิขา...วิเอาคว..เอาคว..ย..ยัดซิคะ" หล่อนร้องออกมาอย่างสุดที่จะเก็บกลั้นอยู่ต่อไป
เขาจัดแจงทำตามความปรารถนาของหล่อนอีกหน เลื่อนตัวอย่างรวดเร็วขึ้นมาประกบร่างของหล่อนอีก แล้วยกตัวสูงขึ้นคร่อม ก่อนที่เขาจะทำอย่างใดอย่างหนึ่ง คุณจิรสุดาก็เอื้อมมือลงมากำเแนดุ้นแข็งและร้อนผ่าวของเขาไว้เต็มกำมือ คุณหญิงถอนหายใจเฮือก พร้อมกับถามตัวเองว่าลึงค์ของเขาใหญ่ขนาดหล่อนกำเต็มกำมือ..มันจะผ่านรูหีเล็กๆของหล่อนเข้าไปได้เช่นไร แต่หล่อนก็ไม่เอ่ยถามข้อสงสัย แล้วหล่อนก็ปล่อยมันหลุดจากมือ
เมื่อเขาเอามือข้างหนึ่งจับหัวลึงค์ค่อยๆชำแรกเข้าไปในรูโยนีของหล่อน แล้วขยับไปขยับมาเพื่อให้มันมีความคล่องขึ้น แล้วค่อยกดปลายลึงค์ให้ตรงกับช่องของตาลเฉาะ กดมันแนบลงไปตรงปากรูแล้วค่อยๆดันก้นกด
คุณจิรสุดาเอามือคลำดูรู้สึกว่าลึงค์ของเขามันได้ผ่านเข้าไปเพียงแค่คอคอด หล่อนช่วยแอ่นหน้าท้องขึ้นนิดหนึ่ง และเขากระแทกเบาๆ มันผ่านลึกเข้าไปอีกนิดหนึ่ง หล่อนรู้สึกว่ามันตึงๆ
"ขยับนิดนะ..คุณใหญ่" เขากระซิบบอก
คุณจิรสุดาขยับก้นนิดหนึ่ง เขากระแทกอีกครั้ง...ไม่เบานักแต่ก็ไม่แรงจนหล่อนทนไม่ได้
คุณจิรสุดาเม้มริมฝีปากแน่น ปล่อยให้เขากระแทกทีละนิด..ทีละนิด หล่อนเกร็งหน้าท้องขึ้นรับ นัยน์ตาจ้องมองดูการกระแทกของเขา และทุกครั้งหล่อนจะเอื้อมมือไปจับตรงโคนบัก และขยับสะโพกไปมาเพื่อให้มันรอดมุดหลุดเข้าไปในรูช่องเต้า(กระเปาะ)ตาลเฉาะของหล่อนให้หมด เขาหยุดมองดูหน้าของหล่อน แล้วก้มลงจูบที่พวงแก้มของหล่อน
"กระแทกอีกสิคะ..." คุณจิรสุดากระซิบบอกเขา
"ไม่เจ็บหรือครับ?"
"เจ็บนิดเดียวทีแรก...เท่านั้นแหละค่ะ" สีหน้าของหล่อนเต็มไปด้วยความกระดากอาย
เมื่อหล่อนเด้งก้นขึ้นรับ จนกลีบทั้งสองบาน เขากระแทกอีกครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้แรงมากพอที่จะให้หล่อนร้องออกมาอย่างลืมตัว "โอ๊ย!!!!"
เขารีบยกก้นรั้งไว้ "เจ็บมากหรือครับ?"
คุณจิรสุดาถอนหายใจ
"นิดหน่อยค่ะ เข้า..หมดแล้วหรือยังคะ?"
"หมดยันโคนลึงค์แล้วครับ" เขาตอบด้วยเสียงเครือ เพราะบังเกิดความรู้สึกอยากขึ้นมาอย่างรุนแรง
"แช่ไว้เฉยๆทำไมเล่าคะวิ...ขยับชักเข้าชักออกหน่อยสิ..." หล่อนร่ำร้อง
เขาเริ่มทำตามความอยากของหล่อนด้วยการโหย่งก้นชักลำลึงค์ออก แล้วค่อยกระแทกเข้าไป เพราะเขากลัวว่าหล่อนจะเจ็บ แต่หล่อนกลับบอกเขาว่า
"กระแทกแรงๆก็ได้นี่วิ...แรงอีกหน่อยซิคะ"
เขาชักลำออก แล้วคราวนี้เขากระแทกอย่างแรง จนร่างของหล่อนสะเทือนไปทั้งร่าง คุณจิรสุดาครางผ่านลำคอออกมาเบาๆ
"อือย์ย์ย์...อร่อยจังเลยคะ วิขา..."
"รออีกเดี๋ยวนะครับคุณใหญ่ ผมจะปรุงรสชาติให้อร่อยมากกว่านี้อีก"
"จริงหรือคะ วิขา..."
วิค่อยแซะซ้าย..ขยับขวา พอให้ลึงค์ขนาดพอควรกับร่องรูของคุณจิรสุดาขยับขยายกระแทกบ้างกระทั้นบ้าง บางทีก็กระเด้าเสียสุดเหวี่ยงจนร่างของคุณจิรสุดาสั่นคลอนไปทั่วร่างแล้ว
วิก็เริ่มเล่นท่า...
"คุณไม่เจ็บใช่ไหมครับ? เวลาที่ผมกระแทกแรงๆ" เขาถามเธอเพื่อให้แน่ใจ คุณจิรสุดาตอบด้วยเสียงเครือในลำคอ
"ไม่เจ็บหรอกคะ วิขา...กระแทกให้แรงกว่นี้ก็ได้"
"คุณใหญ่ไม่กลัวแคมฉีกขาดหรือครับ? ที่ให้ผมกระแทกแรงๆ"
คุณจิรสุดาปรือเปลือกตา ยิ้มอายๆ
"ถ้าคุณกระแทกให้แคมของฉันฉีกละก็ ฉันจะมีรางวัลให้..."
วิยิ้มกริ่มอยู่ในใจ เขาบอกตัวเองว่าเขาเอาผู้หญิงพรหมจรรย์มาหลายคน แต่ไม่มีใครท้าทายและเพิ่มรสชาติความสนุกให้แก่อารมณ์ของเขาเหมือนคุณใหญ่เลย หล่อนเป็นสาวใหญ่แต่ใจกล้าอย่างร้ายกาจ
วิเริ่มเล่นท่า เขาให้หล่อนฉีกขาออกจนเป็นเส้นตรง แล้วเอาหมอนข้างยัดเข้าไปใต้ก้นของหล่อน ทำให้เต้าตาลเฉาะของหล่อนลอยแอ่นเด่นขึ้นมา เห็นร่องเนื้อและแคมทะเล้น เขาเอามือตะปบลงไปอย่างเมามัน แล้วเอาขาข้างหนึ่งยัดเข้าไปใต้ขาด้านซ้ายของหล่อน โหย่งตัวลุกขึ้น อีกขาหนึ่งข้ามหว่างขาไปเหยียบอยู่ข้างสะเอวของเธอ หนนี้เห็นชัดยิ่งกว่าชัด เมื่อเขาทิ่มหัวหอกลงไปกลางรูของหล่อนจนปริ่มขึ้นมา แล้วค่อยกดลงไปครั้งแรก
คุณจิรสุดาร้องอย่างอิ่มในอารมณ์ "อี๊ย์ย์ย์..."
"เป็นยังไงบ้างครับ?"
"อร่อยเหลือเกินค่ะ วิขา... อร่อยจังเลย วิเย็ดได้วิเศษเลย!"
หล่อนปล่อยคำพูดออกมาอย่างไม่มิดเม้ม เพราะมันช่วยให้อารมณ์ของหล่อนอิ่มขึ้นอีกกับการที่เขาเริ่มเล่นท่า
วิปักลำลึงค์กระแทกเข้ากระแทกออก จนคุณจิรสุดาต้องเอามือทั้งสองของหล่อนออกไปเหนี่ยวปลายเท้าให้รั้งขึ้นมาเป็นเส้นตรง เพราะจะได้สะดวกสบายกับการกระแทกของเขา
วิทั้งกระแทก..ทั้งขยี้..และแซะซ้ายแซะขวา..จนน้ำหล่อลื่นของหล่อนทะลักขึ้นมาเปรอะเปื้อนนอกแคมและหว่างขา ขนดำสนิทมะเมื่อมหยอยนั้นเปียกชุ่มไปหมด คุณจิรสุดายิ่งโหมความอยากเร้าอารมณ์ยิ่งขึ้น ด้วยการ..บางครั้งก็ยกมือเข้าไปจับโคนท่อนลึงค์..บางครั้งก็ฉีกปากแคมของเธอเองให้กว้างขึ้นอีก เพื่อรับลำลึงค์ที่กระแทกลงไปให้ถึงอารมณ์
เขากระแทกอย่างไม่หยุดยั้ง พอเหนื่อยจากการกระแทก ก็มาขยี้ไรขนต่อขนเกี่ยวพันกันย้ำลงไปในร่องรู ทำให้เกิดอาการคันแสบซ่าส์อย่างไม่อาจยั้งอารมณ์ได้ คุณจิรสุดาทั้งบิดเนื้อและขมังเกลียวอารมณ์ แต่นัยน์ตาทั้งสองของหล่อนเบิกมองดูความเคลื่อนไหวของลำลึงค์ ที่กดยัดลงในร่องรูของหล่อนอย่างไม่ให้คลาดต่อสายตา
พอมันแก่อารมณ์แล้ว วิก็บอกกับคุณจิรสุดาว่า
"ผมจะเปลี่ยนท่าใหม่นะครับคุณใหญ่"
หล่อนบอกกับเขาด้วยเสียงซ่าส์ในอารมณ์ว่า
"เปลี่ยนท่าใหม่... ต้องให้อร่อยกว่าเก่านะคะ"
หล่อนปล่อยมือจากปลายเท้า..หดขาเข้า แต่ก้นของหล่อนยังอยู่บนหมอนข้าง ซึ่งน้ำหล่อลื่นจากรูของหล่อนไหลหยดลงมาเปื้อน
วิถอนลำลึงค์ออกจากรูตาลเฉาะของคุณจิรสุดา ทำให้คุณจิรสุดาเห็นน้ำหล่อลื่นเปียกชุ่มตัวลึงค์ ซึ่งแข็งและแดงก่ำเส้นโปนไปหมดทั้งลำตัว ตอนบริเวณหัวนั้นง้ำ
"อย่าเพิ่งยกหนีไป" คุณจิรสุดาร้องบอก
"อ้าว..ทำไม? คุณไม่ชอบท่าใหม่หรือครับ?" วิถามด้วยความสงสัย
"ขอให้ฉันจับลำควยของคุณให้เต็มมือหน่อย" คุณจิรสุดาว่า
วิยิ้ม...เพราะการแสดงออกทางคำพูดและกริยาของหล่อนนั้น ย่อมหมายถึงความอยากและความเสน่หาที่คุณใหญ่-จิรสุดามีต่อเขา เขาจึงถดร่างเข้าไปหาหล่อน ตรงระหว่างท้องน้อย คุณจิรสุดาเอื้อมมือมาประคองลำลึงค์ของเขาอย่างรักใคร่ สองมือกำเต็มมือ...
"เข้ามาใกล้ฉันตรงหน้านี่ซิ" หล่อนร้องบอกเขา
"น้ำหล่อลื่นเปรอะไปหมด ประเดี๋ยวก็เปื้อนหน้าคุณใหญ่..."
"ไม่เป็นไรหรอกน่า" หล่อนกลับตอบ
เขาจำต้องเลื่อนร่างตรงไปที่ตรงหน้าอกของเธอ ด้วยการนั่งยองๆคร่อมตรงหน้าอกของเธอ และปล่อยให้เธอประคองลำลึงค์ของเขาไว้ แต่ก่อนที่เขาจะทันรู้ตัว..คุณจิรสุดาก็ผงกศีรษะ และเอาปลายลึงค์จรดที่ริมฝีปากของหล่อนเสียเอง
"คุณ..ใหญ่!!!" เขาร้องอย่างไม่เชื่อ แต่หล่อนกลับว่า
"อย่าตกใจไปหน่อยเลยน่า ฉันจะอมควยของคุณ"
เขาจึงปล่อยให้หล่อนประคองลำลึงค์เข้าไปที่ริมฝีปาก แล้วเธอก็อ้าปาก..ห่อริมฝีปากดูดปลายลึงค์ แล้วค่อยๆอ้าปากเต็มที่อมหัวบักหายเข้าไปในปาก... เมื่อคุณจิรสุดาดูดเบาๆ วิบอกตัวเองว่าเขาเสียวเข้าไปถึงหัวใจ เขาไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนทำเขาเช่นนี้มาก่อน แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะรักเขามากเพียงใดก็ตาม
"คุณ..ใหญ่... คุณนี่เก่ง..จังเลย" เขาชมขึ้น
แต่ปากของหล่อนอมลึงค์ของเขาไว้เต็มปาก ทำให้พูดไม่ออกนอกจากจะดูดตอบ ด้วยความมันส์ในหัวใจ สักครู่หล่อนก็ปลิ้นเอาลึงค์ออกมา... เขาถอนหายใจอย่างระโหยและตื่นเต้น
"เป็นไงมั่งคะ?"
"คุณใหญ่นี่เก่งจังเลย...ทเอาผมอกเกือบแห้ง"
คุณจิรสุดาหัวเราะคิกอย่างถูกอกถูกใจ หล่อนจัดการหยิบผ้าปูที่นอน ซึ่งยับยู่ยี่ขึ้นมาจัดการเช็ดลำดุ้นลึงค์ของเขาให้สะอาด
"ทีนี้วิจะทำอะไรฉัน ก็ทำเถอะ อยากเต็มที่แล้วค่ะ..."
เขาพยักหน้ารับ
"ผมจะทำกับคุณใหญ่...อย่างที่คุณใหญ่ทำกับผม"
เขาพูดพร้อมกับเลื่อนตัวลงมาคุดร่างที่หว่างขาของหล่อน จับท่อนขาทั้งสองของหล่อนแบะออกถ่าง
"อุ๊ย!! วิจะเลียหีหรือคะนี่?" หล่อนถามด้วยอาการบอกจริตที่เต็มไปด้วยความอยาก
"แน่นอนครับ คุณใหญ่ดูดควยผมได้ ผมก็ต้องเลียหีของคุณใหญ่ได้"
พูดจบเขาก็ก้มหน้าลงตรงเต้าตาลเฉาะของหล่อน ซึ่งอ้าปากเกือบเต็มที่ ทำให้เห็นจงอยเนื้อแดงเรื่อชันแข็งขัน
"เอาผ้าเช็ดตรงกลางร่องเสียก่อนเถอะ น้ำเมือกเปรอะเปื้อนออก"
"ไม่ต้องหรอกครับ..." เขาปฏิเสธ ว่าแล้วเขาก็ตะแคงหน้า อ้าริมฝีปากงับลงที่ปลายจงอยเนื้อของหล่อน..เม้มแรงๆ
คุณจิรสุดาสะดุ้งสุดตัว เธอแอ่นหน้าท้องขึ้นรับการดูดเม้มปลายจงอยเนื้อของเขา แล้วต่อมาเขาก็แลบลิ้นเลียไปทั่วตรงกลางร่อง ตูดของหล่อนมิได้อยู่กับที่..ส่ายไปส่ายมา รับการเม้มดูดของเขา แล้วต่อมาอีกเขาก็เลียรุนแรงยิ่งขึ้น
"วิเอาริมฝีปากเม้มปลายแตดของฉันอีกสิ เม้มแรงๆด้วยนะ" หล่อนร้องขออย่างกระหายหิว
เขาทำตามความปรารถนาอันเร่าร้อนของหล่อน จนตะโพกของเธอต้องแกว่งโหน และส่ายก้นเหมือนร่อนกระโด้งข้าว เขาเร่งเอาลิ้นดุนเข้าไปในช่องแล้วเลียขึ้นมาจนถึงปลายจงอยเนื้อที่กลางบนร่อง คุณจิรสุดาแอ่นโคกขึ้นรับการเลียอย่างรุนแรง สองนิ้วของเธอกลับมาช่วยแหกกลีบแคมให้กว้างถ่างออก เพื่อที่เขาจะได้เลียได้อย่างสะดวกยิ่งขึ้น
"อร่อยที่สุดเลยวิจ๋า... คุณทำได้อร่อยที่สุดเลย" หล่อนร้องคร่ำครวญด้วยความปรีเปรมในรสชาติ ขณะเดียวกันความอยากของเขาก็รุนแรงยิ่งขึ้น
"คุณใหญ่ครับ น้ำรักของผมจะออกแล้ว..."
เขาดึงหน้าตัวเองออกจากเต้าตาลเฉาะของหล่อน แล้วเลื่อนตัวเข้าไปหาหล่อนอย่างรวดเร็ว
คุณจิรสุดาเอามือคว้าลึงค์เขาไว้อย่างรวดเร็ว และพอดีกำคอคอดไว้แน่น
"กำไว้แน่นๆก่อนนะครับ" เขากำชับหล่อน
หล่อนถามกลับด้วยความสงสัย
"ทำไมจะต้องกำแน่นๆด้วยล่ะ?"
"น้ำจะได้ไม่แตกออกมาเร็วไงล่ะครับ..."
หล่อนเกร็งมือกำแน่นขึ้น รู้สึกร้อนอุ่นที่มือ
"คุณใหญ่ล่ะ ยังไม่เสร็จอีกหรือ?"
"ความอยากของฉันมันสูงขึ้นทุกที... วิขา..เอาควยยัดเข้าไปเถอะ แล้วกระแทกแรงๆนะ แคมพังก็ช่างมันเถอะ"
หล่อนเร่งเร้า พร้อมกับปล่อยลึงค์หลุดจากมือ เขาถดร่างลงมานิดหนึ่ง แล้วทิ่มปลายลึงค์พรวดเข้าไปในรูเต้าตาลเฉาะของหล่อน เนื่องจากหล่อนมีผิวขาว เมื่อลำลึงค์ขนาดเขื่องของเขาทิ่มเข้าไป แคมกลีบรูจึงทะเล้นปลิ้นออกมา สีแดงเหมือนสีกลีบกุหลาบ...
"ชักเข้าชักออกซิคะ อย่าแช่ไว้เฉยๆ..." หล่อนเร่งเร้าเขาอีก เมื่อเขากบนิ่ง
เขาเริ่มชักลึงค์ออกจนหมดด้ามแล้วกระแทกเข้าใส่อย่างรุนแรง มันเป็นการกระเด้าที่ร้อนแรงที่สุด ด้วยกำลังของความเป็นหนุ่ม หล่อนแอ่นโคกขึ้นรับการกระแทกของเขาอย่างไม่หวั่นหวาด ราวกับว่าหล่อนเคยต่อการกระเด้าของผู้ชายมาแล้ว... แท้จริงหล่อนเพิ่งเคยให้ผู้ชายเอาครั้งนี้เป็นครั้งแรก... ยิ่งอารมณ์ของหล่อนร้อนมากเท่าไหร่ หล่อนก็ปล่อยคำพูดที่รุนแรงออกมา
"เย็ดแรงๆ..ซี๊ด...กระเด้าหนักหน่อยซิ..วิขา..."
เสียงซี๊ดแสดงอารมณ์อร่อย กับคำพูดที่หล่อนพูดออกมาเพิ่มรสชาติให้แก่เขามากยิ่งขึ้น เด็กหนุ่มโหมกำลังกระเด้าอย่างลืมตาย เขายอมรับว่าเอาคุณใหญ่อร่อยที่สุดในชีวิตการเอาของเขา
"หีของคุณใหญ่แน่นเหลือเกิน เนื้อที่แคมแน่นเปรี๊ยะทีเดียว ผมไม่เคยอร่อยอย่างนี้เลย"
เขาชมหล่อนด้วยเสียงสะท้านเพราะใกล้จะขมิบไม่อยู่แล้ว หล่อนสนองตอบคำพูดของเขาว่า
"อร่อย..ก็เย็ดเข้าเถอะค่ะ มีกำลังเท่าไหร่ โหมเข้าเลย..วิขา..."
เขาทั้งกระเด้า ทั้งขยี้จนเนื้อหนังของคุณจิรสุดาสะท้านไหว หนสุดท้ายเขากอดเธอด้วยเสียงสั่น
"น้ำจะออกแล้วนะครับ..คุณใหญ่"
"ฉันก็จะถึงขีดสุดเหมือนกัน กระแทกให้แรงๆนะคะ"
เขาระดมกำลังทั้งหมด กระแทกสุดแรง แล้วประกบร่างนิ่งแนบสนิทระหว่างลึงค์กับโคกเต้าตาลเฉาะ...
"อี้ย์.ย์..ย์ย์ย์" หล่อนร้องในลำคอเบาๆแสดงถึงอารมณ์อยากถึงที่สุด เนื้อหนังเกร็งไปหมด แล้วก็หย่อนยวบลง พร้อมกับครางในลำคอออกมาอีกเบาๆกลั้วด้วยเสียงหัวเราะอย่างเปรมสุข
"วิ..คุณเย็ดได้เก่งเหลือเกิน" หล่อนชมเขาพร้อมกับหลับตาพริ้ม
เขาพลิกร่างลงจากตัวของหล่อน นอนหงายข้างๆร่างของหล่อน มือข้างหนึ่งของหล่อนเอื้อมมากำลึงค์ของเขาไว้แน่น เพราะมันยังแข็งโด่เหมือนเมื่อตอนลงมือเอากันใหม่ๆ
"อีกสักพัก...เอาฉันอีกทีนะ..วินะ" หล่อนกระซิบริมใบหู
"ครับ" เขารับเบาๆ "คราวนี้ผมจะสู้กับคุณใหญ่ให้ถึงชั่วโมงเลย.."
คุณจิรสุดากอดร่างเขา และกำลำลึงค์เขาอย่างเป็นสุข ความทุกข์ใจหายเป็นปลิดทิ้ง...
๐๐๐๐๐๐๐ จบ ๐๐๐๐๐๐๐