เสียงเพรียกจากดวงดาว 03 ประตูสู่ดวงดาว

แอนนี่เฝ้าติดตามด๊อกเตอร์เจนจิราอยู่หลายวันจนเริ่มจะท้อ ด้วยว่าไม่พบสิ่งผิดปกติแต่อย่างใด เวลาส่วนใหญ่ของด๊อกเตอร์สาวก็มักจะคลุกอยู่ในสถาบันดาราศาสตร์ หรือไม่ก็อาคารวิจัยของ ETICC ไม่ได้ออกไปพบปะใครที่ไหน..แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง แอนนี่ก็สัมผัสถึงสิ่งผิดปกติ..เป้าหมายของเธอออกมาจากที่พัก เรียกรถแท็กซี่ ทั้งๆ ที่โดยปกติแล้ว ด๊อกเตอร์สาวจะไปไหนมาไหนโดยรถส่วนตัวเสมอ ..แอนนี่ยิ้มอย่างดีใจ รีบขับรถสะกดรอยตามไปห่างๆ ..
รถแท็กซี่คันที่ด๊อกเตอร์สาวนั่งแล่นไปตามถนนจอแจ จากนั้นก็ไปจอดที่ย่านชุมชนแห่งหนึ่ง ..แอนนี่ รีบหาที่จอด แล้วรีบเดินตาม..แต่ด้วยฝูงชนที่พลุกพล่าน ทำให้เธอคลาดกับเป้าหมายสำคัญไปอย่างน่าเสียดาย...บ้าจริงๆ เชียว ไม่รู้ว่าคนมาจากไหนเยอะแยะ..แอนนี่ยืนหัวเสีย หงุดหงิดที่เธอทำพลาด ทั้งๆ ที่มีโอกาสจะได้รู้แล้วว่า เป้าหมายที่เธอเฝ้าดูอยู่หลายวันจะไปทำอะไร กับใคร ที่ไหน...แล้วนี่เธอจะเอาผลงานที่ไหน ไปรายงานผู้ว่าจ้าง
แอนนี่ตัดสินใจเฝ้ารอ ณ ย่านชุมชนแห่งนั้นจวบจนรุ่งเช้า..เธอก็เห็นด๊อกเตอร์สาวเดินออกมาจากโบกรถแท็กซี่อย่างกะปลกกะเปลี้ย นั่นทำให้เธอนึกสงสัยเป็นกำลังว่า เป้าหมายของเธอไปทำอะไรมา ทำไมถึงดูหมดเรี่ยวหมดแรงซูบโทรมถึงขนาดนั้น..

แอนนี่เฝ้าติดตามด๊อกเตอร์เจนจิราต่อไป ด้วยหวังว่าเธอจะต้องออกไปข้างนอกอีกอย่างแน่นอน..แต่นักสืบสาวก็ต้องผิดหวัง เพราะหลังจากคืนนั้นด๊อกเตอร์สาวก็ไม่ได้ออกไปไหนอีก สร้างความงุนงงให้กับแอนนี่เป็นอย่างมาก..จนเวลาผ่านไป 7-8 วันเห็นจะได้ ระหว่างที่แอนนี่นั่งเฝ้าอย่างเซ็งๆ เริ่มจะท้อ เธอก็เหลือบเห็นด๊อกเตอร์เจนจิราออกมาจากบ้านพัก แล้วขึ้นรถแท็กซี่เหมือนครั้งก่อน..แอนนี่ไม่รอช้ารีบบึ่งรถ ขับตามไปในทันที..แต่แล้วนักสืบสาวก็ต้องแปลกใจที่รถแท็กซี่คันนั้นพาด๊อกเตอร์สาวมาส่งยังสถานที่เดิม..ย่านชุมชนนี่ มีอะไรดี เป้าหมายของเธอถึงมาที่นี่อีกครั้ง..หรือว่า ที่นี่คือสถานที่นัดพบ..
แอนนี่ดีใจสุดๆ ที่พบสถานที่นัดพบของเป้าหมายอย่างไม่คาดฝัน..เธอไม่รอช้า รีบจอดรถแล้ววิ่งตามด๊อกเตอร์สาวไปติดๆ ด้วยความหมายมั่นปั้นมือว่า เธอจะไม่ยอมพลาดเหมือนอย่างครั้งที่แล้ว..แต่แล้วแอนนี่ก็คลาดกับเป้าหมายอีกเป็นครั้งที่สอง ด้วยมีจิ๊กโก๋เจ้าถิ่นเข้ามาหาเรื่อง และกว่าเธอจะจัดการพวกจิ๊กโก๋หนุ่มจนหมอบกระแต ด๊อกเตอร์สาวก็ล่องหนหายตัวไปทางไหนเสียแล้ว ก็ไม่รู้..
น่าเจ็บใจจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้เจ้าพวกนี้ เธอก็คงไม่พลาด..แอนนี่ระบายความหงุดหงิดด้วยการยกเท้ากระทืบลูกพี่ใหญ่ของจิ๊กโก๋เจ้าถิ่นที่นอนฟุบอยู่แทบเท้าของเธอซ้ำๆ อีกสองสามครั้ง ก่อนจะกลับไปนั่งรอที่รถอย่างเสียอารมณ์ ..และก็เหมือนครั้งก่อน พอรุ่งเช้า ด๊อกเตอร์เจนจิราก็เดินออกมาจากย่านชุมชนแห่งนั้น แล้วนั่งรถแท็กซี่กลับไปยังที่พักของเธอ..แอนนี่มั่นใจเต็มร้อยว่า ณ ย่านชุมชนแห่งนี้ ก็คือจุดนัดพบของด๊อกเตอร์สาวกับกิ๊กคู่ขาคนใหม่อย่างแน่นอน..ดีไม่ดี อาจจะเป็นรังรักของพวกเขาก็เป็นไปได้ ไม่อย่างนั้นเป้าหมายของเธอก็คงไม่อยู่จนถึงเช้าอย่างนี้

แอนนี่เริ่มต้นเฝ้าดูพฤติกรรมของด๊อกเตอร์สาวอีกครั้ง และนี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ด๊อกเตอร์เจนจิราก็ไม่มีวี่แววว่าจะออกไปไหนอีก..ทำเอานักสืบสาวประหลาดใจในพฤติกรรมที่ผิดปกติของเป้าหมายเป็นอย่างมาก..ถ้ามีกิ๊ก ก็น่าจะไปพบปะกันบ่อยๆ แต่นี่ยังไงกัน..แอนนี่นั่งทบทวนคิดวิเคราะห์ข้อมูลที่เธอได้มาจากการติดตามด๊อกเตอร์สาวตั้งแต่ต้น..ด๊อกเตอร์เจนจิราออกไปที่นั่นวันไหนนะ..นักสืบสาวเหลือบตามองไปที่ปฏิทินโดยอัตโนมัติ..

อ่ะ..หรือว่า...ครั้นเห็นสัญลักษณ์รูปดวงจันทร์บนปฏิทิน นักสืบสาวก็ฉุกใจคิดขึ้นมาได้..ครั้งแรกที่ด๊อกเตอร์เจนจิราออกไปนั้นเป็นวันขึ้น 15 ค่ำ ..ส่วนครั้งที่สอง ก็เป็นอีก 8 วันถัดไป...นั่นเป็นวันแรม 8 ค่ำ ...หรือว่า..การออกไปของด๊อกเตอร์สาวมีส่วนเกี่ยวพันกับการโคจรของดวงจันทร์..แล้วถัดไปละ..วันแรม 15 ค่ำ คือวันไหน..แอนนี้รีบกวาดสายตามองไปที่ปฏิทินอีกครั้ง...วันแรม 15 ค่ำ ก็คือ อีกสองวันต่อจากนี้..

เอาละ มาคอยดูกัน ว่าข้อสันนิษฐานของชั้นจะถูกต้องหรือไม่..แอนนี่พึมพัมกับตัวเอง

# # - - - # # - - - # # - - - # #

อีก 2 วันต่อมา..วันแรม 15 ค่ำ..ณ ย่านชุมชนแห่งหนึ่ง

แอนนี่ไม่ไปเฝ้าด๊อกเตอร์เจนจิราที่บ้านพัก แต่เธอมาดักรอการมาของด๊อกเตอร์สาว ณ ย่านชุมชนแห่งนี้..เธอเฝ้ารออย่างใจเย็น..เธอมั่นใจในการคาดคะเนว่า เป้าหมายสำคัญจะต้องมาอย่างแน่นอน และเมื่อถึงเวลา 2 ทุ่มเศษๆ ก็มีรถแท็กซี่มาจอดเทียบฝั่งตรงข้าม...ยอดนักสืบสาวขยับตัวจากท่านั่งสบายๆ มาอยู่ในท่าเตรียมพร้อม สายตาจ้องมองจับจ้องไปข้างหน้า..แอนนี่ยิ้มอย่างยินดี ด๊อกเตอร์เจนจิรามาตามที่เธอคาดหมายเอาไว้จริงๆ

เมื่อเป้าหมายลงจากรถแท็กซี่..แอนนี่ก็ปราดออกจากที่ซ่อน สะกดรอยตามหลังอย่างกระชั้นชิดแทบจะหายใจรดต้นคอก็ว่าได้..ประสบการณ์จากครั้งก่อน เป็นอุทาหรณ์ไม่ให้เธอทิ้งระยะห่างจากเป้าหมายมากจนเกินไป ...ด๊อกเตอร์สาวก้าวเท้าเดินไปตามทางอย่างมุ่งมั่น ไม่มองเหลียวหลังมาแม้แต่นิด เธอเดินลัดเลาะไปตามซอกซอยที่ตัดกันอย่างใยแมงมุมอย่างชำนาญ โดยไม่รู้เลยว่ามีอาคันตุกะที่ไม่ได้รับเชิญเช่นแอนนี่ สะกดรอยตามหลังมาติดๆ

ในที่สุด ด๊อกเตอร์สาวก็มาถึงจุดหมาย..มันเป็นสิ่งก่อสร้างที่มีลักษณะคล้ายโรงงานขนาดใหญ่ ไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิต ทุกอย่างดูเงียบสงัด...ด๊อกเตอร์เจนจิรามาหยุดยืนอยู่หน้าประตูสีเงินวาว สักครู่ก็มีเสียงดังหึ่งๆ แล้วประตูก็ค่อยๆ แยกออกจากกันอย่างช้าๆ เปิดเป็นช่องทาง กว้างพอให้ผ่านเข้าไปได้...และในทันทีที่ด๊อกเตอร์สาวเดินผ่านประตูเข้าไป..แอนนี่ก็ตัดสินใจฉวยจังหวะที่ประตูยังเปิดอยู่ อาศัยความเร็วขนาดนักวิ่งลมกรดเหรียญทองยังต้องอายวิ่งผ่านช่องประตูตามเข้าไป อย่างเฉียดฉิวก่อนที่ประตูนั้นจะปิดเข้าหากัน

# # - - - # # - - - # # - - - # #

แอนนี่หันซ้ายแลขวา มองไปรอบๆ ตัว..ภายในโรงงานแห่งนี้เต็มไปด้วยเครื่องจักรแปลกๆ ซึ่งเธอไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ไม่รู้เหมือนกันว่า มันคืออะไร..แต่ช่างมันเถอะ มันจะเป็นอะไรก็ช่าง เป้าหมายของเธอในวันนี้ คือ ติดตามด๊อกเตอร์เจนจิรา สืบให้รู้ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ ตามที่ได้รับว่าจ้างจากคู่หมั้นของเธอ

ยอดนักสืบสาวค่อยๆ ย่องไปแอบซ่อนอยู่ด้านหลังเครื่องจักรขนาดใหญ่เครื่องหนึ่ง แล้วหยิบกล้องวิดีโอขนาดเล็กเท่าฝ่ามือออกมา จับภาพไปยังด๊อกเตอร์เจนจิราที่ยืนนิ่งอยู่ด้านหน้าของวงแหวนโลหะสีดำขนาดใหญ่



สักพักหนึ่ง..วงแหวนสีดำก็เรืองแสงขึ้นมา ตรงกลางวงแหวนปรากฎม่านพลังสีฟ้าจางๆ ให้เห็น...
แอนนี่มองดูอย่างประหลาดใจ..เจ้าวงแหวนสีดำ มันคืออะไร? มันมีไว้ทำอะไร? ..จากนั้นเธอก็เห็นด๊อกเตอร์เจนจิราเดินตรงเข้าไปหาม่านพลังนั้น และเมื่อร่างกายของเธอสัมผัสกับม่านพลัง...ในพริบตานั้น ร่างของด๊อกเตอร์สาวก็หายวับไปจากตรงนั้น ไม่มีเหลือแม้เงา

คุณพระช่วย!!..แอนนี่ตกตะลึง แทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้เห็น..มันเป็นไปได้อย่างไร..

นักสืบสาววิ่งปราดออกมาจากที่ซ่อน มาหยุดยืนอยู่หน้าวงแหวน เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างพินิจพิเคราะห์  ไม่มีวี่แววของด๊อกเตอร์สาวให้เห็น เป็นไปไม่ได้ที่จู่ๆ คนทั้งคนจะหายไปได้อย่างนี้ นอกเสียจากว่า...

แอนนี่ฉุกใจคิด หันไปมองวงแหวนสีดำตรงหน้า..ม่านพลังสีฟ้ายังปรากฎให้เห็นอยู่..หรือว่า นี่คือ ประตู ..
ถึงจะเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่จากที่เธอได้เห็น มันชวนให้คิดว่าเป็นอย่างนั้น...แอนนี่ค่อยๆ จรดปลายเท้า ก้าวเดินไปข้างหน้าตรงไปหาวงแหวนสีดำอย่างช้าๆ ..ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ หัวใจของเธอก็เต้นเร็วถี่...

นักสืบสาวเอื้อมมือไปข้างหน้าอย่างช้าๆ และในวินาทีที่ปลายนิ้วของเธอสัมผัสกับม่านพลังสีฟ้า ทุกอย่างก็สว่างจ้าจนเธอต้องหลับตา แต่ถึงจะหลับตาลงไปแล้ว แสงสว่างก็ไม่ได้ลดน้อยลงแต่ยังใด แสงอันเจิดจ้ายังคงส่องสว่างทะลุหนังตาเข้าไปถึงจอประสาทตาโดยตรง...และในเสี้ยววินาทีนั้น สาวสวยก็รู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดอันมหาศาลฉุดดึงร่างของเธอไปข้างหน้า ปลายเท้าหลุดลอยจากพื้นพุ่งตรงไปหาม่านพลัง จากนั้นเธอก็รู้สึกเหมือนตกจากที่สูงลงไปในหลุมลึกไม่มีก้น

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน อาจจะแค่ไม่กี่วินาที แต่สำหรับเธอแล้วมันนานเหมือนชั่วกัปชั่วกัลป์เลยทีเดียว..แอนนี่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเธอนั้นได้หยุดนิ่งลง...
นักสืบสาวมองสำรวจไปรอบๆ ตัว..ก็พบตัวเธอในขณะนี้ยืนอยู่บนลานกว้างแห่งหนึ่ง มองเห็นท้องฟ้าที่มีดวงดาวระยิบระยับ และที่น่าแปลก เธอเห็นดวงจันทร์กลมโตลอยอยู่กลางท้องฟ้า ...มันเป็นไปได้อย่างไร..สาวสวยกระพริบตาถี่ๆ งุนๆ งงๆ ..วันนี้ เป็นวันข้างแรม 15 ค่ำ จะมองเห็นดวงจันทร์สุกสว่างเปล่งปลั่งอย่างนี้ได้อย่างไร..และเมื่อพินิจพิเคราะห์ให้ดี ดวงจันทร์ที่เธอเห็นอยู่นี้ รูปร่างมันดูแปลกๆ ไปจากที่เคยเห็น..คือมันมีสีออกแดง และขนาดของมันก็ใหญ่กว่าปกติ

นี่..ชั้นอยู่ที่ไหนกัน..ทำไมชั้นถึงมาอยู่ข้างนอกได้ ..แล้วดวงจันทร์ประหลาดนี่อีก.. แอนนี่ถามตัวเองอยู่ในใจ

ถึงจะตื่นกลัว แต่แอนนี่ก็ระงับใจไม่ให้ตื่นตระหนก..สมกับที่เป็นนักสืบชื่อดังที่ผ่านลมผ่านฝนมาอย่างโชกโชน...แอนนี่สำรวจรอบๆ ตัวอีกครั้งอย่างพินิจพิเคราะห์..สายตาอันเฉียบคมของเธอกวาดไปรอบๆ..ตัวเธอในตอนนี้ยืนอยู่บนลานวงกลม ด้านหน้าเป็นทางเดินยาวๆ มุ่งตรงไปหาสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ รูปทรงคล้ายๆ โคลอสเซี่ยมของกรุงโรม ส่วนด้านหลังของเธอก็มีวงแหวนโลหะสีดำซึ่งยังมีม่านพลังสีฟ้าจางๆ ปรากฏให้เห็นอยู่..อ่าห์..มันเป็นประตูจริงๆ อย่างที่เธอคิด และมันพาเธอมายังสถานที่แปลกๆ ที่ไหนก็ไม่รู้ เป็นเทคโนโลยีที่ล้ำยุคจริงๆ

เทคโนโลยี!!..มนุษย์เรามีเทคโนโลยีชั้นสูงขนาดนี้เชียวเหรอ?..เป็นไปไม่ได้...นักสืบสาวครุ่นคิด ...ด๊อกเตอร์เจนจิรา..สัญญาณต่างดาวเมื่อสองปีก่อน..มนุษย์ต่างดาว...เอเลี่ยน...ใช่ ต้องใช่แน่ๆ นี่คือเทคโนโลยีของมนุษย์ต่างดาว และวงแหวนโลหะสีดำก็คือ ประตูข้ามดวงดาว ที่พาชั้นลัดข้ามจักรวาลมาอยู่ที่นี่...

คุณพระช่วย!!..แอนนี่เบิกตาโพลง หันมองรอบๆ ตัวอย่างตื่นเต้น..นี่หมายความว่า ชั้นอยู่บนพิภพอื่น ไม่ใช่โลกอย่างนั้นหรือ?..

คำถามต่างๆ นาๆ ผุดขึ้นมาในหัว..ด๊อกเตอร์เจนจิรามาที่ทำไม? ทำไมเธอจึงทำตัวลึกลับ?...จุดประสงค์ที่สร้างวงแหวนสีดำคืออะไร? ...แอนนี่มองไปยังสิ่งก่อสร้างคล้ายโคลอสเซี่ยมที่ตั้งตระหง่านอยู่ข้างหน้า...คำตอบของเรื่องทั้งหมดนี้ คงอยู่ที่นั่นอย่างแน่นอน..เธอมั่นใจอย่างนั้น


จบตอน