แฝงร่างฝังสวาท 3 ตำรวจสาวขวัญผวา

 


 

ร้อยตำรวจตรีหญิงไลลาขับรถมาถึงที่เกิดเหตุ เห็นตำรวจคนหนึ่งยืนโบกรถอยู่ เขายกมือวันทยหัตถ์ทำความเคารพเมื่อเห็นว่าเป็นเธอ

"เป็นยังไงบ้างจ่า" หมวดไลลาเอ่ยถาม
"เสียชีวิตหมดทุกคนครับ" จ่าเข้มตอบ
"ตายหมดเลยหรือ" หมวดไลลาอุทานอย่างตกใจ

หมวดสาวรีบขับหาที่จอดรถแล้วลงมาดูเหตุการณ์ จ่าเข้มพาเธอไปที่รถเก๋งสีแดง ไลลาเห็นมันพังยับเยิน ด้านข้างวางศพที่ถูกคลุมด้วยผ้าวางเรียงกันไปสามคน ไลลาขมวดคิ้วแสดงถึงความเครียดที่บังเกิดขึ้น

"ตายพร้อมกันหมดเลยหรือ" ไลลาถาม
"ครับ สองคนตายคาที่ อีกคนทนพิษบาดแผลไม่ไหว เพิ่งตายไปเมื่อครู่นี้เอง" จ่าเข้มรายงาน
"มันยิงสู้รึเปล่า" ไลลาถาม
"มันยิงตอนแรกๆครับ แต่พอขึ้นรถก็ไม่ได้ตอบโต้แล้ว เร่งขับหนีกันอย่างเดียว"
"ถ้างั้นมันก็ตายเพราะอุบัติเหตุจริงๆ ไม่ได้ตายเพราะถูกพวกเรายิง"
"ถูกต้องครับ"
"ทำไมมันถึงหยุดยิงตอบโต้ เพราะกระสุนหมดหรือเปล่า" ไลลาถาม
"เปล่าครับ ปืนพวกมันยังมีกระสุนอยู่ทุกกระบอก"
"อืมมม" ไลลาพึมพำ หญิงสาวครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก็ถามต่อ "ฝ่ายเรามีใครเป็นอะไรบ้าง"
"ปลอดภัยหมดครับ"
"ขอบใจ ตอนนี้จ่าไปโบกรถต่อได้แล้ว ฉันจะตรวจสอบอะไรอีกนิดหน่อย" หมวดสาวสั่ง
"ครับผม" จ่าเข้มรับคำ แล้วเดินกลับไปโบกรถต่อทิ้งให้หมวดสาวอยู่กับศพทั้งสามตามลำพัง

ไลลาทรุดตัวนั่งลงข้างศพทั้งสาม เธอเปิดผ้าดูใบหน้าผู้ตายทีล่ะคน ศพสุดท้ายเป็นชายหนุ่ม ใบหน้าหล่อคมสัน แต่ผิวค่อนข้างคล้ำ นี่เป็นศพเดียวที่ไม่มีเลือดเปรอะใบหน้าและศีรษะ เมื่อนอนหลับตาแบบนี้จึงดูเหมือนเขานอนหลับสนิทอยู่เท่านั้น ไม่เหมือนกับเสียชีวิตเลย

ไลลามองศพนั้นอย่างเหม่อลอย คิดไม่ถึงว่าเขาจะเสียชีวิตง่ายดายอย่างนี้

"เฮ้ย" อยู่ๆหมวดสาวก็อุทานเสียงดัง ศพนั้นลืมตาขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

"ไอ้บ้าเอ๊ย" ไลลาผรุสวาท ถอนหายใจแรงๆ เธอเห็นศพนั้นมองเธอด้วยดวงตาที่แสดงความอาฆาต หญิงสาวใจเต้นระทึกรีบเอามือลูบปิดตามัน ก่อนจะเปิดผ้าดูสภาพศพท่อนล่าง เห็นเลือดเปรอะเต็มไปหมด ขาดูเหมือนจะหักเป็นหลายท่อนเพราะมันบิดผิดรูปไปมาก เธอไม่เห็นรอยกระสุนใดๆจากศพนี้และศพก่อนหน้า แสดงว่าพวกมันเสียชีวิตจากอุบัติเหตุจริงๆ

"อย่าตามจองเวรกันเลยนะ ฉันก็แค่ทำตามหน้าที่" ไลลาเอ่ยกับศพนั้นก่อนจะดึงผ้าขึ้นปิดคลุมจนถึงศีรษะเหมือนเดิม หมวดสาวลุกขึ้นยืนแล้วอยู่ๆเธอก็รู้สึกหน้ามืด ร่างงามเซถลาแล้วล้มลงไปเฉยๆ

"หมวด"

เสียงจ่าเข้มร้องอย่างตกใจ เขารีบวิ่งกลับมาหาหมวดไลลา

"หมวดไลลา หมวดไลลา" จ่าเข้มประคองศีรษะเธอขึ้นพร้อมกับส่งเสียงเรียกหลายๆครั้ง เขาเห็นหมวดสาวลืมตาค้างอย่างแปลกประหลาด มันไม่น่าจะเป็นอาการของคนเป็นลมเลย "หมวดเป็นอะไรรึเปล่า เห็นผมมั้ย" จ่าเข้มร้องถามอย่างร้อนใจ
"มีอะไรหรือจ่าเข้ม" ตำรวจอีกคนวิ่งมาดู
"หมวดไลลาครับ อยู่ๆเธอก็เป็นลมไปเฉยๆ" จ่าเข้มเอ่ย

ทันใดนั้นหมวดไลลาก็สะบัดหัว พร้อมกับลุกขึ้นนั่ง จับศีรษะตัวเอง

"โอย" เธอร้องออกมาเบาๆ
"หมวดเป็นอะไรไปรึเปล่า" ตำรวจที่วิ่งมาดูเอ่ยถาม
"ผู้กอง” ไลลาเงยหน้าขึ้นดู “ฉันไม่เป็นไรค่ะ แค่หน้ามืดไปหน่อย" ไลลาเอ่ยตอบ

หญิงสาวลุกขึ้นยืน "สงสัยอดนอนมากไปน่ะค่ะ คงต้องขอตัวกลับก่อนแล้วละ"
"แล้วจะขับรถกลับไหวมั้ยเนี่ย ให้ผมไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรค่ะ" หญิงสาวรีบพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน
“หน้าคุณซีดไปหมดเลยนะ” ผู้กองคนนั้นตั้งข้อสังเกต
"ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ ไม่เป็นไรจริงๆ"

หญิงสาวรีบขอตัวเดินกลับไปที่รถ ไม่มีใครรู้ว่าระหว่างที่เธอล้มลงไปนั้น ร่างกายเธอเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เปลี่ยนแปลงแบบที่ไม่มีใครคาดฝันมาก่อน

"แกเป็นใคร" หมวดสาวเอ่ยถามทันทีที่เข้ามานั่งอยู่ในรถ แม้จะมีจิตใจที่เข้มแข็งแต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันน่ากลัวจนเธอรับไม่ได้ หญิงสาวเรู้สึกหวาดหวั่นขวัญผวา ขนลุกซู่ไปทั้งร่าง
"ไอ้จ่าคนเมื่อกี๊มันแอบจับนมนมคุณ คุณรู้มั้ย"
"แกเป็นใคร" หมวดสาวถามซ้ำ
"แหม ไม่ฟังผมเลยเหรอเนี่ย ผมเป็นใครน่ะเหรอ บอกให้ก็ได้ คุณเพิ่งดูหน้าผมไปเมื่อกี๊นี้เอง คุณช่วยปิดตาให้ผมด้วยจำไม่ได้แล้วรึ"

หมวดสาวใจหายวาบ อ่อนระทวยไปทั้งร่าง

"เป็นไปไม่ได้" หญิงสาวอุทาน
"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้เล่า ผมเป็นคนที่ถูกหักหลังไง ถ้าผมไม่โดนหักหลังมีหรือจะต้องหนีหัวซุกหัวซุนจนตายโหงแบบนี้"
"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้" ไลลาอุทานซ้ำซาก สติกระเจิดกระเจิงจนควบคุมไม่อยู่
"เป็นไปแล้วล่ะคนสวยเอ๋ย คิดไม่ถึงแล้วว่าตายแล้วจะได้มาอยู่ในร่างมึง อีคนทรยศ มันส์ล่ะทีนี้"
"แกต้องการอะไร" หมวดสาวถามหลังจากตั้งสติได้
"กลับบ้านก่อน เดี๋ยวค่อยคิดว่าจะทำอะไร ตอนนี้อยากรู้ว่าบ้านมึงหรูหราแค่ไหน ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้เราอยู่บ้านเดียวกันแล้วนะคนสวย ฮ่าๆๆๆๆๆ คืนนี้ได้สนุกกันสุดๆล่ะอีหนู"

เสียงนั้นหัวเราะอย่างหฤหรรษ์ ไลลาหวาดกลัวจนหมดเรี่ยวแรง เจ้าของเสียงจึงควบคุมร่างเธอย่างง่ายดาย มือเรียวงามบิดกุญแจสตาร์ทเครื่องแล้วขับออกจากที่นั่นไปในทันที