ดวงใจเหมันต์ ตอนที่ 1

            ภายในบ้านหลังกะทัดรัด  แต่หรูหรา ที่ถูกจัดแต่งอย่างลงตัว เป็นระเบียบสะอาดตา และดูเรียบง่าย  ของเจ้าของบ้านเป็นชายหนุ่มวัย 20 ต้นๆ   มีเสียงครวญครางกระเส่ามาเป็นระยะๆ  จากโซฟาห้องนั่งเล่นใกล้เตาผิง
   “อูยยย.... อลัน   ฉันไม่ไหวแล้ว  ซี้ดดดดดดดดดด..”    เสียงจากสาววัยใส  ผมบลอนด์  ที่นั่งทับร่างชายหนุ่มเจ้าของบ้าน และโถมแรงขย่มอย่างเอาเป็นเอาตาย   ชายหนุ่มได้แต่กัดฟันกรอดๆ  ครางอือๆ ในลำคอ  ไม่ได้กล่าวคำใดออกมา
   “อลันจ๋า....  อู้ยยย....สุดยอดเลย    ฉันใกล้แล้วๆๆๆ   อื้อๆๆ....”

   หญิงสาวยังคงออกแรงโยกร่อนเอวเข้าหาชายหนุ่มกระชั้นถี่ขึ้นอย่างเผ็ดร้อน สูดปากครางไม่หยุด  ดวงตาที่กลมโตจ้องมองคู่สวาทบอกถึงความรู้สึก  ชายหนุ่มคู่ขาได้แต่ครางอื้อๆ รับ  เอื้อมมือจับเอวที่พลิ้วไหวตามแรงโยก    เกมส์กามของชายหญิงกำลังดำเนินไปชนิดที่เตาผิงใกล้โซฟาที่ยังมีไฟลุกโชนอยู่แทบไม่มีประโยชน์    หญิงสาวหุ่นอวบอัดเชิดหน้าแอ่นอกเบียดเข้าหาชายหนุ่มอัดร่อนสะโพกที่มีมินิสเกิร์ตสวมอยู่แต่ถูกรั้งขึ้นจนเผยแก้มก้นขาวเนียนกลมกลึง  มีชั้นในตัวจิ๋วที่คาดอยู่ร่องก้นเพราะถูกเบี่ยงออกเพื่อการร่วมรัก   สองหนุ่มสาวไม่ได้ถอดอาภรณ์แม้แต่ชิ้นเดียว     ขณะที่สาวนางน้องกำลังวาดลวดลายอยู่นั่นเอง  ประตูบ้านก็ถูกเปิดออกมา  แล้วก็มีหญิงสาววัยกลางคนเดินเข้ามาได้ก้าวเดียวก็ต้องหยุดชะงัก   เบิกตาโพลง  เอามือป้องปาก

   “อุ้ย....  อลัน   ฉันขอโทษ  นึกว่าเธออยู่คนเดียว”

   สองหนุ่มสาวกำลังเริงรักกันอยู่นั่นก็ต้องหยุดชะงัก  และรีบผละจากกันทันที  สาวน้อยหน้าตาซีดเผือดรีบจัดผ้าผ่อนให้เข้าที่ ก้มหน้าไม่สบตาผู้เข้ามาใหม่   ชายหนุ่มเองก็แทบไม่ต่างกัน  ได้แต่ครางเรียกชื่อหญิงสาวผู้เข้ามา

   “คุณเอมิลี่......”

   “เอ่อ....ฉันขอโทษจริงๆ นะ  อลัน   เธอคงไม่ว่างตอนนี้  งั้นไว้วันหลังดีกว่า  บายนะ อลัน   บายจ๊ะ...สาวน้อย”

   หญิงสาวกลางคนขอโทษขอโพยสีหน้ากระอักกระอ่วน  พูดตะกุกตะกักแล้วก็รีบหันหลังให้ออกจากประตูไปอย่างร้อนรนทำให้คู่หนุ่มสาวได้แต่ตะลึงตาค้างไปครู่ใหญ่  ชายหนุ่มรีบคว้าตัวคู่สวาทจับนอนยาวตามโซฟาถ่างขาออกแล้วก็โถมตัวคร่อม สอดเสือกแก่นกายเข้าหาคู่เสพสมต่อ   แต่สาวผมบลอนด์ยังตกใจอยู่  พยายามห้ามเขาพัลวัน

   “เดี๋ยวคะ  อลัน  เธอเป็นใครเหรอ   อึ้ย.....อลัน  เดี๋ยวก่อน  คุยกันก่อน”

   “อย่าสนใจเลยน่า  เรามาต่อให้จบเถอะซูซาน  อึ้บ..........”   ชายหนุ่มกระแทกเข้าอย่างไม่บันยะบันยัง

   “ว้ายยย....  โอ้ย   อลันทำไมทำรุนแรงเหลือเกิน   อูยยยยยยยยยย....เบาๆ หน่อย”

   “ผมจะทนไม่ไหวแล้ว   ซูซาน  โอ้วว...สวรรค์   มันสุดยอด  อูวววววววววว...”

   ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นราวกระทิงเปลี่ยวอย่างไม่สนใจว่าคู่ขาจะเป็นอย่างไร   เขาออกแรงทิ่มแทงอย่างบ้าคลั่ง  สาวน้อยซูซานได้แต่กรีดร้องกับความเสียวซ่านปนเจ็บปวด  เพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มที่ตอนแรกยังนิ่งๆ   เธอเองเสียด้วยซ้ำที่เป็นฝ่ายรุกเขา  แต่บัดนี้เขากลับรุกเธออย่างบ้าคลั่ง

   “อลัน  เบาๆ   โอ้ยยย....เจ็บนะ   อลัน ขาาาา.....  เบาหน่อย  ฉันแสบรูไปหมดแล้ว  อึ้ยยย....”   คราวนี้สาวน้อยถึงกับตาเหลือก  ความเสียวซ่านเริ่มจางหายแต่กลับตกใจที่คู่สวาทโถมแรงเข้าใส่ราวกับผีสิง

   “ไม่ไหวแล้ว  ซูซาน    มันจะออกแล้ว    โอ้ว....   ออกแล้ววววววววววววววว.......อื้อออออออออ...”

   ชายหนุ่มร่างสมส่วน  แข็งแรงกัดฟันเร่งจังหวะจนกรามปูด  เส้นเอ็นตามคอ แขน ก็ปูดเกร็งขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด  เขาเร่งจังหวะอีกไม่กี่ครั้งก็รีบถอนเจ้าแก่นกายพรวดออกมาจากหลืบร่องของหญิงสาวแล้วกระถอกมันแค่ครั้งสองครั้ง  น้ำกามขาวข้นก็พวยพุ่งออกมาราดหน้าท้องเนียนสวยเหนือเนินกะเปาะมีขนน้อยๆ นั้น  บ้างก็กระเซ็นเลยมาถึงหน้าอกที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าออก   ชายหนุ่มคำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง  ร่างเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำกามออกมาเป็นระลอก  จนมันสิ้นสุด  เขาก็หอบฮั่กราวกับวิ่งมาหลายไมล์   สาวน้อยซูซานก็หอบไม่แพ้เขา   กว่าคลื่นแห่งกามารมณ์จะสงบก็กินเวลาไปหลายนาที  ทั้งคู่จึงค่อยได้หายใจผ่อนลง  ซูซานยังตื่นตระหนก  จ้องมองชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ แล้วก็ต่อว่าชายหนุ่ม

   “อลันเป็นอะไรไป   เกิดอะไรขึ้นกับคุณ  คุณบ้าไปแล้วหรือ   ฉันเกือบขาดใจตายรู้ไหม”

   “อ้าว...  คุณอยากเล่นเสียวไม่ใช่เหรอ   นี่ก็จัดให้แล้วไง   ไม่ชอบเหรอ”   ชายหนุ่มตอบอย่างเฉยชา  ขณะที่กำลังจัดเก็บอาวุธประจำกายที่อ่อนตัวลงให้เข้าที่ และรูดซิปกางเกง  นั่งลงบนโซฟา  ทำราวกับว่าไม่มีเรื่องหนักหนาอะไร  นัยน์ตาออกจะแข็งกร้าวนิดๆ

   “ฉันชอบ   และอยากมีเซ็กซ์กับเธอ  แต่มันต้องนุ่มนวลโรแมนติกกว่านี้หน่อย  ไม่ใช่รุนแรงแบบนี้  เธอทำฉันกลัวแล้วนะ อลัน   ช่วยตอบหน่อยว่ามันเป็นอะไร  ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”

   “เธอชื่อเอมิลี่   เป็นแม่เลี้ยงของผมเอง”    อลันสีหน้าอ่อนโยนขึ้น  หันมาตอบหญิงสาว

   “แล้ว....”

   “เธอเป็นผู้ปกครองผม  คนเดียวที่ผมมีอยู่ตอนนี้   เธออยู่บ้านพ่อผมและจะมาดูแลบ้านให้ผมอยู่เป็นระยะ  ไม่ได้มาประจำ  ซูซานไม่ต้องกลัวน่า   เอมิลี่เธอแยกแยะออกว่าอะไรควรไม่ควร  เธอไม่มาก้าวก่ายเรื่องของผมหรอก”

   “อลัน   ฉันขอโทษ   อาจจะหึงไปหน่อย   เพราะฉันไม่เคยรู้และเห็นแม่เลี้ยงเธอมาก่อน  นึกว่าเขาไม่มายุ่งเกี่ยวอะไรกับเธอเสียอีก  รู้แต่ว่าเธอแยกตัวจากครอบครัวมาแล้วแค่นั้นเอง  ความจริงเธอก็น่าจะเล่าอะไรให้ได้รู้บ้างนะ  ฉันอยากเป็นส่วนหนึ่งของเธอจริงๆ ถึงเราเพิ่งจะคบกันไม่นาน แต่ฉันรักเธอนะ  อลัน”

   ซูซานจ้องมองตาชายหนุ่มอย่างเชิงตัดพ้อ   อลันยิ้มมุมปากราวอยากจะกลบเกลื่อน  เอื้อมมือคลึงปลายคางสาวน้อยอย่างเอาใจ

   “ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกหลายเรื่อง  เพราะคิดว่ายังไม่สำคัญอะไร  และที่ฉันทำรุนแรงกับเธอไป  คือ...เอ่อ...มันบอกไม่ถูกอ่ะ...  อาจเพราะได้มีเซ็กซ์กับเธอ  มันทำให้ฉันลืมตัวน่ะ   ของเธอนี่สุดยอดจริงๆเลยนะ รู้ไหม”

   “คนรักกันเขาทำกันแบบนี้เหรอ    ฉันจะมีความสุขมากถ้าคุณสุภาพกับฉัน  ที่ฉันหวังไว้ทำไมมันไม่เป็นอย่างนั้น”

   “คิดมากน่าซูซาน  เอาไว้คราวหน้า  ผมจะนุ่มนวลกับคุณนะ  วันนี้กลับบ้านไปก่อนนะ”

   “อะไรกัน  วันนี้ฉันตั้งใจจะมาค้างกับคุณนะ  และเราก็ตกลงกันแล้วไง”

   “ผมลืมไปว่าผมมีธุระที่จะต้องทำ   เอาไว้วันหลังนะคนสวย”

   “อลัน..  เธอถึงกับไล่ฉันเหรอ   ตกลงว่าเราเป็น....”

   “เอาไว้เราค่อยคุยกันวันหลังนะ คนสวย  โอเค๊...”

   สาวน้อยผมบลอนด์จำใจต้องเดินออกจากบ้านของอลัน   พอหญิงสาวเดินออกไปชายหนุ่มก็ทิ้งตัวถอนใจเฮือกใหญ่  เอาสองมือปิดหน้าเอนนอนนิ่งใช้ความคิด   คงต้องเป็นเรื่องใหญ่ที่หนักอกชายหนุ่มแน่นอนทำให้เขาถึงกับต้องเครียดขึ้นมา   แล้วชายหนุ่มก็ตัดสินใจรีบจัดการแต่งตัวใหม่  ขับรถออกไปยังจุดหมายที่เขาจะไป........



   เมื่อมาถึงบ้านพ่อของเขาที่หรูหราใหญ่โตกว่าบ้านของเขา  ชายหนุ่มไม่ค่อยสบายใจด้วยเกรงว่าคงจะโดนแม่เลี้ยงดุเอาแน่ๆ  ที่เขาทำตัวแบบนั้น  ถึงแม้นี่จะเป็นดินแดนแห่งเสรี  แต่แม่เลี้ยงของเขาก็เป็นคนเจ้าระเบียบอยู่ไม่น้อย  มีหวังงานนี้โดนบ่นยาวแน่ๆ  จอดรถเรียบร้อยแล้วก็เดินดุ่มๆ  ไปหน้าประตูบ้าน  กำลังจะเคาะ  ประตูก็เปิดพอดี  ชายหนุ่มรีบปรับสีหน้าให้ยิ้มดูดี และเตรียมตัวเตรียมใจไว้บ้างและกำลังคิดหาทางแก้ตัว เอ่ยเสียงทักทายผู้เปิดประตูออกมา

   “สวัสดี คุณเอมิลี่   ทำอะไรอยู่ครับ  แห่ะๆ...”

   “หวัดดี  อลัน   กำลังเก็บของอยู่   เธอมาก็ดีแล้ว  เราจะได้คุยกันให้จบเรื่องซะที”   เอมิลี่เอ่ยเรียบๆ ตามสีหน้า

   “อะ.....อะไรนะ     เรื่องอะไร    ผมงง”  

ชายหนุ่มรีบเดินตามเอมิลี่เข้าไป  ก็พบว่าสาวใหญ่วัยกลางคน ได้จัดเก็บข้าวของบางส่วนไปแล้ว   หัวใจชายหนุ่มแป้วขึ้นมาทันที    อะไรกันนี่   โชคชะตาชีวิตของเขาจะต้องมาดิ้นรนอยู่ลำพังอีกแล้วหรือ   สวรรค์เบื้องบนแกล้งกันหรือไง   ที่ผ่านมายังทำให้เขาทุกข์ทรมานใจไม่พออีกหรือ

             “เดี๋ยวก่อนนะครับ  คุณเอมิลี่   นี่มันเกิดอะไรขึ้น  จู่ๆ  คุณก็คิดจะย้ายของออก  โดยที่ผมยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย”

             “เธอกำลังจะได้รู้บัดนี้    เอาละ  ฟังให้ดี   ฉันมีสัญญากับพ่อเธอไว้ว่า  เมื่อเธอโตพอที่จะเป็นผู้ใหญ่แล้ว  ก็หมดหน้าที่ของฉัน  ฉะนั้น  ทุกอย่างที่เป็นของพ่อเธอ   เธอก็ต้องมารับผิดชอบเอง  ชัดหรือยัง”

             “โว้ๆๆๆ....   เดี๋ยวก่อนครับ คุณเอมิลี่   คุณเอาอะไรมาวัดว่าผมเป็นผู้ใหญ่พอแล้ว   นี่ผมเพิ่งเรียนจบมหา’ลัยไม่ถึงปี  งานการผมก็ยังไม่ได้ทำเป็นชิ้นเป็นอัน   ทุกๆ อย่างผมยังต้องพึ่งคุณอยู่เลยนะครับ คุณเอมิลี่   ขอร้องเถอะครับ  ระหว่างผมกับคุณ เราก็เริ่มจะเข้ากันได้ดีได้ไม่นาน  และผมก็มีคุณเป็นที่พึ่งคนเดียว   แล้วคุณจะทิ้งผมไปอีกเหรอครับ”

               “ไม่รู้ล่ะ   อย่างน้อยเธอก็โตพอที่จะพาสาวๆ เข้าบ้านไปเล่นจ้ำจี้กันแล้ว”    เอมิลี่เชิดหน้าสวนกลับอย่างเย็นชา  เล่นเอาชายหนุ่มลูกเลี้ยงชะงักกึก   เอามือเกาศีรษะ  ก่อนจะค่อยพูดอ่อยๆ

               “เอ่อ....แล้วมันเกี่ยวอะไรกันไหมเนี่ย   เอ่อ....แห่ะๆๆๆ   ผมก็แค่อยากสนุกๆ บ้างตามประสา  ไม่เห็นสำคัญตรงไหน”  

               “สำหรับฉัน  มันสำคัญ  ที่ผ่านมาฉันต้องอดทนกับเรื่องๆ ต่างรอบข้างมาพอแล้ว  ตอนนี้เธอก็โตพอที่จะมารับผิดชอบ  สานต่องานของพ่อเธอได้แล้ว  ฉันจะได้หมดภาระเสียที”  

สาวใหญ่เอ่ยออกมาราวกับปลดปล่อยความรู้สึก  เล่นเอาอลันนิ่งงัน    เขาจ้องมองหน้าแม่เลี้ยงอยู่ครู่ใหญ่  กว่าจะเอ่ยคำพูดออกมาได้

               “ผมมั่นใจว่าที่ผ่านมาผมพยายามปรับตัว  และแทบไม่เคยทำความลำบากใจอะไรให้คุณเลยนะครับ  แล้วคุณลำบากใจเรื่องอะไร   ผมไม่เข้าใจ  แล้วนี่จู่ๆ  คุณก็เล่นเก็บข้าวของเตรียมย้ายออกไปโดยไม่บอกล่วงหน้าสักคำ  ช่วยอธิบายให้ผมเข้าใจหน่อยได้ไหม”

               “ก็ไม่เห็นต้องทำความเข้าใจยากเย็นอะไรนี่นา   ฉันเป็นเมียคนสุดท้ายของพ่อเธอก่อนเขาจากไป  เขาได้ฝากเธอให้ฉันดูแล  จนกว่าเธอจะโตเป็นผู้ใหญ่  จากนั้นทุกอย่างที่เป็นของพ่อเธอก็จะเป็นหน้าที่ของเธอที่จะรับผิดชอบ  ฉันก็จะได้หมดภาระ  ไปตามทางของฉัน  ก็เท่านั้น   ไม่ดีใจหรือที่ฉันจะไม่ต้องวุ่นวายขวางหูขวางตาเธออีกต่อไป”    เอมิลี่เอ่ยอย่างเฉยชาเช่นเดิม    อลันหัวเราะหึๆ  ในลำคอ

               “ผมผิดหวังในตัวคุณจริงๆ   ผมไว้ใจเชื่อใจคุณมากที่สุดในบรรดาผู้หญิงที่มาเกาะแกะกับพ่อผม   แต่สุดท้ายแล้ว  คุณมันก็ไม่ต่างอะไรกับอีผู้หญิงพวกนั้น ที่พากันมาปอกลอกเอาทรัพย์สมบัติ  พอสมใจก็พากันจากไป  คุณเป็นอย่างนั้นใช่ไหม  เอมิลี่”  

               “เพี๊ยะ...........เพี๊ยะ”

               เสียงฝ่ามือเรียวงามฟาดใส่ใบหน้าชายหนุ่มอย่างทันทีทันใด จนชายหนุ่มหน้าสะบัดแทบคอหัก  บนใบหน้าร้อนฉ่าไปหมด   หันกลับไปเห็นเอมิลีทำตากร้าว หายใจฟืดฟาดบ่งบอกว่าโกรธจัด  ชายหนุ่มเผลอตัวรวบต้นแขนสองข้างของแม่เลี้ยงสาว สองมือบีบแน่นจนกายเธอแทบแหลกคามือ  เป็นกิริยาที่เอมิลี่เองก็ไม่เคยเห็นอลันทำมาก่อน  แต่เอมิลี่ก็แสดงอาการเจ็บปวดได้น้อยมาก แถมยังจ้องหน้าสู้อย่างไม่พรั่นพรึง  ก่อนจะพูดลอดไรฟันออกมา

               “มันจะมากไปแล้วนะ  อลัน”

               อลันเริ่มได้สติ  ค่อยๆ คลายมือ  สายตาอ่อนลงเดินไปนั่งที่โซฟา  เอามือกุมหน้านั่งก้มตัว

               “ผมขอโทษ”

               เอมิลี่ก็ใจหายเมื่อเห็นเขาแสดงอาการเช่นนั้น  เธอเองก็โกรธจนหน้ามืดเผลอตบเขาไปอย่างแรง   ตอนนี้เริ่มใจเย็นลง  เข้าไปนั่งขนาบข้างชายหนุ่มพร้อมโอบกอดปลอบโยน   ดึงรั้งร่างชายหนุ่มมากอดแนบอก

               “ฉันก็ขอโทษ   แต่ว่า  เราสองคนก็ต้องมีสักวันที่ต่างคนต่างไป  ฉันทำตามสัญญาของพ่อเธอแล้ว  ต่อไปนี้เธอก็จะมีอิสระ  ทุกๆ อย่างที่พ่อเธอทิ้งไว้เธอจะเป็นคนรับช่วงต่อไป  หมดหน้าที่ของฉันแล้ว”

               “แต่ผมไม่พร้อมที่จะให้คุณไป  คุณอยู่ต่อไปได้นี่นา  อย่างน้อยๆ คุณก็เป็นแม่ผม  และผมก็อยากให้คุณอยู่กับผมไปนานๆ”

               “ยังไงฉันก็ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธออยู่ดี  แต่ฉันก็ดีใจนะ  ที่ได้ดูแลเธอมาหลายปี”

               “ขอร้องนะครับ   ได้โปรด   คุณคือคนสำคัญสำหรับผม  ผมไม่อยากสูญเสียไป  ที่ผ่านมาผมก็แทบไม่มีอะไรเหลือแล้ว  ผมคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ  ถ้าไม่มีคุณ”

               อลันขยับตัวเงยหน้าสบตาเอมิลี่ด้วยประกายวิงวอน   เอมิลี่ถึงกับสะท้านเข้าไปในทรวงยามที่เห็นเขาเป็นเช่นนี้  เธอก้มหน้าจรดริมฝีปากลงที่หน้าผากและแก้มเขาเบาๆ  เป็นการปลอบโยน  ถอนหายใจเฮือกก่อนจะเอ่ยออกมา

               “ก็ได้  ฉันจะเลื่อนเวลาออกไปอีกสักเดือน  คราวนี้เธอก็ต้องเตรียมตัว และทำตัวให้เหมาะสมที่จะดูแลงานของพ่อเธอต่อไป”

               “โอ้ว....ขอบคุณครับ  เอมิลี่  ขอบคุณจริงๆ”

               อลันรวบกอดกระชับเอมิลี่อย่างดีใจ  หอมแก้มซ้ายขวาพัลวันจนเอมิลี่ต้องผลักหน้าออก  แต่เขาก็ยังรุกไม่เลิก และมาหยุดอยู่ที่การแบบหน้าซบที่ซอกคอ และอกอวบอิ่มของเธอราวกับเด็กน้อย..................